Lögberg - 21.03.1901, Blaðsíða 6

6
UÖÖ*BftG, F£MXDIU#E*I* 12 JUJRZ 1001-
Syngið ísienzku lögin!
I>ið er ekki oft, að sðog'ur vor er
gerður &ð uœt&lsefui 1 blöðunum,
enda erum vé- Idending&r ekki
koranir I&ngt 1 binni frtpru list, eins
og v&rla er hddar við að búnst hj&
j&fu-fétakri og fftraennri f>jóð; og
ein aðal-orgökin til peas, &ð vér erum
komnir avo ak&mt & veg 1 fögrum
liatum, eru hin erfiðu lifskjör, aem
fiestir íslending&r h&fa við &ð atriða,
I barUt'jnni fyrir aínu dsglega lffi.
liver sá, aem ratlar að stunda fagrar
lifltir (ekki aízt aöngliat) verður sö
ver-i í |>eim kringumfltaeðum, að hann
geti helgað henni alt sitt æfUtarf, ef
b&nn 6 aðgetanftð nokkurri verulegri
fnllkomnun, en, eins og vér vitum,
eru f>að svo f&ir af oss ísl., sem hafa
kringumstæður til f>ess. Kn hv Ö
gerum vér nú, Vestur.ísJ., i f>ft fttt að
h'yona að f>vi f&a, sem birtist af f>vi
tagi, og að J>eim fftu mönnum, sero
leggja fram kraftt^ sína til eflingar
ímI. sörglÍ8t? Svarið mund'. f>vi mið-
ur verða ft f>& leið, að f>að sé fremur
Jltið, Já, f>að er nú svo. En, getura
vér f>& ekkert gert i f>& átt? Jú, vér
getum heypt vorar fsl. söagbækur og
sungiö vor isl. flönglög, ef vór viljum
efla og gJæða smekk pjöðar vorrar &
fsl. sÖDglist. Kg ætla að taka J>að
fram, til skyringar, að f>að sem eg
tda um lsl. söngbækur, f>4 meina eg
allar söngbækur eða einstök lög, sem
koraið hefur út með fsl. textum. Mér
first að eg hafa veitt pví eftirtekt, að
f>egar í^lendirgar halda skemtisam.
komur sínar, að pft er oft mesíallur
sörgurinn & ensku, eða með enskum
textuœí Auðvitað eru f>«ð oft göð
lög, sem par eru sungin, en f><5 ekki
vitund betri en pau lög, sam vér höf
urn I vorum eigin söngbókum tneð
l*í. textum. t>ví f>& ekki «ð syngja
|>au heldur? l>vi f>ó alt yngra fólk
vort hér skilji eins vel ensku kvæðin,
f>& er pó hftvaðinn &f öllu eldra fólki
>em ekki skilur hv&ð verið er að fara
n.eð. tívo með pvi gerum vór vorri
fst. sör-giist rsngt tii, og gamla fð!k.
inu ifka. £>etta mun f>ð vera ennf>&
► Igeng&ra i bæjunum, heldur eq út í
bygðum Islendinga, pó nóg sé um
f>að lfka par. Viljí menn t. d. velja
JOg, raddsett fyrir blandaðar raddir
(f opnum akkorðum), pft höfum vér
fjöida af ftgætum lögum með J>eirri
ladd-setning, t. d. i flest öllum heft.
UD) Jónasar HeJgasonar, og hefti pvf
m félsgið „Dfana“ gaf út & Akur-
*yii 1892; öll Jög Helga Helgason.
cr; &t nt>B Jegið af peim tveimur )ög.
um eftir Gunnatein Eyjólfsson, sem
hann íét prenia 1898; tvö af f>eim 6
Jötrum eftir féra Bjarna Porsteinason,
sem bann lét prerita 1899; Og lögin í
„Lauíb!öðum“, hefti, sem Mrs. L&ra
Bj&rnascn i Winr.ipeg hefur safnað
o? lét prenta ltfOO. Vi'.ji menn velja
pæ—- ->■>« <-r ■»’ . ■
lög fyrir karlmanna-raddir eingöngu
(í lokuðum akkorðum), f>& höfum
vér einnig margt af góðum lögum
með peirri raddsetning. Séra Bjarni
Dorateinason hefur safnað og gpfið út
20 löflr með p“irti mddsetning, p-ent-
uð 1892; einr.ig tvö »f f>eim 0 ftður-
nefnda lögum hvns, og ennfremur f
hinu ftðurnefnda hefti, aera félagið
„Diana“ g&f út; og að sfðastu i sum-
um heftam Jónasar Helgaaonar.
