Lögberg - 14.03.1901, Blaðsíða 5

LOOBBaO. FEMCUD.4.0IJTÍC 14. MARÆ 1001.
5
Ver höftira í!5ar veriS spurSir,
hvort a5 þetta svar ætti við báða
hluta spurningarinnar, og svöruð-
um vér þannig:
Svarið til 5 spurningarinnar er
eins og til var ætlast. Vér ál tum
að félagið bryti að engu leyti samn-
ing sinn, o ' að ekki væri hægt að
neyða fylkið til að uppfylla samn-
inginn ef hann væri einungis stað-
festur að parti til. 1 hvorttveggju
samuingunum er skýlaust gert ráð
fyrir, að löggjöf só fengin bæði frá
sambandsþinginu og fylkisþinginu,
og vér álitum að shk löggjöf sé
skilyrði sem verði að uppfyllast áð
ur en þeir (hvorttveggju samning-
arnir) verði gildandi.
6. —Tiundi liður í 82. greiu af
British North America Act (grund-
vallarlögum Canada) ákveður, að
fylkin skuli ekki hafa neitt vald til
að bóa til lög viðvíkjaudi sambands
(Dominion) járnbrautum. Getur
sambandsþingið breytt þessu, eða
væri nauðsynlegt að öll fylkin (í
sambandinu) og einnig parlarnentið
á Englundi samþykti hvaða breyt-
ingu sera gerð væri á British North
America Act ásamt með sambands-
þinginu?—Nei.
7. —Fimtagrein (' samningnum)
ákveður um veðbréf, s«m sé þannig
útbúið, að fylkisstjórnin (f Man.)
sé ánægð með það. Getur stjörnin
heimtað, að þetta veðbréf breyti á
nokkurn hátt ákvæðum samnings
ins) eða er réttur hennar viðvíkjandi
veðbréfinu bundinn við að það sé
stranglega ( samræmi við samning-
inn, en tryggi með nauðsynlegum
ákvæðum að fólagið uppfylli það
sem gert er ráð fyrir í samningnumí'
—Veðbréfið hlýtur að Vera í sam
ræmi við samninginu.
8. —Láta Canadian Northern og
Rainy River járnbrautafélögin af
hendi með 6. grein í járnbrauta
styrks-lögunum (Railway Subsidies
Act) við sambands-stjórninga valc
yfir öllu flutningogjaldi, bæði inn-
anfylkja (locd) og frá enda til enda
(through)?—Já, en þessar járnbraut-
ir voru áður bundnar ákvæðum
járnbrautalaga sambandsins (the
Dominion Railway Act) í þessu
tilliti.
9—Hefur fylkið sjálft vald til
að ráða yfir járnbraut í Minnesota?
—Nei.
10. —Getur löggjöf frá sam-
bandsþinginu ákveðið, að fylkið
(Manitoba) ráði yfir flutningsgjaldi
á járnbraut í Minnesrta án Banda-
ríkja-löggjafar?—Nei.
11. —Væri óhætt fyrir Manitoba,
&ð taka undir sig umráð (yfir flutn-
iugsgjnldi) á þann hátt sem ráð er
fyrir gert, án þess að það væri með
jv( skilyrði, að það yrði staðfest með
sambftndsþings og Bandaríkja lög
gjöf, að það mætti ráða yfir flutn-
ingsgjildinu?—Nei.
C. Robinson.
Geo F Shepley.
A. B. Aylesworth.
Wallace Nesbitt.
Járnbrautasamninga málið
á þingi.
Umræðurnar um hina nú al-
ræmdu járnbrauta-samninga Bobl
iu-stjórnarinnar byrjuðu fyrir al-
vöra í fylkisþinginu hinn 6. þ. m.
því þá hélt forsætisráðgjafi Roblin
nærri fjögra klukkutfma langaræðu
1 þv(, um leið og hann gerði uppá
stungu um, að frumvarp stjórnar
innar, til að staðfesta samningana
við Cunadian Northern járnbrautar-
félagið, skyldi ganga 1 gegnum aðra
umræðu.
