Lögberg - 04.01.1912, Síða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 4. JANÚAR 1912.
sóknarrétturinn varð aS kæfa niður
villutrú, hvar sem hún fanst.
Þetta vissi Galileo og vinir hans.
I>eir báðu hann því að afturkalla
skoðanir sínar strax. Hann gerði
það þó ekki. 20. Júni var honum
sagt, að hann yrði að
rétti allan næsta dag, og yrði hann
þá “stranglega” yfirheyrður — þ.
e. að hann inætti búast við píning
ef hann ekki fengist til að aftur-
kalla skoðanir sínar með öðru
móti. í þrjá daga r2i-24.J sam-
fleytt var hann nú í stofum rann-
sóknarréttarins. Enginn veit með
vissu hvað fram fór, en hitt er víst
að einhvern tima á þessu tímabili
afturkallaði hann skoðanir sinar.
Sunúr álíta, aö hann hafi verið
píndur, aðrir segja,- að svo hafi
ekki verið. Hvorugir hafa sann-
anir nema þær, sem styðjast við
1ikur. Skjalasafn rannsóknarrétts-
og ættartölur votta, að eg sé kom
inn af Göngu-Hrólfi i 32. lið.
Hvað sem þvi liður, mimu allir
sammála um það, að Hrólfur átti
sér móður, og þá um leið móður-
mál. Islenzk-norsk sögn skýrir
vera fyrir svo fra> Haraldur konungur
hárfagri hafi gert Hrólf útlaga af
Noregi, af því hann hafi höggvið
þar strandhögg. En er þaði spurði
Hildr, móðir Hrólfs, þá fór hún
á fund konungs og bað friðar
Hrólfi; konungur var svo reiður,
að hann týði ekki að biðja; þá
kvað Hildr þetta:
Hafni nefju nafna.
nú rekið gand ór landi.
horskan hölda barma
hví bellið þvi, stillir?
ilt’s við ulf að ylfask.
Yggr valbrikar, slíkan;
munat við hilrnis hjarðir
hægr, ef rinnr til skógar.
Hvort siem nú móðir Hrólfs var
ins er vandlega geymt og fær eng , . .
inn að sjá það. Galileo mátti ekki norsk e8a donsk- Þa fr Þessi v,sa
frá neinu segja. Hann var síðan samboðin víkingsmóður. har
dæmdiír í lífstíðar fangelsi og, 'eyn'r ^ér ekki metnaður göfugr-
einnig til þess að lesa upp sjö iðr
unarsálma i liverri viku.
Afturköllqn hans var svo lesin'
upp i kirkjum og háskólum. I
Elórens var vinum hans og vanda-
mönnum skipað, að vera viðstödd-
um, meðan á því stóð.
Að Galileo liafi sagt við einn af
vinum sínum, “samt snýst hún’
(jörðinj, um leið og hann reis upp
af hnjánum frá því að gera aftur-
köllun sítia er með öllu ómögu-
1egt.. Enginn af vinum hans var
viðstaddur. Að segja slikt eins og
á stóð, hefði að öllum líkindum
orðið honum að. bana.
Galileo var haldið i fangelsi um
stund í Róm. Siðan ’var honum
leyft að fara til Siena; litlu síðar
fékk hann að fara til Arcetri og
sjá dóttur sina, sem þá lá hættu-
lega veik. Hún dó sex dögum
síðar.
( ar og hraustrar ættar, traustið á
clbilandi orku sonarins og fyrir-
s litningin á múgnum, sem í viður-
eign við hann má sin ekki meir
en hópur sauöa. Það er og vist.
að móðir Hrólfs talaði það mál,
sem vísan er á.sem eg nú tilfærði.
Þetta mál lifir enn. Það heitir
nú íslenska. Það er móðurmál
mitt.
Af góðum og gildum ástæðum
vegsamið þér ætt víkinganna.
hreystiverk þeirra og andans afl.
