Lögberg - 06.07.1911, Blaðsíða 2

Lögberg - 06.07.1911, Blaðsíða 2
2. MXirtTRG, Kl'MTUL>A(jl N N 6. JÚLÍ 1911. Kristján Jónsson skáld. 2. 3- 4- 5- 7- 8. 9- io- Þá sumdrfut'Iar sungu unaðs bragi mér sveif aö eyrum harmafregnin ströng. aö hniginu væii hels af bráðu slagi um hádag lífs sá fegurst allra söng. Það varstu, Kristján, skáldið ítur skatpa, er skyndilega dauöinn frá oss hreif. Islands er þögnuö óðar skærust harp i. sem engilrómi ge^num hjörtun sveif. Eg harrn i þig vor horfni félagsbróðir þó heföi naumast ásýnd þína séö. Þín saknar Island svo sem ástrfk móöir, sonar látins stödd viö tnoldarbeð Eg >ft í draumi átti við þig ræöur u 111 yrkísmál, sem báöunt voru kær mér faust viö yrðum bragarsmíöis bræður. En blunds viö lok mér varstu horfinn fjær. Og hvar sem letruð kvæöi þín eg eygði þá kíf og augur hjartans ró tnér fal, þaö var setn sunna svásum gei lutn fleygöi á sumarmorgni yfir blóm í dal. Þú lýstir stun af leyndutn hjartans sárum, þú lýstir svölum hvartnadagga straum, þú lýstir munarloga irygöa kláium, þú lýstir breyting unaösemda glaums. Þín riaut hér skatnt, en nýtur þó svo lengi, sem nemast Ijóö og glatast ei vor blöö. Þú lagöist ungur lík í fóstur vengi, þitt letrast nafn í þjóöskáldanna röö. Og sæl! þú varst frá solli heimsius spilta. aö svífa strax á íriðaihafmr imi. Nú glepur þig ei girnda leið hans vilta, þar geymist tiretuni tiguarskrúðinn þinn. Og sál þírt fjörg, erfjötrum holds ei eirði og flugiö þreytti vísdómslindum að, viö andlátsstun, sem etiginn inattna heyröi á engilværtgjum hófst í sælustað. Þvf efl iust mtttt td evrna þinna niö r við andv.rp hiusta, ljóss frá sölutn snjalt, sá borist haf bergmáls raddar kltöur: ,r>róðir! I dag þú með mér \era skalt!11 1 t. (E, farðu vel v >r frægi skálda sjóli, - nú fagnar himtnn tignarlegri sál. Þú yrkirsœll hjá alvalds náöarstóli með engiltungu guðleg vísdómsljóö. SlGUKBJÖRN JÓHANNSSON. Ath.—Kvæði þetta hefir hr. Kristjáu Asg. Bene- diktsson sent Logbergi til birtingar, eu hann fékk þaö hjá itianni. sem ekki vi.l lát i nafns síus getiö. Kvæðiö er ekki pr.utaö í Ijóöabák Sigurbjörns heit- ins Jóhannssonrr (fr.i Eótaskinni , og er þó eitt meö be/.tu kvæöa n h.i;is. —tii rs i jóri Lögbergs. Bandalagsþing. Futtdargjörningur Þing hinna sameimiðu banda- rita í “Sain.” um ísletizkar og enskar bækur og ráðleggja ungu fólki voru hvaða bækur þaS ætti helzt aö lesa. Maðurinn var kos- inn, en engar ritgerðir um þau. Leifur; frá bíll Frelsis- og Frí- kirkju safnaöa: Stefán Sigmar; frá bdl. Gsmli -safn.: Miss Elízabet Pclson ; frá bdl. Þingvalla-safn.: Gísli Egilsson. öllum prestutn kirkjufélagsins cg meölimum Ijandalaga var veitt nlálfrelsi og atkvæöi á þinginu. Séra X. S. Thorláksson lagöi ! til, að l.anda'agiö tæki upp þá reglu, aö sá forseti sem hefði und- | irbúið þingið, stýrði þessum starfs fundi. og eins vakningarfundinum í kvöld Tillaga sú var studd og ! samþykt. Síðan fór fram kosning emibætt- ismanna, og hlutu þessir kosn- j iiigu: Forseti: Jóhannes Bergmann [ Johnson (Wpg.J ; skrifari: Miss Flora Júlíus ! AVpg): féhirðir: Stefán Sigmar (Glen- lioro; vara-forseti: séra Carl J. Olson ! (Wynyard); vara-skrifari: Eggert f jeldsted ! AVpg.); vara-féhirðir: Tlh. E. 