Lögberg - 27.10.1904, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG, FIMTUDÁGINN 27. ORTOBER 1904.
! íitir
i a uíSftngkVaiiiiW ínWjnRÍpeg,
litlu svæði fýrir austan Rietta st.
á milli Logan og Alexander straeta
voru seytján salerni úti við, er
voru í því ásigkomulagi að renslið
ryrir %#ifci®QklóÖS» ®ð»n .vkápi skip-
íðir taðjr :þkirafa-iiii;þ'eísl $ies»íi»ð- rann- | úrþeim hlýtur að samlagast leys
•ika saka ' h«að híúini látrmii.úyíuialeg-a uigar og rigningarvatninu á vofin
ikh’rnikl£i#aUgfi’ættoi,g#ngií]í<ingÍð h£fir ’ og framan af suniri, sem þá um
1 í hénáibaíárani hJtotá fatotarsiúmafsihe..; kringir hus þes. að meira eða
minna leyti. ,
<r i hogst.haiustknárwkrtoafttntofaknújípkr;
ð st'aáfl stanfi< ^tmkýifslakþesiaaþeirra vef-
íð biriði UiWðinhIoð^iognfilí'0©TáHtmn’iYt;r
r<‘ti; aréífc-að! J%befcggftytitt tbttjauútdrátt
úr hei«ii.henni. j S(,(r;.!
! !< ilbárí^lhrt^tátfcýrshteæjiirfeæjarms
iyna sýtoj!alð.í.iJgiíásfck§riSfcpg;t5eptenibe.r
4 áiðaátSíftastíiiðittim árum tóón thbfir tala
ny;. taUgavjaíkiíOgaklin«áð ítjpið-ái hessa
' ið: letfl ið Ajrið), áð»ð: árið. tooi)
205 ; -öSð 'árið, tyDpi iárií}. rrjöiV
221- ;22j;iácíð. KJÍ4, 538. 11C;V
Af Afiiþepgénsjélffiagáidjtigimtikbfnu1
ló .iUf6rv»il*n-tiH«tjaann39iiii^t>2 Háfa , ,.. . , ... ..
ik veíkstiibæm^.þttitsaþteir.rfpbjuáguif lognum s.gið niður . jorðma,
hú* íi.hiistiín-.nifift x^i-MLœgoianrfieniíúm , Þesf ræsi eru tm- 1 raun °S veru
r, j. cn'i áSýsiínhÚBttði ganfelgatpaldkgk ! annað en opnar haugrensh:
; v. irkfýriríscritaulagi. l»r- ! Þrór- sem'na -vfir svæí5l> °g er
Nein-Nefhtfin htáuíæiBainænst;,Qm,iáð ekki unt að hugsa ser æskilegn
'; \-orkhwnrkiu ronrai. ihifcjttrbiej aninss-riépís-
vatni vathi uflé ttrikinseiiánk< aðakjanna:
;> i>; Re®raiíK'atgij<k ^egjja sþoi rtmvkn íhreént j
að,l«irláéuíkkádttiisóttfa\'sóttlto'eikj<u>
efni' að, ræðavewj KKtgr.éaúgavpitgs-i
A bakstrætinu, sem liggur frá
Tecumseh stræti og austur að Ellen
stræti, á milli Ross og Elgin ave
segir nefndin að sé einlæg röð af
salernum, á báðar hliðar, aðeins
með fárra feta millibili og svo fjós
og hesthús hingað og þangað. Frá
þessum salernum og fjósum rennur
lögurinn ótakmarkað í ræsin beggj
megin við strætið og af því jarð
vegurinn er þar mjög leirkenndur
og ógegnkvæmur getur mjög litið
íð
■baktéríun ántsiþánheþái lnsííkt giíkt
-hlotiöjftði kdijéfe íuH4á utwisr<«inB,og
'by rju4>yri#ðft»aneyfe risytttnfeúatnsr f aéor
eð e.ð Várt.i fckkufeöJdnfr n'emhhefntHn
ncbtsiásk.y«j^a<fi'lá3íar)'ásíífeðð jjj.að
r., uii kerjriíUlljtjlbmnátbwiÓthrejðkki gý#,- j rennunum og haugunum, á allar
i .rurjnnar. | hli'; hliðar, kviknar sægur af flugum
T^arðiöeíór imriirdnái*«lTÓ.ikér^tjik- cr siðan kornast inn í húsin og
gróðrarstöð fyrir taugaveikis-gerla
en einmitt þar. Væru nú enn fremur
rennur þessar ataðar enn meira
með þvi að hella í þær saurindum
og þvagi taugaveikis-sjúklinganna
geíur tæpast hjá því farið að sótt
næmið berist í húsin í kring, sem
aðeins standa fáa faðma frá bak
strætinu. Það er óhætt að taka
það með í reikninginn að í forar
flytja sóttnæmið með sér.
