Lögberg - 14.02.1901, Blaðsíða 3

LOGÆERQ, FIMrDCAOTinf 14, MffiLAiBAB, 1961.
3
Tll allra Islending-a.
Háttvirt ritstjflri Lögbergs.
Eins og get;B vsr um i blaBi yBsr
fyrir skömmu, er bér í OVotgo mynd-
aB félag f f>vi ekyni aB halda uppi is
lenzku pjóflemi, ogf leyfum vlr oss afl
biflja yBnr afl birta áijrip af lögum
pess, til þess aB almenningi gefi'<t
kostur á afl fá um paB rétta hugmynd;
en jafnframt viljum vór geta pess af
hvafla ástæðum breifing possi er
sprottin.
£>vð er auflsaatt á ðllu, að íslend.
ÍDgar hér vestra yfileitt hxfa i huga
sér einlsBga velvild, trygfl og ást til
ssttlandsins, pjóöar sinnar og tungu,
hversu skiftar skoflanir sem þeir hafa
afl öðru leyti. Þetta 1/sir sér ekki
einungis I opinberum rtum og r»fl-
um einítakra manna, heldur einnig I
öllu daglegu lifi fslenzku pjóflarinnar
vestan hafs; pað er óneitanlega meira
en orflaglam eitt.
Þvi miflur eru íslendingar hér i
landt of dreifðir og fjarlmgir hverj r
öðrum i andlegu tilliti, pótt peir hver
i sinu lagi geymi sömu prá, sömu
óskir inst i hjarta sð*. t>«ir elska
allir sama landifl, sömu pjóðina, sömu
tuDguns; finna að peir eru bræður
prátt fyrir alt og alt. Hugmynd fél
agtskaparins er pvi f fyrsta lagi sú.
að taka saman höndum f pvi afl vaifl.
veita sameiginlegan fjársjóö, auks
sameiginlega velliðan, halda uppi
sameiginlegum heiflri; og f.að er pvi
ánsegjulegra afl gjöra petta, som Is
lendingar hór í álfu hafa pegar hlotið
loflegan vitnisburð yfirleitt og áunnið
tér allmikinn orðstir.
Onnur aðalástœða fólagshug
tnyndarinnar er sú, að Islet.dingar
aust.an hafs og vest&n ha>a hiogað t>l
skiftst á óh ýrri orðum en seskilegt
VBerijer pví tilgangur fólagsius aö
reyDa að „biúa hafið“, ef svo maetii
að orði komast, vinna að pví, að véi
róitum hendurnar austur og bræður
vorir vestur og mwtuuist á miðri leið
i eindiaegni, vintittu og bróðerni. Það
á að vinna að pvf, aö vór fylgjumst
betur með öllu heima og landar vorir
austan hafs kynni eór nánara afstöðu
vora hér; aö vér, 1 stuttu máli, eigum
uteira saman að ssslda i rétia átt.
Vér pykjumst pess sannfasrðir,
»Ö allir sannir Isleodingar sjái gildi
ppsssrar hugmyndar, pótt peir ef til
vill telji einhver vankvssði á að fram.
kvænia hana svo að i lagi faii; en ef
vór höfum vilja, áræði, prek og stað-
festu, og um fram alt samtök og sam
komulsg, pá er björninn unninn, pá
er sigurinn feDginn, og hvi skyldum
vér ekki geta pað?
Að svo niæltu leyfum vér oss að
birta aðalágrip af lögum félagsios:
1. gr.—Félagið heidr Islendinga.
félag.
2. gr.—Tilgangur pess er að'
vinna að pvf, eð íslerdingar haldi
<fram að vera til sem þjóö í Vestur-
heimi.
8. gr.— t pvi skyni vinnur psð afl
■wf afl hslda við isWzkri tnngu.
þióðrækDÍ og ættjarðarftst, fslenzkum
rókmentum og skftldskap. pekkingn
i forti8ögum íslandv og öllum högum
pess, að fornu og nýju.
4. gr.—Þvð & að sameina alla fs-
'endinga í Vesturheimi í bróðurlegr
samvinDU og félagssknp.
5 gr.—Það á að gjöra alt i pft
átt að efla og viðhalda góðu sam-
komulagi og bræðrabandi milli I -
lendinga austan hafs og vestan.
6. gr.— Ailsstaðar par sem svo
margir íslendiogar eru saman komnir
t einu béraði, að mögulegt só að
mynda pesskonar félagsskap, skal
paö reynt.
