Lögberg - 27.07.1911, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIM.TUDAGINN 27. JÚLÍ 1911.
3-
Skógareldarnir í On-
tario.
Sjónarvottar segja frá.
Leikkona nökkur, Virginia Earle
frá Pottsville, skýrir , svo frá
hörmungum skógareldanna í Por-
cupine héraiSinu.
“Eg var að leika í' Lmpire leik-
húsinu í Pottsville þe’gar eg heyrði
getið um eldinn og flaug mér fyrsí
í hug að reyna að Itjarga hÖrpunni
minni, sem var í Suður-Porcupine,
en eg komst brátt að þvi, að slíkt
gat ekki komiö til mála, af því aö
sá bœr hafði lent í eldinum.
Eg hljcp niður að vatninu og
liafði varla viðþol, svo var hitinn
mikill, sem lagöi að bakinu á mér.
og mér fanst engu líkara en að
verið væri aö stinga mig um alt
andlitið með logandi nálum. Að
hinum vatnsbakikanum varö ekki
var að því komiö að liði yfir
mig.
Eg fór til lei'kbússins og rétt i
dyrunum á því lá mannslík. Ann-
ar handleggurinn var vafinn utan
um höfuðið, auðsjáanlega til að
skýla andlitinu fyrir hitanum.
Þannig hafði maðurinn látið lífið.
Rétt hjá honum lá ofurlítill kross
á gólfinu.
Msnn komu og sögðu mér að
harpan min, sem mér jiótti vænna
um eti alt annað sem eg átti, hefði
verið grafin, og væri aö líkindum
óskemd. Eg fór þangað og fann
haria alla mölbrotna sundur.
Einn pilturinn sagðist hafa tekið
flis úr henni, sem hann geymdi til
ntenja.
Eg sneri þá aftur til Golden
City. Þar fékk eg einhverjar
spjarir til að fara í. Fór eg með
þær út í hæjarjaðarinn og liafði
þar fataskifti í skurði noklkrum
öðrum megin þjóð-vegarins. Fötin
okkur og komumst með naumind-
um út fyrir eldbeltið. Þegar við
gátum loks snúiö aftur til iheim-
kynna okkar voru þau öll i kalda
koli.”
Frá Nýja Islandi.
Þar sem eg er nú staddur, heit-
ir að Grund hér í Nýja íslandi, og
ber bygðin nafn af pósthúsinu Ice-
landic River f'íslenzka fljótiðj, en
vanalega kallað þégar það er nefnt
á íslenzku íslendingafljót. Frá
ósum viö Winnipegvatn og hingað
upp að Grund eru 3^ míla. Skip-
gegnt er fljctiö frá ósum þess 4Y\
en
hin
Madero
og ver
Porfirio
mánaöa viönám, heldur
síöasta uppreisn, sem
gekst fyrir.
Uppreisninni er lokiö,
höfum lesiö um burtför
Diaz, þjóöstofnanda, hermanns,
fjármálamanns, stjórnara og
harðstjóra, hversu hann reið út
úr höfuðborg Mexico, snemma
morguns í rigningu, og fór um fá-
farna þjóðvegu. Hann er sigraö-
ur og útlagi og sjúkur þar aö auki.
Það er eins og örlögin geti orðiö
mílur upp eftir; samt sem áður skáldsagnaleg alt til enda, svo aö
komist. Um þetta leyti hafði eld-Jsetn eg hafði verið i voru öll rifin
urinn náð til Pottsville. og táin og brunnin.”
Þegar eg leit við, sá eg hóp j --------------
nokkttrra kvenna þyrpast að jnýr- Frá Cobalt bárust þessi tíöindi
lendu svæði sem líkast var feni. j eftir brunann :
Ein sú kona bar og dró á víx] 1 Menn bíöa með
mikilli eftir-
ofurlítinn dreng, sem i áífellu var : væntingu hverrar lestar sem að
að spyrja móður sína hvernig stæði J nor8an kemur, Vagnstöðvapallur- ™efiTÍi^. fJÍ-
fara gufuskip aldrei lengra en 3
og hálfa milu, þvi þá eru þau kom-
in fast upp að brúnni, sem liggur
'yfir fljótið hér skamt frá; því
íengra komast þau ekki
jbrúnni. Hér niðri frá er fljótiö
nokkuð yatnsmikið, \ (og rannutl
jlygnt og þögult ýmist beint eða i
i bugðum á milli bakka sinna. Á
bökkum þess beggja vegna standa
bændahýlin eða húsin, flest rnynd-
arleg hús hvítmáluð með ýý-milu
millibili. f kringum ihúsin er ým-
j ist rennislétt tún ( sem hér eru
kölluð garðarý, eöa akran, ýmist
engu minsta atriöi er slept, sem
skáldi gæti dottið í hug.