Astandið er alls staðar svipað
;,-ga :Iaga;íið ;a%g8tfijgfodo«índariiff^T:
ar h var, jráði .alriði.ssii' -Hkttcriiltttkr bæj-.
1 riní árirtí hafaun*2$tigerla£gietlle©a.- ^ny
: -,t hjtetvhijóuYfijkþínihtjpDHain vlaa®
i! 1 sk.ieEllskæift ■; rannaaaöaistíiðb*: ní 1 rhæjpup].
\f \. Ai:iþessuHhátrtævttniTa-ar- fcánusýkn-
•u höttfcæfliflwsöðjpyi, |ur4ifunni á miðöldunum.
ikw! T-öúvmiítalTi stsletoitetkmarkar að
þessu svæði bæjarins, og einn -áf
læknunum segir það svipaðast þvi
sem sagt sé frá hreinlætisástandinu
hjií sumum af smáþorpunum i Norð-
A þessu
t-tn iSe<mi)i4í<Uims«ítir'tateiiii.'KHsinarKar , svæ^j eru þy saurrennur (sewers;
• ,;vetfttn,<Elgjnr^'6uaflaíwn\iajra,Main er gumstaðar> ,t d. á Logan ave.
; nstaiaðuausgmCsw. (Pwt. ia«i-j rn- Voru lagðar fvrir fimtán árum sið
a iiferaittin aðanprðÁnþesAulK^isýæfti an Undrunarvert er það ekki þó
„,fðJtoíðuiWQi taugaveiki geti k
‘ : svona er ástatt. Hitt fir undraverð
. FafiilifjaimbcrtóJágíœlagmfeettaPetta,: . . ._
- .■.áðiflwitr.aufeiÁiSumönnuiunfiunfK- ara; að hun ekkl skuh ha|a Sr,Plð
lagsrl^a Swnifaidiwfákijtflíl-sjÚkí- 'ncira um s,g en enn er feun a
. Zatttitgatplrinifbi lwdltíiðcaklið ■ taicvefðlv
: ntalúihtáJtiá 1 ibí.eioírnyaogþxáráþtjíl álítíö I I norðurhluta hæjarins segist
1 v: • gihygg-Uegsðt atbðgathis@8n<éiriafadDð ■ * J'.nefndin hafa orðið vör við ótrúlega
;. vefkatæflúÍHgsítii*gsgiáíiQggkfling!uan mikinn óþrifnað á sumum stöðum,
1. þavn þVifiíþáséáoainaókS ívafiðilHefnd.T! t. d. á horninu á King og Dufferin
, in þe.W 1 vásftrfelagiffelagí ði Uafiði Ifiljjð;; strætum og að 570 Stella st. Segir
,:leggj*MV(.atnareniáu áfflái áihii< i (jýfed luin að ástandið þar, bæði hvað
. rRivgrþtÓg! krinvesSsteeSksfcæðpriVtfrij I óþrifnaðinn snertir og þrengslin
tjl þess aðlgdíaáíiiiátðáirtRiimi-hijjTfl- húsunum, sé óútmálanlegt. Þessi
iitiri., n;égax<tbirgþirlaái lmuni vptpj hreiður eru hættuleg gróðarstía
; h^tdfliiguÉukMkmiúfetnsY atnsrppn- fyrij- sóttnæmi og þar geta skæðir
þtU6.-iþfih6áPuh«^töki»ptöki.'Wtti irij,Ö£ • sjúkdómar brotist út á hvaða
< i,i'■. nálaigtr l#am seurreanEnennan^.^r , augnabliki sem vera skal, nema að
iHggtungtaLogfflJ lawtiukemuiiaj mna,, sé t j tíma
- í rviðiflndatófcláeftQlDcjðíistrcPtag- Peg-
Í yatmþotta rsrnnstósakafl koirii -N«fnd!n er ekkl a Þe,rri *<*■».