D& er að minnast & f>að pegar
menn vilja ayngja (sólo) með píano.
fylgiröddum (scoompaniment). Eg
hef oft heyrt kvartað um J>að, að vér
höfum 6vo Htið af svoleiðis lögum, og
f>að er s»tt. Dað hefur verið alt of
lftið afpeirv; en nú er heldur að
greiðast fram úr pvf. Og f>& ættu
llka sÖDgmenn vorir og söngkonur að
syngja pau f&u lög, sem til eru, &
skemtisamkomum vorum, pvf ekki
standa f>au roitt & baki flestum öðr-
um lögum, sem fslenzkt fólk syngur
hér vestra. Og eitthvað fiust mér að
[>au mundu hafa hollari fthrif & söng.
tilfinningar almennings, og vekja
meiri unun og lotning fyrir hinni
fögru list, heldur en f>egar menn eru
að syngja pessa svo köUuðu „Oomio
songs“, sem úir og grúir af hér f
pessu landi, sem 1 flestum tilfellmn
hafa fretnur litið gildi frft listarinnar
sjónarmiði, pegar pau lög eru brotin
til mergj&r. Nú, ef vér viljum syngj&
gleði söngva, p& skulum vér velja p4
vel, t. d. söngva eftir Bellman. Dar
er pó ekki listinni misboðið. Eg
ætla nú að becda & fjögur ísl. (sólo
lög, eftir fjögur islenzk tónsk&ld,
rnuð (píano) fylgiröddum, sem eg
veit að öllum væri unun i að hJyða fi,
ef vel er roeð farið, en sem sjaldan
(sem aldrei) munu hafa verið sungin
hér opinberlega. Dau eru pessi:
„Sólkveðja“, aftir Xrna Thorsteins-
son (sjft „Eimreiðina11 3.&rg. bls 200);
og „Sólu særinn skylir“, eftir Gunn-
stein Eyjólfsson (sj4 tvö sönglög eft-
ir hann,prentuð 1898); og „Syatkinin“,
eftir séra Bjarna Dorsteinsson (sj4 sex
söngJög efttr hann, pr. 1899); og
„Hvar eru fuglar peir & lumri sungu“,
eftir 8v. Sveinbjörnsson (sj4 „Eimr.“,
fyrra hefti 1900 og „Laufblöð“ 190C)
Dessi lög eru öll p'ýðis.falleg, og
ætti pvf flöogfólk vort að syna höf-
undum peirra p& virðing og viður.
kenning, að lofa &lmenningt að heyr*
pau. Og svo eru nokkur fle'ri góð
lög, með pfano fylgiröddum, i „L&u1.
b öðum“, svo sem pesai: “Munarmftl*1,
„R»un»tölur Hjarðsveinsins“, „Xlf»-
kÓDgurinn“, „Heimkoman“, og fleiri
Af peaau mft r&ða, að vér höfum pó
nokkuð af sönglögum úr að moða, ef
vér að eins notuðum pað litla.sem vér
höfum, og pað mega V -íal. eiga, að
>eir gefa sig beilmikið við söng.eða að
minsta kosti eftiröllum vonum. Dað
s^nir sig bezt 1 pví, hvaða fjöldi af
fólki hefur hljóðfæri 1 húsum sinnm.
Ksr held eg megi segja, að til dæmis
f Winnipeg 8éu peir fleiri, sem hafn
annaðhvort pt&no eða orgel (H*r-
moníum) f búsum sfnum, og einn eð»
fleiri af fjölskyJdanni er að læra eitt
hv»ð til BÖogs, og úti f bytjðunum
er Ifka margt »f fólki. sem hefur orgel.
Af peasu mft rftða, að ef alt petta fólk
keypti pað Jitla, sem út kemur af fsl.
söngbókum og lögum, p& mundi söng
liat vor n& tneiri viðgangi og um lrið
srlæða smekJt alpyðu fyrir vorri eigin
Bönglis", og um leið greiða ú'gef
endum peirra bóka veg til að gefa út
fieiri söngbækur. Eg hef oft spurt
fólk að pvf, hvernig pvf liki p>-8si eða
hin sönglög, sem p4 hafa verið fyrir
skömmu komin út—fólk, sem hljóð-
færi hefur og eitthvað fæst við söng—,
en pað hefur pft oft ekki séð pessi
lög, og getur pv! ekkert um pau sagt.
