Lögberg - 18.10.1900, Blaðsíða 6

G
LÖÖBERG, FIMTUDAGINN 18. OKTOBER 1900.
Bandaríkja-pólitík.
(Su.áp istlír eftir B.ríkja Isl ).
Demókratar hæla Bryan mikið
íy ir hvað hanD é einarður og hrein-
skilinr. En hefur nokkur heyrt
Bryan, f>egar hann er að úthúða ein
oWunar-fólögunum, segrja nokkuð mis-
jafnt um ,,Tammany“ ís-einokunar
fé'ayið, sem er f><5 eitthvert versta
einokunarféDg, sem til er. Bryan
t-<l»r heldur ekki um silfur-einokunar
fél“gið, eða um J. K. Jones einokun
arbaftmullarbagga félagið (The round
cotton ba'e trust), f>ví f>essi einokun
arfé'ög leggja rifiega til í kosninga'
S]éð hans. I>að eru bara einokunar
félttgin sem hann heldur að leggi
kosningasjóð hjá M>rk Hanna, sem
„fá f>að hjá honum ómælt“. Svo
f>orir hann ekki fyrir sitt líf að
styggja gimla R chard Croker,
(Ta'r.many.þjófafélags ,,boS3“), f>ví
k >rl hefur 110,000 atkvæði í vasanum
sam hann gæti gefið einhverjum öðr
nm, ef honum skyldi mislíka við
B-yan.
*
Aguinaldo finst, að hann frurfi að
gera eitthvað xerulegra, til að styrkja
Bryan í kosningf-bardaganum, en að
1 ggja á bæn og biðja drottinn að
gefa honum sigur í kosninga-stríðinu
svo hann er nú farinn að manna sig
upp svolltið, og herðir sig nú í gríð
að dr< pa niður Bardarík js-her
menn á Luzon ey.
*
I>að er nú að fara út um púfur
milli Bryans og flokkf-leiðtoga hans
J. K. Jones. I>að er búið að koma
svo upp um Jones skömmunum í sam
bai di við ekokunarfélögin, sem hanD
græðir miljónir á miljónir ofan í, að
B yan er hræddur um, að f>að sé búið
að hjóða Bacdaríkja pjóðinni nóg af
pessari hræsni og skynhelgi peirra
manna, sem prédika á móti eiu'kunar-
einveldi, en troða pó vasana út með
einokunarpeningum. Bryan vill pvf
að Jones segi af sér formensku de-
mókrata flokksins. En Jones kenn
ir Bryan um og segir, aðhonum hefði
verið cær að tala minna um einokun-
arfélög; hann hefði átt að penja sig
meira um 16 á móti 1, og um imper-
ialism, sem hann hefði pótst ætla að
gera að höfuðatriði (paramount issue).
*
1900. Coxey purfti^ samt ekki að ]
borga út peninga fyrir auglýsingar til;
pess að smala að sér mönnum í flökku- \
manna-liðið, pegar stjórn demókrata i
sat að völdum. Mismunur’: óprjót-1
andi atvinna undir stjórn republikana,1
óteljandi húsgangar undir stjórn de- ,
mókrata. Hvert er nú betra fyrir'
land og lyð?
Ein sönnun fyrir pví, að tímarnir
hafa breyzt til batnaðar, er sú, að
Coxey ,,general“, sem árið 1894
„marséraði“ húsgacgs hernum til
Washington, auglýsir nú eftir mönc-
um til að vinna á járnverksiæð slou,
sem hann er búinn að byggja í Vern-
od, Ohio, og byður 2 til 2f) doll. á
dag 1 kaup og fær pó ekki alla pá
menn, sem hann vantar. Svona geng-
ur pað ur.dir stjórn republikana árið
Alvög olœknandi,
SAGA MRS. AGXESAR FOEAN f IIALIFAX
Eftir að brjóstveiki hafði pjáð hana
fékk hún ákafan hósta og lækn-
iiinn sagði að hún væri óiækn-
andi.—Dr. Williams’ Pink Pills
hafa gefið henni heilsuna aftur.
Eftir „The Recorder“, Halifax, N. S.
Mrs. Agnes Foran, er heima á að
21 Agricola stræti Hilifax, N. S.,
segir undraverða sögu af pví hvernig
hún, eftir að hafa í háa tíð pjáðst af
illkynjuðum og kveljandi sjúkdóm-
um, hafi feilgið heilsuna aftur, og hún
segist eiga Dr. Williams’ Pink Pills
að pakka pað, næst forsjóninni, að
hún er nú aftur heil og hraust. Deg-
ar fregnriti blaðsins Ácadian Record-
heimsótti hana os sagði henni hvert
eriodtð væti, pá tók hún honum mjög I
alúðlega, sagði hann velkominn á
heitnili sitt og skýrfi honum svo frá,'
í áheyrn móður sir nar og systur,
hvernig alt hefði gengið til með veik- i
ina og svo batrnn. „Fyrir nokkrum j
árum síðan vurð ég ákaflega veik af
lungnabóígu og v»r stunduð af ein-
hverjum bezta lækninum í bænum.
