Lögberg - 06.07.1911, Blaðsíða 6

6.
I .< »< '.KKK'i
Kl \l IVi <A< .1 NN 6. JÚLÍ 1911.
Hh ♦■f ♦•f ♦♦■♦+♦■1
► 4»
í herbúðum Napóleons.
—eftir—
A. CONAN DOYLE.
j>ér áttuB heima. Enn meir hljótið þér að furða yö- “f>að er ekki alt af kostur á kvenmanni, J>ó að KáOffiUffiaLramaBMfflg
-‘‘r a l>ví. þe!?ar þér heyrið að mér er líka kunnugt um hún sé gáfuð, herra. Gáfuð kona getur orðið' eins
ástiney yðar. En umboðsmenn rnínir á Englandi og refsivöndur á mann sinn. Heimsk kona er aftur
væru í meira lagi gagnslausir, ef þeir gætu ekki á móti sjálfri sér verst.”
ll/rætt mig um ýmislegt. sem fer þar fram, eins og t. i ,.0, , . XT ,
• , | 6 1 Su kona er skynsomust, svaraði Napoleon, |
* ’ sem kann að dylja gáfur sínar. Konur á Frakklandi
' Eg á bágt tneð að skilja hvernig á þvi stendur að hafa allatíS viSsjárverSar veri* vegna Þess> aS þær j
yður skuii vera sagðir aðrir eins smámunir. eða að hafa veriS vitrari en karlmennirn*r- Þær hafa ekki
þér skulið liafa geta fest það á minni yðar nokkra getað látÍÖ Ser skilÍast ÞatS> aö ÞatS er ** Þeirra> en
VEGGJA GIP8.
EHUÐ ÞER AÐ HUGSA
UM G« »ÐAN ÁRANGUR?
“Eg get verið mjög harður húsbóndi, þegar mér
sýnist,” sagði hann og brosti við. “Þér voruð við-
staddur hér. þegar eg átti tal við Bruix aðmírál.
\ ið þurfum allir að gera skyldu okkar, og agi er
nauðsynlegur jafnt meðal hárra sem lágra. Reiðin
kemst aldrei hærra hjá mér en hingað," mælti hann
og strauk hendinni um hálsinn á sér. “Eg leyfi
stun i. ’
"Þér lítið sannarlega ekki stórt á yður, ungi maður,
og vona eg að þér missið ekki jjatin góða kost strax
eftir að ]»ér komið til hirðar minnar. Og ]»ér
imyndið yð-ur ])á. að eg láti mér á sama standa um
alt viðkomandi yðurf'”
"Eg skil ekki. hversvegna yður ætti að geta
henni aldrei að skyggja á ljós skynsemi minnar. nokkurs um þau vert, herra"
Dr. Corrsart, sem hér er staddur, mun geta sagt yð-
nr að eg hefi hægri æðaslátt en nokkur annar af
sjúklingum hans.”
"Og að enginn sé jafnfljótur að l»orða eins og
þér. herra,” sagði stórleitur, góðlegur maður, sem
hafði verið að hvíslast á við Berthier inarskálk.
"Já, þetta er líkt yður. Læknirinn vill
fyrirgefa mér mótþróa rninn við hann þegar eg er
sjúkur; þá hefi eg margsinnis sagt honum, að eg
vildi heldur deyja af sjúkleiknum •heldur en eta
meðöl. F.f eg er of fljótur að eta þá á ríkið sök á
"Hvað heitir afabróðir yðar?”
"I>að er de I-aval de Montmorencv kardináli.’
"Já. rétt. ()g hvar er hann?”
