Lögberg - 05.12.1907, Blaðsíða 4

LOGBERG FIMTUDAGINN 5. DESEMBER 1907
Uijjbera
■r K«flC út hvern flmtuday aí The
Lösberg Prlntlng St PubUahlng Co.,
(löKKllt), aO Cor. WUllam Ave og
Nena St., Wlnnipeg, Man. — Kostar
12.00 um &rl6 (6. íslandl 6 kr.) —
Borglst íyrlrfram. Elnstök nr. í cts.
Publlahed evexy Thursday by The
Lögberg Prlntlng and Publlshlng Co.
(Incorporated), at Gor.WUllam Ave.
* Nena St., Wlnnlpeg, Man. — Sub-
•crtptlon prlce $2.00 per year, pay-
able ln advance. Slngle coples B cts.
S. BJÖKNSSON, Kdltor.
J. A. BLÖNDAL, Bus. Manager
Auglýslngar. — Smfiauglýslngar I
eltt sklftl 25 cent fyrlr 1 þml.. A
stærrl auglýsingum um lengr* tlma,
afsláttur eftir samningi.
Bústaðasklfti kaupenda veröur aö
tllkynna skrlflega og geta um fyr-
verandi bústaö Jafnframt.
Utanáskrift U1 afgreiöslust. blaös-
ins er:
The LÖGBERG PRTG. St PUBL. Co.
P. O. Box. 1*6, Wlnnipeg, Man.
Telephone 2*1.
Utanáskrlft tll ritstjörans er:
Edltor Lögberg,
P. O. Box 1*6. Wlnnipeg, Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn
kaupanda á blaöi öglld nema hann
sé skuldlaus Þegar hann seglr upp.—
Bf kaupandi, sem er I skuld viö
blaðiö, flytur vistíerlum án t>ess aö
tllkynna heimllisskiftln, þá er þaö
fyrir dömstðiunum álitin sýnlleg
■önnun fyrir prettvislegum tilgangi.
Bæjarstjórnarkosning-
arnar.
Aldrei hefir áhugi manna um
bæjarstjórnarkosningar hér í Win-
nipeg veriö meiri en nú.
Vegna hvers?
Vegna þess aö almenningi er
oröiö ljóst aö horfurnar — fjár-
hagshorfur bæjarins eru þannig
vaxnar, aö eigi er sama hver á
heldur. Mönnum er ekki fariö aö
litast á þær.
Þegar Ashdown borgarstjóri tók
viö, var fjárhagurinn i mesta ó-
lagi eins og kunnugt er, og þó aö
borgarstjóri hafi haft allan vilja á
aö rétta hann viö, hefir hann eigi
getaö komiö því öllu til vegar, sem
skyldi og hann ætlaöi sér, vegna
þess aö hann hefir ekki haft nægi-
legt fylgi meöstjórnarmanna sinna.
Hann hefir tíöum veriö í minni
hluta.
Þetta er mönnum fullkunnugt.
Og sakir þess, aö fjöldinn allur af
kjósendum hér í bæ hefir óbifan-
legt traust á hagfræöishyggju
borgarstjóra, þá er þeim mjög um
þaö hugaö, aö sem flestir þeirra
manna nái kosningu í bæjarstjórn-
ina, er fylgja honum að málum.
Þeir vilja aö borgarstjóri geti not-
iö sín betur en aö undanförnu.þeir
vilja, aö hann hafi eftirleiöis nægi-
legt bolmagn til aö koma fjármál-
um bæjarins í vænlegt horf.
Traustið, sem Winnipegbúar
bera til Ashdowns borgarstjóra
lýsir sér hvað bezt í því, að enginn
hefir oröið til þess aö sækja um
bæjarstjóraembættið á móti hon-
um í þetta skifti. Þrátt fyrir all-
an speninginn í andstæöingaflokk
hans, Garson-flokkinum, bruðlun-
arflokkinum, hefir sá hópurinn
engan til fengiö eöa fundiö, sem
Þótt hefir takandi í mál aö bjóöa
fram, til aö keppa viö Ashdown.
Ashdown verður því sjáanlega val
inn aftur gagnsóknarlaust.
En eins og áður var sagt, þá
er þorri borgarbúa þess mjög fýs-
andi, að þeir menn verði nú kosnir
er standa vilja með borgarstjóra. i
1 þvi skyni hefir verið skorað á
ýmsa merka menn, sem almenn-'
ingstraust hafa, aö gefa kost á sér
i bæjarstjórnina.
