Lögberg - 28.11.1901, Blaðsíða 4

4
LOGBERQ, FIMTUDAGINN 28. NÓVEMBER 1901
LÖGBERG.
©r frt hvern flmtadns: af THE LÖGBKRG
TUffTIING k PUBLISHING Ct)., (lOjyrtlt), nd Cor.
WBli.un Ave. oe Nena Str. Winnipeg, Man.— Koet-
ar $2.00 um áiiO [4 tnlandi 6kr.l. Bor$ist f>rir
fram, KinstÖk nr. &c.
Pnhli^hed evöTy Thnrpday by THE LÖGBERG
PKINTING fe PUBLISHINÍ?CO., flncorporoted], at
Cor William Ave & Nena St* Winnipee, Man —• ;
Subwription price «*no per year. payawe in »d-
vfrnce. Single coptes 5c.
Ritstjóbi : M. PAULSON.
Business makaoeb: J. A. BLÖNDAL.
aUGLVSINGAR: Smá-aoglýslngar í elUsk«ti26c
fyrir 30 orð eda 1 þml. dálkslengdar, 75 cts um l
mánuðinn. A stærri auglýsingnm um lengri
r«fca, afwláttur eflir samulngi.
BCSTAD4-SKIFTI kaupenda verður að tilkynna
skrliiega ög geta nm fyrveramh b ÚBtað jafnfram
Utanáskrip t til afgreiðslustofu hlaðsinser:
The Logberg Printlng & Publishmg Co.
P. O.Boi 1298
Tel 221. Winnipe*,M»n.
Utonáskrlpftttlrititjdrans er:
Editor Lðgberg,
P -O.Box 1292,
Wlnnipeg, Man.
--- Samkvæmt landslOgnm sruppsðgnkaupandai
:> adl Oglld, nema hann sé sk uldlaus, þegar h&nn seg
i upp,—Eí kaupaudi,sem er í skuld við blaðlð fiyíu
vt tferlum, án þees að tilkynna heimilaskiptin, þá er
ad fyrir dómstólunum álitln sýulleg sönrumfyrir
prettvfsum tilgangi.
— FlMll rAGJKN, 28. NOV. 1901 —
Til íslenzkra kjósenda í IV.
kjördeild Winnipeg-bæjar.
Kæru landar,
Eins og ySur er öllum kunn-
ugt, hef eg látiS tilleiSast aS verða
í vaii við í hönd farandi bæjarr&Ss-
kosningar, sem fulltrúi yðar. Geri
eg þetta aðallega vegna þess,afi bæði
eg og aðrir af þjóðflokki vorum hér
höfum mjög mikið fundið til þe*s,
aS það liti út eins og vér, íslending-
ar hér i Winnipeg, tækjum ekki
rægilega mikinn þátt í bæjarm&lum
í tiltölu við fóiks fjöldann, þar eð
enginn af þjóðflokki vorum hefir nú
í mörg ár átt sæti í bæjarréðinu.
Kjördeild sú, er eg býð mig
fram í, sem fulltrúaefoi, er mann-
íle8ta kjördeild bæjarins, og má
heita, að hún sé einn þriðji hluti
Winnipeg-bæjar. Nú er ekki nema
i'Air dagar þar til kosningar verða,
og er þv! nauðsynlegt fyrir mig að
vinna af öllum mætti í þeim hluta
kjördeildarinnar, sem eg er minna
þektur, eigi eg ekki að verða undir
í baráttunni.
Af því eg álít, áð íslendingar
sé þvínær einhuga um það, að æski-
legt væri að eiga að minsta kosti
einn mann af sínum þjóðflokki í
hæjarráðinu, þá hef eg hugsað mér
að ganga út frá því, sem vísu, að
allir íslendingar í IV. kjördeild
greiði atkvæði með mér, og þá jafn-
framt með því, að íslendingar séu
með í þessu eius og öðru, sem lýtur
að borgaralegum skyldum þeirra
og réttindum hér í landinu.
Vegna þess, hvað tíminn er
naumur og kjósendurnir margir, þá
get eg ómögulega fundið nema fáa
Islendinga aíi máli fyrir kosning-
arnar, og hið eg kjósendur að mis-
virða það ekki.
