Lögberg - 26.03.1903, Side 2

2
LÖGBEKG 26. MAKZ 1903.
Islenzka bókasafnið við
Harvard.
(Eftir Th. Thorvaldson, B. A.)
I>af' er nú orftið all langt síðan
íslenzk deild var stofnuð við Harvard-
bókasafoið. Aðor en Islenzka var
kend hér lítur út fyrir, aA ís'. bókurn
faafi lítið verið safnað, heldur öll á-
herz ?n löirð á f>að að hafa saman aðr-
ar skandinavískar b»kur. Degar
sk&ldið Loofrfellow var hér pröfessor,
varð hann manna fyratur tii þess að
vekja atbygli skólans 4 pví, að þörf
v®ri 6 að safna íslerizkum bókum.
be^ar Jjongfellcw fór í fyrra skiftið
til Evrópu, dvaldi hann um hrlð í
Khöfn. Dinskan pótti hooum ekki
hljómfögur og laaði hann þvi stund &
íslenzku. Rafn tók að sér að kentia
honum hana. Einniír kyatist Long-
fellow þar Finni Magnússyni. Af
þessum 2 mönnum l»tur haun mikið í
bréfura, er hann skrifaði vestur. Þeja-
ar hinn fór til bika stakk Rtfa upp 4
pví, að gera Lo igfellow meðlim hins
„Konunglega Norræna Fornfræðafé-
lags“ og vat það gert.
betta leiddi til þest, að Long-
fellovv fór að veita norrraaum og ísl.
fræðum eftirtekt. Eins og kunnugt
er kvað hann allmörg kvæði útaf
Noregskóngssðgunum. Hann var
einn^af peim fftu hér, í pann tíma, som
hélt pví fram, að ; Lsifur hepni hefði
fundið Amerlku, og var mjög með-
mæit tr stRrfi peirra próf. E. N. Hors-
fords og Óia Bull (oafnfræga fiðlu-
leikaraus) pegar peir voru að vinna
að pví að reisa Leifi minnisvarðan í
Bo3toa.
£>að m& pvl segja, að safn fsleczkra
bóka við Hsrvard hafi ekki byrjað
f vrir aivöru fyr en Longfellow fór að
veiti peirri deiid eftirtekt. Efdr
hau3 dag gekk sumt af bókum h tns
til safnsins. Síðan hafa hinir og aðr-
ir af keanurunum I bókmentum aukið
við safaið, 8vo nú er pað orðið tals-
vert stórt. Siðan byrjað^var að kenna
íslenzku hór virðÍ3t pvl hafa verið
meiri gaumur gefinn. Sumar af bók-
unum eru gefnar af fræðimönnum í
Skandinavlu, sumar frá £>ýzkalar.di,
enn aðrar frA Frakklandi,og pó nokk-
urar peirra eru gjafir frá amerfskum
og easkum tnönnum, og meðal peirra
má telja Próf. Willard Fiske. Fiest-
ar bókanna eru samt keyptar af skól-
anum sjálfutn. Flestar ef ekki allar
bækur „Hins Is’. bókmentafélags11
ganga til safnsins.
Sumar af bókum pessum eru eitt-
hvað le3nar í sambandi við kenstu pá,
sem hér er gefin 1 skandinavlskum
fræðum; en all-flestar peirra munu
lítið notaðar af nemendum hér, enda
ekki margir við skólann, sem lesa ís-
lenzku. ísleczkurn bókavinum mucdi
fianast, að bækur pessar, jafn dýr—
mætar og þær eru, ekki njóta sæmi-
legrar virðingar, par sera þær eru
látnar liggja á hillunum og ryk ald
anna s&fnast utan um pær. Eg hefi
fundið par bækur, sem ekki hefir enn
pi verið skorið upp tir og eru pó bfin-
ar að vera I safninu I yfir 50 ár.
Fétt af nútíðar ísl. bókum er par
að finna, utan pær, sem gefnar eru út
af „ísl. bókmentafélaginu.“ Meðal
peirra hér, sem vit eiga að hafa á bók-
mentum, virðist rlkja gatnla skoðun-
in; að nútlðar bókmentir vorar séu
ekki upp 4 marga fiska. Samt er nú
verið að t&la u-n að kaup t í viðbót til
safnsins pað, sem fáanlegt er af nti-
tlðar ísl. bókum. Ttl kaupa skandi-
navlskra bóka eru lagðir $500 00 ár-
lega. £>að er gjöf frá ekkju danska
konsúlsins I Boston. Hún éleit, að
með psirri gjöf pæti hún bezt reist
manni sínum varanlegan minnisvarða.
