Lögberg - 24.01.1901, Blaðsíða 2

LOQBHHVi, ffÍMTtmAQÍWN 2,4 JAX.ÚAIl 1901.
2
Arni Sigvaldason dáinn.
,,Nú reikar harmur i h.úsum,
en hrygð á þjóðbrautum".
FimtudtieFmorguninn 10. jan.
1901, k). 8 30, aofnaði hann s»tt i
drotni eínum frelaara, þeaai ágaati
maður og góða guða barn.
Legan hana var löng og atröng,
en firekið hana aldrei meira en i kvöl-
unum. Um fimt&n &r hafði hann
striít við hinn hræðilega ajúkdóm,
hvað eftir annað leitað til beítu laskna
landsins, er að eina g&tu baett í br&ð.
Krabbameinid byrjaði í neðri vörinni,
var oft skorið, en figerðst avo & sið.
astliðnu aumri, að ekkert var lengur
hægt að gers; fór f»að avo um kinn
og hftl8, og loks í kverkar. Hann 1&
rúmfa8tur I nærri fjóra m&nuði, og
f>j&ðist mjög.
Enginn maður, sem til hans kom
I legunni, mun nokkurn tima gleyma
því. „Hvilíkt þrek! og hvílík kröm
og neyð! hvílik trúarsókn í miðjum
deyð!’1 Og hvilíkt bænarm&l! Hann
bað 8vo heitt. Altaf bað hann fyrir
söfnnðinum sinum og krjstDÍnni með-
»1 Vestur-íslendinga, um leið og hann
bsð fyrir éstvinum sinum og eigin
8&lu sinni. Við d'marbeðinu hani
skildi ég betur en nokkru sinni áður
þessi orð: „Vor trú er s gurirn, sem
hefur sigrað heiminn*4.
Og ég ber frá beði haDS slðustu
kveðju og blessunarósk hins l&tna
m kilmenrjig til allra landa baus, sim
kv»mt ósk hane. Og ég bið yður,
herra ritstjóri, að l&ta blað yðar flytja
þessa kveðju.
Harmur • or í Minnesota er mik-
i 11, en binn l&tni mun llka verða harm-
dauða öllum Vestur íslendÍDguir.
Arni Sigvalda8on var fæddur að
Búistöðum I Vopnafirð' 12 maf 1847
Faðir hans var Rigvaldi Jónsson, er
enu lifir, nú &ttr»ður orðinn, & heimili
síds l&tna so”ar. Móðir Arna var
Arnfrfður Jónsdóttir, d dn 1860 Arni
ó'st upp 1 föðurhú8um og á Hofi í
Vopnafiiði, og þótti bann þegar f
æsku afbragð sinna jafnaldra. Var
hann sneroma stórbuga ng framtaks-
sanur. Fór hann ungur og eínn síus
liðs til Vesturbeims firið 1873, og
voru þ& ís'eDdingum eigi þær leiðir
kunnar. Settist bann fyrst sð f borg
inni Milwaukee og vann daglauna-
vinnu. Var bann svj vel að sér, af
hann komst flestum nykotanum út
lendingum betur áfram. I>& bann
hafði innunnið sér nokkurt fé, bé't
hann til borgarinnar Madison í Wis
consin og kom tér þar f skóla Norð
manna og las þ*r af miklu kappi. Er
það hugboð initt, að þ& hafi hann
Jangað t;l að lær« til prests, þó kring
umstæðurnar gerðu honum ei unt að
balds áfram néminu. Frá M dison
fór Árni norður til hinnar r.ýju bygð
ar íslendinga í Nýja-íslaDdi og dvaldi
þar og 1 Winnipeg &rlanart, eða rúm
lega það. En vorið 1878 kom hann
til Minnesota, nam land mjðfyrstu
landnemun. í LÍDColn county. 8 júnf
1878 gekk hann að eiga heítmey sína
Guðrúnu Aradóttur, hina mestu ágæt.
iskonu, systir Skafta Arasonar í Ar-
gyle-bygð og þeirra tnerku systkina
X>au bjónin reistu þegar bú & landi
slnw, cg ha.'a öll þessi &r búið þar til
mikillaf p’-yði og fyrirmyndar fyrir
alla nylerduBii. Sjö eiga þau börn á
lífi, en eitt er d&fð.
