Lögberg - 12.05.1904, Síða 1

$23,00.
p kosta góð reiðbjól, single tube. 824,00. sams-
j& konar hjól. doivble töbe. í gluKganum hjá
Pi okkur geti* þér séð öll nauðsynleg áhöld til
pi reiðhjóla: handföng o. s. frv.
Anderson & Thomas,
|.| 638 Maln Str. Hardware. Telept\one 339.
Glugginn iullur
af baseball áhöidum, Lacross sticks og bolt- ;
um. Lawa Tennis Racquets og boltum, net- j
K um, Lawn Markers, hengirúmuœ, knatt- \
Kí trjám handa drengjumöc. og þar yfir.
Anderson & Thomas,
63S Main Str. Hardware. Tolephono 338, ;
Mftfkií svartrr Ta1«.í í«
17. AR.
Winnipeg, Man.. Fimtudaginn, 12. Maí 1904.
NR. 19.
Fréttir.
Úr ölluni áttuni.
Hinn fjórða þessa mán. tóku
Bandaríkjarnenn lögformlega við
Panamaskurðinum og eignum
Psi r n £f Int aiiéíc gí .rf.
Tuttugu og fimm miljón dollara
lán taka nú Japanar, hjá peninga-
mönnum í London á Englandi,
til þess að standast með kostnað-
inn er ófriðurinn gegn Rússum
leiðir af sér.
Sir Thomas Lipton, sem ný-
laga var á ferð í Neapel á Ítalíu
og heimsótti þar Victor Emma-
nuel konung, hefir verið gerður
að riddara af konunglegu orðunni
á Ítalíu.
Kvenþjóðin í bænum Kalama-
zoo í Michigan hefir tekið að sér
að sjá um að bænum sé haldið
vel hreinum. Ein af þeim ráð-
stöfunum. sem þær hafa gert, til
þess að hvetja borgarbúana til
hreinlætis, er það, að þær segjast
tnunu láta taka myndir af öllum
húsagöröum, bakstrætum og öðr-
um stööum, þar sem óþrifalega
sé um gengið, og gefa þær mynd-
ir út í blöðunum, ásamt með skýr-
ingum og fullu nafni þeirra, er
umráð hafa yfir þeim. Tvær
prestkonur í Kalamazoo gangast
fyrir þessari hreyfingu.
Til j?ess að gera landmælingar
fyrir Grand Trunk félagið verða
ekki teknir neinir aðrir en æfðir
memi sem vel eru í þeim greinum
til þess að reyna að koma í veg
fyrir útásetningar mótstöðumanna
brautarlagningarinnar viðvfkjandi
brautarstæðinu.
j. A. Bangs, Calgary lögmað-
urinn, setn sakaður hefir verið um
póstþjófnað, hefir verið látinn
laus gegn tuttugu og fjögur þús-
und dollara veði.
Edward konungur og drotning
hans komu heim aftur til London
úr írlandsferð sinni hinn 5. þ. m.
urinn hafði til að sofa í meðan
hann var hjá lögmanninum fund-
ust glös með eitri, og er því talið
víst, að honum sé um glæp þann
að kenna aö hafa ætlað að drepa
húsmóður sína og dóttur hennar
til jæss að hafa betra næði við
peningaþjófnaðinn.
Gustave Poensgen, þýzkur
prestur í Strathcona N. W. T.,
var ásamt embættisbróður sínum
séra Henson frá Ellerslie að skjóta
andir, í vikunni sem leið, skamt
frá Strathcona. Vildi þá svo
slysalega til að skot hljóp að ó-
vörum úr byssunni hjá Ellerslie
presti og varð hinum að bana.
S. Parks, fyrrum leiðtogi verka-
manna í New York andaðist á
sjúkrahúsi í Sing Sing fangelsinu
á miðvikudaginn var.
Landskoðunarmenn, er voru á
ferðálagi um Newfoundland nú í
vetur, og nýlega eru komnir aftur
til mannabygða urðu fyrir hinum
mestu hörmungum á leið sinni
sökum vistaskorts og ófærðar.
Þeir hreptu sífelda stórhríðarbylji,
leiðsögumenn þeirra viltust og
héldu þeir áfram vikum saman,
án þess að vita hvar þeir voru
staddir. Vistirnar þrutu og urðu
þeir að slátra hundunum, sem
þeir höfðu fyrir sleðum sínum, sér
til viðurværis. Eftir þriggja vikna
útivist rákust þeir á skógarhöggs-
menn, sem tóku þeirn hið bezta
og komu þeim til mannabygða.