Diaz datt ekki í hug aö
upp
að gerast meðal stórþjóðanna.;
Þegar eg hugsa um það, eftir á,
kemur mér í hug, að seinustu for-
setakosningu Bandaríkjann a var
veitt ákafleg eftirtekt í Mexico.
Menn lásu þar hvað Bryan sagði,
hvað Taft sagði og um deiluna íj
þinginu, og þeim faixst nú miklu j
nieira til en áður um muninn í sínu
landi. Þeir vilja almenna atkvæða-
greiðslu, og vilja að opinberir em-
bættismenn haldi ræður og segi
kjósendum hvað þeir ætla að gera.
En þvi verður ekki hrundið, að
þjóðin i Mexico — þaö er að
segja allur fjöldinn upp til hópa —
hefir ekki hlotið nægilega mentun
til aö gera sér skynsamlegar skoð-
aiiir um almenn mál. Eg geri mér
ekki vonir um, að þeir geti haldið
_ jsér svo í skefjum, að ekki komi til
blóðsútbellinga þegar kapp er or-ð
fyrirjreisnarmenngæti unniö, ogstjórn mHH stjómmálaflokkanna. Þeir
hans var á sama máli, og svo aöjeru reikulir í ráði; jafnvel trúar-
segja allir, sern kunnugir eru í | brögö veröa dregin inní stjórnmála
ír ofan túnin eða akrana er ak-
brautin eöa vegurinn, sem ferðast
er eftir um héraðið. Fyrir ofan
á hlið við hana er
ýmist skógarjaðarinn eða sveig-
myndaðir akrar inn í land. Á
kveldin þegar gott er veður, er.hér
vndislega fallegt. Þegar sólin há-
tignarleg og fögur hnígur til við-
ar, gengur til hvílu, breiðir hún
um leið hina yndisfögru purpura-
ábreiðu sína yfir skóginn iðgræn-
, . an, og varpar um leið töfrandi
egai cs írnar gejs]ag]jtj yfir spegilslétt fljótið,
ouna \ai mes 1 \s -eins H^n meg þvj vildi segja:
“góða nótt til alls og allra”, er hún
þann daginn hefir glattl Og
skömmu eftir að hún er gengin
undir, sjá menu húsin og trén á
bökkunum stancla á höfði. eða eiris
cg öfugt við það, s£m er. Einnig
sést þá oft silfufhvítt tunglið eins
og orðið fyrir því slysi að hafa
dottið niður í vatnið1; en inni í
skóginum heyrist klukknahljómur;
það eru bjöllurnar, sem hengdar
eru um hálsinn á kúnum, sem eru
á heimleið til að láta mjólka sig,
—og í kvöldkyrðinni lætur sá
hljómur undur rókga í eyrum
a þessu ferðalagi. Eg sneri ijurinn er fullur af fólki, ættingjum
sömti átt og þessar konur og þeg- jog vinum þeirra, sem lentu í eldin-
ar við komttrn að feninu, lágu þar um, og bíða til að fá fréttir eða
fyrir fleiri konur hálfgrafnar nið- heimta aftur kunningjana úr þess- t|1ran(.jLna
ur í votan mosann, en hópurinn, jn.m hörmungum. Mikill fagnaðar-'
sem að kom, þrýsti að þeim, sem j fundur veröur þegar ættingjar og
fyrir vortt svo að þær ýttust lettgra vinir finnast þar, en margir eru
út í fenið og sigu dýpra niður. Egjþeir sem harmafréttirnar berast og
man eftir að eg fann að eg sté ástvinamissir hryggir svo að þeim
einu sinni ofan á eitthvað einkenni j vöiknar um augu.
lega mjúkt og þegar eg gætti bet-| Hálfri kl.stund áður en lestar
ur að, sá Eg að þaö var kona, semjyar von frá Cochrane og Porcupine
nærri því var komin í kaf ofan í voru vagnstöðvapallarnir orðnir
blautan rnosann. | fullir af fólki
Eg þóttist sjáj- aö betra nnrndi brunuöu jnn á stöðina
að leita sér að einhverjum öðrum.og þys hjá vögnunum. Fólki var
griðastað, og þótti mér álitlegra1 svift út um gluggana og út ur
að reyna að komast á tanga þar, jvagndyrunum og borið brott á vina
sem heimili manns olkkurs var rétt höndum, sem réði sér varla fyrir
skamt frá, sem hét Powell. Eg fögnuði, er þeir heimtu námenni
fór því úr feninu og braust áfram sín heil á húfi.