Hún hefir eionig I uudinfarin 2 ár
leitast við að kyuna Ameríkumönn-
um sönglist Skaudinava og með pví
augaamiði hefir húi látið hilda tværi
samkotnur á Harvard opnar öllum
nemendum.
Ytir 1000 bindi af Isl. bókum eru
í safni pessu. Sumar bækurnar eru
fv-stu útgáfur, nú óíáanlegar orðnar,
i. eru pví álitnar dýrmætar. Par
• 1 14 útg&fur af Eddu Sæmund&r
h fróða. Skýringarnar eru & ýms
um tungum&lumsvo sem latfnu, pýzku
og dönsku- Tvær peirra eru mjög
merkar. önnur er I 3 bindum, rituð
& latlnu ojr fslenzku. Fyrsta bindið
kom út 1787, en pað slðasta 1828.
Hin útgáfan er Konungsbók Sæmund-
ar Eddu (Codex regins). A öðru
hvoru bl&ði eru Ijósrnyndir af frum-
ritinu. Par eru l'k& lagsbækurnar
| fornu, Gr g; s (1852), Fi'.sens útgáf-
an og Jirnsíða (1847) bæ,'i á Ltinu
og Islenzku. Nokkurxr útgftfur eru
par af Snorra Eddu Sú elzta er frá
í árinu 1665 oíí er á latínu.

Peringskjolds útgftfan af Heitns
kringlu, 206 ftra göranl, er . in af fræg-
ustu bókum 1 safniou. Hún er rituð
& Islenzku, l»tlnu og döosktt. Einn-
ig eru p&r Deiri útg&fur sf Hnims-
kringlu og S'itntr peirra mjög merkar.
ísleodingasögurnar eru par a íar.
Mjög vandaðar pýzk .r, vísindalegar
útgáfur af ílestum peirra eru 1 safn-
inu. Svo er o ; líka. öl útgftfan, sem
byrjaði að koma út 1891 undir for-
stöðu V. Á mundssonar.
Einnig gefit ne nendum við Har-
vard kostur & að le<& ,.Is1eozka Ann-
éla“ frá áriau 803 — 1430, gefna út á
latínu og íslenzku 1847; Flateyjar-
bókina, panu part frumritains, sem
segir frá fundi Anr.eríkit; Árbækur ís-
lands eftir Jónsýslum. Eipðlío; Nj&ls-
sögu á latlnu (f'á 1809); tólf bindin
af Forom innasöguoum, gefrn út að
tilhlutun h't s Norræna fornfræðafé-
lags frá 1825 — 1835; tvær útgáfur af
Sturlungaaögu, önnur frft árinu 1817,
en hin Vigfústonar, útgáfan; L nd
námu og margtr fleiri tnerkar bækur.
Yfir 300 bindi af bókum á ensku
og pýzku eru I ssfoinu. Pær fjalla
mest um sögu íslands, landafræði,
bókmentir, ferðaiög um landið, vís-
ind&legar athuganir og fleira. Elzta
bókin er frá árinu 1812. Hún segir
frá vísind&leiðangri paíra, er Sir M&c-
ker.zie tókst á headur 1811. öunur
merk bók er e'tir Hende.soi og segir
frá biblíu-leiðangri hans. Hún er.
gefin út 1819 Bók sú, sern ósann-
gjörnust mun vera I garð í-ileudinga,
er Burtoo’s Ultima Thule, og er hún
llka mest lestn af peim öllum.
Svo er dftlltið safn af (sl. pjóð-
sögum, gátum og fl. Helztar par má
telja Pjóðsögur og Æfintýri Jóns
Árnasonar og ensku pýðingar peirra
efdr pá Magnússon og Powell. £>ýð-
ingar pessar eru mikið lesnar hér.
