Lögberg - 20.02.1913, Side 6

Lögberg - 20.02.1913, Side 6
6 LÖGBERG, FIMTUDAGINN 20. FEBRÚAR 1913. Hón bjargaði peninga kistunni. (]. S. þýddij. “Þeir eru rfóandi”, svaraSi hann. “BrjótiS þér niö'ur brúna”, hrópaöi hún; nú vissi hún hvaö þa5 gilti, og var utan viö sig af hræCslu. I5ob leit fyrst á brúna, svo á hana, og varð aö brosa. “Fleygið þér peningakistunni ’. Hún stóö upp og reyndi aö ná kistunni undan sætinu. “TakiS vrö taumunum eitt augnablik”, kallaöi B«b ólx>limnóökga. "IlvaS ætliö þér aö gera?” spurði hún. “Takið þér taumana,” hrópaði hann gremjulega. Hún tók viö þeim. Hann lagSi aöra skamm- byssuna sina á sætiö hjá henni, tók svo kúlubyssuna sína og stökk ofan úr vagninum. “Airam stúlka,, áfram, eins og grimmustu skóg- ardýrin séú á hæluni yöar; nokkrir af ræningjunum munu elta ySur." "Eg vil það ekki", kallaði hún. “Þér skuluö", kallaöi hann og hrópaði til hest- anna og skaut yfir bakiö á þeim, svo þeir þutu eins vagm. var vert að stutt skemtiferö á hestbaki eöa hennar eina iöja fyrir dagveröinn. Iíún haföi keypt I»vel Park, af þvi hann var grasauðugasti bletturinn i héraöinu, var 9 milur frá járrtbrautarstöö og ekki nær næsta nágranna en 3 mílur beina leiS; og þama bjö hún yfirlætislaust á- samt Cecily stallsystur sinni og gamalli hefðarkonu, sem vanalega var kölluö “varðhundur”, enda þótt Kitty þyrfti engan meö þeim liæfileikum fyrir miljónirnar sínar }>ví þó hún væri ung og fögur, var hún fyllilega fær um að gæta sín, eins og hinir mörgu biölar hennar, gátu með sorgbitnu sinni boriö vitni um. Þrátt fyrir endurtekin tilboð, segjum þrisvar á mánuSi að meöaltali, IhafSi Kitty enn ekki heitií neinum eigmorði; ekki af þvi, að hún hefði þenna einkennilega kviöa, sem viröist auöugunr stúíkum meðfæddur j— óttann við það, að vera ekki elskuS fyrir sitt eigiS atgerfi. Kitty var upp .með sér af því, aS hún þekti heiminn og mennina nógu vel — sem er sérstakt athugunarefni allra kvenna — til aö greina i suridur þá menn sem eru sannir endur, frá hinum auöviröilegu auðselskendum. Auðvitað ræddu þessar stúlkur oft um þetta efni. enda 1 er þaö einhver hin þýðingarmesta spurning fyrir | ungar stúilkur aö tala um, og nú voru þær að rann- j saka ]>etta eíni nákvæmlega enn þá einu sinni. “Hvers vegna ekki?” spurði Kitty, fékk sér væn- an bita af samlokuðu hrauösneiSunum sínum, og lýsti svipur hennar því, aS hún væri til í það aö deila. ! "Hvers vegna ekki?” ehdurtók Cecily. “Komdu j Þú veizt að og vindur yfir brúna. Stúlkan reyndi að stöðva þá, en gat ekki, þeirjekki með svona hlægilega spurningu. höfðu hlauprð inn í kjarriS, en hún kom þeim ájþú verSur aö giftast." brautina aftur. llún leit við en sá ekki Marvin. ! "Eg get ekki kannast við þá skyldukvöð,” sagði Hestana lét hún hlaupa eftir veginum eins hart og ! Kittv. "t samhljóðan við sannreyndina, lifa tvær þeir viklu. Vagninn hallaðist á báðar hliðar á víxl, iaf hverjunt þremur stúlkum ógiítar við einstaklings ! svo að hún mátti gæta sin að detta ekki. Nú heyrði | sælu." hún byssuskot á l>ak við sig, svo hana hrylti við, og i “En