" riLVi v^nYjögmjfig!Atolk ^ utgutumn tra saurrennunum
i'i.t^ritl^lWhútbáfiitóiirintoiinr-saRr- < st^tunum e,g, nemn
„SjuntíternfcraarhingaBingíJþögj^tt , sottkveikjunni. Samt
,<<þRBiaðií vetosturiVuímnissaníilataflela aður leiðir hun athyglma að þvi, að
•'n-i sailibarivlþviðaþcaBflskfltnalpiöiiÍgú’, það sé mjog hættulegt fyrir heilsu-
en: vatniðiíi þ«irixet£oðætlaði .giiuungisi fanð þar sem svo stendur á, að úr
: aftíl atnolavéiíktvaSaDgiai1 tálkjyan-;' saurrennunmr, oeti óhindrafl otifart
. l ingan iíqd Jaðtaríe^txíi þHT. app*
) •\ k Ð ny k k j fl r vatmii nai aái rme i4: svefk s táað *,
iu.mnnm.-bt wtofcriafadé»taban,neriftUf*
sdKrValagðan tiná sfrat'fléirstokum.
saurrennunurri geti óhindrað gufað
upp óheilnæmt loft. Þá á og hús-
flugan ekki all-litinn þátt í þvi að
bera sóttnæmið með sér á þeim
tíma ársins, sem hún er á kreiki.
tu-umisrafiigrdfoHT kefiifivjeri'ðiþfcjni En hættan, sem af henni stafar
-...vgretoihflfcs-ogatoiðáttóibdnonunlti Ánj hverfur auðvitað þegar haustar
v aððnganlegt. jað- að' , . , .. ,
, ,Af-: iþes^usj4dt!rtj«klnjgumi setiíf Rað,n> sem nefndm ,leS-gur til að
ej'ri i averkamefinn. Qfet. Ráo.< já'rn1
brárita.r:élagsifis,u itiriitfiQuhámk'fi
hústun þiir istö'Ii kas<%3Sir<.’bæjarváth!
ogrsauttrppyaöigíg fettéa.dAifiia- i hús-
tltn-þar (fl«g4neegi®reattBr«»na er.
Enumifrewarö YteiSi.hflfiþlin. þess
reyna, til þess að afstýra hættunni,
eru þessi:
„(1) Að valdbjóða saurrennu sam-
band og vatnsleiðing á öllum
þeim strætum sem saurrennur
og bæjarvatn er leitt um.
. riyísajá, íaðrgfoaatiíbáfiiítóririmr) á | „(2J Að leggja niður tréskrínurn-
- iwfls ti 1 fctfritflJaáttfis BtsSfiðiiiPliUð ú 1 að e i n s
, .ibrurihvátriieiáiiíwiniiiiwttnsjnúni, úr
brunpuhii l>oim, ^fiiuþejiuhþay; Jiingað
j rog þarigað.á^tTartryiíitoirii^iringum
1 .brifinaaþfiafla rRrjðgníjjög ifi4»gíalegt.
; .■CtángötétfcifitigferttiliHriaifeíisaÍla sam-
an Yaý'%mi'égifllsla^áwgtoö)únlagi,
óg ióltreiníl)uftói>)ai9itíllitriágkrmgum
-þá, flkfti étöffcdiöfáit iróttnaÉren^
ttn i¥fithtð, f jvkrufoónafi Imfm ibrannum
ar, i salernum úti við, og taka
upp í þeirra stað tinaðar skrín-
;þerssHi-p,r5íansKkafe%aiQ^álitið,(áj-; „(4; Fjölga mönnum til þess að
aAfi'nnajileg-tmt saert átðor.áðnr, og
”iii mttn, þafla ynrii aþvþseEkþakka. jið
'imbrwiiharniiti tfeöradiprgðg'ngifignuin
,. -1 aþétta,, o^- iófeegnia.';t«icj -jkirj örð, er
•\.,<i ekkitdneWatfgí v^ífiiflaRiiðfiBr yfir-
rðiborðinu.
Xefuílíflfadjhisflérithý^Jbjígii sinu að
1U hún, „-'fcfoieiprii fnaJffiéiatðsíá$tándi á
iþkw^'íisyfl^kJlffá^rigskööSskQtnst að
;.'MriþciftturhiðflÐ$töÁ@, þttPvþwíi.vfori, í
ueil<lh«ftlfli,siáiriifi^f#fífjgS4:aáhtirtavant. A
bandi við saurrennurnar ekki
verður komið við, og skal jafn-
framt eitthvert gerileyðandi
efni vera þar jafnan við hend-
ina.