því miður höfum vér ekki
pláss fyrir neinn verulegan útdrátt
úr ræðu Mr. Roblins í þessu númeri
blaðs vors, nó heldur úr ræðu Mr.
QreenWay’s, leiðtoga frjálslynda
flokksins í þinginu, er svaraði Mr.
Roblin—hvað þá úr ræðum hinna
annara þingmanna, er hafa talað í
málinu—og verðum því að láta
nægja.að skýra ( sem fæstumorðum
frá aðal ástæðunum, sem færðar voru
með því og móti, að samþykkja hina
ftfar-viðsjárverðu samninga, sem
Roblin-stjórnin hefur gert og ætlar
að berja í gegnum þingið, hvað sem
almenningur segir eða vill.
þegar hin langa ræða Mr. Robl-
ins er brotin til mergjar, þá er eig-
inlega ekkert í henni sem svarar
mótbárum þeim, sem gáfuðustu og
þjóðhollustu menn af hans eigin
flokki—afturhalds flokknum—hér í
fylkinu hafa komið fratn með á
fundum og ( blöðunum. Hann æti-
ar auðsjáanlega að láta tómt orða-
glamur og góðar vonir duga fyrir
stjórnviíkulegar ástæður og starfs-
mannslegan útreikning. Og það
var líkara þvt að þar væri dæmdur
maður að ósknpast. en forsætisráð-
gjatt að verja gerðir sínar og stjórn-
ar sinnar. Hin eina ályktun, sem
óh'utdrægur maður getur dtegið út
úr öllu moldviðri Mr. Roblins, er sú,
að hann er ákveðinn ( að berja þenn-
an glæfralega járnbrauta samning
sinn í gegn um þingið og nota hið
„þrælslega meirihluta-afl" sitt í þing-
inu til þess, eins og „Hkr." mundi
komast að orði, ef andstæðingar
henDar ættu lilut að máli. Mr.Robl-
in lofaði verzlunar samkundunni
| hór í Winnipeg að gera vissar breyt-
ingar á járnbrauta-samningum sfn-
um, en hann sveikst algerlega um
það, því samningurinn er orð fyrir
orð hinn sami í frumvarp’nu, eins
og hann var áður en Mr. Roblin
gerði þetta loforð. Alt bendir á,
að Mr. Roblin hftfi verið að „hafa
verzlunar samkunduna að f fli“, eins
og einn af meðlimum hennar, fyrr
um borgarstjóri Alexander Macdon-
ald, komstað orði eftir að frumvarp
ið var lagt fyrir þingið. I stuttu
máli, Mr. Roblin mishepnaðist al-
gerlega að sýna nokkurn skynsam-
legan eða stnrfsmálalegan grundvöll
fyrir þv(, að fylkið skyldi taka upp
á sig hina voðalegu ábyrgð, sem
því er hleypt í með samningnum.
Hann reyndi að telja þinginu —
og fylkisbúum — trú um, að það
væri gert við sumurn agnúunum í
samningunum í veðbréfinu, senr
stjórnin á að fá frá Canadian North-
ern félaginu, en fyrst og fremst
verður þetta veðbréf ekki samið fyr
en eftir marga mánuði, eftir því
sem Mr. Roblin skýrði frá á fundi
verzlunar-samkundunnar, og svo
hafa beztu lögfræðingar landsins
lýst yfir þv! sem áliti sínu, að veð-
bréfið hlyti að vera ( fullu samræmi
við samninginn til þess,að gjörning-
urinn væri gildur.
