Lögberg - 01.02.1900, Blaðsíða 5

LAOBRJW7. FIMMTITDAOINN 1 ÍEBIttAR 1®0#.
5
manna efnum frjálalynda flokkaina.
Hann, meira aft segja, baufi sig tvis-
var fram til þingmensku sj lfur og
eyddi tíma sínum í kosningabrask
fyrir sjálfan sig á me^an hann var
launaöur embættismaí'ur sambands-
stjórnarinnar, og lézt vera a8 fvró-
ast í embættis erindum og setti
stjórninni reikninga fyrir feróa-
kostnaó, þegar hann var að smaln
atkvæ^um fyrir sjnlfan sig. þetta
befi i hann vafalaust k»ll»8 svik,
þjótnab eí*a eitthvaó því nm líkt, ef
einhver maí'uraf friálslynda flokkn-
Um, en ekki hann sjalfur, hefói átt
hlut aó rnáli.—Hræstiin í frsmkomu
rit-tj. , Hkr.“ er of auósæ til þess, aó
hún villi nokkrum manni sjónir.
Vér trúum þvf, að , Hkr.“ h»fi
rétt fyrir sér í þvf, að afturhald>-
Btjómin muid vikja fleiri frjslslynd-
um mönnum úr þjénustu sinni, því
embættnvon, cn ekki föfurlandsást
og hagsn unir fylkisins, var hvötin
sem rak atkvæðasmala afturhalds-
manna áfram við síðustu kosningar.
En til þess að þeir geti fengið feit
embartti, veiður að reka marga aðra
úr embættum. Atkvæðasrimlarnir
—enskir og fslenzkir—voru ekki a'
skýra kjósendum frá þvf, að þeir
voru að vinna fyrir eigin hagsmun-
um—embættum og öðrum hlunn
indum—þegar þeir voru að rægja
mótstöðumenn s'na. Mörður skýrfi
heldur ekki írá hinu sanna augna
miði sinu, þegar hann var að koma
af stað dr»pi hinna beztu manna
landsins og hinni alræmdu Njals-
brennu. Hvatir afturhaldsmanna
eru jafn göfugar og hvatir Marðar
gamla, enda beita þeir sömu meðöl-
um, lygi, rógi og hræsni.
Vér viljum bæta því við, að ís-
lendingar nér í fylkinu mega sjs
ettir Mr. Macdonall sem verkfræó-
ingi fylkisins, því hann reyndist
þeim ætíð hliðhollur og góðurvinur
þegar þeir áttu eitthvað undir stjórn-
ina að sækja.
Til hluthnfa í gufu-
Sleðanum.
Kæru landarl
Hér með læt ig «11« af yður vit»,
m h»fið sýnt mér þá vinsemd að
ttyrkja gufusleða fyrirtæki mitt með
f járframlögum, að sleðasmiðið er kom-
ið svo langl & veg, að éí? býst við að
geta reynt hann innan 10 næsta n.án-
sðar (febrúar). Sleðasmiðið varð dýr-
siaenég hafði búist við, og þar af
leiðandi var ekki hægt að búa sloð-
hön þannig fit í bráðina, að hæyt «é
sð auka hraða h»D8 og ekki h»ddur »ð
hækka og lækka drifhjólin. En smlð-
ið er famt sem áður svo fullkomið, að
það má fá fulla reynslu fyrir hvernig
•ilt-ðinn muni vinna.— Éij hef nfi þ«jr
ar tek.ð á móti $510 00 frá hlutiiöf-
iim. Allir þeir, 8i*m ekki hafa borgað
loforð sfn, eru vinsamlega beðnir að
tera það s*m allra fyrst, þvi alt verð-
ur að vera útbfiið þanuijjr, að þeir seni
hafa perst hluthafar aðeins með iof
orðum verða strykaðir fit af hluthafa
skránni áður en sleðinn verður rey d
• ir, ef þeir verða ekki bfinir að borga
Ég veit «ð allir þeir, sem ha/a hjálpa^
þ ssu fyrirtæki mínu áfram með fjár
f amlöírum og vinnu, hafa gert það a'
mannfið og óverðakuldaðri vinsemd
við mlg. I>es8 vegna er ég yður öd
um þvf þakk átari.
