Lögberg - 11.09.1913, Blaðsíða 7

LOGBEKG, FIMTUDAGTNN i r. September 1913.
7
Alþýðuvísur.
Tv'ó gamankvæði Jóngsar Hall-
grímssonar.
■“Skrælingjagrátur” Jónasar er
auðskilinn. Jónasi var illa viö
])inghald í Reykjavik. Sagði mér
svo í Ilöfn Siguröur L, Jónasson,
og reit eg þá eftir honum, aS viS-
kvæSiS “naha-naha” væri haft eft-
ir Bjama amtmanni Þorsteinssyni;
honum þaS orStak tamt eftir sina
löngu Hafnarveru.
Þá sagSi og Siguröur mér, aö
Jón SigurSsson forseti hefSi sagt
sér, aS gamanvísan óskiljanlega
"“þegar þú kemur þar i sveit” væri
til sin kveöin. ErindiS viröist
reyndar sem næst óskiljanlegt
"þó aö rétt væri aS til Jóns væri
kveöiö.
“LeiSarljóSin” til Jóns, vorið
1845, verSa aö yndislegri náttúru
lýsing á Þ ingvelli, og harma aö
alþingi skuli vera flutt suSur á
kalda eyri til Víkur-búSa. Nú var
þaS einmitt Jón, sem mest hafSi
haldiS fram þingstaSnum í Rvik.
Gæti hugsast aö Jónas væri aö
glettast viö vin sinn meS skopvís-
tmni, samhliSa alvörukvæSinu.
Sveitin ömurlega yrSi þá líklega
Arnarfjöröur og jökullinn Glámu-
jökull, og er hans einnig getiS i
JæiSarljóSunum. Gerir Jónas ráS
fyrir því aS Jóni sé kalt eftir sjó-
ferSina. Lagöi Jón af staö frá
Höfn heim til Vesturlandsins, 4.
Maí, en 26. Maí andast Jónas.
Er þaS tilviljun eSa af ásettu
ráSi, aö í LjóSmæla-útgáfunni 1847
eru þau saman kvæSin þrjú,- sem
hér hafa nefnd veriS, fyrst Leið-
arljóöin, þá Skrælingjagrátur og
síSast: Þegar þú kemur þar í
sveit?------En oft fer sá vilt eg
geta skal.
Gömul biskupssveina-vísa.
I Arnarbæli áturn vér
eins og frekast gátum vér;
í sællífinu sátum vér;
af sulti og þorsta grátum vér —
í Flóa.
Eftir einhverjum hef eg hjá mér
ritaS þetta erindi, meS þessari eft-
irskrift. Vísast er erindiS áSur
prentaS.
Nýtt Kbl.
Kveðið á vöku.
Illt er aS sitja vijS ullartó
uppá palli kvenna.
Betra er aS láta i breiðan sjó
blöSin ára renna.
Um konu nokkra sem þótti yfir-
tak naum, var þessi visa kveöin.
Konan tók njólafræ og hafði í
grauta en méliö í brauö og kökur
drýgSi hún meö kaffikorg. Þann
mat er þannig var drýgSur gaf
hún vinnufólkinu, en bónda og
börnum gaf hún “ódrýgöan” mat,
því aS efni voru nóg. Vísan er
svona:
Mjólkar njóla meöur sorg,
maganum sem spillir,
hónefja af kaffi korg
koppa alla fyllir.
Næsta vísa segir mikiS fimlega
frá alþektum sannleik:
Veit eg muni halur hver
hér um sannleik bera;
MikiS ger og matvandur
meinlegt er aS vera.
MeSal fjölda margra vísna sem
kveSnar hafa veriS viS börn, er
þessi ein;
Út’ á hlaSi eg áðan sá
ókindina ’ann bola,
látiröu illa eg læt hann fá
lítinn strákamola,
stafurinn í, heitir ís í málrúnum;
1 þaö er rétt mælt. Nægtir, þýöa
veltiár, en Á í málrúnum heitir ár.
Kvöl pínandi, er neyS, en N í mál-
rúnum heitir neyö.
Þjn þýöing meS þessu verSur
þá G r i s t j á n, og segir aS nafniS
sé “Kristján”.
