Lögberg - 03.10.1901, Blaðsíða 4

Lögberg - 03.10.1901, Blaðsíða 4
4 LOGBEKG, FIMTUDAGINN 3. OKTOBER 1901 LÖGBERG. ®r >tefl A 6t hrem flmtud»e af THE LÖGBERG RINTING fc PUBLISHING CO., (MggiU), »ö Cor. W1111.»m Ave. og Nena Str. Wlnnipeg, Man. — Kost- ar $2.00 um áiid [4 íslandi 6 kr.l. Borgist fyrir fram, Einstök nr. 6c. Pnblished every Thursday by THE LÖQBERG PRINTING fe PUBLISHING CO., rincorporatedj, at Cor W.lllam Ave fe Nena St„ Winnipeg, Man — Subacription price **.00 per year. payable in ad- vance. Single copiee 6c. • Busmess Manager: M. Paulson. aUGLYSINGAR: Smá-auglýsingar í eUtskifti26c fyrir 30 ord eda 1 þml. dálkslengdar, 76 cts nm mánnðinn. A stœrri auglýsingnm um lengri tíma, afsláttur efíir samningi. BUSTAD 4-SKIFTI kaupenda verður að tilkynna skriflega og geta um fyrverandi bústað jafnfram Utanáskripttll afgreiðslustofnblaðsins er t Th« Logberg Printlng & Publlehlng Co. p.O.Boz 1292 Tel 221. WInnipeg,Man. Utanáskriptttil ritstjörans ert Editor L.Afrbenr9 P *0. Boz 1292, Wlnnipeg, Man. -— Samkvœmt landslögum er nppsögn kanpanda & bladl ógild, nema hannsé skuldlans, þegar hann seg r npp.—Ef kaupandi.sem er í sknld við blaðiðflytu vlstferlum, án þess að tilkynna heimilaskiptin, þá er sd fy-ir ddmstólunnm álitin sýnileg sönnumfyrir prettvísnm tilgangi. -- FIMTUDAGINN, 3 OKT. 1901 — Ríkiserílnginn. Eins og til stðð, kom hertoginn af Cornwall og York og föruneyti haas hingað til Winnipeg á fimtu- daginn 26. September. Tífiin hefir að undanförnu veriB mjög stirð og vætusöm, en þennan dag var hér glaöa sólskin og reglaleg sumarblíða, svo aS koma ríkiserfingjans varð honum sjálfum og bæjarbúum eins ánægjuleg og frekast var unt að hugsa sér. Sir Wilfrid Laurier, for-. s etisráðherra Canada-stjórnarinnar, og kona Minto lávarðar voru með í f >rinni og ferðast með alla leið vest- ur að h»fi. Bærinn var svo vel prýddur, að al Irei hefir annað eins sézt í Winni- peg. Margir stórkostlegir og dýrö- legir bogar voru bygðir yfir götur þær, sem hertoginn og föruneyti hans ferðaðist eftr, og hver einasta bygging meðfram veginum var skreytt á mjög smekkvíslegan hátt. öll umferð eftir Aðalstrætinu hættí nokkuru áður en hertoginn og fóruneyti hans kom, og félögum flestra þjóðflokka, sem til eru í bænum^ var raðað beggja vegna eftir strætinu 10 fet frá gangstétt- unum. þar á meðal voru íslend- ingar einna fjölmennastir og sómdu sór mjög vel. Prógrammið fyrir daginn var á þessa leíð. Fyrst var farið eftir Aðalstrætinu frá Can. Pac. járn- j brautarstöðvunum suður að r&ðhús- inu; þar tók bæjarstjórnin á móti hertoganum og færði honum ávarp i nafni Winnipeg bæjar, sem fyrst var lesið og síðan afhent honum í forkunnar fallegum og dýrum kassa. þá voru honum flutt ýms fleiri á- vörp, og svaraði hann þeim öllum með hlýlegri og vel orðaðri ræðu. Næst afhenti hann heilum hóp her- manna medalíur í heiðursskyni fyr- ir herþjónustu i Suður Afríku og víðar. þegar öllu þessu var lokið fór hann aftur norður Aðalstrætið til járnbrautarstöðvanna. Um miðj- an daginn borðaði hertoginn og föruneyti hans hjá fylkisstjóranum, og opnaði að því búnu Manitoba- háskólann. Um kveldiö borðaði hann aftur hjá fylkisstjóranum og lagði á stað norður til Can. Pac. jírnbrautarstöðvanna alfarinn kl. 10 um kveldið. Öll sú leiö var svo vel lýst um kveldiö, að hvergi bar skugga á. Eftir Broadway og Dou- ald strætunum röðuðu félög þjóð- flokkanna sér, og hélt hver maður á stóru blysi, og síðan fylgdu félögin fóruneytinu