Við þeim áskorunum hafa þessir i
menn oröið: Bæjarráðsmenn: W.
Sanford Evans, J. G. Harvey, Lat-
imer ('fyrv. bæjarfulltrúi og J.W.
Baker. Bæjarfulltrúar: F. W.
Adams, Frank Fowler , R. T.
Riley, W. G. Douglas, C. A.
Baskerville og Cox bæjarfulltrúi.
Þessir menn eru allir fylgismenn
þeirrar hyggilegu stefnu i fjármál-
um, sem borgarstjóri berst fyrir.
Auövitaö sækja fleiri um bæjar-
ráðsmanna embættið, en þessir
fjórir, sem taldir voru, en stefnu
þeirj^i er svo háttaö—bruðlunar-
stefnunni, að bæjarbúar eru fyrir
löngu búnir aö fá nóg af henni og
segja nú: “Hingaö og ekki
lengra.”
Veröi framan greindir menn
kosnir, þarf ekki aö kviöa því, aö
Winnipegbær þurfi lengi aö
ganga boginn í baki undir skulda-
fargi því, sem nú hvílir á honum,
og lamað lánstraust standi honum
fyrir Þrifum; rafaflsstöðin veröur
og bygð svo skjótt sem kringum-
stæöur leyfa, og bæjarmálum yfir
höfuð aö tala viturlegar stjórnað
en auðið var meö þeim liðskosti,
sem veriö hefir í bæjarstjórninni
upp á síðkastið.
Sambandsþingið.
Þaö var sett meö venjulegri viö-
höfn 28. f. m.
í hásætisræðunni mintist land-
stjórinn helztu tíöinda, er gerst
höföu meö Canadamönnum á ár-
inu. Verzlun landsins viö aörar
Þjóðir kvaö hann hafa vaxið svo
mikiö, aö nú væri hún orðin langt-
um meiri, en nokkurn tíma áöur.
Bein afleiðing af því væri það, að
tekjurnar á næstliðnum níu mán-
uöum heföu orðið miklu meiri en
útgjöldin, og skuldir landsins því
minkað mikiö.
I innflutningsmálum væru horf-
urnar góöar. Innflutningurinn
væri alt af aö aukast, og* aldrei
heföi hann veriö meiri, en í ár, og
kvað landstjórinn aö sér væri þaö
mikið ánægjuefni, hve margir
heföu fluzt hingaö frá Bretlands-
eyjum.
Hann mintist á peningavand-
ræðin, sem nú væri um allan heim
og kvaöst þess fullvís, að hér í
landi mundi brátt rakna fram úr
þeim. Enn fremur skýröi hann
frá aögerðum veldisfundar Breta,
sem haldinn var í Apríl og Maí-
mánuöi í sumar, samningunum, er
gerðir voru viö Frakka og því, aö
ágreiningsatriöunum milli Banda-
ríkjastjórnar og Canadastjórnar
um skilninginn á fiskiveiðasam-
þyktinni, er gerö var 1818, yrði
skotið til gerðardómsins í Hague.
Lagning Grand Trunk brautar-
innar sagði hann hafa gengið
nokkuö seinna en til var ætlast, og
væri þaö mest aö kenna því, hve
erfitt heföi veriö aö fá verka-
menn og byggingaefni. Eigi að
síöur heföi mikið verið aö gert
bæöi á eystri og vestari brautar-1
hlutanum. Á vestari brautarhlut-1
anum heföu nú verið tvö hundruöj
og fimtíu mílur nothæfar til
flutninga í sumar. Verkiö á eystri
og vestari enda brautarhlutanna
við Klettafjöllin væri nú verið aö
fela verkstjórum í hendur, og inn-
an mjög skamms tíma yröi unnið
af kappi að allri brautarlengjunni
frá Moncton vestur aö Kyrrahafi.
Hinn óvænta innflutning Jap-
ana hingað til lands kvaö hann I
hafa valdið mikilli óánægju, og
heföi sambandsstjórnin sent einn
ráðgjafa sinn til Japan til að fá
stjórnina þar til aö hindra þenna
mikla innflutningsstraum þaðan
hingað,
Hann gat þess hve mikinn
skaöa landiö heföi beðiö viö hið
slysalega hrun Quebec-brúarinnar.
