Lögberg - 24.01.1901, Blaðsíða 7

LOGftKRG, FlilTtJDAGEfN 24. JaNVAR 1Ö0Í.
7
TU
Mrs. VHborgar Thorsteinsson
d Qimli.
(Med „Albfiml'- á jótanðttina 190D>.
Þú tókst mig fyrst* í faðm í þessum
heimi,
og færðir mig að sólarljðssins gAtt;
ef vit eg öðlast, vist eg þér ei gleymi,
—en vilji barna megnar undur-smátt.
Nú tóma bók þér sendi’ eg, siðar spjald
af tjdlfri mir, — en það er litið gjald.
Um þessar mundir Kristur kom i
heiminn;
Aknó sér tók hann forðum bðrnin smá.
Kf hann erbeðinn, áaatierekki gleyminn
hann svo bið: „er mest þér ligpur d,
hana dsttir-faðmur opmn standi þér,
sem, eitl sinnþinn möt litlu barni—mér
Á eftir þór ef holds-við-hérvist skil eg
og heirn kemst til hins fyrirheitna lands.
S0lKx^r8^ ^ar ^ hitta vil eg,
P hefur þú þinn sigurkranz—.
, , ’ ®1<f(lu mig þá lausnara fyrir minn,
PA Ufs mins engill verðurðu’ annað sinn
St£>iður fakoblna Jirunn Thorarensen
Sorgleg saga Hjönleika-
dómara.
(Niðurl. frá 2. bls.)
K®tu ímyndað sér að þetta væri sótt-
n»m veiki. hugsaði eg með mér. iMarg-
ur sannleikurinn er sagður ðafvitandi i
spaugi). Eftir þetta fór eg að finna
Wambly,ef migroinnir rétt, og siðan fór
®g á ,,British Museum” að hitta Deliu.
V ið töluðum meðal anuars um framtíðar-
horfur okkar i sambandi við hina nýju
stöðu mína.
En þessi staða varð upphaf óham-
ingju minnar. Eftir þetta hlaut eg að
sjálfsögðu stöðugt að ganga A leikhúsið,
og þá um leið fór eg nærri ósjálfrátt að
■mábreytast. Hið fyrsta ónáttúrlega lát-
æði mitt, sem eg veitti eftirtekt, var
þetta i sambandi við skegghnífinn; næst
fór eg að taka eftir, að þegar eg heilsaði
Deliu hueigði eg mig ósegjanlega djúpt,
og beygði inig yfir hönd hennar upp á
gamaldags riddara visu. Þegar eg sam-
8tundi8 áltaði mig, rétti eg úr mér, en
vissi okki hvernigeg átti aðbera migtil.
Eg man hvað hún horfði undrandi á mig.
^vo tók eg eftir þvi á skrifstofunni hjá
arnaby, að þegar hann talaði við mig
og það stóð á svari hjá raér, þá lagði eg
ngurinn á tennurnar og gerði fieiri þess-
yns kúnstir. Og eitt sinn, er okkur
eliu bar eitthvað litið eitt á milli, þá
»)rýsti eg höndinni á ennið. Svona fór
eK smátt og smátt, í hverju sem var, að
hera mig meir og meir til eins ogeg væri
á leiksviði. Eg reyndi að gera við því—
engum gat fundist meira til um þetta
arki-bjánalega látbragð mitt en mér
sjálfum.
Það fór fljótt að verða ljóst fyrir
mér, hvert þetta stefndi. AUir þessir
leikir, sem eg sá, voru of áhrifasterkir
fyrir hið veikbygða taugakerfi mitt. Að
sitja svona kvöld eftir kvöld.með athygli
mitt fest á hinum vanabundnu stelling-
um og vissu tónum á leiksviðinu, fór
smátt og smátt að verka á eigið málfæri
mitt og látbragð. Kvöld eftir kvöld
móbaðist á mig nýtt og nýtt undursam-
legt látæði, uýtt geðshræringa-oistæki,
og sérstaklingi-eðli mitt hvarf meir og
meir. Eitt kvöld, þegar eg var einn, sá
eg þennan nýja mann minn liða áfrara
eftir gólfinu. Eg sá hann standa i ýms-
um stellingum, með allskonar skrípalegt
látbragð. Hann þreif fyrir kverkar sér.
hann glenti út fingurna, hann sperti
fæturna, og gekk eins og leikbrúða.
