Lögberg - 26.02.1914, Síða 1

THE EMPIRE SASH & DCOR CO.( LTD.
Hcnry Avc. East,
Winnipcg, Man.
Fljót afgreíösla.
Ábyrgst að vel líki.
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
Mcnry Ave. East.
Winnipcg, Man •
VIÐUR, LATH,
ÞAKSPÖNN
Fljót afgieiðsla.
Ábyrgst að vel líki.
27. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 26. FEBRÚAR 1914
Að heiman.
Reykjavík 2. Febr. 1914.
Umboösmanni Vestur-íslend-
inga, herra J. J. Bildfell, var lrald-
iS samsæti i gærkveld í Hótel
Reykjavík. Haföi hin nýkosna
stjóm Eimskipafélagsins kvatt til
þess og var þaö hiö ánægjulegasta
og vel sótt. — Þó mun þaö hafa
þótt miður hlýöa, aö enginn var
þar viöstaddur af hendi land-
stjómarinnar.
Formaöur Eimskipafél. stjóm-
arinnar, Sveinn lögmaöur Bjöms-
son, bauð heiöursgestinn og aöra
viðstadda velkomna.
Dr. Guðmundur Finnbogason
flutti minni Vestur-ískndinga;
var það snjöll ræða og vel flutt
og mun birt veröa í blöðum. —
Þá mintist Indriði skrifstofustjóri
Einarsson komu heiöursgeStsins
og heim lis hans. Og loks flutti
heiöursgesturinn sjálfur snjallaog
innilega hlýja ræðu um hugi
Vestur-íslendinga til ættjarðar
þeirra. — “bew vilja, vera lifandi
og stgrœnir kvistir á lífstré þjóS-
ar sinnar " mælti hann. Enda sýna
þeir þaö í oröi og verki.
Meöan setiö var undir boröum,
vom lúörar þeyttir, leikið á fiðlu,
píanó og klarinet og bumbur barö-
ar, milli þess er ræöur voru haldn.
ar.
Á eftir var sezt aö kaffidrykkju
i efri sölum hótelsins. Þá st'ginn
dans nokkra stund, en síðan sezt
aftur að drykkju og samræðum
og setið lengi nætur.
Þaö má með sanni segja um
þenna prúöa trúnaðarmann Vest-
ur-lslendinga, aö “hann kom, sá
og sigraSi.”
Hann kom — og fáir munu oss
verið hafa kærari gestir en hann.
Og hann bar sigur úr býtum,
ekki cinuugis i þem atriðum cr-
indis hans, sem honum þótti mestu
skifta, heldur vann hann einnig
hugi og hjörtu þeirra, er hann
kyntist og vann með, og stvrkti aö
mun bróðurböndin milli Austur-
og Vestur-íslend’nga.
Sumum þótti hann halda all-
þétt á rétti V^stur-íslendinga í
Eimskipafélaginu — jafr.vel ó-
þarflega fast — þeir mundu ekki
hirða aö sama skapi um þau rétt-
indi eða nota þau — og ef til vill
gæti þaðan stafað einhver hætta,
ef þe:r fengi svo mikið bolmagn í
félaginu. — En hinir munu þó
langsamlega miklu fleiri, sem trúa
því og treysta öruggir, að eins
og Vestur-íslendingar brugðust
drengilega við málinu þegar í önd-
verðu, svo munum vér og aldrei
annað en gott hljóta af sameign
þeirra og samráðum með oss
í félaginu. — Hugur þeirra til
vor á liðnum tímum, orð þeirra
og verk í vom garð, skapa
þá trú, að þeim sé ekki síð-
ur að treysta, en sjálfri landstjórn
vorri óað henni ólastaðrij, til þess
að vilja vemda Eimskipafélag:ð
fvrir erlendum og oss meinlegum
yfirráðum.
TraustiS á báSa bóga — ugg-
laust og bróðurlegt traust milli
Austur- og Vestur-Islendinga, er
eitt mesta lífs- og þroskaskilyrði
Eimskinafélagsins.
Og herra Bíldfell hef’r öðnrm
fremur unnið það mikla þarfaverk
að skapa bað traust.
Svo góð hefir framkoma hans
verið í hvívetna.
Svo góð og giftudrjúg er för
hans orðin.
Þökk fvrir að þér sendufi hann!
ÞSkk fyrir komuna, Bfldfell!