Sérstaklega minnist [þér afkom-
enda þeirra, er sefuðust við sól
hins “blíða Frakklands”, ináimu
þess töfrandi tungu og fágætu
smekkvisi og sköpuðu ^vo lista-
verk, sein ljómuðu í fullri fegurð.
Tali steinar nokkurs staðar, þá
er það hér i Rúðu. Á hinum glæsi-
legu stórhýsuml borgarinnar er
sem sjái fangamark hinnar sterku
og djjúþúðgu víkingtssáSar, er
Á árinu 1637 varö hann blindur.
Eftir það var mönnum leyft að
heimsækja hann; hingað til hafði
það verið bannað. Meðal þeirra,
sem þá komu til bans, var hið
fræga skáld Jón Milton. Milton
var þá 29 ára að alclri. En hann
átti síðar að verða blindur eins og
Galileo var nú.
8. Janúar 1612 dó Galileo; þvi
var fyrst neitað, að liann fengi að
grafast i vigðri jörð. Minnis-
varða máttu vinir hans ekki setja
yfir gröf hans. Mörg handrit, er
eftir hann fundust, vnru eyðilögfð
og með öllu stutt að því, að fólk
gFymdi honum og kenninguml
hans Þetta átti ekki að verða,
því áður en árið var á enda, fædd
ist maðurinn. sem átti að full
komna verk Galileos. Þessi mað
ur var Sir Isaac Newton.
Bókarfregn.
A fmœlish ugleiffinga r.
Eftir Sigttrff þórffar-
son sýslumann.
Sigurður sýslumaður hefur ekki
tekið opinberlega þátt ílandsmál
um fyr en nú. Þetta kver er
mjög sköruleg hugvekja, ogsýnir,
að höfundur er alvörumaður, sem
segir einarðlega til víta, þeirra
sem hann ætlar að séu á meðferð
landsmála og stefnu almennings í
þeim. Þar kennir engra hrakyrða
nje persónulegrar áreitni til and.
stæðinga, heldur stilhlegrar íhug
unar, sem er framsett með gildum
rökum og ágætri greind. Ritið
mun hafa átt góðan þátt í, að úr
slit kosninganna á íslandi urðu
sem nú er fram komið, en það er
óh* tt aö segja því ti lofs, að það
mun verða lesið og keypt þó að
•kosuingar séu afstaðnar. Það
flytur huglei,ðingar góðs borgara,
sern er reyndur og ráði in, góöur
lagau aður, gott yfirvald og heil-
huga fööurlandsvinur; hann hefur
ekki neitt til nainsflokks að sækja,
og er því ölluin óháður.
Landir vorir í Canada, sem
vildu fræðast um lanðsinál á ætt-
jörðu vori i, ættu að lesa þetta rit
sér til froðleiks og skeintunar.
Það er ódýrt, kostar aðeins (o
cent og fæst hjá bóksala H. S.
bardal.
Tvær ræður.
eftir
Dr. Guðm. Finnbogason.
Rúðu, 10. Júní iQii.
Það er ekki mitt að skera úr
þrætunni um það, hvort Göngu-
Hró’fur sá er sögnrnar geta um.
er sami Göngu-Hrólfur og sá er
Norðmanndíið vann. Vera má,
að eg væri líka vilha’lur dómari
í því máli, því að íslenzkar sögur
brosmildir geislar fransks anda
höfðu samstilt öll hennar öfl. En
Frakkland var þar sigurvegarinn.
Hin forna dæmisaga um sólina og
storminn rættist hér.
Eins og þér vitið, var það ein
grein á ættstofni víkinganna er
nam Island um sömti mundir og
víkingarnir fengu bólfeistu í Nor-
mandi. Islenzki steinninn hefir
verið ódæll, þess vegna gefur ekki
á voru landi að líta tíguleg stór-
virki úr steini.
