Lögberg - 10.03.1904, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN io. MARZ 1904.
Jólanóttin
í Rfó Grandc dó Súl.
(Úr skáldsöganni: ,.Brazilíufararnir").
Eftir J. MagnOs BjarnAsoN.
(Niöurl.)
,, Hvaöa munkareglu tilheyriö
þ:ö?“ sagöi eg við ábótann, þegar
munkarnir voru farnir.
,,Engri sérstakri reglu, “ sagöi
ábótinn spekingslega; ,,þetta
klaustur var stofnaö áriö 1753 af
hinum sæla Bólívar. Abótar
þessa klausturs hafa engum veriö
háöir,—þeir hafa verið hér ein-
valdir, og jafnvel páfinn í Róm
hefir ekkcrt haft yfir þeim aö
segja. Og þegar ábóti þessa
klausturs deyr, þá kjósa bræðurn-
ir einn af sínum flokki í hans staö.
Vorar reglur eru ekki strangar,
eins og í flestum öðrum klaustr-
um. Mark og miö vort er, aö
lifa hreinu og guörækilegu lífi eins
og saklaus'börn, og um leið aö
njóta hins fagra og góða, sem
náttúran hérna í Brazilíu fram-
leiðir úr skauti sínu. Vér þjaum
ekki líkami vora með þungri vinnu
né föstum og löngum næturvök-
um. En vér foröumst alla hræsni
og undirferli. “ Og hinn hreini
og barnslegi svipur ábótans bar
honum vitni um, að þetta var satt.
Nú komu allir munkarnir aftur
og röðuðu sér í fylking á miöju
gólfi, og studdu hönd undir kinn;
og gleðin ijómaði úr augum þeirra.
,,En hvaðan komiö þið, og
hvert ætlið þiö?“ sagði ábótinn
og leit til Skúla.
,, Viö komum vestan frá Uru-
guay-fljóti og ætlum austur til
Portó Alegre, ‘ ‘ sagði eg.
,,Hvílík ógnar leiö!“ hrópuöu
allir munkarnir og hristu höfuðin
og slóu hönduin á lærin.
f, Þiö eruð hvorki portúgalskir
ué Spánverjar, “ sagöi ábótinn;
, ,eg heyri aö þið eigið öröugt meö
aö mæla á portúgalska tungu. “
,,Við erum íslendingar, fæddir
og uppaldir norður á íslandi, “
sagði eg.
, ,íslendingar! íslendingar!“
hrópuöu allir munkarnir og ábót-
inn meö; og þeir horfðu á okkur
þegjandi nokkura stund og veltu
vöngum, og það var eins og þeir
væru að streitast við að kingja
einhverju.
,, fslendingar frá íslandi? ‘ ‘ sagði
ábótinn og setti á sig lærdóins-
svip; ,,ísland mun vera norð-vest-
ur af Bretlandi hinu mikla. “
,,Alt veit pabbi, “ sögöu litlu
munkarnir.
,,Já, langt norð-vestur frá Bret-
landi, “ sagði eg.
,,Látum okkur nú sjá, hvaö
Yor sæli bróöir Fransiskó hefirrit-
aö um þaö land, “ sagði ábótinn;
,,farðu, bróöir Pedró, og komdu
hingað með stóru bókina, seni vor
sæli bróðir Fransiskó skrifaði hin
síðustu ár ævi sinnar. “
,,Já, pabbi, “ sagði einn munk-
urinn. Hann fór og kom aö
vörmu spori aftur með feikilega
mikla skrifaöa bók.
,,Látum okkur nú heyra, hvað
vor sæli bróðir P'ransiskó hefir að
segja um ísland, “ sagöi ábótinn
spekingslega, og setti um leið upp
gleraugu í gull-umgjörö og fór að
fletta blöðunurn í bókinni.
En munkarnir störöu á hann á
meöan og héldu að sér höndum,
eins og góð og skikkanleg börn,
sem eiga von á fallegri gjöf. Og
þeir virtust veita því sérlega ná-
kvaema eftirtekt, hvernig ábótinn
h3r að því, að fletta blööunum í
hinni iniklu bók, sem hinn sæli
l'ransiskó haföi ritað; það var
eins og þeir hugsuðu, að skeð
gæti, aö þeir yrðu Kka einhvern-
tíma ábótar, og þá kæmi það sér
makalaust vel, að kuuna að fletta
blööum í stórri skrifbók.
Og ábótinn fletti einu blaði eft- j
ir annað, eins og stór spekingur j
með barnshjarta,og tautaöi: ,,ekki j
hér—ekki hér. ‘ ‘
,,Ekki hér, “ sögðu allir munk- i
arnir einum rómi.