Arni Jóhanrtsson.
Stormur á Atlanzhafi.
Undanfarna viku hafa gengið
illviöri óvenjulega hörð yfir höf
og lönd, en hvérgi meiri en á
Atlantshafi. Mörg skip hafa
hrakist af leið, sum snúið aftur,
sum strandáö, sum leitað hafna
eftir langan hrakning, en öll orð-
ið á eftir timanum. Eitt af hinum
nýju stóni skipum, er ganga milli
Norðurlanda og Ameríku, hrakt-
ist í hálfan mánuð í hafi, hleypti
loks undan veðrinu til Azor eyja
og þóttist skipstjórt heppinn, að
sleppa slysalaust úr þeim ólátum
lofts og laga, er yfir hann höfðu
dunið. Annaö stórskip lagði frá
Havre til Ameríku, en braut skrúf-
urnar og komst við illan leik til
sama lands. Eitt af björgunar-
skipum Bandaríkja flotans var
sent til liðs við fiskiskútur, er
lent höfðu . í ís, fyrir Canada
strönd, það björgunarskip fórst,
en hásetar, 36 að tölu, björguðust
við illan leik. — Seglskip yfirgáfu
hásetar og komust í símalagning-
ar skip Canada stjórnar, er þeim
kom til liðs, var reint að kveikja
í seglskipinu, er allur reiði var af
sl’tinn, en tókst ekki, því alt var í
klakabrynju. Þetta var á þjóðleið
skipa að austan og þykir sem hætta
geti staðið af flakinu. Af öllum
hrakningi, sem skip urðu fyrir á
þessum tima, svo kunnugut sé,
var sá mestur er stórskipið Roma
komst í fyrir austurströnd Banda-
ríkja. Skiþið hraktist af réttri
leið og hljóp á grynningar við þá
ey, sem nefnist No Mans Land;
þá var háarok á landnorðan og
blindbylur. Skipið sat fast í sex
klukkustundir og sendi þráðlaus
skeyti til lands um hjálp, en eng-
inn treysti sér út í það veður, sem
j þá var. Um 500 manns voru inn-
j anborðs, og hugði hver að sín síð-
j asta stund væri komin. Eoks snér-
ist vindurinn á áttum, og keyrði
skipið af rifinu og komst það
hjálparlaust í höfn.—Ef einhverj-
ir lesendur vorir fá opin bréf frá
íslandi, er frímerki hafa losnað
af. þá er þvf um að kenna, að sjór
hefir hlaupið í búlka á skipum
þeim er póstinn hafa flutt yfir
j hafið, og má af því marka, hver
I veður þau hafa hrept yfir hafið.
— Nefnd hefir Bordenstónrr
fyrir löngu sett til þess að grafa í
reikningum N. T. brautarinnar,
°g hefir sú nefnd loks gefið
skýrslu um hvað hún hefir fundið.
Agrip af þeirri skýrslu hafa blöð
conservativa flutt, á þá leið, að
m>k ð fé hafi verið til ónýtis út-
lagt til byggingar brautarinnar, úr
landssjóði. L'beral þingmenn
kafa skorað á stjórnina, að leggja
fram gögn í málinu, en þau eru
okomin ennþá. Almenningur Tit-
ur sy° á, að nefndin hafi verið
sett til að grafa unp alt, sem hinn:
fvrri stjórn mátti til skammar
verða. og að skýrsla þeirra fari
þar eftir — ait sé tevgt og togað
og vkt td að komast að fyrirfram
ákveðinni mðurstöðu.
Af norðurför Vilhjálms
Stefánssonar.
Fréttir hafa blöð flutt af norð-
urför þess nafnkenda landa vors
og ágrip af skýrslu hans til Can-
ada stjómar, ásamt símskeyti frá
honum dagsett 3. Febrúar, við
Collinson höföa í Alaska. Segir
svo, aö hann sé í vetrarbúðum
með mönnum sínum af skipunum
Mary Sachs og Alaska, og að
þeim líði öllum vel. Þegar vorar.
gerir hann ráð fyrir að skipið
Alaska bíði eftir Mackenzie fljóts
pósti og haldi þá til Herschel eyj-
ar og síðan til Coronat’on flóa, en
Mary Sachs haldi fram ferð sinni
til Prince Patrick eyjar og bíði
þar frera í haust.
