Lögberg - 19.12.1907, Blaðsíða 4

LOGBERG flMTUDAGINN 19. DESEMBER 1907
«r geflS út hvem flmtude* af The
Löfberg Prlntlnf * PnbUshlng Co.,
(löggllt), aC Cor. WUliam Ave og
Nena ^t., Wlnníveg, Man. — Kostar
$2.00 um 6x18 (6. lslandi 6 kr.)
Borgist fyrlrfram. Einstök nr. í cts.
Publlsbed every Thursday by The
Lögberg Prlnting and Publishing Co.
(Incorporated), at Gor.Willlam Ave.
A Nena St., Wlnnlpeg, Man. — Sub-
scrlptlon prlce $2.00 per year, pay-
%ble ln advance. Slngle copies B cts.
S. BJÖKNSSON, Editor.
Málmfundurinn
við Reykjavík.
SiBustu fréttir af íslandi taka
öll tvímæli af um þatS, a» gull sé
fundið í Vatnsmýrinni, og ýmsir
fleiri málmar.
Allar líkur eru á Því, aö málm-
urinn liggi í lögum, en ekki sé um
æ«ar aö ræöa, og því arövonin
meiri en ella. Samt sem áöur er
J. A. BLÖNDAL, Bus. Manager
Auglýslugar. — Smáauglýslngar I
«ltt skifti 25 cent fyrir 1 þml.. A
stærri auglýsingum um lengr' tima,
afsláttur eftir samr.ingi.
Bústaöawklfti kaupenda verSur aC
tllkynna skrlflega og geta um fyr-
verandi bflstaS Jafnframt.
Utanáskrift til afgrelSslust. blaSs-
ins er:
The UÖGBERG PRTG. & PUBL. Co.
p. o. Box. 136, Winnipeg, Man.
Telephone 221.
Utanflskrift tll ritstjórans er:
Editor Uögberg,
p. O Box 136. Winnipeg, Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn
kaupanda á blaSi ógild nema hann
sé skuldlaus þegar hann segir upp.—
Ef kaupandi, sem er i skuld viS
blaSið, flytur vlstícrlum án þess aS
tllkynna heimilissklftin, þá er þaS
týrlr dómstólunum álitin sýnileg
sönnun fyrlr prettvislegum tilgangi.
Holger Wiehe.
Þa« hefir jafnan veriB svo um
oss íslendinga, aS meS Dönum
höfum vér átt formælendr fá.
ÞaS er ekki oft a« Danir leggi
stund á íslenzka tungu og íslenzk
fræöi e«a nokkuS, sem kemur ís-
landi vi«. StórþjóSirnar sumar
hverjar láta sér þó enga minkunn
í Þykja a« fræSast sem mest um
land vort og ÞjóC. Má þar til
nefna Þjóöverja, er manna mest
og bezt hafa rita® um ísland á síö-
ustu árum. En því vænna þykir
oss um þá fáu Dani, er þaö hafa
gert. Svo var um Rask og svo
er um Holger Wiehe, mag. art., í
Kaupmannahöfn.
Holger Wiehe hefir lært atS rita
og tala íslenzku svo vel aS íslenzk-
ur má kallast. Hann hefir kynt
sér sögu vora og háttu svo vel sem
unt er þeim, sem aldrei hefir til
íslands komiS. BlötS vor og tíma-
rit les hann öll og er vel heima í
öllu, sem fram fer á Islandi. En
þaö sem er mest um vert er þó, atS
þar höfum vér jafnan átt öflugan
talsmann, er íslenzk mál hafa bor-
iS á góma meS Dönum. í sumar
ritaSi hann grein í Gads danske
Magasin af alúSarhug til vor ís-
lendinga. Ágrip af henni var birt
í Americn Review of Reviews, og
gátum vér um þá grein hér í blaS-
inu. Osst Þótti þá næsta kynlegt
að villa um skuldalúkning Dan-
merkur viS ísland hefSi slæSst inn
í grein hr. Wiehe og grunaSi
strax, aS þýSandinn mundi valdur
aS henni. Sá grunur hefir nú
reynst réttur, eins og eftirfarandi
bréf frá Wiehe ber vott um.
“Kaupmh. 29. Nóv. 1907.
Háttvirti herra ritstj^ri.
í smágrein í blaSi ySar 7. Nóv.