Mrpeg, 30 jan. 1900.
Virðing'arfylst,
SlGUKÐUR ElNAHSSON.
Canada og Eng'and.
H.IÁLP Sfi. ER CANADA HEFUK VEITT
EK TlLllL'ÍÐILEGA METIN.
Alkunnur B-i ok\ille verzlunarmaður
Jýk .r lof-O'ði á hin góðu áhril
Oanada Btofnur ar á Eugland.
Eftir the Brockville Recorder.
Einhver dnglegasti verzlunarmað
irinn i Brockviile er MrTbosNappy,
h’nn alkuuni „grocer“ á Perthmræti
.Vlr. F- ppy er fæddur á Ei glandi; og
verz uu Uati8 hér hefur hepnast svo
igætlega, að hmn hefur lengi uudan
r.randi getað árlega fanð skemtiferð
heim til föðurlandaina. Af tilviljun
ar fyrir sköramu minst á Dr. Wdli
ams’ Pink Pills inni á Montreal bant-
anum, sagði þá Mr. N ppy, að pillui
þær lækuuðu jafn aðdaaulega f mörg-
um tiifellum ein« og 1 einu tilfeib,
sem hanu heföi vitað um, þá skyldi
aig ekki undra þó fólki verði tfðrætt
um þær. S ðar bað f éttaritari blaðs
insR-Oord Mr N-ppy að segja i-ó
söguna Og var hann ffis til þeas. Vé
aegjum i-öguna hó" nálega með hana
e'gin orðum:—„Látiðyður ekki þykja
það þó éfl segi >ður, að lækuingin
átti aér ekki ftað bóf í lai di‘-, sagði
Mr. Nappy. „Sannleikurinn er sá,
að þetta var á Eoglandi og ég varð
var við það á tveimur ferðum mfnum
þ'ingað. Sumarið 1898 heimsótti éj
leskustöðvar mfnar á Eoglandi, og
heimsótti óg þá um leið William
L“dger, fræuda minn, sem býr f 45
Fitzwilliam stræti, Dooctster. í fjöl-
skyidu Ledgers var ofurlftil stölka,
setn hét Lilly, hór um bil sex ára
gömul. Höu var með ðllu óajálf-
bjarga aumingi af þvi sem læknarnia
kölluðu riðu, en var lfkast afleið
tngum af slagi. Barnið var einhver
aumkuriarverða8ta sjón, sem óg hef
séð, meira ósjálfbjarga en Dýfætt
barn. Hfin gat ekki hreyft legg eða
lið og sneri maður höfðinu á hemi þá
var þa* þsnnig unz eÍDhver lagaði
það aftur. ÍJtð varð að mata vesl
ings barnið og lfta eftir því eíns og
hvítvoðuDgi, og með því læknarnir
gátu ekaert bætt henni, var bati álit
inn óhugsandi. Og óg sagði ömmu
hennar, að ég áliti það æskilegfSt,
bæði fyrir barnið og foreldrana, að
það fengi að deyja sem fyrst. I>ann-
i stó’Hi sakir þegar ég lagði »f stað
aftur td Cai ada. Sumarið 1899 fór
óg aftur skemtiferð til Englands. É ’
heimuótti L«dger vin minn, og mé til
mestu ui diuuar var þá Lilly ei! 8
frisk og fjörug eins og nokkurt ann-
kö btrn, nlgeilega frl við öll merki
hinnar fyrii veiki. Eg sagði foreld"-
um hennar, að ég hefði ekki bfiist við
hð sjá hana lifandi aftur, og bað að
segja rr.ér hvemig þ -tta hefði atvik
-st ,Dr. Wiiliams’ Pink Pdls', s<gði
faðirinn. Hvin aagði mér ennfremur,
að kvöid eitt þogar hinn h fði komið
h«im úr vinnu, þá hefði h>inn fundi'
ofurl tla bók utn pillurnar, sem skilin
hefði verið eftir í hósinu um daginn.