En smáþjóðin íslenzka telur sér
til gildis, að hafa varðveitt mál
vikinganna og þar me|ð lifandi
lag og ikveðandi víkingssálarinn-
ar. íslenzka þjóðin telur sig sæla
þess að hafa um tíu aldir^ geymt
óviðj'afnanlegani fjársjóið endur-
minninga um andlegt líf og at-
hafnir víkinganna og skapa enn
listaverk af lifandi steinum máls
sins, þess hins injúka og sterka.
Leyfið mér því sem fulltrúa
þjóðar minnar að flytja yður hin-
ar beztu hamingjuóskir íslienzkr-
ar þjóðar og þakka yður, að þér
hafið heiðrað “Hið íslenzka Bók-
mentafélag” og .sjálfan mig með
virðulegti boði yðar.
Þessa daga, er mér hefir veizt
sú ánægja, að dvelja í yðar fögru
borg, hefi eg betur en nokkru sinni
áður skilið erindi Sighvats , eins
af fornskáldum íslendinga, sem
árið 1032 kom til Rúðu.
• ’ Hann kvað:
Berg höfum minzk, hvé, margan
rnorgin Rúðuborgar,
börð létk í för fyrða
fest við arm enn vestra.
Er það furða þó Rúðuborg
verði minnisstæð þeirn er séð hef-
ir alla hennar undrafegurð? Hér
hafa lika vakað í hitg mér endur-
minningar um þá konu, er eg fyrst
ttnni %h,ugástum. Það var Char-
lotte Corday. Mynd hennar og
söguna tim liana fann eg gömlu
timariti, sem i æsku barst mér í
hendur. Eg var svo hrifinn af
þessari “valkyrju Girondinann/a”,
eins og Verrier hefir kallað hana,
að langa Jiríð márti eg ekki um
annað hugsa. Hún var sönn dótt-
ir Normandís. En brosleitar o"
fagrar nútíðarkonur Normandis
haf oft vakið mig þægilega af þess
um sögudraumum, og þegar Cg
hefi leitað að orðum til að lýsa
þeim, hefi eg alt af hvarflað að
hinum einföldu og efnisríku orð-
um. sem standa í einni íslenzkri
sögu, þar sem getið er um eina af
hertogafrum Normandí(s: '“Hon
var hverri konu friðari, er menn
hefði sét.”
Þ-gar eg byrjaði, leyfði eg
mér að minna yður á móður
Hrólfs. Nú vil eg enda með þvi
að biðja yður að drekka skál Nor-
mandíkvenna, hinna töfrandi
dætra Hrólfs.
einkennilegra er þó hitt, að sá hinn
sami Sæmundur er í íslenskum
þjóðsögnum talinn al'lra galdra-
rnanna mestur. I þessum þjóðsög-
um er lýsing á háskólanum, þar
sent Sæmundur var að námi. Úr
þrirri lýsingu skal eg að eins
nefna þetta: Allar bækur voru
þar skráðar eldstöfum, er lýstu í
myrkrinu. Svona hafa þá í huga
íslenzku þjóðarinnar endurkastast
geislarnir frá helgttm arineldi
fransks anda. Sá eldúr hefir
ljóntað gegnum rökkur aldanna, og
enn í dag senda allar þjóðir jarðar
syni sina til Parisar til að kveikja
þar á kindluin sinum.
Eg þakka yður að þér hafið
heiðra forseta a1þing:s, forseta
hins islenzka BÓkmentafélags og
sjálfan mig með því að bjóða oss
á þessa hátíð, er þér haldið til að
vegsama andans atorku santeigin-
legrar ættar vorrar, og um teið að
eg flyt yðttr hinar bestu haminijju-
óskir islenzku þjóðarinnar, bið eg
yður að drekka skál ævarandib
blómgtmar franskra lista og vís-
inda.
