Lögberg - 05.07.1900, Blaðsíða 6

6
LÖUBKRG, FIMTUDAUINN 5. JULl UJOO.
Islands fréttir.
Rvlk, 12. maí 1900.
E'iskiútgerðarfélag í Grimsby &
Englandi hefur sent brt zka konsúln-
um hér nýlega 20 pd. sterl. eða ilt50
kr. til útbytingar meðal ekkna og
munaðarleysingja eftir pá sem drukn-
uðu á Dyrafirði í haust af völdum
píirra Nilssons botnverpings og hans
félaga. Gjöfinni fylgja mjög blýleg
og vinsamleg ummsel:. Nilsson var
ekki frá Grimsby, heldur Hull.
Fyrir áfengissölu ólöglega sekt-
aði pyslumaður Sunnmylinga nýlega
brytann á V.3Stu um 50 kr. Hann
hafði selt eða veitt áfengi á Fá-
skiúð&firði öðrum en farpcgum.
Influenza-landfarsóttin komin
vestur á Sauðárkrók norðanlands, er
síðast fréttist; en um garð gengin al-
gerlega austanlands, að J>vi er fréttist
með Hólum.—Ekki hefir neitt verið
átt við að tefja fyrir að hún berist
hingað með strandferðabátunum,með-
au verið v®ri að koma pilskipunum
út nú um lokin. Kannast pó allir
við, hvilik nauðsyn pað væri; stórfé I
veði, ef pilskipamenn fá hana hér al-
ment, pá er verst gegnir. Þess kyns
röggsemi væri svo al-óísleDzk, að pað
er raunar heimska að láta sér detta
hún i hug.
Guðm. Msgnússon, læknaskóla-
kennari, slasaðist I morgun: fótbrotn-
aði. Var á g*Dgi hér i bænum.
Rvík, 16. mai 1900.
Kin fiskiskúta frá ísafirði, eign
A. Ásgeirssons-verzlnnar, strandaði
við Keflavik ucdir Látrabjargi I stór-
viðris-hretinu i öndverðum pessum
mánuði; hafði mist áður öll akkerin 3
og dælan biluð, svo skipið hálf-fyltist
af sjó; varð að eins mannbjörg.
Hér hafa öll fiskiskip komið til
skila eftir garðinn, nema eitt: í’álk-
inn, eign Xoega, sem menn eru hálf-
hræddir um.
Frú Margrét Danlelsdóttir, pró
fasts Halldórisonar, á Hólum i Reyð-
arfirði, koca séra Jóhanns prófasts I.
Svcinbjarnarsouar, andaðist 4. p. m.
par að heimili sinu, eftir langa van
beilsu.
Vestra lézt nýlega merkisbónd-
inn Guðmundur Bárðarson,óðalsbóndi
á Eyri við Seyðisfjörð; hann varð
bráðkvaddur.
Rvík, 19. mai 1900.
Nú er influenzan komin hér i
bæinn nokkuð alment, og er sem óð-
ast að figerast. Hefir komiö með
strar dbátunum: hægt að rekja hana
pangað, pótt sumir, sem fluttu hana
með sér, veiktust ekki fyr en nokkuru
eftir að peir stigu af skipsfjöl.—Til
Hafnarfjarðar flutti hana maður, sem
kc m með Skálholti, friskur að sjá pá, I
en veiktist skömmu eftir.—Ekki hei-
ur hún komist lengra enn að austan
sunnanlands en i Öræfin, og var nú
i rénun i öndverðum pessum mánuði.
Dáið höfðu par úr henni 2 bændur á
bezta aldri, o r ein hjón roskin, nær
sjötugu. — Skarlatssóttinni ber ekki
frekar á, og eru likur til, að tekist
hafi að stöðva hana með rækilegri
einangrun.
Rvik, 26. maí 1800.
Innfluenza mun nú vera komin i
tíest hús hér i bænum, en er yfirleitt
væg. Hefur, svo kunnugt sé, ekki
leitt til bana hér nema 2 börn, stúlkur
tvær nál. fermingaraldri, börn Gisla
E'innssonar járnsmiðs, en pær voru
báðar veikar af öðru undir. — Eitt
pilskip G. Zoega kom inn i dag,
Sjana, með skipshöfnina veika, en
fiestir pó i afturbata. Hafði aflað
3,600. — Veikin er nú sem ófast að
færast út um Borgarfjörð og Mýrar.
