Lögberg - 19.12.1907, Qupperneq 3

LOGBERG, FIMTUDAGINN 19. DESEMBER 1907
í peningaskáp á nýárs-
nótt.
('Ensk saga.)
ÞaB geröist alt á mjög eSlilegan
hátt; eg skal gjarnan segja ykkur
ÞaB. Viö Brown vorum báíSir
skrifarar hjá stóru lyerzlunarfé-
lagi í Liverpool. Skrifstofan var
á neCsta lofti og sneri út aC göt-
unni. Vöruhúsiö var á bak viö
aöalbyggingun’a. Milli þess og
hennar var langur gangur ‘pg 1
öörum veggnum á honum var pen
ingaskápurinn, og var múraS ut-
an um hann, en sjálfur var skáp-
urinn auövitaS úr járni. ViiS
Brown vorum báðir í vöruhúsinu
og vorum aS týgja okkur á staö
burtu Iþaöan. Hann ætlaöi beint
heim til sín á strætisvagninum, en
eg ætlaöi aö reyna aS ná í bátinn,
sem lagöi á stað til Birkenhead
kl. 5:15, en ÞaSan ætlaði eg meö
lestinni til Chester, og heilsa nýja
árinu þar hjá vinum mínum og
vandamönnum. Eg haföi reyndar j
ætlaö þangaS um jólin, en ófyrir-;
sjáanleg atvik höfSu orSiS því til
hindrunar. Mér hafS4 þá aftur j
veriS lofaS aS fara þangaS um
nýáriS, og hlakkaSi eg meira en
lítiS til aS fá aS sjá móSur mína
þar—og svo var lika systir vinarj
míns þar, og hana langaSi mig!
töluvert til aS sjá líka.
“Eg má til aS flýta mín,” sagöi [
eg viS Brown, “annars næ eg ekki
í bátinn. Þér lítiS eftir aS alt sé
í röS og reglu eins og þaS á aS
vera.”
“BíöiS þér ofurlítiS,” sagSi
hann, “eg er rétt aS s^gja ferSbú-
inn líka, og Þá getum viS orSiö
samferSa.”
“Eg má þaS ekki, klukkan er
sjö mínútur yfir fimm, og þaS er
sjö mínútna gangur ofan aS gufu-
bátnum. Eg má engan tíma
missa. GleSilegt nýár, vinur
minn I”
Eg hljóp fram langa ganginn,
sem áSur er minst og út aS ytri
dyrunum. Þegar ÞangaS var
komiö mundi eg eftir aS eg hafSi
gleymt |aS leggja sjóSar-bókina
inn í skápinn. Eg Þaut aftur inn
aS skrifpúltinu niínu, sótti bókina
og hoppaSi inn í peningaskápinn,
sem var mjög stór um sig, til aS
koma henni á sinn staS. Eg var
rétt aö enda viS aS koma henni
upp á efstu hylluna á bakhliöinni
á skápnum, þar sem vant var aS
geyrrfa hana, Þ-egar eg heyröi
Brown koma fram ganginn og
skella aftur skáphuröinni um leiö
og hann Þaut fram hjá. Þegar
eg kom fram aö huröinni heyröi
eg aS útidyrahuröin small í lás á
eftir Brown; svo var alt hljótt og
hræSilega grafþögult. Eg spyrnti
hvaö eftir annaö í skáphuröina af
öllu afli, hrópaöi og kallaöi, en sá
strax aS þaö var alveg áranguurs-
laust. Eg var þarna í gildrunni,
—lokaSur inni eins og ljón í búri.
Nú var ekki um þaö aS ræöa, aS
mér yröi mögulegt aS ná i gufu-
bátinn; og settist niSur á bóka-
hlaSa og fór aö hugsa ráö mitt.