og ef'ir að lesa hana hefði hann á
lyktað að brfika þær við Lilly. U n
kvöldið keypti hvnn ögn og gaf henni
þær str»x. Eftir féa daga sást að
þær bættu b nni og innan tvegvja
mánaða var ekkert barn í nágrenninu
liflvgra, braustara ró fjörugra heldur
en Lilly Eg hef heyrt heillniki* um
hað, hvað marga ITr. Williams’ Pink
Pills hsfa læknað bé' f landí, on þetta
s m ég hef sagt hér frá, er eit.s
n*'ti þvf að \-era kraftaverk eins og
nokk’ið nfi 4 dögnm, og synir hvers
vegna s> ona mikið er alsiaðar talsð
um Dr William’ Pink Pills.“
Dr. Wibiams’ Pink Pills eru jafn
ágætar fyrir börn og fullorðna, og
v tkluleg börn ná sór og dafna ef
hau b fika þær, sem ekkert jafoast við
11 að styrkja blóðtð, heilann og a't
t»ug«kerlið. Selt í öUum hfiðum eð»
»ent kostnKðarlaust fvrir 50c askjan
eða 8 >x öskjnr Týrir $2 50 með þvf að
-krifa Dr. Wiliiatns’ Medicine Co.,
Rrockville, Ont. Látið ekki koma
vður til að reyna neitt annað, sem yð-
ur er s»gt að *■£. „alveg ei' s gott“.
SEYMOUH HOUSE
Marl^et Square, Winnipeg,
Eitt af beztu veitingahiísum beejarine
Vláltíðir seldar á 25 cent* hver. $1.00 á
lag fynr fæði og g<>tt herberiri. Billiard-
stofa ogsérlega vönduð vfnföug og vindl-
ar. Ókeypis keyrs » að og frá járnbrauta-
stððvunum.
JOHN BAIRD, Higandi.
OLE SIMONSON,
mælir með sfnu nýja
Scandinavian Hotel
718 Main Stbkkt.
Fæði $1.00 á dag.
Dr. M. Halldorsson,
Stranahan & Hamre lyfjabúð,
Par — fl. Dal^ota.
Er að hiíta á hverjum miðvikud.
i Grafton, N. D., frá kl.5—6 e. m.
ARIN8JGRN S. BARDAL
Selur líkkistur og annast um útfarir
Allur útbúnaður sá bezti.
Enn fremur selur hann ai : kouar
minnisvarða cg legsteina.
U97 WILUAM AVE. T306.”*
Bensel, HT. 30.
Upplausn felassskapar.
Garnett Bros. & O’Donnell
hafa komið sór saman um að uppleysa fó'agsverelun sina og bjóða þvf allar
verur — Álnavöru, M*tvttru, Fattiað, Skófitnvð, Járnvöru og Hfisbfiaað
FYRIR INNKAUPSVERD.
Allar vörurnar eru ryfongnar svo fir góðu er að velj* og hægt að komast að
ábatasömum kaupum. Komið sé n fyrst því vörumar verða strax að seljast.
Gamtt llrtis. & O'Donnell.
HENSEL, N. D.
avlmaitM-fatiiatmr
MEÐ M]KLU
] IÆTT
Við erum ný-búnir að fá miklar
birgðir af allskonar karlmanna-
fatnaði, sem við getum selt með svo
miklum afslætti frá vanalegu verði,
að yður mun furða á því. Allur
þessi fatnaður verður að 8eljast í
vetur, áður en vor- og sumar-vörur
koma, vegna plássleysis.
Við bjóðum yður að skoða vör-
urnar og verðið, þó þér þuríið ekk-
ert að kauaa; þér getið þá sagt vin-
um yðar hvort við meinum ekki
þaö sem við segjum.
Eins og að undanförnu verzlum
við með álnavöru, skófatnað, mat-
vöru, Flour& Feed, o. s. frv. Allar
okkar vörur seljum við með lægsta
verði, sumt jafnvel lægra en nokk-
ur annar.
Við höfum betri spunarokka en
hægt er að fá hvar annars staðar
sem leitað er i landinu.