'Tfhorsteins- son (WpgJ. Stjórnarnefnd hinna sameinuðu j bandalaiga bar fram tillögur þær, | sem hér fara á eftir:, 1. Að stjórnarnefnd bandalag- ! anna sé falið á hendur að útvega einhvern hæfan mann til að fara fvrirlestra-ferð milli bandalaganna I —og kynni sá maður sér banda- lagsstarfsemina t hverjum söfnuði, | stofni ný bandalög og gerist meg- j in-ritari þgeneral secretaryj hinna ! sameinuðu bandalaga. 2. Bandalögin haldi áfrarn bréfa- I skiftum sín á milli. 3. 10% af árstekjum hvers , bamlalags sé greitt í sjóð hinna [ sameinuðu 'bandalaga. 4. Einhver úr vorum hópi, sém lær gott skyn á bókmentir — ís- l.nzkar óg enskar, sé fenginn til [ að ráðleggja bandal. fólkinu, ; hverjar bækur ]>að ætti að lesa. ()g gæti ihann ritað um það mál í málgagni kirkjufélagsins þ'‘Sam.”J Fyrsta tillagan var studd og samþykt og var stjórnarnefnd hinna sameinuðu bandalaga falið að hafa bréfaviðskiíti við hvert- einasta bandalag í því skyni, að verða þess vís hver tími væri heppilegastitr til þessa fyrirtækis Annar liður studdur og sam- þyktur. Þriðji liður studdur og sam- þyktur. Fjórfii liður studdur og sam- [ þyktur, og var séra Kristinn K. Ólafsson kvaddur til að annast 1 mál þetta. Bandalögin hafa saknað blaðs- ins ‘‘Framtíðin". en sjá sér hins- vegar ekki fært nú sem st'endur að stofna til nýs blaðs. Til þess þó að bæta Htið eitt úr. hefir siimtim bandalags-meðlimum dottið i hug það við bandalögin, hvort ekki sé unt að stofna íslenzkt tímarit, er fjalli um málefni bandalaganna og máilefni sannrar kristinnar menn- ingar í heild sinni. 9. Einnig skal nefndin gangast fyrir því, að gefin sé verðlaun fyrir frábærlega góðar ritgerðir, fru-msamdar á islenzku af banda- lagsmeðlimum. Skulu verðlaunin vera bækur eða myndir, sem prýtt geti fundarsali bandalaganna. Skal nefndin inna þettj hlutvevk af hendi á þann hátt, setn henni lízt bezt Þó leggur þingið til, að þær ritgerðir, sem verðlaun hljóta. sé fcirtar í blöðúnum eða lesnar á vakningarfundum bandalaganna. 9. Nefndin skal einnig vera þess hvetjandi. að bandalögin hlynni sem bezt að íslenzku með skrifuð- um blöðutn, bréfaviðskiftum, kapp ræðum og hverju öðru, sem rniðað gitur í bá átt. 10. Enn fremur skal nefndin ieita sér upplýsinga um fyririkamu lag það, sem er á hinum svonefndu “bi-Iingual schools” hér í fylkinu (ig í Saskatchewan, , og skal hún gera alt, sem henni er unt til að kcma að kenslu í íslenzku á al- þyouskólunutn i hverju þvi skóla- héraði, sem íslendingar búa í, þar rcm slíkri kenslu á annað borð verður komið við að landslögutn. 11. XTefndin starfi. 