Eg held aö eg liafi aldrei á æfi
minni dregiS glófana af höndum
nrér í verra skapi en í þetta skifti,
°g þegar eg tók ofan hattinn
minn, til aö kæla á mér enniö, var
mér orSiö ÞaS fullljóst, aö fyrir
mér lá aö sitja langan tíma í þessu
járnbúri. ÞaS var varla hægt viS
öSru aS búast, en aö maöur misti
vitiö af því aö sitja lokaöur inni í
peningaskápnum á sjálfa nýárshá-
tíöina! Ef eg heföi ekki skammast
mín fyrir þaö, þá heföi eg fariö
aö gráta. Eg er viss um aö mér
heföi létt viö þaö aö gráta dálítiö.
En mest sárnaöi mér aö missa af
'allri nýársgleöinni, sem eg heföi
getaö notiö. Vinur minn, sem ætl-
aöi aö dvelja um nýáriS hjá móö-
ur minni meö mér, stóö nú á þil-
farinu, og litaSist allsstaöar um
ef*ir mér. . Hann hlaut aö furöa
sig á bví, aö eg, sem ætíö var svo
áireiöanlegur, vskyldi nú bregSa
orö mín, og koma ekki, eins og eg
kaföi lofaö honum. . Hvaö
mundi hann hugsa mér? Og þeg-
nr hann kæmi til Birkenhead,
mundi hann bíöa á ný árangurs-
laust eftir mér, áöur en hann færi
á 't-’ö meö lestinni.
Hvernig átti honum aB geta
komiS til hugar aö eg sæti nú lok-
aöur inni í járnbúri? Já, eg segi
í járnbúri; járnplötumar í skápn-
um mintu mig helzt til gerla á
þaö. En skyldi loftiö þar inni
endast mér? Gat nokkurt loft aö
utan komist inn i skápinn? Hvaö
tók viö ef þaS yrSi ekki? Hve
lengi mundi eg þá geta lifaö, og
hvernig mundi aS berast um
dauöa minn? Skyldi eg kafna?
Skyldi eg deyj úr hungri? Missa
vitiS? ÞaS var allra líklegast;
þaS þurfti meira en litla stillingu
til aS geta veriS rólegur þarna.
Eg gerSi hvaö eftir annaö tilraun
til aö vita, hvort eg heföi stjórn á
skynsemi minni, eSa ekki. Eg
hugsaöi mér aS kalla upp, og svo
kallaöi eg; eg hugsaöi mér aö tala,
og talaSi svo, eg reyndi aS klípa
mig í handlegginn og eg kendi
sársauka af þvíí og ef eg hefSi
ekki reynt aS átta mig svona, þá
er eg nærri viss um, aö eg heföi
mist vitiS.
Eftir svo sem eina klukkustund
varS eg þess var, og furöaöi mig
samt á því, aS loftiö inni varö
ekki einá ilt og eg haföi búist viS.
Sá, sem skápinn haföi smíöaS,
mér skóna og sló hælunum á þeim
í huröina innanveröa. Höggin
hættu þegar í staS — þeir voru
vafalaust aö hlusta. Þá sló eg
aftur í huröina. Nú heyröist
blístraS æöi-lengi. Verkfærin voru
tekin, eg heyröi eitthvert pískur
og svo aö gengiS var fram gang-
inn. Þjófarnir voru farnir.
Nú var víst kominn morgun —
nýársdagsmorgun. Nú var runn-
inn upp dagurinn sá, sem eg hafSi
ætlaö aö dvelja í fæSingarbæ mín
um, hjá móSur minni og vini mín-
um; nei svo eg segi rétt frá, hjá
systur hans, sem var svo yndis-
fögur, og unnusta min, fþó leynt
færi. Já, leynt fór um tilhugalíf
okkar, þó aS móSir mín vissi um
þaS; viS vorum aö bíöa eftir því,
aS eg fengi launahækkun, áöur en
viö giftum okkur. . En hvaS viö
heföum skemt okkur vel! Viö
heföum fyrst fariS í kirkju og svo
farið heim til mömmu. Viö hefö-
um gengiS saman um skóginn,
hjúpaSan fannhvítum vetrarfeld-
inum í hressandi morgunkælunni.