Kæru Vestur fslendinparl Delta
ætti ekki svo að vera. Vér ættum
að minata kosti að gera vorri eígin
sönglist eins h4tt undir höfði eins og
hérlendri „musio“, pnð er að segja,
eins laugt cg hún nær. Og eg er
viss um, að afleiðingarnar yrðu góðar.
Vér færum pft sm&'t og smfttt að kom.
ast að niðurstöðu ura pað, að i vorum
sönglögum er meira af peitn neista,
sem stillir söngtaugar vorar og vekur
bjft oss tilfinningu fyrir bliðum og hft.
tlðlegum tónum.
Dafni fslenzk eönglistl Syngj-
utn fsler.zk sönglög! Lifi og blómgist
fsl. sönglist!
Bru P. O., Man., f marz 1901.
Jóíí Feiðfiíínssow.
Ohl©-rfltt,To’tdo-b«»,}
Lqch« Coonty. S
Frank J. Chtney doftstlr, htnn «é •Idrt tliraad.
!n' »o v#r zlnninni, hu heKt <>r mto n»fninu F. J.
Cbt» ey k C»». í horfrinnl Toltdo í ádnmtfndn eonn*v
os rfkl, o* ao þet«l ’ ertlun bonri KiTT HUN* HAD
DOLLAR - fyrir bvtrt einastt Katarrh tilftlll tr tigi
laknaat med þvi ad brúka Halla Catarrh Cnrt,
Frank J Chtnty.
Hndirtkrlflari og tldfett frammi fyrir mér 6. dtt
1686.
A.W. Gltaton.
iL.9 ) Not PnbMc
Haíl'a Catarrh Core tr ttklð Inn og verkar btinlínlt
A bldd d og tlimhimnurnar í líkamanum* Bkrífld tft-
Ir geflnt vottordum.
F J. Chenty k Co. Toltdo,0,
8tit ínllnm lyfjahúdum á 76c.
Htllt Family PiJlx tru þt*r btztu.
Dr. Dalgleish,
TANNLÆKNIR
kunnoerlr hér rueB. aB hann hefur aett
niBur verB á tilbdvim t/>nn«m (aet of
teeth), en hú meB þvf sRfly-Bi a» boraa& sé
dt f bðnd. H&nn er sft **inl hér i bænum,
sem dr**eur dt tennur kvalnl&ust, fylllr
tennur uppft nýjaat& og vandtBista máta,
og ftbyrgigt alt sitt verk.
416 Main 8treet, M|clntyre Block.
Or, G. F. BUSH, L. D.S.
TANNL.ÆKNIR,
Tennur fylltar og drognar út &n s&rs.
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,60.
Fyrir að fylla tönn 11,00.
627 Mxi» 8t.
DR- J. E. EOSS,
TANNLÆKNIR.
Hefur orB á aér fyrir aB vera meB J>ein
beztu í bíenum.
Talefen 1040. St
OLE SIMOlSrSON,
mælirroeð tfno nyja
ScaodinaviaD Botei
718 Mxik Stbbut.
Fæði *1.00 ft dag.
Anyone «onding a ekotch and descrlptlon may
qnlcV.íy ascertnin orr optnlon *ree whether aq
iTtventlon 1h probH»>l7 tmtentnbie. Comraunln^
tlnue stiictly onntídcntíaL Handbook on F‘ntent*
•tuii fro*. ndest acency fbr eecurlniipatentE.
r>«tentB .aken throuvh Monn A Co. receive
Bptiinl notl'*, wlthour ofaarge, tn the
Sciííttific Hmcrican.
A hmndeomoly lllnivtmted weekly. Larcreet clr-
culatlon of aitv acienutíc loumal. Tenns, $3 a
yeiir ; four mnTjtliB, IL 8old by all newedealere.
MijNN&Co.36iB'M(*"«>'New York
Ei»uob Offloe, WuMiwtoa, D.C.