út af íslendingagrein minni í
“Gads da. magasin’’ er sagt, aS
mér hafi orSiS sú skyssa á aS kalla
ársgjaldiS til íslands tillag eSa
mcðlag. En í frumtextanum
stendur “tilskuddet’’ í gœsarlöpp-
um, og Þar meS læt eg í ljós, að
þó eg noti orSatiltæki, sem almenn
ast er hér í Danmörku, viSurkenni
eg þaS einmitt ekki. Eg notaSi
þaS aS eins af því aS þaS er svo
stutt, og í annari grein (c\r. Ber-
líns7 í sama tímariti var þegar
grein gerS fyrir skcSun íslendinga
á þessu máli.
VirCingarfylst,
Holger Wiehe, mag. art,”
'Betur að vér ættum marga hans
'Jíka meS Dönum.
enn eigi fengin nein vissa um þaB
hve mikil arSsvonin yrSi af gull-
greftrinum, en blöSum aS heiman
þykir sennilegast, aS hún verði
meiri af zink- og silfurtekjunni.
Málmleitin hefir hingaS t‘il ver-
iS gerð meS borum, en nú mun
helzt í ráSi, aS fara aS grafa
námagöng niSur aS málmunum. í
þaS fer sjálfsagt æSi langur tími
og mikiS fé þarf til Þess. Og taki
Islendingar ÞaS aS sér sjálfir, þá
þurfa þeir aS fá aS vélar og vank
námamenn, aS minsta kosti til aS
stjóraa greftrinum. Um annaS
getur ekki verið aS tala.
Svo er aS sjá, sem heldur en
ekki hafi lifnaS yfir Reykjavíkur-
bæ eftir þenna málmfund nú í
haust. I . SeptembermánuSi og
alt þangaS til málmarnir fundust
hafSi fasteignasala veriS þar mjög
dauf, svipuSust þvi sem hér var.
En síSan gulliS og silfriS og zink-
iS fanst, kváSu fasteignir aftur
hafa stígiS í verSi, og þeir sem fé
hafa í óSa önn aS ná sér í jarSir
og jarSarskika í grend við Reykja
vík.
Ýmsum hinna gætnari manna
þar heima þykir þessi fjörkippur
naumast tímabær, og þykir eigi
eins mikiS til málmfundarins
koma eins og þess, aS nú sé því
nær fullsannaS, aS kol séu fundin
á Vesturlandi.
Þó aS Þessar fréttir séu góBar
og hagvænlegar íslenzku þjóSinni
í efnalegu tilliti, þá er töluverS
hætta á því aB málmfundurinn,
sem nú má telja áreiSanlegan,
verSi eigi til þess, aS greiSa fyrir
sjálfstæSiskröfum þeirra viS
Dani. Hafi Danir um hríS litiS
hornauga til fiskimiSanna ís-
lenzku og runniS á þau á síBasta
sumri, þá er ekki óliklegt, aS þeir
liti hýrt til málmnámanna og þyki
ekki fýsilegt að sleppa hendi af
“hjálendunni”, sem nú reynist aS
hafa í sér fólgin miklu meiri auS-
æfi, en nokkrum hafSi komiS til
hugar fyrir fáum árum síSan. Lít-
andi til samningsgreiSleikans af
Dana hálfu, sem nú liggur fyrir
aS verSi reynt á, þá hefSi málm-
fundurinn mátt dragást dálítiS
enn. En hinsvegar ætti ísl. ÞjóS-
inni aS vaxa þrek í frelsisbar-
áttunni viS ÞaS, aS efnin yxu, og
mætti svo langt draga, aS hún
þyrfti þá ekki á neinni samnings-
gerB aS halda viS Dani, en yrSi
einhuga um aS neyta þess réttar
er hún á nú til sjálfstæSis,ef henni
tekst aS halda honum þangaB til.
Kosningasjóður aftur-
haldsmanna.
Þeir hafa átt í allmiklum brös-
nm núna undanfariB nýi ráSgjaf-
inn í Laurier-stjórninni, Mr.Pugs-
ley, og Mr. Borden, leiBtogi aft-
irhaldsmanna.
Mr. Pugsley hefir hvaS eftir
•mnaS lýst yfir því opinberlega, aS
«ér sé kunnugt um aS afturhalds-
•nenn hafi haft hálfrar miljónar
lollara kosningasjóB í Dominion-
' osningunum, og hefir skoraS á
'Tr. Rorden aS stefna sér fyrir á-
'cærur þessar. Hapn kveSst reiSu-
búinn aS mæta afleiSingunum, ef
til máls komi, og hann geti ekki
fært sönnur á mál sitt.