"Hann er á I>vzkalandi."
ekki vitsmunir, sem við erum að sækjast eftir. Þeg-
ar ])ær hafa náð nokkru tangarhaldi á einvaldshöfð-
ingja hér i landi, þá hefir ]>að ávalt orðið til þess, að
steypa honum af stóli. Við höfum dæmin af Hinriki
I\ . og Lúövík XIV. Þær eru allar hugsjónamann- j
eskjur. draumsjónamaHneskjur, tilfinningamanneskj- ,
ur. ástriðurikar og ákaflyndar, en gersneyddar h<\g- j
»ótt kvæmum hyggindum og forsjálni. Sjáið þið t. a. m.
kerlingar-álftina hana frú de Stael, og margar fleiri j
af sama tægi. Sá eilífi samsætiskliður, sem um þær j
er. hann er mér ömurlegra á'hyggjuiefni heldur en J
herfloti Breta. Hvers vegna geta þær ekki rækt
börn sín og setið vjð sauma sína eins og þeim ber
„EMPIRE* TEGUNDIRNAR AF
VIÐAR-GIPSI, VEGG - STEINLÍMI
OG VEGGHÚÐAR-KALKI ERU SÉR-
STAKLEUA ŒTLAÐAR í ALLAR
GÓDAR BYGGINGAK.
"Já. rétt.— áÞýzkalandi, 1
kirkjuna eins og hann ætti
ekki bræðrungur yðar?”
"De Rohan hertogi?”
”Og hvar er hann?"
"( Lundútmm.”
n ekki við Notre Dame að gera? Eg býst við, að yður finnist þetta djúpt
að vera. Pm hver var
THOS. H. JOHNSON og *
HJÁLMAR A. BERGMAN, $
fslenzkir iógfríeðinsrar,
Skrifstofa:— Room 8n McArtWur
Building, Portage Avenue
Áritun : P. O. Box 1656.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
| Dr. B. J. BRANDSON
® Office: Cor. Sherbrooke & William <t>
Telephore garkv 3SÍO
W Office-Tímar: 2—3 og 7—8 e. h.
$
♦ Hkimili: 620 McDermot Ave.
» Teiæphose garry 381
Winnipeg, Man. $
<1
S'i A'93 93939393933339 3933
! Dr. O. BJORIS80N j
tekið i árinni. herra de Laval ?"
[>essti var ekki auðvelt að svara.
þagði.
ö (• Office: Cor. Sherbrooke & W illiam
SVO að eg
“Já, í Lundúnum, en ekki í Tuiller-höllinni.
Eg skil það, að þér eruð enn j»á of ungur til
]>ess að líta á hlutina frá liagfræðilegu sjóhairmiði,”
»ar mælti keisarinn. “E11 siðar meir munuð þér gera
þvi, sem veitir mér ekki nema fáeinar mínútur til scm honum herði átt að standa alt til boða. sem hann paö. Eg verð að játa það, að fyr meir var eg öld-
máltíða. Og þetta minnir mig á. að nú muni vera heiddist. Eg er í miklum vafa um það, að eg ætti llngis sömu skoðunar eins óg þér nú. Það var ],eg-
lomið frain yfir miðdegisverðartíma, Constant.” jafn trygga fylgisnænn ef mér vrði steypt af stóli, ar Parísarbúar voru svo glámskygnir, að telja ],að
"Það eru komnar fimm klukkustundir fram eins °? Rourboharnii áttu Mundu nú |>eir. sem eg ójafnan ráðahag að ekkja hins
hefi gert að miklum mönnum. vera fúsir til að fara Beauharnois giftist hinum
Einungis búiö til hjá
Mumtoba Gypsum Co.Ltd.
Wmnippg. Mamtoba
SKRlFIf) KFTIR KÆKLINGI VORUM VÐ-
- UR MÚN ÞYKJA HANN ÞESs VERÐUK —
Iri.kpiíoniíi gakry 38w
« Office timar: 2—3 og 7—8 e. h j.
•) ij
•3 Heimili: 620 McDermot Ave.
., Tm.F.I'HONKi garry 321
9 <5
Winnipeg, Man.
<•3393939393939393939 93933

vfir hann, herra."
"Jæja, hafið miðdegisverðinn þá til undir eins.”
“Já, herra. Isabey er hérna frammi, herra,
með brúðurnar sínar,”
“Þá skulum við skoða þær undir eins.
honum inn.”
træga
líttkunna
^enerals de
"onaparte.
"Eg bið einskis í nafni föður máns, heldur í mínu
ifrsaaaiAH
I Dr. W. J. MacTAVISH
inn úr langferð.
flatri tágaöskju.