Nefnd heföi verið skipuö til aö
rannsaka þaö mál og álit hennar
yrði á sínum tímk lagt fyrir þing-
iö. Nauðsynlegt væri að fé yröi
veitt til að ljúka viö brúna, áöur
langt um liöi.
Um póstmálin væri þaö aö
segja, aö Þó póstgjöld heföu ver-
iö færð mikið niöur, þá heföu
tekjurnar af þeirri stjómardeild
stöðugt verið að aukast. Þess
vegna mundi verða hægt aö auka
og efla póstflutning enn meir en
áöur á næsta ári.
Hann sagði aö nú væri tími til
þes kominn að stjórnin færi aö
hafa eftirlit meö síma- og tal-
þráðafélögum, og frumvarp þess
efnis yröi nú lagt fyrir þingið.
önnur frumvörp er fyrir Þingið
yröu lögö sagði hann að væru
frumvarp um stækkun Manitoba-
fylkis og fleiri fylkja, frumvarp
um breytingu á kosrlfngalögunum
og lögum um stjórnarlönd o. fl.
Frumvarpið um eftirlit meö
síma- og talþráðafélögunum hér í
land, er tímabært í fylsta máta.
Þaö eftirlit veröur járnbrauta-
málanefndinni sjálfsagt falið, og
bætt nýjum mönnum í hana. Þaö
kom til mála fyrir einum tveimur
árum aö járnbrautamálanefndinni
yröi falið eftirlit með talþráðafé-
lögum, en lög um það voru þó
eigi staöfest af þinginu. Nú er
þess aftur aö vænta aö frumvarp-
ið nái fram að ganga, og réttindi
almennings verði trygö gegn fé-
lögum Þessum bæöi að því er
starfsrækslu snertir og taxta.
öllum fylkisbúum hér mun
þykja frumvarpið um stækkun
Manitoba miklu skifta. Manitoba-
búar hafa helzt til lengi beðið
eftir þessari stækkun Því hún er
í alla staöi réttmæt. Áöur hefir
verið gerö grein fyrir því aö
þetta mál varö eigi formlega af-
greitt af þinginu í fyrra, en varö
þá að bíða, vegna anna eins og
ýms fleiri mikilvæg mál. Rangt
væri því aö ætla aö drátturinn
væri nokkrum óvildarhug aö
kenna, og eins vist, og svo er
ekki, er Það, aö nú er þaö talið
fullvíst aö fylkiö verði s ækkaö
svo að þaö hafi öll hlunnindi af
bezta hafnarstæöinu viö Hudson-
flóann noröan og vestan og veröi
fult eins stórt og nýju fylkin.
BRÉF
frá Jóni Jónssyni frá Sleðbrjót.
fFramh. frá 1. bls.J
hrædd á Grýlu og Kolbeini skakka.
Fjöldi manna segir, aö þaö sé hægt
aö gera alt, sem þurfi, meö sam-
tökum, án sveitarstjórnar. Hún
orsaki aö eins útgjöld. Þetta er
nú á vissan hátt satt. Ef aS menn-
irnir vœru eins góSir og beir œttu
að vera. Og ef svo væri um heim
allan, þyrfti aldrei neina stjórn, og
allur stjórnafkostnaöur væri ó-
þarfur. En sú gullöld mun seint
renna upp yfir heiminn, og byrjar
varla hér í bygð, eftir reynslunni
að dæma. Það er skortur á athug-
un aö ætla aö allir skattar, sem í
sveitarsjóð renna, séu tapaö fé. Ef
vegabætur eru gjöiöar, rennur fé
Þaö, er til þeirra er kostað, í vasa
þeirra bygðarmanna, sem aö því
vinna, auk þeirrar hægöar og Þæg- J
inda, sem góðir vegir veita. Aö
vísu mundi talsvert fé þurfa að
borga út úr bygðinni, ef rist væru j
fram löndin. En væri það vel gert
þá mætti ætla aö löndin hækkuöu
um helming í veröi, fyrir utan
latidauka þann, sem bættist viö er
svartir forarflóar yröu að grænu j
engi. Reynslan í sumar ætti aö
sannfæra menn um hve almennur
bygðarskaði þaö er aö vatnið stend
ur hér svona uppi og veldur skaöa
á bústofni og eyðilegging lands, og
það ætti aö veröa öllum hugsandi
mönnum næg hvöt til aö vilja
leggia fram nokkurt fé, og nokkra
fyrirhöfn, til þess aö vinna að þvt
aö bæta bygðina, til sameiginlegs
hagnaöar fyrir alla þá, sem í heuni
búa. — Veröi það ei gert, verður
líklega því miöur hægt, með tal<-
verðum ástæðum að segja um
bygöarmenn hér, hiö sama og Þ.tv-
steinn Erlingsson kvað um okkur
íslendinga yfir höfuð:
“Þaö verður sonunum sárasta
kvöl
aö sjá aö viö kúrum i þessari
möl
og allir til ónýtis dauðir.”
