Lögberg - 02.08.1900, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 2. ÁGUST 1900.

LÖGBERG.
GefiC út aS 309yz F.lgin Ave.,WlNNIPEG,MAN
»f Th» Lögberg Print’g & Publising Co’v
(Incorporated May 27,1890) ,
Ritstjóri (Editor); SlGTR. JÓNASSON.
Business Manager: M. Paulson.
aUGLVSINGAR: Smá-auglýsingar í eltt skiTti 25c
fyrir 30 ord eda 1 þml. dálkslengciar, 75 cts um
mánudinn. A stæfft'auglýsingnm um lengri
tíma, afsláttur efiir samningi.
BÖSTAD \-SKIFTI kaupenda verður ad tilkynna
sk riflega cg geta'um fyrverandi bústai) jafnfram
Utanáskripttil afgreiðslustofublaðsinser:
The Logberg Printing & Publishing Co.
P.O.Box 1 292
Winnipeg.Man.
t, ^Utanáskrip ttil ritstjórans er:
Editor Légberg,
P *0. Box 1202,
Winnipeg, Man.
—- Samkvæmt landslttgum er uppsögn kaupenda á
uladlóglld,nema hannsje skuldlaus, þegar hann seg
r opp.—Ef kaupandi, sem er í skuld vid bladid flytu
«istferlum, án þess ad tilkynna heimilaskiptin, þá er
( ad fyrir dómstólnnum álitin sýnileg sönnumfyrr
— FJMTUDAGINN, 2. AGUST 1900.—
Sýningin í Winnipeg.
Iðnaðarsýningin hór í Winni-
ppg, sem endaði síðastliðið föstu-
dagskveld, hepnaðist svo vel á allan
hátt, að hennar mun lengi minst
verfa bæði í sögu Manitoba-fylkis
og í sögum einstaklinganna, sem
höfðu kringumstæður og frarn-
kvæmd í sér tíl þess að heimsækja
hana.
það var spáð illa fyrir sýning-
unni í sumar af ýmsum ástæðuro.
SíðastJitið sumar hafði verið kastað
höndunum að ýmsu frá hálfu for-
stöðumannanna og var óttast, að
það mundi draga úr aðsókninni í
þetta s>nn. Sýningin var haldin
óvanalega seint í sumar, ekki fyr en
í byrjun heyanna, svo óttast var, að
lændur ekki sæktu hana jafn vel
og að undanförnu. Vegna óvana-
legra þurrviðra eru uppskeruhorfur
með lakagta móti; einnig það mútti
báast við að drægi tilfinnanlega úr
sýningunni og aðsókninni. Sem
betur fór rættust ekki spádómar
þessir. Sýningin bar langt af öllum
undanförnum sýningum, sem haldn-
ar hafa verið hér í Winnipeg, og
sannfærði alla sýningargestina um
hina rniklu vellíðan og myndarskap
Manitóla-manna. Flest það, sem
sýnt var, bar vott uni stórstígar
franifarir í öllum iðnaði, sérstaklega
vakti kvikfjársýningin aðdáun
manná. Fallegri hópur af fyrir-
mynilar nautpeningi, hestum, sauð-
fé.og svínum hefur ef til vill aldrei
verið sýndur á neinni annari iðnað-
arsýningu. Jarðyrkjusýningin var
ótrúlega góð þegar hinar óvanalega
daufu uppskeruhorfur eru teknar
til greina, og sýndi hún við hverju
bændurnir í Manitoba mega búast
þegar gott er í ári.
Allur annar iðnaður, sem sýnd-
ur var, var fylkisbúum til mikils
heiðurs, sérstaklega ánægjulegt var
að sjá á hvað háu stigi hannyrðir
kvenna standa. þær hefðu verið
kvennfólkinu í Manitoba til heiðurs
á hvaða sýningu sem þær hefðu
verið sýndar.
Aldrei að undanförnu hefur
sýningarstaðurinn verið jafnvel
prýddur eins og nú. þegar rökkv-
aði og kveikt var á rafljósunum rak
mann í rogastans yfir allri dýrð-
inni. Alt var uppljómað af hinni
mestu list með allavega litum ljós-
um svo hvergi bar skugga. 4 og það
var eins og maður væri kominn
inn í einhvern töfraheim,
Leikir þeir, sera gestunum var
skemt roeð, voru langt um betri en
nokkru sinni áður, og bar öllum
saman um, að þeir hefðu aldrei séð
betri leiki undir berum himni. All-
ir dáðust sérstaklega að hinni stór-
kostlegu sýningu þar sem orustan
við I’aardeberg var sýnd og Cronje
varð að gefast upp fyrir Brctum.