,,JÚ, hér er ísland!“ sagði á-j
bótinn loksins og lagaöi gleraug- j
un uin leið, því þau höföu sígiö j
nokkuö ofan á nefiö á honum,
meðan hann var að leita að fs-
landi.
,,Gott, gott!“ hrópuðu munk-
arnir og klöppuöu saman hönd-
um af fögnuði og litu hver til
annars; ,,og pabbi fann ísland!“
, ,Þaö er kalt land, “ las ábót-
inn og stafaði annaö hvert orð,
,,en þar er Kka eldur; þar brenna
menn ís-klumpuin, sem orðnir eru
steingjörðir og grjótharöir fyrir
elli sakir, og brennur fs sá eins
og kol. ‘ ‘
,.Hvaða býSn! “ sögðu munk-
arnir.
,,Þareruog brunnar, sem á-
valt sýöur og vellur í. “
,,Sussu, sussu, hvílíkt undra-
land!“ sögöu munkarnir.
„Sömuleiöis eru þar steinar,
sem eru eins léttir og dúnn, og
hoppa þeir og skoppa alveg af
sjálfsdáðum. “
,, Mikil undur eru þetta!“sögðu
munkarnir.
,,Þar er fja.ll, sem Heklaheitir,
og stendur í björtu báli ár og síö
og alla tíð; þar sjást oft svipir
,hintia framliönu. “
Nú signdu munkarnir sig og
urðu langleitir og tautuöu eitt-
hvaö í lágum hljóöum.
,,Þar er guðhrætt fólk og gest-
risið, eins og þeir sannorðu lær-
dóms-menn, Adamus Bremensis
og Saxó, hafa í letur fært. “
,,Dýrðin, dýröin!“ sögðumunk-
arnir.
,,En það er því miður ekkieins
þrifið fólk og ætti að vera, og þar
býr á stundum hundrað manns
saman í einu herbergi. ‘ ‘
,,Pú, pú!“ sögðu munkarnirog
hristu höfuöin.
,,Þar eru tvær höfuðborgir,
heitir önnur Holar en hin Skal-
hold—þar var hinni sæli biskup
Thorlacó. Landiö var fyrst bygt
af írskuin mönnum; en svo komu
danskir sjóræningjar og ráku þá
f burtu. Sá, sem réöi fyrir þess-
um ræningjum hét Rólf eöa Rolló;
hann trúði á illa anda. “
Munkarnir signdu sig nú hvað
eftir annaö, og gerðu kross-mark
alt í kring um sig.
,,Já, þetta alt segir vor sæli
bróðir Fransiskó; og hver rnundi
voga að mótmæla því, sem hann
staðhæfir?“ sagöi ábótinn og lét
um leiö aftur ðókina.
,, En hvaö erum við aö hugsa? ‘ ‘ I
sagði hann eftir litla þögn; ,,hví
bjóðum við ekki gestunum mat og
drykk? Þeir hljóta aö vera svang-
ir og vegmóöir. * ‘
,,Já; því langan veg hafa þeir
komiö, “ sögðu munkarnir.
,,Farið nú fram í matbúrið,
bræður, og beriö á boröiö alt það
bezta, sem til er í klaustrinu:
bæði kjöt og mjólk, brauð oghun-
ang og apelsínur, “ sagði ábótinn.
,,Og sa:tt vín, pabbi, “ sögöu
munkarnir.
,,Já, sömuleiðis sætt vín, “
sagöi ábótinn og gekk á undan
okkur fram í borðsalinn.
Og alt það Ijúffengasta og bezta
sem til v'ar í klaustrinu, var á
borö borið fyrir okkur.; -og við át-
um og drukkum með góöri lyst.
En við urðum á r . ðan aö svara
mörgum kynlegmn ipurningum
um .sland og íslendinga.

Nokkuru fyrir sólarlagið komu
munkarnir, sem fariö höfðu kaup-
staöarferö til Portó Alegre. Þeir
komu með tuttugu hesta undir
klyfjum. Og um sama leyti
komu munkarnir, sem staðið
höfðu yfir hjörðinni um daginn.
Ábótinn fagnaði þeim öllum inni-
lega og kysti þá, eins og móðir
börnin sín.