Eg þarf ekki að minna hvern
og einn — konur sem karla—, sem
atkvæði eiga, á nauðsyninaá þvt, að
koma á kjörstaðinn og greiða at-
kvæði sitt. Eitt einasta atkvæði
V
ræður oft og einatt úrslitum kosn-
inga, og vona eg, að enginn af hin-
um íslenzku kjósendum vorum láti
sig vanta hinn 10. Desember næst-
komandi, þegar atkvæðagreiðslan
fer fram.
Síðar verður sérhverjum kjós-
anda send tilkynning um það, hvar
hún eða hann eigi að greiða atkvæði.
í von um ötult og eindregið
fylgi yðar, er eg
Yðar einlægur,
Thomas H. Johnson,
Winnipeg, 25. Nóv. 1901.
Bæjar-kosningarnar.
hefir verið í bæjarstjórninni í síð-
ustu tvö ár og gert allmikla rögg á
sig í ýmsum málum, en ekki hetír
hann gert sér far um að líta eftir
hag Islendinga, enda munu þeir lít-
ið eða ekkert hafa til hans leitað.
Hann er contractor, og hefir þang-
að til núna rétt fyrir kosningarnar
verið því andvígur, að bæjarstjórnin
léti gera strætaumbætur og þess
konar upp á daglauD. Hann hefir
verið formaður starfsnefndar hæjar-
stjórnarinnar, og vilji menn sji,
hvað umhugað hann hefir látið sér
vera um vesturhluta kjördæmis
síns, þá þurfa menn ekki annaö en
ganga um Nena etræti og sja á-
standið, sem það er f.
Á öðrum stað í blaöinu sjá
menn hverjir bjóða sig fram til
borgarstjóra. Núverandi horgar-
stjórinn er einn í þeirra tölu, og má
geta þess, að hann hefir staðið að
mörgu leyti vel í stöðu sinni og
verið vinsæll mjög, svo það er
spursmál, hvort breytt verður til
batnaðar að hinum báðum ólöst-
uðum.
Vínsöiubann í Manitoba.
Allir lögregluþjónar hafa leyfi
til þess, hvenær sem þeir álíta það
við eiga, að hefja leit eftir víni í
hvaða byggingu sem er, og ekki
hefir vínsöluleyfi, nema í íbúðar-
húsum. Til þess að eiga heimting
á aðgangi að íbúðarhúsum verða
lögregluþjónar að geta sýnt skrif-
legt leitarumboð frá héraðsdómara,
lögregludómara eða friðdómara.
Yínsölubannslögin eru löng,
eitt hundrað og tuttugu greinar,
sv» þal tekur all langan tíma að
kynnast þeim vel; en það er áríð-
andi fyrir menn að kynna sér þau,
ekki síður en hver önnur landslög,
því það er aldrei fært manni til
afsökunar, ef maður brýtur lögin,
þó hægt sé að sanna, að hann hafi
verið þeim ókunnugur.
þessi úrskurður frá hæstarétti
er bindindisfélögunum og vissum
mönnum utan þeirra sjálfsagt mjög
mikið gleðiefni, en síður mönnum
þeim, sem búa til og verzla með
áfengisvöru. það er búist við að
hinir sfðarnefndu muni fara fram á
skaðabætur frá fylkinu, þvf auk
þess að verða að hætta við þessa
sína atvinnu, þá má búast við að
eignir þeirra falli í verði, og verði
sumar einkisvirði.
Bæjarstjórnar-kosningarnar í
Winnipeg verða haldnar 10. Desem-
ber næstkomandi. þær eru að því
leyti skemtilegustu kosningarnar,
sem Winnipeg-búar taka þátt í, að
þar ber ekkert á pólitískri flokka-
skifting, og menn geta sameinað sig
þar um hverja þé menn, sem élitleg-
astir þykja, hvaða pólitískum flokki,
sem þeir tilheyra.
íslendingum hefir verið legið
allmikið á hálsi fyrir það að hafa
ekki komið manni úr sínum fiokki
í bæjarstjórn á undanfarandi árum.