Þessi orö Þ. E. sannast á hv»vi
Þjóö og hverju sveitarfélagi, sem
ekki vinnur aö því aö “bæta landið
ið sitt”..
Ekki þarf aö bregöa bygö v-
mönnum hér um það,aö þeir viuui
minna en alment gerist. Þve. t á
móti. Hér er allur fjöldi manua
starfsamur. En það er félagsskap-
ur og samvinna til almennra heilla,
sem bygðarmönnum hér er svo ó-
sýnt um, aö undrum sætir um jafn-
marga skynsama menn, er hér eru
búsettir. Þurfi aö hjálpa einhverj-
um einstökum manni, þá eru mr.un
ætíö samtaka hér, án þess aö tala
sig saman um þaö. Þaö er eins
og óskrifuð lög í brjóstum þeirra
bjóöi það. En eigi þeir aö
leggja fram, þó minni fyrirh.'fn
sé, til almennra nota, þá er alt ó-
mögulegt. Eg býst viö að mörg irn
falli illa aö heyra þetta sagt, en
það er því miöur satt.
Orsökina til þessa hygg eg vera
þá, aö þeir er hér búa hafa alt af
lifað hér án þess aö hafa nokkva
lögbundna stjórn í sveitinni. Sú
bugsun hefir því sprottið hér upp
og þroskast vel, aö frelsiö væri í
því innifalið, aö verjast öllum lagi-
legum og félagslegum böndum.
Einstaklingurinn væri sjálfum scr
nógur, ef hann að eins væri dug
legur fyrir sjálfan sig, og þegar
hann væri þess umkominn væri
sjálfsagt aö hann hjálpaöi þeim er
fyrir óhöppum yröu eöa viö fátækt
og heilsuleysi ættu aö búa. Menn
liafa unnið og unniö mikiö, en ver-
iö dreifðir og aldrei komiö sér
saman um aö vinna aö sameigin-
legri heill sveitarinnar. Smjör-
geröarfélagiö er sá eini félagsskap-
ur, sem hefir þrifist hér, og þó
Þaö hafi gengið skrykkjótt í byrj-
un, sýnir þó framför þess, aö
menn hafa hér bæöi andleg og
efnaleg skilyröi til þess aö vera í
góðum félagsskap, ef þeir aö eins
geta sannfærst um aö þess þurfi.
—Aftur er “bændafélagiö” mesta
ómynd. Fundir þess illa sóttir og
framkvæmdir fáar, en alt undir
Það síðasta hefir þaö haft fjöruga
dansa á fundum sínum; mundi
mönnum heima á íslandi, sem
heyra oft sagt frá hvaö alt sé hér
“praktískt”, bregöa í brún, ef þeir
kæmu og sæu hér dansandi bænda-
félög, meö styrk úr fylkissjóði.
Þeir mundu hafa hugsaö, aö slík
félög mundu hafa allan hug á, og
verja öllu sínu fé til aö koma af
staö framförum í jarörækt, kynbót-
um búpenings o. fl. •
Bezta ráðiö til aö koma félags-
legum hugsunarhætti hér í réttan
farveg, hygg eg vera það, aö beztu
menn bygðarinnar reyndu aö koma
hér á lögbundinni sveitarstjórn.
Hún mundi, ef heppilega væri val-
ið i hana, kenna þeim er hér búa,
að starfa í félagsskap að heill
bygðarinnar, og afnema margt þaö
er miöur fer hér. Auðvitað má
enginn búast við “gulli og grænum
skógum” þegar í stað, þó hún
komi. Hugsunarháttur fjöldans
Þarf ætíö tíma til aö víkjast viö.
