Lögberg - 18.04.1901, Blaðsíða 6

6
LÖOB.EKjti, FLMTU.LAOIN^ l.¥. XKWL ljBOl.
Islenzk-færeysk skemti-
samkomu í Kaup-
mannahöfn.
Forðamannafélagið danska hefur
gengÍBfc fyrir mjög glœsilegri íslenzk-fœr-
eyskri skemfcisamkomu, er haldin var
27. febr. í stóra salnum í samsöngvahöll-
inni i Kaupmannahöfn, sem orðin er nú
eigu Oddfellow-félagsins, og var það
fyrírtœki framhald af annari viðleitni
féiagsins til þess að vekja skilning Dana
á íslenzku og fesreysku þjóðllfi.
Um 1600 manna var hoðið, kðrium
og konum. í>ar vorn meðal annara
Valdimar prinz og kona hans, prinzessa
Marfa, ýmsir núverandi og fyrverandi
ráðgjafar, fjöldi þingmanna, borgar-
stjórn Kaupmannahafnar, fjðldi rithðf*
unda, listamanna o. s. frv.
Öll Kaupmannahafnarblððin flytja
langar greinar um samkomu þessa, og
öll lúka þau á hana mesta lofsorði.
Fyrst var leikið á hljóðfesri ,,Der er
et yndigt Land" og þar nsest ,,Ó guð
vor lands". Formaður Ferðamanna-
félagsins, v. Krogh kammerherra, hélt
þá r»ðu, mintistþarstúdentaleiðangurs-
ins síðastliðið sumarog þeirra vsrkefna,
sem stæðu í san bandi við hann.
Dr. Finnur Jónsson prófessor hélt
þá stuttan fyrirlestur um ígland.
Islenzkir stúdentar sungu íslenzka
söngva. Blöðunum ber saman um, að
mest hafi mönnum þótt vert um fjðgur
iðg: „Skarphéðinn': ef’ir Helga Helga-
son, „Viðhafið" eftirJónas Helgason
og þjóðsöngvana ,,Bára b á" og ,.Ólafur
reið með björgumfram". Stud. jur. Jón
Sveinbjörnsson söng sóló í þvi lagi, og
þótti takast mikið vel. Yfirleitt lokið
lofsorði á sönginn.
Tvísöngur var og sunginn; en ekki
ber blöðunum saman um hann að öðru
leyti en því, að einkennilegur sé hann;
kuiu láta vel af, en öðrum þykir hann
ekki láta sem bezt f eyrum. Sigfús lin-
ars son stud. jur. stýrði söngnum.
Enn fremur voru sýndar skugga-
myndir frá íslaadi, sem tveir þýzkir
læknar, dr. Cahnheim ogdr. Grossmann,
hðfðutekið hér fyrir nokkurum árum.
Þær þóttu fyrirtaks-fallegar.
Þá tóku Færeyingar við. Dr. Jakob
J akobsen, færeyskur vísindamaður, fiutti
f yrirlestur um eyjarnar. Og svo voru
sýndir alþýðudansar þaðan, sem mjög
mikið þótti til koma.
Skáldið Mylius-Erichsen, Isiðtegi
s túdentanna á norðurfðr þeirra, var að-
al-fo'stöðumaður samkomunnar. Og
Ol af Haasen skáld, sá er hér lagðist
v eikur og varð eftir af félögum sínum
si ðastliðið sumar, hafði lagt út kvssði
þau, er sungin voru.
Hið eina, sem að samkomunni er
f undið i blöðunum, er það, að hún hafl
verið heldur löng—fyrirlestronum of-
aukið. Samt var fyrirkomulaginu að
engu breytt, er skemtunin var haldin af
nýju 1. marz. Þá var inngangur seld-
ur, og varð húsfyllir. Sami fögnuður
með áheyiendum eins og fyrra kvöldið.
Blöðin segja, að enginn vafi leiki á
því, að fyrirtæki þetta veki og efli á*
huga manna í Danmörku á að kynnast
l'jóðlifi og mentalífi íslendinga og Fær-
eyinga
Aug. Enna, fmgasta ljóðlagaskálá
Dana nú, hjálpaði ísl. stúdentunum, er
þeir voru að undirbúa söngskemtun
þeirra, og kvað ætla að koma hingað í
sumar.—ItafoVl,
Framtíð Islauds.