Og nú var nýársmorguninn, sem
eg haföi þráö svo lengi, runninn
upp, og eg sat þarna lokaSur
inni. Skyldi þessi fangavist aldr-
hvernig eg heföi verið lokaSur,
inni í skápnum, og hvernig eg
heföi hrætt þjófana burtu. j
Lögreglustjórinn hló hátt aB
sögu minni, lét Þegar sleppa mér CANADA NORÐVESTURLANDIE*
lausum, en bauö mer aS vera hja
haföi ekki límfelt hurSina, svo aS ei taka enda? Og nú fór
loft líæmist ekki inn meö henni;
ef þessi skápur hefSi veriS gerS-
tir eftir síðari tíma tízku, þá heföi
mér ekki veriS neih 'lífsvon. 1—
Jæja, eg vonaði þá, aS eg mundi
þó ekki kafna þarna. »
aö
kenna hungurs i tilbót. Eg hafSi
eitthvaS tvo vindlinga á mér. Eg
reykti Þá, og reyndi aS gera mér
í hugarlund, aS eg sæti viö borð
alþakiS dýrindiskrásum. Hungr-
ið gat eg reyndar þolaö, en þorst-
skrauf-
Hvenær
til aS
Skyldi ,þá ekkert ráS vera til aS | ann ekki. Tungan var
komast út? Gat ekki skeS aS þurr i munni mínum.
Brown kæmi aftur. En til hvers skyldi eg ná í eitthvaS
átti hann aö koma? Hann hafði
náttúrlega náö í strætisvagninn
og var nú kominn heim. Eg gat
slökkva þorstann? Nú hlaut að
vera komiS kveld, og eg átti þá
eftir aS sitja þarna aSra nótt. —
ekki séS á úriS mitt, og því ekki Eg sparkaði í hurSina í gremju
vitaS hvaö klukkan var, en mer
þótti vænt um aS heyra gang-
hljóöiS í því. Mér fanst eins og
eg vera búinn aS sitja þarna inni-
lokaSur í marga daga. Loksins
sofnaSi eg, en 'jvatónaSi iviö ein-
hvern hávaSa og högg, sem heyrS-
ust hér og þar. Þaö virtist helzt
eins og veriö væri aö rjúfa múr-
vegginn sex feta þykkan.
Bum, bum heyröist í sífellu.
Hvaöa hávaöi gat þetta veriö?
Gat þaö veriS eldliöiö, xsem væri
aS brjóta gat á múrvegginn til aS
minni. HvaS var þetta? Lét
hún undan? Nei, hún hreyfSist
aö eins ofurlítiS; skráin haföi víst
gefiö sig eitthvaB viS itilraunir
þjófanna. Eg spyrnti i hurðina
af öllu afli,—eg held eg hafi aldrei
veriS jafnsterkur á æfi minni. —
Huröin lét undan og opnaSist.
Eg dró djúpt andann og hraö
aBi mér út á götuna.
í þeim svifum heyröi eg blístr-
aö, tveir menn réöust á mig i einu
og eftir drykklanga stund var bú
iö aö setja mig i járn. Eg afsak-
komast aö því að slökkva? Skyldi aS; mjg j ákafa, en þaö dugS
sér, þaö sem eftir væri næturinn-
ar og þiggja beina.
Þannig endaöi þessi nýársdag-
ur, og engan hefi eg lifaö leiSin-
legri.
Þegar eg kom á skrifstofuna
morguninn eftir sagSi Brown mér
þau tíöindi, aS peningaskápurinn
heföi veriS brotinn upp.
En ertu ekki hissa á því, að
engu hefir veriö stoliö.” sagöi
hann.
Honum brá heldur en ekki í
brún, aö þaö heföi verið honum
aö þakka aS vissu leyti, aö engu
var stoliS. SíSan höfum viö oft
hlegiS aS því hve laglega hana
lokaSi mig inni í skápnum.
MóSir mín varö alveg forviða,
REGLUH VIB LANDTÖIfcU.