Ég komst á fætur aftur, en var pó al-
gerlega eyðilögð til heilsu, svo eyði-
lögð, að ég gat ekki neitt gert, var sí
og æ pjáð af hjartslætti, tauga óstyrk
og suðu fyrir eyrunum. Ég var p»r
að auki slæm af illkynjuðum hósta,
og pað skifti sér mánuðum að
vissi ekki hvað pað var að njóta hvíld-
ar cæturinnar í værð og næð'. í tvö
ár var lífið mér fullkomin byrði. Ég
varð óaflátanlega, samkvæmt læknis-
ráði, að taka inn mixtúru, pangað til
að ég var búin að fá svo mikla and-
stygð á henni, að mér varð óglatt í
hvert skifti sem ég sá tuna. Og alt
petta meðalastaut varð heldur ekki
til neins gagns. Vinir mínir póttust
vera alveg vissir um, að öll von um
bata væri farin, með pví peim hafði
líka verið talin trú um pað af læknin-
um. Prestar kirkju minnar heimsóttu
mig og systurnar sömuleiðis. I>au
ýndu mér alla nákvæmni og með-
aumkun og skoðuðu mig sem veru er
>á og pegar væri búin með sína jarð-
nesku vegferð. Ég reyndi ýms með-
ul við hóstanum, en pau komu ekki
að neinu haldi- Lyfsalinn sem við
keyptum meðulin af ráðlagði mér svo
lohsins að reyna Dr. Williams’ Pink
Pills. I>rátt fytir pað að ég var orðin
vondauf með bata pá réði ég samt af
að reyna pær. Og pað var bæði
sjálfri mér og vinum mtnum til hinn-
ar mestu undrunar og ánægji’, að mér
fór smá batnandi par til að ég var
búin að eyða úr sjö eða átta öskjum
og var pá orðin eins frísk og hraust
og pér sjáið mig nú“. Og hún sagði
svo hlæjandi: „Og ég hugsa að pér
verðið að játa að ég lít ekki mjög
veikindalega út“. Móðir hennar, er
hlustað hafði á frásögn dóttur sinnar
um hennarlöngu veikindi, bætti pessu
við: „Dað ei alveg eins og draumur
fyrir okkur, sem örvæntum um líf
hennar, að sjá hana nú aftur við ágæt-
is heilsu“.
Mrs. Foran sagði, að pegar hún
fyrir ári slðan á ferð frá Englandi
varð slæm af vondu kvefi og var í
pann veginn að fá hóstann aftur, pá
fékk hún sér undir eins dálttið af
p’llunura og pegar hún kom til New
York var hún orðin eins frlsk og hún
hafði nokkurntfma verið. Hún sagði
lfka frá mörgum tilfellum par sem hún
hafði ráðlagt Dr. Williaras’ Pink Pills
við illkynjuðum kvillum, og ávalt
með hinura bezta árangri. .Sérstak
lega mintist hún á systurdóttur sína I
Boston sem var orðin mjög veikluð
og heilsulftil, en sem nú er hraust og
heilsugóð ung stúlka og á pað pillun
um að pakka. Um leið og fregnrit
inn var að fara sagði Mrs. Foran við
hann: „Mér er sönn ánægja í að
skýra frá hvað Dr. Williams’ Pink
Pills hafa gert fyrir mig og yður er
óhætt að segja, að ég mun ávalt lofa
verðleika peirra, og ég lofa skaparann
fyrir að mér var bent á pær á peim
tfma sem ég var búin að tapa allri
von um að geta lifað“.
HVKRNIG LIZT YDUR A þETTAÍ
Vér bjrtJam $100 í hverfc skifti sem Cafcarrh lœkn.
asfc ekki með Hall’s Catarrh Care*
F. J. Cheney & Co., eigendnr, Toledo, O.
Vér nndírskrifadir hOfam |>ekt F. J. Cheney.
síJsistlidin 16 ár og álítum hann mjOg áreiðanlegan
mann í Ollam vidakiftnm, og œflnlega færan nm ad
efna öll þan loford er f lag hana gerir.
West & Trnax, Wholeaale Druggists, Toledo,0.
Walding, Kinnon & Marvin,
Wholcsale Dragnists, Toledo, O.