"Það eru tveir dagar liðnir síðan eg sendi eftir j
yður, herra Isabey.
i útlegð. og neita öllutn kostaboðum þangað til eg Þafi var fagur draumur! Níu veitingahús eru á leið- eigirt nafni’ Eí? ætla aS biðja yður að þyrma lífi
kæmist til valda afturr Komið hinjgað Berthier,” inni frá Mílano til Mantua. og eg skrifaði konu h,ucien Lesages, sem hefir verið settur í varðhald og
mælti hann og tók í eyrað á gæðingi sínum með þeim minni bréf frá hverju jieirra fyrir si». \’íu ])re£ ^ saijaSur um landráð. Hann er draumsjóhamaður og
<Iag — en svo hlaupa menn af sér hornin — og verða ska!<1’ Þei<i<ir ®kk* til undirferlis manna, og hefir
hygnari á e "tir." orðið leiksoppur í höndum óhlutvandra manna."
„ , , 1 ‘‘Draumsjónamaður!” hrópaði keisarinn reiðu-
^at '^er a ^ert mer ' bugarlund, hvaða yull af lega. "Þeir piltar ent einmitt allra hættulegastir.”
manm hann lilaut að hafa verið áður en hann breytt- Hann tók upp úr vasa sínum nokkur bréf og leit á
-st eins < g liann var nú. Lífið verður svo dæmalaust þau. “Eg get mér þess til, að hann eigi því láni afi.
Office 724J «Sargent Ave.
Telephone ^herbr. 940.
\ 10-12 f. m.
Office t mar -
fyrir sig undan
Fylgið ! '"-nsemdargáska sem.honum var eiginlegur. Væri
; uiér óhætt að rciða mig á yfiur í þessu efni,—svarið
þér?"
Nú kom inn maður, sem augsýnilega var kom-
Undir hendinni hélt hann á stórri skil -vSur ekki' herra: vis hófðum talast við
■‘vo 'iuít ah eng,r aíSnr 110,511 he-vrt' sem inni voru- Snautt <* ömurlegt, ef öllum draumsjónum og allri fagna, að’þér séuð ástmey’hans7ungfrú’ góð>”
1 svara- romantik er burtu kipt. Skuggar komu og færðbst Síbylla roðnaði og leit niður -
£ara G fij andlitis a honum, eins og vottur um það, að hvössu augnaráði keisarans.
11 uovgu ..icu uir, . keisaratignm hefði aldrei veitt honum samskonar1 “Eg er hér með afskrift af prófum, sem haldin
"Hraðboðinn kom í gærdag, herra. Eg hefi! »\-ej ]1erra t»
verið á ferðinni frá París síðan." i .... ,, .. . .
Ug opokkinn! I>er eruð þo að minsta kosti öret. sem hann skntaði i veitingahúsunum við þjéið- hann ekki verðtir ástar yðar.
veginn. hefðu orðið honum meira fagnaðarefni held- -‘Eg grátbæni yðu'r samt um að þyrma lífi hans,
l,r en allir landamerkjasamningar, sém hann hafði herra.”
gert, þai sem hann bitaði sundur fylki og skildi ná i “Það, sem þér biðjið um, er óhugandi, ungfrú!
3-5 e n>, jfc
i 1» ( 7-9 e rn. g
1— Heimili 467 i'oronio Street - 3f
KINMIK X
I tklubone Sherbr. 432. Í
3tmr fttttt trtftv ftttA. ftttftft Jftfttt. fittitt. *
“Hafið þér sýnisihorn með yður?"
“Já. herra."
“Leggið þér þau þá héma á borðið1.”
Eg gat fyrst sízt í skilið, hvað. var hér um að
ræða þegar Isabey opnaði körfuna og tók upp úr
henni brúður, sem voru hér um bil eitt fet á hæð,
allar klæddar i skrautlega silkibúninga og flauels-
klæði, prýdd hreysikatta skinnum og gullspöngum
og hnöppum. En þegar eg hugði betur að þessum
brúðum, sá eg hvers kyns var. að keisarinn með sinni
alkunnu tilhneiging til að ráða hverju einu við hirð-
ina, hafði látið gera fyrnefnd sýnishorn af mönntxmi
og búningum, til þess að geta valið úr því skraut-
hreinskilinn.”