Ég held óhætt sé að fullyrða, að
enginn einn maður hafi &tt eios mik
inn þ&tt í öllu gófiu félagslffi íslenrl
ÍDga í Minnesota eins Og Arni Sig-
valdason. HaDn var sem faðir'L’n-
coln- countybygðarinna’-, Til hani
leituðu menn trausts og r&ða í hví.
vetna. Lff og sál var hann söfnuðin-
utd, og er það trúan mín, að f&ir
rouni þeir Íslení.kir leikroenn, sem
betur skildu alt það, er lýtur sð star/
semi /rjálsrar kirl-ju. Hann var sann.
kristinn «g sann lútergíc kristinn.
Eigí voru það einungi# Jandur
Árna, sero tiltrú b&ru til hans, beldur
og annara þjóða rnenD allir, sem til
hans þektu. Towneb p- og county-
wmbættum gegndí hann mörgum
Haustið 1898 var liaru kosinn rétta’-
krifari í Lincoln-county Flittti
hann þ& til höfuðstaðar „Courity’s14-
ins, Lske Benton, eD bólt jafnframt
búi sfnu &fram.
Við frft.fa.ll Árna Pigvaldasonar
er svo stórt skarð fyrir skildi í bópi
Minnesota-íslecdinga, að naumast
virðist þið vera bætanlegt; og við
fr&fall hans hafa Vestur-íslendingar
mist eÍDhvern sinn lang-merkasta og
b'z*a mann. Enginn geturlitið sér an
ara um heill og sóma V.-ísl. en hann
garði, enginn elskað móðurmálið og
feðratrúna heitar en bann.
Merkisbeii vor Minnesota-íslend-
inga er fallinn. Ea æðrurost ei,
bræður:
„Sópist burtu synir þjóða,
sópist allir jafnt—,
það ið stóra, það ið góða
það skal vinna sarot!“
B. B. J.
Sorg'leg; saga gjónleika-
dómara.
Eg var—og þér skuluð bráðum fá að
heyrah vers vegna eg er ekki nú—Egbert
Craddock Cummins. Nafnið er að vísu
enn hið sama. Nú er eg—haminejan
hjálpi mér—sjónleika-dómari fyrir blað-
ið „Eldkrossinn'*. Hvað eg kann síðar
að verða, veit eg ekki. Eg rita þetta t
angist og miklum sálar-ruglingi. Samt
vil eg reyna að gera mitt ýtrasta til þess
að gera hin voðalegu vandræði mín ljós
fyriryður. En þá verðið þér að sjá í
gegnum fingur við mig. Sá sem er é
hraðri ferð með að glata einstaklings-
eðli sínu. á eðlilega erfitt með að gera
sig skiljanlegan. Þó býst eg við að ná
mérniðii, þegar eg er algerlega byrjað-
ur á sögunni. Látum okkur sjá—hver
«r eg? Eg vildi eg vissi það. Egbert
Craddock Cummins, dáinn frá sjálf-
um sór.
Áður hefði mér ekki fallið að rita
svo mikið um sjálfan mig, eins og eg
hlýt að gera í sðgu þessari. En smekk-
ur minn hefur breyzi síðan eg varð sjón-
leika-dómari, og fór að leggja mig eftir
að nema og rannsaka ritverk hinna
miklu raeistara. Alt hefur breyzt siðan.
En úr því sagan er um mig sjálfan, er
nokkur voikunnþó eg nefni mig tölu
vert oft, og er það ekki sprottið af eigin-
girni eða sjálfsáliti.
Áður-í fyrra ástandinu—var eg
fremur efnileg ir piltur, heldur feiminn
og gefinn fyrir grá föt, hafði ofurlítið úf-
ið yfirvara skegg, hugðnæmt andlit,
stamaði lítið eitt—eg tók það upp snemma
á árum af einum skólabróður mínum.
Eg var trúlofaður fallegri og góðri
stúlku, sem hét Delia, Henni geðjaðist
að mér, af því eg var maður, og var ein-
kennilegur. Hún áleit mig vera likann
Charles Lamb, líklega fyrir stamið.
Faðir hennar var nafntogaðui írimerkja-
sali. Hún las mikið á Britieh Museurn.
Við unnumst heitt, upp á andlega vísu,
og höfðum fagrar framtíðar-vonir. Föð-
ur hennar féll vel við mig, af því eg virt-
ist ætíð fús á að hlusta á það sem hann
hafði að segja um frímerki. Hún var
móðurlaus. I einu orði að segja, fram-
tiðar-horfur minar voru hinar æskileg-
ustu. Eg fór aldrei á leikhús á þeim
dögum. Charlotta freenka min varaði
mig við því, ádur en hún dó.