OLIVER & BYRON,
Selkirk, Manitoba.
t>ar eð ég hef tekið eftir þvl, «ð
ogsteinar þeir, er íslendingar kaups
hjá enskutalandi mönnum, eru 1 flest-
um tilfellum mjög klaufalega úr garði
gerðir hvað snertir stafsetDÍnguna á
nöfnum, versnm 0.8.frv., þá býðst ég
undirskrifaður til að. útvega löndum
minum legsteina, og fullvissa þá um,
eð ég get selt þá með jafn góðum
kjörum, að minsta kosti, eins og nokk
ur annar maður í Manitoba.
A. R- Bardal.
Norðvesturhorni Ros< ave. og Nena st.
* CAVEATS, TRADE MARKS,
COPYRICHTS AND 0ESICN3.
Send yonr bnainess direct to Waahinjrton,
savos time, coats leas, better serriee*
My ofllce clo«« to U. 8. Patent OíBc*. FREE pralimln-
' ary examlnationa made. Atty'e fee notdue untílpatent 1
ls secured. FER80NAL ATTÉNTION OIVEN—19 TEAB8 '
' ACTUAL EXPERIENCE. Book “How to obtaln Patenta,'*'
. etc., sent free. Fatents procured thromgh E. O. Blgger* '
, receive apeclal notfce, without charge, ln the
INVENTIVE AGE
illufltr&ted monthly—Eleventh year—terms, $1- * y®w.
Late of C. A. Snow & Co.
918 F St., N. W.,
WASHINGTON, O. C.
E.B.S1GGERS.
Jjariíi til.,
LYFSALANB 1
Crystal, N.-Dak.,
þegar þjer viljið fá hvað helzt
sem er af
(Skrifærnm,
JJIjoMœntm,....
^krautmunum eba
ffalx,
Og munuð þjer ætíð verða 4*
nægðir með það, sem þjer fáið,
bæði hvað verð og gæði snertir.
J.G. Dalmann
verslar með nýjan og gamlan
^►HÚSBÚNAD
af öllum tegundum.—Ennfremnr
RilmfatnniiT, Glasvörn,
liitunarofna, Matreiffgustór
og ótal margt fleira, sem hér er
ómögulegt upp að telja.
—Kaupir og skiftir á gömlum og
nýjum munum, hvað helst sem er.
• 75. >77. •<$>, i8i Klng St, cor Janie
191
*neri hann handfanginu á hurðinni til rinstri handar,
opnaði hana og gekk inn 1 berbergið á undan mór.
Ég neyðist til að gera hér dálitla játningu.
Morðgimin er ef til vill ekki eins öalgeng og menn
imynda sér; óg þori að segja, að margir heiðarlegir
menn og ástúðlegar konur hafa fundið til hennar, i
öllum ainum aðlaðatidi einfaldleik, einusinri eða tvia-
var & æfinni; & þvflikum augnablikum virðist hún
varla synds»mleg, aðeins of hættuleg, en að maður
verði að viðurkenna, að það só öroögulegt að seðja
hana einungis vegna hættunnar, sem þrí er samfara.
En ég sé, að ég er að ákæra annað fóik í veröldinni í
von um að afsaka sjálfan mig; þvf að & augnablikinu,
er ég mintist ft, þegar hið breiða, þreklega bak land-
stjórans sneri að mér og var ekki nema um þrjfi fet
fyrir framan mig, þá fékk ég ákaflega sterka freist-
ingu til, þótt það varaði ekki nema augnablik, aö
lypta bandlegg mínum upp. hreifa vfsífingurion og—
breyta allri afstöðunni, Ég gerði það ekki. En
h'nsvegar hef ég aldrei talið löngun mina til að gera
það eira af hinum atóru ayndum minum. Ég áleit
þft, og veit nfi með vissu aö þvl var svo varið, að
Mouraki ætti ekkert betra skilið. Til allrar óham-
ingju verðum vév að taka tillit til eigin samvizku
vorrar, og þannig erum vér ofthindraðir frá, að mæla
öðrum fit 1 þeim mæli sem gjörðir þeirra verðskulda.
