Lögberg - 01.02.1900, Blaðsíða 4

4
LÖOBERa, FIMMTUDAalNN 1, FEBRÚAR, 1906.
LÖGBEKG.
GefiC át aö 309^ Elgin Avc.,Winnipeg,Man
»f Thi Löoberg Print’g & Publising Co’a
(Incorporated May 27,1890) ,
Kititjóri (Editor); SlGTR. JÓNASSON.
Business Manager: M. Paulson.
aUQLÝSINGAR: StnÁ-ftuglýfliníjar í eltt ftkifti 26c
fyrir 30 ord eda 1 þml. dálkslenRdHr, 75 cts nn
mánndlnn. A §t»rri auglýsingnm um lengr
tíma, afslAttur efiir aamningi.
BÖ8TAD \-SKIFTI kanpenda verdur ad tilkynn
nk Alflega og geta um fyrverandi bóetad jftfnfran
Utanáskrlpttll ftfgreidslnfttornbladsinaer:
The Logberg Printing & Publishin? Co.
P. O.Box I 203
Wlnnipeg.Mftn.
Utanáskrip ttilrltatjörana er:
Kdltor Lttfherg,
P -O.Box 1298,
Wlnnipeg, M&n.
_• *&mkvæmt landalögnm er upptflgn knupendr*
olftd! ágild.nema bannaje skaldlaua. begar hann ae
rupp. — Ef kaupandi, sem er í aknld vid blndld flyt
vlstfer!um,án þeafl ad tilkynna helmilaakiptin, þá e>
þ»d Ijrir dðmsWlnnnm íilltin sýnlleg Bðnnnmfyr
t.miBnmtllgangt.
FIMWTCD46IIIN, 1. FEBR. 1900
Hia'ftiti aftiirlialdg-niannB.
Vér h'lfum marjtsinnis bent >
hin ésvífnu <5sannindi, sem aftur-
halds-málgögnin „stör og smá“ vikvi
eftir viku og mánuS eftir mánuf
bera á borð fyrir lesendur sína, til
aS skaða menn sem eru langtun
betii og heiðarlegri en þeir sem rita
ósannindin og mannlastiS—já, betn
og heiðarlegri rnenn en leiðtogai
afturhalds-flokksins „stárir og smá
ir". En þaS er ekki nág meS a?
málgögn og leiCtogar afturhalds
flokksins noti hin ósvífnnstu ósann-
indi til aS skaða mótstöðumenn sína
og hrcykja sjálfum sér upp, heldur
taka þau og þeir hina viðbjóðsleg-
ustu hrœsni í þjónnstu sína. Mál-
gögnin eru komin svo langt í ó-
svifninni, að þau eru farin að gefa í
skyn, að afturhalds-flokktrinn sé
hreinleika-flokkur í pólitík, og leið
togar flokksins og atkvæðasmalar
hafa veriS með hin vif bjóSslegustu
látalæti í þessa átt I seinni tíð.
þannig festu þeir upp auglýsingar í
öllum kjördæmum fylkisins rétt
fyrir hinar almennu kosningar, er
fóru fram í síðastl. desember; þar
sem flokkurinn bauð aðborga hverj-
um þeim $50 og $100, sem kæmi
upp ólöglegu athæfi af hálfu mót-
stöðumanna sinna, en vér höfum
ekki heyrt að nokkur maður hafi
enn gert kröfu til þessara verðlauna,
scm bendir til, að frjálslyndi flokk-
urinn hafi ekki aðhafst neitt voða-
lega ólögmætt. En einmitt fyrir og
á sama tíma, sem afturhaldsmenn (
Manitoba voru aS útbreiSa þessar
verðlauna auglýsingar sínar, voru
þeir að tnúta kjósendum um alt fylk-
ið með fé sem miljóna-eigendurnir,
er þeir höfðu skapað meB tollráns
lögum s(num, austur í landi höfðu
bigt þeim til í þvískyni. öllu lengra
getur hræsnin og yfirdiepskapur-
inn ekki komist.