Tvær bækur hefi eg fui d\ð I safn-
inu, sem eru gj&fir frá íslendingi. Þ*r
eru Supplement tU islandskeOrdböyer
og Bygging sterkra sagnorða, báðar
gjafir frá höfund'num sjálfam, Jóni
Dorkelssyoi. Auk bóka pessara eru
nokkurar fleiri bækur, er fjalla um ís-
lenzka málfræði og nokkurar orða-
bækur. Meðal peirra m& nefna ls-
lenzkt Lex’con (1814) eftir Björn
Halldórsson, Lexicon Pueticum (1860)
eftir Egil son og Clavis Poetica gefið
út af G önd 1 (1864). Nokkurar bæk-
ur eru par allslenzkar, svo sem Is).
Réttritunarreglur o. fl. eftir H&lldór
Friðriksson, og, Um frumparta ísl.
tungu eftir Konráð Gíslason. Auk
pess eru nokkurar enskar bækur um
ísl. málfræði, ea flestar eru pær pýdd-
ar. R&sks m&lfræðin er ein I peirra
tölu. í pjssari deild safcs ns er bók
ein, sem álitin er dýrmætnri en nokk-
ur hintta; bók sú er Index linguae
veteris Scgtho-scandicae,gefín út 1691.
Hún er orðia ófá&nleg nú. Ups&la
hftskó asafatð átti tvð eiatök hennar
og gekk aonað peirra til H&rvard.
Margar af ofangreiudum bókum eru
talsvert cotftðar hér við ís'enzku nám.
*
Ef keusla I ísleczku á nokkura
framtíð fyrir höcdutn við Manitobft
hftskó'ann, væri pörf á að stofua p&r
safn af ísleazkum bók tm. Eagum
steodur p&ð nær en íslendingum að
leggja hyrningar8teinina undtr slíkt
safn. Ef einhver byrj&r með pvl að
gefa eina eða tvær bækur, verða fleiri
til 8Ö fylgja dæoai h&ns. Framtíðin
mun ekki gleyma peim, sem stlgur
fyrsta sporið I pi átt.
Harvar l Uuiversity,
Cimbridge, M&ss.,
28 Febrúar 1903.
Theodor KazimofT.
(Sönn saga.)
Að sumu leyti mun vera óbætt
að fullyrða, að hin áhrifamikla skáld
saga Tolstoy’s greifa „Upprisan,"
pótt snildarverk sé. verði að lúta I
lægra haldi fyrir hinnl sönnu, við-
burðaríku íeiknsögu bruma gamal-
mennisins, sem fyrir fáum dögum
drógst með veikum burðum út úr
hraðlestinni milli Moskva og Póturs-
borgar. Uagur tnaðar t3k & móti
honutn og studdi h&nn upp í sleð&nn,
sem beið hans til að flytja hanu heim
til aðseturshallar K&zimoff ættarinnar.
—£>e8si öldungur var Theodor Kazi-
moff greifi, sem cú var að koma heim
úr útlegð í Siberíu eftir 50 úra dvöl
par. 1 pessa útlegð h&fði hann verið
1 dætndur fyrir að myrða sinn bezta vin,
Demetr Dolgorouki greifa.
Fyrir fimtlu árum síðan hafði
h»nn heitt og innilega óskað sér
dauða, par sem h&nn var niðurkom-
inn I fanga-nýlendunni I Siberíu. Etns
og ógurlegt farg li hún á honum pessi
punga ákæra, jafnframt meðvitand-
inni um pað, að allir ættingjar hans
og viuir álitu h&nn sannan að sök um
glæp pann, er hanu var dæmdur fyrir.
Et nú, eftir öll pessi ár, full af aad
legum og líkamlegum skelfiagurn,
leiðist pað I ljðs, að pessi rnaður er
sýkn aaka og ranglega ákærður. Keis-
arinn gefur honum heimfararleyfi til
hinna göcalu heimkyona hins í Pét-
ursborg svo hann fái að deyja par
sem frjáls maður með algeriega ó-
flekkuðu mannorði.
Fáir menn hafa átt við sorglegri
æfikjör að búa en K«z'tcoff greifi,enda
fáir saklausir menu ratað I j&fn dguf-
legar raunir og hann. En að endingu
má hann pó vera pakklátur fyrir að
bæn h&ns um bráðan d&uða var ekki
heyrð og að hottum entist aldur til að
sjá sakleysi sitt 1 Ijós leitt og gert
heyrum kunnugt.
£>essi merkilega saga byrjar árið
1852. Knzimoff greifi var pá ungur
og fjörugur liðsforingi I ridd&raliðinu.