Af skýrslu Vilhjálms, sem er
afar löng og rækileg, getum vér
aðeins birt ágrip. Frá því er áður
sagt, er skip hans héldu norður
um Behrings sund, milli Asíu og
Ameríku, og tekur hann nú að
segja frá því, er dreif á daga
skipsins “Karluk”, er það hélt í
landnorður meðfram Alaska
strönd. Að nyrzta og vestasta
höfðanum', Point Barrow, kom
skipið þann 7. ágúst sfðastliðið
sumar, tók þá straumurinn við því
og rak það í útnorður, um fjöru-
tíu mílur á degi, undan straumi,
sem stóð undan höfðanum, og var
þá samföst hella umhverfis það.
Skömrnu síðar greidd:íst úr ísnum
og komu þeir þá seglum við og
eimi. Næsta hálfan mánuð sveim-
, uðu þeir í ísnum, uns hellan lagð-
ist umhverfis þá og skipið varð
fast. Stórar vakir og jafnvel op-
ið haf sáu þeir, en þangað var
jafnan svo langt, að ekki voru t’l-
tök að sprengja ísspengurnar m“ð
dynamite, þó að áhöld hefðu þeir
til þess. Þótti Vilhjálmi nú súrt
í hroti, að ná ekki þeim stað, er
hann hafði ætlað sér, áður veður
lagðist að. og var það hið fyrsta
óhapp leiðangursins, að fsar voru
m:klu meiri fyrir norðan Ameriku
í ár, heldur en dæmi em til. Þeg-
ar skipið varð fast orðið f ísnum,
fór V. S. að hugsa fyrir vetrinum.
Hann hafði með sér nokkra menn
er koma þurfti á önnur skip, og
til þess hugsaði hann sér aö nota
veturinn, og einkum var sú þörf
brýn, aö afla nýrra vista, e:mkum
kjöts, með því að veiði brást al-
gjörlega þarsem þeir voru þá
staddir. Engir voru vanir veiði-
menn á skipinu, nema Vilhjálmur
og Bartlett skipstjóri, og bauðst
hann til að fara, en með því aö
Vilhjálmi var alt kunnugt fyrir á
landi, bæði fólk og landshættir,
og fór því sjálfur með nokkra
menn, til næstu eyjar, safnaði þar
rekavið til eldsnevtijS. og beið
færis að komast t-il lands,
því að islaust var við land.
Þetta var seint í Septam-
ber, og voru þá þokur tíðar og
snjókoma með köflum á þessum
slóðum. Eftir nokkra daga kom
los á ísinn, og sá Vilhjálmur skip
sitt taka til ferðar og hverfa við
sjóndeildarhring. Var þá ekki
um annað að gera en sækja til
lands, og láta auðnu ráða. Útbún-
að höfðu þeir af skornum skamti,
með þvi að tilætlunin var að vera
að eins hálfan mánuð í ferðinni.
Vilhjálmur komst til lands að lok-
um og hélt austur með strönd og
spurðist hvervetna fyrir um skip
sitt, en enginn kunni honum af að
segja. Eftir langa ferð og erfiða
komst hann til vetrarbúða skips-
þafnanna af Mary Sachs og Al-
aska, þrem dögum fyrir jól.
Það var fvrirætlun Vilhjálms i
upphafi að rannsaka hafið fyrir
vestan Banks og Patricks eyjar.
Enginn hefir komið þar áður, og
vita menn ógjörla hvort þar er
haf eða land. Vilhjálmur ætlar
sér að fara þangað sleðaferðm i
vetur, svo langt sem rsar leyfa.
Þangað skal öðru skipi hans hald-
ið þegar vorar, en hitt á að rann-
saká ósa Mackenzie fljótsins, sem
tv stærst allra fljóta í Norður-
Ameriktt og skipgengt óra langan
veg. Það kemur úr Great Slave
I^ake, en í santbandf vtð það vat.
eru bæði Peace og Athabasc.i fljót,
væri þvi þýðin > tnnikið að v r.-,.
hvort ósar»fljótsi I® eru færir stór-
skipum. Ekki er Vilhjálmur
hræddur um líf manna sinna á
Karluk, segir þá hafa útb'.naT á-
gætan bæði tii íj' og sjóferða.
menn ryðja sér ekki eins fast til
rúms í lífinu, einsog hæfileikar
i þeirra gáfu von um. En þegar j
framúrskarandi gáfum er samfara j
ástundun, kapp og þrek, þá má vel
gera sér von um góðan árangur.