Með þessari fyrirsögn er grein í
jýzku blaði og hljóðar svo:
,, Verkfræðingurinn er forustumaóur
nútíðarinnar, og vanalega verður sú
raunin á, að hugmyndir verkfræðinga,
sem öllum þorra manna virðast ófram-
kvæmanlðgar i dag, komast engu að
siður í : verk þegar fram liða stundir.
Hvoi t skyldi nú svo verða um stór-fyrir-
tæki eitt sem rafmagnsfræðinga félag
eitt hefur bollalagt um notkun vatns-
aflsins á íslandi? Eftir þvi eem J.
Fichsr, einkaleyfa umsegjandi i Vin,
hefur skýrt oss frá hafa menn komist að
vaun um, að vatnsafl á Islandi er svo
nægilegt og liggur svo vel við til notk-
unar, að eigi mundi þurfa neitt gífur-
ltgan kostnað til að framleiða svo mikið
rafmagn úr fossum þar i landi, að íbú-
amir fengju eigi aðeine svo ódýra lýs-
ing og hitun sem framast mætti verða,
heldur lika svo að nægði til að hagnýta
„minerala" (málma og steina) auð þann,
sem þar er i jörðu fólginn. Þrátt fyrir
fjarstððu íslands frá hinum ððrum heimi,
er ekki að vita nema það i framtiðinni
verði aðsetur víðtæks iðnaðar og auð-
legðar jafnframt, þegar vei kfræðingarn-
ir hafa fengið fótfestu að m> rki þar á
eynni.—Fjallkonan.
* * *
Á. meðan sú stefna rikir á íslandi, að
hlaða nokkurskonar Kinamúr utan um
landið, bæði í andlegum oglikamlegum
efnum, og bægja útlendum mönnum og
útlendu fé frá því á allan hátt, þá verður
vatneaflið og sá auður, er kann að vera
þar í j röu fólginn, ónotað oggagnslaust
bæði fyrir íslendinga ogmannkynið í
heild sinni.
Ritstj. Löob.
Varanleg lœkning. .
BFTIK SJÖ ÍMÁ. MIELiB 00 SAHAE
0JÍNIN0AR.
Mr. Hamilton Wateis, frá Ridgeville,
sej/ir frá þvi, hvernig hann læka
að st af neuralgia, f'igt og ma£ra-
veiki við það að brúka Dr. Wil-
li&ms’ Pink pills.
Árum saman þj&ðist Mr. Hamilton
Waters hinn alkunni gripakanpmað-
ur í Ridgeville, Oot., ftkaflega miktð
af Neuralgia, sem siðarmeir bæði
Rheumatism og mag&veiki blandaðist
inn i. En nú, fyrir verkanir Dr.
WiDiams’ Pink Pills, 6 hann beztu
heilsu að fagna. Viðvikjandi veik-
indum sínum og lækninsru farast Mr.
Waters orð & þessa leið:—„í sjö &r
þj&ðist eg ðsegjanlega af Neuralgis;
þjánÍDgamar voru stingandi og í
mesta m&ta kveljandi, marga daga
samfleytt með köflum svo öþolandi,
að eg hélt eg mundi gfmgn af vitinu.
Til pess að gera. þetta enn þ& meira
óþolandi bættist rheumatism við veik-
indin og svo þar næst magaveiki.
Liðamötin og útlimirnirnir bólgnuðu
og eg varð jþvfnær ósj&lfbjarga með
öllu. þjáðist af megnri velgju
og hafði ógeS & allri fæðu. Kg misti
öll bold og það sló stöðugt út um
mig köldum svits. A ýmsum tlrrum
var eg stundaður af þremur læknum
án þess að fá nokkurn verulegan
bata. Eg misti kjark'nn og var far.
inn að óttast, að eg fengi aldrei heils-
una, þegar lyfssli rainn r&ðlaoði mér
að reyna Dr. Williams’ Pink Pills.