Mr. Greenway sýndi ( ræðu
sinni hve voðaleg ábyrgðin væti,
sem fylkið tæki upp á sig ef samn-
ingarnir yrðu samþyktir, að það
eyðilegði lánstraust þess og reyrði
það í þviltkan dróma, aðþað (fylkið)
gæti ekkert gert til að koma á járn-
brautum annars staðar í fylkinu
þar sem þeirra væri þörf, að það
yrði óhjákvæmilegt að leggja þunga,
beina skatta á bændur o. s. frv,
Hann sýndi fram á, hvað heimsku-
legt væri að reka Northern Pacific-
járnbrautarfélagið burt úr fylkinu,
fólag, sem hefði lækkað flutnings-
gjald og komið sér mjög vel við
skiftavini sína hér, og sem þar að
auki væri svo öflugt, að það gæti
kept við Can. Pacific-félagið og boð-
ið þvl byrginn. Mr. Greenway
benti á, að það væri langt kouiið að
byggja Canadian Northern braut-
ina milli Port Atthur og Winnipeg
með styrk frá sambands-stjórninni,
Ontario-fylki og Manitoba fylki, og
að sú braut yrði fullgerð eins fyrir
það þó Manitoba hleypti sér ekki í
þessa hræðilegu ábyrgð, sem samn-
ingarnir gerðu ráð fyrir. Hann
lagði sérstaka áherzlu á það, að t-.f
samningarnir yrðu samþyktir, þá
hefðu fylkisbúar einungis tvær járn-
brautir til að keppa um flutning (
fylkinu og béðan austur, þar sem
brautirnar yrðu þrjár að keppasam-
an, ef Northern Pacific-félagið væri
ekki rekið burt úr íylkinu og sam-
kepninni. En Mr. Greenway náði
gwmwiwmmwnwtffwtiwwmmmwmwwwmffiti!
| Rat Portaga Lurabep Co., Limited,
f- Gladstone & Higgin Str., WINNiPtG.
I BORDVIDUR.
fíiU
H OK I
White Pine, Fir, Cedsr, Eik og lía-n-
wood. - Siriflð eltir vnrAi.
Utaoáskrift: Dbawkr IÍÍ30, WINN’IPEC.
Jno. M. Chisholm,
(f^rv. Mannger tyrtr Dlck, Hennlnj: K (’»».)
miimimmmmmmmmmmmi^
íí
IVIELOTTE”
SKILVINDAN gelur 25% meira smjör Borgar sig á eitiu ári.
,,MELOTTE‘‘ er búin til til þoss ad endast. Allar tennur úr
slegnu stáli; núningur bara á einum stað. Hvað þýðir það? Það
þýðír J minni núning, minna slit, minni olíu, mitini vinnu, minni
óánægju, meiri ending. Verðið er við allra liæfi. Vandað efni aðal-
atriðið hjá oss, Það er yfirsjón að kaupa skilvindu $10 00 ódýrari og
borga $30.00 meira fyrir viðgerðir.
Þegar þé» haupið, þá litið eftir endingu og léttleik.
Þegar létt er að snúa, þá er hægt að gera
meira.
MELOTTE skilvindan, stærð A. er aðskilut
225 pund á klukkutímanum, tneð fæti, einungi
$75.00.
Óskað eítir umboðsmihtnum íöllum íslenzkuir
bygðarlögum, þar sem umboðsmenn eru ekki.
Utanáskrift:
The Melotte Cream Seperator
Co„ Limited. 243 Kinv5,NLieEG.
sér fyrst niðri fyrir alvöru
þegar hann dró upp úr vasa
sínum samning, sem fyrrum
forsætisráðgjafi Hugh J. Macdonald
hafði gert f fyrravor við Mr. James
P. McDonftld í New Yot k, um að
loggja braut til Duluth og fá niður-
sett flutningsgjald með tniklu betri
kjörum en þeint, sem fylkið fengi
með samningi Roblin-stjórnarinnar.
Að Mr. Greenway las þetta skjal
upp í þinginu, hafði svipuð áhrit' á
Roblin og fylgismenn hans eins og
ef sprengikúlu hefði verið skotið
inn á meðal þeirra. R iblin-stjórnin
vissi auðvitað um þennan samning
Mr. Macdonalds, en hélt að hvorki
Mr. Greenway né aðrir andstæðing-
ar vissu um hann, og ætlaði því að
halda honum leyndum.