Joseph Thorson hefir sannar-
lega verið oss Islendingum til
sóma á námsbraut sinni. Vér ósk-
um honum allir heilla og góðs
gengis á hinni nýju braut, sem
i hann er að byrja að feta gegnum
lífið.
Munið eftir fundi íslenzka
Liberal klúbbsins næsta þriðju-
dagskvöld, á venjulegum
stað og tíma.
Úr bœnum.
Mr. og Mrs. J. Hornfjörð, frá
Framnes P.O., Man., komu til borg-
i ar með yngsta son sinn veikan og
' var hann skorinn upp af Dr. Brand-
son. Drengurinn var kominn á góð-
; an bataveg, er þau hjón litu inn til
Lögbergs, og voru þau fegin bata
hans.
Reiði Breta.
I Mexico hefir vertð drepinn
brezkur þegn, William Benton að
nafni, auðugur landeigandi, og eru
Bretar reiðir út af því, og þykir
sem Bandamenn gæti illa þeirrar
skyldu sinnar, að vernda anriara
landa þegtia í Mexico. Um afdrif
Bentons segir uppreisnarfonnginn
Villa þá sögu, að hann hafi komið
á sinn fund og haft reiðimál í
munni útaf ránum uppreisnar-
ntanna, og gripið til skambysstt
sinnar. Tók Villa hann höndum
og lét setja herrétt til að dæma
hann til dauða. Segir hann að
Benton hafi játað að hann hafi
komið til að drepa Villa, og hafi
þess vegna verið skotinn umsvifa-
laust. Bandaríkjastjórn er aö
reyna til að fá sanna vitneskju
um þetta víg, sem mælist hvervetna
illa fyrir, og þykir Villa enn hafa
sýnt grimd og hörku, sem hann er
alþektur fyrir. Sumir heimta, að
stjórn Bandaríkja skerist í leik-
inn með vopnuðu liði, og liggja
henni rnjög á hálsi fyrir aðgerðar-
leysi hennar er hún bægir öllum
öðrum þjóöum frá að skakka leik-
inn i Mexico, en gerir þó engar
ráðstafanir til að vernda líf og
eign:r útlendinga, sem þar eru bú-
settir.
Reykjavík, 5. Janúar 1915.
Dáin er á gamlársdag húsfreyja
Elinborg Hansdóttir, Túngötu 2, 75
ára að aldri. Hún var tengdamóðir
Kristins kaupmanns Magnússonar .
Þess var getið nýlega i símafrétt
frá Akureyri að piltur hefði farið i
danska herþjónustu á skólaskipið
“Viking”. Er hér ekki rétt meö farið
að því leyti, að “Viking” er ekki skip
danska hersins heldur á það félag
einstakra manna. Kennir það ung-
lingum sjómensku einungis. Það fer
cíðsvegar um heim og fær sér vörur
til flutnings milli þeirra stööva, sem
ferðinni er heitið í það og það skiftið,
og verða eftirtökusamir unglingar
margfróðir á þeim ferðum. Nú er
einn lærisveinninn á því úr Hafnar-
firði, sonur Ágústs Flygenrings kaup-
J. Th. Thorson.
Joseph Thoraritvn Thorson er
fæddur í Winnipeg þann 15. Marz-
1889, og sonur Stephen Thorson,
borgar^jóra á Gimli. Hann gekk
á barnaskóla hér í borg, Carlton
skólann, og síðan á framhalds
skóla bæjar ns ('collegiatej, í þrjú
ár. Kom þar brátt í ljós, að hann
var -gæddur miklum hæfileikum til
náms, enda lauk hann prófi við
þann skóla með ágætis e:nkunn
svo hárri, að enginn komst það ár
til jafns við hann.
Eítir það tók hann að stunda
nám við Manitoba College og er
þaðan hina sömu sögu af honum
aö segja, að hann tók þar hvert
próf með hæsta vitnisburði. Tvö
árin hin síðustu stundaði hann
gríska og rómverska málfræði við
skólann og fékk silfur medalíu
skólans fvrir afburða ástundun og
lærdóm. í þeim fræ«igreinum, en
alls hlaut hann sex fyrstu verð-
laun og níu sinnum var hann
nefndur á nafn fyrir fyrirmyndar
frammistöðu í námsgreinum skól-
ans, og hefir enginn hlotið aðra
eins sæmd af lærisveinum þess
skóla.