Faðir hans var forittgi K&zimoffs ætt-
arinnar, sem var ein með hinurn
fremstu aðalsættum keisaradæmisins.
Tneodor greifi var elzti sonur föður
síns og pví erfingi að mestum hluta
hinna miklu landeigna og auðæfa, er
forfeður h&ns höfðu safaað saman.
E'gnirnar voru um hálf miljón ekra af
landi hingað og pangað & Rússlandi,
prettftn h&llir og kastalar auk veiði-
húsa, sumarbústaða, smá tbúðarhúsa
og peninga, er oámu fimm miljónum
dollara.
Hann var nú 25 ára að aldri, hár
vexti, fríður slnum og I afhaldi hjá
öllum, sem kynni höfðu af honum.
Ljómandi frlð stúlka, beztu kostum
búin og honum jafntlgin, hafði heitið
honum eitrinorði og har.n var I mesta
áliti hjá yfirmöi num stnum I hsrnum.
£>að leit svo út, I stutiu máli, sem
greifinn hefði I hendi sinni alt p&ð, er
gert geturdiuðlegan mann hamiogju-
saman.
Demitri Dolgoroaki greifi, bezti
og n&nasti vinur Kazimoffj, v&r á lik-
um aldri og hann og átti svip&ðar
i;ignir. L&ndeignir p.»irr& lágu sam-
an. £>eir höfðu jfengið á sama stóla
I æsku, verið s&m&n á h'skólanum,
höfðu ferðast s&man til útlanda og
voru perluvinir — pant;að 11 stúlka
nokkur kemur til söguno&r. Hún
hét Fedora L&bloff og var dófir dyra-
var*arins við kiúbbinn sem peir vöndu
komur sínar á.
Fedora var 19 ára gömul um pess-
ar mundir. Hún var frið stúlka og
vissi val af pvl sjálf, að hún var pað.
Ástagjörn var húo mjög og hafði
kringuiu sig heilan hóp af aðdturum.
Kazimoff greifi var pó sft, er hún hafði
mest&r ruætur 4, p&ngað til h&nn til
allrar óhamingj t ko n henni í kunn-
ingssksp við vin sinn Dolgorouki
greifn, pvi upp frá peirri stundu feldi
húa ák&fan ástarhag til h&ns. K&zi-
moff gerði alt, sem I hans valdi stóð,
t 1 pess að ná aftur ástum Fedoru, en
Dolgorouki reyndi af fremsta megni
að sporna við pví. £>eir urcu nú
mestu hatursmenn, gömlu vinirntr, og
lentu I ryskingum útaf stúlkunni. En
er svo langt var komið var óhjákvæmi-
legt að peir hiðu hólmgöngu og fór
hún fram I útjaðri Pétursborgar. £>eir
voru báðir vígfimir menn og auðsætt
pótti, að peir ætlaðu nú að láta skríða
til skara. Brátt ko-n p&ð samt í ljós
að K&zimoff átti hér við ofurefli að
etja og fékk h&nn sár allmikið á hægra
handlegg. Gengu pá hólmgöngu-
vottarnir á milli og skildu pá.
£>essi blóðt&ka virtist hafa h&ft
betrandi éhrif á hugi pairra greifanna.
£>eir tóku höndum s&rnan og K&z’moff
lét í ljósi pá ósk, að peir endurnýjaðu
vináttu slna og gleyocdu pví er á und
an var gengið. £>&ð leit út fyrir, að
peir væru sáttir hailum sittara og
nokkuru síðar pftði Dolgorouki boð
Kazimoff3, að fara me' honum ádýra-
véiðar á einni af óðalseignum h&ns, er
Ljubj&na heitir, í Novgorod fylkinu.
£>riðj& dtgian, sem peir voru á
veiðum, varð deila sú milli peiira, er
varð orsök í d&uða annars peirra en
lífstíðar útlegðardóms hins. Kazi-
moff og Dolgoroaki voru saman á
veiðum og pað lítur út fyrir, að Fe-
dora hafi verið prætueplið. £>eir, sem
voru í för með peim heyrðu áleDgdar
að peim leuti saman í harða rimmu.
Peir töluðu hitt og reiðulega og fylgd-
armenniruir heyrðu, að Dolgorouki
hótaði að segja heitmey Kazimoffj frá
ástarbralli hans ogFodoru ogað K&zi-
moff hótaði að drepa hinu ef hann
gerði pað.