”Já. eg gæti ekki faríð í útlegö með yður. herra.”
”(>g hversvegna ekk*?”
scisaiciiigmn neioi amrei veitt tionum samskonar “Eg er hér með afskrift af prófunt sem haldin
unað eins og þann. sem hann naut ]>egar hann var í ha 'a verið yfir honurn. Horfurnar honúm til handa
brorldi lifsins. \ el mátti það og vera. að þessi niu eru ekki góðar. Eftir þvi sem eg kemst næst, er
bret. sem hann skrifaði í veitingahúsumum við þjóð- hann ekki verðttr ástar yðar.”
♦ Dr. J, A. Johnson |
Physician and Surgeon
jHensel, - N. D.
»♦♦♦< # > »j | 11
“Af því að eg yrði þá dauður. herra.”
Napóleon fór að blæja. minum
“Eugénía de Choiseul er bróðurdóttir
(>g stnnir eru það sem segja að Berthier okkar seu’ hertoga, er ekki svo?" spurði hann.
sé treggáfaður, mælti hann. “Eg þykist hér utn hil I ’‘Jú, herra."
]x»ra að reiða mig á yöur, Berthier, því að þó að mér Eruð þið trúlofuð?”
þyki vænt um yðttr. beinlinis sjálfs mín vegna. þá "Já. herra."
þykist eg vita fyrir víst. að l»ér yrðuð öðrtim að litlti Hann hristi höfuðið óþolinmóðlega.
liði- En hið sama get eg ekki sagt um yður. Talley- "Ef yður langar til að fara vaxandi
rand. I>ér nntnduð eiga liægt me.ð að laga yður tttn
afar fljótlega eftir nýjtim húsbónda. jafnihægt og að verðið ]»ér að fela mér einkamál vðar í hendttr
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
PorUg* *ne., Cor. Horgrave St.
Suite 313. Tals. main 5302.
. j skifta mn gatnla husbóndann og laga yfiur eftir mér. það sanngiarnt að ætlast til þess, að err líti með vel-
búntnga er hirðfolkið skyldt bera við hatiðleg tæki- Yður er meðfæddur sá andlegi mjúkleikur.” þóknun á gifting útlaga — bandala "
færi
granna að. Ln angunblíðusvipurinn hvarf brátt af Tveir flokkar manna efla nú samsæri gegn mér, það
andlirí hans og liann sneri sér aftur að einkamálum gera bæði Bourbónar og Jakobinar. Eg hefi umbor-
ið þetta helzt til lengi, en er nú farinn að þreytast á
de Choi- því Síðan þeir létti lífið, Cadoudál og d’Enghien,
hafa þeir haldið sér í skefjum Bourbónarnir. Eg
verð að jafna um hina á sama hátt." ___________
Mig furðaði stórlega á því, hve innilega frænka ~ “ —
mín. jafn hugprúð og hreinhjörtuð. stúlka, gat unnað &.J*. jí± j& a
þessutn huglausa. lítilsiglda manni, þó að slíkt sé ann- v _ n &
að metorð- ars ekki nema samkvæmt þvi kynlega náttúrulög- í}®*** RðyniOnd BrOWH, t
\ið itiiðitta. Iterra de Laval, sagði hann. “]»a niáli er vindur veikt og sterkt á santa streng. Þegar
Er hún heyrði þessi alvarlegtt svör keisarans, hvarf all-
ur roði úr kinnum hennar og örvæntirfgartárin hrundu
ig ovina minna:
“Hvað er þetta?” spurði keisarinn og té»k ttpp
litla brúðu í veiðibúningi úr fjólulitu klæði alsettu
gullskrúði og með barðalitinn hatt skreyttan fögrum
strútsf jöðrttm.
