Lögberg - 06.04.1905, Blaðsíða 4

4
LOGBERG, EIMTUDAGINN 9. APRIL 1905.
lögbns
er (?efið úthvern fimtudag af Tiie Lögberg
Printing & Publishing Co.\ (löggilt), að
Cor. Wiltiam Ave., og NenaSt. Winmpeg.
Man.—Kostar 82.00 um árið (á Islandi 6
(kr. Borgist fyrirfram. Einstök nr. 5 cts.
I. Published every Thursday by the Lög-
Derg Printing and Publishing Co. (Incorpor-
ated), at Cor. William Avenue & Nena St.,
Winnipeg, Man.—Subscription price $2.00
per year, payable in advance. SiDgle
oopies 5 cts.
M. PAULSON, Editor,
j A.. BLONDAL, Bus. Manager,
Auglýsingar. — Smá-augtýsingar í eitt
skifti 25 cent fyrir i þtnl. Á stærn augi>s-
ngum um lengri tíraa, afsláttur eftir sam-
agi.
£ , ,. Kaöpouaa vc/ður að til-
jKriflega og geta uei %r:veraudi bú-
«aB)fafnframt.
hægt,úr ]>ví ekki var fyrri um það
beðið.
Litlu síðar fóru fjórir menn
austur í sömu erindagjörðum, eins
og áður hefir verið skýrt frá hér í
blaðinu, og gera jieir sér góðar
vonir um, að Dominion-stjórnin
, , „„ t.Mr> | taki beiðni þeirra til greina að svo
Samkvaemt landslogum er uppsogn kaup .
anda á blaði ógild nema hann sé skuldlaus | miklu le,ytl sem Vlð verðttr komið.
TJtanáskrift til afgreiðslustofu blaðsins er:
The LÖGBERG PltlNTING & PUBL. Co
P.O, Boal38.. Wlnnlpeg. Man.
Telephone 221.
Utanáskrift til ritstjórans er:
F.dltor l.ögberg,
“".1)0x136, W innipegC Man.
iugajbraut, því að t starfsáætluu
C. N. R. félagsins er ekki gert ráð
fyrir að hún verði lögð á næsta
sumrí. Þetta tvertt, sem hér hefir
verið bent á, er að eins sýnishorn
af þvi, sem á hefin gengið um
fylkið þvert og endilangt núna
síðustu vikurnar.
fann nefndin frá Gimli Mr.Whyte
að máli, og áttum vér eftir á tal
við einn . nefndarmanninn. Eftir
því, sem hann sagði, tók Mr.
Whyté nefndinni vel og gaf henni
góða von um, að á næsta sumri
mundi annað hvórt Teulon-braut-
in eða Winnipog Beach-brautin
eða þvílíku verður ekki haldið
fram við Galicíumennina þegar til
næstu fylkiskosninga kemur.
Meðan á þessu stóð fóru tveir í verða lengd 15 eða 16 mílur norð-
samverkamenn Roblins í stjórn- j ur eftir bygðinni — líklega frem-
inni austur til Ottawa til þess að ur hin fyrnefnda: en ekkí vildi
fara þess á leit við Laurier-stjórn- hann lofa að láta leggja brautina
ina að stækka Manitoba-fylki; en j inn til Gimli-þorpsins og norður
þeir gerðu þannig lagaðar kröí- ■ meðfram vatninu,sagðist þó skyldi
ur, að ómögulegt var að ftillnægja taka þann lið beiðninnar að því
þeim. Ekki einasta fóru þeir fram
leyti til greina, að láta rannsaka,
á, að fylkið yrði stækkað norður : livar bezt væri liklegt að borga sig
að Húdsonsflóa heldur vestur und-i að, leggja brautina og hvar hún
ir Regina, sem auðvitað ekki var | væri ltkleg að koma að sem al-
Um kvæöi
Eggerts Ólafssonar.
Eftir Stcfán Gitttormsson.
mennustum rxium og mest væri
Hin heimspekilegu kvæði Egg-
erts eru með því marki brend, að
i þeim er praktískur vísdómur er
a!lir geta haft not af, en síður há-
Hevgir skýja-draumórar. Þannig
kemst Eggert að orði um lukkuna:
Hún plagaði’ opt að elta mann,
íent undan henni hlaupa vann;
lær leikinn þánn!
cf þú hana eltir, kann
hún lialda’ undan.