og eg veit ekki hvernig, unz egl En framan við vagnSna var mik-
komst þangað; þaðan gat maður ill manngrúi sem liarmur og hrygð
vaðið út í vatnið, sem var hér um skein út úr. Þetta fólk var við því
bil fjögra feta djúpt um tuttugu húnð að sjá margar líkkistur tekn-
og fimm yarcls frá vatnsbakkan- ar út úr vögnunum. Með lestinni,
um. Vindíurinn hafði breytt J sem um morguninn hafði komið,
stefnu sinni og lagði nú eldlheita var kornið með tvær líkkistur, og
goluna beint á mig. I fólkið óttaðist að margir fleiri
mundu á eftir koma. Fjórar lík-
Mér fanst eins og tungan vera kistur komu út úr þessum .lestum,
að skorpna í munninum á mér og cða öllu eldur óásjálegir trékassar,
andlitiö á mér ætla að stikna af sem reknir höfðu verið saman í
hitanum. Fg reyndi að skýla and- flýtj; utan um lik fjögra mannar
litinu meö handleggjunum svo sem sem druknað höfðu og flytja átti
eg gat. Öðru hvoru heyrði eg tjl Ottawa.
sprengirigar og sá gler siern sprakk 1 Meðal farþegjanna sem á lest-
' og brotnaði. Bæði trébútar og jnni komu voru fjölda margir menn
ýmsir aðrir hlutir skrtgdust út í og konur, sem flúið höfðu undan
vatnið umhverfis mig. eídinum í Cochrane. Margir þeirra
Maður nckkur stóÖ uppi á voru útlendingar. Allur þorrinn
vatnsbakkanum. llann heitir var kvenfólkið sem þar var flutt á
Stout. Fornafni lians hefi eg undan karlmönnum. Það er eftir-
gjeymt. Hann kallaði hárri röddu tektavert að sjá alt það kvenfólk
svo mælandi: sem hafst hefir við svona norðar-
“Kömið nú, piltar; þetta er síð-|lega. Flestir munu líta svo á|, að
asta færi sem býðst til að bjarga ]5ar nyrðra liafist engir viö nema
konum okkar og börnum.” Þá karlmenn. En það er öðru nær.
kallaði einhver á móti og spurði: Allur þorrinn voru giftar konur,
“Fáum við nokkuð fyrir það?” Jsem vinna í þjónustu G.T.P. félags
Þessi maður var víst útlending-• jns. Þær eru klæddar einkemnileg
ur. Jum búningi, af því að nærri því
Stout svaraði þeim reiðulega ogjhver sinasta þeirra hefir misst al-
mælti: Jeigu sína i eldinum. Flestar þeirra
“Þið eruð dáðiausir heiglar! Ef jeru í dagtreyjum og stuttum pilsr
ykkur langar til að komast lífs af, Um. Varla hókkur kona hefir hatt j si5astl> st,5g pJrfirio Dia« á svöl
þá er vissara fyrir ykkur að reyna; á höfði. Alt hefir farið í eldin-j .. ‘ .. . .
að g’cra citthvaö til aö draga úr um l | um rikishallatitinat og hringc
eldlhættunni.”
Karlmennirnir svöruðu honum
engu, en eg sá þá leggja af stað í
áttina til hans.
Eg óð aftur upp á tangann og
Mexico. Margir sem voru vin- !
sem
deilurnar, og hagsmunum útlend-
. . linga verður hætta búin um kosn-
veittir uppreisnarmönnum. gerðu ingar Það enl mjog í.skyggilegar
sér engar vonir um sigur þeirra. j horfur.
Þeir eru í meirihluta, sem gátu I En nú fá Mexicobúar tækifæri
ser
um
rangt til
Stjórninni missást í því,
hélt aö nafn Diaz væri eitt æriö
til sigurs, og stjórnin varð nú í
fyrsia skifti að lúta í lægra haldi
fyrir uppreisnarmönnum
höfðu fé.