Afturhaldsmenn ráku uppsama
hræsnis-g^'lið í Ontario-fylki í sum-
ar sem leið, en einmitt á sama tíma
sem faríseaháttur þeirra var á hæsta
stígi sínu, var flokkur þeirra í ODt-
ario að grotna sundur í spillingu og
leiðtogar hans þar voru skjálfandi
nf ótta fyrir að klækir þeirra kæm-
ust upp. þeir hrópuðu í himininn
eftir hreinleika ( pólitík, en fáum
vikum seinna varð -flokkur þeirra
uppvfs að hinDÍ svívirðilegustu
spillingu í sambandi við kosningar,
er þar höfðu farið fram nokkru áð-
ur. Athæti þeirra var dregið fram f
dagsljósið fyrir rétti, f málum er
risu útaf kosningum í Ontario, og
hefur spilIÍDg afturhaldsmanna við
nefndar kosningar vakið stór-
hneyksli um alt landið, en hræsnin
vakiS viðbjóð og fyrirlitningu hjá
öllu heiðarlegu fólki. Vér ætlum
hér einungis aS minnast á kosning-
una í Suður-Outario-kjördæmi, sem
er sýnishorn af hinni pólitísku rotn-
un afturhaldsmanna þar eystra og
sýnir, hve djúpt þingmannaefni
þeirra þnr eru sokkin niður í synd-
irnar. Eftir að búiS var að rann-
saka málið útaf kosningunni í
nefndu kjördæmi, dæmdu dómaram-
ir sjö af'turhaldsmenn í $200 sekt
()g málskostnað eða eins mánaðar
fangelsi, hvern, fyrir athæfi þeirra;
hinn óttundi var dæmdur í $200
sekt og málskostnað eða sex mán-
aða fangelsi; og hinn níundi var
dæmdur í $800 sekt og málskostnað
eða sex mónaða fangelsi. En aSal
sökudólgurinn í máli þessu var Wm.
Smith, fyrrum þingmaður af flokki
al'turhaldsmanna. Viövíkjandi hon-
Um fórust Ferguson dómara orð
sem fylgir:
„Mér þykir fyrir, aS þessi mikli
lögbrotsmaður, Mr. Smith, skuli
ekki vera hér fyrir rétti. Eg hef
þess vegna ekkert við hann að segja,
en hans eigin framburður er sönnun
fyrir hinni ósvífnustu spillingu, sem
ég hef nokkurn tíma heyrt getið
um. Eg býst við, aS fyrst fram-
burðurinn er gegn honum sjálfum,
þá megi ál ta hann sannan, og hann
sýnir hið hræðilega ástand f kosn
ingum vorum; og þrátt íyrir tilrauu-
ir þings og dómara, að svomiklu
leyti sem þaS og þeir geta að gert,
að hafa kosningarnar hreinar, þó
virðist nú þetta vera takmarkið, er
vér höfum náð, eftir að hafa búið til
og notað fjarskan allan af lagabof-
um þessu málefni viSvíkjandi. þetta
er mjög sorglegt é.star,d; maður
kemur fram sem vitni og segir, að
hann hafi sjálfur eytt upphæð er
nemur $1,200 á ólöglegan hátt,
hafi ranglega og á spiltan hátt keypt
atkvæði fyrir upphæðina í þessari
kosningu".
þaS var Smith þessi sem játaði
fyrir rétti að hafa eytt $1,200 td að
kaupa atkvæði. Osler dómari, er
ein'ig fjallaði um þessi sömumál,
sagði: „Eg er algerlega samþykkur
því sem hinn lærði embættisbróðir
minn hefur sagt um, að honum þyki
fyrir að Smith er ekki kærður hér
fyrir réttinum. Eg vil bætn því við,
að ég vona, að einhver vegur sé til
að ná 1 hann“,
Suður-Ontario-kjördæmið var ó:
spilt kjördæmi f kosningum eins og
mörg kjördæmi í Manitoba, er vér
getnm nefnt, þar til a turhaldsmenn
spiltu kjÓ8andunum með mútugjöf-
um og hverskyns öðrum ólöglegum
meðölum. Aftuihaldsmenn hafa á
þennan hátt komið spillingu inn 4
nærri hvert einasta kjördæmi um
alt landið, frá hafi til hafs, bæði í
sambandsþings-kjördæmin og fylk ja-
kjördæmin, og samt eru aftuihalds
málgögnin svo ósvffin, að reyna að
telja lesendum sínum trú um, að
afturhalds flokkurinn só fyrirmynd
f hrcinleika! Fyr má nú vera
hræsni!