>(Z) Að leggja niður alla brunna
á strætum úti.
Hugvekja
fyrir pilta og stúlkur a skólaaldn.
| pórfin heimtar af þeim, og örsjald-
| an ber það ví’1, að þeir hinir sömu
Vorið er tími starfs og anna.
'vleð vorinu lifnar fræið í moldinni.
1 ren skjóta frjóöngum. Smátt og
smátt fara blöð og blóm að koma í
íjós. Eftir vetrarhvíldina löngu
vakna . náttúruöflin og taka til
starfa. Vermandi ylgeislar vor-
solarinnar sameina kraffa sina við
frjódöggina til þess að framleiða
ur skauti jarðarinnar skínandi
skrautblóm og nytsaman gróður.
Klakahlekkirnir bresta og brotna.
Frjómoldin drekkur i sig vökvann,
sem er lífsskilyrði jurtagróðursins,
a og úr frjómoklinni draga rætur
blómanna og trjánna til sín þá nær-
mgu, sem veitir þeiui vöxt og við-
g^ng.
Náttúran byrjar að sá til sumar-
gicðursins undir eins og1 fyrsta
tækifæri gefst. Því skyldi ekki
það tekið til fyrirmyndar?
Þegar fyrsti vorsólar geislinn fer
að verma furustofninn. Þegar fyrsti
vorfuglinn fer með gjallandi sön,
íódd að boða endurkomu sumars
<ns og hið vaknandi líf, þá á mað
urinn að hrista af sér vetrarmókið
og taka sleitulaust til starfa. Þá
nann að byrja á þvi að undirbú
jarðveginn, á þami hátt, að akurini
gefi honum gó'an áv>öxt, en ekki
spretji þar þyrnar og þistlar og
annað illgresi í stað hveitis.
Sá, sem er hugsunarlaus og
kærulaus um hag sinn og þeirra
stm honum hafa verið faldir til for-
sjár, heyrir ekki né hlýðir hinni
kállandi og hvetjandi rödd vorsins
Hann baðar að eins sjálfan sig
geislum vorsólarinnar, en færir sér
pá' ekki í nyt til framtíðar hags
muna. ,
Seilit og síðarmeir, þegar geislar
samarsólarinnar eru búnir að
breyskja jarðveginn, rís hann
tætur. Þegar farið er að sneyðast
um í búrinu og erfiðleikarnir við að
íylla brýnustu þarfir fjölskyldunn
ar verða meiri og ineíri,* þá fyrst
verður honum það ljóst, að nú dug:
ekki lengur annað en. -hefjast
handa og byrja á- því að búa sig
undir komandi tima.
Fn þá er það orðið of seint
„Hinn hentugi timi“ er liðinn hjá
Gróðifer- og þroska-skilyrðin, sem
vorið flutti með sér og fól í skauti
sinu, er ekki lengur fyrir hendi
jarðvegurinn er orðinn skrælnaður
ai áhrifum sumarhitans. Frjó
daggir vorsins eru fyrir löngu sið-
an breyttar í gufu og roknar
burtu. Frækornin, sem hann sáir,
geta ekki notið sín á fullkominn og
ullnægjandi hátt, enda verður líka
uppskeran i samræmi við sáning
una. Þá lítur hann öfundaraugum
til náungans, sem sáði í hæfilegan
vernlegan lima> Uppsker ríkulega og hefir full
sem ar hendur fjár. Hann barmar sér
fir „ógæfu“ sinni, en gleymir því,
áð hér sem oftar sannast máltækið,
að: „hver er sinnar hamingju
smiður.“
Vorið hefir sín vissu ætlunar
verk, sem sumrinu er ekki hægt að
íramkvæma. Æskunni eru þau sér-
einkenni og hæfileikar samfara, er
annað hvort hverfa með mann-
dómsárunum eða stirðna svo að
crfitt verður að beita þeim til gagns
og hagsmuna þegar „hinn hentugi
Umi“ er liðinn hjá. Orð og atvik,
sem hefðu getað fest rætur í huga
og hjarta á æskuárunum, og síðan
borið hundraðfaldan ávöxt, geta
ekki náð eðlilegum þroska né orðið
að fullkoninu liði, ef ekki er til
•jcirra sáð, ef svo má að orði kom-
ast, fyr en seint og síðar rneir á
mannsæfinni. Höndin er orðin of
» . -tirð til þess að byrja á að eiga við
ur eða fotur, þar sem sam- smágjön listasmiði þegar. hún er
geti i þeim efnum náð því að verða Þó gefi það mikið, það hrífur
Það gefur,-
margt,
en tekur svo grátlega
meira en, í allra hæsta lagi, meðal
nienn. Auðmenn geta þeir máske
orðið, og lifaó í útvortis skrauti og
aiisnægtum, en i hjarta sinu finna
þeir sárlega til þess, iivað mikið þá
skortir á að geta notið lít'sins ré’ttí-
iega, og orðið hluttakandi í hinum
æðstu gæðum, sem það hefir að
bjoða.