Það er fullkomin ástæða til að
ætla, að Diaz hafi sagt það af
v-ísdónri og ást til þjóðar sinnar,
sem hann hafði fórnað öllum
starfskröftum sínum, er hann
kvaðst hafa látið af forsetastörf-
um til að girða fyrir langa og
blóðuga styrjöld. Enginn vissi
betur en hann, hve ófullkomið
starf hans hafði verið, og fjarri j
því að vera fullkomnað. Hann j
vissi, að engir nema hinir sívak
andi hermenn gátu varið þjóð-
vegu Mexico fyrir óaldarseggjum,
—þeim óaldarseggjum, sem Ma-
dero kvaddi til vopna og leidditil
sigurs í uppreisninni, en er nú í
skæruin við. Diaz vissi, að stjórn
hans var harðstjórn, sein bar á
sér yfirskin lýðveldisins, og hann
endalokin 61 gm'öa atkvæöi. Heimiurinn
að, mundi ekki þurfa aö færa
landslagið hér heim til rnanna í
bréfum, heldur mundu þeir sjálf-
ir færa sig hingað, þó ekki væri
til að setjast hér að, heldur til að
koma og sjá. Því það að ferðast
og sjá nýtt og nýtt, og njóta unað-
ar náttúrufegurðarinnar, er öllum
þjóðum nieðbkapað, og ekki sízt
ofckur íslendingum, sem erurrj
kjöltubörn náttúrufegurðarinnar
sjálfrar.
“Það eru á oss álög forn, .
aldrei sfculd þá gjöldum.”
Icelandic River, 18. Júlí 1911.
Jakob Briem.
bíður með eftirvænting kosninga-
úrslitanna í haust. Eg veit áreið-
anlega, að það var löngun Diaz
forseta, að gera þjóðina hæfa til
aö velja sér embættismenn. Það!
vikli hann að gæti tekist, en þótti j
sem ekfci ráðlegt að byrja á því strax. j
Madeno trúir þvi statt og stöðugt, I
að Mexicobúar séu nógu greindir
til að gr.eiða atkvæði. Það er mik- j
il furöa hvað han ner vongóður.
En þegar á alt er litið, þá eru
það þó himr bjartsýnu mennirnir,
sem framkvæma stórvirkin. E’ig-
inn skyldi örvænta um Mexico, ef j
gætt er þeirra - undraverka, semj
þar liafa verið framkvæmd á sein-j
ustu arum. Hver veit nema ny og 1
meiri stónvirki verði þar fram-j
kvæmd.
í vestur og suðvestur hluta
Bandaríkjanna, hafa menn verið
svo illa að sér, að tilraunir til
stjórnarskipunar hafa endað með
blóð'SÚthellingum." Saga Banda
ríkjanna segir mjög greinilega frá
hræðilegri fávísi magra kjósenda.
En munurinn er }*> þessi: Banda-
ríkjamienn hafa meðfædda hvöt til
sjálfstjórnar. Hvað fáfróðir sem
þeir eru, má nærri ganga að því
visu, að ei.n'hversstaðar, ekki
langt fram í ættum eiga þeir
til inentamanna að telja. Frum-j
eins um j
THE STUART MACHINERY
COMPANY LIMITED.
764 Main St.,
Winnipeg, Man.
The
milwaukee
concrete
mixer
BYGGlNGAMHNNf
Leitiö upplýsinga um
verö á .élum af öllum leg-
undum sem þér þarfnist.
764-766 Main Street.
Talsímar 3870, 3871.
I
Sjmið: Sherbrooke 2615
KJÖRKAUP
Bæjarins hreinasti og lang
bezti KJÖTMARKAÐUR er
♦♦♦♦
0XF0RD
♦♦♦♦
Komið og sjáiö hiö mikla úrval vort
af kjöti, ávöxtum, fiski o. s. frv*
Verðið hvergi betra. Reynið
einu sinni, þér munið ekki
kaupa annarsstaðar úr því.
LXgt Vhrð.Gæði,
Areibanleiki.
Einkunnarorð
-{
“tJ&SfZfZSto ^ilreyndlhva. h,„„ ga, .. ,e8gia ™« ,el
x ,tt,,t,ii; ítU.-; hyrningarsteininn aö mentun, ■ p . . , , , . .
” stundarsaikir fra fyrra hatterni
verzlun og hagsæld. Enginn Línu Mexicobúar eru fcomnir af j
vissi betur en hann, hve mikið Indíánum, sem höfðu eitivalds-
útlendingar eiga í Mexico, og hve drotna, og Spánverjum, sem lutu
.vi- , . í einvaldskonungi. Mexico bar ok
inikil stoð er að þeim í mentun þ , x ,s„•
r | Spanar með þolinmæði, ekki taein
ogframförum þjóðarinnar. Hannj^ heldur öldum saman, og þeir
vildi ekki að ^þeir yrði hræddirjhafa aldrei reynt Týðstjórn.