Hann sagði mér, að hann vissi þess
eigi dæmi, þar sem pillurn«r hefði
verið brúkaðar, að þær hefði eigi
bætt, og svo bætti hann þessu við:
.£>etta ættu að vera all-nukil meðmæli
með þeim, því ej? er búinn að selja
yfir fimm þúsund öskjur, og hef aldr-
ei fengið umkvörtun fr& einum ein-
a&ta msnni1. Eg fór að hans r&ðum
og keypti mér pillur og eftir f&rra
vikna brúkun þnirra fann eg tals-
verðan bata. I>egar eg var búinn
úr &tta öskjum var Ö>1 neuralg’a og
rheumatism horfin, og magrinn kom-
inn í sitt létta ástand. Matarlystin
batnaði 02 mér jukust ho'd og kraft-
ar með hvtrjum degi. D«ð eru nú
tvö &r stðan eg hætti að brúka pill-
urnar og allan þann ttma hef eg
hvorki fundið’ til stingja né verkja
svo mér er óhætt að fullvrða, »8 bati
minn eó varanlegur. Sannleikurinn
er þvl s&. að fitta öskjur af Dr Willi-
liams’ Pink Pills h*fa komið því til
leiðar, sem þrtr læknar jr&fust upp
við, svo það er í alla staði réttlætan-
legt af mór að mæla hið bezta með
þeim við Hðra.“
Mjög h4tt-t*ndandi lækoir einn
hefur 8»gt: „Neuralyia er vein taug-
anna eftir betra blöði“. Rheumatism
er einni^ viðurkeDt »ð stafa af veikl-
un I blóðinu, 02 þ*ð er sérstakleya
vegna þess að Dr Williams’ Pmk
Pi!)s eru frpmur öllu öðru blóðlækn
and' og blóð-aukandi roeðal að þær
lækna þessa Kjúkdóraa svo fljótt En
þér verðið að f& réttu plllurnar með
fullu nsfoinu, Dr. Williams’ Pink
Pills for Pale People, prentuðu á
nmbúðunum um öskjurnar. Séuð þér
I vafa. þ& skrifið eftir þeim heina leið
fr& Dr.Williams’ Medicine Oo , Brook-
vilD, 0"t, og þ& verða yður sendar
þær með póati ft 50o. askjan eða
öskjur & $2 60.
MEKNIB.
W W. MoQueen, M D..C.M,
Physloian A Surgeon.
Afgrelðslustofa yfir State Bank.
TAXLÆKMR
J. F. McQueen,
Dentist.
Afgreiðslustofa yflr Btvte Bank.
UÝRALÆUMR.
0. F.‘ Elllott(rD.V 8.,
Dýralæknlr ríkíslns.
L»knar allskonar sjlkdóma á skepniim
Sanngjarnt verð.
LYF8ALI.
H. E. Closs,
(Prófgenginn lyfsali).
Allskonar lyf og Patent mef.öl. Ritfðug
&e.—Læknisforskrlftum nákvsmur gaura
ur geflnn.
I. M. ClflghOPD, M Ð.
LÆKNIR, og YFIR8ETUM ADUR, St-
Hefur keypt lyfjn.búCina á Baldur og hefui
[jví sjálfur umsjon á ölíum meflölum, sero hanr
ætur frá sjer.
EKIZABETH ST.
BALOUR, - - MAN
P. 8. Islenzkur túlkur við hendina hve
nær aem hörf orer ist.
OLE SIMONSON,
mælir með slnu nýja
ScandioaviaD flote!
718 Main Stbkkt.
R’æði 11.00 & d»2.
60 YEARS'
EXPERIENCE
Tbade Mark*
Desiqns
Copyriqmts Ac.
Anyone sendinK a sketcb and deBorlptlon may
ouicklv Riccrtnin our oplnlon froo whetber an
Invention is probabiy patentabie. Comronnloa-
Vions strictÍY oonfldentfal. HandbooROn Patenta
*ent frco. ~»ldc8t aeency for Becnrtmrpatentfc
PatentR vftken throuffh Munn A Cxk reoolYO
tpivial notice, withou- charge, Inthe
Sckatific /Smerican.