þörfin, og að þvt öllu jöfnu skyldi af núttðar-skáldunum mundu
þeear hann segir upp. Eí kaupandi, sem
er í skuld við blaöið, flytur yistferlum án
þess að tilkynna heimilisskiftin, þá er það
fyrir Idómstólunum álitin sýnileg sonnun
fyrir prettvíslegum tilgangi.
Næstu fylkiskosningar.
Með tíðindum má telja það, að
ekki er óhugsanlegt að fylkiskosn-
ingar fari fram í Manitoba núna t
vor; að minsta kosti þykjast menn
vita, að Roblin-stjórninni verði
ekki um að kenna veröi ekki al-
mennar kosningar áður en kjör-
Því að eðlilega er það vilji allra
Manitoba-manna að fylkið verði
stækkað bæði vestur, austur og
norðttr, sé þess nokkur kostur. í
því efni getur ekki verið ttm
flokksmál að ræða.sem annar póli*
tíski flokkurinn sé með og hinn á
móti. Hefði Mr. Greenway feng-
ið að halda völdtinum, þó ekki
hefði verið nema citut kjörtímabili
lengur, þá eru miklar likun til að
Manitoba-fylki væri nú stærra en !
það er og það i þá áttina sem flest-,
ir mundu helzt kjósa sér. Roblin 1
aftur á móti hefir ekki sýnt minsttt
skrárnar alræmdu, sem samdar
voru í fyrravor, ganga úr gildi. , vjg]ej]n] tij að fá þvi framgengt
Við samning þeirra voru flokks- ,
menn Roblin-stjórnarinnar einir
um hituna. Andstæðingaflokkur-
inn bjóst ekki við, að þær yrðu j
notaðar, allra sízt við fylkiskosn-
ingar. og lagði því enga rækt við Upp Roblin-stjórnin hafi
að koma nöfnum mantta á þær.
l»angað til nú þegar það er tttn
[ seinan.
Og nú kemttr merguritut máls-
tns.
Fvrir tæpri viktt siðan kemttr
ekki verða fram hjá Gimli gengið.
Það eru þrví miklar líkttr til, að
þess verði ekki sérlega langt að
biða, að járnbraut leggist inn í
Gimli-sveitina og ef til vill alla
leið norður um ltana, en fremur
litlar líkur til að hun leggist niður
að vatninú eða norður með því.
I’að er liætt við að Mr. Whyte líti
þannig á, að þörfin sé meiri vestan
til í bygðinni, þar sent ekki er
hægt að nota vatnsleiðina, og hann
álíti. að brautin borgi sig betur
þar sem hún verður notuð frá
báðum hliðum og ekki er við
vatnsflutninga að keppa. Auk þess
er landbúnaðurinn, því miður,
skemmra á leið kominti nálægt
vatninu.
Það ltefir áður verið ráðgert að
fratulengja Teitlon-brautina jafn-
vel á næsta sumri, og hefði það
vafalaust jafnt veriö gert hvort
nokkur bænarskrá befði verið send
frá Nýja íslandi eða ekki, enda
hefir blaðið „Telegram“ það eftir
!!. 1!. Olson, að ttm 1,000 mánna
hafi beðið itin ]>rautina að vatninu
leika það eftir honum, að binda í
styttra mál dýpri lífsspeki, og um
leið auðskildari,, en hann gerir í
þessttm ltnum:
lierrann sára grefr grótu,
gcfr beiskan læktiisdóm,
stillir blóð og bætir mein úm
síðir.
Einliverjttm nutn nú finnast þetta
þunn speki. En hér sannast sem
oftar, að „grunt er oft það grugg-
ugt er.gegn uin djúpið einatt sér“;
eins og skáldið eitt kveður að orði.
Egjandi samanburður á forn-
öldinni og þáverandi aldarfari,, á-
samt trú á viðreisn landsins, kem-
tir fram í Mánamálum.. Ingólf
Arnarson lætur liann segja:
Nú gengr raup
fýrir rausn manna,
ok hól fvrir
hreystiverk.
K11 jæssi orð leggur liann Mána í
munn:
Verðr lngólfr
cndrborinn
ok mærstur Mána faðir,.
tingir ntunu rísa
í Revkjavík
ok fræva hin fornu tún.