Sýning þessi var Manitoba-mönnum
því énægjulegri sem þeirra eigin
menn áunnu sér stórkostlegan heið-
ur í orustu þeii ri með karlmannlegri
framgiingu þeirra,
því miður var aðsókn utanbæj-
ar manna talsvert minni en að und-
anförnu, en aftur á móti var sýn-
ingin betur sótt af bæjarmönnum
sjálfum. Fimtudagurinn í sýning-
arvikunni er sérstaklega ákveðinn
sem dagur bæjarmanna. þann dag
síðastliðið sumar sóttu sýninguna
15,600 manns, en síðastliðinn fimtu-
dag sóttu hana rúmar 22,000 manns.
Bæjarmenn bættu þannig úr því þó
aðsóknin væri minni frá utanbæjar-
mönnum.
Á sýningunni voru iðnaðir
sýndir frá Norðvesturlandinu og
British Columbia, og var sérstök
bygging reist fyrir British Columbia.
það lítur þannig út fyrir, að Winni-
peg verði framvegis aðal-sýningar-
staður, ekki einungis ’ Manitoba-
fylkis, heldur Canada yfir höfuð
vestan stórvatnanna.
Oss er sönn ánægja að lýsa yfir
því í blaði voru, .að menn þeir, sem
fyrir iðnaðarsýningunni standa, hafa
í þetta sinn leyst starf sitt sérlega
vel a£ hendi og fylkinu til mikils
sóma,
* • ' *
*
Allmargir íslendingar utan-
bæjar sóttu sýninguna, en þó heklur
með færra móti, sem að öllum lik-
indum hefur stafað af heimilis-
önnum vegna þess að heyannir voru
farnar í hönd. Allir geta grætt á
því að sækja sýninguna, en þó eink-
um bændurnir, og ættu þeir að
sækja hana þegar þeir koma því
mögulega við.
Nokkrir íslendingar sýndu
iðnað eftir sjálfa sig, sérstaklega
hannyrðir, og höfum vér heyrt sagt
að nokkrir þeirra hafi náð verðlaun-
um. Gjarnan vildum vér vita hverj-
ir verðlaun fengu til þess að aug-
lýsa nöfn þeirra í blaði voru þeim
til verðugs heiðurs og öðrum til
upphvatningar.
Engiu ástæða til að óttast
Bryan.
Bryan og hans fylgifiskar gera
lítið úr því, að pað sé velmegnn í
íandinu. Út og suður, austur og
vestur, þvert og endilangt um hin
víðlendu og ríku Bandaríki hefur
Bryan ferðast í næstliðin fjögur ár,
og stöðugt hefur haun verið að reyna
að telja fólkinu trú um, að þaö sé
engin efnaleg framför, að það sé aðal
tilgdngur og stefna McKinley-stjórn-
arinnar að byggja upp auðvald og
einokunar-félög, en þröngva sem
mest hag almennings, koma á fót
hervaldi innanlands til að svifta lýð-
inn þegnréttindum sfnum; og að ein
mitt nú vofi yfir stórmikil hætta. Að
fyrir aðgjörðir repúblikanska flokks-
og stefnu McKinley-stjórnarinnar í
utanríkismálum, muni lýðveldið leys-
ast upp og f staðinn koma keisaraleg
harðstjórn; eini vegurinn til að frelsa
lýðveldið úr þessari hættu segir Bry-
an sé að kjósa sig fyrir forseta og fá
völdin f hendur áhangendum sfnum,
lakasta partinum úr demókrata-flokkn-
um, populistunum og sósfalistunum.
En á sama tfmabilinu hefur Me-
Kinley-stjórrnn og fiokkur repúblik-
ana stöðugt verið að bæta fjárhag
sambands rfkisics, sem var kominn f
mesta ólag undir stjórn Clevelands
og demókrata-flokksins. Stjórn Cleve-
lands neyddist til að taka til láns
nálægt $300,000,000, J>6 friður væd í
landinu og við aðrar þjóðir, og eng-
inn annar kostnaður á stjóminni en
að borga embættismönnum og önnur
vanaleg útgjöld, og til að fá þetta
lán varð hún að borga af.tr-háa vexti.