Sem dæmi þess hve mikið álit
félagar hans höfðu á honum, má
nefna það, að hann var kosinn
þrívegis til að halda uppi kapp-
ræðurn við aðra skóla af hálfu
Manitoba College, og vann tvisvar
verðlaun i þeirri viðure’gn, og
kjörinn var hann til aö keppa við
útvalda menn Norður Dakota há-
skóla, ásamt tveimur öðrum stú-
dentum háskólans í Manitoba, og
varð þar enn sigursæll. Enginn
annar íslendingur hefir orðið fyr-
ir þeim heiðri. Verðlaun skója
síns fyrir mælsku samkepni vann
hann tvívegis.
Þegar Joseph Thorson iitskrif-
aðist af Manitoba háskóla, með
þvi lofi, sem drepið var á, var
hann rúmlega 21 árs gamall, og
var honum þá veittur námsstyrk-
ur Rhodes til náms í Oxford, með
einu samþykki þeirra, $em þann
stvrk áttu að veita. Við háskól-
ann þar tók hann að nema lög-
fræði og lauk prófi 5 henni aö
tveim árum liðnum, oe ári siðar
lauk hann í London öllum próf-
um, sem lögfræðingar þar í landi
þurfa að taka, og hlaut aö þvi
búnu öll þau réttindi, sem útheimt-
ast til að stunda lögmanna störf
á Englandi. Enginn íslendingur
hefir lokið prófi við Oxford há-
skóla, áður né síöar. svo kunnugt
sé. og alls enginn af vorum lönd-
um hefir aflaö sér réttinda til að
stunda lögfræðistörf á Bretlandi,
fyr en hann.
Að þessu loknu leitaði Joseph
Thorson aftur til átthaganna, tók
til lögfræðisstarfa jafnskjótt og
hingað kom, hjá lögmönnunum
Rothwell, Johnson & Bergmann
og voru veitt fullkomin lögmanns
réttindi í Manitoba eftir nokkra
mánuði. Nú hefir hann gert fé-
lagsskap við annan lögmann hér-
lendan, og rekur hér eftir atvinnu
sína undir nafninu McFadden &
TJtorson, að 706 McArthur Bldg.
i Winnipeg.
Joseph Thorson hefir glæsileg-
an feril að baki sér. Þeir hæfi-
le:kar, sem hafa áunnið honum,
ekki aðeins lof og aðtjáun kennara
hans og skólabræðra, heldur lika
vinsældir allra, sem hafa átt sam-
an við hann að sælda, spá fögru
um framtið hans. Það ber stund-
um við, aö afburða skarpir náms-
Hr. Helgi Stefánsson koni til
borgar eftir tæpra fjögra vikna
dvö! hjá gömlum kunningjum í Dak-
ota, en þangað fór hann eftir spítala
legu hér í Winnipeg og uppskurð
ærið mikinn. Dr. Brandson tók af
Helga fótinn í fyrra, en nú tók hann
burt stykki úr maga hans og er Helgi
algróinn og hinn hressasti.
Daginn. eftir var líkið flutt til
Argyle og jarðsett þar á sunnu-
daginn að viðstöddu miklu fjöl-
menni í grafreit bygðarmanna.
Til arðs fyrir kirkju á Árborg
verður leikið “Æfintýri á göngu-
föri’ þanti 26. og 27. Febr. á Ár- j spilaöi á fiðlu Mrs. Nickle ('Olga
borg og þann 2. og 3. Marz að Simonson) svo sá partur pró-
kann elns vel listina og þessi
flokkur. — Annars var unun aö
heyra til flokksins — sérstaklega
var lagið “Excelsior” vel af hendi
leyst. — Mr. Árnason, sem aug-
lýst var að spilaði á fiðlu, gat ekki
verið viðstaddur, en í þess stað
Geysir. Leikurinn er vinsæll og
augnamiöið þarft, og er því von-
andi að almenningur fjölmenni.
Lögberg er beðið að geta þess, að
gefin hafi verið saman í hjónaband
í Vancouver 24. þ.m. þau Nils
Pearson og Hanna Johnson af séra
W. P. O’Boyle, D. D. Veizla að
Vancouver Hotel. Heimili nýgiftu
hjónanna verður að 2117 William
St., Vancouver.