Nú skýst þér þó skýr sértu. Þú
segir aS þaS hafi komiö fyrir í
Lögbergi oftar en einu sinni aö K
sé stungiS og verSi þessvegna að
G. Og til þess aS fá K þarna
meiöslaö eöa stungiö, segir þú aö
“Benjar” sé kaun, málrún K, en
“daml” stingi þaS, og orðiö daml
muni vera útgangur úr sári eöa
und. Þú ert sjálfsagt aS varpa
villiljósi til lesendana yfir Jónas.
En Jónas fer rétt meS vísuna eftir
mig — skilur hana.
Visan: Benjar, kaun K, daml,
reiS R, (máltæki á Noröurlandi:
"Þ'eir hafa damlaS drógum í dag”,
riöið mikinn eSa slindrulaust.J
Drafnarvörn, ís í, ("is hamlar stór-
öldum eSa vatnagangij. ÞaS
skilur þú rétt. NeySsefi, týr eða
lyf, hjálp, en t heitir týr í mál-
rúnum. Norörabörn, is, jöklar, í
heitir ís í málrúnum. 1 lornöld
þýddi í og j hiS sama. Sum
seinni tíma rúnaskáld hafa þó leyft
sér aö kenna j til jöklaeinkenna.
Nægtir, ár, en á heitir ár í málrún-
um. Eftir þessari stafröS i mál-
rúnum er nafniS raShendis; Krist-
ján. Munu þaS flestir mæla, sem
kunnir eru málrúnum. Þér yfir-
sést á oröinu “daml”, enda segist
þú þaö ekki skilja meS vissu. En
hvernig þú færS r lir “drafnar-
vörn”, er meira en eg get áttaS mig
á.
ÞaS er langt frá því aö eg hafi
fengist mikiö viö málrúnir. Þú
og gamla konan úr Dakota og
Sigurjón Bergvinssoti voktu mig
þar til íhugunar. Fyrir 30 árum
síðan fékk eg leiSbeiningu í þeim
hjá séra Þorleifi Jónssyni presti
á SkinnastöSum. Hann er nú dá-
inn, og var getiS þess að hann
heföi veriS einn hinn lærSasti
prestur á, sinni tíS.
Eg hygg þaS sé skáldaleyfi að
rugla málrúnum, þeim sem ei bet-
ur mega. Þau eru svo mörg og f jöl-
notuS þessi skáldaleyfi, að öröugt
er milli þeirra aö greina. Þegar
um löng nöfn er aS ræöa, 12—14
stafi, þá er ekkert spaug aS setja
þá í vísu óruglaða. Þá um stutt
nöfn er aS ræða, svo sem Jón,
Árni, Hákon ,Jónas, er ööru máli
aS gegna; þá er hægt aö koma aS
hvaöa hætti sem er, dýrum og ó-
dýrum.
Eg bið þig fyrirgefningar aö1 eg
hefi verið óafvitandi orsök í því,
aö þú drepur tá viS í málrúna.
hildarleikrium viS J. J. Danielsson.
Eg þakka þér fyrir alt sem þú hef-
ir sagt, og vona aö iá aö lesa
margt fleira eftir þig. Verið þið
góöar viS hann Jónas minn, þá
verður hann góöur við ykkur.
Náms er sjóöur naumur minn,
nettur ljóöa forSinn,
en mararglóSa mörkin svinn
mín svo hljóða oröin.
K. Ásg. Benediktsson.
? amgöngumála-erindi.
fFramh. frá 3. bls.J
i-l Jan.
Atuhgasemd.
Til Mrs. H. Guömundsson.
Eg hef ekki ætlaö mér aö skrifa
um málrúnir, hvorki þér viövikj-
andi né Mr. J. J. Daníelsson. Eg
hef lesið flest um þaö málefni
milli þin, gömlu konunnar í
Dakota og Jónasar og hefir þótt
margt skemtilegt hjá ykkur mál-
rúna konurn. En í dag, 31. Ágúst,
les eg í Lögb., dags. 14. Ágúst þ.