RKGLUR VID LANDTÖKU
Af öllum seotionum með jafnri tölu, sem tilheyra sambandsatiórn-
lnni i Manitoba og Norðvesturlandinu, oema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feöur og karlmenn 18 ftra gamlir eða eldri, tekið sjer 100 ekrur fyrir
heimiliarjettarland, pað er að segja, sje landið ekki ftður tekið,eða sett
til siðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers aunars,
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu A peirrl landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráðherrane,
eða innflutninga-umboðsmannsins i Winnipeg, geta menn gofið öði-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir V '' Innritunargjaldið er #1C,
og hafi landið ftður verið tekið parf i >. $5 eða * 'fram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pvi er samfi.
HEIMTLISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla he'milis-
rjettarskyldur sinar með 8 ftra ábúð og yrking landsins, og má lacd
neminn ekki vera lengur frft landinu en ö mftnuði ft ftri hverju, &n ajer-
staks leyfis frft innanríkis-r&ðherranum, e!Ia fyrirgerir haun rjetri sin-
um til landsins.
BKIÐNI TJM EIGNARBRÉF
ætti að vera gerð strax eptir að 3 ftnn eru liðin, acnaðhvort hjft næflta
umboðsmanni eða hjft peim sem sendur er til pess að skoða hvað una
ið hefur verið ft iandmu, 8ex mftnuðum ftður veröur maður f>ó að
hafa kuungert Dominior. Lands umboðsmanninum í Ottawa pað, að
hanu ætli sjer að biðja um eignarriettinn. Biðji maður umboðsmsr.n
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjor ómak, pft verður hann um leið að afhendaslikum umboðam. *f>.
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir innflytjendur f&, & innflytjenda sbrifstofunni i Winrii-
peg v & öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestin.andsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, ogallir.aem
& pessum skrifstofum vinna, veita ínnflytjandum, kostnaðar laust, ieið-
beiningar og bjálp til pess að ná I lönd sem poim eru geðfehi; onu
fremur allar upplýsingar viðvikjandi timbur, kola og n&rnalögum A!l
ar slikar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta tnean
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan jftrnbrautarbeltisiné I
British Columbia, með pví að snúa sjer brjefiega til ritara Ínnanríkis-
deildarinnar í Ottawa, innflytjendarumboðsmanustns i Winnipeg oða
tll einhverra af Dominion Lands umboðsmönuumí ManitobaeðaNorð-
vesturlandinu.
JAME8 A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.F
N. B.—Auk lands pess, sem monn geta íengið gefins, og fttt er við
reglugjörðinni hjer að ofan, p& eru púsnndir ekra af bezta landi.sora
bægt»r að f&til leigu eða kaups hjft jftrnbrautarfjelögum og /raaum
ððrum félögum og einstaklingum.
100
„faettft er ftlvsg réttl“ engði Mitobel. „Eu væri
ekki bezt að vera ekki i svona dyrum fötum eins og
peim, sem eg er I? Og svo eru demantamir, sem eg
ber ft mér; peir drógu athygli yðar sér, eins og
pér vitið“.
„Ó, par verða menn í alt að einu góðum fötum
eius og peini, sem pér eruð i, og sumir peirra munu
bera ft sér alt eins góða demanta“, sagði Sarn. „En
par sem pér eruð nú ekki reglulegur glæpamaður—
fto pess að vilja móðga yður—pft byst eg við að bezt
sé, að pér skiljið beztu demantana eftir heima. Dsð
eru til svo smás&larlegir mann, að peir mundu stela
af dauðum manni, bvað pft af glæpibióði-r sinum.
Dér verðíð auðvitað að ftlítast að vera pjófur. Hafið
pér nokkuð & móti pví?“
, Ekki hið allra minsta“, svaraði Mr. Mitohel
hlæjandi. „En hvar eigum við að híttast i kvöld?“
„Viö skulum hittast & slaginu kl. 7 I kvöld, við
fótinn ft Jay-stræti; pað er góður staður fyrir aðra
eies kuir'pftna og við erum“, sagði Sam og hló að
hinni punnu fyndni sj&lfs sin, en hö:,d hans laukst
skynd.lega utan um tfu dollara seðil,sem Mr. Mitohel
fékk bcnurn. „Tugsnepill! Dað er bysua góð byrj.
