Lögberg - 18.10.1900, Blaðsíða 5

LOGBKRG, fflMMTGDAOINN 18. OKTOBER 1900
5
TIL HINNA ÓHÁDU
OG
SJALFSTŒDU KJOSENBA
I MANITOBA-FYLKI.
Kæru herrar,
Fyrir ofaa pólitíska sj(5ndeildarhringian vottar t'yrir óveSursbikka
er táknar í hönd farandi kosningar.
Innan nijög fárra vikna heyrast um þvert og endilangt 1 indið stun-
ur og kvein satnbandskosninga stríðsins.
Svo rennur upp stundin, þegar þér eigið að skera ár. Stundin, þ' ga
þér, kjósendur, enn einu sinni notið hin mestu einkaréttindi, sem nokkr-
um manni eru getin í hinum mentaða heími á yfirstandandi tfma. Stund-
in, þegar þér á yður helguðum, afviknum stað á kjörstaðnum, með það,
sem þér álítið rétt og rangt, fyrir hugskotssjónum yðar og með framtíð
og forlög landsins í hendi yðar, merkið kjörseðilinn með þeim flokki, sem
yður geðjast bezt.
Kosningaréttur eru mikil einkaréttindi og verðskulda samvizku-
sama yfirvegun. Maður nýtur þeirra réttinda, en tiltölulega sjaldan á
æfinni.
Gætið þess, hverja þýðing atkvæðagreiðsla y'ar getur haft, ekki ein-
asta fyrir sjálfa yður heldur fyrir framtíð landsins.
Nákvæm yfirvegun við slík tækifæri er engu síður áríðandi heldur
en þegar þér eigið að leggja fram peninga fyrir lifsnauðsynjar yðar og
heimilis yðar, þegar þér viljið fá fult verð og gott verð fyrir peninga
sem þér hafið eignast í sveita yðar andlitis, þegar þér ætlið að gæNa yður
með einhverju þar, 3em mestar og beztar birgðar eru af allskonar KAdíL-
MANNA og DRENGJAFATNAÐI, eða KARLA og KVENNA LOÐ-
f THE h
SKINNAVÖRU þá munið eítir f BLUE <J Hún er bezti staffurian
t STOREJ
, per excellence þar sem þér fáið meiraen 100 centa virði fyrir dollarinn
yðar.
Við getum lofað því og gerum það hér með, að það skal verða gert
vel við yður, og alt, sem þér biðjið um, hvort sem það er mikið eða litið,
skal verða afgreitt fljótt og vel..
Ef þér komið sjáltír, þá getið þér g*>ngið úr skugga um það, að það
sem hér er sagt, er satt. En getið þér ekki komið og þér sendið pöntun
með bréfi, þá skulum við velja vörurnar fyrir yður eins og við værutn a I
velja fyrir okkur sjálfa og senda þær með næsta pósti eða lest.
Við vottum yður þakklæti fyrir undanfarin viðskifti og óskum eftir
viðskiftum yðar framvegis.
Við skulum ætíð kappkosta að gera yður ánægða og það fyrir minni
peuinga en nokkur önnur verzlun f fylkinu.
MERKI:
Blá stjarna,
4B4 Main Str.
Winnipeg' Man
Yðar þénustuviljugir
THE BLUE STOBE.
CHEVRIIÍU & SON.