í síður að land hans I En ef nokkur þjóð hefir reynt
,., , u-'K með ákafa að koma á sönnu lýð-
r jveldi hja ser, þá er það Maxico-
vegna skemda á eignum þeirra. þjóðin. Þá skortir reynzlu og þekk I
Einkennileg er sú skifting sem jingu og mentun, en þeir vita, hvað j
orðið hefir í landinu við þessa 's'g skortir, og nú^á dögurn er eklá
uppreisn. I suðurhluta Mexico
I eru margir uppreisnarmenn, sem
Framtíð MexicórikisJ'íkkiÞekkiaMadero' Þeir bSr8-
Stórgripa lifur 4c pd
Hjörtu 1 5c upp
Kálfs lifur lOc
Tunga ný eða sölt 15c
Mör I0c pd
Tólgur lOcpd.
545 Ellice Ave.
Talsírré Sherbr. 2615.
Baileys Fair
144 NENA STREET
(Næstu dyr fyrii noröan Northern
Crown Bankann).
Nýkominn
postulíns-varningur.
Vér höfum fengið í vikunni
þrens konar postulínsvaming með
nýja pósthúsinu, bæjarhöllinni og
Union stöðinni. B. B. diskar, te-
diskar, skálar, bollar, rjómakönn-
ur og sykurker, könnur, blómstur-
vasar og margt fleira.
Kosta 200. og þar yfir.
Vér vonum þér reynið verzluL
vora; yður mun reynast verðið
eins lágt og nifíur í bce.
Nr. 2 leður skólapoki, bók og
blýantur fyrir 25C.
Phone Main 5129
burtu, og því
yrði hrjáð af
ust ekki vegna kenninga hans,
heldur vegna þeirra
Eftir Chester T. Crowell. J, ,, , . ,
..._ --- ------ kennmga,
Að kvöldi dags ^5. September!Sem Þeir bÖÍÖU altaí trÚað á’ °S
0 * 1 1 ' . f-J_V.. L___ „ /
til þjóð sem hefir jafn óbrotið
takmark og einlægan áhuga.
Það verða blóðsútiiellingar i
Mexico um nokkur ár; það verður 1
að útrýma óaldarseggjunum ; upp- j
reisnir verða gerðar og svik og j
banatilræði verða ráðín.
A
Oss langar
Það sem oss langar til að
koma inji á hvort einasta
heimili 1 Vestur-Canad er
lögberg. —
Columbia Press, Limited,
Post Office Box 308a - Winnipeg ^
Næstu kosningar verða fyrstaj
_,6l_þeir fógnuðu honum af því, aðjóeirða tnefnÍ5. Það cr eftir aö1
li lít I t)e’r héldu hann vera samskonar j vita, hvort Madero tekst að halda
, . ,, ; nnnrpisnaririann ems o°* sip* Suð— forseta stöðunm, senr lionum hef
“Þetta bafa verið ógurlegir 'H> bjöllu, til að minnast þess viö- uppreisnarmann ems ob sig. Suc ^ fai; og verða átrúnaðar-
raunatímar,” sagði ítölsk kona við burðar, er skeð hafði í Mexico j ur (L°w®r) Galitorma er a ei J“ goö fjöldans. Bernardb Reyes
einn tíðindamann hér í bænum. fvrjr fiundrað árum. þegar Hid- ast fyrir jafnaöar,r anna ^öveldi iverður mjög ægilegur frambjóð-
Hún átti bágt með að tala erisku. j ", ,u • J óháðu hinni tilvonandi nýju stjórn j andi. liann var átrúnaðargoð j
“Viö 'hjónin mistum heimilið1 ■
go, prestur og föðurlandsvinur,
3á var mér sagt að hættan væri umjofckar í eídinum. Það var nýbygt j kallaði saman lítinn fiokk manna, j -- *— ------o - -o - tll H-Vrópu í fyrra til að kynna sér
garð gengin. Nokkrir, örfáir smá-|eða fyrir tæpum mánuði, og þar J sein hann hafði kririgum sig, með j um Jafna8armenft frá Bandaríkj- j herkænsku og- hann á sér ekki fáa
| og ráða þar aðallegri og eink- j Mexicobúa þegar hann var sendur
kofar í hænum stóðu eftir ó- ' fór alt, sem við áttum. Fólkið dró 1 hvt aö
brunnir. Sumar konurnar fóru j mig og liriu íelpuna mína út úr 1
þar inn til að hita te og var öllum logandi rústunum með öðru íkven-
gefið það sem þar voru staddir. fólki inn í járnbrautarvagninn og
Meöan við stóðurn þarna í þyrp- svo ])aut lestin á stað með okkur.
ingu komu bátar frlá Golden City pg var óttalega hrædd um mann-
og fluttu* konur og börn þangaði, jnn minni en þegar við vorum,, ...„ .
sem ]>eim var óhætt. Nóttina þar fiutt aftur til bæjarins., eftir ag hoföu safnast um 100,000 manns.
