Lögberg - 26.12.1901, Blaðsíða 3

LOGBERG, FIMTUDAGINN 26 DESEMBEK 1901
3
Stórglæpaverk.
Hfisbruu»r b«f» orðiÖ í tu&uuðÍD-
um sem leift (Október) í Sufturmúla-
sý$lu & 2 stöðum, hvorirtveggju af
msnnavölduui, samfara strtrf>j<5fnafti &
öðrum staðnum, en & hinum staftnum
til fiess aft hafa meö svikuui út vá-
trygginprarfé.
Manntjón varð & hvorugum staðn-
um, en 1& mjög nrerri & báftum.
Sýslumaður, Axel Y. Tulinius,
haffti s/nt af sér mikift snarræði, vask-
leik oj/ ráðkænsku til aft koma glæp-
unum upp, og hefir tekist pað.
Annaft húsift, sem kveikt var í,
átti Jón nokkur öuðjónsson, Húc-
vetningur aft uppruna, bóndi & Ileykj-
um í Mjókfirfti, en húsift stóð ekki
par, heldur lengra inn meft firftinum,
eitt sér, ocr áttu heima f þvf 12 manna
(5 fullorftnir og 7 börn), er allir voru
í fasta svefni, pegar tilræðið var
framift.
Sýslumaflur hélt próf yfir heimil
isfólkinu f húsiiu, er í var kveikt, og
stsfndi pangað enn fremur eiganda
otr hans heimafólki, Jóni pessum Guft-
jónssyni. Hann póttist purfa, litlu
áftur en á staft var farið á fund s/slu -
manns, aft bregfta sér fr& aft lfta eftir
kindum, og hefir eigi séat sfðan. Er
talift vfst, að hann muni hafa farið sér.
Sýslumaftur n&fti í bréf fr& Jóni
til kunningj* hans eias, Guðmundar
nokkurs Arnasonar, er heima fttti útí í
Norftfirði, og m&tti af prf ráöa, að peir
rnundu hafa verift f samvinnu aft pvf
r.ð kvoikja f húsinu. Svo vildi pá vel
til, aö Hólar voru Dýkomnir til Mjóa-
fjarðar & norfturleið, og fær sýslumað-
ur skipstjóra til aft skreppa með sig
út & Norftfjörð samstnndis. Þegar
sýslumsður kemur par & heimili Guð-
mundar, er hann ekki heiraa. Sýslu-
maftur n&ttar sig f næsta húsi og l«t-
ur leyna pvf, aft hann sé par staddur f
firðinum. Guftmundur kemur heim
um nóttina og er pá jafnharðan tek
inn og próf haldiö yfir honum. Bréf-
ið bar aft honum böndin og j&tafti
lnnn & sig, aft peir félagar, Jón og
hann, hefftu kveikt í fyrnefndu húsi,
t 1 pess aft n& í vátryggingarféft. I>eir
höfðu borað meft sveifarbor göt inn f
hlið hússins hingað og pangað og
troftift par inn tuskum, vrettum f stein-
olíu, og kveikt f. Sömuleiftis reynt
aft kveikja f pakinu. Auk pess haffti
húsið verið hespað aftur aft utanverftu.
Stúlka vaknaði vift brunalykt og fókk
fólkið komist út um glugga og slökt
eldinn von bráðara. Glæpamennirn-
ir munu liafa retlafl sér aft bjargafólk-
inu, pegar eldurinn vreri orftinn ó-
viftráðanlegur, — láta p& sem peir
hefftu orflift hans varir heiman frá
bænum á Reykjum.
Guftmundur Arnason kvaft vera
Snnnlendingur aft uppruna, af Alfta-
aesi. Hann er nú f haldi & Eskifirði.
Skömmu eftir petta brennur
skemraa á Dorgtímsstöflum í BreiAdal
parsem eeymdur var allur vetrarforfti
bónda, húsgögn öll og mest allur
fatnaftur hans og fólks hans, og 539
kr. í peningum, er hann átti par.
Skemmau var áfö-<t við baðstofuna,
með mjóum trégöngum á milli, og
var mikil mildi, »ð hún brann ekki
líka og fólkift inni (9 manns); en paft
hlffði, að blfftalogn var. Skemman
brann til kaldra kola og alt sem f
henni var.