Barnaby. ritstjóri ,,Eldkrossins“,
gerði mig—þrátt fyrir allai' mótspyrnu-
tilraunir mínar—að sjónleika-dómara.
Barnaby var vel vaxinn, hraustlegur
maður, með stórt höfuð og svart, hrokkið
hár, og framkoma hans öll var bjóðandi
og sannfærandi. Hann náði í mig í stig-
anum, eitt sinn þegar eg ætlaði að finna
Wambly. Hann kom frá miðdegisverði,
og var óvanalega léttur í skapi.
„Heyrið, Cummins’ *', hrópaði hann.
“Þér eruðeinm. maðurinn, semeg þurfti
að finna". Hann þreif í öxlina á mér,
eða í kragann, eða eg veitekki hvar, og
dreif mig inn ganginn, inn í skrifstofu
sína, og hratt mér yfir bréfakörfu niður
f hægindastól, og sagði um leið: „Gerið
svo vel að sitja'*. Þá hljóp hann yfir f
hinn enda herbergisins og kom aftur
með nokkra rauða og gula miða, sem
hapn stakk í hönd mína. „Það eru að-
göngumiðar fyrir leikhúsið á fimtudags-
og fðstudags- og laugardags-kveldið11,
sagði hann; „þér sjáið hverjir leikirnir
eru. Þetta er, held eg, alt“. ,,En“,
byrjaði eg að segja; en hann greip fram
f fyrir mér, og sagði:
„Það gleður mig, aðþór eruð ekki
bunditm við neitt vist verk“, Þar næst
þreif hann prófarkir, sem lágu á borðinu,
og fór að lesa þær.
„Eg akil yður ekki almennilega,
held eg“, sagði eg.
,,Hvað?“ kallaði hann hátt. eiris og
ti jin hóldi að eg væri að fara út, og
eins og hcn’ .m hefði orðið bilt við.
„Ætlist þér tií að eg skrifi ritdóm
um leiki þessa?“ sagði eg
„Ge:ið eitthvað. Hólduð þér eg
væri fiögefa yður aðgöngutniðana í gust-
uka-s1 yni?“ sagði hann.
„En eg get það ekki“.
„Haldið þér að 6g viti ekki hvað eg
er að fara?“
„Eg hef aldrei á »fi minni farið á
leikhús'1, sagði eg.
„Þeimmunbetra. Nýrjarðvegnr—“
„En eg hef ekkert vit á slíku",
sagði eg.
„Það er ágætt. Nýjar skoðanir,
engir gamlir vanar. Blað vorter lifandi
mál, enginn gamall grautur. Eg get
treyst ráðvendni yðar“.
„Eg get ekki forsvarað fyrir sam-
vizku minni—“ sagði eg.
Hann þreif aftur i mig, og ýtti mór
skyndilega út fyrir dyrnar. „Þór getið
talað um það við Wambly“, sagði hann
„Hann skýrir það fyrir yður“.
Eg stóð ráðalaus fyrir utan hurðina,
sem alt í einu opnaðist aftur. „Es
gleymdi þessu'1, sagði Barnaby og fékk
mér enn ein'n aðgöngumiða. (Hann var
fyrir pað kveld, að 20 mínútum liðnum).
Svo skelti hann aftur hurðinni. And-
lits-svipur hans var rólegur, en augna-
ráð hans einbeitt þegar hann leit á mig.
Mér er enginn hlutur ógeðfeldari en
þráttanir og stælur. Því réð eg af að
láta að vilja hans, og verða sjónleika"
dómari. Eg gekk hægt fram eftir gang-
inum og inn til Wambly’s. Þessi Barna-
by var undarlega ákveðinn maður. Á
þessum fjðgra ára tíma, sem við höfðum
kynst, hafði hann fáar skoðanir látið f
ljósi sem eg hafði ekki á endanum að-
hylst. Auðvitað getur vel verið, að eg
sé að eðlinu til fremur eftirgefanlegur
Eg hef tekið eftir þvf, að mér hættir of
mikið við að draga dóm af því sera í
kringum mig er. Sannast að segja er
það þessi óláns móttækilegleiki minn
fyrir ytri áhrif, sem er valdur að allri
óhamingju minni. Eg hef áður minst á
stamið, sem eg nam í æsku. En þetta
er samt útúrdúr. Eg fór heim í snatri,
til að búa mig fyrir leikhúsið.
