Lögberg - 18.01.1900, Blaðsíða 4

4
LÖQBERG, EIMMTUDAGINN 18. JANUAR llioo.
LÖGBERG.
Gcfið út að 309^2 Elgin Ave.,WiNNiPEG,MAh
af The Lögberg Print’g & Publising Co’v
(Incorporated Muy 27,1890) .
Ritstjóri (Editor): Sigtr. Jónasson.
Business Manager: M. Paulson.
aUQLÝSINGAR: Smá-auglýsinpar í eltt skifti 25c
fyrir 30 ord eda 1 J-ml. dálkslengdar, 76 cts um
mánudinn. A stærri auglýsingnm um lengri
tíma, afsláttur efiir samningi.
tÚSTAD\-SKIFTI kaupenda vercJur aé tilkynna
sk/*iflega ög geta^um fyrverandibúetad jafnfranu
Utanáakripttil afgreidslustofabladsinser:
The Logberg Printing & Publishing Co.
P.O.Box 1292
Winnipeg.Man.
Utanáskrip ttil ritstjdrans er:
Edltor Lftgherg,
P -O.Box 12 92,
Winnipeg, Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn kaupenda á
'iadidglld.nema hannsje skuldlaus, þegar hann sep
r upp.—Ef kaupandi, sem er í sknld vid bladid flytn
viitferlum, án þese ad tilkynna heímilaskiptin, þá er
bad fyrir dómstólunum álitin sýnileg sönnumfyrr
rettvísum tilgangi.
rjMMlUD/GJNN, 18 JAN. 1900.
Sambaiiílsþiní;s kosningiu
í Winnil)eg••
Eins og vér höfuni áður getið uin í
blaði voru, fer fram í dag tilnefnmp
þingmanna-efna í neðri deild þings-
ins í Ottawa fyrir Winnipeg-kjör-
dæmi, en kosningar fara fram 25. þ.
m. Kosning þpssi er auðvitað auka-
kosning, til þess að kjösa mann í
stað R. W. Jamesords, þingmanns
þessa kjördæmis, en bzt fyrir hai t-
nær ári síðan, og gildir kosningin
því ekki nema fyiír það sem eftir
er af kjörtímabilinu.
Eftir því sem út lítur fyrir, bjóða
einungis tveir menn sig fram til
kosningar, nefnilega Mr. Edward
D. Martin (bróðir Josephs Martins,
er eitt sinn var dómsmálaráðgjafi
ivJanitoba, og síðan þingmaður á
Ottawa-þinginu fyrir Winnipeg),
og Mr. Arthur W. Puttee, báðir til
beimilis hér í bænum. það verður
því að likindum einungis um þessa
tvo mennað velja, og viljum vér því
fara nokkrum orðum um þá sem
þingmanna-efni.
Mr. E. D. Miertin er alþektur
kaupmaður hér í bænum, og er j lézt vera hlyntui skoðunum sósalista
helzti maðurinn í lieildsölu verzlun- sem bann auðvitað er ekki. Niður-
arhúsinu Martin, Bole Wynne & Co. ! staða kosningarinnar í Mið-Winni-
Hann hefur um nokkur undanfarin peg sýndi nú samt, að kjósendur,
ár tekið allmikinn þátt í politík og bæði íslendingar og aðrir, sáu í
ba'jar-málum, og er álitinn gáfaður gegnum þessa brellu Mr. Andrew s.
einbeittur og duglegur maður. Mr. þeir létu ekki flekast of fagurgala
Martin hefur verið fulltrúi í bæjar- hans, og teljum vér þeim það mik-
ráði Winnipeg-bæjar (fyrir 4. kjör- in sóma. Vér erum því vissir um, að
deild) síðastl. tvö ár, og árið sem verkamenn yfir höfuð bíta ekki á
teið var hann forseti félags frjáls-
lyndra manna (Liberal Association)
hér í Winnipeg. Eins og sézt af
ívarpi Mr. Martins: „Til kjósenda
í Winnipeg-bæ“, sam vér birtum á
öðrum stað í þessu blaði, þá lýsir
hann jfir að hanu standi á sama
grundvelli og kemur fram í stefnu-
krá fi-jálslynda flokksins er sam-
þykt var í júní 1893. og að hann
muni styðja Laurier-stjórnina yfir
höfuð að tala.