stryk afturhaldsstjórnarinnar —
stryk, sem hafa verið sönnuð með
rannsóknum— hljóðar sem fylgir:
McGreevy-lineykslið (hann var
dæmdur í fangelsi), Senecal’s sví-
virðingin, Curran-brúar hneykslið,
Wet Basin-hneykslið, Levis skipa-
kviar-hneykslið, þvergarðs-samn-
ings hneykslið, Esquimalt skipa-
kvfar-hneykslið, Section „B“-
hneykslið.Harris landsvika-hneyksl-
ið, Cochrane-hneykslið, Tay skipa-
skurðar-hneykslið, Little Rapids
skipakvfar hneykslið, Galops-áls-
hneykslið, Rykert skóglanda-
lineykslið, Canada Pacific-hneykslið,
mútu-svikabruggið árið 1884, Mani-
toba kosningasvikin alþektu (einn
afturhaldsmaður lenti f „tugthúsinu"
útaf því), hiuar stórkostlegu mútur
við kosningar í South Ontario-kjör-
dæmi (sem gamall afturhalds-þing-
rnaður, Wm. Smith, var aðal-paur-
inn í), „svikarahreiðurs“-hneykslið
í sjálfu afturhalds-ráðaneytinu íOtt-
awa, Montague’s-bréfið til Indiána,
nafnlausi bréfritarinn, og mörg fleiri
þvílík hneyksli og svfvirðingar.
Vegna plássleysis verða hinar
aðrar greinar stefnuskrárinnar, og
skýringar um hvernig loforðin í
þeim hafa verið uppfylt, að bíða
næsta blaðs.
Er Humt af pví úr ,,tukt-
húsiuu“ ?
Vér höfum haldið því fram í
Lögbergi, að samsuðu-flokkurinn í
Norður-Dakota hafi Jlutt inn ísl.
ex-prentara frá „Hkr.“, til að pré-
dika fyrir löndum sínum þar syðra
á íslenzku í rauðbleika blaðiml í
Bathgate. það er enginn vafi á, að
hinn innflutti ritar eða þýðir mikið
af því sem birtist í ísl. dMkunum, og
er nokkuð s kringilegt.að maður sem
hér nyrðra barðist með hnúum og
hnefum meffeinokunar- og auðvalds-
flokknum (afturhalds-flokknum í
Canada) skuli látast vera að berjast
á móti einokun og auðvaldi þar
syðra. Og auðsjáanlega hefur hinn
innflutti reiðst hroðalega af því, að
vér skyldum rffa af honum grímuna,
þótt hann ekki neiti staðhæfingu
Vorri í fúkyrða-grein, er hann ritaði
i „ísl. dálkunum" í rauðbleika blað-
inu 10. þ. m. það er von að honum
íalli illa að gríman skyldi vera rifin
af honum, því hann hafði haft það
lag svo lengi, að fela sig á bakvið
fleybrækur í „Hkr.“ með skammir
sínar.
Vér höfum aldrei lagt mikinn
trúnað á það sem ritstjórar „Hkr.“
segja, en þeim ratast þó stundum
hálfur sannleiki af munni. Og
„Hkr.“ skýrði frá þvf fyrir nokkru
síðan, að maður nokkur sem kallast
B. F. Walters, og sem, eins og kunn-
ugt er, komst á „tugthúsið" í Pem-
bina fyrir pólitiskar sakir—ekki
sem fangi, heldur sem fangavörður
—fyrir eitthvað tveiumr árum síð-
an, sé ritstj. „íslenzku dálkanna".
Vér getum trúað því að þetta sé
hálfur sannleiki, að hann sé faðir
að sumu af þessu pólitíska góðgæti,
sem birtist í „ísl. dálkunum". þeir
—maðurinn í tugthúsinu og sá inn-
flutti—unnu að því f félagi að hnoða
saman ntð- og mannlasts-greinum í
„Hkr.“ um tíma, svo oss skyldi ekki
furða þótt þeir séu í félagi um sams-
kyns greinar í „ísl. dálk.“. Ef þessu
er þannig varið, þá er nokkuð hlægi-
legt að ritstj. „dálkanna" skuli hrópa
hátt útaf því, að maður á skrifstofu
einni í Pembina skuli—að þeirra
sögn—hafa ritað um pólitfk í Lög-
bergi. Ef maður á „tugthúsinu"
hefur rétt til að rita um pólitík, þá
hefur maður á einni „county“-skrif-
stofunni ekki sfður rétt til þess eft-
ir öllum sanngirnis-reglum. En
það er gömul „H.kringlu“-aðferð, að
fordæma það hjá mótstöðumönnum
sínum sem aðstandendur og ástvinir
hennar aðhafast.