1 samhand' við nefnd þá sein bandalag Fyrsta lút. safnaðar hefir kosið til að sjá um útgáfu íslenzkrar lesl'vikar, ef sú nefnd æskír þess. Tillögnr þessar allar voru sam- þvktar líð fyrír lið og |>essir menn kosnir til að hafa framkvæmdir í ]>ví rnáli: séra Guttormúr Guttormsson, séra Tíjörtur J. Leó oig dr. Jón Stefánsson. Xefndir. sem nokkur undanfar- in ár liafa staðið; fyrir útgáfu 'barrdalagssöngva, og laga við þau Ijóð. voru endurkosnar. Áður var þó af hlutaðeigendum skýrt frá hverníg fyrírtækjum þeim væri nú k imið. Þírgínu var slitið með því, að dr. Tón Bj'arnason bar fram bless- ; n drottíns. ■■ svioSSSSí ._____________. > > Sýning úr leiknum “'A Winning Miss” í Walker leikhúsi 6. 7. og 8. Júlí. “The Cat and the Fiddle,” söng- ’eikurinn mikli, verður sýndur i Walker leikh. alla næstu viku, og er einhver tilkomumesti leikur sem uú er sýndur í Vesturheimi Sumar persónurnar eru alveg nýjar í þess- um stira leik. Leikurinn er sam- inn eftir gömlu þjóðsögunni og gleður jafnt unga sem gamla. Mr. Tlarry B. Watson er fyrir leik- flokknum; hann er kunnur leikari og ]>eir sem með hounm eru þykja leysa hlutverk sín ágætlega af hendi. May Robson leikur “Aunt Mary” miög skemtilega i “The Rejuven- ation of /,i.mt Mary”. Það er wt-erntilegur leikur og verður sýnd- ur seinni part síðari sýningar vik- una, eða 17. ti.l 20 Tiúli. Miss Robson skemti Lundúnabúum fyr- ir fjórum mánuðum og kemur hún hingað með sama leikflokkinn. Seinasta leikrit sem sýnt verður um sýningarleytið er “The Flower of the Ranch,” leikið i Walker- leikhúsi 21. og 22 JúJí. ir ekki". og þjófurinn átti ekki betra skilið. Hann varð að fara. En fjarrí fór að eg væri glaður, ]>egar eg sá eimlestina rjúka í hvarf. Það Iiðu nokkrir dagar. Alt af var eg að hugsa um drenginn. Eg sá fölt andlit hans fyrir 'nug- skotssjónum mér og sá hann horfa á mig dökkum bænaraugunum. bjtt kvöld lá eg órólegur og gat ekki sofnað. Alt i einu stökk eg á fætur. “En guð fyrirgefi mér !” kall- aði eg upp yfir mig, “hann hefir ekkí stolið I” “TTvað segirðu!” greip kona mín fram í, “hefir hann ekki tekið Flora Júlíus. skrifari sam. bandal. laga var haldið i Fvrstu lúterskiu nla'J'ala |nrzt elln þa. þ(> að ]>etta f;'t j vikublaöinu "Lögbergi” kirkjti í Winnipeg miðvikudaginn iafl I,anmg ve”fí vanrækt a annu' rúm fyrir það. sem helzt væri vert 28. Túní 1911. i sambandi við 27. e’ mgniyn< 111 go ' og egg eg aö birta almenningi um bandalags- ársþing hins ev. lút. kirkjufélags " f ver gerlWn f afíra t,lraUn 1,1 -'ial, bæði fréttir og annað . fslendinga í Vesturheimi. að koma henm , framkvæmd. Ritstjóri Lögbergs, hr. Stefán Séra K. K. Olafsson las biblíu- . fra Guttunl1ur Guttormsson lljornsson. sem staddur var á kafla og flutti bæn. Í,,ef,r ,annast ^enzkuHnal.