Kvað vera búin að ganga i Dölunum
að miklu leyti.
Rvik, 2. júni 1900.
Róðrarvél hefur Guðbrandur Dor-
kelsson I Ólafsvík (bróðir dr. Jóns,
Eyjólfs gullsmiðs og peirra systkina)
hugsað upp. Sveitungar hans gera
sér beztu vonir um að hún muni
verða að stórmiklu gagni og hafa lof-
að að skjóta saman nokkuru fé til
pess að búa til s/nishorn af vélinni.
Sýslunefnd Snæfellsnessýslu hefur
og heitið nokkuru til hins sama.
N.-Dingeyjarsýslu (Núpasv.) 2.
maí.—„Siðan um sumarmál hafa verið
hér kuldar og hríðar, og í dag er aust-
an stórhrið með 10 gr. frosti á R., og
óttast menn að isin í sé nálægur.—
InflueDzan að ganga hér um pessar
mundir, og hafa margir lagst illpungt
i henni, en fáir dáið.— Vér Núpsveit-
uDgar fengum pá frétt í sumargjöf,
að Presthólar væru lausir, og sá tími
nálgaðist, að við fengjum annan
sálnahirði. í 14 ár hafa nú málaferl-
in milli prestsins og sóknarbarna hans
staðið hér. Dau byrjuöu um haustið
1886, pegar séra Halldór tók við
brauðinu, á pví, að hann höfðaði saka-
mfil gegn sóknarbörnum ' slnum út af
vogreki, sem pau voru sýknuð af
bæði fyrir undir- og yfirrétti, Siðan
hefur aldrci lint málaferlum að kalla
má, pangað til að vér nú loks sjáum
rofa til fyrir peirri friðsemdartið, sem
áður var hér.“
Mikið hefur verið um veikindi
vestra i vor, við ísafjarðardjúp, og
margt fólk dáið par, nafnkent og ó-
nafnkent: — Séra Stefán Pétursson
Stephensen, sonarsonur Stefáns amt-
manns á Hvitárvöllum, prestur i Vatns-
firði og fyrrum prófastur, lézt 14. f.
m., ekki pó af landfarssótt, heldur af
heilablóðfalli. Var kominn yfir sjö-
tugt, f. 1829, en vígður til prest 1855,
að Holti í Önundarfirði; fékkpa 'an
Vatnsfjörð 1881.—Dá lézt i Hnifsdal
21. s. m. úr lungnabólgu merkisbónd-
inn Páll Halldórsson i Heimabæ. Frá
öðrum bæ par, Búð, hafa látist í vor
3 Rræður, allir nýtir menn og mann-
vænlegir, synir Halldórs heit. Páls-
sonar og Sigriðar Össurardóttur: Páll,
Bjarni og össur. össur dó 2. marz,
en hinir báðir i f. mán. Páll var elzt
ur, „ötull formaðnr og dugnaðarmað-
ur í hvivetna“. Móðir peirra lifir pá,
og munu fáar mæður hafa af meiri
ástvinamissi að segja á jafnskömmum
tíma.—Þá andaðist á ísafirði 15. f. m.
húsfrú Marta C. Kristjánsdóttir frá
Vigur, komin um sextugt, dóttir
KristjáDS hcitins óðalsbónda I
Vigur og Önnu Ebenezardóttur; átti
Sumarliða Sumarliðason gullsmið í
Æðey, er fór til Vesturheims fyrir
mörgum árum. — Séra Eyólfur Jóns-
son í Árnesi hefur og mist konu sina í
f. mán., Elisabet Björnsdóttur, heit.
prests Jónssonar á Stokkseyri. Deirra
sonur er séra Eyólfur Kolbeins á Stað-
arbakka, auk 4 barna annnara á lífi;
eitt, Böðvar, I skóla.— Úr Núpasveit
I Dingeyjarsýslu er skrifað lát húsfrúr
Margrétar Hálfdanardóttur á Odd-
stöðum á Sléttu. „Hún var gömul
kona, mjög vel metin, og hafði búið
par fullan mannsaldur á föðurleifð
sinni rausnarbúi, fyrst raeð manni sin-
um, en síöan sonum sínum eftir hans
dag. Hún var ljósmóðir, greind
kona og mentuð.“—Isafold.