Hafi Ijós mentunarinnar aldrei
skinið manninum og kastað sinu
gullna bjarma ínn í sálu hans,
hvort sem svo hefir orðið fyrir
sjálfskaparvíti eða af öðrum ástæð-
um, getur ltann aldrci til fulls not-
tó attðæfa sinna, hversu rikur sem
liann kann að veröa. Því í ráun
réttri, og orðsins bezta skilningi,
eru það ekki peningahrúgurnar,
sem gera.manninn ríkan. Það eru
til fjársjóðir, óendanlega dýrmæt-
ari en gull og silfttr auðmannsins,
fjársjóðir, sem ekki er hægt að
kaupa fyrir alt heimsins gutl og
gimsteina, eig.tndanum svo dýr-
mætir og unaðsríkir. að hann gæti
ekki séð af þeim , hvað sem í boði
væri. Þessir fjársjóðir ertt hin
andlegu attðæfi, sent þekkingin ein
og sálarþroskinn ertt fær um að
framleiða.
Að ræna sjálfan sig visvitandi,
og meðan timi er til, öllum þeim
unaði, er sönn mentun veitir, er
háskaleg villa. Svo háskaleg er
hún og óbætanleg, að engin auðæfi
heimsins geta vegið á móti henni.
Sönn mentun og sálarþroski er ó-
tæmandi lind unaðar og ánægju, og
veita manninum auk þess styrk
og þrek til þess að bera þær þraut-
ir og raunir, sem að höndpm kunna
að bera í lífinu, með því jafnaðar-
geði og þolinntæði, sent hinn hefir
ekkert af að segja, er aldrei naut
þeirra ómetanlegu gæða, er þessir
a dýrmætu fjársjóðir veita eigendum
sinunt.—Success.
flytja á burtu allan óþverra.
;,(5) Veita nægilegu vatni, sem
hafi hæfilega mikinn straum-
hraða, við og við gegnum
saurrennurnar, til þess að
hreinsa þær og útrýma skað-
legum lofttegundum.“
fullþroskuð orðin, eða henni fariö
að hnigna. Akur andans, sem ekk-
ert er farið að hreyfa við fyr en
hásumar manrisæfinnar er komið,
getur ekki borið hundraðfaldan á-
vóxt.
Það er nóg til i heiminum af
þessum seinlátu sáðmönnum. Þeir
leggja stundum mikið á sig til að
rcyna að vinna upp umliðinn tíma,
og reyna að vcrða vaxnir þeirn
kröfum, sem lífið heimtar af þeim
og þeir verða að inna af höndum,
eí þeir eiga ekki að verða undir x
lifsbaráttunni. Nú fara þeir að
klípa af nauðsynlegum hvíldar og
svefntíma, til þess að læra svo mik-
ið, að þeir geti nokkurn veginn i
meðallagi leyst af hendi störfin,sem
ospart
Og veldur svo volegum sárum.
Yér hörmum þá rekka, sem Rán
hafa gist,
En ríkust er sorgin þar heima,
Þar beiskt grætur móðir, sem bur
hefir mist,
Og brúðurin, sem fyrir skemstu’
hafði kyst
! Þann ástvin, sem aldrei má gleyma.
f
-Nu lik yðar andvana hvila hér,
Sem hrönn hefir skilað að láði;
Svo klökkir yður þá kveðjum vér,
Fr kendum þann drengskap, er
báruð þér,
Fr gnoðinni stýrðuð á gráði.
Þér fullhugar snjallir, fölvir nú
Og fallnir í æskublóma,
Ver dáð yðar þökkum og trygð og I
trú,
Ei traustari menn, — vor raun
var sú —
Vér fundum að fræknleik ogsóma.