Mr. Pottee er ungur maður, lftt
þektur og, eftir því sem vér bezt
vitum, algerlega óreyndur sem opin-
ber maður. Hann býður sig fram
sem sérstakur verkamanna-fulltrúi,
og stuðningsmenn hans gefa í skyn,
að ef hann sé kosinn, þá geti það
orðið byrjun til þess að verkamanna-
flokkur myndist í sambandsþing-
inu. Mr. Puttee þykist vera óháður
í pólitík, en þeir, sem til þekkja,
segja, að hann hafi að undanförnu
verið harður afturhaldsmaður og
mundi vafalaust fylgja þeim flokki
á þ'ngi. það bendir l*ka ýmislegt
a, að hann sé í raun og vei’u ekkei t
arinað en þingmannsefni afturhalds-
flokksins. Fyrst og fremst hýður
ekkert þingmannsefni sig opinber-
h'ga fram af hálfu afturhaldsflokks-
ins, og svo sér maður á skránni
ytír tilög í kosningarsjóð hans, að
stórtækustu mennirnir eru alþektir,
rammir afturhaldsmenn. það er
því full á stæða til aö álíta að það;
að Mr. Puttee býf ur sig fram sem
sérstakur verkamanna-fulltrúi á
úngi, ?ó ekkeit annað en yfirskyn
og að þetta sé eitt af hinum alræmdu
brögfum afturhalds-flokksins til að
afla þingmannsefni sínu atkvæða.
Menn eTu orðnir því svo vanir að
afturhaldsmenn sigli undir fölsku
flaggi, til að fleka menn tilað greiða
atkvaði með sér, að kjósendur ættu
að varast þessa brellu þeirra.
Mönnum ætti að vera í fersku
ininni hvernig fyrrum borgar.stjóri
J. A. Andrews, sem er (inn af hin-
um allra stækustu afturhaldsmönn-
um í landinu, var að reyna að látast
vera óháður í pólitfk, þegar hann
bauð sig fram hér í Mið-Winnipeg
við fylkiskosningarnar í síðastl. des-
emher mánuði. Andrews lézt ætla
að verða mönnum alt í öllu, og gekk
jafnvel svo hlægilega langt, að hann,
| þetta nýja agn afturhaldsmanna.
Hvað snertir að verkamönnum
takist að mynda sérstakan flokk í
sambandsþinginu, þá nær engri átt
að þeim takist það að svo stöddu.
Verkamenn eru enn ekki nógu fjöl-
rnennir til þess í Canada. Bænda-
stéttin, sem er fjölmennasta stéttin
í landinu, hefur hvað eftir annað
reynt að mynda sérstaka bænda-
flokka í ýmsum af fylkisþingunum
og í sambandsþinginu.
Vér eigum við hina svonefndu
Patróna, og er kunnugra en fra
þurfi að segja að sú tilraun hefur
gersamlega mishepnast hvervetna.
það er því ekki um annað að
gera fyrir verkamenn, sem stendur,
en að styðja þingmannaefni annars-
hvors af hinum tveimur miklu póli-
t'sku flokkum í landinu. Aftur-
halds-flokkurinn er auðvalds- og
einokunar-flokkur, og þess vegna í
eðli sínu fjandsamlegur hag verka-
mannanna, eins og hag bændanna.
Frjálslyndi flokkurinn þar á móti,
hefur ætíð verið og er vinveittur
verkalýðnuin og bændnnum og
hugsar um hagsmuni þessara stétta
fremur allra annara, enda eru þær
fjölmennustu stéttirnar í landinu.