£>egar rimman stóð sem hæst urðu
peir varir við tvo villigelti og putu á
stað til að veita peim eftirför og kom-
ast I skotfæri við pá. Fylgdarmenn-
irnir drógust aftur úr, en peir heyrðu
mörg skot álengdir og héldu pví að
peir greifarnir hefðu hitt á hóp af
reiðidýruna,
Nokkuru síðar kom K&zimoff aft-
ur til fylgd&rmannaona og spurði eft-
ir Do’gorouki, en enginn peirra hafði
orðið var við h&nn né vissi neitt um
hann. £>cgar leið á kvö diÖ og hmn
koin ekki var farið að leita að honum,
en árangurslaust. Næsta dag var
hafin leit að nýju. Fundu leitarmenn
pá blóðferil, er pair röktu næstum
hftlfa mílu frá peim stað parsem rimm-
an hafði st&ðið milli pairra greifanna.
£>ar fundu peir lfk Dolgoroukis. Var
auðsætt, að hann hafði verið skotinn
til bana og slðan grafinn par I snjó-
föan. K&zimoff greifi var nú strax
tekinn f&stur og ákærður um að hafa
myrt vin sinn.
Líkurnar á móti K&zimoff voru
ákaflega sterkar: Hann hafði átt í
ryskingutn og rifrildi við Dolgorouki
og háð einvfgi við hann. £>eir höfðu
slðan sæzt snögglega og Kazimoff
hafði boðið Dolgorouki á dýraveiðar.
£>ar hafði peim enn lent sam&n og
rimman og byssuskotin sem fylgdar-
mennirnir heyrðu virtist sterklega
benda á, að K&zimoff hefði myrt h&nn.
Hann var ákærður um að h&fa tælt
Dolgorouki út I afskekt |hérað með
peim ásetningi að myrða h&nn, treyst-
andi pvl, að skuld&lið hans par I n&-
grenninu ekki mundi pora að bera
vitnisburð á móti honum. Ekki var
heldur hægt að benda á neinn annan,
er líkur v.æri til að hefði framið morð-
ið.
Kszimcff kvaðst vera algerlega
sakl&us, eri p-iö var ekki tekið til
greina. H&on var damdur til lítíftts.
£>ess >m dómi v&r siðan breytt I æfi
langa útlegð I Siberlu, ásamt puogri
begoingarvin u I tlu fyrstu áriu af
dvölinni p&r. Áður e i bann var send
ur á st&ð varð h&nn að pola pá hug-
raun að verá sviftur allri tigu og
mannvirðingutn sem fyrirliði, og sið-
irnir við pá athöfn erkt enn h&rðýrgis-
legri á Rússl&ndi ea nokkuru öðru
iandi. £>ö3si athöfn fór fram I, viður-
vist allra fyrirliðanna I herdeild Kazi-
rncffi. Greifinri var leiddur fram I
járnum og tveir óbreyttir hermenn
færðu h&tin úr embættisbúuingnum
og I fang&búning. Að pvl bútiu var
sverð hans brotið I sundur I miðju og
hann slegtnn ópyrmilega með brotun-
um. Hárið var rakað af honum öðru-
megin en snöggklipt hinumegin. Að
siðustu var hann leiddur fram fyrir
herdeild sína, færður úr skyrtunni og
húðstrýgtur með hinu voðalega rúas-
neska bnút&keyri. Greifinn var al-
gerlega protinn að kröftum áður en
pessi hræðilega athöfn var á enda og
var að slðustu dregian áfram &f her-
mönnunum algerlega meðvituadar-
laus. Tveim dögum slðar lagði hann
á stað I hina raun&legu ferð til Si-
beríu. Til pess enn pá meir að auka á
óhamingju h&ns voru pið siðustu
fréttirnar, sem haun fókk úr umheim-
inum 1 heilan mannsaldur, að unnnsta
h&ns væri öðrum gefin og Fedora Te-
bloff ásak&ði hann um inorð elskhuga
SÍQS.
Hann var nú hér eftir nefndur
„ur. 108 ‘ og hlekkjaður saman við
hóp annarra ógæfumanna, er fara áttu
sömu leiðins. £>eir voru allir fót-
gangar.d'. og fylgdu þeim hermenn, er
ráku pá áftam með svipuhöggum.