Fiskiveiðar vorar 1911
Eins og flestir vita. eru fiski-
veiðar vorar relcnar með ýmsu
móti og með mismunandi fleytum,
og hefir sú breyting mest átt sér
stað nú tuttugu árin, eftir að þil-
skipaútvegurinn óx og mótor- og
botnvörpuskipin vorti tekin til
notkunar.
Til þess að gera þetta yfirli:
sem auðveldast og skiljanlegast,
leyfi eg mér að hluta því niður í
mismunandi kafla eftir fleytum og
fiskiaðferð. Tel eg þá undir ein-
um flokk alla strand veiði, hvort
heldur hún er rekin af opnum bát-
um eða mótorbátum, hina eftir
fleytunum, sem stunda veiðina.
StrandvciSin
Strandveiðin. sem að meira eða
minnu leyti er stunduð með fram
nærri allri strönd landsins, ýmist
af róðrarbátum eða vélarbatum
eða hvortveggja, en mismumndi
eftir staðháttum og fiskig T.giun,
hefir þetta ár víðast hvar g;fið
viðunanlega atvinnu.
Þessi veiði byrjar fyrst livert
ár á Suðurlandi,* og verða Vest-
manneyjar þá hin fyrsta veiðistöð
á þessu svæði, sem bæði sökum
bátafjölda, en þó einkum vegna
aflasældar, verður að teljast hin
bezta síðastliðin ár, enda afli þar
ágætlega góöur síðastliðið ár. Hafa
þaðan gengið 50 vélarbátar og veitt
frá janúarlokum til miös mai um
20 þúsund fiska að meðaltali á
hvern bát, og mest af þessum fiski
er fullvaxinn þorskur og langa,
og getur hver getið sér til, hversu
mikils virði slíkur afli er. Að
visu er þar úti fyrir mikill fiskttr
um þennan tima. en eigi væri það
einhlítt, ef eyjaskeggjar hefðu ekki
útveg sinn i jafn góðu lagi og þeir
hafa hann, og ef ekki væru þeir
jafn sjósækni’- áræðnir og í fám
orðum sagt jafn hæfir sjómenn og
þeir reynast, svo að undTutn sætir
oft á tiðum hvað þeim lánast í
þeirri grein.
I veiðistöðvunum þaðan vestur
að Reykjanesi var aflinn fremur
rýr. Aftur á móti voru hlutir við
Faxaflóa og á Miðnesi i meðallagi,
og i Sauðagerði enda miklu meira.
Er það mest að þakka umbótum
þeim. sem hr. Matth. Þórðarson
með dugnaði sinum og auknum út-
.veg hefir komið til leiðar
I öðrum veiðistöðvum landsins
munu hlutir hafa orðið í meðallagi
og enda þótt sumarið væri rýrt á
Austurlandi, munu þeir, sem þar
stunduðu sjó i haust, hafa náð svo
góðum afla, að árið geti talist með-
al ár.
Þ ilskipaveiðin.
II.
Paris 11. Júní 1911.
Það er einkennilegt, að íslend-
ingurinn Sæmundur fróði, er sögn-
in hefir eigTiað Eddu—hið fræga
safn norrænna goðkvæða og hetju-
kvæða—stundaði nám i Paris. Enn
Þilskipaveiðin, sem aðallega er
stunduð frá Faxaflóa, Vestfjörð-
um og Norötirlandi, hefir yfirleitt
gengið el, einkum þó vetrarver-
tíðina á þilskipum frá Suðurlandi
('FaxaflóaJ. Sökum hins milda
veturs glæddist hugur manna fyr
en ella til sjósóknar. Snemma i
febrúar voru nokkur af þilskipum
komin frarn á Reykjavíkurhöfn til
að útbúa sig til fiskiveiðar, og um
20 s. m. voru nokkur skip komin
á stað til veiða eða tilbúin til ferða
lags, og að eins fá voru orðin eftir
heima fyrstu dagana i marzmántiði
Þau skip, sem komu inn í lok
tnarz, og enda fyr, höfðu fengið
óvanalegan góðan afla enda var
alt sem studli veiðjskap þeirra:
nægur fiskur og óvanalega góið
tíð, stórviðralaust að heita má og
fremur næðisamt að halda sig á
fiskiveiðunum. Aflinn hélzt hinn
sami út vertíðina, enda mun þessi
vera hin allra aflsælasta yfirleitt
<siðan þilskipaútvegur byrjaði. Hér
á Suðurlandi taldist svo til, að
meðal afli af skipum, er stunduðu
veiði alla v,rtiðina, frá Faxaflóa,
væru rúm á7 þúsund flska á hv°rt
skip. Eins og vant er, komusthin-
ar vertíðirnar í engan samjöfnuð
við vetrarvertíðina, en þolanlegur
afli varð jxó á þeim hjá allflestum
skipum, enda sum skip altaf náð
ágætis afla.