það hefur einnig komið upp úr
dúrnum, og het'ur verið algerlega
sannað með brófum og telegraf-
skeytum frá Mr. Mellen, forseta
Northern Pac'fic-járnbrautartólags-
ins, að hann (Mr. Mellen) hafði boð
ið Roblin-stjórninni ýms boð, sem
miðuðu í þá átt að lækka flutnings
gjald tnjög mikið, án þess að fylkið
tæki upp á sig tnikla ábyrgð, þrátt
fyrir að Mr. Roblin hefur staðhæft,
bæði utan þings og inttan, að Mr.
Mellen hatí ent/in bolf viljað' bjóða
og algerlega neitað að fœra jlutn-
ingsgjald niður hið cdlra minsta
það er þannig sannað, að Mr. Robiin
hefur verið að sec/ja þivginu og
þjóðinni ósatt. Og það er einnig
sannað með vöttorðum frá Mr. Mell-
en, að hann haf 'i einungis virt braut-
ir Northern Pacific-félagsins í Mani-
toba á liðuga nailj. doll., í
8taðinn fyrir að Mr. Roblin
hefur hvað eftir annað stað-
hæft, að hann (Mellen) hafi virt þær
á 7 til 8 milj. doll. Alt þetta lítur
afar-iskyggilega út, og það er engiti
furða þótt almonningur sé að kom-
ast að þeirri niðursttiðu, að eitthvað
só hertilega gruggngt við þetta
s fttnninga-brask Roblm-stjórnarinn-
ar—og það er vafalaust gruggugrn
og svívirðilegra eri almenningur enn
hefur hugmynd utn, En Roblin
8tjó»in og fylgismenn honn tr i þing
inu ent ákveðnir I að berja Sfttnn
inga síua í gegnum þingið með hinu
„þrælslega" meirihluta-atti sínu.þrátt
fyrir öll mótmæli andstæðinga-
flokksins ( þinginu og mótmæli ulls-
kooar félaga og fjölda einstaklinga
hór í bænum og út um fylkið — ja,
út um a!la Cauada. Og maður get
ur einnngis dregið eiua ályktun 8f
öllum aðförum Roblin-stjórnarinn
ar, þá, sem sé, að eitthvað' afar ó-
hreint sé hér á seiði, að eitthvert
svívirðilegt svikabrugg gegn hags-
niunum fylkisins og almennings
liggi á bakvið alt saiuau.
91
„Vitlð þúr hrar bún sjngur nti sem stendurf'*
•sgði M'tehel.
„J«ja, það er suæar nú, eins og f>4r vitið, og
tnað þv[ henni helur enn ekki veriö boðið upp 4 að
•yngja & ftnu leikhúsunum vestur 1 borginni, þ& býst
°g við að hún sé atvinnulaus sem stendur. Þegar
eg fer annars að hugsa um það, þ& man eg nú, að
það er langt stðan að hún hefur sungið nokkursstað.
ar- Sj&ið þér dagsetninguna & þessari auglýsmgu?
Hún er meira en &rsgötnul. E>að er skrítið, að eg
b«f ekki athugað þetta fyrr“. Skeinkirinn vii-tist
forviða 6 sjálfum sér útaf þessu, og var hugsandi 1
uokkur augnablik.
„t>ekkið þór hana persónulega?-' spurði Mr.
Mitchel. Skenkirinn rankaði strax við »4r, við þessa
Bpurningu, og sagði:
,.t>ekki hana? Eg skyldi nú segja þaðl Eg
hef margoft dansað vals við hana hérna uppl &
loftinu",
„Hún kemur þ& hiogað stundum?" sagði
Mitchel.