R sectionum með Jaínri tölu, lem tiiheyra utmbandMtJöroliuu,
I Manltoba, Saekatchewan og Alberta, nema 8 og 88, geta fJOlekylduhöím*
og karlmean 18 kra eBa eldrl, teklC eér 160 ekrur tyrlr helmlUarettarland,
þa6 er a6 eegja, sé landiB ekkl &8ur teklB, eSa sett U1 aiBu af ■tjörnlnal
U1 vlBartekJu eBa einhvera annara
LNNHITUií.
Menn mega skrlfa iík tyrir landínu & þelrri landakrlíatofu, aem
llggur landlnu, aem teklB er. MeB leyfl lnnanrikiar&Bherrana, eBa lnnfluta-
ln*a umboBamannalna 1 Winnlpeg, eBa nœata Domlnlon landaumboBamanaa
geta menn geflB OBrum umboB til þeaa aB akrlfa al* fyrir landl. Innritunar-
gJaldlB er 810.00.
HEIMT ISRftflTAH-SKTLDUK.
Samkvemt núgildandl lögrum, verfia landnemar aB uppfylla heimilia.
réttar-akyldur alnar & elnhvern af þeim vegum, aem fram eru teknlr I eft-
irfylgjandl tOlullBum, nefnllega:
1-—A.B béa & landinu og yrkja þaB aB mlnata koaU I aex m&nuBi •
hverju érl i þrjú &r.
8.—Bf faBir (eBa möBlr, ef faSirlnn er l&Unn) elnhverrar peraónu, aeaa
heflr rétt U1 aB akrifa slg fyrir heimillsréttarlandl, býr f búJOrB 1 n4.grennl
. , . , viB landlB, sem þvllik persöna heflr skrlfaB slg fyrlr sem heimillsréttar-
þegar hun heyrSi hvaS fyrir haföi ianaif þg getur persónan fullnægt fyrirmælum laganna, aB þvl er ébúB *
komiS. Hún rés sér ekki fyrir landlmi snerttr é.Bur en afsalabréf er veltt fyrir Þvl, & þann há.tt aB haía
fögnuði þegar hún sá mig næst helmIM hlá fö8ur sinum eBt. móBur.
heilan á húfi. Eg var sannnefnd *—Bf landnemi heflr fengiB afsalsbréf fyrlr fyrrl heimlilsréttar-bújör*
hetja í hennar aumm eftir aS e<r 8lnHl e6a s'cIrtelnl fyrtr »8 afsalsbréflB verBi geflB út, er aé undirritaB I
samræml viB fyrirmæli Ðomlnion laganna, og heflr skrlfaS sig fyrlr stBari
stokti þjotunum a ilotta Og varSl helmllisréttar-búJOrB, þá. getur hann fullnægt fyrlrmælum laganna, aB þvl
peningaskápinn. Mér var ekki er anerUr ábúB á landinu (slB-arl heimlllsréttar-búJörBinni) &8ur en afsala-
hæcrt aö sannfærn Ii.-inn nm n« lmo- bréf ,é ^«»8 út, á þann hátt a8 Wúa & fyrrl helmllisréttar-JörBlnni, ef siBari
nægt að sanntæra nana um að hug •helmllisréttar-JörBin er i n&nd vi8 fyrrl heimillsréttar-Jöreina.
rekki mitt hefði ekki verið til tvi-
skifta í þaö sinn. Ununsta mín var *•—Ef landneminn býr aB staBaldri & búJörB, sem hann heflr keypt,
_i.„_ '_______ ' v- > teklB 1 erf8ir o. s. frv.) 1 n&nd vi8 heimilisréttarland þa8, er hann heflr
ö a ma ma 1 og moöir min, 8krifag gjg fyrir> þfi. getur hann fullnægt fyrirmælum laganna, a8 þvi ei
og undarlegast var þó aö hús- ábúB & helmllisréttar-JörBinni snertir, & þann h&tt aB búa & téBri eignar-
bóndi minn, verzlunareigandinn lör6 8lnni (keyptu íandi o. s. frv.).