á., og sé þar ritgerö eftir þig til
J. J. Daníelssonar. Þar skrifar
þú töluvert um málrúna vísuna:
“Benjar daml” o. s. frv. Þ,ú segir
fyrst aS þú hafir ekkert nafn
fundið í henni; svo lestu úr mál-
rúnum og ferö rétt meS nema fyrsta
málrúnastafinn. Rétt á eftir segir
þú: “Eg þarf ekki að lesa Eddu
til að finna, að vísan er vel gerö,
málrúnavísa.”
Þú segir: “Benjar daml”, þýðir
G. En þá veröur þú aS gera R
úr oröinu drafnarvöröur. Eftir
þaö ræSur þú oröin málrúnalega
rétt, t. a. m.; Dagsljós alskínandi,
= sól, sem er S i málrúnum. Neyö-
sefi, neyöléttir goðanna foröum
daga, þá Týr lagði hönd sina í
munn úlfsins létti vandræöum
goöanna eöa læknaði. Þú segir
að nevðsefi megi þýða lyf, — þaö
er rétt. Norðrabörn, ís, jöklar, en
ir millilandaferöir, og 25 þús. kr.
Jónasi J. Randuff til þess að halda
uppi 11 strandferöum á ári. En
nú verSur hiö SameinaSa skelkaö,
lizt ekki á samkepnina og býöst til
aS bæta viö tveim feröum fyrir
sama styrk.
Randulff gat ekki útvegaS skip,
er danska stjórnin gæti gert sig
ánægða meö fSt.t. 1894 bls. 59J,
svo samningar viö hann féllu nið-
ur. ÁriS 1895 var ferSaáætlunin
óbreytt.
Á aukaþinginu 1894 var skil-
yrðunum fyrir 25 þús. kr. fjárveit-
ingunni sem var uppá nafn breytt,
en þaS var alveg árangursiaust. A
þingi 1895 var borið fram frumv.
um aS kaupa gufuskip (600 tonnj
og aS veita til þess alt aS 350 þús.
kr. Einn af flutningsmönnum
þessa frumvarps var núverandi
háttvirtur þingmaöur SeyðfirSinga.
Menn voru þá orðnir þreyttir á
aS eiga viS hiS SameinaSa, og
vildu heldur leggja nokkuð á sig
til þess aS geta tekiS þátt í sam-
göngunum. Vér vorum ekki komn-
ir svo langt þá, aS hafa sérstaka
strandbáta, en auövitð hefði oss
staðiö enn þá nær aS hugsa fyrst
um strandvarnirnar.
En þaS slys vildi til, aS inn í
frumvarp þetta slæddist, aS taka
skyldi skipið á leigu í fyrstu röð,
eða ef það ekki fengist meS viö-
unanlegum kjörum, þá aö kaupa
þaS. Var sú breyting á frumvarp-
inu eitt af þvi skaðlegasta, sem
fyrir hefir komiö í samgöngumála-
sögu vorri.
Hinu Sameinaða var því enginn
styrkur veittur, en samt sem áður
bætti það við ferðir sinar einni
ferS, svo nú uröu þær þrettán.
Eimskipafélagið var svo stofnað
og ráSinn framkvæmdarstjóri, ung-
ur maður og óreyndur. Skyldu
vera farnar 7 ferSir á ári, fyrsta
áriS. Þáverandi stjórn þótti að-
gengilegt aS semja viS keppinaut
landsins, hiö SameinaSa, og var
skipiö leigt, en ekki keypt.
Skipið varð fyrir slysum og út-
geröin tapaöi, en landiö hefir vit-
anle&a haft mikinn hagnaö af þess-
ari tilraun þó hún vröi i öllu til-
liti ráSin og framkvæmd án nauS-
synlegrar fyrirhyggju. Hagurinn
var óbeinn þó reikningar skipsins
sýndu tap.
Skip Eimskipafélagsins fór 8
feröir áriö 1897, en þrátt fyrir þaS
bætir hið Sameinaöa við einni ferð
sama árið, svo að ferðir þess eru
nú, styrklaust frá íslandi, orðnar
14 og þar af 4 strandferöir. Sýnir
það vel, hversu mikið far hið Sam-
einaöa hefir gert sér um aS kreppa
að íslendingum, er paö fer að
bæta svo mikiS samgöngurnar, þeg-
ar landið sjálft hefir tekiS þær aö
sér. Það er sem sé sannfært nú
um, aö landið geti fætt 22 ferðir,
í staöinn fyrir 11 og 12 ferðir sem
það lét landinu skömmu áöur i té
með styrk úr landssjóði.