Ekki vil eg þreyta lesarann með að
skýra frá hugsunum mfnum þetta fyrsta
kvöld, sem eg var á leikhúsinu—um
fólkið á leiksviðinu—um áhorfendurna—
þennan undarlega söfnuð—,né heldur á
því hvernig eg viltist í göngunura. og
hvernig stóð á því að eg sá þiiðja þátt
inn of'an af lofti, Það eraðcins eitt, sem
eg vil leiða athygli að, og það eru þau
markverðu áhrif, sem leikurinn hafði á
mig. Þó það sé endurtekning, vet ð eg
nð minna yður á, að eg hafðí ætíð lifað
kyilátu lffi, hafði aldreikomið á leikhús,
og er ákaflega viðkvæmur fyrir öllum
áhrifum.
Fvrstu áhrifin voru djúp undrun,
ekki óblönduð ótta. Það, hve yfirtaks
ónáttúrlega að leiþið er, fer að miklu
leyti fram hjá flestum þeim er frá unga
aldri hafa gengið á leikhús; þeir venjast
þessum forynjulegu tilburðum—þessum
tilfinninga-blossum, þessum ankannlegu
fettum og brcttum-þessu syngjandi f' ýsi.
þessu angistar ýlfri, þessu varabiti,
þessu flóttalega, starandi skelfingar-
augnaráði og öðrum tíeiri ónáttúrleg-
um tilfinninga-líkiugum á leiksviðinu.
Með tímanum og vananum verður þetta
fyrir manni eins og daufdumbra-mál,
sem menn læra að skilja samhliða sam-
ræðunum. En fyrir mér var þetta al-
gerlega nýtt. Leikur þessi var nýtfzku
gamanleikur. Fólkið átti að vera enskt,
en búningur þess var eftir nýjasta am-
eríkönsku sniði, og eg leiddii=t út f þá
eðlilegu villu, að álíta, að leikendurnir
væru að stæla fólk eins og það gerist.
Eg leit undrandi í kringum mig, á
áhorfendurna.og uppgötvaði, eins og all
ir nýir sjónleika-dómarar gera, að það
væri mitt hlutverk að endurbæta sjóu-
leikina, og strax eftir kveldmat rauk eg
mikilligeðshræiingu ogheituraf vand-
iætingu inn 4 skrifstofuna og ritaði
heilan dálk af „Nýjnm athugasemdum“.
Barnaby var himinglaður ýfir þvi.
En eg svaf ekki vel þá nótt. Mig
dreytndi leikendurna. Þeir einblítidu á
mig, bðrðu sór á brjóst, fleygðu út frá sór
hnefafylli af útþöndum fingrum, brostu
biturlega til mín, og ráku upp örvænt-
ingar-hlátra. Þeir skullu í gólfið, og
dóu eins og vitstola. Klukkan ellefu
fór eg á fætur, og var þá ekki laus við
höfuðverk. Eg las athugasemdir minar
í „Eldkrossinum", tók morgunverð, og
fór svo aftur inn í svefnhús mitt til að
raka mig (því svo var siður minnb Þá
kom það fyrir, að eg fann skegghnífinn
hvergi. Alt í einu mundi eg eftir, að eg
hafði aldrei tekið hann uppdagirm áður.
,.Ah!“ sagði eg fyrir framan spegil-
inn—, og því næst „hallo“. Þegar mér
flaug í hug fataveski, sem skegghnífur
var í, hafði eg alvig ósjálfrátt sveiflað
út vinstra handleggnum (og þanið út
fingurna), en þrifið í ofboði í b jóst mér
með hinni, Eg er þannig gerður, að eg
tek ætíð eftir sjálfum mér, hvernig sem
á stendur, og tók eg óðara eftir, að þessi
hreifing var mér alveg ný. Eg endur-
tók hana viljandi, að gamni mínu. „Það
er skrítið", sagði eg við sjálfan mig, og
fór svo hálf-undrandi að opna fataveski
mitt.
Eftir að hafa rakað mig, fór eg að
hugsa til baka, um þetta sem eg hafðí
séð leikið, og skemti mór við það fiammi
fyrir speglinuno, aðherma eftir allra fár-
ánWgasta látbragð leikendanna. Menn
LJÓDMÆLI
ÞÁLS ÓI.AFSSONAR.