„Hkr.“ var að gcra s g gleiða
síðastl. haust útaf ranglæti, er frjáls-
lyndi flokkurinn hefði framið við
sambandsþings-kosningar f kjör-
dæmi nokkru í Ontario-fylki, en
ekkert af kærum afturhaldsmanna f
þá átt liafa verið sannaðar. það
bendir þar ó móti margt á, að sak-
argiftirnar hafi verið lognar fr4 rót-
um og vissir afturhaldsmenn framið
meinsæri f sambandi viS kærurnar.
þeir hafa ef til vill haft húfuna ó
hötðinu á meðan þeir unnu eiðana !
r
Osannimla-bull ,,Hkr“.
íslenzka málgagnið hér f bæn-
um (sem enskumælandi afturhalds-
menn eiga nú svo að segja einir og
sem þeir hafa viðhaldið með fé úr
mútusjóði sínum sfðan það misti
Ottawa-dúsuna), „trakterar*- lesend-
ur sfna á hinu mesta bulli, sem vér
minnumst að hafa séð um landsmál,
f síðasta blaði, er út kom 25. f. m.
Fyrirsögn greinarinnar er: „Hún
dreit í hreiSrið", og er hún sýnis-
horn af oröalaginu • greinar-ómynd-
inni.
Blaðið er enn að rugla um fjár-
hngs-ástand fylkisins, en öllu því
bulli er svaraS í skýrslu ofursta Mc-
Millans, er vér höfum birt i blaði
voru. „Hkr.“ reynir ekki aS hrekja
neitt af þvf, er Mr. McMillan segir,
heldur japlar upp hinn sama, blá-
kalda ósanninda-þvættingsinn. Vér
ætlum því ekki aS fara út í þann
part greinarinnar í þetta sinn.
Mr. Ureenway befur svarað
rugli afturhalds málgagnanna (sem
„Hkr.“ er aðeins bergmál af) viS-
víkjandi styrk til ýmsra járnbrauta
hér í fylkinu, en þaS er svo langt
mál, að vér höfum því miður ekki
pláss fyrir svariS í þessu blaði. En
vér skulum taka það fram, aS Mr.
Greenway liefur gert svo l jösa grein
fyrir öllu í satnbandi við styrkveit-
ingar til járnbrauta, að sérhver
sanngjarn og óhlutdrægur maður
htýtur að kannast við, að Green-
way-stjórnin hefur ekkert rangt að-
hafst í því sambandi. Stjðrninni
var fyrir mörgum árum með lögum
leyft að veita hvaSa járnbraut«r-
félagi, sem er, styrk er næmi $1,750
ó míluna fyrir brautir eða viðbótir
við brautir hér í fylkinu. þetta
hefur stjórnin gert ór frá ári, þar til
flest héröð hafa nú nægilegar j *rn-
brautir. En það vantar enn ýmsa
járnbrauta-stúfa, scm sjálfsagt var
aS styrkja (þar á meðal járnbraut
til Gimlil, og hafði stjórnin lofað að
veita hinn vanal. styrk fyrir stúfa
þessa, auðvita* með þvf skilyrði, að
þingið samþykti fjárveitinguna þeg-
ar þar aS kæmi. Ekkert af þeim
upphæðum, er „Hkr.“ telur upp
hefur verið borgaS út, þótt blaðið
gefi þaB í skyn, svo að þaS, sem
ritstj. þess þvættir um þetta mál, er
að eins grýla. Blöðin hér í bænum
segja.að Macdonalds-st jórnin ætli að
svfkja loforS stjórnarinnar um aS
veita styrkinn, sem lög eru fyrir að
veita, og verSur afleiðingin auðvitað
8Ú, aS stúfar þeir, er hér ræðir um,
verða ekki lagðir, og fólkið í hlut-
aðeigandi héröSum verður að sitja
járnbrautalaust um langan aldar.
Hér er ekki spursmál um.að brauta-
stúfar þessir kosta fylkið nokkra
fjárupphæð, heldur um þaS, hvort
þaS er liagur fyrir fylkiS ( heild
sinni, og hlutaðeigandi héröS sér-
staklega, aS brautirnar séu lagðar,
en sjóndeildarhringur afturhalds-
manna, hvaS hag fylkisins snertir,
er ekki víSari en þess, er skáldiS
S9gði að hefði „asklok fyrir himin".