£>egar kornið var áleiðis voru peir
settir I námavmnu. K&zimoff var,
nótt og dag hlekkjaður samari við
fjóra motðingja, og tná nærri geta,
að umgengnin við slíka pilta hafi ekki
all-lítið aukið á ógæfu hins saklausa
manns. £>eir unnu tíu stundir á dag
I námunum og voru h&fðir 4 nóttunni
I lélegum kofa.
£>að sætir fttrðu, að Kaz'moff
skvldi lifa pau af pessi tíu fyrstu
skellingarár. En að peitn liðnumleit
h&nn lika út eins og örvasa gamal-
menni pó hann væri pá að eins 35 ára
að aldri. Núvar honutn lnyft að
byggj & sér ko'a út af fyrir sig og
purfti ekki að vinna ann&ð eða meira
en honum sjálfum sýndist. Honurn
var gefinn matur og dftlitil peninga-
upphæð við og við til nauðsynjak&upa.
Slðan hann fór frá Pétursborg hafði
hann ekki fengið nokkurt skeyti né
orðsendingu frá neinum ættingja eða
viai og sveið honum pað sárt.
(Niðurl. á 7. bl3.)
Svar.
Hr. P. S. Pálsson!
í slðasta tölubl. Lögbergs birtiat
opið bréf frá pér til mía. £>&r kvart-
a.- pú h?lzt und&n pvi,að eg hafi vosf-
að mér að segja ( grein minni, ae n
kotn út I Lögb. 12. p. m., að dómur
sá, er pú skrif&ðtr um s&mkom tna I
Tjaldbúðarkjalliranum hafi verið ó-
sanngjarn. Óskar pú eftir að eg sýni
fram á að hverju leyti mér finnist að
svo hafi verið. Fyrst petta er nú
eina atriðið 1 nefadri greiu, sem pú,
P&ll minn, treystir pér til að pjakka
dálítið I sundur, pft vil eg verða við
pessum tilmælum plnum.
Af pví að pað voru börn og
byrjendur, sem í hlut áttu, segi eg að
dómur pinn hafi verið ós&nngjarn.
£>ú getur pess ekki, um leið og pú
ferð fremur niðrandi orðum um Miss
Jenny Lyoas, að húi er birn, að eins
sex eða sjö ára að aldri og átti full
erfitt með að ná hljóði úr orgelinu,
8em hún varð að brúka par. Dómur
pinn um petta hljóðar svo, að petta
hafi verið pað versta er boðið var &
8amkomunni. í röð með pvi talar pú
um orgel, samspil peirra Miss E.
Paulson og R. Johnson. £>ar get eg
ekki betur séð en að ósanngirni pin
komi fram I stórum stil, einkutn gagn-
vart M'ss E- Paulson. £>ft lætur pess
Ógetið, að hún leysti par einsömul af
hendi hlutverk, sem var fullkomlega
eins gott og pað, sem pú dæmir aö
b»zt hafi verið á samkomunni. Að
minsta kosti hefðir pú mátt skýra frá
pestu slðarnefndi hlutverki henuar í
röð með pví bezta, úr pvl pú gleymd-
ir að ásetniagur pinn var að eins að
dæma pað bezta og pað versta, eins
°g pú sjftlfuc akýrir frá, í niðurlags-
orðum dómsins — Hér með h ifi eg
pft svarað tilmælutn pínum. — Við-
víkj&ndi pe3sura nýja sleggjudórai,
sem pú kveður upp*í „Bréfinu", hefi
eg að eins pað að sígja, að mót finst
hann mjög greimlega sverja sig I ætt-
ina við hiun — og „sveip ist silfur
roða.“ Eg vel tnér pað einkeanilaga
lýsvngarorð, af pvíeg veít að púmuut
eKki k&lla p&ð vitleysu, p&r sem pú
notar pað siálfur I kvæði eftir pig I
nýarsblaði „D&gskrár. “
Að 8vo mæltu vil eg óska þér til
lukku með hina nýju atvinnu pína,
vottorðasmiðið, sem pú ætlast til að
ritstjórn „Dagskrár“ hjálpi pér með.
En um leið læt eg pig vit&.&ð eg ætla
ekki að láta pér I té fletri Diðbeining-
ar I dÓmasmíOi nema þft fyrir sérstaka
borgun. G. II. HjaltalIíí.