Og þú ,sem varðst eftir við unnar
stein,
Og ylgjan ei skilaði að landi,
\ ér kveðjum þig hér, þó þú berir
bein
Þar báran kveður þinn liksöng ein
< '*'> verpur þér sæng úr sandi.
t>a aldan hrífur burt ungra lið,
Þess ættjörðin seint fær bætur :
Svo sáran allir það vikna við
Og vinirnir bjóða að hinzta frið
Þeim grátandi: „Góðar nætur.”
Stgt. Tli.
—Fjallkonan.
Tónniun og tilfinninginer framleitt
á hierra stig og með meiri liat en á nokk-
uru öðru. Þau eru aeld með góðum
, kjörum og ábyrgstum óAkreðinn tíma.
Það ætti að vera á hverju heimili.
S L BARROCLOUGH & Co.
228 Portage aYe. Winnipeg.
Konurnar
sera verða að leggja á sig erfiða
vinnu, e-itu að halda við heils
unni með
7 Monks Ton-i-cu;e.
íslendingar í Winnipeg
ættu nú aö nota tækifærið og
fá brauövagninn minn heim að
dyrunum hjá sér á hverjum degi.
Eg ábyrgist yður góð—,, machine-
made“—brauð, og svo gætuð þér
þá fengiö ,,Cakes‘> flutt heim til
yðar á laugardögunum. Segið
mér ,,adressu“ yðar gegn um
telefón nr. 2S42.
Cj. P. Thordarson,
591 Ross Ave.
Fréttirfrá Islandi.
Heyrnarleysi lski\ast ek\i
við innfpýtingar eða þess konar^ því þær ná
ekki upptökin. Það er að einseitt. sem lækn
heyrnar eysi. og það er me&al er verkar á alla
lÍKainsbygginguna. Það stafar af æsing í slím-
him inum er olli bólgu í ej'rnadípunum. Þegar
f»ær ólga kemur suða fyrir eyrun eða heyrnln
örlast o ef bær lokast fer heymin. Sé ekki hægt
að lækna pao sem orsakar bólguna og pípununi
komiö í ;amt lag. £á fæst ekkt heyrnin aftur.
Níu af tíu s kum tilfellum orsakast af Catarrh,
sem ekki er annað en æsing í slímhimnunum.
V’ér 6kulum gefa Sioo fyrir hvert einasta heyrn-
BELL PIANO °s
ORCEL
ingi sem vér gefum.
F. I. CHF.NEY A CO..Toledo. O
Selt i öllum’lyfjabúðum á 75 0 euf.
Halls’ Family Pills eru be*tar.
I Tin ‘stnrlv'nctlprr'icf', arleysis tilfelli (er stafar af catarrh), sem HALLS’
11111 5,101 ^ostiegasta Og alvarleg- CATARRH CUREIæknar ekki. Skrifið eftir bækl-
ast jaröarför, sem hefir fram farið
hér í Reykjavík í minni allra núþf-
andi manna, fórfram í gær, er tólf-
menningarnir voru jarðaðir, sem I
druknuðu á Patreksfirði 5. þ. m. og
nefndir voni í síðasta tölublaði
Fjallkonunnar.
Eftir að likin höfðu verið tekin
Einka-a^eutRr*
Vtinniptf Pi£to & Organ Co,
Manitoba Hall, ^95 Portaae Ave.
(Ekkcrt boraar stq bchtr
fnrir imqt follt
I eu
PÁ X M. CLEMENS
hyífíf^ngameistari.