Hið Sameinaða sá nú hvað fara
geröi og bauS þinginu 1897 17
feröir, þar af 6 kringum land 1895
voru ferðirnar 12J. Skyldi vera
sama flutningsgjald og áöur, en
það hafSi alment lækkað um 10%
vegna Eimskipafél. íslenzka, auk
i6j^% í hávetrar-ferðunum. Enn
fremur bauð það að 2 strandferða-
bátar (200 tonnaj skyldu ganga
stöðugt kring um landiS frá 15.
apr. til 31. okt. Samningurinn
skyldi gilda um 5 ár, til 1. jan 1903.
AuSvitaS vildi hiS Sameinaða
tryggja sér það, aö Eimskipa-
lögin féllu úr gildi. Stjórnin flutti
líka frumvarp um þaö á sama
var á
móti því, en lagöi til að lögunum
yröi frestaö og var það samþykt.
Samningurinn var gerSur við það
SameinaSa 5. Nóv. 1897, og uröu
millilandaferöir 18, þótt þingið
færi fram á aö fá 19 feröir.
Strandferðaáætkinir hafa aldrei
veriö prentaöar í stjórnartíöindun-
um og er þaS undarlegt, þar sem
þó póstferSirnar innanlands eru
alt af prentaSar þar. Getur verið
seinni
50 þús. kr. á ári.
Eftir venju hefðu þá 10 þús. kr.
komiö til aS hvila á íslandi en hin-
ar vanalegu 40 þús. kr. á Dönum.
HiS Sameinaða bauö nú 30 ferð-
ir fyrir 30 þús. kr. styrk úr land-
sjóSi, þar af voru 4 strandferðir,
Skálholt og Hólar, sem í hverri
ferö áttu aS fara milli landa.
Nú bauS þaS 30 ferSir fyrir 30
þús. kr., en tveim árum áöur gat
þaS ekki komist af meö minna en j
75 þús. kr. fyrir 20 millilandaferð-
ir og 6 strandferöir.
ÞaS er eftirtektavert, hvernig
stjórnin hefir hegSaö sér í sam-
göngumálinu. Þrátt fyrir alt, sem
á undan er gengiö, ræSur hún
þinginu til aS semja ekki viS Thore
heldur viS þaS SameinaSa, og not-
aði nú sem ástæðu, aö hún vissi
ekki hyort danska stjórnin vildi
semja viö Thorefélagiö, en seinna
(1909) hefir komiö á daginn, aö
danska stjórnin hafSi ekkert á
móti því. En svo sterk yfirráð
hefir þaö Sameinaöa yfir stjórn-
inni hér og meiri hluta þings, aö
þaö varö hlutskarpara þrátt fyrir
alt.
Þetta slys stafaSi eingöngu af
þvi, aS vér áttum ekki strandbát-
ana sjálfir, þvi millilandaferðirnar
er undir venjulegum kringumstæö-
um ekki eins nauSsynlegt aö
styrkja, nema i því skyni að opna
einnig samgöngur við önnur lönd,
t. d. Þýzkaland o. s. frv.
Eg get ekki séð aS alþingiS 1907
hafi haft nein afskifti af sam-
göngumálinti.
Á þingi 1909 var samgöngumál-
iS enn tekiö fyrir, og lágu nú tvö
tilboö fyrir þinginu.
Þá er stjórnin í fyrsta skifti frá
því 1868 ekki á bandi þess Sam-
einaSa, og þetta þing er hiS fyrsta
í þingsögunni, sem liiS SameinaSa
er í minnihluta. ThorefelagiS fór
frani á. aö landssjóöur veitti 500
þús. kr. til þess aS taka þátt í aö
kaupa strandferðabáta, en þingiö
bar eigi gæfu til aö samþykkja það.
Svo bauðst félagið einnig til aö
taka að sér ferSimar. Hiö Sam-
einaSa bauSst einnig til þess, en
ThorefélagiS bauöst til þess aö
hafa 4 skip í förum til millilanda-
feröa og 2 strandferðabáta.