Hann hefði vel getað verið snúðvél.
Eftir að hafa virt þessa mynd fyrir mér,
Serði eg tilraun til að fá mig lausann frá
Þessu leikhús-starfi mínu. en hún hepn-
aðist ekki. Barnaby talaði ekki um
autlað en hjónaskilnaðar-mál eitt sem
þá var á dagskrá, meðan eg sat hjá hon-
um, og eg hafði ekkert tækifæri til að
láta i ljóai ósk mína.
Og um þær mundir fór Delia að
breytast gagnvart mér. Samtal okkar
fór ekki að verða eins óþvingað og það
hafði verið; eg fann, að henni geðjaðist
^ki lengur að mér. Eg glotti hæðnis-
Oga og hoppaði og skoppaði i kringura
lana, eg hleypti brúnum og hniklaði
P®r, og setti mig i allar mögulegar og
ómögulegar stellingar; og einlægt fann
þetta sjálfur (með óuraræðilegri ang-
‘st, en fókk ekki við gert). Þá gerði eg
uýja tilraun til að segja af raór, en
Barnaby talaði þá ekki um annað en
>.X“ og „Z“ og ,,Y“ í nýju tímariti, og
gaf mér stei-kan vindil að reykja, og
•agði mér svo að fara. Þegar eg fór frá
honum, fór egá fundDeliu, á „Assyrian
GaUery“, en sá fundur varð að eins til
*ð hraða úrslitunum.
„ó, mín ferra!" sagði eg með langtum
•Beira fjöri og tilfinningu en mér var
eiginlegt fyrrum, meðan eg ekki var
"jónleika-dómari.
V _________
*j Vilborg er ljósmóðir hinnar undir-
HAn rátti mér hðndina fremur kulda-
lega, og leit um leið framan i mig, eins
og væri hún að rannsaka hvað í mér
byggi. Svo gengum við hvort við ann-
ars hlið. og eg auðvitað á minn nýmóð-
ins prúðmensku-hátt.
,,Egbert ‘, sagði hún alt i einu um
I“ið og hún nam staðar. Hún hugsaði
sig um ofurlitla stund, og leit síðan á
mig.
Rg sagði ekkert. Það beit á mig,
hvað á eftir mundi koma. Eg re.vndi
enn á ný að vera hinn gamli Egbert
Craddock Cummins, með klunnalega
göngulagiðog hið hreinskilnislega stam,
<em henni geðjaðist að en eg fann jafn-
framt. að eg var það ekki lengur. Kg
var eitthvert sambland af ólgandi geðs-
hræringum og undailegri storknun, i
stuttu máli, ekki líkur nokkrum lifandi
manni á jarðríki nema þeím, sem ala
aldur ninn á leiksviði. „Egbert", sagði
hún aftur. ,,Þú ert ekki framar líkur
sjálfum þér“.
„Ah“, sagði eg og þreif ósjálfrátt í
brjóst mér, og sneri um leið andlitinu
undan.
„Já. svona ertu“, sagði hún.
„Uvað dttu mð?" spurði egí hvislandi
róra, en þó með áhersdu eins og leikarar
gera. Eg sneri mér að henni (með vand-
ræðasvip á andlitinu), með hægri hönd-
ina lafandi niður með síðunni, en hina
vin«tri á enninu. Eg vissi mjög vel
hvert hún fór, því mér var fullkunnugt
um leikara-látæði mitt. Barátían gagn-
vart því var árangurslaus. „Hvað áttu
við?“ sagði eg aftur í hásum róm. ,,Eg
skil þig ekki *.