4fi8 Main Sr,
rlVlephone2fi85t
PRAY & „QIDER
m —irn i iac> ■
UPHtLSTERERS,
CABIKET FITTERS
OCCARPET FITTERS
i » „ , • , n , | Baker Block
ur kossum Jjeim, er J)au voru flutt 1 ^iwtpErr
ningað til bæjarins, og kistulögð,'
stóðu allar líkkisturnar suður í lík-
húsi þangað til á mánudagsmorg-
uninn. Þá voru likkistur skipstjór-
ans, stýrimannsins óg eins hásetans,
Hafliða Jónssonar, hins eina, sem I
kvæntur var, bornar heim í sitt hús-1
10 hver, frekri stundu fýrir dag-
mál; flutti dómkirkjupresturinn,
sera Jóhann Þorkelsson, húskveðju
yfir Hafliða sáluga og skirði um |
leið barn hans. Hinar húskveðj- J ______
urnar héldu þeir séra Friðrik Frið- : ^ ViJ? höfam til VUD(lftðast(i
nksson, Holdsveikraspitalaprestur, efn, ftð vinnft úr
og séra Ólafur Ólafsson fnkirkju- Kaj,i5 phone 2897
prestur. Siðan voru allar likkist-
urnar, tólf, bornirkjuna, '
og fiutti JS0n þar
ræðu yfir ,, \ búnu voru | Eyðið ckki
>ær allar ' Ljrnar suður í kirkju-j vetrarinámiðunum
garð og settar niður fvrir framan j ónýtis. Lærið eitthvað þa;n<_
iilíhiisiö. Þar Suttu’ Ur mtar S&tfSiS ííríS’ ÍÍU’S
domkirkjupresturinn og frikirkju- | fiunið okkur. eða skrifið til
presturinn. Var þá sungin kveðja
frá skipseigendum, mjög fagurt
væði, sem ort hafði rektor Stgr.
horsteinsson. Því næst vóru krgt
að ganga á .
WINNIPEG • « •
Bus/ness College,
Cor. Portage Ave. & Fort St.
Leitið allra upplýsinpa hjá
G W DCNAL.D
Manager.
CEStTRAL
BUSINESS G9LLECE
WlNNlPKG. Man,
| Biðjið um leiðarvísir ,.B ", þar fáið þér
urnar bornar til grafar og ausnar , Hnftr npplýsinítar um dagskójan"; Ef
moldu. Fóru þar níu menn í eina þér óskið að fá eitthvað að vita um
íiröf, skipstj. og stýrimaður í aðrajj kyeldskólann þá getið þér fengið litla
0 , , , i, r ’ , - t> -• 1 bok sem utskynr fvrir vður ætlunar-
en ólafur Ölafsson fra Lygggarðl verk hans. Við höfum aðsetur í Matv :
var jarðaður sér við hlið móður ! Block. Cor. William & King, rótt á
sinnar, sem jörðuð var síðastliðinn I b*k(Tlí'Tyill0ri Banlj'
ROBIWSOW »i°
$4.50 Kven-Jakets
fyrir $2.45.
Svartir. bláir og brúnir.
Þessir jackets eru prýddir á
ýmsan hátt og snmir silki-
fóðraðir. Stærð3'2—44. Vana
verð ¥4 50 Nú $2.45
Cretonnes.
Delaines.
c00 j'ards af Cretonnes,
mi- . ar tegundirmeð hald-
góð..Vn lit, röndótt, dropótt
og rósótt 25 þml. breið.
V tnaverð 12Jc. yaidið.
'Söluve-ð nú
1200 yardsalullar Delainos
fi'önsk Satin. undirliturinn
hvítur, með bláum. rauð-
um og grænum röndum og
dropum. Vanaverð 50e
yardið.
Söluverð n-5 39°
miðvikudag.
Feikilegur mannfjöldi fylgdi
þessum mönnum til moldár. Tveir
æðstu fyrirliðarnir af varðskipinu
„Hekla“ gengu í kirkjuna. Vildu
’-eir með því votta sjómannastétt-
inm hluttekningu sína og vfoðingu.
WOOD & HAWKINS, Principals.
Sorgar- og þakkarkveðja til
þeirra, sem druknuðu frá skipinu
Lergþóru mánudaginn 5. Septem-
ber 1904, frá eigendum skipsins.
Oft hafið er hýrt, en við svipviðri
svart
Það svellur með helþrungnum
bárum;
Bit.
Bit eftir flugur og önnur smá-
kvikindi læknast við
7 Monks Miracle Salve.
“EIMREIÐIN”
'-'•’breyttast*. og skemtilegasta tlma
. ð á íslenzku. Ritgjörðir, myndir,
sðgur, kræði. Verð 40 cts. hvert
kefti Fæst hjá 1, S. Bardal og
fc. Psigmann o fl.
Dr. G. F. BUSH, L. D. S.
tannlæknir.
Tennur fyltar og Idregnar! út án
sársauka,
Fyrir að fylla t«nn »1.00
Fyrir aðdraga út töan 53
Telephone 825. 627 Main St.
Dr. m. halldorsson,
Er að hitta á hverjura riivikudegi
Grafton, N. D., frá kl. 5—6 e. m.