A bandsomcly illnstrfttcd weekly. X^rgeBt^clf-
culaf lon of anv «cienuflc louFHftL Terme, »3 ft
ye«r : four montbs, $L Sold byftll newBdmuera.
MUNN & Co.36,B'oai7’'Newj[ork
Ðrancb Offloe, C2b V WftBbtnjrton, D* C.
REGLUR VID LANDTÖKU
Af öllum seotionum með jafnri tölu.sern tilheyrasambandsstjórn-
inni I Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 28, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, það er að segia, sje landið ekki áður tekið,eða sott
til síðu af stjórninni til viðartekju cða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu & þeirri landskrifstofu, setn
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanrlkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboð8mannsins 1 Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til þess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er %1C,
o^ hafi landið áður verið tekið þ&rf að borga $5 eöa 'fram fyrir
sjerstakan kostnaö, sem þvl or samfmi.
HEIMILISRÉTTAR8KYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða msnn að uppfylla hoimilis-
rjöttarskyldur sfnar með 3 ára ábúö og yrking landsins, og mfi land
neminn ekki vera lengur frá landinu en 8 m&nuði & ári hverju, &n sjer-
staks leyfis frá innanríkis-r&ðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti eín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNAR iRÉE
ætti að vera gerð strax eptir að 8 f rin eru liðin, acnaðhvort hj& næsta
umboðsmanni eða hj& þeim sem sendur er til þess að skoða hvað unn
iö hefur verið & landinu. Sex m&nuöum áður verður maður þó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum I Ottawa það, að
hann ætli sjer aö biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmacn
þann, sem kemur til að skoða landiö, um eignarrjett, til þess að taka
af sjer ómak, þ& verður bann um leið að afhendasílkum umboðam. A5.
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir innfiytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni I Wiani-
peg > & öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestui .andsin, leiðbeiningar um það hvar lönd eru ótekin, ogallir, sem
á þessum skrifstofum vinna, veita ínnflytjendum, kostnaðar laust, ieið-
beiningar og hjálp til þess að n& I lönd sem þoim eru geðfeld; enn
fremur allar upplysingar viðvlkjandi timbur, kola og námalögum Ail-
ar slíkar reglugjörðir geta þeir fengið þar gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins I
British Oolumbia, með þvl að snúa sjor brjeflega til ritara innauríkis-
deildarinnar I Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins 1 Winnipeg oða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum 1 Manitoba eða Norð
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Miuiater of the Interior."
N. B.—Auk l&nds þess, sem menn geta lengið gefins, og átt er viö
reglugjörðinni hier að ofan, þ& eru þúsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að f&til leigu eða kaups hjá j&rnbrautarfjelögum og /msum
öðrum félögum og einstaklingum.
148
hætti. í>eir halda fifram að horfa & dyrnar og vona
hins bezta. Glæpamaðurinn kynni að koma til baka
einhvern góðan veðurdag og nást. Hver veit? En
mér dettur æflnlega I hug kötturinn okkar, þegar eg
hugsa um þetts. Kötturinn heitir Remus, og er
sannarlega undraverð akepna að mörgu leyti. En
hann hefur þenna óbj&kvæmilega brest tegundar
sinnar. Hann veiður æfinlega að vera að hafa gsetur
& einhverju. Eg bý-st við að honum finnist það ein.
hvorn veginn vcra skylda sln, til að endurgjalda fæði
sitt og húSDæði. Fyrsta kvöldið, eftir að við feng-
um Remus, n&ði hann mús, og á meðan hann var að
leika sér að Ir-rani slajip litla greyið frá honum og
flúði of&n I rriorgunsló konunnar minnar, en Remus
köttur náði músinni samt brátt úr skðnum. En eftir
það he<ur farið svo, að hvenær sem kötturinn sór
þenna morgunskó liggja einhversstaðsr, þá sezt hann
niður og hefur stöðugt gætur á honura, Dað er í
sanaleika mjðg spaugilegt að sjá. Komið hingað
eitthvert kvöldið, þegar konan mín «r heima, og þá
skal cg láta Remus ieika þetta frammi fyrir yður.
Dað gæti veiið lærdómsríkt fyrir yður“.