Og vcit eg eigi lietur en sú spá
hafi ræzt.' Því það 'er kunnugra
Að afstöðnum Dominion-kosn-
ingunum í haust eð var, sem
mönnum er í fersku minni hvern-
ig fóru, þá bárust þær frettir ut
frá herbúðum Roblin-stjórnarinn-
ar. að hún áliti hugi kjósenda i
íylkinu orðna sér fráhverfa, að,
með sanngjörnum kjörskrám, \>*v lcita'fyrst vilja kjósendamra. Og ;
andstæðingar hennar ekki
a j cn^kki llcma 200 manns t,m hana | en frá þurfi að segja. að slíkar
gróðurtilraunir hafa verið gérðar
í stórum strl' á síðári árum í nánd
vestar.
Hefði Róblin-stjómin fengið
C. 1>. R. félagið til að framlcngja|,v^Rc-vkÍavík- hepnast.ágæt
Winnipeg Beacli brautina, þó ekki
hcfði verið nenta norður að Girnli,
þí Itefði henni verið fyrir eitthvað
sem
væru í stórhópum sviftir at-
kvæðisrétti, gæti hún ekki húist
við að halda völdunum, og þess þeirra .-tt, ri„an afl le??“ja frani i
vegna væri ekki annað sýnilega til
ráða en íresta því sem fratn ætti
að koma með því að hafa kosning-
ar áður en nýjar kjörskrár vérður | })ykki siu eins 'OR, vií) matti bu-
samkvæmt kosninga- i
að semja
lögunum.
En svo drógst þetta ntánuð eftir stj/>n) jafm,e]
mánuð og menn voru farnir að j
halda, að trúnaðarmenn stjómar- j
ætlað að leysa upp þingið og efn
til nýrra kosninga og gera stækk-
un fylkisins að aðalmálinu. Svona !
skömmu eftir almennar kosnittgar i
var sem sé ekki hægt að leysa upp
þ:nglð átt þess eitthvert stónná!
væri .á dagskrá sem ekki væri rétt
.. . ' . ,, , . , 'að L'iicka. Og það hefði' vertð tnn-
af stjorninm að raðast 1 an þes.4 a/ . .
an handar tyrir hana ekki stnkart
ten intn er á almenningsfé þegar
| járnbrantarféíag er öðrumegin. |
„, | lííefði stjórnín boðist tiL að kaupa I
sKvrslu
j land felagsins hja Winnipegf Beach
„ . , . ,1 eða kaupa handa því land norðar
En það fylgtr með I
nreð vatmnu og borga þwí sann-í
gjarna milligjöf, og gert það að
skílyrði, að Winnipeg Beaeh ýárn- j
nratttin yt.'di að Ieggjast raorður ef j
C. N. R.. félaigið ekki legði l>ang-
að> jántfwatit, A þann tótt Itefði
lcga.
/Ettjarðarást hans. sent sýndi
fremttr í verkttnum og íkorin-
Sig
7V
orourn hugvefsjnm ett í orðaglamri,
<tar ívrir hana ekki sinkari hrcgðitr upp. björtum ljóma í
þettn stórmál átti fylkisstækkunin
að verða. Til þess gerðu ráðgjaf
arnir ferðina austur, og
kvæðittu Ucumótt, þar settt ltann
s<
íir:
yfrir fólkið.
sögunni, að
fylkisstjórinn hafi
neitað að vefta brellu þetsari vatn-
ast. því að lH-tta er sú aumastá fá-
sinna og húmbúg, sent nokkur
Roblin-st j órsin,
hefir látið tmi stg spyrjast.
Það lítur þvi út fyrir.að stjom-
innar, sent fréttirnar voru hafðar: j(( ver^; af> u^hugsa eitthvert ] J E° .
eftir, hefðu verið að fara með j annað rafl eigi hún að fá sam-
markleysu eina. Fyrir nokkuru þvkkj fv!klsstjnrans tii þess að
síðan, eða undir eins eftir að þing- . leysa n þingið; og hún verður .
1-/ 1—*•»•* | ' „ , „ . . , , _ i Isleitdingar eiga aðallega lilut að
í að hafa hraðan við etgt hun að! . ^ ° ... ....