Nú skein það bezt út úr henni, hve
illa henni líkaði við mig. „Til hvers
ertu að taka á þig þetta fas, hvað eiga
allar þessar stellingar, sem þú setur þig
f, að þýða? Eg kann ekki við það. Þú
varst ekki svona áður".
„Var ekki svona áður!“ endurtók eg
seinlega. „Varekki svona áður“. Eg
rendi augunum hiattyfir myndasalinn,
sem við vorum 1. ,.Við erum ein“ hélt
eg áfram. „Ulustaðu d!" Eg rak vísi-
fingurinn í hana og glápti á liana. „Það
hvílir bölvun yfir mór“.
Hún tók ögn fastar utan um öólhlif-
ina sína—að öðru leyti sá henni ekki
bregða—og sagði hæglátlega. „Þú ert
undir einhverjum illum áhrifum, sem
þú ættir að rífa þig undan. Eg hef ald
rei séð nokkurn mann breytast eins mik-
ið og þú hefur breyzt, á jafn' skömmum
tíma".
„Deiia", sagði eg og fór nú að taka
á mig viðkvæmnis-blæ. „Aumkaðu
mig. Ah, Delia aumka mig!“
Hún festi augun á mér, eins og vildi
hún gagnskoða mig. „Hvers vegna þú
eit einlægt að leika vitfirring, veit eg
ekki“, sagði hún, ,,en það er bert að eg
get ekki látið sjá mig á mannamótum
með manni sem ber sig til eins og þú
gerir. Manstu hvernig þú gerðir okkur
bæði hlæglleg á miðvikudaginn? Eg
segi þér það hreinskilnislega, að mér
fellur þú ekki eins og þú ert nú. Eg
mælti okkur móthér til aðsegja þér það,
því þetta er sá afviknasti staður, sem eg
veit af“.
,,Delia“, sagði eg með ákafa og
krepti hnefana, svo hnúarnir urðu hvit
ir, ,,þú meinar ekki—**
„Jú, eg meina það“, sagði hún.
„Kjör konunnar eru erfiðþegar bezt læt-
ur, en í sambúð við þig—■“
Eg skelti hendinni á ennið.
„Þess vegna er bezt að við skiljum",
sagði hún hæglátlega.
„O, DeliaP’ sagði eg, „ekki þetta!“
„Vertu sæll, Mr. Cummins”, sagði
hún ennfremur.
Með stei’kri áieynslu gat eg st.ilt
mig. Eg snerti hönd hennar, og reyndi
að koma orðum fyrir mig, til að útskýra
þessa breytni mína Hún horfði i andlit
mér, sem var i mikilli hreifingu, og leit
siðan undan. „Það verður að vera svo“,
sagði hún með vonleysis-svip. Siðan
snori hún sór frá aér, og gekk hratt
fram eftir salnum.
Hamingjan góða! Hvað mannleg
angist getur stigið hátt. Eg elskaði
Deliu, en eg gat ekki látið sjálfan mig í
ljósi fyrir þessari annarlegu skorpu, sem
utan á mér lá.
„Farðu ®aí/“ sagði eg að lokum, um
leið og eg horfði á eftir henni. Hvað fg
hataði sjálfan mig fyrir það. Eftir að
húnVar farin, sagði eg aftur, eins og í
draumi, „farðu vel“, og starði vonlaus
út 1 geiminn. Því næst rak eg upp
nokkurskonar angistar-óp, og hristi
kreptan hnefaun út í loftið. Mér varð
reikað að myndastyttu nokkurri. Eg
studdi olbogunum á hana, laut áfram
og byrgði andlitið f höndum mér, og lét
herðar mínarbifast einsog af ekka. Ein-
hver rödd, innra fyrir hjá mér sagði
„asninn þinn!" um leið og eg gerði það.
Gæzlumaður myndasafnsins hafði heyrt
angistar-óp mitt og kom að í þessum
svifum, og mér ætlaði naumast að hepn-
ast að sannfæra hann um. að eg vasri
ekki ölvaður, heldur væru þetta snögg
ónot, sem hefðu gripið mig og mundu
liða hjá fljótlega.