Tvö frönsk fiskiskip rak hafís-
inn á land á Newfoundland ný-
lega, og brotnuðu þau bæði en
menn björguðust. Hafís er mik-
ill þar um slóðir og mörg skip
sögð föst í honum.
Svo er sagt að þeir James J.
Hill, forseti Great Northern járn-
brautarfélagsins, og William Ran-
dolph Hearst, forsetaefni Demo-
krata, ætli sér að byrja á að gefa
út dagblað í Victoria innan skams.
Edward A. Gott, nafnkendur
lögmaður í Detroit Mich., réði
sér bana á sunnudaginn var. Um
ástæðurnar fyrir þeim tiltektum
hans er ekki getið.
Formaður byltingahreyfingar-
innar íMacedóníu, BorisSarafov,
hefir nú látið þá meiningu sína í
Ijósi að ekki sé það hugsanlegt
fyrir Búlgaríumenn að koma því í
framkvæmd, að leggja undir sig
ríkin á Balkanskaganum. Segir
hann að markmiðið ætti framveg-
is að vera það að gera Mace-
dóníu óháða Tyrkjum og síðan að
búa sig undir að verjast Þjóðverj-
um. Þegar ríki Franz Jósefs,
Austurríkiskeisara fellur í rnola,
sem hann ætlar að ekki muni langt
um líða að verði, hyggur hann að
Þjóðverjar muni óefað nota tæki-
færið til þess að leggja undir sig
slafnesku löndin við Adriahafið og
Ægeushafið. Kveður hann þá
mest um vert að Búlgarar, Ser-
víumenn og Macedóníumenn haldi
vel saman til þess að afstýra því.'
Sarafov heldur því jafnvel fram
að Grikkir og Rúmenar ættu að
ganga í sambandið gegn Þjóðverj-
um, því þeim sé engu síður hætta
búin af árásum Þjóðverja.
Sagt er að í Noregi og Svíþjóð
séu menn mjög ánægðir yfir ó-
förum Rússa fyrir Japansmönnum.
Þykir þeim hugsnlegt að rússneska
ofurveldið verði brotið svo á bak
aftur í þeim viöskiftum að Rússar
vaði ekki eins uppi í Norðurálf-
unni framvegis eins og þeir hafa
gert nú um undanfarna áratugi.
Eitt hundrad þúsund dollara
skaði varð af eldsbruna í Pitts-
bung Pa., á mánudaginn var.
innar á Englandi hafa hvað eftir
annað reynt að sæta lagi og koma
fram rneð tillögur í parlamentinu
þegar stjórninni hefir komið sem
verst, til þess að reyna að fella
hana eða neyða til að uppleysa
þingið. En nú hefir að því leyti
komist á samkomulag milli Bal-
four og Chamberlain, að þegar
slíkar tillögur koma fram frá and-
stæðingunum þá greiðir Chamb-
erlain og menn hans atkvæði
með stjórninni.
í þeim hluta hins forna Pól-
lands, sem undir Rússa liggur, er
talið víst að uppreist verði hafin,
ef Rússar bíða ósigur í stríðinu.
Pólskir æsingamenn hafa verið á
ferðinni nú í vetur og vor, fram
og áftur um Rússland, þó dult
hafi farið, og reynt að kotna á
samvinnu og félagsskap milli Pól-
verja og æsingamanna heima fyrir
á Rússlandi. Margir af æsinga-
mönnum þessum hafa verið tekn-
ir fastir, en hvað Rússar hafa gert
við þá hefir ekki frézt með vissu.
Segja sumar fréttirnar, að þeir
muni hafa verið hengdir umsvifa-
laust, en aðrar að þeir muni hafa
verið sendir íþrældómtil Siberíu.
Óeirðirnar í Thibet halda stöð-
ugt áfram. Átta hundruð Thi-
betbúar réðust þar á Breta í vik- (
unni sem leið, en urðu frá að j
hverfa, og höfðu áður látið margt'
manna. Að eins tveir inenn
særðust í liði Breta. I
Brazilíumönnum og Perúbúum
lenti saman í harðri orustu í vik-
unni sem leið. Biðu Perubúar
þar ósigur og tvístraðist lið þeirra.