Á Vestur- og Norðurlandi var
þilskipaaflinn fyrst framan af
ekki nærri eins góður, og var
helzta ástæðan sú, að hafisinn rak
niður að landinu c>g tafðist ýmist
sjálfur eða ]>á austurnæðingur eða
óstöðug tíð, sem af honum leiddi,
fiskimennina að veiðum sínum.
Aftur varð sumarið fremur gott
og bætti það upp vorið, svo að
afli á jiilskipum frá Vesturlandi
varð i betra meðallagi.
B 0 tnvörp uveiðin.
Botnvörpuveiðarnar, sem nærri
eingöngu cru reknar frá Reykja-
vik eru tiltölulega ný veiði aðferð
hjá okkur og liefir reynst mjög
fengsæl, einkum í seinni tíð. Eft-
r að fariö var að nota stærri sk'p og
fulkomnari, megum við jiakka hin-
um reyndu og ötulu þilskipafor-
inönnum vorum viðgang þessa fyr-
irtækis. Þegar eftir nýár fengu
skip jæssi góðan afla, en mestur
varð þó aflinn i marz- og apríl-
mánuði. Skipin fengu þetta tima-
bil svo mikinn og öran fisk, sem
skipshöfn skipanna gat tekið á
móti, svo að ekki stóð á neinu nema
höndum jæirra, enda komu skip-
in inn að hálfsmánaðar fresti með
.fullfermi, um og yfir 4o þúsund
fiska i hvert sinn. Frá Reykjavík
hafa gengið þetta ár 10 botnvörp-
ungar. Af þeim eru 8 eign lands-
manna, en 2 voru leiguskip frá
Eng'andi. Voru 7 af Jæssum skip
um stór og fullkomin, en 3 minni.
Eftir því sem næst verður komist
munu þessi skip hafa fært að
landi í 2y2 mánuð samtals ij^ mil-
jón fiska, og verður það fult eins
mikið og öll skipin við Faxaflóa.
um 50 að tölu, hafa aflað á sama
tima. Er jietta eigi sagt til að rýra
álit Jtessarar skipaútgerðar, sem
hingað til hefir reynst okkar trygg
asti útvegur, heldur aðeins til sam-
anburðar, ef menn vilja, á kostn-
aði og afla þessara mismunandi
skipa.
Auk jiessara 10 botnvörpunga
frá Reykjavik, gengu tveir frá
Önundarfirði, sem leigðir voru frá
Þýzkalandi af Ásgeiri Torfasyni
og haps frændum. Mun útgerð
þeirra hafa gengið fremur vel, en
aflatala er mér ókunn.
Síldvciðin.