Fáir, sem þekkja „tugthúss"-
rithöfundinn og vita hvernig hann
hefur áður talað og ritað, mundu
samt trúa því, hve kennimannlega
hann talar í rauðbleika blaðinu, hve
kristilega sinnaður hann er orðinn:
sjálfkjörinn innflutninga - agent
aumingjanna frá Canada (sbr.
„Hkr.“-prentarann í Bathgate); hve
mikill sannleiks-postuli hann þykist
vera orðinn, hve mikill vinur hinna
undirokuðu og talsmaður allra
kristilegra miskunarverka. Hvflík
breyting við betrunarhúss-vistina!
En þeíta er ef til vill ekki svo
undarlegt. Bryan er strangtrúaður
Presbyterian, enda kvað hann eink-
um studdur af fslenzkum trúmönn-
um!! í N. Dakota. Og að ölluin lík-
indum tekur hinn góði og guðhræddi
kærleiks-postuli rauðbleika blaðsins
við Philippine-eyjunum sem trúboði,
ef hann og Bryan „komast að“ við
kosningarnar, í stað harðstjórans og
níðingsins (sbr. ísl. dálkanna) Mc-
Kinley. það verður þó einhver
munur, landar! Áhangendur Mú-
hameðs segja: „Allah er guð, og
Múhameð er hans spámaður". Rauð-
bleika klíkan segir: „Bryan er guð,
og Björn er hans spámaður“.
„Hkr.“ segir, að ómjúkum hönd-
um sé farið um McKinley f rauð-
bleika blaðinu. það er nokkur ó-
samkvæmni í því, ef maður, sem
vanur er að fara vel með fanta sam-
kvæmt fyrirmælum laganna og sem
þykist ætla að vera svo góður „við
fólkið“, skyldi rita níð um McKin-
ley og aðra heiðarlega menn—að
minsta kosti eins heiðarlega og hann
er sjálfur. Og það er mikið að
„Hkr.“ skuli blöskra þessi pólitiska
harðneskja ritstjóra rauðbleika
blaðsins—mannsins, sem „Hkr.“
fræðir oss um að sé riðinn við „tugt-
húsið“ í Pembina. „Brögð er að þá
barnið finnur“.
Aðal-synd McKinleys er auð-
vitað sú, að hann hefur, fyrir áskor-
un flokks þess er kaus hann sem
forseta Bandaríkjanna árið 1896,
aftur gefið ko»t á sér og vill leiða til
lykta hið þýðingarmikla starf, er
honum, fyrir rás viðburðanna, var
lagt á herðar, að hann ætlar sér að
vera kyr í „Hv!ta-húsinu“, hvað
sem Bryan, Björn og rauðbleika
blaðið segja. En kunnugir menn
hafa það fyrir satt, að B. langi ekki
minna til að vera kyr í betrunar-
húsinu en McKinlej^ í „Hvíta-
húsinu“.
Ymisl,gt bendir til, að þessi
frámunalegi a^gangur rauðbleika
blaðsins sé bygður á eigingjarnri
„county“-pólitík, en ekki á um-
hyggju fyrir velferð lands og lýðs.
Ritstj. „ísl. dálkanna" vita eins vel
og vér, að það er í sjálfu sér gagns-
laust að skamma og úthúða Mr. Mc-
Kinley og stjórn hans hvað það
snertir, að það hefur ekki hin minstu
áhrif á kosningu Bandaríkja-for-
setans. Allir vita að Norður-Da-
kota er republikan rfki í heild sinni,
svo að þó allir Isl. þar greiddu at-
kvæði með Bryan, þá verður niður-
staðan hin sama, sú sem sé, að úr
því republikanar hafa meiri hluta
atkvæða í N. Dak., þá gefur ríkið
McKinley þessi þrjú atkvæði, sem
það hefur um forseta-kosninguna.