þær 'hafa ekki átt þessar óguðlegu miljón- svo hvert skotiö á fætur öSru. Hún heyröi hófa- : ir." sagði Cecily með sigurhrósssvip. “En hvaS ætl- skelli á brúnni á milli skotanna og sló í hestana, sem | arðu að gera við alla peningana þína, ef þú giftist hlupu eins og þeir væru tryltir. Vrð og viS heyrði | ekki ? hún hé>faskelli á eftir sér. “Skilja þá eftir handa þér, góða.” sagði Kitty Vagninn rann nú yfir hæð og oían hallann. þá | blíðlega. leit hún við og sá tvo menn uppi á hæðinni. “Lítandi á það að eg er 18 mánuðum eldri en j Þegar hún var komin tveim mílum lengra heyrðijþú, og að þú ert meðal þeirra heilbrigðustu ungra hún hófaskelli rétt á eftir sér, og kúlu þjóta rétt j kvenna, sem mér hefir hlotnast sú ánægja að kynn- j ylir vagpinn. Taumana var hún búin aS binda viöjast, eru allar líkur til að þú lifir lengur en eg. Auk sætið nokkru áöur — hestarnir hlupu beint eftir þess þarf eg ekki þína peninga; þú veröur að skilja veginum. — Hún greip nú skammbyssuna og miðaði þá eftir handa einhverri góðgerðastofnun.” hefir borið upp síðasta hálfa tímann,” sagði Kitty, stóö skyndilega á fætur og hristi brauðmylsnuna af reiðfötunum sínum. Þær stigu á bak — hrossum Kitty hafði verið kent aö standa kyrrum meðan veriö var að setjast í söðulinn á baki þeirra—og Iétu hestana valhoppa yfir lyngmóana. Kitty var þegjandi og hugsandi, svo Cecily vonaði að hún væri að hugsa um hina vitur- legu leiðbeiningu er hún gaf henni. En nú hætli Kitty við dagdrauma sína og sagði: “Eg er eins þur og steinsteypuofn, sem brennir fatatuskum.” “Þetta er fagurt orðatiltæki frá lafðivörum, eöa liitt heldur,” sagði Cecily. “.|>að er ögn af skrípa- máli Archie Grahams, sem þú hefir tileinkað þér.” “Það cr ekki slæm ögn,” sagöi Kitty. “En — eigum við ekki að ríða þangað og biðja hann um drykk ?”' * “Nú, gáðu nú að þér, Kitty,” sagöi Cecily, og leit ransakandi auguni á hana. “Það er sök sér að látast ýmist vera vxrgirt eða laus gagnvart Belstone elsk iávarði, e’n það er beinlínis óguðleg tað daðra viö ungan bónda. —” “Nefndu ekki nöfn, stúlka mín,” sagði Kitty og roðnaði dálítið. “Hann er göfugur xnaður á allan ! hátt; hann er eins göfugur og eg er. Faðir minn ' vaf almennur verkamaður áður en hann náði í auð- I inn. Eg var vön að hlaupa um hæöimar berfætt. —” “0, þú þreytir mig,” sagði Cecily óþolinmóðlega. j "Enn þá ein ástæða fyrir þvi að við förum; til j bóndabýlisins,” sagði Kitty. “Þú getur hvílt þig ef |þú ert ekki þyrst, en eg er að brenna af þorsta, og | svo er þetta næsta bóndabýlið og þangað fer eg. Þú . ! verður að koma líka,” og um leið og hún sagði þetta, j hlevpti hún hestinum á stökk, í áttina til hins ákveðna staðar. Þegar )>ær komu að hliðinu, sem var vel læst, kom snotur ungur maður í bóndabúningi, enda kom lionum það vel. Hann hélt á garðyrkjuhníf í hend- VEGGJA GIPS. Hiö bezta kostar yður ekki meir en þaö léiega eða svikna. BiSjiS kaupmann yöar um ,,Empire“ merkið viöar, Cement veggja og finish plaster — sem er bezta veggja gips sem til er. Eigum vér að segja yö- ur nokkuð um ,,Empire“ Plaster Board— sem eldur vinnur ekki á. Einungis búi6 til hjá Manitoba Gypsum Co.Ltd. IWwnipeg, Manitoba SKRIFI*> FFTIR BÆKLINGI VORUM Y©- -UR MÚN ÞYKJA HANN ÞES8 VERÐUR. 