Menn hafa fundið til þess, að ekki
einasta ættu íslendingar heimting á
að hafa þar mann, heldur gæti það
á ýmsan hátt verið hagur fyrir þá,
og annarra þjóða menn hafa þrá-
faldlega látið það á sér heyra, að
þeir vildu gjarnan styðja að því að
koma íslendingi í bæjarstjórnina.
Nú hefir Thomas H. Johnson
látið tilleiðast að bjóða sig fram f
IV. kjördeild, og munu allir af-
dráttarlaust viðurkenna, að á betri
manni hafi ekki verið völ úr flokki
Islendinga, og það væri undur
slæmt ef svo færi, að hann ekki
næði kosningu; og það ætti ekki að
koma fyrir, því íslendingar, lem
vonandi allir láta sér vera um það
hugað, að maður þeirra komist að,
ættu að geta haft talsverð áhrif á
annarra þjóða kunningja sína.
Hinn maðurinn, sem býður sig
fram í IV. kjördeild, er íri. Hann
Vínsölubannslög fylkisstjórn-
arinnar í Manitoba, sem samþykt
voru á fylkisþinginu árið 1900, og
sem dómstólarnir í Manitoba álitu
koma í. bága við grundvallarlög
landsins, eru nú orðin að fylkislög-
um.með því lögfræöinganefnd leynd-
arráðs Breta hefir gefið þann úr-
skurð, að þau komi ekki í béga við
grundvallarlög landsins. Fylkis-
stjórnin getur því leitt lögin í gildi
hve nær sem henni þóknast og látið
alla vfnsölu hætta; en flestir búast
við, að það verði ekki gert fyrren
þessa árs vínsöluleyfi manna er út-
runnið, sem verður í lok næstkom-
andi Maímánaðar.
Með lögum þessum er öll sala
áfengra drykkja bönnuð í fylkinu
nema til meðala og lækninga sam-
kvæmt læknisskipun, og eru lyf-
salar hinir einu, er vín mega hafa
og selja í þessu skyni. Læknar
mega hafa undir höndum vissan
skamt víns til lækninga. Engir
aðrir en læknar og lyfsalar mega
hafa neitt áfengi undir höndum
annars staðar en í heimahúsum.
Enginn maður má gefa eða láta
gefa neinum vfn þegar á nokkurum
eignaviðskiftum stendur á milli
hans og þess manns, sem vfnið er
veitt. Verði nokkur læknir upp-
vís að því að fyrirskrifa nokkurum
manni vínáfengi í öðru skyni en til
lækninga, þá skal það varða frá $50
til $300 sekt.
Menn mundu ætla, að fögnuð-
ur mikill væri í herbúðum RoblÍDS
yfir vínsölubannssigrinum, en
kunnugir menn segja, að þar sé lít-
ill fögnuður sjáanlegur. Auk held-
ur Colin H. Campbell, dómsmála-
ráðgjafinn sjálfur, sem ferðaðist til
Englands alla leið til þess að mæla
fram með lögunum, og tókst þar að
sannfæra leyndarráðið um, að þau
kæmi ekki í bága við grundvallar-
lögin, jafnvel hann sýnist nú ekk-
ert vera upp með sér yfir sigrinum,
og hefir hann þó hingað til þótt
nokkuð drjúgur yfir sér þó um
minna hafi verið að ræða.
Mseður þreyttar af um-
hyggjuin.
L'fið oft gert að byrði af að annast
mislyod faörn og amasötn.
öll börn ættu að vera góðlyud;
frfsk börn eru ætíð góðlyDd, ef ekk-
ert amar að peim að öðru leyti, og
samt sem áður hve margar eru ekki
þwr mæður, sem aJgeríega útsllta
sj&lfum *ér með pvf að anoast stirð-
lynd og amasöm börn, f>ó dálftil vara-
semi og fyrirhyggja gæti komið í
veg fyrir alt acditreymið og gert
bæði móður og barn áuægð. Dján-
ÍDg og mislyndi barnsins getur. or-
sakast af einhverjum af peim mörgu
sjúkdómum, sem gera lff pess aumk-
unarvert og orsaka móðurinni ótelj-
andi áhyggjur og ópægindi, svo sem
iðrakveisa, ormar, meltingarleysi og
kvillar, sem erj sauifara tanntöku o.