En vegurinn til þess aö berjast viö
Þaö sem miður fer er ætíö eins í
allri baráttu, þaö er aö standa sam-
taka i þéttri fýlkingu—reyna aö
vekja hjá sem flestum trúna á gott
málefni og viöbjóð viö þvi, er til ó-
gagns er o^ niðurdreps.
Eg ætla nú ekki aö ræöa meira
um þaö að sinni. Eg býst viö aö
þér þyki, ritstjóri sæll! eg vera
oröinn æriö langorður, fyrir rúm
blaðsins, um svona sérstakt mál.
Skoðun min um bygöina er i
stuttu mali þessi: Ef ekki kemst
hér á fót sveitarstjórn, og menn
læra ekki aö beita kröftum sínum í
félagsskap, þá veröur hér aldrei
nein framför. Menn smáflýja
bygðina, forarflóarnir veröa aldrei
þurkaöir upp að gagni, vegirmr
yeröa sífeld forarfeni, og hugsun-
árhátturinn breytist til liins ver.a,
ár frá ári. Ef sem bezt fer, stend-
ur sveitarlífið í heild sinni i stiö.
Veröur eins og minningarmark tim
landnámsdagana, meðan öðru.n
bygöum fleygir fram. En
“Þaö er so bágt aö standa í staö,
því mönnunum munar
annaö hvort aftur á bak,
ellegar nokkuö á leið.”
Þetta spakmæli kvaö skáldiö okkar
góða, Jónas Hallgrímsson, sem
fæddur var fyrir hundraö árum.
Og til aö sýna nvað einstaklingur-
inn megnaði lítið aö ryðja brauclna
kvaö hann einnig þetta:
“Sterkur fór um veg
Þá var steini þungum
lokuö leið fyrir.
Ráö ei hann kunni
þó röskur sé,
en heföu þrír um þokað.“
Láttu Lögberg vinna að því að
kenna þetta spakmæli, okkur út-
kjálkabúunum og olnbogabömum
stjórnendanna, og öllum islenzka
Þjóöflokkinum vestan hafs og
austan .
Eg óska Þér og blaðinu heilla og
hamingju í Því starfi.
Þinn einlægur vin
Jón Jónsson.
Aths. — Dráttur hefir oröið á
birtingu þessa bréfs. Þaö birsí
oss ekki i hendur fyr en seint í síö-
astliöinni viku, og er þaö vitanlega
aö kenna ólagi á póstflutningi, s"ir<
svo oft hefir veriö kvartaö uni í
Álftavatnsbygð, einkum nú í síðari
tíö. En vegna Þess aö hér er hreyft
mjög tímabæru erindi,því aö Áif'a
vatnsbygðarmenn komi á hjá sé*-
sveitarstjórn, látum vér ekki hjá
liða, aö koma bréfinu á framfæri,
hlutaöeigandi sveitarbúum til »t-
hugunar. — Ritstj.
Fyrr og nú í Gnúpverja-
hreppi.
Eftir Brynj. Jónsson (frá M. N.J
Útróðrar. Frá ómuna tíö var
þaö- venja hér, aö allir karlmenn,
er til þess þóttu færir, reru út á
vetrarvertíöum. Minna var um
vorútróðra, þó voru þeir oftast
stundaöir af nokkrum. Fyrst er
eg man, reru flestir héðan í
Grindavík á vetrarvertíðum. Þang
aö fóru menn í miö-Þorra. Haföi
hver sinn hest, er hann flutti “fær-
ur” sínar á. Heimrekstrarmaöur
rak svo alla hestana heim aftur. I
“færum” manns var fatnaöur
hans og útgerö: 4 fjórðungar
smjörs, hangikjötskrof af vænum
sauö, og kjötiö af öörum saltað
niöur í “kæfu”. Nokkrir reru í
Selvogi eða Þorlákshöfn. Þeir
fóru seinna aö heiman og höföu
Því dálítiö minni útgerö. Flestir
blökkuöu til að fara í ver: þótti
það tilbreyting og upplífgun.