Hall’s Catarrh Coie er tekid inn og verkar bein-
línis á blódid og slímhimnurnar. Verd 75c flaskan.
Selfc í hverri lyfjaböd, Vottord sent frítt.
Hall’s Family Pills eru þœr bezta.
Dr. M. C. Clark,
T^JNTTsri-.-Æ]K:JSriU?,-
Dregur tennur .kvalalaust.
Gerir við tennur og selur
falskar tennur. Alt verk
mjög vandað og verð sann-
gjarnt.*
Office: k5 3 2^IVJ AIH JS T R E E T,l
yfir Craigs-búðinni.
Northern Pacifie Hy.
Saman dregin áællun frá Winnipeg
MAIN LINB.
Morris, Emerson, St. Paul, Chicago,
Toronto, Montreal . . .
Spokane, Tacoma,
Victoria, San Francisco,
Fer daglega 1 4f e. m.
Kemur daglega 1.3O e. m.
PORTAGE BRANCH
Portage la Prairie og stadir hér á milli:
Fer daglega nema á sunnud, 4.30 e.m.
Kemur:—manud, miövd, fost: 11 S9 f m
þriöjud, fimtud, laugard: 10 35 f m
MORRIS-BRANDON BRANCH.
Morris, Roland, Miami, Baldur,
Belmont, Wawanesa, Brandon;
einnig Souris River brautin frá
Belmont til Elgin:
Fer hvern Mánudag, MidvÍKud
og Föstudag 10.45 f. m.
Kemur hvern pridjud. Fimmt -
og Laugardag 4.30 e. m.
CHAS S FEE,
G P and T A,
St Paul
H SWINFORD,
General Agent
Wmnipe
Dp. M. Halldorsson,
Stranahan & Hvnre lyfjabúð,
Park River, — fl. Dakota.
Er að hiíta á hverjum miðvikud.
í GraftoD, N. D„ frá kl.5—6 e. m.
Stranahan & Harare,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BCEKUB
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o.s.frv.
tW~ Menn geta nú eins og áðnr skrifað
okkur á íslenzku, þegar þeir vilja fá meðöl
Muaið eptir að gefa númerið á glasinu.
Anyone Rendlnf? a sketcb and descrtptlon may
qulckly ascortain our oplnion free whether an
invention is probably patentable. Communica-
tions strictly confldential. Handbook on Patenta
sent free. Oldeat agency for securing patents.
Patenta taken tbrongh Munn & Co. recelve
tpeclal notioe, witbou< cliarge, inthe
Sckatifíc Jlmcrican.
A handsomely Ulustrated weekly. Largest clr-
culatiou of any Bcientiflc journal. Terms, $3 a
yenr ; four months, $1. Sold by all newsdealer«.
IVIUNN &Co.36,B''ad*ii’'New York
Brauch Offlce, 62ó F “t-, Waablngton, D. C.
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyrasambandsstjórn-
inni í Manitoba ogf Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gramlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segfja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til síðu af 8tjórnir\ni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN. *
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á peirri landskrifstofu, sem
næst lipgfur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins 1 Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $1C,
og hafi landið áður verið tekið parf að borga $5 eða $10 umfram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pví er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla be'milis-
rjettarskyldur sínar með 8 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanríkis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti að vera gerð strax eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað unu-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda slfkum umboðam. $f>.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur fá, & innflytjenda skrifstofunni 1 Winni-
peg y á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestui.andsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, og allir, sem
á pessum skrifstofum vinna, veitamnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hjálp til pess að ná 1 lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalögun; Ail-
ar slíkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan j&rnbrautarbeltisins f
British Columbia, með pví að snúa sjer brjeflega til ritara innanríkis-
deildarinnar í Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins f Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum í Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta íengið gefins, og átt er við
reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að fátil leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum félögum og einstaklingum. •'
25 0
Grein pessi vakti bæði gremju og undrun hjá
Mr. Barnes. Hann hafði ekki sagt nokkrum manni f
New Orleans hið sanna nafn sitt, og gat pví ekki
gizkað á, hvernig fréttaritararnir höfðu uppgötvað
hver hann var. Á meðan hann var að brjóta heilann
uro petta, var honum fært nafnspjald, sem á var rit-
að nafnið
„Richard Sefton“.
Mr. Bárnes mælti svo fyrir, að gestinum yrði
vísað til herbergisins, og að dálítilli stundu liðinni
kom ókunnugur maður inn í herbergið. Hann var
dökkur að yfirlit, svarthærður, móeygður og virtist
vera um 35 ára að aldri. Maðurinn hneigði sig
kurteislega og sagði:
„Ég álít að pér séuð Mr. Barnes“.