eftir alla leiö norður. Er það vafalaust langstærsta blys- för, sem hér hefir nokkurn tíma sést. Á meðan stóð á blysförinni voru flugeldar á ferðinni frá öllum helztu byggingunum meöfram veg- inum. Eitt með því allra fallegasta í sambandi við viðtökurnar var aö sjá barnahópinn, sem raðað var í upphækkuð sæti (grand stand) and- spænis pallinum, sem reistur var við dyrnar á háskólabyggingunni handa hertoganum. þar s'tu fjögur þús- und skólabörn (drengirnir klæddir í hermannabúninga) og skemtu her- toganum með brezkum þjóðsöngv- um, sem voru svo vel sungnir og 8amræmið svo gott, að aliir dáö- ust að. Mikill mannfjöldi var á götun- um allan daginn, en góð stjórn á öllu og troðningur því lítill. Allir keptust við að koma auga á hertog- ann og frú hans og mun öllum fjöldanum hafa tekist það. BEINIR SKATTAR $115,156.15. „Hvernig stendur & því, að Roblin-stjórnin leggur þessa skatta á fylkisbúa?" Svona lagaöar spurn- ingar kveða við hvar sem hugsandi menn mætast og tala saman um þvert og endilangt fylkið. Og spurn- ingar þessar hafa svo alvarlega bor- ist Roblin til eyrna, að hann hefir ekki séð annað fært en að láta aðal- ' málgagn sitt hér svara mönnum og reyna til þess að hafa þá góða með einhverju móti. En hór gildir ekk- ert svar til þess að hafa menn góða. Afturhaldsmenn lofuðu því, að ef þeir kæmist til valda, þá skyldi eng- ir beinir skattar verða lagðir á menn; þetta eru því ekkert annað en örgustu svik. Og með hverju er svo reynt að berja í brestina og fá fylkisbúa til að sætta sig við skattana? Með ó- s.nnindum, sem hver einasti akyn- samur maður sér, að eru tilhæfulaus ósannindi og þvættingur. Roblin-stjórnin lætur mftlgagn sitt segja, að skattarnir séu afleiö- ingin af eyðslusemi Greenway- 8tjórnarinnar og, að þegar búið sé að laga tekjuhallann, sem hafi verið, þegar Greenway-stjórnin fór frá, þá verði sköttunum aftur létt af. þenn- an sama þvætting eru menn fylkis- stjórnarinnar, sem að undanförnu hafa verið á ferðinni um fylkið til þess að búa hjörtu manna undir næstu fylkiskosningar, látnir fara með heirna & heimilum manna. Vór trúum því hezt, að enginn einasti kjósandi trúi þessu. Roblin heldur auðsjáanlega að Manítoba-menn séu miklu skilnings minni en þeir eru. Setjum svo, að Roblinstjórnin væri með sköttunum, sem hún leggur á menn, að rótta við tekjuhalla Green- way-stjórnarinnar; samt hefði aftur- halds-stjórnin svikið menn. Hún lofaði því skilmálalaust, að engir skattar skyldi verðaá menn lagðir, og leiðtogar afturhaldsliokksins vissu dáindis vel hvernig fjárhag- urinn stóð þegar þeir sviku út at- kvæði manna með þessum loforðum. Maður þarf ekki að verða stjórnar- formaður til þess að vita hvernig f járhagur fylkisins stendur, það geta allir fengið að vita ef þeir eru læsir og jafnvel þó þeir sóu það ekki. þegar afturhaldsmenn tóku við völdunum af Greenway-stjórninni, þá reyndu þeir & allan hátt að láta fj&rhaginn líta sem allra óálitlcgast út; og þá gáfu þeir það út svart á hvítu, að tekjuhalli Greenway- stjórnarinnar væri oröinn $248,126.