Sildveiðin, sem aðallega er
stunduð frá Norðurlandinu 2 mán-
uði ársins, ágúst og sept., gekk
þetta árið ineð bezta móti. Veiðin
gekk eins og ella mjög vel, en um-
bót komst á, á þessu ári, sem mjög
er mikilsverð fyrir síldveiðina. —
Það varð sem sé hægt að selja
allan síldar-aflann, og þótt verðið
á siklinni nýrri væri lágt, hafði
þessi umbót það mikið gott í för
með sér, að Ieitun mun á því
skipi, sem tapað hefir á þessari
útgerð í ár. En áður hefir tap átt
sér stað á hverju ári, meira eða
minna. Er Jætta að þakka áburð-
ar verksmiðjunum, sem settar voru
á stofn í sumar á Siglufirði og
keyptu alla þá sild, sem annarshef
ir orðið að henda í sjóinn aftur,
sökum þess, að hún hefir skemst i
meðförum eða orðið of gömul til
sölunnar. Voru þrjár slikar verk-
smiðjur á Siglufirði i sumar, ein
bygð á landi austanverðu fjarðar-
ins, en hinar tvær voru í stórum
eimskipum, sem lágu á höfninni.
Því miður gekk þessi iðnaður ekki
eins vél og æskilegt hefði verið, og
sizt úti á skipunum. Bæði unnu
vélarnar minna en gert hefði ver-
ið ráð fyrir, og einnig urðu tafir,
vinnulaun og rúmleysi meir en
ætlað hafði verið. Þar afleiðandi
var meira af sild keypt en verk-
smiðjurnar gátu unnið, og hefir
það valdið j)eim tjóni svo tugum
þúsunda króna skiftir, og er slikt
illa farið, þareð mjög er hætt við,
erfitt verði að koma slikum verk-
smiðjum á aftur, ef ]>essar verða
að hæta sökum fjártjóns.
•Annað sem stutt hefir þessar
veiðar þetta ár, eru lagaákvæðin
um ^ðgreining sildarinnar, sem
fyrst og fremst styðja að þvi, að
gera vöruna betri og útgengilegri
og liafa þegar á fyrsta ári meðal
annars stutt að þvi, að verð síldar-
innar hefir farið smáhækkandi um
leið og J>au hafa hindrað, að of-
mikil síld liggi fyrir á útsölustöð-
um. i
Hvalaveiðin.
Hvalaveiðin j>etta ár hefirgeng
ið fremur illa hjá öllum
hvalaveiðurunum. nema EHefsen,
enda eru likur til, að starf þeirra
hér á landi fari, í það minsta um
tíma, smáminkandi, þar sem hugur
þeirra er nú snúin að suðurhöfun-
um, sem eru miklu auðugri af hvöl-
um en norðurhöfin eru oröin, sök-
um um hins mikla hvaladráps, sem
hér hefir átt sér stað og mest hef-
ir sótt verið norður á bóginn.
Almennar horfur.
Að siðustu örfá orð um útveg-
inn í heild sinni.
Þar sem á opnum bátumerhægt
að stunda sjó. sökum langræðis,
sem altaf fer vaxandi.er afli þeirra
mjög líkur }>vi sem áðtir hefirver-
ið eftir árgæzku. en víðast hvar
fækkar ]>eim og mótorbátarnir
koma i þeirra stað. Mótorbátun-
um fjölgar alstaðar, enda mikltt
lætur kleift að ná í afla á þessum
fleytum og á sumum stöðum eru
]>eir beint óhjákvæmilegir, svo sem
i Vestmannaeyjum, Isafirði og á
Aústfjörðum. En mjög mikið
vantar á að' menn yfirleitt kunni
að fara með þessa báta að ýjnsu
leyti, og mun það mest standa j>ess
um útvegi vorum fyrir þrifum og
meira en aflatregðan.
Þi'skipagerðin, sem um eitt
skeið var talin okkar ábyggilegasti
útvegur og án efa má telja enn.
hefir um tima gengið saman, en
jx> nokkurnvegin staðið í stað sið-
usttt tvö árin, enda á jtessum ámm
sem fyr sýnt að hún er hinn afla-
sælasti og tryggasti útvfgur, sem
við höfum fengið reynslu fyrir, sé
henni skynsamlega stjórnað.