Niöurstaða þingsins varð sú, aö
veita skyldi 60 þús. kr. til strand-
feröa og Hamborgarferöa á ári.
Var stjórninni falið aS semja til
10 ára.
Stjórnin geröi svo samning við
ThorefélagiS 7 Ágúst ('St.t. 1909
G 176J.
En ThorefélagiS var ungt og fe-
lítiS, og hafði auk þess gengiö inn
á aö fara ferSir til Hamborgar,
sem Dönum var mjög Hia viö. Þeir
gátu því komiS því til leiöar aö
veikja traust Thorefélagsins hjá
lánardrotnum þess, og vildi banki
sá, er félagið skifti við, nú ekki
lána því fé til að útleysa strand-
bátana, sem alþingi I9°5 hafSi
neitaS aS leggja fram fé til. Fé-
lagiö varS því aö biSja um eftir-
gjöf á samningunum viS Island.
En heföi þingiö 1905 lagt fram
AlíKKT | [< ITKL
Viö sölutorgið og City Hall
$1.00 til $1.50 á dag
Eigandi: P. O’CONNELL.
Coast Lumber
Yards Ltd.
185 Lombard St. Tals. M. 765
Sérstakir Talsímar
fyrir hvert yard.
LUMBER
♦
YARDS:
1. St. Boniface . . M. 765
eftir sex og á helgidögum
2. McPhilip St. . . M. 766
3. St. James . . M. 767
Aðalskrifstofa . . . M 768
Fluttur!
Vegna þess að verkstæð-
ið sem eg hef haft að
undanförnu er orðið mér
ónóg, hef eg orðið að fá
mér stærra og betra pláss
sem er rétt fyrir norðan
William, á Sherbrooke.
Þetta vil eg biðja við-
skiftamenn mína að at-
huga.
G.L.STEPHENSON
The Pkmber ”
Talsími Garry 2154
885 Sherbrook St., W'peg.
ALLAN LINE
Konungleg Póstgufuskip
VETRAR-FERDIR
Frá St. John og Halifax Frá Portland
til til
Liverpool og Glasgow Glasgow
FARGJOLD
A FYKSTA PARRÝMI....$80.00 og upp
A ÖÐKXJ FARRÝMI.......$47.50
A pKIÐJA FARKÝMI......831.25
Fargjald frá Islandi
(Emigration rate)
Fyrir 12 ára og eldri.f.... $56.1»
“ 5 til 12 ára........... 28.05
“ 2 til 5 ára .. .•...... 18,95
“ 1 til 2 ára............ 13-55
“ börn á 1. ári........... 2.70
Allar frekari upplýsingar um gufuskipaferðirnar, far
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor H. S. BARDAL
horni Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til íslands fyrir þ>á sem til hans leita.
W. R. ALLAN
364 Main St., Winnipeg. AðalninlHíðsmaður vestanlands.
Gísli Goodman
TINSMIÐUR
VERKSTŒÐI:
Korni Toronto og Notre Dame
Phone Ueimilfs 1
Carry 2988 Qarry 899f
Eg hefi gefið þetta yfirlit, svo
að nefndin eigi hægara meS at
átta sig á, hvað gera þarf. Seinna
mun eg færa sönnur á, aö bátarnir
geta borgaS sig vel, ef rétt er á
staS farið. ÞjaS er nú oröiS álit-
staS fariö. ÞaS er nú orðiö áliðið,
svo eg ætla eigi aS þreyta menn
LUMBER
S A S n , DOOR8, M O L L Ð I N ö,
CEMENT og 11 A RDWALL PLASTER
Alt sem til bygginga útheimtist.
National Supply Co.
Hotni McPhilips og Notre Dame Ave.
Talsímar: Garry 3556 I WINNIPEG
The Birds Hill
Búa til múrstein til prýði utan á hús.
Litaður eftir því sem hver vill hafa.