En jafnvel þessi mikiasorg megnaði
ekki að frelsa mig úr klóm forlaganna.
Eg eé það, og allir sjá það, að dag frá
aem borra 14. árcans: LÖG-BERGS fyrirfram og koma andvirðinu ko't.n-
aðarlaust til vor, fá yefins hverjar tvær af þessum sögum Lögbergs, sem
þeir kjósa sér:
Þokulýðurinn .......50c. virði I Hvita hersveitin ....50c. “
Rsuðir Demantar ....50c. “ | Phroso...............40c. “
Sáðmennirnir........öOc. “ i Leikinn glæpamaður...40c. "
og auk þess vandaða og stóra mynd af Niagfara, fossi- Nýir kanp-
endur fá ennftemur Aldamóta númer Lögbergs á meðan upplagið endist.
IJregðið við og notið þetta kostaboð sem allra fyrst því það eru mjög litl-
ar iíkur til þess að það standi lengi.
The Lögberg Prlnt. & Pnb, Oo
degi kemnr meira og meira leikhús-snið
á mig. Og þó getur engin haft næmari
tilfinning fyrir hinni nöpru heimstu,
sem þar er leikin, en eg. Hinn hæg-
gerði, geðspaki og kjarklnusi E. C.
Cummins er að hver-fa. Eg get ekki
varðveitt hann. Eg berst eíns og visið
strá í vetrarstorrai.
Skraddarinn minn er kominn inn i
anda þessarar ónáttúru minnar. Hann
hefur sérstakt skilningarvit, sem bendir
honum á hvað við eigi. Eg ætlaði i vor
að fá hjá honum dökkgrá föt, eins og eg
hafði verið vanur að gera, en hann dreif
upp á mig sterkblá föt og eg sé að hann
hefur borðalagt buxnaskálmurnar að
utanverðu. Og sá sem býr upp hár mitt
stendur fast á því, að það eigi að vera
liðað.'
Eg er nú farinn að umgangast leik-
ara. Að visu hef eg óbeit á þeim, en eg
finn að það er sá eini félagsskapur, sem
eg ekki geri mig hlægilegan í. Og ein-
lægt dreg eg meiri ogmeiri dám af þeim.
Hitháttur minn og Rtíll brejrtist líka.
Barnaby hefur tekið eftir því. Eg
hræðist endirinn á öllu þessu. en get
ekki umflúið hann.
Líklega mætti eg eins vel gefast upp
hiðfyrsta, hætta við þctta hversdags-
lega líf, taka upp annað nafn, og verða
blátt áfram leikari. Aðeins á leiksvið-
inu mun fólki finnast eg bera mig eðli-
lega til. Það er hinn óumílýjanlegi end-
ir, on hann er hræðilegur fyrir mig. Eg
er alveg á skoðun Charlottu heitinnar
frænku minnar í þvi, að það sé ósam-
boðið óspiltum og hreinhjörtuðum manni
að sjá leikið, hvað þá að taka sjálfur
þátt í því.
Enn þá dettur mór stundum í hug
að rífa mig lausann, eu það er ætíð samtt
sagan, að það er ekki hægt að ná tangar-
haldi á Barnaby. Að senda honum
skriflega uppsögn er ekki i mál takandi;
hann \irðir aldrei þessháttar viðlitg.
Hann segir. að það sé á móti öllum regl-
um að skrifa til ritstjóra. Ætíð þegar
eg kem að finna hann, gefur hann mér
stóran vihdil og brennivíns-sóda, og
brýtur upp á einhverja umtalsefni, sem
als ekki hemur mínu máli við,
Æílminniiigf.