7. gr.—Hver deild hefur ein.
kennistölu og sérstakt nafn.
8. gr.—Á. fundum skulu fara
fram fyrirlestrar og ræður til skemt.
unar og fróðleiks, kappræður um ýms
efni, söngvar og hljóðfærasl&ttur,
upplestrar o. fl. Ea stranglega skal
pess gætt, að ekkert gangi út fyrir
takmörk peirrar kurteisi og siflpryfli,
er siðuflu fólki sæmir og góð regla
höfð á öllu.
9 gr.— Eiginn getur orðið með-
limur félagsios nema hann sé ísleud.
ÍDgur eða giftur Islendingi, en leyfi
geta félagsmenn fengið til pess að
bjóöa vinumsfnum & furdi.
10. gr.— Allsherjaifundur skal
haldinn einu sinni ft ftri og pangnð
setdir fulltrúar frá öllum deildum, ef
hvgt er. A pejm fundi skal kosin
yfirstjórn fyrir hinar sameinuðu
deildir.
11 gr.—Eigi skulu cokkrar vín.
veitingar fara fram undir nafci
félagsins.
H4r < ru a>'eins ritaðar pær aðal.
reglur, er vér hugsum ois að fé'agið
fylgi, að minsta kosti pangað til að
sambandsdeildafundur verður haldinn,
en svo er til ætlast, að hv^r deild
semji eér aukalög, par sem ákveðiðsé
um embættismanna.kosningar, gjöld,
fund«8köp, o. fl.
I>ið fyrirkomulag, að félagið sé í
sambandsdeildum, byggjum vér að
verða muni h«pp»sælt; paðgjörir pað
viðtækara og tryggara, eykur fjör og
samkepDÍ, lif og áhuga. Þesskonar
fyrirkomulag hefur hvervetna reynst
kðarasælt.
Það pótti oss rétt, að hafa sk'rt
fram tekið 1 lögunum, að vfnveitingar
skyldu aldrei )ara fram undir nafni
félagsins, en pó er pað ekki svo að
skilja, að petta sé að nokkru leyti
bindindisfélag; meðlimir pess hafa
öldungis óbundnar hendur að pví
leyti.
Að svo mæltu sendum vér petta
til allra IslendÍDga og biðjum pá vin.
aamlega að gangxst fyrir pvi aðstofna
deild, hver I stnu héraði, hvar sem
peir eru, ef peir eru hlyntir pessari
hugmynd, sem vér vonum.
Loksins viljum vór sórstaklega
ó«ka, að titstjórar fslenzku blaðaona
gjöri svo vel að hrynda pessu máli
áleiðis sem fyrst og sem bezt.
Oh’osgo, 111., 8. febr. 1901.
Með bezta trausti, vinsemd og
virðingu.
I umboði deildarinnar no. 1,
Goodman Babnes,
G R. Guðmcndsson,
Sig. JITl. Jóhannesson.
HETRNARLEY8I LÆKNAST EKKI
við ÍDnppýtingar efla pesskonar, i>ví (^ið
r«r ekki 1 upptðkm. l>ae er aðeins eitt,
ínm lœrnar heyrn«rleysi,.og i>að er meðal
er verkar ft alla líkainshygginguna. Dað
stsfar af œsing í slfrnhimnunum er ollir
bó'gn f eyrnnpípunum. Þegar þ>er bó’gna
kemur fuða fyrir eyrun eða heyrnin förl-
ast og ef þTr iokast i>á fer heyrnin. ré
ekki hægt að lækna það sem orsakar bólg.
una os pípunum komið í sama l«g. Þáfæst
ekki heyrnin aftur. Níu at tíu slíknm
tilfellum orsikast af Catarrh, sem ekki er
annað en æíing í 'siín htmnurum.
Yé -8kul>>rn gefa $100 fyrii hyirt ein-
asta heyni8rleysis ti’felli (ei stafar af
catarrh), s»m fÍALL’S OATARRH. CURE
læknar ekki. Skrifið eftir bæklingi gefins.
F. J. Cheney &Co, Tnledo, O.
Selt í Ollum lyf j»l úöum á 7f c.
Hall’s Family Pills eru bextar.
Winnipeg, 22 jaD. 1901
Hér með auglý-iist, að ársfundur
Manitoba Diiry Assooiation verður
haldinn f bæjarráflshúsinu (Citv Couo
oil Chamber) I Winnipeg föstudag-
inn 22. febrúar næstkomandi, og
byrjar kl. 9 f. h. Allir eiga frian afl.
gang að fundinum, og peir, stm
mjólkurbú stunda, eru sérstaklega
boðrir,
Piógr&m verður útbreitt.