var sömu skoöunar og þær. AS BEIÐNI um EIGNarbrét.
minsta kosti gaf hann mér óbeSiS
launahækkunina, sem eg hafsi SVO ættí a8 vera gerB strax eftlraB þrjú &rin eru IlBin annaB hvort hjá næsta
. , , & . umboðsmanni eða hjá, Inspector, eem sendur er til þesa aC skoða hvað á
lengi prao, Og manuoi seinna fekk Íandinu heflr verifl unniC. Sex mð.nuCum fi.ður verður maður þó að hafa
eg fararleyfi til Chester til aö kunngert Domlnion lands umboðwnanninum 1 Otttawa það, að hann »tl!
halda þar brúðkaup mitt. Hann 8ér aB b,BJa um el*narréttlnn-
var jafnvel svo vingjamlegur aS
senda þangaö nokkrar flöskur af
kampavíni, svo aS eg gæti til fulln
ustu tekiö þurkinn úr kverkunum
á mér eftir nýársnóttina góöu.
LEIÐBEININGAR.

Nýkomnir lnnflytjendur f& & innflytjenda-skrlfstofunnl t Winnlpeg, og •
öllum Dominlon landskrlfstofum lnnan Manltoba, Saskatchewan og Alberta,
lelBbelnlngar um þaB hvar lönd eru ðtekln, og allir, sem & þesaum skrlf-
stofum vinna velta lnnflytjendnm, kostnaBarlaust, leiBbeinlngar og hj&lp ti)
, .. ... ... „ þesa aB n& i lönd sem þelm eru geBfeld; enn fremur allar upplýalngar viB-
Petta eru sogulokin. Alt gerö- vikjandi timbur, kola og n&ma lögum. Allar siikar regiugerBir geta þeir
ist þetta meö mjög eölilegum fengiB þar geflna; einnig geta nrenn fenglB reglugerBlna um stjórnarlönd
hætti pn hrátt -fvrir haö iriU; »rr lnnan J&mbrautarbeltlslna I British Columbla, meB þvi aB snúa aér bréflega
11-1 j P - ■ / P ° yldl tll ritara lnnanrikUdeildarinnar 1 Ottawa, innflytJenda-umboBamannsins I
ekki lenda 1 oðru eins 1 annaS Winntpeg, «6a tli elnhverra af Ðomlnion landa umboBamðnnunum i Manl-
sinn. toba, Saskatchewan og Alberta.
þ W. W. OORT,
Deputy Mlnlater of the Interior.
hafa kviknaö í einhvers staöar í
nágrenninu? Kannske í þessari
byggingu? Þaö var varla mögu-
legt! Skyldu þaö þá veröa leiks-
lokini aö eg brynni inni? í ör-
vænting minni fór eg aö þukla um
járnplöturnar, til aS vita hvort
þær væru heitar. — Ónei. Þær
voru jökulkaldar. ,Nú varö alt í
einu hlé á höggunum, en sam-
stundis heyröist annars konar há-
vaöi; þunglamalegt fótatak, sem
| virtist færast inn eftir ganginum,
J utan frá vöruhúsinu. Eg fékk á-
; kafan hjartslátt. Mér fanst eins
' og æöarnar í höföinu á mér ætl-
i uSu aS springa; og ekki batnaöi
[ mér þegar eg heyrði aö sá sem
| inn kom nam staöar viS skáphurö-
ina. Eg hlustaöi — var þaö ekki
ekkert. Þaö voru lögregluþjónar
sem höföu ráöist á mig, og Þeir
sögöu, aS eg mætti vera viss um
aö þeir þektu mig dæmalaust vel;
þeir heföu séö til mín alla nóttina.