En ekki lítur út fyrir, aS Mr.
Borden hafi neina lyst á því aS
láta þetta ganga til máls. En
reynt hefir hann aS snúa sig út úr
þessu meS Því aS skora á stjórn-
ina aS skipa konunglega nefnd til
aS rannsaka kosningarnar 1904.
En sjáanlega er þetta aS eins til
málamynda gert, því aS Mr. Bor-
den er þaS kunnugt, aS nú er
langt of langur tími liSinn frá
þeim kosningum til þess aS hægt
sé aS skipa þessa nefnd lögum
samkvæmt. Hitt var miklu nær,
og þaS hefir veriS tíSkaS áSur, aB
fela rannsóknina sérstakri nefnd,
enda lá ekkert annaS beinna við
en. aS hreyfa því nú um þingtím-
ann, ef Mr. Borden eSa fylgifisk-
ar hans hefSu haft þrek til þess.
En lielzt lítur út fyrir, aS þeir
hafi þaS ekki, og ætli aS humma
ákæruna fram af sér.
á botni einnar merkur af mjólk.
Slík óhreinindi er vottur um aS í
þeirri mjólk séu gerlar svo milj-
ónum skiftir. Og fyrir getur þaS
komiS, aS “stryknín’ ’sé ekki skaS
legra ungbörnum en sú mjólk, sem
svo mikiS er í af gerlum aS milj-
ónum skiftir í nokkrum dropum.
Gerlar og sóttkveikjur komast í
mjólkina meS ýmsu móti. Venju-
legast verSur þaS fyrir kæruleysi
þeirra, sem meS mjólkina fara
frá því aS hún kemur úr kýrjúfr-
inu og þangaS til hennar er neytt,
því aS ef mjólkin er úr heilbrigSri
kú, þá eru engir gerlar í henni
þegar mjólkaS er. Sé kýrin aftur
á móti berklavéik eSa sjúk af ann-
ari áþekkri veiki, þá getur alt af
veriS hætta á Því, aS gerlar séu í
mjólkinni áSur en mjóIkaS er. Ea
undir eins og mjólkin er komin úr
júfrinu þá eru líkindin meiri og
minjii á því, aS gerlar komist íl
liana. Þeir geta komiS úr óhreinu
lofti í fjósinu, hruniS af kúnni of-
an í mjólkurfötuna, komiS af hönd
um óþri fins mjólkursala eSa
mjaltakonu, óhreinum ílátum, eSa
veriS í mjólkinni Þegar veriS er
aS hella henni í mjólkurmálin úti
á rykugum strætunum. Þó er
sýkingarhættan af gerlum mest i
mjólk, þegar meS hana fara þær
Nýlega var birt hér í blöSunurn | nianneskjur, sem veikar eru af
j erindi eftir Carson prófessor viS einhverjum næmum sjúkdómi. En
akuryrkjuskólann hér í Manitoba, sjaldgæfara miklu er þaS, aS í
um meSferS mjólkur, sýkingar-j nljólk lendi gerlar á þann hátt aS
hættu af henni og hver ráS væru j mjóíléurílálin liafi verið þvegin úr
til aS koma í veg fyrir hana. Af vatnij sem teki8 hefir verig úr ó-
því aS ritgerS þessi er fróBleg og hreinum brunnum. Einkennilegt
nytsamleg aS mörgu leyti, Þykir (]æmi þvi til sönnunar kom fyrir í
því aS þær verSi samtaka í því aS
gera háar kröfur um þaS aS þeim
sé seld hrein mjólk, þá fari mjólk-;
ursalar aB hugsa meira en áSur
um aS fara hreinlega meS mjólk
sína og afleiSingin verSi sú, aS
sýkingarhætta af mjólk fari drjúg
um minkandi. i
Thc DOMINION j BANK
SELKIRK ÖTIBtílÐ.
Alls konar bankastörf af hendi leyst.
Sýl<ingarhætta af ó-
hieinni mjólk.