„ó, j&l“ sagði skenkirinn. „Htin kemur hingað
býsna oft. Hún verður vafalaust I kvöldveizlunni
hérna næsta laugardagskvöld. Ef þér komið hingað
það kvöld, þ& akuluð þér fi að sjft og heyra meira
en þér eigið von &“.
t>egar Mr. Mitohel hugsaði um nafn hinnar ungu
söngkonu og mintist merkisins I nftttkjól ungbarns-
lns, er fiafði fundist 1 grafroitnum, þ& fanst honum,
94
„Mig langar ekkert til að neyða yðar til að stela,
en & hvsða annan h&tt búist þór við sð geta hsft
peninga út úr mér?1'
„1 skiftum fyrir upplýsingar“, svaraði Sam
hiklaust.
„Hvaða upplýsingar geti* þér gefið? spurði
Mitohel.
„Engarl“ svaraði 8am. „Upplýsingar minar
eru til s&!s“.
„Gott og rel“, sagði Mitchel. „Eg skal ksupa
þser, ef þær oru nokkurs virði“.
„Eg vissi að þér munduð gera það“, sagði Sam
„t>ess vegna veitti eg yður eflirför. t>ér sögðuð
skenkinutu að þér væruö fréttaritari?"
„J&, þ&ð gerðí eg“, sagði Mitohel.
„Of ótrúleg saga!" sagðf Sam. „I>ér eruð það
alli ekki".
„Hvernig vitið þér, að eg er ekki fréttaritari?“
eagði Mitohel.
„Þessir demantar & yður eru alt of bj&rtir til
þesa", sagði S&múel sleipi.
Mr. Mitohel roðuaði, og hugsaði um hvernig
hann mundi hafa gert gys að Mr. Barnes, ef hann
hefði lent 1 anaari eins klemmu og þetta. t>að, sð
hann sj&lfur (Mitchel) hafðt gert staðhæfingu sem
einn af meðlimum þoss flokks (glæpamannanna), er
hann bafði ættð &:itið svo g&fnasljófar, s& j&fn-
greinilega að var ósönn, særði sj&lfs&lit hans. t>að
v«r suðséð að hanu v»rð að vers bctur vakandi, ef
»T
Skeinkirinn svaraði & þ&nn h&tt að depla öðru
auganu alægðarlega, glotti cg lét glasið, sem hann
hafði verið að blanda vissum vlnum i eftir beiðni
gestsins, 6 borðið með mikilli sveiflu.
„Jæja“, hélt Mr. Mjtchel ftfram, „þér þetkið þ&
m&ske þesta tvo menn, sem sóru rið dauðsfalls rann>
sóknina að þe'r hefðu séð Mora hér?“
„Ó, j&!“ sagði skeinkirinn, „eg þekki þ& &n ef»!“
„Eru þeir ftreiðanlegir menn?“ sagði Mitchel.
„Á-reið-an-leg-ir?" &t skeinkirinn eftir og bar
hvert atkvæðið fram útaf fyrir sig, og hann lagði
sérstaka fiherzlu & tvær hinar síðustu og hlð að fyndui
sjftlfs sín, og hélt svo ftfram hinu ónetta glensi sínu
og sagði: „Jæja, nú, þér h&fið einmitt hitt naglann
& höfuðið. I>eir eru ftreiðanlegir að ljúga, og endur-
ljúga, rétt eftir þvl hvað mikið þeim er boðið til þess.
Nú, þeir mundu, hver þeirra sem er, sverja það fyrir
25 oenta silfurpening með gsti &, að móðir • sfn væri
eitt Iodi&na.likneskið úti fyrir vindlabúðunum. Þér
sj&ið þannig, bve fögur þessi annarsstaðarvern sönnun
var, sem rannsóknarnefndin tók gildi og slepti þess-
um fugli eftir. Ó, eg segi yður það satt, að þetta er
ftgæt borg fyrir vissa menn, einkum þ& setn eigs
verðið til, og borga vel fyrir sig“.
„Dér trúið þvl þ& ekki, að Mors hafi verið héi ?“
s&gði M'tohel.
„ó, eg fer ekki svo langt að segja hverju eg
trúi“, sagði skeinkirinn. „Eg er rantrúaðar maður,
þaö nr eg viSsnlogs. Alt, sem eg segi, er það, að