öllum vel til hennar, sam nokkra við
kynoin^u höfðu af henni, og er eg
'i'sum, a.ð margir bera h'f |ar endur
minnÍDgar í brjó-ti sér um hina
Utnu. Esr og börnio okkar finnum
brzt hve mikils við böfum mist við frá
f«ll hennar, en við lifum í voninni um,
að fá að sjá hana ogr saroeinast henni
aftur ft friðarir.s og sælunnar land ;
ogr það er vonin sú, sem er huggun
mín í 8orginni. Eftirfylgjandi stef
l»t eg þft að endingu lýsa tilfinning-
um minum:
Hve sftrt er ei að sjfi ft bak,
i suniars ætiskrúði,
þeim vin sem re nam bera’ af blak
þft bftr-tn heimsins knúði
hinn valta lifsins vona-knör,
í volki & manniífs firði,
þeim vin sem lagði út líf og fjör
að létta manni byrði.
’• W
Eg finn h ve autt er ft það borð,
sem ár þú styra nftðir,
og heyri in mjúku hjartana orð,
uú horfin, er þú strftðir
6 hvetjum degi oí börn og bú,
með blíðu’ og þolinmæði.
Jft, ást þin var cnitt traust og trú
og tímacs æðstu gæði.
Eg finn nú glögt hve firna þuag
er fsllin & mig byrði,
með okkar blessuð börnin ung
í brimi’ ft tnannlifs firði;
mér finst nú ah svo örnurlegt
og iskalt úti' og inni,
og sumar horfið, haustsins nekt
nú hvflytir s&lu minni.
Eu blessuð sé þín minning mær,
eg mun þér aidrei gleyma.
og þeyar hjartað hicst mór slær,
of höf og kalda geima
skal fijúíta alfrjftls öndin raín
þig aftur finoa’ ft hæðum,
þar sem að aldrei unun dvin
í eilífam sumargæðum.
„ísafold1 er beðin að gjöra svo
vel og taka þessa æfirainningu.
Red Deer, 10 jan. 1901.
SlGCKOCR GrÍMSSON,
fr& Lindakoti & A ptanesi.
Hinn 21 sept. s'ðastl. lézt að
beimili okkar, hér í Alberta rý endu
Ll., min fistkæra eiginkona KristÍD,
Erlendsdóttir, eftir hartcær 7 viknn
þunga legu. Brrsmein hennar var,
eftir sögn læknis þess sem sturdaði
hana, ólækriandi hjarta sjúkdómur
Jarðaríör hinnar ifttnu fór fram 28
a m , og flutti S. Jóns’on hugðnæma
húskveðju áður lfkið var hatið út.
Uin m&naða mótin okt. og növ. kom
-éra Rúnólfur Marteinsson hingið
vestur, og tíutti hann ræðu yfir gröf-
inni og kastaði moidum & líkið. Séra
Rúnólfur talaCi mörg hj&rtnæm og
huggandi orð, eios og honum er lagið.
Kristin sftl. var fædd ft Breiða-
bólsstöðum á Alptanesi 80. nóvember
1860 Foreldrar henoar eru merkis
hjónin Erlendur Erlendssin og Dur-
íður Jónsdóttir, sem lengi hafa búið
& Breiðabólst. Ólst hún upp og var
hj& foreldrum sinum þar til búo gift-
ist und'rskrifuðum hiuo 30. maí 1&85.
^oreldrum Kristfnar sftl. til verðugs
heiðurs vil eg geta þess, að þau létu
ke-DDa henni bæði skrift ogr reiknÍDg;
einnig komu þsu henrii ft Revkjavik-
ur kvennaskólsnn veturinn 1881—2.
Sumarið 1887 fluttum við hjónin
til Ameriku, og dvöldum fyrst.ti 2
ftrin í Winnipeg. Vorið 1899 fluttum
við hingað vestur til Alb rr,’-oyiend-
unnsr, ogr bjuggum hér ávalt síðan.
Okkur Kristfnu sftl. vsrð 8 barca
auðið, hvar af 7 eru 4 lffi, 3 djengir
og 4 stúlkur.