An bindi.
Éghef nú fengið til útsölu 2 bindi af
ljóðmælum þessa þjóðkunna skálds.
Þetta bindi er jafnstórt hinú fyrra, og
verðið er:
I kápu........ .Sl.00
I fallegu bandi. 1.50
í þessu bindi er, auk ljóðanna, góð
mynd af höfundinum og ágrip af æti-
sögu hans eftir -'ón OlHÍsson. Allur frá-
gangur er prýðilega vel vandaður,—Síð-
ar auglýsi ég útsölumenn að. bókinni 4
ýmsum stöðum, þar sem Islendingar
hafa bólfestu, og geta menn keypt hana
hjá þeim eða pantað hana beint frá und-
irrituðum.
M. Pétursson,
715 William Are. Winnipep
KjörkauD
.... í búð ....
A. FriOrikssonar
allan þennan mánuð, en að eins móti
peningum út í hönd.
8 pund af bezta kaffi.... $1.00
20 pund af hrísgrjónum... J.OO
16 pd. af rðspuðu sikri.... 1.00
14 pd. af pressuðum eplum 1.00
25 prccert
afsláttur af öllum Felt-skófatnaði.
I 5—25 prosent
afsláttur af öllum leðurskófatnaði.
25 prosent
»fsláttur af vetlingum af öllum sortum.
15 -25 prosent
afsláttur af allri leirvöru og glasvðru.
Ég fer um miðjan þeunan mánuð
austur til Toronto og Montreal, til að
líta eftir innkaupum fyrir vorið, vil því
minka vðrurnar sera mest í búð minni.
Ég vil biðja þá sem skulda mér að borga
sem mest þeir geta áður en ég fer.
A. Fridriksson,
011 Boss Ave.
Anvone sendlng a sketch and deBcript-loti may
qnlckly ascertain our opinion free whether an
Invention is probably patentable. Communlea.
tioiíb strictly confldentiaL Handbook on Patenta
sent free. oklest atroncy for securing patenta.
Patents taken thrffjgh Mmm A Co. reoelve
tpecial iintice, witbout charge, ln the
Sckutific Himricati.
A bnndsomely iltuntratod weekly. Larjrwt clr-
culation of any scienf iflc JorfmaL Terms. |3 a
year; four months, $1 8old byall newsdealert.
MONN & Co.36sB,oa<,v*a»' New York
Brancb Offlce. ÆJó F WasWngton, D. C.
CaDadian Pacifie Railway
Tlme Tatile.
Montreal, Toronto, New York &
east, via allrail, dai'y.....
Owen Sound.Toronto, NewYork,
east, via lake, Mon.. Thr.,Sat.
OwenSnd, Toronto, New YorkSt
east, via lake, Tu' s.,Fri .Sun..
Rat Portage, Ft. William & Inter-
m ediate points, daily ex Sun..
Portagela Prairie, Brandon,Leth-
bridge.Coast & Kootaney, dally
Portage la Prairie Brandon & int-
ermediate points ex. Sun.....
Portagela Prairie, Brandon, Moose
Jaw and intermediate points,
dally ex. Sunday.............
Glads’one, Neepawa, Minnedosa
and interm. points. dly ex Sund
hoal Lakc, Yorkton and inter-
Smediate poin's... .Tue.Tur.Sat
ho>l Laká Yorkton and inter-
mediate points Mon, Wed. Fri
Can. Nor. Ry points. . . .Tues,
Thurs. and Sat...............
Can. Nor, Ry p/iints......Mon,
Wed, and Fri.... ..........
Gretna, St. Paul, Chicago, daily
WestSelkirk. .Mon., Wed„ Ffi,
West Selkirk. .Tues. Thurs. Sat.
Stonewall,Tuelon,Tue. Thur. Sat,
Emerson.. Mon. Wed. and Fri.
Morrien, Deloraine and iuterme-
diate points....daily ex. Sun.
Glenboro, Souris, Melita Alame-
da and intermediate points
daily ex. Sun................
Prince Albert......Sun., Wed.
Prince Albert......Thurs, Sun.
Edmonton Mon,We<l. ,Thi;r.Suii
Edmonton. Sun.»Wed,Thur,Sat
LV.