„Ég sé engan hér“, sagði Mouraki, „en það er
nfi lika dimt í heiberginu. Ætti ég ekki að draga
tjaldið tr& glugganuuf ‘
ttD
íg fann að handleggur Mouraki’s skalf. Ég
verð að vera réttlátur gagnvart honum. Ég er sann-
færður um, að hann sá ekki fyrirfram og átti ekki
von á, að þetta yrði ein afleiðingin af að sleppa Con-
stantine Stefanopoulos. Ég heyrði, að Mouraki
ræskti sig, ég sá, að hann sleikti varir s'nar til að
væta þær; atignalokin sigu niður yfir hiu slæglegu
augu hans. Ég sneri mér frá honum og að hinni
hreifingarlausu konu i stólnum.
Hfiu var dauð, og var dáin fyrir nokkurri stundu;
og hfin hlaut að hafa dáið á sama augnabliki af hinni
svívirðilegu hnifatungu. I>vf hafði mannhundurinn
myrt hana? Hafði hann gert það einungis af hefnd-
arhug og grimd, af sívaxandi heift út af því, að hún
hafði komið upp um hann klækjunum á hátfð hins
helga Tryphon’s? Eða hafði hann fengið einhverja
nýja ástæðu til að reiðast henni?
„Látum o8s leggja hana á legubekkinn hórna“,
sagði óg við Mouraki, „og þór verðið að senda ein-
hvern hingað til að annast lfkið“.
Hann virtist óffis á að hjálpa móv; svo óg beygði
mig uiður að henni einsamall, tók utan um hana og
lyfti henni upp svo, að hfin sat upprétt I stólnuro.
Ég gladdist af þvf, að það sáust engin kvala eða
óttamerki 1 andliti hennar. Það braist snögg, stutt
grátstuna upp frá brjósti mfnu, þar sem ég horfði
þarna á hana. Ég nærri misti kjarkinn eitt augna-
blik; þetta morð var svo óumræðileg* grimdarlegt
Og hræðilegt.
$28
Ég taldi sjálfum mér trfi um, að Mourakí ímyndað
sér, að hann væri að eyða grun mfnum, sð vagga að-
gætni minni í svefn með þeirri kurteisi sinni, að ráð-
stafa, að við Phroso gætum talast við. Varþetta það
sem hann var f raun og veru að gera? Nei, sagði
óg með sjálfum mér sigrihrósandi; óg taldi mér trfi
um, að hann væri með þessu að leggja upp f hönd-
urnar & mér tækifæri það, sem fo lögin höfðu hingað
til synjað mér um. Hann ætlaði að vera fjarverandi
með flesta af mönnum s num. Phroso, Kortes og ég
yrðum þannig ein eftir 1 hfisinu, alein í einn, eðft ef
til vildi tro klukkutfma. Á þessu augu&bliki fanst
mér að ég æskja einkis frekara af forsjóainni. Hafði
landstjórinn aldrei heyrt um leyndarmál Stefanopotil-
os ættarinnar? r>að leit næstum 6t fyrir þ&ð; en ég
hafði þó sjálfur sagt honum frá því, og Denny var
bfiinn að skýra honum frá því á undan mér. En
samt sem áður ætlaði landstjórinn að skilja okkur
eftir I hfisinu með leynidyrunum f. Hafði hann mun-
að eftir þei . ? Hafði hann látið loka þeim, svo að
ómögulegt væri að komast fit um þær? Hiti minn
minkaði, þegar ég fór að hugsa Um þetta; ég varð
niðurlfitur. Hann vissi um leynihurðina; það var
ómögulegt að hann hefði gleymt henni; þ&ð var eng-
inn vafi á, að annaðhvort hafði verið hlaðið upp í
ugin, eða að hann lét halda vörð við þ&u!
„Eftir á að hyggja", sagði Mouraki og sneri sér
að roér, „mig langar til að þér sýnið mér gÖDgin, ep
þér sögðuð mór frá, eiuhvera tlma á morgun. Ég