Grunur lagft:st brf,tt á, aft petta
slys mundi og af mannavöldum stafa,
og að hinn seki væri vinnumaftur J
Dölum f Fáskrúflsfirfti, aft nafni Sturla
Vilhjálmssou. Sýslumaftur bregftur
vift og fer heiman frá sór út aft B^ru-
nesi, en paftan yfir Örnólfsskarft til
Fáskrúflsfjarftar, í fjúki og ófrerft,
kemur um i;ótt að Búftum 1 Fáskrúfls
firði, lretur ekki bera n.Jtt & komu
sinni, en ríður f býti morguuinn eftir
vift 3. mann inn aft Dölum. Á leið-
inni urðu peir varir vift, aft maöur
gekk inn fjallshlfðina, og sendir sýslu-
maftur í s eg fyrir hann. Detta er pá
Sturla, og er hann pegar handtekinn,
meö pví hann verður tvísaga fyúr
sýslumanni. Förunautar sýslumancs
geymdu hann par, en hann ríður einn
heim aft Dölum, hittir par húsbónd-
ann, og fær hann til að senda móftur
Sturla og unnustu upp 1 fjall aft tfna
lyng, en rannsakar hirzlur Sturlu
finnur par ekkert, og snýr aftur út til
sinna manna og bandingjans, er p&
meflgengur br&ðlega og segir til, hvar
haon hafi falið peningana, er hann
hafði stolið úr skemmunni á Dorgrfms
stöftura, áður en haun kveikti f henni.
Fóru peir svo allir, sýalumaður og
hans félagar, með sökudólg pangafti
er hann vfsafli til aft grafið heffti pen-
ingana, en paft var undir steini í gfli.
fyrir innan Dali. Dar voru 429 kr
hinu hafði hann eytt, par á meðal v*r-
ið 80 kr. til aft kaupa fyrir hross.
Hann framdi glæpinn pannig, að
hann fór inn um glugga, er hano reif
frá, i nn f skemmuna & Dorgrfmsstöft
um, og fór svo f kistu, sem hann vissi
að Jón bÓDdi átti peninga sfna f, og
voru pað 539 kr.; um leift og hann
svo lokafti kistunni aftur, „datt“ eld-
spíta ofan f hana, en hún var full af
fötum og bókum; en hann stökk f
burtu, af pvf hund ír gelti & bænum,
og le't hanD eigi aftur fyr en langt
frá bænuro; pá sá hann eldinn, en
sneri pó eigi aftur, pótt hann hlyti
aft vita, að mikil lfkindi væru til, aft
alt fólkift brynni inni.
Ein af lfkunum gegn sökudólg
var far eftir skeifu undir hrossi pvf, er
hann hafði riftið að Dorgrímsstöftum
að pvf leyti einkennilegt, að t&götin
voru föst saman. Dannig gerða skeifu
baffti ekkert hross í Breiftdal.—ísaf.
BRUNSWICK BL0C<, ■ 577 MAIN ST.
K.iÖKK VUPASTADUlt
BORGAMNtTAB.
Þvkkir karl maenna ytirfrakkaa úr Priezí, bouble breasted. _____
Vanal. verð $6.M) n’í á . 1 $-1 75
Karlmanna yfirhafnir úr en-ku M 'lton — ChesterfielS- Vanal. verð $6.50 nú á $-1,75
“ “ úr 5óðu .vielton og Beaver Cloth iu’-fi nt’r
Vanal. verð $15.00 nú á $0.50,8,60, 10.50.
Sérstök kjörkaup á krrlm: nsrrfatnaði á 75c., 90c. og $1.35 fatnaðurinu.
Komið ti) okkar eftir Vetlingum, Sokkaplöggum Skyrtum, Krögum og llilsbi.n
Við gefum beztu kaupin í borginni.