Hepnin heföi veriB með mér í
gær. Þá hefði eg brotið upp pen-
ingaskáp skamt frá, en nú ætti aS,
binda enda á slíkt. Nú vært bezt,
fyrir mig aö meBganga strax. Mér j
væri ekki til neins aö Þræta hvort
sem væri. Eg yrSi nú aS gera svo
vel og láta þaB uppi hvar gimstein
arnir væru fólgnir, sem stolið
heföi veriö í Birmingham, og
sömuleiöis aö segja frá hvað orö-j
iö væri af peningunum, sem eg
hefSi stoliö úr póstinum í Brad-1
ford. Þeir sögöust vera upp meö
sér af aö ná í mig, og skyldu hafa
VETURINN KOMINN.
Veturinn er aB ljúka sinni köldu hendi um yCur. Eruð þér viö því búnir?
Hafiö þér’fengiö yöur föt, hlý og góö? Ef þér hafiö ekki gert þaö, þá komiö í
BLÁU BÚÐINA og fáiö þar föt.
mannamál, sem heyröist? Nei, nú; g6Sar gætur á mér. En mér væri
var slegið þungt högg með hamri j þýeingarlaust aö vera aö afsaka
á skáphurðina, og í sömu svifumjmig) því ag þeir trySu ekki einu
og sagöi
tók einhver til máls
hálfum hljóSum
“Hann er hérna, Bill;
verðum aö hafa hljótt um okkur;
j lögregluþjónn er aö fara hér fram
hjá.”
Svo varö stundar þögn.
“Nú er þér óhætt aö kveikja á
lampanum, Bill — hann er farinn.
Þetta verSur ekki langrar stundar
verk — ^rtu til meS stöngina? Eg
fer nú aÖ eiga viö skrána.”
Samstundis var einhverju stung
iö í skráargatiö og þung högg
dúndu á hjÖrunum. Þaö var bar-
iö á þær meö járnstöng.
Þjófar! Hvaö átti eg aS gera?
Ef þeir fyndu mig^þá yæru þeir
nærri því neyddir til aS drepa
mig, til aö losa sjálfa sig úr
hættu. Höggin smullu á huröinni
11 einasta oröi, sem eg segöi. Klukk-
I an var orðin tvö um nóttina. Eg
en viö haföi fariö nærri um tímann. Mér
þótti vænt um hve fáment var á
strætunum, því aö óskemtilegt
heföi veriö fyrir mig, ef margir
heföu séö mig i þessum leiöangri
jafnfölan, þreytulegan og af mér
genginn, leiddan af tveimur lög-
regluþjónum. Þegar viS komum
á lögreglustöSina, varö eg aS láta
yfirheyra mig. Allir embættis-
mennirnir þar, sem hægt var aö
ná í þá um nóttina, komu til aö
vera við yfirheyrsluna. ÞaS var
leitað vandlega á mér. ÞaB sem
fanst var; skrifstofulykillinn, bréf
til unnustu minnar, sem þeim
góöu herrum þóknaöist aö lesa í
heyranda hljóði, nafnspjaldabók,
símskeyti í verzlunarinnar þágu,
Fara öllum vel.
Feitum, grönnum og yfirleitt öllum sem
halda aö þeir geti ekki fengiö n.átuleg föt
höfum viö gleöiboöskap aö færa.
Viö þessa menn segjum við: Komiö meö
fatasorgir yöar hingaö, viö kunnum ráö viö
þeim. Föt sem passa.—Við viljum ná í
þessa menn sem hafa oröiö að fara til klæö-
skerans aö fá föt og borga viö ærna pen-
inga. Snúið aftur og látiö okkur reyna. —
Reyniö fötin okkar.
Gott úrval af fallegum og smekkleg-
um fatnaöi, skraddarasaumuöuni.
KARLMANNAFÖT ÚR TWEED. Treyjan með
þremur hnöppum. úr brúnu Rossmond Tweed, haldgott,
Almont verksmiðjunni. Fóðruð og að öðru leyti altil-
búin á $8.oo, $9.00 og íio.oo. Verð hjá (Þ ( C (~\
okkur..................... pU.^U
INNFLUTT NAVY og BLACK WORSTED föt
handa karlm. Einhnept eða tvíhnept. Úrgóðri ull, sem
ekki upplitast' Með þykku fóðri og svo úr garði gerð að
þau geta enst í 24 mánuði. Ekki ofseld (t t C í~\
á $15.00 og $16.00. Hjá okkur í. p 1 } U
„IDEAL" TWEED og WORSTED FÖT. — Úr al-
ullar Tweed og Worsted, canadiskum. Sm-kkleg, brún-
leit með gráum blæ. Mþekt fyrir hvað þau haldi sér vel.