Hætt þykir þó við að ekki vnuni
óeirðunum þar með lokið.
Seytján ára gamall drengur ný-
kominn frá Englandi til Halifax
varð vinnumaður hjá nafnkendum
lögmanni þar í bænum fyrir
skömmu síöan. Ekki löngu síðar
en hann var komin í vlatina bar
það við, að kona lögmannsins pg
dóttir urðu, sern voru einar heima,
hættulega veikar eina nótt, og
sagöi læknirinn, sem til þeirra var
sóttur, aö þær hefðu drnkkiö eit-
ur. Næsta rnorgun var vinnu-
maðurinn horfinn og eitt hundrað
tuttugu og fimm dollarar í pen-
ingutn úr hirzlu húsmóðurinnar.
Var nú gerð leit að vinnumannin-
um og fanst hann á gistihúsi einu
og f fórurn hans mest af pening-
unum ásamt farseöli til Winni-
peg, er hann var búinn að kaupa
sér. I herbergi þvi er virtnumað-
Pétur Serviukonungur á ekki
miklu láni að fagna f rfkisstjórn
sinni. Er nú sagt að hann sé
hálftruflaður orðinn ágeösmunum
af sífeldum ótta fyrir að afdrif
hans verði hin sömu og Alexand-
ers konungs fyrirrennara hans
er skotinn var af þegnum sínum,
eins og kunnugt er.
Frá Vín í Austurríki kemur
sú frétt, að í bænum Bender í
Bessarabin hafi Gyðingar verið j
ofsóttir og sárt leiknir um mán-
aðamótin síðustu. Réðst skríll-
inn á þá meðan þeir voru við
bænagerð í samkunduhúsum sín-
um, braut gluggana og henti
konum og börnum út um þá nið-
ur á strætin. Limlestist margt
af fólkinu, en sumt beið bana af.
Sama daginn urðu Gyðingar í'
Austurríki einnig fyrir ofsóknum.
Kvað mest að þeim í Galizíu og
voru nokkurir menn drepnir þar í
þeim óeirðum.
Sir Henry M Stanley, hinn
frægi Afríkufari, sem allir kann-
ast við, dó úr brjósthimnubólgu í
London á Englandi á þriðjudag-
inn var.
j Svíþjóð, Noregur og Dantnörk-
, halda stranglega fram hluttöku-
leysi sfnu í ófriðnum milli Japana
f og Kússa. Talað er um að setja
niður sprengivélar á sjávarbotni í '
j eyjasundunum suður af Sjálandi, j
og rússneskum og japönskuni.*
, stríðsskipum er fyrirboðið að
koma inn á skipalegu Kaupmanna- 1
hafnar.
Little Saskatchewan-áin hefir
vaxið nú v.ndanfarna daga meira
en dæmi eru til áður í manna-
minnum. Flóir hún nú yfir bakka
sína og hefir gert talsvert tjón af
sér í Minnedosa. Margir hafa
orðið að flýja þar úr húsum sín-
um, og í vöruhúsum og verzlun-
arbúðum hefir mikið af vörum
orðið ónýtt af vatnsganginum.
í sambándi við sýningnna í St^
Louis ætla Indíánar að halda i
fjölment þing. Verða á því þingi (
fulltrúar frá svo að gegja hverjum'
einasta Indíána kynþætti í land-,
inu. Fulltrúarnir sumir eru nú
þegar komnir til St. Louis, og er'
þeim ætlað sérstakt svæði til að-
seturs á meðan þeir dvelja í borg- ,
inni.
Andstæðingar Balfour-stjórnar-
Verkköll.
Skósmiðir í Chicago hafa gert
verkfall.
Orðið hefir að hætta um stund
viö mikið af hálfgerðum stein-
byggingum í Chicago stikum þess
að kalk- og sements-keyrslumenn
hafa gert verkfall. Afleiðingin
sú, að frá fimtán til tuttugu þús-
und verkamenn eru nú vinnu-
lausir.
Um fimm hundruð vagnasmiðir
í Newark, N. Y. gerðu verkfall
hinn 5. þ. in.
Eitt hundrað verkamenn á öl-
gerðarhúsum O’Iveefe & Rdnhart
í Toronto hóta verkfalli, nema
kaup þeirra sé hækkað.
Skipstjórar á gufuskipum á
stórvötnunum í Bandaríkjunum
heimta hærra kaup. Neita að
öðrum kosti að fara með skipin.