- 40. Nú skulum vér setja svo, að þetta só rétt. það er' undir öllum kringumstæðum óhætt að treysta því og trúa, að tekjuhallinn hefir ekki verið meiri. Enginn láti sér til hugar koma, að afturhaldsstjórn- in hafi dregið þar undan. þessa upphæð segir stjórnin, að hún só að afborga með sköttunum, en auðvitað er það tilhæfulaus ó- sannindi. Strax eftir að afturhalds- stjórnin var komin til valda, fékk hún leyfi þingsins til að taka $500,- 000 peningal&n, og átti það fé fyrst og fremst og sérstaklega að ganga til þess að afborga tekjuhalla Green- way-stjórnarinnar. þessi tekju- halli er því fyrir lifandi löngu borg- aðar; að minsta kosti hefir stjórnin fengið peningana, og vér ætlum ekki að geta svo ills til, að þeim hafi verið varið á annan—óleyfilegan hátt. Nú sjá menn hvað óforskamm- að það er af Roblin að láta ljúga því að fólki, að skattarnir gangi til þess að laga tekjuhalla Greenway- stjórnarinnar, og að þegar því só lokið, þá geri hann sér von um að geta létt af mönnum byröinni. Eða heldur RobJin, að Manitoba-menn viti ekki um þetta $500,000 lán, sem sérstaklega var ætlað til þess, sam hér að ofan er sagt? það er ekki til neins fyrir Mr. Roblin að láta blað sitt reyna að sýna fylkisbúum fram &, að beinir skattar sóu nauðsynlegri nú heldur en þegar Mr. Greenway var við völdin, nema fyrir það, að nú er ver haldið & almenningsfé. þegar Mr. Greenway tók við ráðsmenskunni um árið, þá var fjár- hagur fylkisins í svo aumu ástandi, að bankarnir neituðu ávísunum stjórnarinnar. þegar afturhalds- menn tóku við, var fjárhagurinn svo gótur, aö lánstraust fylkisins var fullkomlega eins gott eins og nokkurra hinna fylkjanna. þó Roblin-stjórnin legði niður völdin í dag eða á morgun, þá hefir ráðsmenska hennar haft þau áhrif, að fjárhagur og lánstraust fylkisin3 hefir stór versnað. Eftir allan þann langa tíma, sem Mr. Greenway var við völdin, var tekjuhallinn, eftir því sem aftur- haldsstjórnin sjálf segir, $248,126.40. Tekjuhalli Roblin-stjórnarinnar, eft- ir eitt einastaár, er orðinn $180,000, þrátt fyrir alla skattana, og vór get- um fullvissað^ menn um, að ennþá voðalegri veröur tekjuhallinn eftir þetta yfirstandandi ár. Lækkun á flutningsgjaldi. þegar Roblin-stjórnin gerði járnbrautarsamningana ógleyman- lega við Canadian Northern jfirn- brautarfélagið síðastliðinn vetur, þvert á móti vilja fylkisbúa, þá brúk- aði hún það, sem eina aðal ástæð- una tíl þess að sýna ágæti samning- anna, að flutningsgjaldið yrði lækk- að að miklam mun, svo að Mani- toba-bændurnir græddu stórfó á því, hvað miklu ódýrara yrði að senda hveitið til markaöar núna í haust en nokkuru sinni áður. í járnbrautarsamningunum stend- ur, að l. Október 1901 eigi fyrsta Canadian Northern járnbrautarlest in að ganga alla leið til Port Arthur, og þá eigi flutningsgjaldið jafnframt að stíga niður. Með öðrum orðum, þetta átti alt að vera komið £ kring í tíma til þess að flytja burtu þessa árs uppskeru manna, þstta tók Mr. Roblin fram hvað eftir annað, og á Wawanesa fundinum í sumar gladdi hann menn með því, að til að byrja með yrði flutningsgjaldið und- ir hveiti lækkaði á þessu hausti um 2 cts undir hundrað pundin, og svo ■agði hann mönnum að þeir gæti 8j»lfir reiknað hvað mikinn sparn- aðarauka þetta þýddi. En nú lýsir Koblin yfir því, að ekki verði staðið við þetta loforö. flutningsgjaldið geti ekki lækkað að sinni. Hann segir, að það séu tvær aðal ástæður, sem geri lækk- unina ómögulega; önnur ástæðan sé sú, að járnbrautin só ekki komin alla leið til Port Arthur; hina ástæð- una neitar hann að gefa. Ekki heldur vill hann nú segja hvenær járnbrautin verði fullgerð, en býst við, að það verði ef til vill í næsta mánuði. þar sveik þ& Roblin þetta eins og um tollana. Mönnum var lofað lækkun á flutningsgjaldi 1. Októ- ber; og mönuum var lofaS því, að engir skattar skyldi verða lagðir á þá. Svo fæst engin lækkun á flutn- ingsgjaldi, en