Eru seld annars staðar á $12, $13 og «14. (Þ . r\r\
Tvíhnept hjá okkur á ........U.UU
HAUST FÖT—Allavega lit, svört og á annan veg.
Nýjasta tíska. Frumlegar hugmyndir. Alt saumað í
hendi, tví- eða einhnept Gjafverð á (Þ j r" r\f~\
þeim á 820.00. Hjá okkur ....P * j -UU
Komiö oíí mátið fötin,
Kaupið ekki nema þér séuð vissir um að þér fáið föt,
sem þér hafið verið að leita að.
Yfirhafnir. Yfirhafnir.
Við höfum gert enn betur í ár en undanfarið og bjóð
um því beztu tilbúna yfirfrakka, sem nokkuru sinni
hafa komið á markaðinn. Látið yður ekki detta í hug
að fara til skraddara að fá cfý ran yfirfrakka. Fáir gera
slíkt og ÞAÐ ER HELDUR EKKI MINSTA Á-
STÆÐA TIL AÐ GERA SLÍKT. — Við bjóðum sama
fyrirtaks efnið, cheviot, melton.vicuna, tweed o. s. frv.,
og skraddarinn. Og hvað frágangnum viðvíkur þá
stöndum við engum á baki.
REGNKÁPUR fyrir unga menn—-48 og 50 þml. lang-
ar úr gráleitu Worsted, fóðraðar silki í ermum, fara vel
á axlirnar og í hálsmálið, víðar I bakið, r' nr'
33-36. Eru 810.00, $12.00, $15.00 virði, á . -HU * / }
HAUSTYFIRFRAKKAR fyrir smekk menn, langir
og stuttir. Eftir nýjustu tízku. Fara ágætlega.
Fyllilega $15.00 virði. (t r r\ r\r\
Hjáokkur................... ....wplU.LMJ
DÖKKIR OXFORD GREY YFIRFRAKKAR—Góð-
ir fyrir veturinn líka, úr fágætu efni % vel sniönir og
standast samanburð við skraddarasaumaða yfirfrakka.
Endas' jafnt og $18.00 frakkar. Kosta <Þ , -» Cr\
að eins..........................p *
INNFLUTTIR BLÁIR BEAVER YFIRFRAKK-
AR—Gerðin söm og í skraddarabúðum. Fara ákaflege
vel, Sérkennilegir. Flauelskragi. Allir saumar brydd-
ir Kosta ekki minna en $20.00. <t I r' r\r\
Fást hér á ................... 4> 1 J .LHJ
Við höfum yfirfrakka af ýmsri gerð og lagi. Það er
ekkert smásálarlegt við fötin hjá okkur eða búðina okk-
ox -1 4. • , 1 stilaS til min, pemngabudda meS
aS nyju og mer heyrBist einhver , K ...
'2 pundum og io shilhngs, ljos-
mynd af unnustu minni, og loks
bréf frá vini mínum, þar sem
hann mælist til, aS viS hittumst á
hreyfing koma á skrána. Varj
skráin aS ljúkast upp, eSa var þaS
tóm imyndun? Mér þótti þaö
helzt til hart aðgöngu aS fá frelsi,
meS þeim kostum aS láta lífisj
fyrir; eg ætlaöi heldur aS reyna
aS hræða þá burtu. Eg tók af
The
Blue Store
gufubátnum, sem færi til Birken-
head kl. 5:15. Eg skýrSi frá því,
hvernig alt þetta hefði atvikast,
IHerki: Blá stjarna.
CHEVRIER & SON
452 JWain St.
MÓTI PÓSTHtíSINO.