Meðlimir í bræðrafélögum gufu-
katlasmiða og járnskipa bæði í
Bandaríkjunum og Canada hafa
gert verkfall. Er talið hætt við
menn í ýmsum öðrum iðnaðar-
greinum skipasmíði viövíkjandi
dragist inn í þá hringiðu. Yfir
fimm þúsund katlasmiðir að eins,
hafa nú þegar hætt vinnu. Fé-
lagsskap þessara verkamanna er
svo vel fyrir komið, að þeir eiga
uú yfir tvö hundruð og sjötíu þús-
undir dollara í viðlagasjóði. Með-
an verkfallið varir fær hver giftur
maður af verkfallsmönnum sjö
dollara á viku úr sjóði þessum, en
ógiftir menn fimm dollara. Búist
er við að verkfall þetta standi
lengi yfir.
Sex hundruð brúarsmiðir í
Pittsburg lögðu niður vinnu á
fimtudaginn var.
Tvö hundruð og fimtíu kaðlar-
ar í Montreal hafa nýlega lagt
niður vinnu. Heimta hærra kaup.
í Meritton í Ont. geröu nokk-
ur hundruð pappírsgerðarmenn
verkfall í vikunni sem leið.
Telegrafþjónar f Toronto er
talið víst að gera muni verkfall
bráðlega.
Dagsverk borgarstjórans
í NeAv York.
Borgarstjórinn í New York er
meira önnum kafinn en nokkur
annar embættismaður í Banda-
rfkjunum að forsetanum einum
undanskildum. Og enginn annar
embættismaður hefir jafn mikið
einræðisvald. Hann getur tekið
fram í fyrir fleiri mönnum við
störf þeirra en nokkur annar mað-
ur í landinu, og dagsverk hans er
erfitt iujög og vandasamt.
Klukkan hálftíu á hverjum virk-
um morgni kemur inn í ráðhús
borgarinnar fallega Vaxinn maður,
unglegur, meðahnaður á stærð og
látlaust búinn; hann gengur hvat-
skeytlega inn eftir ganginum,
skilur eftir á bak við sig reykjar-
stroku úr vindli, og býður öllum
góðan daginn með glaðlegu við-
móti, sem á vegi hans verða. Við
vesturenda aöalgangsins gengur
hann til hliöar eftir litlum gangi,
inn í íburðarlaust búna skrifstofu,
tekur sér umsvifalaust sæti við
stórt, flatt skrifborð og styður
fingrinum á rafmagnskallarann til
þess að láta þjónana vita', að hann
sé kominn. Maður þessi er
George B. McClellan, borgarstjór-
inn í New York, kominn til vinnu
sintiar.
Óðara en kallarinn hringir koma
tveir menn inn í skrifstofuna—
ritari og þjónn borgarstjórans—
ineð skjöl og skýrslur sem borgar-
stjórinn verður að afgreiða. Næst
athugar hann skrána yfir embætta-
veitingar þann daginn og gerir at-
hugasemdir sínar, þar sem honum
þykir við eiga; og að því búnu les
hann rækilega stóran bunka af
minnisblöðum um það sem verð-
ur að athuga áður en hann fer
burt úr skrifstofunni að kveldinu.
Þá koma næst sendibréfin—
bréf til borgarstjórans sjálfs, sem
hann verður sjálfur að svara.
Hann kveikir í nýjum vindli, og
það gerir hann nú reyndar við og
við allan dagicin, les bréf sín í
snatri, les ritaranum fyrir svar
upp á þau hvert af öðru þangað
til öll eru afgreidd og skrifborðið
rutt. Þegar þessu er lokið, kem-
ur inn annar þjónn með skjöl,
sem borgarstjórinn skrifar nafn
sitt undir hirðuleysislega eða án
þess að yfirlíta þau til rauna.
Hann verður að skrifa nafn sitt
200 sinnum á dag — oft undir
skulda- og hlutabréf, sem hann
verður að undirskrifa nálægt 40,-
•000 sinnum á ári. Hann verður
Jsjálfur að undirskrifa öll vínsölu-
’leyfi, sem iðulega eru endurnýjuð
daglega.