5® eyrun aftur, sýndi tennur sýnar og rcyndi að ná í Kitty, greip hann um höfuð hryssunni og ýtti því frá Kitty. “En sá Heimskingi sem þú ert, Kitty,” sagði Cecily, “]>ú crt alveg kærulaus.” “Það er ekkd-t að mér,” sagði Kitty, sem að Dr.R. L. HIÍRST, Menxber óí Royal Coll. of Surgecms. Eng., útskrifaður af Royal Colkge of Physicians, London. Sérfr.eíhngur 5 brjóst- tauga og kven-sjúkdósxwm, — Skrifst. 305 Kennedy Bldg, Portage Ave. (;'i móti Eaton’sj. Tals. M. 8r<f- Tími til viðtal9,-10-12, 3-5, 7-9. THOS. H. J0HNS0N og HJÁLMAR A. BERGMAN, fslenriiir lógfræPiogar SfdUFSTOFA:— Room 811 McAríliur Building, Porlage Avenue * Áritun: P. o. Box 1656. lelefónar: 4503 og 4504. Winnipeg t ÓLAFUR LARUSSON ..°g bjorn PÁLSSON Y FIRDÓMSLÖGMENN Annast IögFæíSisatörf 6 Islandi fyrir * í Otvega jartfir OR X nú*. Spyrjið Lögberg um okkur. -f hús. Reykjavik, P. O. Box A 41 lceiand Dr. B. J. BRANDSON Office: Cor. Sberbrooke & Wílliam THIÍPIIONK CIRRV sao Officb-Tímaf: 2-3 og 7-* e. h. Hkimili: 620 McDkrmot Avb. TkIvB***kjnr garry .‘Þ21 Winnipeg, Man. inni og með honum var álitlegur verkamaður. en visu haf?5i skotig skelk j bringU) en fölna8i ekki af þegar hann sá stúlkumar, stóð hann kyr og roönaði hnei5sIu eins og Cecily> þvi eftir að Graham haf5i ýtt ofurlitið, cn svo tók hann ofan hattinn og hraðaði höf5i Prunelltl til hh5ar) ýtti hann einnig Kitty burt, | ]>óttalaust en ekki kurteislega. ”Eg kom henni á j óvart, hún vissi ekki aö eg var óhrædd viö 'hana, ! henni eins vel og hún gat, skaut síöan öllum sex ; “Sjú’krahús eru góöar stofnanir,” sagði skotunutri á ræningjana. Nú var 'hún vopnlaus, en ( hugsandi. það vissu þeir ekki og námu staðar. “Eiginmenn eru betri,” svaraði Cecily. Hestarnir hlupu enn sem tryltir væru, unz hún sá ljós í Hazard Camp. Þá voru hestarnir ögn farn- gerðu ]>ig nú ekki aS athlægi, Kitty. Þú veizt eins vel og eg að þú verðurl að giftast einhverntima, og j ir aS hægja á sér, svo hún gat stöSvað þá viö búö- j þú ættir að hugsa um að búa þig undir þá óhjákvæmi- ardyrnar. : legu nauðsyn. Eg er mjög ósérplægin, eins og þú ! Hún var áöun búin að leysa taumana og slepli skilur, því þaö er meira en líklegt að bnndi þinn yrði Kitty var fremur þögul, svo Cecily varð að gera grein fyrir erindi þeirra. “Komið þér sæll, herra Graham, hvernig líður yður?” sagði hún. “Við borðuðum dagverð við heið- j arbrúnina, en höfðum ekkert með okkur að drekka, svo viö erum mjög þyrstar,." Hann opnaði hliðið undir eins, og þær riðu inn í hinn fomtízkulega húsagarð. An þess að segja eitt orð, hraðaði hann sér inn í búrið og kom strax aftur út með tvö mjólkurglös. “En viljið þið ekki fara af baki?” sagði hann I eins og af tilvfljun, en með duldum ákafa í röddinni, sem ,þær auð vitað heyrðu báðar. “Nei, þökk fyrir,” sagði Cecily hlýlega, en Kitty “En 1 . . , , , . . * , .. h. , 1 . . „w ... leit gletnislega til hennar og stökk ofan úr söðlinum. þeim nu þegar hestamir namu staðar, benti til baka imotfalhnn nærveru minni, og segði mer upp vistinni ö 1 I , x ... ,.x ,, 11 - “Máske þið viljið ’koma inn?” sagði Graham. að hveitibrauðsdogunum liðnum. 