un- Dikk' yður fyrir. Eg vissi að p§r voruð einn
af hinui ófólsuðu tegund, strax Og eg sft yður. Jæja,
verið pér sælír ftmeðan! Jay.stræti! Klukkan sjö
& slaginu!“ Að svo mæltu hvarf Samúel sleipi inn f
hliðargötu, svo skyDdilega, að Mr. Mitchel ucdraði
slg J'*’r LHr Hí’,n Hann gekk Leiðar ainnar niður
106
„Siren“ vat eitt af pessum mörgu smftu gufu-
skipum, er bafa leyfi til að flytja hðpa af fölki frft
New York.borg til hinna ymsu skemtistaða sem eru
innan tveggja klukkutima siglingar frft virkjunum.
K&pteinniun, eigandi skipsina „Siron“, sem sjftlfur
tilheyrði spilamensku bræðralaginu, s& gróðavon I
pvl fyrir sig, að lögreglan fór alt í etnu að gera rögg
ft s’g, sem leiddi af rannsókn er pingið lét gera og
sem hafði i för með sér, að vogunarspila.húsunum í
borginni var lokað. Hann hafði pess vegna kallað
saman ft rftðstefnu nokkra af peim mönnum, sem
héldu sér uppl & spilamensku, og vakti br&tt fthuga
hjft peim fyrir ftfoimi sinu. Deir ftttu að „sigla spila.
borðunum“, en kapteinninn „að sigla gufuskipinu“,
eins og einn af raönnunum svo heppilega komst að
orði um pennan samning.
í pessu skyni var fremri lyfting skipsins vand-
lega búin út með öllum hinum nauðsynlegu vcgun.
arspila-ftböldum, en fthöldin voru samt öll pannig, að
pægilegt var að flytja pau til og fela pau, ef & pyrfti
að halda. Dar voru tveir som g&fu í faro.spil, tvö
rouletle bjól, og yros borð til »ð spila poker ft Með
pvf skipseigandinn bafði iður leyfisbréf til að selja
vínföug. p& g&tu gestirnir fengið alt pessh&ttar eftir
víld winni Dað voru mörg rafmagnsljós i lyfting-
unni, en pað voru pykk tjöld fyrir gluggum hennar,
svo að hin raikla birta i henDÍ skyldi ekki drsga at.
bygli hafnar-lögregluliðsins að skipiuu.
Dað var nú samt sem ftður varla liklegt, að hið
104
unnar og stökk niður 1 bfttinn, en meunirnir reru
hljóðlega, en hratt, burt strax og hann var seztur.
Enginn talaði orð ft með&n b&turinn var að præða
sér leið út & Hudsons fljótið, og vöruðust róðrar.
mennirnir öldurnar frft hinum miklu ferjub&tum svo
laglega, að auðséð var.að peir voru paulæfðir i starfa
sfnum. Degar bftturinn var kominn út ft mitt fljótið,
■neru mennirnir niður eftir pvl og reru pannig um
eina mflu mitt ft milli hiona tveggja borga, og voru
hin mörgu, björtu Ijós til beggja handa fögur sjón,
sem pó ruglar hvern pann, sem ekki er vanur við að
sjft borgirnar ft fljótsbökkuuum af næturlagi, svo að
honura væri ómögulegt að segja um, hvar peir stöðv.
uðu loks róðurinn og klifruðu uj>p & fiemur lítið
skemtiferfa gufuskip, er var & mjöghægri ferð niður
•ftir fljótinu.
Degar b&turinn kom að gufuskipinu, stóð Sam-
úel sleipi & fætur og fleygði reipi til manns, er stóð
út. við öldustökkinn, og sfðau var b&turinn dreginn
að hlið skipsins. Deim Mr. Mitohel og Sam var
hj&lpað til að komast upp ft skipið, en bfttnum, er
peir höfðu komið ft, var slept og hann skilinn eftir.
Fftura mínútum siðar jókst ferð gufuskipsins mjög
mik’.ð, sem benti til, að pað var efeki von & neinum
fleiri farpegum, og aft einni klukkust ind liðinni v»r
skipið komið fram hjft hinum miklu fallbissum i hin-
ura tveimur virkjum, sem verja skipaleiðina, parna
gegnum mjóddina, til New York, og síðan stanzaði
bfiturinn og vaggaði eér letileera ft hafskipa-leiðinni
milli Sandy Hook og Coney eyjar.