„Eg hef nú hlustað þolinroóðlega á eitnis-yrði
yðar, Mr. Mitchel“, sagði Barnes með göfuglegum
svip, er fór honum vel, „og nú þætti mér væot um ef
þér vilduð segja mér, bvers vegus þér hafið talaö
eins og þér hsfið gert. Hvað hef eg aðhafst til að
verðskulda það?“
„Dér létuð mann vera að njósna um migl“ sagði
Mitchel I höstum róm.
153
að hann sé gæddur óvanalega góðum gáfum. En
setjum svo að þár hittuð hann aftur, og að ræða hans
yrði hér um bil alveg hin aama? Og setjum svo,
cnnfremur, að hann skyldi, 1 hvert skifti, s> m þér
hittuð hann eftir þsð, ætfð tala um hið sama, með
hér um bil sömu orðum! Petta hefur einmitt verið
reynsla mln viðvlkjandi manninum, og þess vegna er
og sannfærður um, að gáfnaljós það, er hann viröist
hafa, er 1 rauninni dauft eða litlaust. fiins og eg hef
þegar sagt, þ& er hann einæðismaður“.
„Drátt fyrir þettahefur hann sannað þaö, Mr.
Barnes, að ein af upp&hnlds-kenningum yðar sé
skökk, og það &n þess að reyna nokkuð til muna á
hinn veikbygða heila sinn“, sagði Mitehel.
„Hvaða kenning er það?“ sagði Barnes.
„Dér hélduð þvl fram, alstuldur erfðaskrárinnar
sé góð sönnun gegn Mr. Mora hinum yngri“, sagði
Nitohel. „Að erfðaskr&in væri honum. einum að
gagni, vegna þess, að ef hún kæmi ekki I leitirnar,
þá tvöfaldaðist auður haus“.
„Já, eg hélt þessu fram, og þetta álit mitt hefur
okki breyzt“, Bagði Barnes.
„Gott og vel“, sagði Mitohel, „en nú skal eg
lofa yður að heyra hugmynd Jims prédikara—segjum
hugmynd praktisks ,krókarefs‘ gegn konningu slyDgs
leynilögreglumauus. Það ætti að vera gaman að
þvl, eða er ekki svo? Jæja, setjum svo &Ö einhver
maöur, það er að segja einhver annar en sonurinn,
liefði vitað udi orfðaskrftna, og hefði svo fyrst og
162
„Maðurinn er sýktur af einæði“ (monomania),
■varaði Mr. Barnea.
„1 hvaða efni kemur einaði hans fram?“ spurði
Mr. Mitehel.
„í efninu sem fyrirlestur hans 1 gærkvöld var
um“, svaraði Barnes. „Eg þekki æfisögu mannsins
vel, þvl eg hef veitt honum eftirtekt I mörg ár. Ein
af grillum hana er aú, að hann sé mikill glæpamaöur
sj&lfur. Ef þér gætuð fengið hann tll að tala við
yður, þ& mundi haun vafalaust koma yður til að állta
að hann hefði drýgt m'rga glæpi, og að sökum hins
undrunarverða fimlcika slna hafi hann ekki einasta
slopplð hjá að vera tekinn fastur, heldur hati bann
jafnvel sloppið hjá öllum gruu“.
„Eu er þetta ekki satt?“ sagði Mitohel.
„Það er satt að þvl leyti, að hann hofur sloppið
við að lenda I klóm laganna, en það hefur ekki út.
keimt neinn fimleik“, aagði Mr. Barnes. „Hann hef.
ur ekki drýgt nelna glæpi síðan hann hom út úr
drengja-betrunarhúsinu, og hann var settur & það
þogar hann var baru. Maðurinn er ekki heilbrigður
hérna“, sagði Barnes og drap & ennið & sór með
fingrinum.
„Mér kom maðurirtn ekki þannig fyrir, að hann
væri neitt geggjaður á vitinu", sagði Mr. Mitchol
efandi,
„Það er ekki ólíklegt, að svo hafi verið, I fyrsta
skifti sem þór áttuð tal við hann“, sagði MiteheJ.
„T>ér hafið ra&ske jafuvel koraist að þeirri niðuratöðuj