0 , ,, .... , . , . , “Það er oröið svo- framorðið,’ ’sagði Cecily, en “Eg held ekki, sagði Kitty einbeittlega. “Eg ............. hefi 1 hyggju að bæta grem ínn 1 þetta akvæði, þeirri, I „ „ , * u' _*• , , , Eg er yður mjög þa’kklat, hr. Graham. Mig að þu verðir kyr hja mer þo eg giftist, þangað til bú , , , ,. , , , jhefir ott langað til að koma ínn 1 þetta hus, esm er fmnur þitt eigið bondaetm. Vandinn liggur í því að - , „ , , , , . . , ... svo snoturt aS utan. Það hlytur að vera micg velja, er það ekki?’ sagði hun eftir litla þogn. 1 , J 8 “Já, sérstaklega úr tniklu mismunandi úrvali,' , „• o - , . . T,.. . , v, .j ‘við hofum venð her 200 ár, ’ sagði Graham eins og alnavorusalarnir segja. Ef þu spvrð mig | .... 7 8 1 og roðnaði at anægju. ‘Þvi næst því a5 láta sér eftir veginum sem hún kom og kallaði: ; “Ríðið þið til baka. Flýtið þið ykkur til baka og drepið þá.” 1 fún stóð npprétt í vagninum og mennimir æddu út í hesthúsin. Þegar þeir riðu fram hjá búðitini, voru hinir sveittu og skjálfandi hestar teymdir inn í hesthúsin til að njóta hvíldar, fóðurs og drykkjar eftir þessi ofsalegu hlaup, og stúlkunni var lyft ofan úr vagn- inum og féll bún í faðm föður síns. Mennirnir sem fóru til að frelsa Bob Marvin og ná ræningjunum, ætluðu sér ekki að fara erind- isleyisu, en þegar þeir komu á brúna, fundu þeir Marvin liggjandi á henni svo hættulega særðan, að hann hefði eflaust dáið ef þeir hefðu ekki komið svo snemma til að bjarga honum. Hinn kjarkmikli ungi maður, sem hafði stofnað lifi sínu í hættu til að gæta peninga sem hann ekki átti og enga ábyrgö bar á, varð eftir fáeinar vikur sami gæðadrengurinn og kjamakarlinn og hann hafði áður verið. ráða með fullan “Sem eg geri ekki,” tautaði Kitty munninn. “Jjæja, mina ráðleggingu skaltu fá, hvort sem þú j þarfnast hennar eða ekki. f alvöru að tala, eg skyldi j taka lávarði Belstone.” “Ó, vildir þú það ?” sagði Kitty. “En hvers j vegna tekurðu honum þá ekki sjálf? Þú ert eins ; fögur og eg, og þú getur fengið hann nær sem þú vilt, eg er viss um það. Hann dáist að ljóshærðum stúlkum þykja vænt um hesta og hunda, dáist maður að hús- ínu sinu. “Þér lítið ekki nærri þvi svo ellilega út,” sagði Kitty, og ungi maðurinn hló, eins oghún hefði komið j með gáfulega fyndni, í stað framhleypinnar athuga- semdar. “Eg á við forfeður mína,” sagði hann. “Við jhöfum búið hér hver eftir annan. Belstone er góður | landeigandi.” Meðan á þessu stóð, höfðu þær skoðað stáss- húsmunirnir fáir Ilestar skifta sér ekki. af manni, þegar þeir vita að j maður er óhræddur. Eg vil reyna það íyrir yður. — ! Nei, í sannleika, hr. Graham, eg er alveg óhult. Eg þekki hross; þau eru það eina sem eg þekki nokkum j veginn vel.” “Það er ’l>etra aö fara úr básnum,” sagði Gra- ham, í vægum en skij>andi róm; en Kitty hló og lag&i j litlu hendina sína yfir nasaholurnar á Prunellu. Það