ð a ar- fundinum. tók með samþykki Forseti séra Carl T Olson las Hef,r halm þegar SknfaS þingsins til máls. og lofaði þvi m>„ efth-fvl^iandfsk/rslu: ’ ,íi!1T bandaIógufm ^ ^rum Því gáiðfúslega, að rúm skyldi ávalt Kæru félaessvstkin I viðvikjandi. og hefir hann fengið vera tj| j bla«i sínu fyrir það, sem Bandalögin eru tólf eins og j ^ör fra æð^örgttm. HaJtn mun haudaíagsstjómin vildi birta al- fyrra og mun meðlimatala þeirra 4gja "''un etnhverjat tillogur 1 niennmgi. Og þakkaði bandalags- t>rra. og mun meðiimataia peirra )essu máH f jr vort ; d - vera nálægt 800. SamkvæmD ,,on, , c. .V,,* -,1. o* ? • ‘ g - |a goða 0015' skvrslu skrifara kirkiufél séra ’ ' g te a afí ^ Hr. Jón Stefánsson var kosinn t; \ s u ritaa , k iu el” að eiga ekkert malgagn, ekkert tj| ..x rjta ; K|ax;x fvr;r u;;nrt Frrðriks Hallgrtmssonar, eru 42 -Ifxrt t)i„x \,rorfrír c.t, , *,e, d" ta 1 Waðlð *>nr hond söfnnðir i félamnn ntr eftir hví a,n€,SI11lle8t 1)laS- Margir hafa bandalaganna samemuðu. erti xo söfnuðir seiit engin banda vaíalaust sakna8 Franrtíðarinnar Séra Guttormur Guttormsson f.nl,^°.S . ' engln an, storum. En til að bæta úr þessu jacfij franl eftirfvliriandi tiltöintr lög hafa. Þetta er sagt til að sýna r r ,n •„ !agni ,,ra,n. fiitirnigjandi tillogur (>„s i1vax corírletra skamt á ven- vér tf ”,Cr llu''kvæ|n afl el 1,1 vl11 islenzkuiim til stuðnings innan o.s hva sorg ega skan t a v eg ver vær) )afi heppilegt, að’ biðja liandalaeanna samkvæmt xambvkt ‘T 7" *» *■ <!* oKkír “£ 'i* hvaC n,.W verkrfn, l13Kur fyr- hn(b,ag5fréttir „g — i>rigeja lmnna að Unga fo,klfí 1,aft ffasrn nefnd. til að gangast fvrir því. að leifist við að færa út starf vort oe31' - vg legg 1tiI' afí ^etta lianda1ögin geri sein'mest tii að Jeita.t vio , tæ .1 ut .t >g verfil r;ett a |)I|1g) , dag ai,ka ]x-kkingti meðhma sinna á >tofna nj i>andalog^ivar setn u L mburðarbréf, sem var sent af islenzkri tungu og íslenzkum bök- -.j.mm osí ær .t „. ''tais 1 vetur frá bandalagi Fyrsta mentum. og glæða hjá þeim áhuga lejfi mer afi ^kora a p ‘ lut- safnaðar. er ennþá á hringferð fvrjr öllu ]>vi. sem gott er og göL ■<* *r? f " íi,mt ** «* •» Þetc sé heppi- llft , í6ra?m lsleililkf ,)júiSer^8 gangast fynr þv, að sem flest ung- ,egt fyrirtækii ()g ættum vér afi u lingafélög verði stofnuð á annu 1 halda ,)vi áfrain j franrtifiinni sofnuðum þeirra. 1 i Guð blessi starf þessa litla fé- F.ngin fyrirlestraferð var hafin iags og láta það verða málefni hans um vér eitir fremsta megni 2. Xefndin sé kosin til eins árs með ]>ví markmiði. að verk hennar haldi áfram ár frá ári. en nefndin . . , „ • c ■ ....... - kosin á hverju bandalagsþined þetta ar. vegna þess að enginn fvr- að einhverju leyti til blessunar. ti] ,)ess afi * 1 vinna að verkinu fram að næsta þingi á eftir. Xefndin skal liafa bréfavið- irlesari fékst. Eg fór þess á leit j>afi er ennþá i mesta barndómi við fjóra gé.ða menn og þeir allir ei ],ér biðjtmi drottin vorn að láta svöruðu neitandi. — vitaskuld fýr- ,)afi blómgast og vaxa í framtíð- , T"“ :.. vöfiar o<r o-ilöar ást^Snr Fn ' • u * „. skifti við embættismenn hvers ir gooar og gnaar astæour. c.n nnn llontim se dvrðin og veg eg ráðlegg þinginu að leggja ekki semdin ! niður þetta fyrirtæki; það hefir! (jarj , Olson. hepnast vel bæði árin sem það hef- bandalags um siig, o g ganga ríkt eftir ]>ví. að þau sinni þessu máli. 4. Skal nefndin ráða l>andalög- ir verið reynt. og ættivrn vér því Þessir |>restar