"Þér ættuð að hafa treyjuna síðari." sagði
Napoleon, “því að hann hafði mjög ákveðnar skoð-
anir um búninga kvenfólks. “Þessi bansett tízka
virðist vera það eina í ríki minu, sem eg get ekki
ráðið. við. Þegar klæðskera mínum Duchesne ilettur astur ásýn'hrm
í hug, að stytta frakkann minn um tvo þumlunga, ]»á emhverju \insamlegtt
er ómögulegt, með öllum styrk landhers og sjóhers
Frakka að koma í veg fyrir það. Hver er þetta?”
Hann hafði tekið upj> mjög skrautbúna manns-
líkan í grænni treyju.
“Þetta er veiðifararstjórinn, herra."
“Þá eruð það þér, Berthier. Hvernig geðjast
yður að þessum nýja búningi yðar. Og bver
þessi í raiíða búningnum?"
'Það er erkikanzlarinn."
“Og þessi i fjólulitu klæðunum?”
“Það er hirðsiðameistarinn."
Keisarinn skoðaði alt þetta með
feginleik. Hann raðaði Jæssum mannslíkunum
borfiið i smáhópa. til þess að fá gleggri htigmynd
um svipi hirðmannaskarans þegar fólkið k.æmi
F.kki hafði keisarinn jafn gaman af nokkruan “En hún ann mér. engu síður e't eg henni.
skopuðutn hlitt eins og að koma af stað ýmsu því herra ”
Hku er öllum gat kotnið illa. og ]»að var mála sann- “O-o-o, sussu. sussu. á hennar aldri herir fólk
ast, að aldrei gat maðttr vitað. hvað honum datt i engar skoðanir. Útlagablóðið rennur i æðuni henn-
hug að spvrja tnann um næst. En í svipinti hvarf ar, og það mun eimhverstaðar segja til sín. Eg ietla
hræðslan við ]»að.—af öllutn sem í húsinu voru,—er mér að annast um kvonfang yður til handa, herra de
|>eir hiðit eftir að heyra svar hins nafnfræga stjórn- Laval. og eg vil að þér farið til Pont de P>rc|ues, svo
málamanns við áburði. sem allir vissu. að hann átti að liægt verði að gera yður kutmugan keisarafrúnni. eg segi eitthvað. þá stendur við það" Eg get ekki
sktltnn. ] fann stcVð grafkyr og hallaðist frani á I Ivað viliifi þér, Constant?” látifi kvenfólk hafa áhrif á úrskurði mína í ríkisins
svarbi íbenviðar stafmn sinn, herðabreiður. ofur- ‘Það er kvenmaður hér úti fyrír. sem langar þágu. Takobínar hafa verið viðsjálsgripir í seinni
lttið alutur og með blíðlegt bros á andlitinu. þvi lík- til að ná tali vðar. herra. Á eg að segja henni að ttð. og ’verður því að gefa þeim einhverja ráðningu ”
sem stungið hefði verið að honum koma seinna?’’ Það var auðséð af alvörttsvipnum. sem kominn
lofsorði. Það mátti með “Kvenmaður!” hrópaði keisarinn bnsandi. "Það Var á keisarann. að frekari l»ænir mundu
uiður um þær eins og daggperlur á drifhvit liljublöð.
“f guðs bænum. herra. þyrmið honum sakir ást-
ar ]»eirrar. sem þér berið til móður yðar,” sagði hún
og féll til fóta keisaranum. F.g skal ábyrgjast að
hann »erir yður altlrei tuein framar."
‘ Sussu, nei. sussu. nei!” sagði Napóleon og sner-
ist á hteli og fór að ganga um gólf tnjög reiðulegur.
“Fjg get ekki oröið við ósk yðar, ungfrú góð. Þegar
4
«
4
4
4
S^rfrarflingur í augna-eyra-nef- og
háls-sjúkdóroum.
326 Somerset Bldjí.
Talsírni 7242
Cor. Dooald & PortageAve.
Heiœa kl. io—i og 3—6.