„Fáið yður sæti, Mr. Sefton“, sagði Barnes pur-
lega, „og segið mér síðan hvers vegna pér álítið að
ég té Mr. Barnes, par sem nafn mitt á gestaskrá
hötelsins er James Morton“.
„Ég álít ekki að pér téuð Mr. Barnes“, ssgði
k< mumaður og t'k sér sæti alveg ófeiminn. „£>að
v r ónákvæmt hjá mér, pegar ég komst pannig að
o ði. Ég veit að pér eruð Mr. Barnes“.
„Ó, vitið pér pað!“ sagði Barnes. ,)En, með
leyfi að spyrja, hvernig vitið pér að ég er Mr.
BarneB?“
„Af pvf að pað er starf mitt, að vita hverjir
menn eru“, sagði Seftor. „Ég er leynilögreglumað-
ur eins og pér sjálfur. Ég er hingað kominn til að
aðstoða yður“.
255
„Verið pér sælir, Mr. Sefton, og pakka yður
fyrir,“ sagði Barnes og rétti honum höndina, pvf hon-
um fanst, að hann hafa ef til vill verið óparflega ó-
kurteis við gest sinn.
Mr. Sefton tók f hönd hans með hlýlegu vinar-
brosi, sem er svo algongt hjá hÍDum innfæddu Suður-
ríkja mönnum'.
t>egar Barnes var orðinn einsamall, fór hann
strax að búa sig undir ferð yfir til Algiers, pví hann
var fastákveðinn í pví, að eyða ekki meiri tíma til
ónýtis. Hann kom yfir til verksmiðjanna rétt eftir
að mennirnir vora liættir að vinna og farnir til mið-
dagsverðar. En verkstjórinn sagði honum, að Leroy
Mitchel hefði unnið par fyrripart dagsins og mundi
vinna seinnipartinn, svo Mitchel beið polinmóður.
Degar \erkamennirnir komu til baka kl. 1, benti
verkstjórinn Barnes á mann, sem hann sagði að væri
Leroy Mitchel. t>essi náungi var svipljótur, og ef
hann hafði nokkurn tfma á æfinni verið prúðmenni,
pá hafði hann fallið svo lágt af drykkjuskap, að hann
bar pess engin merki framar. Mr. Barnes gekk að
manninum og spurði, hvenær hann gæti fengið að
tala við bann. „Nú strax, ef pér borgið fyrir pað,“
sagði maðurinn ósvffnislega.
„Hvað meinið pér?“ spurði Barnes.
„Ég meina einmitt pað sem ég segi,“ svaraði
maðurinn. „Okkur er borgað hér eftir klukkutím-
unum, sem við vinnum, svo að ef pér viljið fá nokkuð
af tíma mfnum, pá verðið pér að borga fyrir hann
254
hún hefur ekki verið í New Orleans svo árum skiftir.
t>að var sú tíð, að nærri hver sem var hér í borginni
heffti getað vfsað yður á hana'. Ég sé nú að petta er
maöurinn, sem pér viljið finna, pví hann var eittsinn
talinn að vera eiginmaður pessarar konu.“
„Eruð pér vissir um pað?“ sagði Barnes.
„Alveg viss um píð,“ svaraði Sefton.
„Hvar og hvenær get ég fundið pennan mann?“
sagði Barnes.
„Hann vinnur í verksmiðjum Louisiana & Texas
járnbrautarfélagsins yfir ,í Algiers,“ sagði Sefton.
„£>ér getið fundið hann á pann hátt, að snúa yður til
verkstjóraD8.“
„Mr. Sefton, pað má vera að pér hafið gefið
œér upplýsingar sem verði mér að gagni,“ sag;ði
Barnes. ,.Ef pað reynist mér pannig, pá skulið pér
ekki purfa að iðrast pess. Ég ætla að rannsaka
petta atriði sjálfur. Dótt ég ekki geri yður að
trúnaðarmanni mfnum sem stendur, pá verðið pér að
álfta, að orsökin til pess sé öllu fremur varkárni, en
vantraust á yður.“
„0, pað er ekki léttur leikur að koma mér til að
f.ykkjast,“ sagði Sefton. „Ég mundi fara eins að
og pér gerið, ef ég væri f yðar sporum. En pér
munuð komast að raun um, að ég er vinur yðar. Dér
megið treysta pví, að ég hjálpi yður, hvenær sem
pér heimtið pað af mér. Ég ætla mér ekki að gera
yður ónæði aftur, fyr en pér sendift eftir mér. Ef
ér sendið mér mRa á aðalstöðvar lögreglunnar, pá
emst hann íljótast til mín. Og verið pér nú sælir,“