á eftir dvaldi eg- hjá Dr. Rogers, bmg var að slökkva eldinn, þá En inni í höllinni fóru fram við-
en rétt áður en við ætluðum að fann eg han nlheilan á húfi.” hafnarnrikil og dýrleg hátíðahöld,
fara að hátta kom læknirinn til “Við smökkuðum ekki nokkum sem báru vott um þjóðle„a fram-
okkar og sagði: 1—— — A—;—1 ö
hringja ktrkjuklukku, til
merkis um að upþréisn væri hafin.
Þeirri uppreisn lauk svo,að Mexi-
co leystist undan ánauðaroki
Spánar. Framan við höllina
um og öðrum útlönduin. Þégar | fyigjéndUr. Án þess hann gerði
eg sá þenna sundurleita flokk bar-jnokkuð til þess, ætlaði þjóðin að ,
dagamanna risinn gegn stjorn- íara a® hefja uppreisn til að gera
hann varaforseta, svo að hann tæki
inni, þá spáði eg að þeir hlyti að
við eftir Diaz. Hann liefir notið
matarbita alla nóttina og daginn j
“Eg ætla að biðja ykkur að af- eftir, og eg befi enn ekki nærst
klæöast ekki, þvi eg vildi að þið neinu nema fáeinum hveitibrauðs-
gætuð verið við þvi búnar að kökimi. En eg heyri sagt, að nú
leggja af stað héðan hve nær semjejgi ag Refa okkur vel að borða í
skal.”
vera
Við fórum upp í svefnherbergin
sem okkur voru ætluð, en ekki
varð okkur svefnsamt. Alla nótt-
ina heyrðum við karlmennina vera
að kallast á, og niðri var maður,
sem skaðbrenst hafði á báðum
augum og hann hljóðaði átakan-
lega. Aldrei held eg að' eg geti
gleymt þeim hljóðum.
Verðir höfðu verið settir til að
gæta lí'kanna af þeim, sem farist
höfðu í eldinum, því að margir
bófar höfðu þyrpst þarna að til að
fletta náinn. Heyrðum við oft um
nóttina óbljóðin af blaridaganum
milli varðmannanna og þessara
bófa.
Morguninn eftir fór eg yfir
brútia til Suður-Porcupine og varð
fyrsta konan, sem þangað fór þrjá
síðastliðna daga. Seint mun mér
úr rninní líða sú hörmungarsjón,
sem mér bar þar fyrir augu.
Þar lágu menn á jörðinni í alla
vega stelfingum. rétt eins og þeir
böfðu hnigið niður, bver um sig.
Beint fram unclan mér stóðu tveir
ítalir og voru að fara höndum um
hauskúpu manns nofckurs og spjödl
uðu hátt og hlógu að. Mér varð
svo óglatt við þessa sjón, að rétt
North Bay. Maðiurinn minn kem-
ur á eftir ölkkur svo fljótt sem
hann getur. Við björguðum því
sem við áttum í skildingum og
þegar við komum til North Bay þá
ráðgumst við um það hvað réttast
takssemi lýðveldisins í Mexico.
Sendiherrar frá öllum menningar-
ríkjum heims höfðu sótt þangað.
Þegár klukkunni var hringt.dundu
fagnaðarópin hvaðanæfa.
Eg horfði úr glugga yfir hina
miklu mannþröng, og alt í einu
sá eg koma hreyfing á manngrú-
ann og ofurlítill hópur manna fór
lúta í lægra haldi, en foringi jýgfcyHj arum Saman. Madero er
þeirra er nú alræðisinaður í Mex-} fremur orðinn þetta af hendingu.
ico, og er nú eftir að vita, hvort} Hygginn, harðskeyttur maður eins
honum tekstaö frelsa Mexico úr \Re^’ír tetur vft skap Mexi-
.lcobua. Reyes er hka mjog mot-
þeim hafsvelg, sem hanu stofnaði bverfur Bandaríkjamönnum, og
til, eða öllu heldur leysti úr á-jer það ilt. En áhrif Bandaríkja-
nauð. Diaz vissi þroskaleysj manna í Mexico eru nú svo mikil,
að óhugur hans á þeirn verður
vilji fara aftur til Cochrane, en eg
er búin að fá mig fullsadda af
verunni þar.”
muni fyrir okkur að gera. Vel
kann að vera, að maðurinn minn snúðugt gegnum þyrpinguna. Þeir
hrópuðu í sífellu: ,,Viva Mad
ero. “ Áður en varði voru þeir
komnir út í röndina á mannþyrp-
ingunni, en á eftir þeim fóru
landhermenn, sem börðu þá með
sverðskinnunum og tvístruðu þeim
í allar áttir. Margir hlóu aðþeim.