Auðlegð úregr ekki mig
íslands til að vitja,
efligar sæían yndislig,
er eg hitgsi’ að nytja;
minnr þeiúki manns á stig,
ntaktar von eg seinast á,
In ar þú crt við ccginn blát'
Itcfdr að fá að faðnta þig,
foldar ptfýddá þaungttm.
Kalla' cg laufigum, balla’ cg
til þin iáungitm.
stjórninni verið það í lófa lagið að Aftur verður homtm að orði i
! láta Gindi-mettn fá járnfwaut inn * kvæði, senr bann orti á siglingu til
hún auðsjáanlega Kattptnannafiafnar, 1764:
vftir ekki sínum minsta fingri til ! f>fund fenýr og eltir ntig
þess að verða við beiðni «inhh.t- f óíamnugra l>joða;
iæ ce ekki að taonia pi<>;
ane - ^ssara ^’000 — Þar sem! íóstriamdið góða!
inu var slitið rifjaðist þó þetta
upp íyrir mönnum á ný. Það þótti
gTuiisamlegt hvernig þingtnenn- __
irnir brugðu við út á tneðal kjós- I "k^ningahugmyndinni | að framlen^ TeuIon'
enda sinna til þess að vita hvað j gy(> st(')(1(lu_ fiá verður Éróðlegt j
■ -f • ...... s niáli, heidur vísar frá ser til Mr.
geta notaO nugudandi kjorskrar. , !
, Hi' VVhyte^ sem hún veit aft hafði a-, N
Mislukkist henm þsað og veroi hun f . _ í-<.
fyrir þá væri hægt að gera. Sem
sýnishorn niá benda á járnbraut-
arumbrotin setn kontið var á gattg
í Nýja íslandi, en vafalaust hafa
verið leidd fyrri til lvkta, fyrir
hrósverðan ötullcik Gimli-manna,
en Roblin-stjómin hafðí til ætlast.
-gefin vinna við að hreinsa brautar-
stæði fvrir járnbrautina austur
frá Émerson, sent McFadden not-
aði sem kosningaagn við siðustu
fylkiskostiingar og ætlar sér að
nota við þær næstu. Oss þótti
það nokkuð einkennilegt að heyra.
braittarinnar
rauninni er
. ., • „ -• ratti
i að sja hvort ekkt verður emntg ao I
.... , , ., , 1, ■ ! stjiirnarinnar
si o stoddu liætt vtð að nretnsa ; _J
brautarstæðið í I’itte Vallev
aij
þetta aðgerðaleysi
ekkt öskiljanlcgt. ;
I Galictumennirnir hafa alt til þessa j
fylt andstæðingaflokfc Roblin- j
stjómarinnar og það ekki að á- j
j stæðulausu. En leggi nú C. P. R.
j félagið járnbraut í gegn um bygð j
I þeirra, þá býst stjóriiin við að j
j geta látið tnýkja úr Galicíuniönn- j
í siðasta blaði skýrðtmt vér frá ttnuin með því að telja þeint trú !
undirtektum þeim sem járnbraut- uni, að það sé hettni að þakka; \
arbeiðni Gimli-mknna fékk hjá að hefði það ekki verið af velvitd- !
Jámbrautarmá!
Gimii-manna.
Kýmni , gletni og græskulaust
! ganran skbi út úr hverri línti í
amankvæðum hans. Get eg eigi
• j stih inig um að heintfæra þessi er-
Ve' n* k mrti úr kvæðinu Hafnar-sœia:
Ljótr, skakkr, auttir, armr,
ttmhleypingr, tossa-garmr
jarla verðr vin og barmr,
vizku, göfgi. friðleik á,
út unt strcctin Ihtfnar há;
bráðtmt eyðist halriútn harmr
heppnist bja.rmi' græði;
lcngr cnginn ísa tregi gœði!
Roblin-stjórninni og að luin visaði
ntálintt frá sér til Mr. Whyte að-
stoðarmanns forseta C. P. R. fé-
arhög til þeirra, þá hefði hún látið
framlengja Winntpeg Beach brailt-
ina eins og íslendingarnir báðu
Fagrar píkur við hans veldi
vikna snarfc sent kvikni’ í eldi:
ttndir tnjtifcnm marðar-feldi
nteydómrinn siglir þá,
ú. str. H. h.;
ótal fengi* á eintt kveldi,
ef hann þeirra bæði;
/. c. /. tr. g. t
að vinna væri byrjttð við þá (kosn- lagsins. Um ntiðja stðitstit viku um. Það sannast, livort þessu Bragnar þeir úr bítum hafa,
bttrgeislega vita' að skrafa,
matar, auðs og kvenna krafa,
klæðin littið eins og pá,
ú. str. H. h.;
skjótt úr djúpttm skorti kafa
skrautbúnir um svæði;
/. c. í. tr. g.