það væri nær fyrir afturhalds-
moDD að sýna, aS þeir hafi vit og
vilja til að vinna að framförum
fylkisins, en að vera sf-æpandi um
gjörðir fyrirrennara sinna. Alt,
sem þeir hafa enn afkastað með
lygarugli sínu, er það, að akaða
fylkið f augum manna út f frá.
AS endingu skulutn vér taka
fram.að afturhalds-stjórnin nýja h- f-
ur troðið undir f- tum allnr siðvenj-
ur hins hrezka stjórnnrfyrirkomu-
lags með því, að auglýsa gjörðir
leyndarráðsins þessháttar máekki
auglýra, nema það hafl verið lagt
fyrir þingið. Stjórnin fær eitthvað
aó heyra um þaS þegar þing kemur
saman.
HiS fslenzka málgagn aftur-
haldsmaDna, „Hkr.“, flytur eftir-
l'ylgjaudi greinarstúf, eftir ritstjór-
ann, f blaðinu er út kom 25. f. m.
(jan.):
,.John A M“odone]l, sem rrörg
-indsDfarin &r befur verið verkfræð-
ingnr M»rit ih»8tjórn*rinrar, os for’g-
ið um $7 50 f laun & dxj?, og sem not-
aði vinnutfma Mnn rim Irosningarnar
til pnss afi vinna & móti pingrmsnns-
efni conservstfva f G'mlt-kjtVdmmÍ,
hefur verifi vikifi úr þjðnustu fylkis-
stjórnarinnsr.— Svo munu fleiri á
eítir fHra“.
Útaf þessu leyfum vér oss að
segja það fyrst og fremst, að það er
skaði fyrir fylkið að Mr. Mecdonell
skyldi vera vikið frá starfa sín-
utn, því hann er alment viður-
kendur sem einhver allra bezti og
afkastamesti verkfræðingur, sem til
er í lnndinu, og er þar að auki ná-
kunnugur öllu er lýtur að hinum
þýðingarmiklu umbótum, sem nú er
verið að vinna undir umsjón fylkis-
stjörnarinnar.
llvaS snertir kaup það, er Mr.
Macdonell fékk, þá er það sama
j kaup og aSrir góðir verkfræSingar
! fá, hvar sem er f landinu, þegar þeir
| vinna upp á daglaun, eins og Mr.
Macdonell hefur gett sfðan hann
■ varS sambands-þingmaður.
Og viðvíkjandi þvf.að Mr. Mac-
donell hnfi unniB á móti þingmanns-
ef'ni afturhaldsmanna f Gimli kjör-
diemi (B. L. Baldwinson), á meðan
hann var í þjiSnustu stjóinarinnar
við sfðustu fylkiskosningar, þá er
þess að gæta, aS þó eitthvaS kynni
aS vera hæft í þessu, þá var hann
ekki emhættismaður stjórnarinnar
meS föstum launum. Ritstj. „Hkr.“
er auðvitað að gefa í skyn, aB Mr.
Macdonell hafi hér aðhafst rang-
læti, og læzt koma fram sem vand-
lætari eins og vant er. En veslings
ritstj. hefur hér sem oftar gleymt
að líta i sinn eigin barm, eða er hér
meÖ hina alræmdu skynhelgi aftur-
haldsmanna. það er sem só al-
kunnugt, aS á meSan ritstj. (B. L. B.)
var embættis naður sambandsstjórn-
arinnar á föstum launum, þá vasaB-
ist hann í hverjum kosningunum
eftir aSrar og vann á móti þing-
327
XVI. KAPlTULl.
ÓFULLGERT BBÉF.
Ég hef feogið reynslu fyrir þvl á vegferð minDÍ
1 veröldinDÍ, hversu haettulegt er að hafa mikið álit &
g&fum og hyggindum sj&lfs sfn; og ein af hinum eft-
irmÍDnilegustu Jexíum, sem ég hef feDgið um þenn-
an sar nleika, er lexfan sem Mouraki pasja kendi ir ér
I N( opalia. Ég var þar að tefla við mann, sem full-
□uma var f hversky,s undirferli og slægðarbrögðu.u;
en samt sem áður var ég viss um, að ég hefði nú
komið sð honum sofandi, viss um, að ég var skarp-
•kygLari en bann og að hann sæi ekki það sem var
ljó»t í huga mfnum. I>að er sagt að þs-ðsé árangurs-
laust að leggja fuglanet að fuglinum ásjáandi. Já,
það er satt, ef fuglinn hefur augu og kann að nota
pau réit. Eu ef fuglinn hefur engin augu, efa not-
ar pau einungis til að dást að fjöðrum sfnum, pá er
mögulegleiki til að veiðimsnninuin hepnist fyrirætl-
an sín, pegar öllu er á botninn hvolft.