Kosningarnar eru sem sé tvöfaldar,
svo hvortsem meirihlutinn ar mikill
eða lítill, þá hefur ríkið einungis 3
atkvæði um forseta-kosninguna,
Atkvæði einstakra kjósenda hafa
engin áhrif á forseta-kosninguria
eftir að meirihluti er fenginn. En
rauðbleika blaðið er ekki sð fræða
lesendur s'na um þetta. Oss er
meira segja sagt, að Bryans-sinnar
telji hinum lítilsigldari ísl. kjósend-
um trú um, að atkvæði sérhvers
jæirra hafi bein áhrif á forseta-kosn-
inguna, og að þeim sé sagt, að nú
liggi fyrir þjóðinni að greiða at-
kvæði um, hvort Bandaríkin eigi að
verða lýðveldi framvegis eða verða
konungsríki' Atkvæða-smalar sam-
suðuflokksins telji fáfróðum mönn-
um trú um, að republikanar ætli að
gera Bandaríkin að konungsríki, en
að samsuðuflokkurinn berjist á móti
því. þessi missýninga-tilraun skín
út úr greinum Mr. Dalmanns í
„Hkr.“, þar sem hann kallar republ-
ikana „konungs sinna“. Ekki hafa
þeir háar hugmyndir um vitsmuni
og þekkingu landa sinna sem pré-
dika annað eins bull og þetta þeir
svívirða landa sfna með öðru eins
og þessu, og eiga skilið að vera húð-
strýktir af almennings-álitinu fyrir
það. Lögberg áleit skyldu sína að
sviftaaf þeim grímunni og gefa
þeim þá ráðningu, sem þeir hafa
fengið. Skyldu þessir náungar
nokkurn tfma læra að skammast
sín?
Nýir Kauiienclur Lögborgs
sem senda oss $2 50, fíi yfirstandandi
árgang f;á byrjun s^guDnar „Leikinn
glfepamaður", allan næsta 6rg»ng og
hverjar tvser, sem þeir Wjósa ‘ér, af
sögunum „Dokidýðurinn“, „Rauðir
demantar11, „SftðmenDÍriiir“, „Hvíta
hersveitin“ og „Phroso11.
Aldrei hefur Lögberg fengist
með svona góðum kjörum, og ekkert
annað fslenzkt blsð býður jsfn mikið
fyrir jafu lágt verð.
253
vitað ekki tala í trúnaði við mann, sem ég hitti f
fyrsta skifti, og þannig gera honum kunnar nokkrar
fyrirætlanir mfnar. En pað er öðru máli að gegna
toeð yður. I>ér hljótið að hafa haft ákveðna hug-
öiynd um, á hvern hátt þér búist við að geta aðstoð-
*ð mig, pví annars hefðuð þér ekki komið til mín.
yður er alvsra og þér viljið mér vel, þá sé ég ekki
^vers vegna þér getið ekki upplýst mig um það nú
strax, hvert aðal-augnamið yðar var með að heim.
s»kja mig.“
„E>að skal ég gera. þó ekki væri til annars en
að sanna að tilgangur minn er góður,“ sagði Sefton.
»Ég ftlft að þér séuð að leita að Leroy Mitchel. Ef
Svo er, þá get ég bent yður á veg til að finna hann
að fáum klukkutímum liðnum eða, ef alt gengur sem
V0rst, að einum eða tveimur dögum hðnum.“
„Vitið þér af manni, sem lieitir Leroy Mitche',
^ér í borginoi?“ sagði Barues.
„Já,“ svaraði Sefton. „Hann á heima yfir í Al-
R'crs, og vinnur í einu járnbrautarvagna-verkstæð-
*Ru þar. Hann er reglulegt fyllisvín, og það er
e*Ua ástæðan fyrir, að það kynni að verða örðugt að
®°na hann. £>egar hann er ódrukkinn, er enginn
Vandi að finna hann, en strax og hann nær í nokkra
Peninga, legst hann strax f dtykkjuskap.“
„Vitið þér af konu, Rose Mitchel að nafni?“
spurði Barnes.