I>rátt fyrir 'ttríð, sem kostaði
$372,000,000, er McKinley-stjórnin
stöðugt að innleysa gömul skuldabréf
og borgar lægri vexti á rfkisskuldum
en nokkurn tfma hefur átt sér stað f
Bandarfkjunum. Iðnaður hefur tek-
ið stórkostlegum framförum og kaup-
gjald hækkað, peningamagn aukist
og veðskuldir minkað. Utanríkis-
verzluniu hefur ekki aðeins aukist,
he'dur margf>t!d-ist undir hinni nú-
verandi republikönsku stjórn, og af-
urðir Bandarfkjanna eru seldar á öll
um mörkuðum heimsios. Verzlunar-
floti Bacdaríkjanna fer stórum vax-
acd;. Fyrir stefnu repúblikana f ut-
anrfkis og innanrfkis pólitfk skipa
Bardaríkin nú sæti í fremstu röð
stórvelda heimsin.
Enginn pólitiskur flokkur f B-
ríkjunum hefur jafn stöðugt og öflug-
lega barist fyrir almennum léttindum
og frelsi einstaklingsins eins ogrepú-
blfkana flokkurinn. Hann myrdaðist
í upphafi til að aflétta ánauð og bann
berst fyrir almennum þegméttir.dum
þanti dag í dag. í stað þess að
byggja upp keisaralegt einveldi, eins
Bryan vill telja fólkinu trú um, hefur
repúblíkana-flokkurinD, undir stjórn
McKinley’s, rekið 1 uit frá strönduro
Ameríku h'nar seinustu leifar af harð-
stjórn og kúgun, sem Evrópu- ttjórn-
irnar hafa leitast við að viðhalda í
pessari heimsálfu, og 10,000,000 af
mannkyninu hefur hann leyst undan
oki harðstjórans. •
t>.átt fyrir alt glamrið í Bryan á
móti einoknnar félögunum, og þrátt
fyrir allan fagurgalann um mannúð
og frelsisást demókrata-flokksins, er
það sannleikurinn, þegar málið er
brotið til mergjar og skoðað ofan í
kjölinn, að demókrata flokkurinn ei
sekur í öllum þeim pólitfsku glæpum,
sem þeir bera upp á repúblikana, en
repúblikana-flokkurinn stucdar allar
þær dygðir, sem demókratar eru að
telja fólki tiú um að þeir elski, en
sem þeir aldrei hirða þó neitt um
þegar þeir hafa cáð völdunum.
Tökum til dæmis
EINOKUNAE-FÚLÖGIN.
Hvergi í Norðurríkjunum hefur
demókrata-flokkurinn eins algjörlega
töglin og hagldirnar eins og I bænum
New York. £>að er lýðum ljóst, að
þar ræður hin alræmda „Tammany“-
svfvirðing lögum og lofum, félags-
skapur, sem aukheldur af demókröt-
um er viðurkendur að vera hið rotn-
asta pólitíska samband, sem enuþá er
þekt. E>ettft félag er ekkert annað
en samsæri til að ráða embættisveit-
ingum bæjarins, í þvj augnamiði einu,
»ð stela og svæla undir sig almenn
ings fé. Foringi, Iffið og sálfn í þes?-
um félagsskap, er hinn alræmdi Rich-
ard Croker. E>ó er Croker einn af
aðal leiðtogum demókrata-flokksins.
Hann er líka einn af helztu hlut-
eigendum í illræmda einokunar-
iélaginu, sem hefur verið myndað, ís-
einokunar-félaginu í New York. Upp
á þennan mann og þennan félags-
skap byggir Bryan mest vonir sínar
um að verð* kosinn forseti Bftnda-
rfkjanna. Demókratar játa það sjálf-
ir, að ef flokkur þeirra verði ekki of-
an á í New York, þá tapi Bryan
kosningunni.