Að þessu er þannig varið 3ézt bezt á
því, að hagur verkamannanna og
bændanna hefur rojög blómgast sfð-
an Laurier-stjórnin tók við völdun-
um í Ottawa fyrir 3A ári síðan. það
er ekki til neins að neita þessum
sannleika, því hver einstaklingur
veit þetta og finnur til þess. það
er því mjög ólíklegt að verkamenn
séu svo skyni skropnir, að þeir fari
nú að styðja þingmannsefni aftur-
halds-flokksins undir hvaða flaggi
sem hann kann að sigla.
það er enn eitt atriði, sem kjós-
endur hér í Winnipeg í heild sinni
ættu að hafa á bakvið eyrað við
þessa kosningu, og það er þetta:
Laurier-stjórnin er nú að undirbúa
hina lengi þráðu aðgerð á St. And-
rew’s-strengjunum, en eins og hver
maður getur skilið, yrði það stjórn-
inni engin hvöt til að drífa þetta
verlc áfram ef Winnipeg-búar höfn-
uðu þingmannsefni frjálslynda
floklcsins og sendu afturhaldsmann
á þing—þótt hann kæmi þangað í
dulargervi. Flestir hafa nú orðið
glögga hugmynd um, hve aíarmikla
þýðingu aðgerðin á strengjunum
hefur fyrir Winnipeg-bæ og þ4 sem
búa við Winnipegvatn, og engin
flokkur manna hér í bænum hefði
eins mikinn hognað af viðgerð
strengjanna eins og einmitt verka-
lýðurinn. Vér vonum því að kjós-
endur hugsi um lmgsmuni sína í
þessu efni og kjósi Mr. E. D. Martin,
þingmannsefni frjálslynda flokksins.
Gömlu ósvífnis-ósannindi
ritstj. ,,Hkr.“
í s'ðustu „Hkr.“ (11. þ. m.) er
liðlega d'lkslöng ritstj.-grein (með
fyrirsögn: „Engin sök“) útaf máls-
höfðaninni gegn Sigurði Guðmunds-
syni frá fslendingafljóti (tengdaföð-
ur ritstjórans), og er þar hrúgað
saman svo mildu af ósvífnustu ó-
sannindum, að varla finDast dæmi
sUks í einum dálki, jafnvel í hinni
alræmdu „Hkr.“ Vér höfðum ásett
oss að segja sem minst um þetta
mál, bæði til þess að vekja ekki
blaðadeilu útaf því og svo af því, áð
vér álitum, að það yrði ekki verj-
endum þess til neins sóma að fara
nákvæmar út í það. En það er eins
og vant er með ritstj. „Hkr.“, að
hann kann ekki að sjá sóma sinn
og heldur, að hann geti vilt almenn-
ingi sjónir með ósvífni sinni og ó-
sannindum. Hann neyðir oss þann-
ig til að mótmæla helztu ósannind-
unum í nefndri grein.
Ritstj. „Hkr.“ segir, að S. Guð-
mundsson hafi gefið „sækjendum
þrisvar frest j málinu". þetta er al-
gerlega ósatt. þsgar málið kom
fyrir pólitíréttar-dómara í Nýja ísl.,
óskaði B.L Baldwinson sjálfur jafnt
eftir eins og lögm. sækjenda, að
málið yrði prófað í Winnipeg, og
samdist svo um — þótt það hefði
mikinn óþarfa kostnað í för með sér
fyrir 3ækjendur. þess vegna var
ekkert gert frammi fyrir dómaran-
um { Nýjo íslandi. nema leysa
hinn ksérða út gegn ábyrgð; þá var
gerður skriflegur samningur um, að
hver málspartur um sig gæti fengið
frest tvisvar, og var þetta ákvæði
samkvæmt beiðni B. L. Baldwin-
sonar. Svo kom málið fyrir pólitf-
rétt í Winnipeg, og var þá frestað
í sex daga eftir beiðni sækjenda-
Að þeim tíma liðnum var beðið um
eins dags frest af hálfu sækjenda,
samkvæmt hinum skriflega samn-
ingi, og komu lögfræðingar beggja
málsparta sér saman um frestinn,
en þá strykaði pólití-dómarinn mál-
ið út af skrá sinni, af þeim ástæðum
er vér höfum áður skýrt frá. En
það var sökum þessa samkomulags.að
lögfræðingur sækjenda var ekki
sjálfur til staðar þegar málið var
kallað upp í réttinum, heldur hafði
einungis sent einn skrifara sinn til
að láta vita um, að málspartar hefðu
komið sér saman um frest. Dómar-
inn hafði séð skjölin í málinu, er
komu fráNýja-ísl., og vissi vel hver
kæran var.