*
►
s innu tim hann segja. að hann tninkaði sig aldrei
fyrir Napóleoni og lagði sig aldrei niðtir við ]»að. að
smjaðra fyrir honum.
að
manm metn,
hans sér að varnaði
engu
er ekki oft að maðttr fær að sjá skegglaust andlit hér lr)t,ii koma. e t þó hélt frænka mín áfram að biðja
í herbúðunum Hver er hún? Hvað vill hún?” mef> ])Ví þolgæði sem enguin öðrum er gefið, en kon>-
"Hún heitir ungfrú Síbylla Bernac. herra.” u„ni, sein er að biðja fyrir elskhuga sínumt
"Erttð ]»ér hræddir ttm að eg tuundi yfirgefa yður. "Hvað þá!” kallaði Napéileoti. “Það hlýtttr "Hann getur ekki gert neinum
Iterra. ef óvinir vðár biði tnér betri kjör ett ]»ér að vera dóttir gamla Bernacs frá Grosbois. En. eftir herra.”
hafið gert? á ;tð hyggja, herra de í.aval, þá er hamt mólðurbróð-
"Já. eg er hér unt bil viss um það. Sannleikurinn ir yðar; er ekki svo?”
er er sagna beztur um það, herra, að spurningu yðar Það er líklegast. að eg hafi roðnað við, þegar “Þvrmið honum,
get eg ekki svarað fyr en mér hafa verið lx»ðin b >ð- eg svaraði þessu, ]»vi að eg sá að keisarinn las hug- hollustu hans."
in. F.n góð boð verða það að vera. Eg ætla að renningar mínar. "Mér er ótnögulegt að veita yður það, sem þér
benda yður á. að fyrir utan snotra gistihúsið san eg "Því verður ekki neitað, að hann hefir ekki á- biðjið utn.”
a i St. Florentin gotu og þatt tvö hundnið þúsund nægjulegri köllun að gegna, en þó get eg fullvissað \ jð Constant reistum hana á fætur.
ent þér hafið verið svo hugulsamir að veita mér í yður um, að hann gerir mér ómetanlegt gagn. En “Jáf þetta er rétt gert af ykkur herra de Laval v
...... ■!. 1O-IOJ3-0, 1%
imm-mm m mm mm^ m
J. H. CAR.vON,
MaDufacturer of
AKTinciAI. LIMHS, OKTHO-
PI DIC AHPLIANCES, Tt usses.
Phime 8425
54 Krnu St. WINMFEit
“En aðrir intmti láta víti
verða. ef hann er drepinn."
ög eg skal ábyrgjast konung-
barnsiegum árstekjur. þá er staða mín sú. að eg mó heita æðsti ef eg veit rétt. þá hefir þessi móðurbróðir yðar eign- sagði keisarinn. ‘Þetta viðtal getur ekki að neinu
íkunum á ráðgjaíi i Evróptt. Eg get því varla séð hvaða betri arhald á þeint óðtilum. sem þér hefðuð átt aS erfa.” gagni orðið
þeim öðtilum. sem þer hefðuð átt að erfa." gagni orðiö. Fylgið frænku yðár burt héðan.”
boð þeir gætu boðið raér. netna ef þeim þóknaðist “Tá. herra.” En hún sneri sér enn einu sinni mótS kesiaranum
að setja mig i sjálft hásætið.” Grttnsetndarglampi kom í bláu attgtin hans. „g leit á hann. og mátti gerla sjá á svip hennar, að
. . . x. , .... . “Xei> eg held afi eg hafi yður allvel trygðan." "Eg er að vona, að þér séuð ekki að ganga i hún var jafnvel ekki enn búin'að sleppa allri ’von
satnan þanmg huið. . t an sopa t ianti <>1 tt satnan saggj Xap^Jeon Qg- llvesti á hann augun alvarlega. þjónusttt mina i þvi skyni, að ná aftur í þessar ttm bænheyrslu.
aftur ofan í körfuna. “En annars ætlaði eg að minnast á það við vður eignir?” “Þér sögðufi, herra. að refsing yriSi fram að
“Jæja, gott og vel," sagði hann. "þið Davíð hafið Talleyrand. að þér verið annaðhvort að ganga að "Xei. herra. lég hefi þann metnað. að vilja f«ra gKgn oinbwrjimY “En Toussac gengur ó-
hegn dtir og—"
svaraði keisarinn, “að “Já, eg vildi mikið gefa til, að hann væri á valdi
A. S. Bartfal
843 SHF RERCOKF St .
»el»r líkkistur og mnaxi
im úi.arir. Allur rttl> n-
aOur sá bezti. Knnfrrm-
ur selur hann allskonar
minnisvarBa og le|>steina
"TaJs O ar2152

A. L HOUKES & Co.
selja or búa til leRsteina úr
Gianit o>4 marniara
lal.s. 6268 • 44 Alberí 8t.