Hvað mikið demókrata-flokkur-
inn virðir freisi og réttiodi einstakl-
ingsina, síst bvzt með því að veita
pólitfkinni eftiitekt þar sem demó-
kratar eru stöðugt og hafa svo manns-
öldrum skiftir verið algerlega í meiri-
hluts. E>ar sem aðal styrkur og til*
vera demókrata flokksins er, nefni-
lega í Suðurríkjunum- Væri það
ekki fyrir Suðurríkin, mundi demó-
krati-flokksins að litlu eða engu get-
ið í alrfkismálum. Ur Suðurrfkjun-
um koma demókrata-þingmennirnir.
Parna í heimahögum demókratanna,
þar sem þeir algerlega ráða öllu í
pólitík, ættu menn sannarlega að
bafa í sólskini mannúðar og jafn-
réttis. E>ar ætiu þegnréttindin að
vera á hæsta stigi. En einmitt þar
hefur stór hluti atkvæðisbærra manna
(f sumum Suðurrfkjunum meiri hlut-
inn) frelsi til að velja um það tvent
kosninga-daginn, að „vote“a demó-
krata „t;cket“ið, *ða að sitja heima;
annars eiga það á hættu að vera
skotnir.
Einn af fréttariturum „Heims-
kringlu“ er að reyna að gcfa í skyo,
að repúblíkönum standi meiri ótti al
Bryan en nokkrum öðrum manni,
sem demókrata-flokkurinn gat tilnefnt
sem forseta-efni. Meinar að líkind-
um með því, að repúbikanar haldi að
Bryan sc lfklegastur allra manna til
að bera hærri hlut en McKinley í
komandi forseta-kosningum. E>vert
á móti er það álit allra skynberandi
manna, að demókrata flokksþingið f
Kansas City hafi geit stórkostlegt
axsrskaft með þvf að tilnefna ekki
David B. Hill frá New York, eða
eiohvern annan leiðandi stjórnmála-
mann demókrata heldur en Bryan,
sem ekki 'er einu sinni demókrat,
heldur nokkurekonar sambland af
demókrat, popúlista og sósfalista—
stafnulaus þjóðmála-skúmur og em-
bættis-snfkja, sem þjóðin er orðin
þreytt á. Enda eru leiðandi menn
flokksins, sem fyrir fjórum árum síð-
an fylgdu Bryan, að yfirgefa hann og
hans stefnuskrá 1 hópum, og mörg
merkustu og áhrifamestu stórblöð
demókrata-flokksins hafa fleygt Bry-
an og allri hans pólitfk fyrir borð,
svo sem „St. Paul Globe“, „Phila-
delphia Racord“‘ og „Biltimore Her-
ald“.
Eins og kunnugt er, gekk Bryan
í sjálfboðaliðið í byrjun strfðsins við
Spánverja tilknúður af föðurlandsást
segja hans me*haldsmenn, aðrir halda
í þeim tilgangi mest, að geta því
betur haldið athygli þjóðarinnar á
sér. En enga frægð gat Bryan sér
með hermennsku sinni aðra en ofursta
(colonel’s) nafnbótina, þvf ekki hafði
hann tækifæri að berjast við annað
en tíugur, svo ekki var nein ástæða
fyrir McKinley að óttast hann sem
keppinaut meir eftir en áður, eða
116
„Gímsteinar?“ hafði Barnes upp eftir Mitchel.
„Ég fmyndaði mér það einmitt. Má ég skoða þá?“
„Ekki með mínu Ieyfi“, sagði Mitchel.
„E>4 verð ég að gera það án yðar leyfis“, sagði
Barnes. Og svo opnaði hann veskið f einu vetfangi
og'það lá opið á borðinu á milli þeirra. Veskið var
fóðrað með svörtu silki, og f þvf voru samkyns gim-
stein&r og þeir, sem lýst var á blaðinu er Barnes fann
1 vasa hinnar myrtu konu. En það sem virtist enn
þýðÍDgarmeira var það, að í veskinu var skrifað p»pp-
lrsblað, og sá Barnes strax að það var nákvæmt sam-
rit af skránni og lýsingunni sem hann bafði f vasan-
um. Mr. Birnes veitti því eftirtekt með undrun, að
þótt Mifcbel hefði neitað honum um leyfi til að skoða
þ&ð sem var f veskinu, þá gerði hann enga tilraun til
að hindra það, og hann hallaði sér nú aftur á bak
i stólnum og horfði á alt saman eins og ekkort væri
um að vera.