voru viðstacklir áj, nnitm til að útvega sér íslenzkt því að halda þvi áf.ram framvegis. þinginu: bókasafn. og senda þeim lista yfir Kn eir held. a<S ]>aíS væri heppileg-! Dr. Jón Bjarnason, séra X.Stgr. kaektir ísknzkar, sem hun á- ast, að auka verkefni mannsins, J Thorláksson, séra Fr. Hallgríms- lltur akjósan1egar. sem vér veljum til þessa starfs. j son, séra K. K. Olafsson, séra Jó- 5. Nefndin skal hvetja banda- Hann ætti einnig að vera “general j hann Bjarnason. séra Guttormur lög ]>au, sem eru í bæjum, til að secretary” fyrir bandalögin. I sambandi við fyrirlestrasamkomur sínar ætti hann að hafa bandalags- fundi og gefa praktískar bending- ar viðvíkjandi starfinu og einnig ætti liann að stofna banda- 1ög hvar sem hann álítur heppilegt. En til þessa verks þurfum vér að kiósa mann. sem er starfinu vel kunnur og hefir haft margra ára reynslu í þeim etnum. I fyrra var gert ákvæði á þingi voru um að útvega mann til að Guttormsson, séra Sig. Cliristo- 1 koma á islenzku-klenslu fyrir með- pherson, séra Carl J. Olson og limi sina og aðra, og skal nefndin séra líaraldur Sigmar. leggja það til um fyrirkomu r.g Erindrekar voru þessir:— Jæirrar kenslu, sem hún álítur hæfi Frá Bandalagi Fyrsta lút. safn. j legast. i Wpg: Th. E. Thorsteinsson. J. 6. Enn fremur skal nefndin leit- Bergmann Johnson og dr. Jóín ast við að fá bandalög úti á landi Stefánsson; frá bdl. Selkirk-safn.: til að gangast fyrir islenzkukenslu Miss Margrét Thorlaksson, Miss1 einhvern tima úr árinu og sé þeirri Dorothv BowEry og Octavíus kenslu háttað eftir því, sem bezt Thorláksson; frá bdl. Immanúels- þykir eiga við í hverjum stað. safn. þBaldur): Mrs. Fr. Hall- 7. Nefndin skal taka það til 5- grímsson; frá bdJ. Pembina-safn.: hugunar, og spyrjast fyrir um Tortryggni. rSagaJ Einu sinni var lítill drcngur tclf ára gamall. sem alist hafði uj)|> í ]>röngri stórbæjargötu. þar sem sjaldan naut sólar og mikið var tnn sóttkveikjur. Þess vegna fékk hann að fara upj> i sveit i sumarleyfinu til að verða veður- tekirm og hraustur. Hann var hægur i fasi og gaf nákvæmar gætur að öllum verk- t’ærum og lilutum, sem hann sá. Ekki þorði hann að kotna á hest- bak fyrstu dagana. cn það mátti sjá fiann standa undrandi og horfa til þejrra, sem þeystu fram hjá á hí'iðaspretti. TTonum þótti vænt um þegar liann fékk að fara i vagni út á akra og mátti sitja á kornækinu heim. Hann sat þá hjá vagnstjóranum og hélt sér i hand- legg hans, eins og hann væri hræddur. Aldrtei hefi ög þekt htýðnara barn. Aldrei gerði hann neitt. án þess að sækja áður um leyfi tit þess. Svo bar það til einu sinni. að eg hafði gleymt lyklinum í skrifborði mínu, en í því voru talsverðir pen- ingar. Þegar eg kom heim seinna i:m daginn cg' sá lykilinn í sktiff- ur.ni. fór eg að aðgæta jæningana og saknaði 10 dollara seðils. Eg spurðist nú fyrir, og komst að raun um, að drengurinn hefði farið inn i skrifstofuna. og þegar eg spurði hann. saigðist hann hafa komið inn til að biðja að lofa sér i berjamó; en ]>egar