I>essar ht gsaDÍr hvarfla naér í huga pegar ég
minnist vocarinDar og gleðincar f hjarta mínu, er ég
gekk í hægðum mínurn á eftir latdstjóranum upp í
gegrum skóginn, til litla hússins uppi f hæðinni.
aéfi
„Hann hefur notað frjálsræði sitt vel“, sagði ég
með Jágri en grimmúðugri röddu við Mouraki, pvf
ég reiddist ákaflega við hann fyrir að hafa slept præl-
menninu lausu. En Mouraki var búinn að vefja s g
aftur stiIlÍDgunni, lfkt og f kápu. Hann vissi hvað
ég meinti, og Ias ásökunina út úr orðum mfnum, en
hann svaraði með rósemi og sagði:
„Við höfum enga eönDun fyrir pvf ennpá, að
pað hafi verið maður hennar, sem drap bana“.
„Hver annar gæti pað verið?“ sagði ég.
Hann ypti öxlum og sagði: „Ég sagði, enga
sönnun; hann hefur ef til vill unnið verkið, ef til vill
ekki; við vitum pað ekki“.
„Hjálpið mér með hana“, sagði óg hálf hrana
lega.
Við bjálpuðumst að pví að Jyfta henni upp, bár-
um hana yfir að legubekknum, lögðum hana á hann
og breiddum ofsn á hana loðfeld, sem var á einum
stólnum. Á meðan við vorum að pessu, sögðum við
ekki orð hver við annan. Mouraki andvarpaði pegar
petta verk var búið, eins og pað hefði létt af honum
oinhverri byrði.
„Ég skal senda tvær konur upp hingað, til að
aDntst lfkið, strax og við erum komnir til baka niður
f bÚ8Íð“, sagði Mouraki. „I>angað til pær koma, er
vöiður f kringum petta hús, svo enginn getur komift
inn í pað. Durfum við að tofja lengur hér? I>etta
er ekkert skemtilegur staður“.
J(Ég býst við, að við mættum eins vel f»ra héð-
381
Mouraki drap á dyr með hinum gullbúna staf
sfnum. Hann beið dálitla stund, og barði svo aftur,
En eDginn kom til dyra og enginn svaraði.
„Jæja“, ssgfii hann og ypti öxlum, „viö höfum
gert henni aðvait um, að við sóum komnir. Látum
oss ganga inn f húsið. Hún pekkir yður, kæri
Wheatley minn, svo húo verður ekkert óttaslegin“.
„En ef Constantine ssyldi nú vera hér?“ sagði
ég með hiðbrosi. „Lff yðar er dýrmætt; stofnið yð-
ur ekki í neina hættu; hann er maður sem svffst
einkis“.
Mouraki færði staf sinn úr hægri hönd sinni í
hina vÍDStri, brosti aftur framan í mig og dr<5 marg-
hleypu upp úr vasa sfnum.
„Þér eruð hygginn sagði ég og tók lika marg-
bleypu upp úr vasa mfnum.
„Við erura nú reiðubúnir til að mæta—hverju
sem er“, sagði Mouraki.
Ég held að petta „hverju sem *r“, í setningu
hans, hifi átt að innibinda í sér: „hver öðrum“.
Landstjórinnlopnaði hurðina oggekk inn í húsið.
Alt virtist vora eins og pað var pegar óg kom í húsið
áður. Hurðin á herberginu sem var til bægri hand-
ar, pogar inn kom, varopin; borðið var enn búið
ucdir máltfð—einung's fyrir tvo í petta sídd; hurðin
að herberginu til vinatri hai dar var aftur.
„I>ór sjáið, að atrokumaðurinn er ekki f peasu
herbergi“, sagði Mouraki og benti með hendinni til
baagri. „Látum os* rmioeaka hitt“; að »yo ajedty