Tha Great Wpsí Clothing Co.,
577 Main Street, WINNIPEG.;
REGLUR YID LANDTÖKU
Af öllum seetionum meft jafnri tölu, sem tilheyra sambandsst jórn-
inni f Manitobs og Norftvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjöiskyldu- „
feður og karlmenn 18 ára gamlir efta eldri, tekift sjer 160 ekrur fyrir
heimilÍ8rjettarland, paft er aft segja, sie landift ekki áftur tekift,e^a aett
til síðu af stjórninni til viftartekju efta einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu & peirri landskrifstofu, sem
nrest liggur laudinu, sem tekift er. Meft leyfi innanríkis-ráftherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins f Winnipeg, geta menn gefift öftr-
um umboft til pess aft skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldift er $1C,
og hafi landift áftur verift tekift parf aft borga $5 eða %) n 'fram fyrir
sjerstakan kostnaft, sem pví er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvremt nú gildandi lögum verfta menn aft uppfylla heimilis-
rjettarskyldur sínar meft 3 ára ábúft og yrking landsins, og roá land
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánufti á ári hverju, &□ sjer-
staks leyfis frft innanrfkis-r&ftherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sin-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
retti aft vera gerft strax eptir aft 8 árin eru liftin, annaöhvort hjá næsta
umboft8manni efta hj& peim sem sendur er til pess að skofla hvaft unn-
ift hefur verift á landinu. Sex mánuftum áður verftur maftur pó aft
hafa kunngert Doroinion Lands umboftsroauninum f Ottawa pafl, aö
hann ætli sjer aft biftja um eigaarrjettinn. Biftji maftur umboftsmann
pann, sem kemnr til aft skofta landift, um eignarrjett, til pess aft taka
af sjer ómak, p& verður hann um leift aft afhendaslfkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur f&, & innflytjenda skrifstofunni f Winni-
peg r & ölluin Dominion Lauds skrustotum muan Mauitoba og Norfl.
vestui.andsin, leiðbeiningar um pafl hvar lönd eru ótekin, ogallir, sem
& pessum skrrfstofum vinna, veita mnflytjendum, kostnaftar laust, leiö-
beiningar og hj&lp til pess aft ná í lönd sem peim eru geftfeld; enn
fremur allar upplýsingar viftvíkjandi timbur, kola og n&malögum All-
ar slíkar reglugjörftir geta peir feugift par gefins, einmg geta menn
fengift reglugjörftina um stjórnarlönd innan j&rnbrautarbeitisius f
British Columbia, meft pví að snúa sjer brjeflega til ritara innaDrikis-
deild&rinn&r f Ottawa, innflytjenda-umboftsmannsins f Winnipeg efla
'til einhverra af Dominion Lands umboflsmönnum t Manitoba efta Norö-
vesturl&ndinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta fengið gefins, og &tt er viö
í reglugjörftinni hjer aft ofan, p& eru púsnndir ekra af bezta landi,sam
hægt er aft f& til leigu efta kaups hj& járnbrautarfjelögum og ýmsum
landsölufélögum og ein»taklingum.
Yidur
South-eastern Tamarack
South-eastern Jack Pine,
South-eastern Poplar,
Dauphin Tamarack,
Vift seljum bez'u togund af Pfne
ogr Poplar mofl læuS'a verfti, og &-
byrgfjurost, mál 017 pæ^i pf>ss Sér-
stakt verfl & Fnrn«ce vift og til viftar-
söiumannH. Vift seljum einnig
stór- og smá-kaupum.
THE CANADIAN
TRADING&FUELCo.
Limiteci.
Office cor. Thistle & Main 8t.
CANADIAN
NORTHERN
EXCURSIONS
To Eastero Canada
Lowest Round Trip Rates
to poínts in
Ontario, Quebec,
New Brunswick
Nova Scotia
Frotn Dauphin, Grand
View, Portaí^e la Prairie
Brandon, Hartney. Ein-
erson,Mau.;RainyRiver,
Ont., and intermediate
points, topointsin Piov-
incesofOntario andQue-
bec, Montreal and West.
First Class in every respect.
ciioicp: of routes
Stop overs allowed.
TICKETS GOOD FOR
THREE MOXTIIS
Sinali cliarge made for furtiior extension
of tirue.
LOWEST OCEAN S. S RATES
For further information aply to auy
A"cut Canadian Northern Railway, or
Winnipeg City Ticket, Telegraph and
Freight office, 451 Main St. Tel 891.
OEO. H. SHAW,
Traffic Manager.
*• 1
71
En lofaftu mór nú aft halda áfram sögu minni. tíg
kom einusinni til sir Stef&ns Humphrey og þá sá
eg þig þar. Eg er sannfærftur um, að það varst þú.
þaft var fyrir seytján árum síðan. þú varst þá
harn á að gizka tveggja ára. Meira get eg ekki
sagt þér nema það, að eg þekti þig þegar eg sá þig
hér. Eg þekti þig á andlitsfallinu."