I 100 pundum af mjólk eru 87
pd. af vatni, 4 pd. af fituefnum,
5 pd. af sykurefnum, 3,3 pd. af
lífrænum efnum og 0,7 af stein-
efnum. Lífrænu efnin mynda
vöSva í líkamanum eSa bæta þaS,
sem úr sér gengur, fituefnin
mynda fitu, en sykurefnin líkams-
hitann. Mjólk má Því heita á-
•gætis fæSa, ungum sem gömlum,
og sumir halda því fram, aS i
einni mörk af mjólk sé eins mikiS
næringargildi eins og í pundi af
lcjöti. Þar aS auki er mjólk ein-
hver ódýrasta fæSa, sem völ er á,
eftir næringargildi, og hefir þann
kost fram yfir kjöt, aS hún melt-
ist betur, og vegna þess aS mjólk-
in er ein aBal fæSutegund manna,
oss vel viSeigandi aS birta dálít-
inn útdrátt úr henni.
Hann byrjar á aS lýsa næring
argildi mjólkurinnar og efnasam
Stanford í Connecticut fyrir fáum
árum síðan. Þar sannaðist, aS
400 manns höfSu veikst af tauga-
veiki, sem þeir höfSu fengiS af
böndum. Um efnasamböndin far-(mjólk fr4 einum mjólkursala,
ast honum svo orS: £ag kom } Ij6s, aS mjólkurílátin
hjá þessum mjólkursala voru
vel þvegin, og ekkert var hægt aS
finna aS hirSingunni á kúnum
hans, en eftir aS mjólkurílátin
voru þvégin var vant aS skola þau
innan úr vatni, sem tekiS var úr
óhreinum brunni, sem taugaveikis
gerlar fundust í.
Nýjustu skýrslur sýna, aS sjö-
undi hver maður deyr úr “hvítu
sýkinni,“ tæringu eSa berklaveiki.
Helmingur þeirra, sem deyja á
aldrinum 25—35 ára læzt úr þess-
um sjúkdómi. ViS rannsóknir
hefir þaS og sannast, aS sýki þessi
er orSin mjög tíS á húsdýrum. I
Danmörku er nautpeningsrækt
mikil. Þar er t. d. sagt, aS 20—
í brauðgerðarhúsi.
í Chicago, er ítalir stóSu fyrir,1
fundu eftirlitsmenn heilbrigSis-
mála á mánudaginn var hest, hund
og sauðkind, og í kjötsölubúB, er
ítalir áttu líka, fundu eftirlits-
mennirnir tvö börn sofandi í ís-
skápnum.
I brauðgerSarhúsinu var ýms
matvara seld auk brauSs. Inn um
glugga mátti sjá márgskonar á-
vexti hanga á stögum og stóra
stafla af könnum meS niSursoðn-
um aldinum. Dökkhærð kona á
fimtugs aldri, meS gullhringa í
eyrum, var aS þvo þvott i búðinni.
Ungbarn skólaust á öSrum fæti
sat þar á háum stóli viS dyrnar.
Þrjú börn riokkru eldri voru aS
leika sér á gólfinu.
Þcgar eftirlitsmaðurinn kom
inn í búðina kom konan, semxvar
að þvo fram til tals viS hann.
Plún varS aS beygja sig undir
stög aS baka til í búBinni, sem
blautur þvottur hékk á, og þurk-
aSi sér um hendurnar á svuntunni.
Þ vottagufumökkur var í allri búS-
inni.
“GeturSu hvergi þvegiS þvott-
inn þinn aúnarstsaSár ?” spurSi
eftirlitsmaðurinn. Kdnan fékk
túlkaS svar sitt, og var þaS á þá
leiS aS fjölskyldan byggi í búðinni
aftanverSri, og snæddi og svæfi -í
ofurlitlum klefum áföstum viS
hana, gluggalausum, og á þeirn
væri engin smuga feem loft kæmist
inn um.
“Hvar er brauSgerSarhúsiS.”
spurSi eftirlitsmaSurinn, og án
þess aS biSa eftir svari, fór hann
inn um dyr, sem lágu aftur úr búS
inni. “Ma, ma,” kvaS viB þar úr
myrkrinu, og eftirlitsmaSurinn
hrökk aftur á bak. Hann hafSi
stigiS ofan á sauSkind. Kindin fór
jarmandi fram og aftur um bratiS
gerSarhúsiS, sem einnig var notaS
Sparisjóösdeildin.