fl. E>egar barnið er amasamt, ef yður
er ant um framt'ð pesa, pá gefið pvf
ekki neitt af hinum svo kölluðu
„Soothing" meðölum, af J>ví pau
deyfa og deyða án pess að burtrýma
orsökinni til veikindanDa. I>að, sem
helzt parf með eru meðul úr jurta-
efnum eins og Bxby’s Own Tablets,
iim komast fyrir rætur hinna vægari
kvilla barnanna og gera pau frísk og
fjörug, Brzta söanunin fyrir pessu
er lofsorð pað, er mæður lúka á með-
al petta, er pær hafa reyntpað. Mrs.
W. S. Beaverstock, Church Street,
Brookville, faraet pannig orð: „Eg
hef notað Baby’a Owa Tablets á
heimili mínu í nokkur ár og eg pekki
ekki nokkurt annað meðal handa
böinum, sem geti jafnast á við pær.
Degar barnið mitt var að taka tannur
var pað araasamt og stirðlynt, svo eg
átti í vandræðum með pað. Eg gaf
pvf pá ,tablets‘ og pær gerðu pað
rólegt pó önnur meðul dygðu ekki.
Degar barnið fékk harðlffi gaf eg p rí
,tablet»‘ og pvf batn&ði ætíð mjög
fijótt, eo lanðbeztar held eg pær séu
við meltingarleysi. B»rnið hafði
töluvert mikla uppsölu, var mjög
amasamt og hljóðaði af kvölunum, og
eg varð að fara & flakk með pað oft á
nóttunni. Hvað mikið, sem pað
nærðist, lagði pað altaf af. D& byrj-
aði eg að viðhafa pessar ,tablet»‘, og
pað fór að fitna og verða sællegt, og
hafðj ekki leDgur neitt ónæði af pví
á nóttunni. Eg get mælt fram með
pesrum ,tablets‘ við sérhverja móður,
sem á veikluleg börn, sem eru stirð-
lynd og fyrirhafnarsöra með peirri
fullvisau að pær muri aldroi vilja
vera án peirra eftir að hafa reynt
pær einu sinni.“
Baby's own Tablots eru auðveldar
inDtöku og séu pær uppleystar 1
vatni sr óhætt að gefa pær yngstu
ungbörnum.
Hafi lysali yðar pær ekki, pá send.
ið 25 cents beint til okkar og munum
við pegar senda yður einar öskjur og
bórga burðargjald. The Dr. Willi-
íms’ Medicine Co., Brookville, Ont.
Glofar Vetlingar
Til smásölu verzlunarmanna
i VesturOntario, Manitoba,
Nortliwest Territories og Brit-
ish Columbia.
Kæru herrar,—Vegna mikillar eftir*
sóknar eftir vörum m'num um þetta
leyti árs. og jafnvel þó verkstæði mitt
hafi haldid áfram svo sem mest mátti
verða, þá hefi eg þó ekki getað fullnægt
þörfum viðskiftamanna minna og verzl-
ana yflr höfuð, eins fljótt og eg hefði
óskað. Til þess að fyrirbyggja tafir
eftirleiðis, hefi eg í dag keypt allar vöru-
lirgðir James Hall & Co. i Winnipeg
er nema yfir ($10,000) tíu þúsund dollur-
um, sto nú er eg betur fær um að af-
greiða pantanir fljótlega.
Treystandi því að viðskifti yðar við
mig haldi áfram, og með þakklæti fyrir
undanfarandi viðskifti, er eg
Yðar með virðingu,
THOS, CLEARIHUE.
ARTHUR E. CLEARIHUE,
Ráðsmaður, Winnipeg.
285 Market St. P. O. Box 272.
IHoccasins Sokkar
38
IV. KAPITULI.
Slys.
Næsta morgun var mikill gauragangur og for-
vitni á meöal skipverja. Nýi maðurinn hafði
kornið upp á þilfar, og var það í fyrsta skifti, sem
þeir höfðu séð hann.