er alþekt bragð i Mexikó, og hún hafði iSkað það, frá því að hún var svo lítil, að hún náöi aðeins upp í höfuS hestsiná. ÞaS er sagt aö þaS sé töfrandi sannfæring fyrir hestinn um manngæzku þess m^nns, og þaS hlýtur aS vera eitthvaö satt i þessari útskýr- ingu. AS minsta kosti hafði þetta bragð áhrif við þetta tækifæri, því Graham, sem horfði á Prunellu með mestu nákvæmni, sá hana taka langan andar- drátt, leggja eyrun aftur eins og áður, en í stað þess | að óttast hinti djarfa gest., nartaði hún glaðlega í j hálsbandið .sitt. “Þarna sjáiö þér hr. Graham,” sagöi Kitty j fljótlega og sigri hrósandi, “þaö vinst alt með góðu, j hr. Graham, þér berjiS hana of mikið.” Gra'ham hló glaðlega. “Eg hefi aldrei lagt hendi eöa svipu á hana á æfi minni, hún er eins þæg viö mig eins og lamb, Dr. O. BJ0RS80N Office: Cor, Sherbrooke & VVjRJam ^EI.KPHONE! GARRY ÍÍÍÍW Office tímar: 2—3 og 7—8 e. h Hkimili St O Alverstonc St 'ftiIvfiPHONKl GARRY 7<»ÍI Winnipeg, Man. Dr. W. J. MacTAVISH Offick 724J A'argent Ave. Telephone -Vberbr. 940. \ f. m. Office tfmar -j 3-5 e. m • e. m. Heimili 467 Toronto Sfreet - WINNIPEG telephone Sherbr. 432. J. G. SHŒDAL TANNLŒKNIR. ENDERTON BUILDNG, Portage flve., Cor. Hargrave St Snite 313. Tals. main 5302. I Dr, Raymond Brown, Í PRUNELLA. Bftir CHARLES GARVICE. éÞýtt af J. SJ. “Þú getur ekki haldið áfram að lifa svipað þessu”, sagði Cecily. “Því ekki?” spurði Kitty. “eg leik mér hvað sem í skerst.” Stúlkur þessar sátu báðar á árbakka með brauð- sneiðahylki úr silfri á milli sín. Báðar voru þær í reiðfötuim og hestar þeirra voru tjóðraðir við girð- ingu svo þeir gætu fengið sér hádegisverð lika. Engan hestasvein höfðu þær, af því ungfrú Katherine Dervigne vildi helzt vera ein með félagssystur sinni og vinu, ungfrú Cecily Harding, á skemtiferðum um sveitina. Báðar voru stúlkurnar vanar við að sitja á hestbaki, en Kitty var afburða góð reiðmær. Hún hafði, rnglingurinn, lært að ríða í Mexikó á hjarð- landi Dervigne f iður síns, og þar hafði hann með hyggindum og dugnaði safnað auð fjár, sem hann skyldi dóttur sinni eftir þegar hann dó. Menn, sem höfðu ánægju af að virða annara eignir, gizkuðu á aö hún ætti milli tíu og tólf miljónir, og gefur sú upphæð af sér allgóðar tekjur fyrir persónu með hófsama lund, og hana átti Kitty því enda þótt hún hefði getað keypt hálft hérað, bjó hún í snotni sveitahúsi í Loamshire, alveg laus víð alt stærilæti. Hennar aðal—sannast sagt hennar eina—skemt- un var að ríða og aka, og það er sagt að hún hafl átt fceztu hestana á Englandi, ef ekki þá beztu í öll- um heiminum; það er þess vegna naumast und unar- ja, hann sagði það einu sinm — Kitty . ... „ , , , .. J stofuna, sem var snotur mjog, en hlo, og þu ert guðdomlega fogur eg er sem svert-j, . n , .... , . . , 6 Iþvi Graham var fatækur, enda var landið lelegt, sem ingi í samanburði viö þig. , , ., , . 