Og þegar leið aö náttmálum,
var klukkunni í turninum hringt,
og um leið var alt klaustrið upp-
ljómað af ótal kertaljósum. All-
ir munkarnir voru nú klæddir
mjallhvítum skikkjum, en lítill
silfur-kross hékk við festi á brjósti
hvers þeirra. Ábótinn var skrýdd-
ur líkt og kaþólskur prestur á stór-
hátíð. Og allir munkarnir sungu,
og'lásu bænir; og að því búnu
buðu þeir hver öðrum ,,gleðileg
jól. “ Og ábótinn gaf hverjum
þeirra einhverja fallega gjöf. Ekki
heldur gleymdu þeir okkur. Allir
buðu þeir okkur ,,gleðilega há-
tíð, “ og ýmsar smá-gjafir færðu
þeir hverjum okkar. Þar næst
kom jóla-veizlan, sem samanstóð
af aldinum og sætu víni. Og and-
lit munkanna ljómuöu af ánægju
og fögnuði.
Við íslendingarnir fyltumst líka
innilegri gleöi, og urðum allir
börn í anda, og hugsuðum til lið-
inna daga, þegar viö vorum litlir
drengir á íslandi og hlupum um
pallinn með jólakertin okkar. Já,
við uröum hrærðir í hjarta, urð-
um aftur börn og sungum, eins og
viö höfðum gert í bernsku:
,, Börnin segja og syngja
svo á jóladag. “
Og þó við kynnum ekki alls-
kostar vel við hina ýmsu kaþólsku
siöi þessara munka, þá gátum viö
ekki annað en orðið hrifnir af
hinni barnslegu einfeldni þeirra
og einlægni. Og í sannleik voru
þeir börn—hreinhjartaðir og við-
kvæmir—og þektu ekki aðra hlið
mannlífsins en þá, sem hið til-
breytingalausa og áhyggju-litla Iff
í klaustrinu sýndi þeim. í klaustr-
inu voru þeir uppaldir; það var
þeim jarðnesk paradís og traust
vígi fyrir öllum utanaðkomandi á-
rásum og freistingum heimsins.
B?n veröldina fyrir utan, og hinar
margvíslegu skuggamyndir henn-
ar, þektu þeir lítiö eða mjög ó-
ljóst. Og þó þeir fylgdu aö
mörgu leyti hinum ýmsu siöum og
kreddum katólsku kirkjunnar róm-
versku, þá voru þeir þrátt fyrir
þaö í hjarta sínu alveg ólíkir öðr-
um kaþólskum munkum.
Um miðnættiö hringdu munk-
arnir aftur hinni hljómfögru
klukku klaustursins, og sungu
portúgalskan jólasálm. Þar næst
gengu þeir til rekkju og sofnuðu.
En hin mörgu og skæru kertaljós
loguðu eftir sem áður, svo hvergi
bar á skugga í öllu klaustrinu.
Og litla Patagóníu-stúlkan svaf
vært og rótt í mjúkasta og bezta
rúmi klaustursins. Hún vissi
ekkert um hinar mörgu, fallegu
jólagjafir, sem munkarnir litlu
höfðu raðað á bekkinn fyrir fram-
an herbergisdyrnar hennar. Á
móti öllum þessum sæg af gjöfum
átti hún að taka á jóladags-morg-
uninn, þegar hún vaknaöi. En
hún vissi ekkert um þetta nú, því
hún var komin inn á undra land
ljufu draumanna; og engill svefns-
ins var að rétta að henni langt
um dýrmætari jólagjöf en nokkur
munkur gat látið af hendi, og þaö
var nýr Kfskraftur, sem færði aft-
ur heilsu-roðann í kinnar hennar.
En úti rfkti kyrð og friður. Og
jólanóttin blíð og þögul, íklædd
allri hinni dásamlegu og óútmál-
anlegu íegurð og stjörnudýrð hins
suðræna himins, breiddi sig há-'
tignarleg og kærleiksrík yfir ftið
ilmsæta hásumar-skrúð dalsins,
og laut ofan að blómum og grös-
um og kysti þau, eins og ástrík
móðir, kossi ftiðar og svölunar.
Og hið einverulega klaustur, í af-
skekta dalnum í óbygðinni í Rtó
Grandc dó Súl, var umvafiðdjúpri
og dularfullri kyrð og ró,—kyrö
og ró, sem fylti huga manns óum-
ræðilegum fögnuöi og lotning
fyrir hinum miklu dásemdar-verk-
um guös,—kyrö ogró, sem , ,minti
mann á hvíldina eilífu. “

Ohio-nki, Toledo-bæ, \
Lncas Countj’. \
Franfc J. Dheney eififcstir, að hann séeldri eig- j
andinn ao verzluninni, sem ]>ekt er ineð nafninu i
F. J- Cheney & Co., í borgmni Toledo f áður j
nefndn county og ríki, og að þessi veralun j
borgi EITT HUNDRAÐ DOLLARA fyrir hvert j
einasta Katarrh tilfelii er eigi læknast með því j
að brúka Halls Cat-arrh Cure.