„En segðu mér hvort eg á nokkura vini á lífi? *
„þú átt vini alls staðar umhverfis þig. Ben
Morton vildi leggja lífið f sölurnar fyrir þig, og hið
sama er að segja um hálfa skipshöfnina—“
„Eg veit það,“ greip Páll fram í, og lýsti mál-
rómur hans þakklátsemi; „en þú veizt við hvaft eg
á. Á eg nokkura vini á Englandi? ‘
„Eg held það; en sannast að sogja get eg ekk*
fullvissað þig um það. það er nú orðið langt sið-
an eg var á Englandi."
„Getur þú sagt mér, hvar á Englandi sir Stef-
áu bjó?“
„í Northamtonshire. þei-þei! Hvaða hávaði
or þetta?“
„Vesalings Ben er vaknaður," sagði Páll og
stökk á fætnr. „Við tölum saman síðar?"
„það er ekki ómögulegt."
Ungi maðurinn heyrði Ben kalla á sig og sleit
því samtalinu.
Buffó Burnington horfði á eftir honum þang-
t,j j^anti hvarf uiður um u^igönguna og dáðist að
70
eg nefndi það oft þegar eg var lítili. En nafnið er
lengra. Stefán er ekki nema hálft nafnið."
„Humphreyl“ sagði Burnington í lágum en
skýrum rómi.
Ungi mafturinn settist aftur á fallbyssuvuga-
inn og krosslagði hendurnar í kjöltu sinni.
„Ó, hvernig stendur á því, að eg skuli aldrei
hafa getað rifjað þetta upp fyrir mér? En hvað eg
man nú vel eftir nafninu. ,Stefán frændi!” ,Stef-
án Humphrey.1 En segðu mér hvernig þú veizt
um alt þetta."
Burnington svaraði engu, heldur sat þegjandi
og byrgði fyrir dökkva andlitið með stóru höndun-
um síuum. Pdl fékk þvl umhugsunartíma og for-
vitni hans óx óðam.
„Eg er sannfærður um,“ sagði hann og studdi
hendinni á handlegg félaga síns, „að þú þekkir
eitthvað til fólks míns—veizt eitthvað um ung-
dæmi mitt. Neitaðu mór ekki um að segja mér
frá þv(.“
„Eg vissij að útHt þitt og svipur minti mig &
einhverja, sem eg liafði séð,“ sagði Burnington hik-
andi, og svo bætti hann við: „Eg kom til <S'i/’Stef-
áus.“
„Sir Stefáns!" tók Páll upp eftir honum með
miklum ákafa. „Eg er þá af heiðarlegu fólki kom-
inn ?“
„þú &ttii' einusiuui tnjog heiðarh’gt vinalvik,
75
í einu herbergi húss þessa—mjög skrautlega
búnu herbergi—sat kvenmaður. Húa var ekki
yfir seytján &ra að aldri og fogureinsog paradísar-
gyðjan í æfintýrinu. Hún var grannvaxin og
nettvaxin, en þó þéttvaxin og vel bygð og hafði
þéttari vöðva og var hoblugri en útht hennar
sýndi. Hárið var ljósjarpt mcð gulluum blæ þegar
birtan skein & þrð og liðaði sig í gljáandi lokkum
niður um liálsinn og herðarnar. Augun voru blá,
skær og tindrandi. Andlitsdrættirnir voru reglu-
legir og andlitsskapnaðurina allur svo fagur, aft
hver einasti æfður mj’ndasmiður mundi hafa talið
sig sælan að fá það til fyrirmyndar. Svipurinn og
látbragðið bar vott um það, að hún var elskuverft,
glaðvær og góð, og aö nærvera hennar hefði átt aft
gera alla þá, sem hana umgengust, að betri m nn-
um. þeir, sem hana þektu, nefndu hana Marju
Delány.
Hún sat hjá glugga á afturenda hússins, scu
vissi ( áttiua til hæðanua og slóttuunar á bak við,
og kinnar hennar l>4ru þess vott, að hún hafði
grátift. þráog áhyggjufull alvara skein út úr
svip hentiar. Við hvað lítinn hávaða, sem hún
heyrði, stökk hún á fætur og t>lóðroðuiði. Loks-
ins heyrði húu gengið upp stigonn og einhver
nálgaðist dyrnar á herborginu. Hún stökk á fæt-
nr—dyruar opnuðust—húti sá inannsindlit—og
Kamstuudis var huu komm i faugift a Pali Lwúa.