Allar sveinum opnar standa
íþróttir til niunns og handa,
fengið geta fjærstu landa
frcgn og sprok i hverri krá;
ií. st. H. h.;
aftrgöngur, forna fjanda,
firrast Mafnar stæði;
/. r. /. tr. g.
Nú kem eg til íslands aftr, o.frv.
Turfur heint í bygð mig bera,
bið eg mér að lofa’ að vera;
fljóðin typt*) mig þurleg þcra,
þorna- lystug burt er -gná
ú, str. H. h.;
fiskinn harðatt skal eg skera,
skamtar maginn græði;
/. c. /. tr. g.
Þá kemst hann hnittilega að
orði í kvæðinu Sótt og dauði Is-
lenckunttar. Þar stendur tneðal
atiuars þetta;
Unt þá tíð, sem er í dag,
yrkja vildi' eg stuttan brag:
íslenzkan er orðin sjúk,
iðrastemmu þarf í búk,
þvi frúnni lengi fallið hefir
fæðan tnjúk.
•
Eg hefi, sagði' hún, áðr fyr
etið lengi graut og skyr,
hrært við búttr, sykr, salt,
sötrað ýmist heitt og kalt,
í frönsku, dönsku' og flatri
þýzku farfað alt.
Því er opttað iðra-rann, .
enginn magi standast kann
svodclatt Iepju sullum-bull;
svo þar ekki verði drull;
þó er bjöguð þýzkan inst
við þarma full.
Sællífinu réttir bann þessa laglegu
sneið, er heitir Otlcnzkur magi í
islcnzkum búk:
Ef þú étr ekki smér,
eða það setn matur er,
dugr allr drepst t þér
danskr íslendingr!
hafðu salt og hafra-saup,
eti hákalls kaup
lterða tær og fingur.
Hleypidómttm sælkera gegn hin- j
um forna þjóðdrykk íslendinga, j
miðinutn, lýsir hann með þessttm 1
orðum:
Þú rís upp heldr þykkur :
[>að er jú kvenna-drykkr
og kerlinga konfekt;
það vill ei frattska þjóðin,
það cr jú ekki' í móðinn,
það er þorparaiigt.
Hinni ahdlegu leysingu er hálf-
mentuh, sent þykist alt vita, veld-!
ttr í hugum sutnra, lýsir itann
þannig:
Nú hrapar spræna' af hverj.um j
tind,
hvaðan ungmenni svölun fanga, í
gruggast þær fyrir veg og vind :
vatni standandi frá nær ganga.
V íða í kvæöum Eggcrts hregð-
ttr fyrir þeim fjörsprettum.að Páll 1
Olafsson rnætti hafa sig altan við
að gera betur. Eg vit t. d. bcnda
á þetta crindi úr kvæðinu íslctnds-
sccta:
Sólirt rennr hýr í heiði,
hverfr burtu þögn og leiði;
hauðrið gyllir, hnoðrum eyðir,
hlær þá flest t geði tnanns, j
út 11 tn svcitir Isalands;
skýin fjalla skautið meiðir
skirt. sem eldr Rinar;
enga langar út um heim að
blína. '
()g enn fretnur vil eg benda á
þetta erindi úr kvæði, er hann orti
tun siglingu til íslands 1766:
Allar skepnur yndishót
inna' að mínu geði;
höfrttngarnir hlaupa’ á mót,
hefja dans og gleði.
Víða kemst hann svo vel að
orði,, að fáir hafa betur gert. Er
ekki þetta snildarlega sagt?
Þá tungl á ltvarf er hafið, opt
hundar að því geyja;
*) Með skauta-földum.
en nær það kemr leingra’ á lopt ■
þeir láta vera og (>egja;
framhleypnttm svo fer:
alt í fyrstu frægast var,
fallið bráðunt er.
í kvæðinu Islands-sccla seejr
hann:
Þvi er betra kál í koti,
en ketill stór og borgar floti.