Kristfn sftl. var fram að þessnm
síðasta tíma oftast fremur beilsugóð;
bún var t&pmikil og stöðuglynd,ogvar
e
Allir**—
VHja Spara Peninga.
Þegar bið þurfið skó (>ft koraið og
verzliö viö okkur. Viö höfum alls
konar skófatnað ogverðið hjá okli-
ur er lægra en nokkursstaðar
bænnm. — Við höfum islanzkan
verzlunarþjón, Spyrjlð eftir Mr,
Gillis.
The Kilgoui’ Rimep Co„
Cor. Main &. James Str.,
WINNPEG
CAVEATS, TRADE MARKS,
COPYRICHTS AND DESICNS.
Send your bu§iue»» direct to Washinjfton,
•aves time, eosta less, better service.
My offlce close to U. 8. Patent Qfflce. FREE prellmin-
•ry ezamlnatlona m&de. Atty’a fee not dne until patent
U lecnred. PER80NAL ATTEKTION GIVEN- 19 YEARP
AOTUAL EXPERIENCE. Book "How to obt&ln Patenti,”*
•to„ sent free. Patente procured through E. G. 8iggen
• • •fce —**' " - *- **
receive specisl notf
without charge, in the
INVENTIVE ACE
illuitrsted monthly—Elevcnth jre&r—tems, $1. & ye&r.
LlHMRftW-ísyr
jWASHINGTON, D. C.
Miss Bain’s
Flókahattar oj»'
Boniiets.
Lljómandi upplag af sp&sér hðttu m
fráEOc. og upp.
Rongh Riders, puntaðir með Polka
Dot Silki á fl.25,
Hæzt móðini puntaðir hattar æfin-
lega á reiðum höndum fyrir $1.60 og
þar yflr.
Fjaðrir hreinsaðar, litsðar og krull-
aðar. TRADING STANPS.
454 Main St.
35 prósent afsláttur á alslags millin-
ery, út allan janúarn ámuö.
„EIMREIDIN“,
fjölbreyttasta og skemtilegasta
tímaritið ft islenzku. Ritgjörðir, mynd-
ir, sögur, kvæði. Verð 40 ots. hvert
hefti. Fæst bj& H. S. Bardal, S.
Bergmann, o. fl.
Wl (Sí. fhurl
^limuapolts, pulrtth
og til stafia
Austur og Stirtur.
$uttr
^jrltna
^pokant
Vlacmna
$ortl*nb
Catifffmia
Jspan
Cltin*
JlLcka
Strmbikr
d>mtt $ritaitt,
€uropf,
JUrica
Fargjsld með brantum í Manitoba
cent á mila-ia. 1,000 milna farseðla bæk
nr fyrir 2J^ cent á mílnna, til söla hjá fli
nm agentnm.
Nýjnr l-'st’r frá hafi til hafs,'1 „]
Cost Limited“, bez’u lesiir í Ami
hafa verlð settar I; gang, og ern (.vi
lestir á hverjnm degi bæði austn
vestnr.
J, T. McKENNEY,
City Passenger Agent, Winnipej
H. 8WINFORD,
Gen. Agent, Wrnniy
CHA8. 8. FEE,
G. P. & T. A„ 8t.,Panl.
Samau dregiu á.Ttlun Trá Wpr
MAIN LINE.
Morris. Emerson, St. Paul. Chicago,
og allra stuða suöur, austur, vestur
Fer daglega ..........
Kemur dnglega.......e,
PORTAGEBRANoií
Portage la Prairie oj (.tadtr hér i mitli-
Fer mauud n i«*d fo tud, ... 4 ý0 e
Kemur: mtxrud, miövd, fost: .. il tð i
I’ la P—lKfðjvd, fimtud, laugard: lo 36 f
MORRIS-PRANOON branch
Morris, og st-.fia a mfllij
Fer Mánud, Mtdvd og Fóstud . 10 4> I ,
Kemur þridjud. Flut d Laugd. 4.So e.
°HAS 8 1 EE H SVVINFORL
G P ano T A, General Ajjeni
VV inni
St Prui