TekiB viö inalögum, frá $1.00 a8 upphæB
og þar yfir. Hæstu vextir borgaBir fjórum
sinnum á ári. ViSskiftum bænda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumurfgefinn.
Bréfleg innlegg og úttektir afgreiddar. Ósk-
a8 eftir bréfav>8skiftum.
Nótur innkallaSar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboBslaun.
Vi8 skifti vi8 kaupmenn, sveitarfélög
kólahéruS og einstaklinga me8 hagfeldum
kjörum.
J GRISDALE,
bankastjóri.
fyrir peningshús, því aS rétt hjá
bökunarofninum stóS hestur á bás.
Hundur var þar líka og svo kind-
in. Ungur maSur, meS uppstrok-
iS granaskegg vaknaSi viS um-
ganginn. Hann hafði sofnaS sitj-
andi á hnoSunarborSinu. Hey var
upp í básunum og brauðgerBar-
húsiS yfir höfuS líkast venjulegu
peningshúsi. Lítil trog stóSu
þarna full af smyrslum til aS bera
á meiSsli á hestum og hálf fullar
könnur af aldinum.
“Þú verSur aS láta fara burt
með allar þessar skepnur héSan,”
sagði eftirlitsmaðurinn alvarleg-
ur. “I brauBgerðarhúsum er ekki
hægt aS hafa hesta, kindur og
liunda. Ketti má hafa samkvæmt
reglugerSinni, en—”
Sú ítalska varS nú heldur en
ekki málóða og sagSi aS ómögu-
legt væri að leigja liesthús fyr en
eftir nokkra daga og spurSi hvort
ckki mætti hafa gripina þama
ÞangaS til það væri komiS í kring,
ef ekkert væri bakaS.
EftirlitsmaSurinn kvaS nei við
Því. Hann sagSi aB þaS yrSi aS
fara burt meS þá undir eins, þvo
híbýlin og ræsta þau nákvæmlega.
Sami eftirlitsmaSur kom inn í
kjötsölubúS, sem annar ítalskur
maður átti. Húsbóndinn var ekki
heima, en konan hans var í búö-
inni. Hann litaSist um í búSinni,
sem var mjög óþrifaleg, og fór
síSast aS skoða ískassann. Eftir
Þeim er alt af litiS, Því aS oft
er illa um þá gengiS. Þar í ná-
grenninu var þá litiS um ís í ís-
kössunum, því að fólk hefir eigi
efni á aS kaupa nema litiS af hon-
og Þó barnanna sérstaklega, þá 40 prct af kúnum séu berklaveik
ætti bæði þeim sem mjólk selja og ar> og nú þykjast menn fullvissir
Þeim, se’m neyta hennar daglega,! unl) a« þessi sýki sé miklu út-
að vera sérlega umhugað um þaS, | breiddari í nautgripunn, en nokk-
aS hún væri sem hreinlegust og
heilsusamlegust.
Flestum mun þaS kunnugt, aS í
fáum matartegundum er hættara
viS aS gerlar leynist heldur en í
mjólk. Um ÞaS atriSi segir próf.
Carson svo:
Vegna þess aS mjólk hefir í sér
fólgin öll þau efni, sem á þarf aS
halda til lífsViðurhalds, þá er þaS
Ijóst, aS í henni hljóta gerlar aS
þróast einkar fljótt og vel, sé hún
á venjulegu hitastigi. GerlafræS-
ingar hafa komist aS því, viS rann
sókn, aS mjólk, sem seld er í sum-
um borgum og bæjum í Banda-
ríkjunum, er svo Þrungin af gerl-
um, aS fimm til fimtíu miljónir
þeirra hafa fundist í einum pubic
centimetri (16—20 dropumý. AS
öllum líkindum er eitthvaS af
þeim gerlum sóttkveikjujgerlar.
Læknunum er þaS vel kunnugt aB
barnakólera, tæring, taugaveiki,
flekkusótt, difteria og ýmsir aðrir
smærri sjúkdómar hafa borist i
menn i óhreinni mjólk og rjóma.
I sumum þessum borgum hafa
börn sýkst unnvörpum af óhreinni
mjólk. Eg kalla þá mjólk óhreina
sem mikiS er í af gerlum.