Sœllegar
meyjar.
Sælleofar ungar stúlkur verða oft
daufar og utan við sig, án nokkurra sjá-
anlegra ástæða, um það leyti að þær
eru komnar á þroskaskeið fullorðins-
áranna. þær dragrast áfram sí þreytt-_
ar, finna aldrei til hungurs, eru daufar í
bragði og hafa hjartslátt eftir hverja smá
árGynslu, eins og það að ganga upp
stiga verður hreint og heint úttaugandi.
Stundum hafa þær þurt hóstakjöltur
sem kemur rnanni til að óttast um að
þær séu um það bil að fá tæringu.
Læknarnir searia þeim að þær sóu anæmic—sem þýðir að
þær hafa of lítið blóð Eruð þór svona?
Fleira af fölu og anæmic fólki hefur verið gert fjörugt heil-
brigt og hraust með Dr. Williaras’ Pink Pills en með nokkru
öðru meðali.
Mrs. M. N. Joncas, Berthier, Que., skrifar:—„Dóttir mín, fimtán ára að
aldri, hefur verið gerð heil og hraust með því að brúka Dr. Williams’ Pink
Pills. Hún var mjög svo veik, blóðið í henni var vatnkend og hún hafði
iðuglega höfuð\erk, slæma matarl.vst, hafði svima og var sí-þreytt. Éftir
að hún hafði brúkað úr fjórum öskjum af Dr. Williams’ Pink Pills er húu
við eins góða heilsu eins og’ nokkur önnur stúlka á hennar aldri og oss er
ánægja að þakka það afleiðingum yðar ágæta meðals. Það er ekkort liætt
við að maður gerí rangt ef þær gera sór far um að láta dætur sinar brúka
Dr. Williams’ Pink Pills“.
Takið ekki neitt það sem ekki ber hina fullu áskrift: , Dr.
Williams’ Pink Pills for Pale People'1. það er dýr reynsla
og liættuleg að brúka eitthvað annað í þeirra stað Til sölu
í öllum lyfjabúðum eða sendar með pósti fyrir 50c. askjan
eða 6 öskjur fyrir &2.50 með því að skrifa til Dr. Williams’
Medicine Co., Brockville, Ont.
304
„Góða nótt, góða nótt! kæri Wheatley minn“,
sagði hann. „Ég vildi bara að ég hefði ekki rekist 4
yður nú í kvöld. Ég hefði ekki tapað jafnaðargeði
mfnu líkt þessu á öðrum tíma sólarhringsins. Eruð
þér viss um, að pór hafið fyrirgefið mér bráðræðis-
orð mín?'1
„Já, af öllu hjart&“, sagði ég bátíðlega. Og sro
þrýatum við hver annars hönd vÍDgj&rnlega. Mour-
aki gekk sð stiganum og byrjaði að fara upp eftir
honum ofur hægt. Svo leit hann um öxl sér og sagði:
„Hvernig ætlið pér að útkljá petva mál við Miss
Hipgrave?“
„Ég verð að biðja hana fyrirgefningar, eins og
ég varð að ge,ra við yður ', sagði ég.
„Ég vona, að yður farnist eins vel hvað haua
snertir“, sagði hano, og nú var bros hans komið í
sairit lag aftur. Svo hvarf hann upp stigann, og ég
Bá hann ekki framar pcssa nótt.