*R’Y.
THE - - -
„Imperlal
Llmiteil"
Service will be inaugurated on
MONDAY JUNE II
Close connectáons will be made with
Crow’s Nest Branch trains for all Koot-
eney points, also with the steamships
„ALBERTA”
„ATHABASKA”
„MANITOBA”
Sailing from Fort William
TUESDAY . . .
FRIDAY and
... SUNDAY
60 hours from Winnipeg by
way of the Great Lakes.
For full particulars consult nearest
C. P. R. agent or to
C. E. McPHERSON,
G. P. A., WlNNlPKG.
Wm. Stitt.
Asst. Gen. Pass. Agt.
PANADIAN . .
■ • • ■ PACIFIC
Dr. M. Halldopsson,
Stranahan & Hamre lyfjabtíö,
Park iver, — H
Er að hiíta á hverjum miðvikud.
í Grafton, N. 1)., frá kl.5—6 e. m.
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUR
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o. s. fw.
Menn geta nú eins og áðnr skrifað
okkur á íslenzku, i>egar þeir vilja fá meðöl
Munið eptir i fgcf ntímeriö á glasinu
Anyono senðlng a sketch and descriptlon naay
qulckly ascertain our opinion free wnether an
invent.ion in probably patentable. (Tommunlca-
tlons strictly confldentlal. Handbookon Tatents
eent frce. Oldest agency for securing patents.
Patents taken through Munn & Co. recelve
ipecial noíict% wlthout cnarge, in the
Sciemific Hmerican.
A handeomely lllustrated weekly. I>argest clr-
culation of any (icientiflo lournal. Termd, »3 a
year; four raonths, $L 8oid byall newsdealerfl.
MUNN&Co.36,Bro,,d"^New York
Brtuicta Offlce, 626 F St., Washlngton, D. C.
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyrasainbandsstjórn-
inni í Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að seg^’a, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til siðu af stjórninni til viðartekju oða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu ft peirri landskrifstofu, scm
næst liggur landinu, sem tekið er. Með lcyfi innanríkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins I Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. lnnritunargjaldið er $1C,
og hafi landið áður verið tekið parf að borga $5 eða $10 umfram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pvi er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða ménn að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur sinar með 8 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanrikis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti að vera gerð strax eptir að 3 érin eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur vbrið á landinu. Sex mánuðum áöur verður maður pó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmannin'um i Ottawa pað, að
hann ætli sier að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann,'sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda slikum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni i Winni-
peg * á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vcstuiíaodsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, ogaTlir,sem
á pessum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostnaðarTaust, leið-
beiningar og hjálp til pess að ná í lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvikjandi timbur, kola ognámalögum. All-
ar slikar reglugjörðir geta peir fengið par gefius, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins i
British Columbia, með pvi að snúa sjer brjcílega til ritara innanrlkis-
deildarinnar í Ottawa, innflytjenda-umboðsniannsins I Winnipog eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum i Mauitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta lengið gefins, og átt er við
reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að'fátil leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum félögum og einstaklingum.
70
„t>ér eruð 1 gcðshræringu, Mr. Barues. Hvað
gehgtír að yður?“
»Ég er ekki i neiuni geðshræringu“, sagöi
B&rnss.
„bér eruð pað vist“, sagði Mitchel, „og pað eru
hnappar pessir, sem hafa orsakað geðshræringu yðar.
Segið mér nú ástæðu yðar fyrir, að pér cruð bingað
kominn pennan morgun“.
Mr. Barnes áleit, að augnablikið til að greiða
ákveðið högg væri nú komið, og sagði:
„Svarið mér fyrst upp á eina spurningu, og
hvgsið yður vandlega um áður en pér svarið, Mr.