Skrifstofa og verksmiðja á
homi Arlington og Elgin
WINNIPEG, - - . MANITOBA
D. D. Woodj Manager
Fón Garry 424 og 3842 Hver múrsteinn pressaður
meö lengri ræöu, ætla aS eins aS I
benda á það, aS gufuskipafélagiö, i
þær 4—5000 krónur, sem Thore-
félagiö þurfti meö til þess aS kaupa
út strandbátana, og sem aldrei var | sem nú er veriS aö stofna, má ekki
stærri upphæS en sem svaraði þvi, j verða háð útlendum félögum meö
Þaö var ekki fyr en
1884 fæðið komst ofan í 4 kr.
og 2 kr., hafSi áður veriö 4,50 og
2,5 o(?J.
ÁriS 1885 geröi þingiö lítiS í
samgöngumálinu, en kvartaði sáran
yfir hegöun hins “SameinaSa”, þ5ngi> en fjárlaganefndin
taldi aö vilji þingsins væri vettugi
virtur og skipin færu af höfnum
eftir ákveöinn tíma, monnum til
stórtjóns og algjörlega aS bóta-
lausu. Á þessu sama þingi kom
fram tillaga um að landiö keypti
sjálft strandferSaskip, en hún fékk
lítiö fýlgi og varö ekki samþykt.
ÞingiS 1887 var sparsemdar-
þing; lækkaSi þaö styrkinn um
helming, ofan í 9,000 kr. Vildi
þaS meira aö segja vinna þaö til, j óþægilegd fyrir sögumenn
aö strandferðum fækkaði ofan í 3 itíma, aö geta eigi gengið aS áætlun-
ferðir. ÁriS 1888—''89 eru því unum á ákveSnum stað, heldur
strandferöir 3, en millilandaferö- þurfa aö leita þær uppi í blöSum og
ir 8. tímaritum.
Þessum ferSum sínum hagaöi N þingi 1899 var eimskipalög-
“HiS sameinaöa” alls eigi eftir unum enn frestaS, en þaö lítur út
óskum þingsins, heldur fór þaö á fyrjr hinu SameinaSa hafi þótt
alt öörum tíma en þaö haföi lagt j)afi slæmt, því enn þá, 1901, fer
til. stjórnin fram á, aö þau séu feld
ÞingiS 1889 færöi styrkinn aft- úr gildi, en samgöngumálanefndin
ur úpp í 18 þús. kr., en fékk aö neitar þvi, og kom fram meö nýtt
eins eina strandferS fvrir. Þá er I frestunarfrumvarp. Samningurinn
nú strandferðin farin að verSa I viS hiö SameinaSa er nú útrunninn
æriö dýr, en þetta hefir auðvitað 1903 og auövitaS hefir stjórnin þá
átt aö vera löörungur á þingiö
1887.
T>ingi8 1891 tók strandferðamál-
iö enn fyrir og samþykti aS veita
alt að 21 þús. kr. gegn því, aS
farnar væru 5 strandferðir. Var
veitingin ýmsum öðrum beinum
skilyröum bundin. En hið Sam-
einaöa let ekki bjoöa ser þetta,
heldur sigldi styrklaust árin 1892
og '93, samtals 11 ferðir.
Á þingi 1893 var mjög unniö aö
því, aö reyna til aö endurbæta
strandferöirnar. Þá voru veittar
18 þús. kr. til hins SameinaSa fyr-
engar ráöstafanir gert til þess aö
tryggja sér samkepni. HiS Sam-
einaöa heimtar því nú 75 þús. kr.
fyrir 20 millilandaiemr og 6
strandferöir og 65 þús. kr. úr rík-
issjóði — samtals 140 þús. kr.
Á þessum grundvelli semur svo
Alberti viö hiö Sameinaða þ. 27.
Nóv. 1903, fyrir 2 ár.
Á þinginu 1905 var saipgöngu-
málið enn tekið fyrir. En nú var
öSru vísi ástatt en áöur, því nú
bauðst samkepni.
Thorefélagið bauS nú 36 feröiq
þar af 7 strandferðir fyrir aö eins
sem landiS græddi óbeint á því fé-
lagi á einu ári, þá hcfSi samning-
urinn viS það veriö i fullu gildi
enn, og samkeppninni borgiS.