E. Coea Hind,
skrifari.
Allir^-
Vilja Spara Peninga.
þegar t>ið burfið skó þft komið og
verzlið við okkur. Við hðfum bIIs
konar skófatnað ogverflið hjá okk-
nr er lægra en nokkursstaðar
bænnm. — Við höfum islenzkan
verzlunarþjón. Spyrjið eftir Mr.
Gillis,
The Kilgour Himer Co.,
Cor. Main & James St.
winnipeg.
DR- J. E. ROSS,
TANNLÆKNIR.
Hefur orð á sér fyrir aO vera með þeim
beztu í bœnum,
Telefori 104«. 428 ft|alri St.

Aiexandra Silvinduraar
eru hinar beztu. Vérhöfum selt meira af Aiexandra i>elta
suraar en nokkru sinui áður og hún er ena á uudan öllum
“'ppiuautum.
Vér gerum oss 1 hugarlund, að salan verði enn meiri
næata «r, og vér afgreiðum fljótt og skilvislega allar pant-
auii sendar til umboðsmanns vois
IV[r. Cunnars Sveinssonar
og eins þ»r sem kunna að verða sendar beiua ieiðti! vor >
R. A. Lister & Co„ Ltd.
232 Kxng Str„ WINNIPEG
REGLUR VID LANDTÖKU
Af öllum sectionum moð jafnri tölu, sem tilheyrasambandsstjó',n-
inni í Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 20, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettariand, pað er að segja, sje l&ndið ekki áður tekið,eða sett
til síðu af stjórninni til við&rtekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á peirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanrikis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins I Winnipeg, geta menn gefið Öflr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $1C,
og hafi landið áður verið tekið parf að borga $5 eða 0 ’fram fyrir
sjerstakan kostn&ð, sem pvf er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
S&mkvæmt dú gildandi lögum verða menn að uppfylla he.ra'lis-
rjettarskyldur sfnar með 8 ára ábúð og yrking landsms, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 0 mánuði & ári hverju, 4n sjer- h
staks leyfis frá innanrfkis-ráðherranum, ella fyrirgerir h&nn rjetti sín- B
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti að vera gerð strax eptir að 8 árlu eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umhoðsmanni eöa hjá peim sem sendur er til pess að skofla hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður maður pó afl
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmar.n
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarriett, tii pess að t&ka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda slíkum umboðam. 4fi._ i
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni f Winni-
peg y á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoha og Norð-
vestuLandsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eruótekin, ogallir,sem
á pessum skrifstofum vinna, veitamnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og bjálp til pess að ná í lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalöguir All-
ar slfkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisius f
British Columbia, með pvf að snúa sjer brjeflega til ritara inn&nrlkís-
deildarinnar f Ottawa, innflytjendarumboðsmannsins f Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum f Manitoba eða Norð-
vesturlandinu. .> ‘
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior J
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta íengið gefins, og átt er við
reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
bægt er að fátil leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum félögum og einstaklingum.
41
er faðirinn, aem & að sjá fyrir móðurinni og barn-
mu, og pag er sökam hræðilegrar neyðar,
»ð nokkur vanaleg móðir lætur barn «itt af hendi.
J>ess vegna, faðirinn forsómar af gera skyldu
«fna, pá setur hið opiobera hann f fangelai um sinn.
Og hver verður afleiðingin af pvfí Fyrst og frem»t
er maðurtnn p& panmg kominn, að honum ei ómögu-
lcgt að uppfylla pá skyldu sfna, sem hann er dærad.
ur sekur fyrir aí hafa forsómað. í öðru lagi er mðð-
irin enn ver fsrin en áflur, pvf hún er pá svift von-
inni um að geta fengið mann sian til að bæta ráð sitt
og sjá um sig og barnið. Og, 1 priðja lagi, barnið er
sett á einhverja opi .bera Btofnuo, sem, hvaö góö sem
hún kann að vera, er léleg uppbót fyrir reglulegt
heimili og áhrif foreldranna.“
„Og hvernig vilduð pór pá láta útkljá svona
spursmál?-' sagði ofurstinn enn háðslesra, pðtt hann
gæti ekki að sér gert að hlusta á ræðu Mitehel’s með
athygli.