Eg sárkendi í brjósti um þá, því
eg hefi séð aðra uppreisnarmenn
í Mexico, sem altaf hafa haft
meiri ættjarðarást en dómgreind
til brunns að bera, er annaðhvort
hafa hnígið fyrir skothríð her-
mannanna eða lent inn í þrönga
Leckie kafteinn frá Cöbalt, vel-
]>ekttir vélfræðirjgur þar um slóð-
ir, er nýkominn frá Vipond nám-
unum við Suður Porcupine. Hann
kvað engan námamanna hafa far-
ist í eldinum.
“Eldurinn kom á okkur mjög ó-
vara,” sagði Leckie kafteinn. “Við
vorum farnir að halda að við í
Vipond mundum sleppa við eld-
inn, en alt í einu tókum við að
heyra brak og bresti og stóðum
skelfdir mjög við að sjá mikið hál,
eins og sæi í rauðan vegg, svo sem
hálfa nrílu í burtu þokast nær okk-
ur ófifluga.
Okkur varð það því fyrsit fyr-
ir að grafa sprengiefnið í
námamunnanufn og grafa grafir
fyrir bækurnar mínar.
Síðan létum við fætur forða
MexicDmanna. og sagði að hinir
nýju stjórnendur mundu þurfa að
grípa til sömu ráða sem hann.
Samvizkusamir og kunnugir Mexi-
comenn eru hræddir um að hann
hafi rétt fyrir sér, en vona að hon-
um skjátlist, en Madero er alger
lega sannfærður um, að Diaz hafi
rangt fyrir sér, og það er orsö in
til þess, að margir kalla Madero
draumóramann. Það sem meira
er, hann gefur sér tíma til um-
hugsunar og getur ekki skorið úr
mál*m tafarlaust.
við meirihluta
í viðskiftum ! stjórn. er
sennilega ekki afdrifamikill. Efj
þessir tveir mienn keppa hvor við j
annan, þá verður það áköf ogj
róstusöm kosningarimma.
Einn framtiðarmanna i Mexicoi
er Francisco Leon de la Barra,
fögur fyrirmynd sanngjarnra;
Mexicomanna, sem alist hafa uppi
á síðustu árum. Hann á bjarta
franrtíð.
Saga baráttu Bandarikjamanna
til lýðstjórnar, er sumstaðar rituð j
með blóði, og eins verður baráttu-
saga Mexicobúa blóði rituð. En
voldug þjóð, sameinuð undir lýð-j
mfk
Opinber auglýsing. j
SLÉTTU OG SKÓGAR ELDAR.
|
ATHYGLI almennings er leitt að hættu
þeirri og tjóni á eignum og lífi, sem
hlotist getur af skógareldum. og ítrasta 1
varúð í meðferð elds er brýnd fyrir mönn- j
um. Aldrei skyldi kveikja eld á víðavangi
án þess að hreinsa vel í kringog gsetaelds- I
ins stöðugt, og slökkva skal á logandi eld-
spýtum, fórhiaði o. þ. h. áður því er ’
fleygt til jarðar.
Þessum atriðum í bruna-bálkinum verð- i
ur stranglega framfylgt: —
Hver sem kveikir eld og lætur hann ó-
hindrað læsast um eign, sem hann á ekki,
lætur eld komast af landareign sinni vilj-
andi eða af skeytingarleysi, skal sœta tutt-1
ugu til tvö hundruð dollara sekt eða árs
fangelsi.
Hver sem kveikir eld og gengur trá hon-
um lifandi án þess að reyna að varna hon-
um að útbreiðast um annara eignir, skal
sæta tuttugu til hund>-að dollara sekt eða
sex mánaða fangelsi.