„Mr. Mitohel“, sagði Barnes, „hvers vögna höfð-
uð þér á móti að ég skoðaPi f veskið? ‘
„Ég sýni aldrei gimsteina mína—ókunnugum
mönnum“, sagði Mitchel. „E>að er ekki rétt gert að
freista manna“.
„t>ér eruð mjög ósvlfinn, herra minn!-‘ sagði
Bames. „Hvað meinið þér með þessum oiðum?“
„Ég meina það“, ssgði Mitchel, „að ég fylgi
vissum reglum í fffi mfnu. I>etta er ein af reglum
mfnum, og þótt ég efist ekki um ráðvendni yðar, þá
er ég yður ókunnugur og ég framfylgi «reglum u ín-
um gagnvart yður“.
126
ustu orðin, og gramdist Barnes það, en hann svaraði
engu. Mr. Mitchel hélt þvf áfram og sagði:
„í borgunar skyni fyrir að þér tókuð mig ekki
fastan, Mr. Barnes, skal ég dú gefa yður bendingu.
Ég gerði þetta veðmál, sem þér vitið um, við Rand-
olph vin minn í gærmorgun, það er að segja hinn 2.
cUg desembermánaðar. Ég hef því tímann þar til
2. janúar til að drýgja glæpinn, sem veðmálið er um.
Ef þér skylduð nú komast að þeirri niðurstöðu, að
ég sé sekur í hvorugum glæpnum, sem þér eruð nú
að rannsaka, þá er ekki ólfklegt að þér fáið þá hug-
mynd, að ég eigi eDn eftir að drfgja glasp, og að
það borgaði sig fyrir yður að hafa auga á mér.
Grfpið þér hvað ég er að fara?“
„E>að er engin hætta á, að þér drýgið nokkurn
glæp innan mánaðar frá þessum tíma án þess að ég
viti það“, sagði Barnes.
„Látum okkur nú tala um aðra hluti“, sagði
Mitchel. „Sjáið þér þennan rúbin?“ Um leið og
hann sagði þetta tók hann stóran rúbin ú: veskinu á
borðinu. „Eg er að bugsa um að láta setja hann í
umgjörð og gefa Miss Remsen hann síðan. Haldið
þér ekki að hún verði öfunduð, þegar hún er farin
að bera hann?“
VII. KAPÍTULI.
UR UANDOLPH IIEVIK IIARDAGA VIÐ SAMVIZKU
SÍNA. '
l>egar þeir Mitchel og leynilögreglumaðurinn
komu út úr hvelfingunuiu, skildu þeir, og fór hinn
120
yður að þessu; Með þvl að þjófnaðurinn var framinu
á lest sem var á ferð, viljið þór segja mór hvernig
þér álftið að h*gt hafi verið að fela þýfið, þar sem
leitað var á öllum farþegunum?“ Mr. Barnes hafði
sínar eigin skoðanir um þetta atriði, en kærði sig
ekki um að láta þær uppi við aðra. Hann áleit nú
samf, að það væri gott, að látast hafa enn eina kenn-
ingu um þetta atriði. Að minsta koati væri fróðlegt
sð sjá hvernig Mitchel tæki henni, og því sagði
Barnes:
„Já, það var leit&ð á öilum eins og þór segið.
Fyrsti maðurinn var Mr. Thauret. En ekkert fanst.
Látum oss ímynda okkur kringumstæðurnar. I>essi
maður Thauret var í sama vagninum sem Rose Mit-
chel var í, Setjum svo, að þegar lestin stanzaði í
New Haven, þá hafi hann tekið bandtöskuna, sem
gimsteÍEarnir voru f, farið út úr lestinni og rétt yður
töskuna inn um glugg&nn á deild yðar, í þeirri vod,
að leitað yrði einuogis I Vagninum sem hann var í,
I>egar búið var að leita á honum, fór hann af lestinni
f Stamford. Gat hann ekki hafa barið svolítið á
glugga yðar, og þér rétt honum töskuna aftur út
um hann?“
„Ef þetta hefði verið eins og þér segið“, sagði
Mitchel, „þá væri Thauret glæpsbróðir minn. En
þetta er rangt hjá yður. Ég er honum ekkert
kunnugur“.
„E>ér játuðuð samt, þegar Miss Dora Remsen var
að gera hann yður kunnugan, að þér hefðuð bitt
hann áður“, sagði Barnes.