Botnvorpungarnir eru að sjálf-
sögðti hin fullkomnustu fiskiskip,
sent nú eru til. og hafa að öllum
jafnaöi reynst aflasæl, sé fé nóg
fyrir hendi til að halda þeim úti.
En fjárftæð sú, sem slík skip þurfa,
bæði kaupverð og rekstursfé, er
ekki einst'akra manna meðfæri, og
getur sá útvegur þvf aðeins aukist
hjá okkur sem sönn eign, að öfl-
ug sarntök eigi sér stað. Enginn
cfast tim framtíð þessara skipa, en
óskandi væri þó, að fjölgun þeirra
yrði ekki altof ör, því að hætt er
]>á við, að misvandað yrði til sumra
|>eirra með því móti. Það sem
við þurfum, er öflug og ábyggileg
útgerðarfélög, sem eru fær um að
bera minniháttar tjón, ef á þarf að
halda. Hitt höfum við reynt að
ckki dugar. En félögin eiga að
vera innlend að sem mestu leyti.
Minsta kosti mega þau ekki eiga
i (itt skydt við nafnið ‘lepp.” Alt
se n gengur undir því nafni vinnur
sér óbeit góðra drengja og rýrir
álit þjóðar vorrar, eins og við höf-
um fundið hjá Norðmönnum gagn
vart síldveiðunum.
Af nýjungum viðvíkjandi fiski-
veiðunum, má og nefna hafnar-
gerð Reykjavíkur, eitthvert hið
stærsta og mikilvægasta mál sanv
göngum vorum viðvikjandi, sem
á dagskrá hefir komið, og væri
óskandi að því yrði heiHasamlega
ráðið til lykta, en sökum nauðsynja
flýtt af ýtrustu getu.
Þá er alsherjarfiskifélagshug-
myndin sem þetta ár komst svo
inngt, að aðaldeild j>ess var stofn-
uð í Reykjavik, og studdi að því
að þingið veiti fé til þessa fyrir-
tækis á næsta fjárfiagstimabili, og
er vonandi, að þingið eftireiðis
haldi uppteknum hætti, þar til
]>essu nauðsynjamáli er komið svo
á fót að tilgangi þess sé náð. Mun
þá rísa upp ný öld í samgöngum
vortim og fiskiveiðum.
Þorsteinn J. Sveinsson.
—ísafold.
Frá íslandi.
Ullarverksmiðjan á Akureyri
byrjaði fyrir alvöru í 'haust að
vinna dúka fyrir fólkið og lita og
laga sjöl og fl., svo er kembing og
spuni afgreiddur eins og að und-
anfömu hefir verið gert þegar
verksmiðjan hefir starfað. Siðan
núverandi forstöðumaður hennar,
Norðmaðurinn Bertelsen, kom
hingað fyrir ári, hefir hann kapp-
samlega látið vinna að því að end-
urbæta verksmiðjuna, hús hennar
og vatnsleiðslu, og mun mikið af
hinu nýtekna landsjóðsláni hafa
géngið til þess. Þó mun for-
stöðumanni enn þykja vanta vef-
stóla og fleiri áhöld. Verksmiðj-
an hefir íengið orð fyrir að' vinna
trútt og vel siðan Bertelisen tók
við stjóm hennar; en margir eru
hræddir við að hinn lamandi
barnasjúkdómur þessa fyrirtækis,
hafi þær afleiðingar, að land'ssjóð-
ur verði enn að leggja nokkuð til
svo krakkinn geti dafnað éða náð
broska. þvi fvrirtækið sé orðið of-
dýrt eftir verðmæti eignanna.