FRANK J. CHKNEY.
Undirskrifað og eiðfest frammi fyrir mér 6. des- j
ember 1896. A. W. Gleason, 1
[L.S.J Notary Pubiic.
Halls Catarrh Cure er tekið inn og verkar bein-
ínis á blóðið og siímhimnurnar í líkamanum.Skrif-
ð eftir gefins vottorðum.
F. J. Cheney & Co,, Tolcdo, O. *
Selt í öllum lyf jabúðum á 75C.
Halls Family Pills eru þær beztu.
Tenders for Indian Supplies.
T OKUÐUM TILBOÐUM stlluSum tll undirtit- í
-L> aðs og köliað ..Tenders for Indian Supplies“
verður veitt móttaka á skiifgtofu þessari þangað til
um miðjan dag á fimtudaginn 31. Marz 1904. fyrir
að flytja og afhcnda matvæli o. fl. til lndíána á fjár-
hagsárina se'm cndar 30 Júní 1905, á hinum ýmsu
stgðum í Manitoba og Norðvestnr-landinu.
Eyðublöð fyrir lilboð, innihaidandi ailar upp- |
lýsingar fást hjá undirrituðum eða hjá Indian Com-
missioner í Winnipeg. Stjórnardeildin skuldbind-
ur sig ekki til að taka Ia*gsta tilboði eða neinu
þeirra.
I D. McLEAN,
Secretary.
Dapartment of Indian Affairs,
Ottawa, 18. Febr. 1904.
Ath.—Fréttablöð, sem birta þessa auglýsing
án heimildar frá stjórnardeiidinni, fá enga borgun
fyrirsiíka birting.
L M. Cleghorn, fi D
LÆKNIR OG YFIRSKTUMÁBUR.
Hefir keypt iyfjabúðina á Baldur og
hefir því sjálfur umsjón á ðllum medöi-
um, sem hann lætur frá sér.
ELIZABETH ST.
BALnUR- - - RflAW.
P.S.—íslenzkur túlkur vid hendina
hvenær sem þörf gerist.
5? Hainy Hiver Fue!
Company, Liinltsd,
eru nú viðbúnir til
aö selja Öllurn
ELDI-
VID
Verö tiltekiö í stórum eöa smá-
um stíl. Geta flutt viöarpant-
anir heim til manna með
STUTTUM FYRIRVARA
Chas. Brown, Manager.
p.o.Box 7. 219 mcmtyrB BIK.
TELEPHONE 2033.
THE
CanaríaWood and Coal Co.
Limited,
D. A. SCOTT, Managing Dirbctor.
BEZTU
AMERICAN
HARD KOL
$11.00
Allar tegundir af eldivið með
lægsta verði. Við ábyrgj
umst að gera yður ánægð.
193 Portage Ave. East.
P. 0. Box‘271. Telephone 1862.
ÖNNUR STÓRKOSTLEG
HÚSGAGNA-BÚÐ.
Hiö fyrirhugaöa stórhýsi er ,,Royal Furniture Co. sem áöur
hét ,,Steele Furniture Co. “, ætlar aö láta byggja. Myndin sýnir
fimm gólfa byggingu, en því er nú breytt þannig, að sjötta gólfinu
verður bætt viö. Að ööru leyti veröur byggingin eins og myndin.
Mr. Stirling hetír falið The Manitoba Construction Co. á hendur
að byggja þetta sexloftaða vöruhús á Fort St., bak viö hús Royal
Furniture Co., sein áður var ,,The Steele Co. og þégar þaö verö-
ur fullgert rekur félagiö þar verzlun, jafnframt því sem það verzlar í
núverandi húsum sínum á Main St. Þau verða hreinsuö og endur-
bætt strax og hlýnar í veðrinu. Mr. Dan Smith er byggingameist.
CANADA NORÐYESTURLAN DIÐ
Reglur við landtöku.
Af öllum sectionum með jafnri tðlu, sem tilheyra sambandsstjórninni, í
Manitoba og Nordvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldnhðfuðog karl-
menn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sér 160 ekrur fyrir heimilisréttarland, það
er að segja, sé landið ekki áður tekið, eða sett til siðu af stjóminni til við-
artokiu nða ein hvers annars.