ÁriS 1912 var því búiS a$ neyöa
ThorefélagiS til þess aS hætta viö
aö halda uppi strandferðunum viö
landiö og HamborgarferSunum,
og var því á þinginu 1912 gefinn
eftir samningurinn meö því skil- j
yröi, aö þaö léti millilandaskip sín j
ganga hér eftir til Lúbeck í ferö-
um sinum. En eftir því sem eg
bezt veit, hefir stjórnin gefið eftir
Thorefélagssamninginn þrátt fyrir
þetta skilyrSi þingsins, án þess aö
skipin færu til Lúbeck eins og á-
skiliB var. En hver þröngvaöi
stjórninni til þess?
ÞaS eru ekki fá óhöpp, sem hafa
hent landiS í þessu samgöngumáli,
og munu þau mest vera aö kenna
áhrifum þess Sameinaða á stjórn-
ina. HöfuSsyndir þings og stjórn-
ar i þessu máli tel eg: ij að frv.
1895 var breytt, og sett inn í það^
leiga í staöinn fyrir kattp. 2J að
stjórnin þá valdi óvanan mann i
forstjóra-embættiö. 3J aS þingið
1909 ekki lagöi fram fé þaö, er
ThorefélagiS þurfti. 4; aS þingið
1912 ekki keypti Thorefélagsbát-
ana Austra og Vestra fyrir mjög
aögengileg og ótilfinnanleg kjör,
og 5J aS samgöngusamningur
Björns heitins Jónssonar var feld-
ur úr gildi.
Alt þetta um 60 ára basl alþingis
stafaSi af því, aS landiö sjálft átti
ekki strandferðabátana.
LandiS verður að eiga þá, og
mun eg síöar undir umræSunum
færa rök a Sþvi. ÞaS þarf heldur
ekki svo mikiS áræöi til þess aS
kaupa slíka báta; viö þurfmn ekki
aS vera hugaöri en þingið 1912, er
samþykti aö taka J4 miljón kr. lán
til þess aö leggja síma um útkjálka
landsins, eöa þingiö 1895» sem sam-
þykti aö verja 350 þús. kr. til
skipakaupa.
að koma útlendum og innlendum
vörum frá smákaupstööunum, og
af þeirri ástæðu einni er þaS ljóst,
aö landiS verSur aS eiga smábát-
ana, en til þess liggja líka fleiri
rök.
—Jsafold.
gera hana þannig, er eg í fylsta máta
innilega þakklátur.
Sömuleiöis einum félagsbróSur, mér
óþektum, Mr. Th. Oddson, sem sendi J
Nokkur þakkarorð.
ÞaS hefir dregist fyrir mér aS minn-
ast þeirra góöverka, sem eg óverS-
skuldaöur hefi orSiS aSnjótandi; en
mætti kannske segja, aö betra sé seint
en aldrei.
ÞaS er þá fyrst aS minnast þess,
þegar eg kom til baka til Winnipeg s.
1. vor í MarzmánuSi, eftir aS hafa ver-
iö fult hálft annaö ár á sjúkrahæli í
Grand Forks, N.D., og án þess aS fá
verulega bata, var eg þá eigna og
peningalaus og ófaer til að hafa ofan
af fyrir mér. LeitaSi eg þá styrks til
stúkunnar “ísafold”, Nr. 1048, I.O.F.,
em eg er meölimur af, og kom hún sér
saman um á fundi, er haldinn var 27.
Marz, aS halda samkomu til arSs fyr-
ir mig, en lánaSi mér strax $10 til
bráðustu nuðsynja. StóSu þeir fjórir
aöalembættismenn stúkunnar fyrir því
samkomuhaldi, S. J. Scheving C. R.,
S. Svvainson F. S., J. W. Magnússon
R.S. og P. J. Thomsen V.C.R. Sam-
koman var haldin 21. Apríl s.l. í Good
Templara húsinu á Sargent stræti, og
fór mjög vel fram; hreinn ágóði af
henni varð $86, og viSurkenni eg hér
meS að hafa veitt því móttöku. öllum
þessum ofannenfndu félagsbræðrum
og Bro. Geo. Brown, D.C.R., sem
ögðu liart aS sér og unnu mikið að því
aS koma þessu í framkvæmd og aS
gera samkomuna sem ánægjulegasta
Pálsson $5.00 gjöf, og sem áður hefir
gefiS mér gjafir; þessar höfðinglegu
gjafir þakka eg hjartanlega.