hann sá mig ekki. hefði hann farið út. “Tókstu ekkert inni?” spurði eg. “Nei.” sagði hann. “Fórstu niður í skúffuna?” "Xei.” “Sástu tykil standa i skránni ?” Já. hann hafði séð það. “En þú snertiir ekkert við hon- tim?” “Nei.” Mér virtist hann vera flóttaleg- ur, en lét hann samt fara frá mér. grunaði hann þó og hugsaði mér að hafa nákvæmar gætur á honurn. Mér þótti fyrir þessu hans vegna. Eg hafði borið gott traust til hans, én nú þurfti hann að bregðast mér. Eg hafði hugsað mér að láta hann koma hraustleg- an heirn, en þjóf gat ég ekki haft á heimili mínu. Eg gat ekki komist eftir, að nokkur hefði komið í herbergið nema hann. Hann hlaut að vera þjófurinn. En hann vildi ekki gangast við því, Það var ekki hægt að hegna honum rríéð öðru en því að synda hann heim áður en sumarley ið var útrunnið. Eg keypti handa honum farbréf og sendi hann heim til foreldra sinna. Drengurinn grét og eg tók mér þetta nærri, en "góðmenskan gild- jæmnganar “Nei, eg er sjálfur þjófurinn. lig man það nú. að eg tók seðilinn sjálfur.” Mér varð ekki svefnsamt þ4 nótt. Eg var á_. fótum Iöngu fyrir dag. En hvað tíminn leið hægt! Þó að komið væri haust og mesta annríki. varð! eg ,að þjóta af stað næsta dag með eimlestinni. Eg ætlaði að sækja hann. Hann varð að fá uppreist, aum- ingja drengurinn. Eg kom heim til hans. Alt var ]>ar ofur fábæklegt, f stofunni voru tvö rúm og í öðru þeirra lá b:1i vinur minn. Hann var veikur 'rðinn. Eg kraup við rúmið hans og sagði honum að peningarnir væri tundnir. Eg varð að siegja sem var, að eg hefði sjálfur tekið pen- ingana en glevmt því. Hann i>rosti innilega. Nú voru allar rorgir hans gleymdar. sagði hann, nú yrði hann fljótt heilbrigður. En batinn fór hægt, mjög hægt. Tæknirinn þorði ekki að láta flytja hann. Hann lá lengi rúmfastur. Seint um haustið var hann enn ó- kominn á fætur. Mér fanst eg gæti ekki átt glöð jól, nema hann yði á heimili minu. sem eg hafði rtkið hann af. Hvernig gat guð haft meðaumkun með þeim. sem rekið hafði einn af hans smælingj- rrn út af heimili sínu. Um miðjan Desemibenmánuð tck að snjóa mikið. Ef því héldi áfram, gat eg ekki vænzt jóla gcstsins mins. En tveim < ögum fyrir jól stytti upp og gerði Iogn og heiðríkju, en i kvi Idit. var heiðstirndur himinn og gaman að vera úti á sleða. Eg sendi drengnum skeyti og sagðist l’ða hans á járnbrautarstöðinni h; nn yrði að vera vel búinn ,og mætti til að koma. Hann svaraði og sagfist koma. Þá var eg glaður. Það var þung- um steini létt af hjarta mínu, því að nú fanst mér eg eiga skemtilega jólanótt í vændum. Eg fór sjálf- ur i sleða til járnbrautar stöðvar- innar, og var kominn klukkutíma á undan áætlun lestarinnar, en eg ætlaði líka að kaupa smávegis, þvi að nú átti mikið að verða um dýrðir. Eg lield menn séu aldrei glaðari en þegar þeir ætla að bæta fyrir eitthvað, sem þeir hafa misgert. Svo kom lestin, og með henni litli vinur minn. Eg tók hann í fang mér og þrýsti honum að mér eins og eg ætlaði aldrei að sleppa af honum aftur. Hann