Innritun.
Menn mega skrifa sig fyrir landinu á þeirri landskrifstofu, sem na>st ligg-
ui landinu sent tekið er. Með leyfi innanríkisráðherrans, eða innfiutninga-
um boðsmar. riir’ ( Winnipeg, röa næsta Dominion landsamboðsraanns, geta
menn gefið öc r.S. ' mboð til þess að skrifa sig fvrir landi. Innritunaiarjald-
ið er $10.
Heimilisréttar-skyldur.
Samkvætnt núgildandi lögum verða landnemar að uppfylla heimilisrétt-
ar skyldur sinar á einhvem af þeim vegum, sem fram eru teknir i eftir-
fylgjanú! töluliðum, nefnilega:
[1] Að búa 4 landiuu og yrkjalÞað að minsta kosti i sex mánudi &
hverjn ári i þrjú ár.
[2] Ef faðir (eða múðir, ef faðmnn er látinn) eiuhverrar persónu, sem hefi
rétt til aðskrifa sigfyrirbeimilisréttarlandi, býr á bújörð í nágrenni við land-
ið, sem þvílík persóna hefir skrifað sig fyrir sem heimihsréttar landi, þá getur
persónan fullnægt fyrirmælum -aganna, að því e,r áhúð á landiau snertir áður
en afsalsbréf er veitt fyrir þvi, á þann hátt að hafa heimili hjá föður sinum
eða móðcr.
[8J Ef landnemi hefir fengið afsalsbvéf fyrir fyrri heimilisréttar-hújörð
sinni, eða skirteini fyrir að afsalshréfið verði gefið út, er sé ui.dirritað í sam-
ræini við fyrirniæli Dominion lindicganna, og hefir skrifað sig fyrir sídari
heimilis!éttar bújörð, þá getur hann fullnægt fyrirmælum iaganna. að þvi er
snertir ábúð á landinu (síðari heimilisréttar-bújörðinr.i) áður en afsalsbréf sé
gefiðút, á þann hátt að búa á fyrri heimilisréttar-bújöi ðinwi, ef síöaii heim-
ilisróttar-jörðin er í nánd við fyrri heimiflsréttar-jörðina.
(41 Ef landneminn býr að staðaldri á btijörð sem hann 4 fhefirkeypt, tek-
ið erfðir o. s, frv.] í nánd við heimilisréttarland það, er hann hefir skrifað sig
fyrir þá getur hann fullnægt fvrirmælum laganna, að því er ábúð á heimilia-
réttar-jöriinui snertir, á þann hátt að húa a téðri eignarjörð sinni (keyptul*
ndi o. s. frv.)
BoiÖni um eigfnarbréf
ætt.i að vera gerð strax eftir aðSáiin oru liðin, annaðhvort hiá roesta um-
noð.manni eða hjá InnpcHor sem sendur er til þess að skcða hvsð UDnið hefir
yeriö á landinu. Sex mánuðum áður verður maður þó að hafa kunngert Dom-
inion land. umboðsmanninum i Ottawa það, að hannætli sér að biðja um
eignarréttinn.
Leiðbeiningar.
Nýkomnir inniiytjendur fá, á innflytjenda-skrifstofunni i Winnipeg, og á
öllum Domiuion laEdaskrifstofum innan Manitoba og Norðvestnrtandsins, leið-
beiningar iiid það hvar löud eru ótekin, og allir, sem é þessum skrifstcfum
vinna veita innflytjendum, kostnaðarlaust, leiðbeinirigar og hjálp til þess að
náílönésem þeim eru geðfeld: ennfremur ailar upplýsingar viðvíkjandi timb-
iu’, kola og náma lögum. Allar slíkar reglugjörðir géta þeir fengið þar gef-
ins, einnig geti, menn fencið reglugjörðina um stjórnarlönd innaL járnbrautar-
heltisins I Britis) Coluinbia, með þvi að snúa sér bréflega til ritara innanríkis-
beildarimiar í Ottawa innflytjenda-umhoðsmannsins i Winnipeg, eða til ein-
dverra ai Dominion landi umboðsmðnnum í Manitcha eðn Norðvcstmrlandinu.
JAMES A, SMART,
iDeputy Minister of the Interior.
N. B. — Auk lands þess, sem menn geta fengið gefins ot •:t, er við i reeln-
gjörðinni hér að ofan, em til þúsundir ekra af bezta landi. sen hægt er að fA
til leigu eða kaups hjá járnbrauta-félögum og ýmsom )» i.<'sMufélðgtun og
cinstaklingum.