„Jæja nú“, sagði ég við sjálfan mig um leið og
ég settist niður“, hann er nú fa.inn til herbergis síns
til pess að hugsa um, hvernig hann geti skorið mig á
háls án pe?s að vekja hneyksli“.
Sanuleikurinn var, að við Mouraki vorutn farnir
að skilja hver annan.
813
„Jæja, ég býst við að pér hafið rétt fyrir yður“,
sagði ég og horfði stöðugt á glugga hússins.
,,Dað kemur jafnvel í bága við skipanir mínar,
að láta nokkurn mann tefja á pessum slóðum“, sayði
foringinn, sem enn var kurteis og afsakandi í við-
móti.
„Má maður ekki svo mikið sem horfa á húsið?“
sagði ég.
„Hans t'gn sagði tefja}1, svaraði foringinn.
„Er pað eitt og hið sama?“ spurði ég.
„Hans tign, landstjórinn, mundi einnig svara
peirri spurningu yðar, lávarður minn“, sagði for-
inginn.
Dað virtist augljóst, að pað var ómögulegt að
komast f gegnum varðmanna hring pennan. Dað var
bannað að tefja í nánd við húsið, að horfa á pað var
álitið grunsamt. En að horfa á húsið gat pó ekki
hjálpað Constantine á flótta hans.
Það virtist sem ekkert væri hægt að gera. Ég
gekk pess vegna til baka ofan hæðina hægt og hik-
andi, pví ég var sannfærður um, að ég var að hrekj-
ast burt frá miðdepli leyndarmálsins, frá leiðarvísin-
um til pess, ef mér bara hefði veri? leyft að nota
hann. Ég var sannfærður um, að hinn strangi vörð-
ur hafði verið settur í kringum húsið einungis til
pess að varna mér að komast inn í pað, og engum
öðrum; að leit landstjórans eftir Constantine var ekk-
ert annað en látalæti; f stuttu máli, að Constantine
væri á pessu augnahliki í húsinu, og að Mouraki vis»i
308
Constantine’a pýddi pað, að annar fjandmaður, og
hann beiskur, sat nú á svikráðum við mig. Ég hafði
barist vio Constantine; ég hafði snert skjöld Mour-
aki’s og svo gott sem skorað hann á hólm kveldið
áður. Mundi ég nú verða að berjast við pá báða?
Og mundi pað verða tveir á móti einum, eða, eins og
drengir sjgja, allir á móti öllum? Ef hið fyrnefnda
ætti sér s að, pá var miklu meiri hætta á en áður að
ég fengi hitasóttina, sem var svo tfð á eynni. Og mér
fanst einhvern veginn á mér, að hið fyrra væri nær
sannleikanum en hið sfðamefnda. Ég hafði engar
verulegar sannanir. Hin sýnilega gremja Mouraki’s
virtist roótmæla skoðun minni. En sýndi ekki Mour-
aki gremju sína he!zt til mikið? t>að var svo mjög
augljós, hjartanleg, ósvikin, einlæg, óstjórnleg
gremja. Hún heimtaði svo lítið of hátt, að maður
tryði á hana.
Landstjórinn kom til mín pegar ég var búinn að
kveykja f sfgarettu minni. „Ef Constantine er á
eynni“, sagði hann og barði hnefanum í borðið, „pá
skal ég verða búinn að ná honum áður en kvöldar;
moldvarpa—hvað pá maður—getur ekki falið sig
svo, að hermenn mfnir fyndu haua ekki; ekki svo
mikið sem fugl getur komist í litla húsið uppi I bæð-
inni eða sloppið burt úr pví án pess að fá kúlu í sig“.
Hann endurtók pessi orð hvað eftir annað eins og
óafvitandi. Og svo sagði Mouraki, að pegar búið
væri að ná Conftantine skyldi hann fá makleg mála-
gjöld fyrir, að hafa boðið sér svona byrginn. Hann