WIN II I t.
JcCJd, gUU. VCl, DclgCFI ÍICIIIII, wauv . T i av dÞ iiv-.ici. • ^
ið levst hlutverk vkkar prvðilega af.hendi. Isabey. eiga fru Grand. eða að losa yður við hana. þvi a« hefjast af eigin athöfn.”
Þið skttluð nú fá'þessa búninga í hendur hirðbúnað- ,nér er ómögulegt að líða stórhneyksli við hirðina”. “t>a*'er hM^ileSra-
L. YY“ ■ r r, n I. , ,-fc. í «— L . n X L r. — . —— - C f A I 1 T Rl T « At oIr, r I /I« , M A1 /I
arstjónmum og leggja um leið fram áætlun um
Eg varð alveg hissa að heyra jafn sérstakleg stofna fjölskyldu. heldur en að kollvarpa annari. mínti."
.. . einkamá! rædd þannig á almannafæri. en þetta var % get ekki fengið yðttr í ltendur eignir yðar aftur, “Hann er hættulegur maður. Þaði var hann orr
kostnaðinn. h.g ætla enn fremur að hiðja yður a homvm einmitt eiginlegt, ]»essum einkennilega manni. herra de Laval, þvi að nú er svo statt á Frakklandi. faðir minn, sem leiddu Lucien út í þetta. Ef refsin^
segja Lenormand að ef hún sendi annan eins reikn- Sem stærði sig af því að hann liti svona á. að var- aS ef byrjað yrfii á því, þá tæki sá rekstur alclrei á fram að fara, ætti hún að bitna á hinum seku en
ing, eins og síðast, fyrir úttekt keisarafrúarinnar, þá J færni og smekkvísi t orðum væru tveir fjötrar sem enda. Það mundi verða tilefni til almenns van- ekki á hinum saklausa."
skuli henni sýnt inn um fangelsisdyrnar i Vincennes. mifilungsmenn reyncht að leggja á vitsmuni speking- trausts manna í milli. Eg á enga tryggari fylgis- “Þeir eru báðir sekir, og auk þess er á það að
Engum einkamálum var svo háttað. alt frá menn, en einmitt þá, sem halda landeignum. sem líta. að við höfum náð í annan. en hinn ekki ”
‘En ef eg get náð í hann?”
anna.
Napoleon hugsaði sig um
F.f yður hepnast ]»að, þá verður Lesage fyrir-
gefifi.”
“En eg get það ekki í dag.”
“En eftir hvað langan tíma þá?”
“Viku að rninsta kosti.”
“Jæja, hann fær þá að lifa eina viku. Ef yður
Eg er viss um, a y munc 1 } ja > ])V1 að kjósa sér eiginkonu og til þess að reka brott l,eir eiffa ei<i<i meS rettu. Meðan þeir þjóna mér,
eyðsla. herra de Laval, að gefa tuttugu og fimm þus- j hjákonu. að harm. þessi 36 ára gamli sigurvinnari,1 °S meðan frændi yðar þjónar mér .halda þeir eign-
und franka fyrir einn einasta kvenbúning, jafnvel þó te]f]i sjo- það ekki skifta og þætti ekki sjálfsagt, aðl unun'. En hvað skyldi þessi ungfrít vilja mér?
að hann ætti að fara utan á Eugéníu de Choiseul.” hann réði þeint til fullnaðarúrslita. Talleyrand P'yigið henni inn, Constant.”