Redd heitir svertingi, er dæmd-
ur var til að hengjast eftir tvo
mánuði hér í borg, en sú var sök
þar til, að hann skaut annan
svartan mann í fyrra sumar mörg-
um skotum til bana, Johnson að
nafni Þcir senntu um kvenfólk
og skuldaskifti, þar til Redd gekk
burt og keypti sér skambyssu,
kom inn aftur og skaut þennan
Johnson. N. F. Hagel er verjandi
og leitast við að ' fá málið tekið
upp aftur.
—Barley Nr. 3 selst nú i Min-
neapolis og Chicago fyrir $1.22
busholið. No. 4 kostar þar $1.12
og til fóðurs er það selt á $1.0 .
Sörnu tegundir seljast nú í Winni-
peg á 580 , 480. og 42C. Mrkill er
sá munur. Hverjir tapa á toll-
garðinum? Og hverjum er um
að kenna?
5--
Karlmanna búðin góða
Selur alla þessa viku karlmannafataað, sem vanalega
kostar $25.00, fyrir aðeins
© 1 5 dollara ©
Venjið yður á að koma til
WHITE & MANAHAN
500 Main Street, - - WINNIPEG
dtibúsverzlun I Kenora

Góður, þur VID U R
| Poplar..
Pine . . .
Tamarac
Afgreiðsla fljót og greiðleg
O- O- «Sc W. Oo. Talsímar:
j Garry 424, 2620, 3842
V
“Bob Blake’’ í leiknum “Travellng Salesman” alla næstu viku í
Walker leikhúsi.
— Kínverjar, sem uppreisninni
fylgja, skera allir af sér hárflétt-
una; því má búast við, að hvirfil-
kollur og. önnur hárprýði kven-
fólksins, fari bráðum að lækka i
verði.
L-eikhúsin.
“The Picture of Dorian Grey”
heitir sá skemtilegi gamanleikur
eftir Oscar Wilde, sem sýndur
verður á Empress næstu viku.
Wilde var snildar maður, eins og
alkunnugt er, og smáleikur þessi
tekur öllu fram sem sýnt hefir
verið í Winnipeg undanfarið.
Sullivan og Considine ganga í
þeirra hóp, sem munu reyna að
láta næstu viku á Empress bera af
öllum fyrirfarandi, pó varla sé
mögulegt.
Frá París kemur söngleikurinn
“Les Gougets,” og þótti öllum í
Evrópu, sem elska fagran söng og
hljóðfæraslátt, ’mikið til bans
koma.
Phil Bennet telst hafa eina fall-
egustu barytone rödd, sem hér
hefir heyrst, og er alþekktur
söngvari viða um lönd.
Hver sem hefir gaman af að
sjá fimleika, ætti að koma og
horfa á Bennington Bros., sem
lengi voru með Ringling Circus. og
alktinnir eru.
Síðastur, en ekki siztur af þeim
snildar mönnum. sem siá má og
heyra í Empress er Sydney Grant,
sem segir sögur svo kýmnilega, að
yndi er á að hlýða.
Kvikmynda sýningar verða sem
áður, nýrra mynda af sönnum við-
burðum.
Tals. Carry 2520
Alla þessu viku
Matinee mánud , miðv.d laug.d.
Webb & Co. present
„The Deep Purple“
The Dramatic bensation of ihe
Country.
Verð á kveldin $1.50 to 25C
Miðv.d. og Iaugard.mat.$i til 25C
Alla næstu viku.
verðar leikitin gamanleikurinn
The Traveling
Salesman
Leikendar eru allir góðir i sinni róð og
ekki síst aðalleikendurnir
Don McMillan og Dorothy
Grey
Verð kvOldin $1.50 ti!25c Matinee $1 til25c
Sætin nú til solu.
r1 cú ^
J_j
POR'AGE AVENUE EAST
Þrisvar á dag %
Alla þessa viku
Dorian Grey
Sydney Grant
Bennington
l.es Gougets
Phil Bennett
Pictures
Orchestra
Matinee. ..............lOc, 1 Sc, 2Sc
Nichts ............toc, 20c, 2Sc. 35c.