8 nann bjo a. Þær settust niður og drukku mjólkina. “Hann er ungur, fríður og kurteis,” bætti Cecily Cecily varð að halda uppi samræöunum, því Kitty við, án þess aö gefa oröum Kitty nokkurn gaum. ]ét sér nægja a5, horfa á herhergis> húsmunina og Asamt þessu er hann vel megandi og virtur.” _ j mjólkurkönnuna. Ekki virtist hann neitt skemtilegur Ó, góða Cecily, hlífSu mér viö þessum óuni- V1ötals, því hann varði tímanum aöallega til aö horfa beðnu meðmælum. Það er eins og þú sért að hrósa ;á Kitty, og hugsa um það, hvemig hann ætti að tefja emhverr, vmnukonu sem þú vilt losna við.” fyrir burtför þeirra. Sér óaívitandi kom Cecily f viðbót við þetta, sagði Cecily, maðurinn er j bonutn til hjálpar. nærri tryltur af ást til þín, svo er útlit þitt ágætt.! .<Eg býst vi5 a5 taki5 þátt j kapprei5inni Hestahópunnn hans, — nei, hann er ekki eins góður yfir torfæmrnar?” sagði hún. og þinn —, hann situr fallega á hestbaki og er góður “já) svara8i Graham. “Eg ætla að ríða Prunellu fimleikamaöur. f sannleika sagt, þá getur þú varla i eins og eg er vanur.” fengiS betri mann, eg veit þú leggur enga áherzlu ál “Er þaö svarta hryssan yöar?” sagði Kitty með , talsverðum ákafa. lýðstjómarflokknum.” sagði Kitty i “Já, sagöi hann, “hún er eina reiðhrossiö sem og, ef eg vildi hleypa henni, munrli hún þjóta áfram, i jj unz hún dytti dauð niður.” # “Hún er ljómandi falleg skepna,” sagði Kitty, 4| og strauk mjúku hendinni sinni um háls hennar og ! 4*r síðu. “Ef þér viljið rétta mér litla molann af Mangóávextinum þarna, ætla eg að fullkomna það ætlunarverk mitt, að gera hana mér vinveitta.” SárfræBingur í augna-eyra-nef- og hat»-sj úkdám u m. 326 Soniertfet Bldg. Talsími 7282 Cor. Donald & PortageAve. Heima kl. io—i og 3—6, nafnbætur.” “Eg fylgi djarflega. “Þú ert gæs, sem eyddir þúsundum til krýn- ingarveizlunnar,” sagði Cecily. “í Róm verður þú að breyta eins og Rómverj- amir,” sagði Kitty afsakandi. “Þetta er fjarstæða; vertu nú alvarleg. Hinn þolinmóðasti maður snýr við og hættir, þegar hann mætir öðrum eins kulda og þú hefir sýnt lávarði Belstone. Innan skamms muntu sjá að það er skylda þín að bæta úr þörfinni; með öðrum orðuim, að hann er floginn burtu frá sælunni.” “Látum hann fljúga,” sagði Kitty glaðlega. “Brúkum engan asa, góða vina mín. Þó mér þyki vænt um þig, vil eg ekki að þú neyðir mig til að gera hjónabands samninga. Taktu sjálf lávarði Belstone, eg skal láta þig fá tuttugu þúsund á hverju ári —” “Ó. þú ert sannarlega aðdáanleg þenna morgun,” sagði CeciJv. “En fyrst þú ert nú húin að eta tvo þriðjunga af brauðinu, þá skulum við ríSa af stað.” “Þetta er skynsamlegasta uppásiungan sem þú J, H, CAKSON, Manufacturer of An þess að líta af Prunellu tók Graham molann | ARTIFICIAL LIMBS, ORTHO' upp og rétti Kitty, hún tók við honum og bar hann i ^EDIC AFPLIANCES,Trusses,. afi mijnni hryssunnar sem beit í hann. „ l’hoiie 6425 f. . . , x „ 357 Notre Dame WINNIPEg I hammgjunnar bænum, gætiS þer að yöur, sagöi Graham kvíðandi. “Ef eitthvaö vildi til. —” “Þaö er ekkert óhapp á feröinni sagði Kitty ró- leg og örugg, “Mangó er gott, Pru, er það ekki ?. En þú mátt ekki boröa of mikið af því. Héma, eg læt það í jötuna handa þér.” Til þess að gera þetta, varð hún að( snúa baki við hryssunni, en Graham var of hræddur og hissa til að geta komið í veg fyrir þetta. Þá sagði Kitty fremur óþolinmóð: “Skiftið þér yður ekki af þessu, hr. Graham. Eg er alveg óhult eins og þér sjáið.” Dirfzka hennar virtist vera á góSum grundvelli því á meðan Prunella var að gófla Mangóbit- eg á nú. Eg hefi tvisvar unnið veðreiðar með henni. j ann’ Kitty ^sér að fögru hliðinni hennar og _ . . _ to lo X 1 , TlX V, n n r, .. I /. 