,, , . ... , • brosti enn þá vingjarnlegar en áður. og enn þá dul- Litlii síðar kom Síbylla frænka mín inn í her-
arfvllra. bergifi. Hun var fol 1 andliti og alvarleg a svip, og
maður vissi ekki? Ilvað gat ann atið sig varða ‘'p_g þýst v.ið, að það kunni^^ vera gömlu fyrir-1 matti les a fastan ásetning úr augum hennar. og hún
um einkamál mín mitt í öllu sínu herbúnaðarbraski en það segi eg yður satc að eg hefi óbeit á bar si£T vei> rett eins °S ilun væri prinzessa.
um að leggja undir sig lönd og lýði? Þegar mér giftingum.” "Jíeja> ungfrú góð, hvert er erindi yöar. hvað hepnast að finna Toussac á þeim tíma* ' þá ^verður
varð nú litið framan í hann, og eg gerðii það eins og Napoleon fór að hlæja. ^et e& gert yður til þægðar? spurði keisarinn hálf- Lesage fyrirgefið, en ef þér finnið hann ekki, verð-
milli vonar og ótta, þá birti yfir fölu andlitinu á “Eg gleymi því stundum. að það er sjálfur bisk- lranalega etns og avalt þegar hann évrpaði kven - ur elskhugi yðar líflátinn á áttunda degi, Þár við
honum, og færðist yfir það gáskafult bros, og upinn frá Auton. sem eg á tal við," sagði hann. “Eg f«lk. og jafnvel konur. sem honum var vel við. , situr.. Fylgið frænku yðar burt héðan, herra de
hann lagði þykka, stutta höndina á öxlina á mér. held samt. a« eg sé svo góður vinur páfans, vegna Stbylla htaðist um, og þegar hún kom auga á Laval, eg liefi mörgum öðrum nauðsynlegri störfum
Litur augna hans var ljósblár þegar vel lá á honum. þeirra smáhlunninda. sem hann varð aðnjótandi við miS sa eK> aS henrn hafsi aukist kjarkur. Hún leit að gegna. Eg vona að eg fái að sjá yður eitthvert
djarflega framan í keisarann og mælti: kveldið í Pont de P.riques, ])egar þér eruð við því
er komin hingað til að biðja yður stórrar j búm1" að verða gerður kunnugur keisarafrúnni,”
herra." I <
“Þér skuluð njóta föður gðar að, þvi að eg skal : --------
ixlum. trekar gera vðar I»ón en annara. Hvers biðjið ]»ér?”|
VEGGJA-ALMANOK
eiu mjoR fRlleg. En falleeri eru þau i
UMGJÖRÐ
Vér höfum ódýrustu og be/tu myndaranmti.
< bæiiiiui.
Winnipeg Picture Frame Factory
Vér sækjuui dr skilnni niyndummi.
PhoneGarry 3260 - S4n Kherbr. Str
Gott kaup borgað
konum og körlum
Til að nema rakaraiðn þarf að
eins tvo máituði. A t v i n n a
á b y r g s t, með tólf til átján
dollara kaupi á viku. Ákafleg
eftirspurn eftir rökururn. Kontið
cða skrifið eftir ókeypis starfskrá.
Moler Barber CoIIege
220 Pacific Ave., Winnipeg
Litur augna nans var ijosDiar pegar vei la a nonum. ]>cnid sin<uuummmd. ■>*<«< vn<> <u»cijotan<ii vit» • -<
en þau dökknuðu þegar hann varð hugsi, og fengu á krýninguna. að hann verði fús til að sýna tillátssemi djarflega
sig stálgráan lit þegar hann var reiður. i þessum efnum. Hún er mesta myndarkona. hún “Eg
"Yður kom það á óvart, þegar eg sagði yður. frú firand. Eg hefi veitt þvi eftirtekt. að hún er bónar, he
að eg hefði heyrt sagt frá viðureign yðar við Eng- mj<)g athugul kona.
lendinginn yfir i veitingahúsinu i bænum þar sem Talleyrand ypti öx
8. A. SIGURDSON 8. PAUL80N
Tals. Sherbr, 2786 Tals.Garry 2443
Sifiirdson & Paulson
BYCCIflCAMEKN og F/\STEICNI\SALflR
Skrifstofa: Talsími M 4463
510 Mclntyre Block WinnipeK