í kvæðinu Lukku-dans verðurhon-
um að orði:
Ef nokkurr vilja segir sinn,
sem hinum er ei geðfallinn,
blóð belgir kinn;
ógnar hann, því heimrinn
er eitt kálfskinn.
Þeíta er í því santhandi merkilegt,
að i allri kvæðabók Eggerts he."
ekki á persónulegum ónotum eða
öfundar-hnútum í garð eittstakra
tnanna. Enda kemur hér fram
sem oftar. að þeir sem starfa tnest
og bezt, nota drengilegust vopn-
‘i;’ i,ul f*i ekki að halda á und-
irferli, rógburði, og hrekkvísi.
Þeir koma til dyra eins og þeir
ertt klæddir og forðast alt rósa-
mál. Vitið nota þeir til þess að
gera ðrum sannarlegt gagn með
því, en ekki til þess að fegra það
scm ilt er, eða láta livítt líta út
eins og það væri svart. Dvgðin
lætur lítið yfir sér; þvt segit- Egg-
ert á einum stað:
Þurt er og þeflaust evð
þar dygðin heldr stóí,
en lyst er eftir þreið
eins og rennandi sól;
strákar hafa stærsta lttkku;
stivarðar hcnnar ertt fól.
Annars eru mörg kvæði Eggerts
kveðin í þeim tilgangi að lýsa
htnni huldu fegttrð dygðarinnar,
en „útmála lestina eins og, sjálfan
skollann"; og ntundi slíkt þykja
„þunnar traktéringar" nú á ílög-
um, þegar sumt fólk fýkist ltvað
mest i óvönduðusttt ruslsögurnar,
cn lætur góðar bækttr og nytsam-
ar ntygla uppi á hillunni.
Atjánda öldin var sannkölluð
upplýsingar og skynsentis öld.
Sunit var nú auðvitað gott og
gagnlegt í stefnu aldarinnar; en
aftiir vont sum af andans ljósum
þeirrar tíðar fremur maurildis-
kend. Eggert varð um hríð heill-
aður af ntýraljósum þeim og
lirævareldum er öldin hafði svo
miklar mætur á; en vaxandi lífs-
reyrtsla kendi honum þann sann-
leik, að sú speki, sem hinir svo
kölluðu „andans menn“ bisa við
að grafa upp. reyníst oft fallvölt
og fánýt þegar mest liggur á.
Þessu til sönnunar vil eg benda á
l>etta erindi Eggerts:
Nú er eg orðinn fýrsta frí,.
ferhtgr að aldri;
helming fullan æfi i
efa synti galdri.
r’að -cr cinkennilegt og lærdóms-
nkt, að slíkt mikilmenni og Egg-
ert skuíi kalla sig fvrst f'rjátsan,
er andi hans hefir háfið sig upp
yfir efasemdir og öfúgstrcytni' ald-
trinnar. En fttil tuttugu ár af æfí
hans gengu í það að kveða niðttr
þann draug, utart úr heirni; en
aldrei gat óvættur sú kotrrið lion-
ttm af fótunum, þvi alt af er Egg-
ert dygðarinnar, sannleikans og
trúarinnar skáld. Sýnir það bezt,
að hann hefir verið „þéttur á velli,
og þéttur í lttnd; og þratttgóður á
rauna-stund." Og Islatul væri
f.vrir löngu komíð á kaldan klaka,
ef sumir af sonum þess væru ekki
glímnir. En það var Eggert;
hann var glírrtiim. A mótt skessu-
brögðum og draugasveiflunt ó-
vættanna brá liattn fvrir sig ís-
lenzkum hælkrók og mjaðmar-
hnykk, og lánaðist vel.
Það er ekki af tómri hendirtgtt
að Eggert farast þannig orð í
Kvcðlingi um Jón bislcup Arna-
son;
Heimsins speki hlekkjaði’ und-
ir hlýðni trúar,
ekki treysti á mátt og megin.
þú margir elski þennan veginn.
V 'iðu rkcn n i ngar-sálm 11 r hans,
kveðinn 1768. hefir að geyma
þessi gullvægu erindi:
Guð einn og þrennr gjörla veit •
geð mitt og lífið attma;
hvörsu eg hefi farið á leit
fánýtra speki-drauma:
Við lista nám, á lukktt stig,
lézt eg fullkomna sjálfan tnigs