1 I 1_ * C 1 V* Ilún er fljót að hlaupa, gott hrosg yfirleitt og frem- ur lundgóð. Bezt af öllum hrossum hér í Loamshire.” talaði við hana á því máli og með þeim framburði sem hestar elska. “Megum við sjá hana?” sagði Kitty. “Eg hefi', “FyrSt Þf ert nu ^inn að stu°fna Þínu e!nkermi- aldrei skoðað hana nákvamlega.” í |ega °g fgnslausa,llfl 1 nægl,ega hæ tu> sag8‘ Cecily- Ilann fylgdi þeim ut að ’hesthúsinu, rúmgóðu !. V.lltU* V,H hf SJ? ht'\ að k°ma Ut f ,ríöa . . • .x , 1 r> it neim. Og þegar þu ert þangað komin, verður þú að husi, sem 12 hestar gatu verið 1, en auk P.unella , . 8, 1 , .. 1 8 . , ’ , f voru þar nú aðeins 2 vinnuhestar; afi Grahams hafði SCnda .hr; l ^ °? átt 6 vinnuhesta. Prunella var á víðum bás. Hún SCm þu heff gert h.°nUm ~ sf eS, mmnist ekkl a A. S. Bardal 843 SHfTRBROOKE ST. selnr líkkistur og aunast ara úu'arir. Allur útbán- aður sá bezti. Ennfrem- ur selur hann allskonar minnisvarða og legsteina Tais O 2152 sjálfa mig, þó eg viti að eg sé líka sek.” “Ó, eg er mjög hrygg,” segði Kitty og sló hend- var mikilfengleg og fögur skepna, og snoppa hennar eins mjúkt og atlasksilki. Kitty lét í ljós að- . . , , . , ,IT, daun sina með allmiklum havaða, og fylgdi G aham . , _ , s J K upp í básinn eins og l»a« væri sjálísagt, é„ ha„„ brá rf” v'8. E„ þer sep5 alveg satt, 'bendí fyrir til a5 hin.lra ha„a. IT8Ur eI>"a' 8 ^ m,k’6 “Komið þér ekki hingað,” sagði hann, “henni er 1 a n 3 enn' ekki um ókunnuga.” A þessu augnabliki virtist Prunella ek i “Þú lætur það nú vera,” sagði Cecily, en Gra- ham brosti, og bros hans hvatti Kitty stórkos lega. , u , ,, - „ , , . , , i “Eg skil ekki hvers vegna bír e_uS svo var'ár, skulda þenna vitmsbtirð. þvi hun vek sr að liu-b nda , _ , „ „. , , ? v ,, . ’ , K „ • K u ,, hr. Graham, saeði hun, “her er ekki.nema um fjóra verð-l i sínum og þrýsti snoppunni að hendi hans. “Eg er viss um aö hún er ekki ein^ vond cg þér haldiö.” sagði Kitty, smokkaði sér fram hjá hQnum og lagði hendina á makka Prune’lu. G'-a'iam var mátulega fljótur, því um leið og P unella I gði fætur að gera. —” “Aö meðtöldum nashyrningi,” sagði Cecily óþol- inmóð. “— aö eg kunni ekki að setja á hesti? Eg hefi riðið bronchohestum berbökuðum.” 8. A. SIGURDSOIM Tals. Sherbr, 2786 S. A. SIGURÐSSON & co. BYCGIJIC^f.JEJIN og F/\STEICN/\SALAB Skrifstofa: 208 Carlton St; Talsíœi M 4463 Winnipeg Miss C. Thoraas PlANO KeNNARI Senior Cer ificate of Toronto Univtr8 ty Talsinaj: Heimili 618 Agne« St. Garry 955 J. J. BILDFELL FASTEIQ~ASALI 6oom 520 Union Oank EL. 2685 Selor htís og I65ir og aooasl alt þar aBliítandi Peningalán

x

Lögberg

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.