skattamir eru hækk- aðir um $115,156.15. það væri frórdegt fyrir bændur að setjast nú niíur og reikna hvað mikilli upp- hæð þessi svik nema. þegar Roblin færði upp fylkis- styrkinn til þess hluta Can. North- ern járnbrautarinnar, sem lagður var, um $2,000 á hverja mílu, og því var alment mótmælt af fylkisbúum, hvaða pólitískum flokk sem þeir tilheyrðu, þá fóðraði hann þá aö- ferð sína með þvf, að segja, að sá aukastyrkur væri veittur til þess fé- lagið gæti keypt ílutningsvagna og aðrar nauðsynjar til þess að hafa alt undirbúið 1. Október þegar þyrfti að fara að flytja hveitiö. það, sem átti að fást fyrir þessa $2,000 á míl- una, hefir því ekki fengist. það lft- ur út fyrir, að því fó hafi verið var- ið til einhvers annars? þetta er nú fyrsta sýnishornið af því, hvaða hagur Manitoba-mönn- um er líklegur að verða af járn- brautarsamningum Roblin-stjórnar- innar, og hvað vel verður við þaö staðið, sem þar er lofað. Kœru Skiftcivinir! Auk hins mikla upplags af nýj- um vörum af svipaðri tegund og eg hef áður haft, sem nú er á hverjum 383 Eq ef þér afbendið mig yfirvöldunum, þá f&ið þér viðurkenningu fyrir það, og þá hefir þó með því móti einn maður gott af mér i heiminum. Auk þesa hafið þér sannarlega unnið fyrir peningum þeim, sem Mora bauð, og ættuð að fá þá.“ „En hvers vegna svo aem ættuð þér að gefast upp?'4 gpurði Mitchel. Þér hafið liðið svo mikið 1 heiminum, að það vaeri rangt að látayður líða meira.“ „Það ei óhjákvæmilegt, og það er bezt. Þér g&ið ekki að þvi, að eg hof framið annað morð til. Eg drnp Samúel sleipa. Einnig það gerði eg i scjórn- lausum geðæsingi. Eg var nýböinn að horfa upp & andlát móður minnar; og eg anaði eftir götunni i hiigsunarleysi. Af tilviljun varð mér reikað nálægt húsdyrum yðar, og i því sá eg Samúel ganga þaðan. Alt i einu fiaug mér þ& i hug, að hann mundi hafa svikið mig, þvi hann vissi um alt saman. Hann vissi þegar eg tók röndóttu fötin og þegar eg kom með þau aftur. 1 einu oiði sagt, hann vissi um alt. í þvi skspi, sem eg var þá, var ómögulegt fyrir mig að hngsa skyusamlega og stillilega. Eg greip um háls- inn á Sam. Hann var með hnif i hendinni. Eg n&ði hnifnum af bonum, og drap hann. Þegar hann féll, þá kom fraao 1 mér dýrsleg—nei! mannleg slæg- vizka. Eg vissi, að þér mynduð f& að vita um morð þetta, sem framið var svona nálægt yfar eigin hfisi; mér kom til hugar það, sem við höfðum sagt hvor við annan, um fyrra morðið, svo eg smeygði erfða- ykr&nni 1 vasa hins deyjat^i mancs til þess að þér 7 inn skoöaði það sem enn eitt dæmi upp á nápínu- skap föður síns. III. það var síði.ri hluti dags seint um haustiö eitt- hvað níu mánuðum áður en það gerðist, sem sagt er frá í upphafi frásögu þessarar. það var barið að dyrum á herbergjum Helenu Samnó. „Hvað er þetta,“ sagði hún, þegar hún sá bróður sinn koma inn og setjast við eldinn,—„þvf ert þú ekki á skóla? gengur nokkuð að þér?“ „það gengur ekki neitt að mór,“ svaraði dreng- urinn. „Eg ætla mór ekki að ganga á skóla fram- ar.“ „Hvað ertu að fara með.?“ hrópaði hún, mjög undrunarfull. „Hver segir það?“ „Eg segi þaö,“ var svarið; „eg hef komið á skrifstofuna sfðan eg borðaði, og sagt það, sem mór bjó í skapi.“ „þvf gerðirðu þetta, Karl?“ sagði systirin. „Hvað sagði faðir okkar? Hvað sagðir þú?“ „Nú,“ svaraði Karl, „hann spurði mig þvf í ósköpunum eg væri ekki á skóla, og eg sagði hon- um, að eg hefði komist að þeirri niðurstöðu, uð eg

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.