Einnig er mér ljúft aö geta þess
kærleiksverks, sem vinir mínir og fyr-
verandi nágrannar í Morden-bygS
(þar sem eg hefi dvaliö í sumarj hafa
nýlega gjört á mér, aS hér um bil fyr-
ir tveim mánuðum síöan höfSu tveir
bygöarmenn, þeir Ólafur Árnason og
Dominion Hotel
523 MainSt. Winnipcg
Björn B. Halldórsson, eigandi
Bifreið fyrir gesti
Sími Main 1131. Dagsfæði $1.25
fékk eg mikinn bata, er hélzt um tíma,
Gunnar Oddson, fariS í kring og leitaö j °& þahka eg þaS aö miklu leyti Dr.
samskota fyrir mig, mér óafvitandi, og G'slasonar einstöku umönnun
færSu þeir mér $60 aS'gjöf frá bygð-
arfólki. Fyrir þetta kærleiksrika verk
og fyrirhöfn þessara manna, er stóSu
fyrir samskotunum, er eg sérstaklega
mjög þakklátur og einkanlega Mr. Ó.
og a-
stundun, er hann sýndi. Svo eftir aS
eg var oröinn veikur aftur af sömu
veikindum, hvarf eg aftur suöur til
hans sumariS 1911 og var á sjúkrahús-
inu í Grand Forks og undir hans hendi
Árnasyni, þar sem hann riiun hafa |samfelt í hálft annaS ár. Á þeim tíma
veriS hvatamaðurinn og stór upphæð ! fef:h eS einnig dálítinn bata og kom til
var frá honum sjálfum og hans fólki. ')aí{a 61 Winnipeg s.L Marz, eins og
SömuleiSis öllum gefendunum er eg
alúðlega þakklátur.
Því miöur get eg eigi birt hér meS
nöfn og upphæðir gefendanna, vegna
þess að eg hefi eigi fengiS nöfn þeirra
nema frá öSrum þeim er samskotanna
leituSu, en vona aS þaö komi í sama
staö niöur og biS alla velvirSingar á
því.
áöur er getiö. Og núna síSast fyrir
nokkrum vikum, er eg fór meö dóttur
mína til hans, gerði hann á henni upp-
skurö, í kverkum og nefi; tókst þaö á-
gætlega og fékk hún góSan bata.
Fyrir alt þetta ofan talda verk og
margt fleira, ásamt með góðum ráðum
og leiðbeiningum, hefir Dr. Gíslason
aldrei tekiö viS neinni borgun af mér.
og er þaS svo mikið kærleiksverk, aS
Enn fremur er mer ljuft og skylt að ! “ r „ .. „ , .
. u x n t in,!,,™, í eS finn enK'n hæfdeg orö td aö þakka
geta þess, hvað Dr. G. J. Gislason 1 ^ hakklát-
Grand Forks, N. D., hefir gert fynri 1 Cr * V, ma!.a P , at
. , , 1 . o , -4 • ur honum og biö goöan guö aö launa
m,g , minu langa og stranga vetktnda-) ^ ^ ^
á, eöa á þann hátt er hann sér það bezt
henta. Á sama hátt bið eg guð aS
stríSi ,er eg hefi verið af og til undir
hans hendi i s.l. fimm ár. Þegar eg
kom til hans sumariö 1908 var eg mjög
heilsufarinn og þjáöur, og var eg þá á
sjúkrahúsinu þar í sex mánuði og
geröi hann á mér tvo stóra uppskurði,
og stundaði mig með mestu alúö og
nrergætni eins og honum er lagiS;
annar uppskurðurinn var aS taka af
og arðsamasta, og öllum þeim, sem m£r vinstri fótinn, er var þá svo farinn
studdu aS því á einn og annan hátt, aS aS eg gat ekki haldiö honum. Eftir þaö
launa öllum, bæði þeim sem hér aö of
an er getiö um, og eins hinum mörgu,
sem hafa hjálpað mér og mínum fyr
og síðar, bæSi meö gjöfum og fleiru í
mínum löngu veikindum'Og bágindum.
Dagsett 4. Sept. 1913,
aS Noth Star, Man.
Halldór B. Skagford.