„það veit sá, sem alt veit, að þetta er ein-
kennilegur náungi, eða sýnist þór það ekki?“ sagði
emn þeirra við þann sem næst honum stóð—þeir,
eins og allir hinir, höfðu verið að virða Buftó Burn-
ington fyrir sór.
„Er hann það þó ekki?“ svaraði liinn, og lagði
mikla áherzlu á orðin.
„Jú, það er hann víst," sagði hinn fyrrnefndi.
„og þú getur bölvað þér upp á það, að hann hefir
krafta f köglum. Sórðu handleggina á honum, og
halsinn, og herðarnar? Og líttu bara í þetta eina
auga? Eg þori að leggja hausinn á mér í veð, að
hann er harður í horn að taka.“
„En sórðu hvað rólegur hann er? Svei mér
sem það lítur ekki út fyrir, að hann hafi átt hér
faeiuia alla sína ætí.“
„En tekurðu ettir öðru dalitlu?" sagði Jóö í
47
Fyrst leit út fyrir, að slys þetta yrði ekki
nema hlátursefni fyrir mennina, því gamli Ben
stóð óðara upp aftur og^ brosti. En brosið var ó-
eðlilegt og draugalegt, og [ þegar bann ætlaði að
ganga, þá ekjögraði hann. Hann hafði kemið á
höfuðið niður á þilfarið, og það verið allmikið fall.
Gamli maðurinn hafði ekki stigið nema örfá spor
þegar hann baðaði handleggjunum út í loftið og
féll endilangur niður á þilfarið aftur. Mennirnir
þyrptust í kringum hann, og Buft’ó Burnington
tók hann í fang sér eins og ungbarn, og bar hann
aftur á.
„Hann hefir rneitt sig talsvert mikið, er eg
hræddur um,“ sagði BufFó, þegar hann nam staðar
frammi fyrir Páli.
„Eg vona ekki,“ svaraði ungi læknirinn, og
var eins og hann talaði við sjálfan sig, „því eg
missi bezta vininn minn ef—“
Hann kláraði ekki setnÍDguna, því þá kom
kafteinninn að, og eftir hans boði var liinn með-
vitundarlausi maður lagður á káetukappann og
Páll skoðaði tafarlaust á honum höfuðið; hann sá
hvar höggið hafði komið, en ekki gat hann séð, að
hauskúpan væri biluð.
„Hvernig er meiðslið?" spurði kafteinninn,
þegar Páll var búinn að skoða það.
„Slæmt—slæmt!“ svaraði Páll.
„Er hauskúpan brotin?“
42
„Og þá ungi maðurinn? heldur þú ekki hið
sama um hann?“
„Jú, víst er svo.“
„Eru þeir þá ekki báðir komnir af sama ætt-
stofni?"
, Ha, ha, ha; svo þór finst þeir þá ekki vera
líkir hvor öðrnm?" sagði gamla skyttan, sem nú
skildi hvað átt hafði verið við með því, sem virtist
vera 3vo mikil fjarstæða.
„þeir eru líkir á sama hátt og manni svipar
til manns, en frekar ekki!“ svaraði Burnington.
„Hvers vegna sagðir þú þá það, sem þú sagðir?"
„Eg hélt kafteininum mundi vera ánægja að
því að heyra, að nokkur dráttur f andliti hans líkt-
ist andliti þessa göfuglega ungmennis."
„Nú kemur þú með það, félagi, það veit þó sá,
sem alt veit,“ sagði Ben, og lagði mikla áherzlu &
orðin. „Drengurinn er göfuglegt ungmenni. En
það er þó það minsta. Hann er betri en hvað
hann er fallegur. Hann er bara blátt áfram, þó
þú kannske trúir því ekki.göfuglyndasta, góðgjarn-
asta, trúverðugasta og góðhjartaðasta ungmenni
sem til er. Qkkar á milli sagt—eg held þú þvaðr-
ir ekki í því, sem þór er trúað fyrir--“
„þegar eg þvaðra í þvi, sem heiðarlegur fé-
lagsbróðir minn trúir mér í'yrir, þá skal eg fletta
brjóst mitt klæðum og láta þig reka mig fgcgn.“
Ben geðjaðist vel að svari þessu, og upp frá