„Já, vissulega,” svaraði Sefton. „I>að er að
BeRJai ég þekti eittsinn konu með þvf nafni. Eu
256
samkvæmt kaup-taxta verbamanna-félagsins,“ sagði
maðurinn og hló, eins og hann hefði komið með ein-
hverja sérlega fyndni.
„Jæja,“ sagði Barnes, sem strax sá hverskyns
maður það var, er hann átti við, „ég skal þá vista
yður til að vinna verk, sem ég hef handa yður, og
borga yður tvöfalt kaup á meðan þér vinnið fyrir
mig.“
„Nú eruð þér að tala af viti,“ sagði maðurinn.
„Hvort eigum við að fara?“
„Ég held ég megi fara með yður á hótelið, sem
ég gisti á,“ sagði Birnes. Og með þvf maðurinn var
þessu samþykkur, fóru þeir þangað. t>egar Barnes
var aftur kominn upp á herbergi sitt, var hann á-
nægðari, og maðurinn gerði sig vafalaust heimakom-
inn þar, þvf hann valdi sér ruggustól, til að sitja í,
og hvíldi fæturna á gluggastokknum.
„Jæja, þá,“ tók Barnes til máls, “mig langar til
að spyrja yður nokkurra spurninga. Eruð þér reiðu-
búinn að svara þeim?“
„E>að er undir því komið hverjar þær eru,“ svar-
aði maðurinn. „Ef þér spyijið ekki neinna ósvffinna
spurninga, eða spurninga sem ég álít ekki meira
virði að svara en nemur hinu tvöfalda klukkutíma-
kaupi, er þér hafið lofað mér, þá er ég til að svara.“
„Gott og vel,“ sagði Barnes. „Viljið þér þá
segja mér, hvort þér hafið nokkurn tíma þekt konu
sem kallaði sig Rose Mitohel?“
„Nú, það er ekki laust við það,“ sagði maður-
249
þar er einungis ákveðinn fjöldi af húsum. t>ér verð-
ið að rannsaka hvert einasta af þeim, ef það er nauð-
synlegt. Farið nú yðar leið, og ef þér uppgötvið
ekki stúlkuna, þá hef ég ekkert með yður «ð gera
framar. Ég )æt yður hafa þetta ætlunarverk sum-
part til þess, sð þér getið bætt fyrir fyrri yfirsjón
yðar, og sumpart af þvf, að þér hafið séð stúlkuna
áður og eigið því hægra með að þekkja hana, en
aðrir“.
„Ég skal áreiðanlega finna hana“, sagði Lucette
og fór sína leið.
Að viku liðinni var Mr- Barnes kominn ti! New
Orleans, og var að reyna að komast eftir hver æfisaga
Mitchels og hinnar myrtu konu hefði verið þar. E>að
Jiðu vikur án þess að honum yrði nokkuð ágengt.
Morgun einn seint í aprílaánuði sat hann í her-
bergi sínu og var að hugsa um, hve illa honum hafði
gengið f þessu máli, og var ekki laust við, að hann
væri að láta hugfallast útaf þessu, en þá varð honum
litið á smágrein í blaðinu Picayunc, sem hann hélt á
og var að blaða í, og hljóðaði greinin sem fylgir:
„Mr. Barnes, hinn nafntogaði New York-leyni-
lögreglumaður, er hér f borginni og heldur til á St.
Charles-hótelinu. t>að er álitið, að hann sé að leita
uppi afar hættulegan glæpamann, og það er ekki ó-
lfklegt að þeir, sem unna þessháttnr fréttum, fái
bráðum að heyra söguna um það, hvernig hinn frægi
leynilögreglumaður hefur með fimleik sínum og
kænsku kastað ljósi á leyndardómsfullan glæp
nokkurn“.