21 5O
2l lo
8 00
7 15
19 10
8 30
8 30
8 30
7 16
'4 Io
18 30
12 2o
7_4°
7 3°
8 60
7 15
7 b
AB.
6 30
6 30
18 00
20 2o
tð
lo
10
'9 lo
2l 2o
13
lo OO
18 60
17 10
'3o 20
n>
21 20
‘21 ‘2o
W. WHYTE,
Manager.
ROHT. kerr,
Traffic Manager
Til Nyja Islands.
Eios ogrjundanfarna vetur hef 6%
& hendi fólksflntnÍDgra á milli Winnt-
pegr 0g íslendingffljóts. FerBum
verfiur fyrst um sinn háttað á þessa
lfið:
NORÐUR.
Frá Winn'peg hvern sunnud kl. 1 e h
„ 8elkirk „ m&nuj. „ 8 f.h
„ Gimli „ þnöjud. „ 8 f b.
Kemur til íslend tíj. „ „ 6 e.h.
SUÐUR.
Frft ísl.flj 'ti hvern fimtudag kl. 8 f.h.
„ Hnausa „ „ „ 9 f h.
„ G’.mli „ föituda^ „ 8 f.h
Selkirk „ laugarda j „ 8 f.h
Kemur til Wpeor. „ „12&h.
Upphitaður sleði og allur fitbún-
aður htnn bezti. Mr. Kristj4n Sig-
valdason, sem befur almennings orð
& sér fyrir dugnað og aðgrætni, keyrir
sleðann og mun eios ogr að undan-
förnu l&ta sér ant um að gera ferðs-
fólki ferðina sem pægilegasta. Ná-
kvæmari upp’ýsingsr f&st hjá Mr.
Valdason, 60o Ross ave., Wlnnipeg.
I>iðan leggur sleðinn af stað klnkkan
1 á hverjum sunnudegi. Komi sleð-
inn einhverra orsaka vegna ekki til
Winnipeg, þ& verða menn að fara
með austur brautinni til Selkirk sfðari
hluta sunnud-gs og verður p& sleð-
inn til staðar & járnbrautarstöðvunum
East Selkirk.
hef e nni^r & hendi póst-
flutninp & milli Selkirk og Winnipeg
og get flutt bæði fólk og tiuttiiog með
þeim sleð». Pósturinn fer fr& bfið Mr
G. Olafssonar kl. 2 e. h. & hverjum
rfimhelgum degi.
Geoge S. Dickiiison,
Selkirk, - . . Man
Þessir rokkar eru
Agfft’ega BmíðBftir.
Ilvetjum r o k k
‘ylpja 3 srælduf.
Híjóliö er 18 l>uml-
ugar 1 jivermá).
GrriB fytitspurn
til leirra fem selja
jé,eða skriíð osa.
Lslenzkir Rokkar.
Þár tekkið kambana
eru mjúkir og tægilegir
og léttir,rr. í ): i - j ?,
og 30. Rendir tneð
pósti fyrir $1.00.
Mustad’s
Ullarkambar.
5 hjörtu, nors kt
lag, baka vel og jafnt,
Vöflnr eru h 'llar.
Öll ðnnur kökn-
roót, sem auglýst hafa
v“rið hér í blaðinn,
einnig til sölu.
Vöfiujáu.
Svensk sagarblöð.
Úr hinu nafnfræga skegghnífastáli. 3
lengdir, öll 2 þuml. & bre’dd, mjög þunn í
bakkann úr stiltu og klökku stáli, brotna
ekki, ábyrgst að vera hvorki of hörð né
of deig.
Bandaríkja lengd 2% fet. verð 50r
Norsk - 3M ,, „ 7lk
Svensk „ 4 „ „ 1.00
send, ogborgað undir þau, til þess sem þér
verzlið við.
RANDABIKIA PANTANIR afgreiddai
í gegnum umboðsmenn vora eða beint
frá Minneapolis.
( ANADA l’ANJ’ANJR afgraiddar fra
'Vinnipeg eða í gegnnm oanadíska
verzlunarmenn.
Skriflð til Minneapolis þannig:
A.líret| Andresen A Co„
The Western ImiKjíters.
1302 Washlngton Ave. 8., Mlnneapolls, Mlnn.
Umboðsmaður vorí Canada:
J. H. Ashdown,
WHOLESAL'E & KKTAII, H.rtfcnW ,Ult,
WINNIPEG, -. . MAK