leit blíðliega á mig. Við setumst í sleðann og ókum heim í fljúgandi ferð. Húsið var hátiðlega uppljómað. Konan mín stóð í dyrunum og tók við jóla- gestinum litla. Þá kom eg fyrst auga á, hve bleikur hann var orðinn; augun sokkin og andlitið tekið. Sam- vizkan sló mig. En úr því að hann var loksins korninn, þá átti hann ekki að yfirgefa okkur fyr en hann væri orðinn hraustlegur. | Tólaborðið var sett og svo átti að kveikja á jólatrénu og þá skyldi hann vérða glaður. Það var lika gleði á ferðum það kvöld, við sungum og lékum eins og við bezt gátum, og svo var jólagjöfunum útbýtt F.n þá kom hann til mín og sagði: “Hvernig verðskulda eg alt | etta, eg sem ekki hefi 'gert neitt?” “N’ei. vinur minn, þú hefir ekk- ert pert. ien það var eg, sem mk þig út úr húsi minu, án þess þú hefðir gert neitt ilt fyrir þér. Getur þú fyrirgefið mér þaíð?” “O! mér ]>ykir innilega vænt um vður!” sagði hann. Já. það var sannarleg hátíð 1 essi jól. Hún stóð öll jólin og Iengi á eftir. Vini mínum batnaði og hann varð nýtur maður og er mi aðstoðarmaður minn í starfi rnínu. En minningin um þetta sumar. | ]>egar eg rak litla drenginn af1 heimili mínu, hefir altaf verið mér viðvörun, og hvöt til þess að vera mildur í dómum um þá, sem bágt eiga. fEausI. þýtt.J Sjmiö: Sherbrooke 2615 KJÖRKAUP Bæjarins hreinasti og lang bezti KJÖTMARKAÐUR ♦♦♦♦ OXFORD ei ♦ ♦♦♦ Komið og sjáiö hiö mikla úrval vott af kjöti ávöxtum, fiski o. s frv Veröið hvergi betra Keynið tinu sinni, þér inuniö ekki kaupa annarsstaöar úr því. Einkunnarorö: 1 ÞXgt VkRÐ.G.v„i, ( Arkiðanleiki. Stórgripa lifui 4c pd Hjörtu 15c upp Kálfs lifur lOc Tunga ný eða sölt 15c Mör I Oc pd Tólgur lOcpd. 545 Ellice Ave, J alsími Sherbr. 2615. Tíminn framlengdur, T minn, sem tekiö veröur á miiti tilboð- um r>fistli(isviðg«rð í Winnipeg, er hér mi-ð framlengdur til fimtudegsins 13 .Ttilí. Samkvæmt skipnn, H. C. ÞESHOCHERS. skrifari. Department of Public Works Ottawa, 3. Júlí /911 Eit ctrica/ Contractors Leggja ljósavír í íbúöar stórhýsi og íbúöar hús. Hala dyrabjöllur og tal- símatæki. Rafurmagns - inótorum og ö ö r u m vélum og rafurmagns t æ k j u m komiö f>rir, U1 William Ave. Tal sími t.»arry 735 Farið aldrei að heiman án einn- ar flösku af Chamberlains lyfi, sem á við allskonar magaveiki /'Chamberlain’s Colic, Cholera and Diarrhoea RcmedyJ. Þ'ér þurfið vissulega á því að halda, en það fæst ekki á eimlestum eða gufu- skipum. Seldar hjá öllrnn lyfsöl- um. Það er enginn svo fátækur, að hann geti ckki staöiö sig viö a* kaupa eitt vikublaö fyrir $2 um áriö. Auðvitað ka"'pa sumir fleiri. En svo eru margir sem ekkert íslenzkt blaö kaupa. en geta þaö vel, — og ættu aö gjöra þaö.—Lögberg er blað, sem ætti aö vera lesið á hverju íslenzku heimih í Ameríku, Er vandað sem frekast er mögulegt, bæði aö innra og ytra frá- gangi.— Ef þér kaupið ekki Lögberg, þá dragið það ekki lengur ; sendið oss nafn yðar strax! — 2 sögur fær hver nýr i-anpand aö Lögbergi.—

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.