Ekki er hægt um ÞaS aS dæma,
hvort sama megi segja um mjólk-
ina hér í Winnipeg því aS til þess
skortir nægar rannsóknir, en söl^
um þess að víSast hefir mátt segja
aS ábótavant væri mjólkurmeS-
ferSinni, þá má ganga aB því vísu
aS’svo sé og í þessum bæ. En þaS
er ekki ofsagt, að sumstaSar er
urn tíma áSur.
Fyrir fáum árum siSan komst
nafnfrægur læknir í New York aS
því, aS 53 menn höfSu sýkst aí
taugaveiki, 26 af flekkusótt og 11
af difteríu, sem allir höfSu sýkst
af mjólk, er sóttnæmiS hafSi ver-
iS í.
Dr. Johnson í Carroll í Iowa
kveSst hafa stundaS þrjár fjöl-
skyldur, sem hefSu neytt rnjólkur
úr kú, sem reyndist tæringarveik.
Sex manns af þessu fólki veiktist
af tæringu, og þrír dóu úr henni.
Því var kent um, aS þeir hefSu
sýkst af mjólkinni.
Prófessorinn gefur ýmsar ráS-
leggingar til aS koma í veg fyrir
sýkingarhættuna af mjólk nni. .—
Fyrst og fremst segir hann, aS
nákvæmar gætur þurfi aS hafa á
því, aS láta skoSa mjólkurkýrnar
og fá vissu um, að þær séu ekki
berklaveikar, eSa hafi aSra sjúk-
dóma, sem hætta sé á aS sótt-
kveikjur komi af i mjólkina . Úr
engri kú, sem berklaveik er, segir
hann aS óhætt sé aS drekka mjóik
nema hituS sé aS 160 st'gum á
Fahr. í 40 minútur. Hreinlæti
brýnir hann og ítarlega fyrir
mjólkursölum. Sérstaklega brýn-
ir hann þaS samt fyrir húsmæSr-
um hér í bæ, aS líta nákvæmlega
eftir þvi aS mjólkin, sem þær
kaupa, sé hrein. Þær eigi ekki aS
láta bjóSa sér óhreina mjólk, Því
aS séu mikil brögS aS þvi aS ó-
þrifalega sé meS hana fariS, þá
cjáist Það á henni. Hann segir,
nijó’k seld í Winnipeg, sem er svo 1 ba® sé aðallega skylda húsmæBr-
óhrein aB teskeiB af gruggi situr anna aS lita eftir þessu og meS
Jónas Hallgrímsson.
1807—^1907.
Hér fékk okkur glæstasta gigja sinn hljóm
og gulliS í strengina sína;
og sæll ertu, Jónas, því sólskin og blóm
þú söngst inn í dalina þína,
og þjóðin þín fátæka fegin sig býr
°g frægir meS gimsteinum þínum,
og máliS þitt góSa í faSminn þinn flýr
með flekkina’ á skrúðanum sínum.
Og heiðraSu, móSurjörð, hörpuna þá,
Því hann varS oss kærastur bróðir.
sem söng viS oss börnin, og benti’ okkur á,
aS blessa og elska Þig, móSir,
sem ástvana sjálfur og einmana dó
og andaSur fékk ekki leiSi,
sem söng Þegar geislamir sendu’ honum fró
og svolitill blettur í heiSi.
En sárt var aS kenna þá svipinn hans fyrst,
er sólin var slökt undir bránum,
og minnast þá barnsins, hve brjóstið var þyrst,
og bjóSa’ honum armana dánum.
En látum sem fæst yfir högunum hans
og hinna, sem frægSir oss vinna,
svo móSirin gangi’ ekki döpur í dans
í dulunum barnanna sinna.
Hann Jónas sá morguninn brosa viB brún;
en bágt á hér gróBurinn veiki,
Því lágur er geislinn, sem teygist í tún
og tröllskuggar smámenna’ á reiki;
og þyki þér hægfara sól yfir sveit,
þá seztu’ ekki niSur aS kvíSa,
en minztu þá dagsins, sem meistarinn leit
og myndin hans ætlar aS bíSa.
Og gaktu’ honum aldrei í gáleysi hji:
hann gleymrli’ ekki landi né tungu,
og æfinni sleit hann viB ómana Þá,
sem yfir þig vorhimin sungu.
Hér bíSur hann dagsins sem ljósvættur lands
og lítur til blómanna sinna:
þess fegursta’ i ættjarðarhliBunum hans
og hjörtunum barnanna Þinna.
Þ. E.
—ísafold.