Meðan á þessu stendur hefir
fólk, sem vill finna borgarstjór-
I ann, safnast saman í ganginum
1 úti fyrir skrifstofunni og í gesta-
* stofunni næst við, þar sem margir
fyrirrennarar McClellans höfðu
skrifstofu sfna. Mörgum manna
þessara hefir borgarstjórinn gert
j boð að finna sig. Mörg nafn-
spjöld liggja nú á skrifborðinu
fyrir framan hann. Hann rennir
j auglmum aftur yfir minnisblöðin
og sendir eftir einum þeirra sem
bíða fyrir utan. Ef til vill er
fyrsti maðurinn uinboðsmaður ein-
hverrar deildar. þeir eiga langt
samtal viðvíkjandi starfi og ráðs-
mensku umboðsmannsins. Þann-
ig koma ef til vill þrír eða fjórir
umboðsmenn, hver af öörum—
einn þegar annar fer.
Stöðugt fjölgar fólkið úti fyrir.
svo að gangurinn fyllist. Borgar-
stjórinn rennir augunum yfir nafn-
spjöldin, lítur á úrið sitt og sér,
að eftir hálftíma hefir hann mælt
sér áríðandi mót; síðan fer hann
þannig að, eins og Roosevelt for-
seti einatt gerir, að hanin gengur
fram til komumanna, talar fáein
orð við hvern þeirra og lætur þá
fara je.fnóðum. Þeim sem koma
..einungis til að heiisa tipp áyður.
herra borgarstjóri” gefur hann
jafn mikinn gaum eins og þó þeir
ættu brýnt erindi; en þeir standa
ekki lengi við. Gömlum her-
mönnum, sem voru undir forustu
föður hans, tekur hann ætíð með
sérlegri alúð. Að taka á móti
þeim er talsvert þreytandi, þó
hann láti þá ekki annað merkja
en sér sé það sönm ánægja, þvf
það lítur nærri út eins og allir
menn, sem tóku þátt í borgara-
stríðinu, tilheyri ,,dren£jum“ Mc-
Clellans hershöfðingja. Skrif-
stofuþjónar borgarstjórans furða
sig oft á því hvaöan allir þeir
menn geti komið.
Meðan á þessu stendur safnast
nýr skjalastafli á skrifborð borg-
arstjórans. Hann flýtir sér að
afgreiða þau þegar hann kemur
inn, og fer svo aftur ti! aö gegna
mönnum, sem hann hefir mælt
sér mót við til að ræða þýðingar-
mikil einbættismál. Fyr en var-
ir er kominn lunch-tfmi. Borgar-
stjórinn fleygir sér í frakkann,
setur upp hattinn, tekur með sér
handfylli af skjölum, gengur hratt
yfir á Brodway og fær sér liœch í
flýti f Hardware-klúbbnum.
Meðan hann er að borða lítur
hann yfir skjölin og ákveður hvað
við þau skuli gera. Hann er
venjulega kominn í skrifstofu sína
aftur innan klukkutíma og hefir
þannig tfina lil að sinna komu-
mönnum ofurlitla stund áður en
hann fer á stjórnarnefndarfund,
sem byrjar klukkan tvö og varir
vanalega til klukkan fjögur. Á
þeim fundum verður hann að vera.
Þægilegast er venjulega að ná
tali df borgarstjóranum þeiman
tíma dagsins—frá því hann kemur
frá IhhcJi og þangað til hann fer á
fundinn —,,allra snöggvast, “
hann reynir að gefa öllum tæki-
færi til að ná tali af sér, sem eitt-
hvert erindi eiga við hann sem
borgarstjóra. Öllum tekur hann
vingjarnlega og kurteislega, og
það kemur fram í látbragði hans
og öllum Jireyfingutn, að hann er
maður mentaður og af góöu bergi
brotinn. Hann setur ekki upp
neinn yfirvaldssvip, heldur er sama
prúðmennið við hvern sem hann
á. Málrómurinn er þýður, en á-
kveðinn. Augnaráðið er snar-
legt og spyrjandi. Hann er mað-
ur fáorður, en þó fljótur til svars,
og oft skemtinn í viðræðum; og
hann hefir þann mikla kost til aö
bera, sem öllum opinberum em-
bættistnönnum er svo mikils virði,
að geta vingjarnlega, en samt á-
kveðið, losast þannig' við menn,
sem hafa lokið erindisínu, að þeir
fari út frá honum með ánægju
bros á andlitinu. Vræri hann
spurður, hvernig hotium geðjaðist
að daglegum borgarstjórastörfum
hans, þá mundi hann svara þann-
ig, að þau væri ,,allerfið.“
(Meira.)