Hver sem vili kveikja elda til að hreinsa
landareign sína, verður að fá skriflegt Ieyfi
næsta eldgæzlumanns. Þegar slíkir eldar
eru kveiktir, skulu sex fulltfða menn gæta
þeirra og umhverfis skal vera io feta eld-
vörn. Ef þetta er vanrækt og eldnrinn
brýst út og eyðir skógum eða eignnm, skal
sá sem eldinn kveikti sæta tvö hundruð
dollara sekt eða árs fangelsi.
Hver sem sér eld vera að læsast út, skal
gera næsta eldvarnarmanni aðvart,
Eldgæzlumenn hafa leyfi til að skora á
alla menn til að slökkva, sem eru sextán
til sextfu ára. Ef menn óhlýðnast, er
fimm dollara sekt við lögð.
Samkvæmt skipun
W. W. CORY.
Deputy Minister of the Interior.
“Waxoil”
vann
„Waxoil“—Gólf og húsgagna
glá-áburður, vann hylli þúsunda
daglega á sýningunni.
Syning vor á „Waxoil” —
færði mjög mörgum heim sanninn
um að það sparar mönnum erfiði,
“Waxoil” er jafngott á harðan
sem linan við, hreinsar alt ryk og
óhreinindi og gerir ljómandi áferð.
25c. baukur mun
sannfœra yður
Vér notum tækifærið til að þakka
ölium vinum vorum þá eftirtekt,
sem þeir sýndu sýningu vorri, og
fullvissunn þá um, að ,,WAXOIL'<
mun ávalt reynast ágætlega.
The CarbonOíB
Works Ltd.
Winnipeg og Toronto
Maltese Cross Building,
King og McDermot.
Phone G 940.
AnœgSa stúlkan í Nebraska.
Stúlka frá Lincoln, Nebraska,
skrifar: “Eg haffii þjáfist allengi
af þrautum samfara maaveigld.
Eg fór að taka inn Chamberlains
magaveiki og lifrar töflur fCham-
berlain’s Stomach and Liver Tab-
letsj, og afi þrem dögum liínum
fór eg á fætur og hefir mér farifi
dagbatnandi. Eg er ánægfiasta
st;lka í Lincoln yfir þessu gð8a
lyfi.” Selt hjá öllum lyfsölum.
Mexicomanna,
j'harfistjórn;
voldugri en noikkur
Framtífi Mexico virð-
fangaklefa í San Juan de Uloa,
nálægt Veracruz. Uppreisnar-
menn hafa altaf veriö td sföan
Mexico varö til. Eg hefi séö
uppreisnir hafnar, sem virtust
hafa betri skilyröi til að veita sex
„ „ ,ist óráfiin, en ef dæma má^af sein-
veiöa menn aö vera skjotráöir, ustu ára atburöum, þá er hún ekki
og fylgja stefnu • sinni iastlega. 1 inyrk, og enginn skortur er þar á
Gamli Diaz hikaði aldrei viö það, leifitogum í vitsmunum og fööur-
jafnvel þó að kveöja þyrfti hern- j landsast‘
*-i « , , fLausl. þýtt'.j
um til aö skjota a lýöiun. I _______, , „_____
Þaö voru margar orsakir til RENNARI getur fengifi atvinnu
viB Kjama skóla nr. 647, frá 1.
Okt. 1911 til 1. Júní 1912 (i átta
Umsækjandi tilgreini
alorsökin var sú löngun margra
manna, aö mega greifia atkvæSi, j , .
og núverandi stjórn hefir mestar nlanu .
áhyggjur út af því, hversu þafi ka'WJald og mentastig fqualific-
mál skuli til lykta leitt. Á sífiustu atlonÁ_ Tilboö ættu afi sendast til
árum hefir blaSasambandiS sent1 undirritafis fyrir 5. Sept. 1911.
“Mexiean Heraid” og öfirum blöfi-
um skeyti um þá atburfii, sem eru
Ág. E. fsfeld, Sec.-Treas.,
Husawick P.O., Man.
Það tekst vel að kveikja upp á morgnana ef þér notið
”R0YAL GE0RGE“ ELDSPÝTUR
til þess, því aö þær bregöast aldrei. Það
kviknar á þeim fljótt ogvel. Og þær eru þarað
auki HÆTTULAUSAR, þEGJANDl, ÖRUGGAR. Þaö
kviknar á þeim hvar sem er. Þér fáið 1000 eld-
spítur í stokk fyrir 10 c. MUNIÐ ÞAÐ! Þér
megiö ekki missa af því. Búnar til af
The E. B. Eddy Co. Ltd. Hull, Canada
TEE8E & PERSSE, LIMITED, UmboQsmenn. Winnipcg;, Calgfary, Edmocton
Regina, Fort William og Port Arthur.