Hættuna, sem Því fylgdi, heyröi
eg engan óttast. Og því má ekki
neita, aö útróðrarnir höföu gagn-
leg áhrif á flesta, uröu þeim óaf-
vitandi menningarmeöal. Þaö var
eini vegurinn, sem þá var kostur
á, til aö vikka sjónarsviðið, kynna
sér hugsunarhátt annarra, hér og
hvar að, og til aö vekja samkepni
í Því hvorutveggja: aö sýna karl-
Thc DOMINIONj BANK
SELKIRK OTlBÚiD.
Alls konar bankastörf af hendi leyst.
Sparisjóðsdeildin.
TekiB viö inHÍögum, frá $1.00 að upphæð
og þar yfir. Hæstu vextir borgaöir fjórum
sinnumáári. ViBskiftum bænda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumurlgefinn.
Bréfleg innleggog úttektir afgreiddar. Ósk-
a8 eftir bréfaviðskiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboðsiaun.
Vi8 skifti viB kaupmenn, sveitarfélög
kólahéruð og einstaklinga með hagfeldum
kjörum.
d. GRISDALE,
bankastjórl.
mensku og aö ávinna sér álit og
mannhylli. Þetta Þekti eg af
reynslu, því eg reri 10 vertíöir í
Grindavík og kyntist sjómannalífi
þar. Voru sjómenn alment hlýön-
ir formönnum sínum, og yfir höf-
uö siöferöisgóöir, nema hvaö þeir
voru stundum “fríir af sér” í
munninum, sumir hverjir, og þó
ekki orð á því gerandi. Yfir höf-
uö mönnuðust menn viö útróör-
ana. Þar mátti af mörgum gott
læra. Og áreynslan og hættan
geröi sitt til aö þroska hugina og
glæða eftirtökusemina. Því héldu
menn síðan. Vorróöra stunduöu
menn á Innnesjum. Fóru sumir
Þangað í vertíöarlok úr austan-
fjallsveiöistööum. Skyldu þeir
vera komnir þangaö 12. Maí. En
sá dagur var fyrsti lokadagur
austanfjalls og kam þaö í bága.
Breyttu menn því til og geröu 11.
Maí að lokadegi vetrarvertíðar.—
Flestir bændur hér höföu 2 vinnu-
menn viö sjó á vetrarvertíðum og
einn á vorvertíöum. Og sjálfir
reru þeir út síöari hluta vertíðar,
er Því gátu viö komið. Þaö var
lengi venja hér, aö bændur fóru
margir saman út i Grindavík fyr-
ir sumarmálin, fengu sér þar skip
í félagi og varö einn af þeim for-
maöurinn. Reru svo, meðan
“sumarmálaskotan” stóö, en fóru
svo heim aftur. Svo var nfl. á-
statt, aö fiskurinn, sem snemma
vertiðar hrygndi á grunnmiðunum
og lagöist þar, “gaf sig upp” fyr-
ir sumarmálin og tók aö fara burt.
Var hann þá soltinn og tók vel
beitu. Þá sóttu menn sjó af
kappi á meðan, nótt og dag aö
kalla mátti, og stóö Það oft nær 2
vikum. Hækkuöu þá hlutir til
muna. Þetta var kallaö “sumar-
málaskota". Yfir höf. voru aflaár
oftast góöir frá því eg man fyrst
og til 1860. Eftir Þaö dró úr afl-
anum og ‘sumarmálaskotan’ hættí
alveg. Orsökina til þess töldu
menn hinar frakknesku fiskiskút-
ur: þær gæfi fiskinum aldrei friö
til aö leggjast á grunnmiö, en
drægi hann til djúps meö niður-
burði. Því gæfi hann sig aldrei
upp. Síöan má kalla, aö útróör-
um héöan hafi stööugt hnignað.
Og nú eru þeir næstum hættir. I
þess stað hafa margir bændur síö-
ari árin sent menn sína á “skútur”
—þótt Þaö borga sig betur. Vera
má þó, aö þaö hafi gert sitt til aö
auka burtstreymi ungra manna úr
hreppnum. Er nú oröiö svo fátt
um þá, aö enginn hefir nema einn
KOSNINGADAGINN
ÍO. DESEMBER
MERKIÐ KJÖRSEÐIL YÐAR ÞANMG
FYRIR CONTROLLERS:
Kaker, J. W. X
Burridse, Jas.
Cockburn. J, W,
Evans, W. Sanford X
Garson, Wm.
Uarvey, J. G. X
Latimer, J. G. X
/
1