„Eg hef veitt pvi eftirtekt14, sagBi Mitehel, „að
útborin börn tilheyta einungis tveimur ðokkum af
fólki. Fyrst og fremst eru útburðir börn afar-fátæks
fólks, sem pað er of roikil byrði fyrir að purfa að
fæða einn munn 1 viðbót. Yngsta barnið er borið
út til pese, að pau börnin sem komin eru á und&n, og
sem foreldrarnir eru farnij að unna, skuli ekki liða
neyð. í pvílfkum tilfellum pykist eg sjá hæfilegt
svið fyrir góðgjörðasemi. Ef vér vildum sjá fyrir
pesButn aitkabyrðum fátæklinganna, pangað til að
48
„ó, eg er áður búinn að dást að öllu sem f&llegt
*r á pessari litlu drós“, sagði ofurstinn. „Eða hef
eg ekki gert pað, Mrs. Martin?“
U m leið og ofuistinn talaði pessi orð, rétti hann
út höndina og kitlaði barnið að gamni sinu i sfðuna,
eu pá gre’p litla stúlkan utan um pumalfingur hans
og hélt dauðahaldi i hann.
,.Dað hafið pér vissulega gert, ofursti“, sagði
forstöðukonan. „Eg verð að segja pað, að pór virð-
ist hafa tekið sérstöku ástfóstri við petta ungbarn, og
sjáið nú hve elsk hún er að yður. Eg er hissa é, að
pér fkulið ekki taka pennan elskulega litla engil til
uppfósturs."
„Uppfóstursl Taka uogbarn til uppfóstursl1'
hrópaði ofurstinn og hló dátt. „A.B hugsa sér gaml-
an hermann eins og mig, og auk pess piparsvein,
taka birn 111 uppfóaturs. Og í>afl stúlkubarn ofan 1
kaupið“ Og svo hló hann aftur; en barnið teygði
hina höndina út á móti honum, eins og pað væri aö
fasra mál sitt við hann, og dansaði með fótunum, eins
og pað vildi að bann tæki sig, svo forstöðukonan
fékk honum litlu stúlkuna, sem kúrði sig upp að
brjósti aldraða hermannsins, en hólt altaf utan um
pumalfiagur hans.
„Hana nú“, ssgði Mrs. Martin, „er petta ekki
falleg mynd? Og hvað pað snertir að pér eruð pip-
arsveinn, pá er skömm að pví fyrir yður. Eg álit, að
piparsveinar ættu að gera sinn hluta af að forsorga
hörnin f vöröldinni, eins vel og aðrir. Margur fá-
8T
áunniö sér tign stna fyrir hugrekki og vaskleik 4
orustuvellinum, pví hann haffli gengið 1 herinn sem
óbreyttur liðsmaður, en hafist upp smátt og smátt,
par til hann var orðinn ofursti pegar ófriðnum lauk
og herinn var uppleystur. Degar haun kom heim
aftur til New York, byrjaði haun á pví friðsama
starfi að græða peninga; og með hepni i kaupum og
sölum á verzlunarsamkundunni i Wall-stræti, og með
pvi að kaupa fasteignir, er síðan bækkuðu i verði
var hann komin 1 svo mikil efni, að pað var ónauð-
synlegt fyrir hann að leggja nokkuð á sig fratnar t'l
að afl» sór fjár.
Payton ofursti hafði pess vegna hætt við grófla-
starf sitt, og hafði í nokkur undanf-rin ár eytt tima
sfnuai í kirkju- og Ifknar-starfsemi. Hann hafði á
penna hátt fengið orð 6 sig fyrir að vera parfur mafl-
ur f mannfélaginu, fyrir að vera kærleiksrfkur rnaður,
sem gæfi örlátlega til líknarstofuana, en sem væri
mótfallinn pvf að gefa ölmusu hvorjum sem væri,
pvf hanu hefði pá skoðun, að happnsaelasta hjálpin
væri, að styrkja aflra til að hjálpa sjálfum sér. Hanu
haffli pess vegua tekið höndum saman við ýms félög,
sem höfðu pað augnamið, að bæta kjör fátæklinga.
Paytou ofursti var sérlega glaðlegur og pægi-
legur maður, pangað til skoðanir manna korna ekki
heim og sam«n við einhverja af grundvallar-skoðun-
um hans á lífinu, pvf pá kom geðslag Nyja-Englanda
forfeðra hans (Puritana) fram f honum og hann varfl
mjög harðneskjulegur. Hann var piparsveinn, og