Mitehil. Hvað margir voru hnapparnir, sem búnir
voru til af pessari sömu tegund eða gjörð?“
„Sjö“, svaraði Mitchel svo fljótt og hiklaust, að
Mr. Barnes gat ekki annað en endurtekið orðið
forviða:
„Sjö? En pér sögðuð fyrir augnabliki siðao, að
pcir heíðu verið sex!“
„Ég veit hvað ég sagði, pví ég gleymi engri
staðhæfingu, sem ég geri, og allar staðhæfingar min-
ar eru nákvæmar“, sagði Mitchcl. „Ég sagði, að sex
væri tala hnappanna 1 pessum flokki. Nú spyrjið
p«r roig livað hafi verið hin upprunalega tala pcirra,
og pá svara ég, að hún hafi veriö sjö. Er pelta uógu
greinilegt svar?“
„Dá hefur einn linappurinn blotið að týnast?“
sagði Barnes.
„Alls ekki“, sagði Mitchel. „Eg veit hvar
liann er“.
75
beudla nafn stúlkuunar, sem ég clska umfram alla
hluti I veröldinni, við petta bneyksli mitt. Myndin
parna á grindinni er af stúlkunni sem á að verða
konan min innan skains. Eins og ég hef sagt, pá
hefur hún sjöunda hnappinn og ber hann stöðugt á
sér sem brjóstnál. I>ér græðið ekkert við að sjá
hann, pvi pað staðfestir einungis sögu mina, sem ég
álit að pér trúið nú. Ég skal samt fara með yður til
unnustu minnar, og hún mun segja yður sögu pessara
hnappa ef pér lofið mér pvi, að ónáða hana aldrei i
sambandi við petta m£l“.
„Ég lofa yður pvi með glöðu geði“, sagði
Barnes. „Ég hef enga löngun til að ónáða eða
angra neinn kvennmann“.
„Pað er fyrir yður að skera úr pessu“, sagði
Mitchel. „Hittiö mig i anddyrinu á pessu hóteli
rétt á hádegi, og pá skal ég fara með yður til húss
unnustu minnar. Og viljið pér svo afsaka mig á
meðan ég lýk við að klæða mig?“
V. KAPÍTULl.
SJÖUNDI IIXirPUBlNXi
Mrs. Mortimer Remsen og hinar tvær dætur
hennar, Emily og Dora, bjuggu á fyrsta lofti í leigu-
herbergjahúsinu á East Thirtieth-stræti.
74
ast að peirri niðurstöðu, að taka yður fastan nú strax
og láta kviðdórasmenn skora úr, hvort pessi hnappur
er einn af hinum upprunalcgu hnöppum yðar eða
ekki?“ sagði Barnes.
„Það væri auðvitað ópægilegt fyrir mig“, sagði
Mitchel. „En pað er einn af pessum hlutum sein við
eigum á hættu á hverjum degi. Ég meina, að við
eigum pað daglcga á hættu, að einhver leynilögreglu-
inanns-klsufinn taki mann fastan. Fyrirgefið mér og
reiðist nú ekki aftur; ég á ekki viðyður sjálfan. Ég
er viss um, að pór eruð alt of kænn til að taka mig
fastan“.
„Og af hverju ályktið pér svo?“ sagði Barncs.
„Fyrst og fremst af pví, að pað er engin hætta
á að ég strjúki burtu“, sagði Mitchel; „í öðru lagi
munduð pér ekki græða neitt við pað, af pví að pað
yrði svo lótt fyrir mig að sanna alt, sem ég hef sagt
yður, og pér eruð sannfærður um pað með sjálfum
yður, að ég hef ekki logið að yður. Satt að sngja
hef ég heldur ekki gert pað“.
„I>að er einungis eitt, sem 6g á eftir að segja
við yður, Mr. Mitchel“, sagði Harnes og stóð á fætur.
„Viljið pér sýna mér pennan sjöunda hnapp eða
brjóstnál, som nú er?“
„I>ér mælist hér til bysna inikils“, sagði Mitchel;
„en óg skal verða við pessari beiðni yðar með einu
skilyrði. Hugsið yður vel um áður en pér gerið
samninginn. Þegar ég gerði vcðtnálið við vin minn,
pá geröi ég ekki ráð fyrir peim mögulogleika að