Hr. Gísli Jónsson, frá Narrows,
Man., var á ferð í borginni þessa
viku.
A laugardaginn var lézt að
heimili sínu 752 Beverley stræti
hér í borg Matthías Brandson, 47
ára gamall, ættaöur af Skógar-
strönd. Hann kom hingað til
lands með fööur sinum Agli Guð-
brandssyni fyrir 36 árum og sett-
ist aö í Nýja íslandi. Matthias
sál. hafði antiars Iengstaf dvalið
hér í Winnipeg. Hann lætur eft-
ir sig ekkju og þrjá drengi á ung-
um aldri.
í kveld fmiðvikud.J byrja sam-
komur þær, sem venjulega eru haldn-
ar i Fyrstu lút. kirkju á föstunni ár
lnert. Þar sunginn Passíusálmur og
bæn flutt. Á eftir bænafundi verð-
ur bandalgsfundur; allir boðnir og
velkomnir.
Misprentast hefir nafn hinnar ný-
látnu meyjar, í síðasta blaði, dóttur |
Björgólfs trésmíðameistara Brynj-
ólfssonar. Hún hét ekki Vilborg
heldur Sigurborg. Hún var fullra
sextán ára, en ekki á sextánda ári,
eins og fréttin í siðasta- blaði hermdi.
Herra Halldór Anderson frá
Hensel N. D. kom hingað til borg-
ar nýskeð til að vera við jarðarför
Hildar sál. Thorsteinsson, móður-
systur sinnar.
Athygli almennings viljum vér
Ieiða að samsöng og samsæti því
er haldið verður á laugardags
kveld’ð kemur í fyrstu lút. kirkju.
Karlakór og kvennakór banda-
lagsins standa fyrir samkomunni,
með aðstoð góðra krafta. Ágóð-
inn rennur til gamalmenna hælis-
ins. Sjá auglýsingu á fimtu síðu.
— Skóli brann í Toronto einn
daginn; átta hundruð og fimtíu
börn voru í honum og komtist öll
út á fjórum minútum, og þykir
það frábærlega vel hafa tekist.
grammsins var ekki vonbrigði,
því hún spilar forkunnar vel. —
Að endingu var fólkinu boðiö niö-
ur í sunnudagaskóla sal kirkjunn-
ar og þar drukkið kaffi með alls-
konar kryddbrauði og fóru svo
allir heim ánægðir og með fagr-
an hljóm í eyrum.
Undanfar:nn mánuð hafa verið
býsna stöðugir kuldar en á mánu-
daginn var hlýnaöi í veðri og vægt
frost síðan með sunnangolu.
Herra Þorsteinn Eyjólfsson frá
Lundar og Ragnar sonur hans,
voru hér í kynnisferð eftir helg-
ina.
Páll Egilsson harðvörusali og
i John Thorarinson, háöir frá Cald-
er, Sask., voru staddir i borginni
| fyrir helgina.
Nýskeð hafa þau hjónin Mr. og
1 Mrs. Ámi Kristjánsson 1979 Elgin
j Ave., orðið fyrir þeirri sorg að
missa son sinn Joseph George, 5
ára gamlan. Jarðarförin fór fram
á þriðjudaginn var.
Herra Jón J. Bildfell er væntan-
legur heim úr íslandsferö sinni í
kveld ('miðvikudagj.
Hinn 18. þ. m. andaðist að
I heimili sinu 546 Agnes stræti hér
1 i borg ekkjan Hildur Thorsteins-
son á áttræðisaldri, fædd 2. Febr.
| 1841. Hún vari tvigift. Fyrri
maður hennar var Jón Sigfússon,
ættaður af Jökuldal og lifa tvær
dætur þeirra Mrs. Olgeir Friö-
rikson í Glenboro og Mrs. J. S.
Waugh að St James Place hér í
bæ. Seinni maður Hildar sálugu
var Helgi Thorsteinsson, sem nú
er dáinn fvrir nokkrum árum;
komu þau hmgað vestur 1876 og
settust að í Nýja íslandi, en flutt-
ust þaðan til Árgyle. Varð þeim
þriggja barna auðið, sem öll eru
dáin: Nanna, Halldóra Guðrún og
Jón Tryggvi. Eftir lát Tryggva
sonar sins fluttist Mrs. Thorstein-
son til Winnipeg og bjó þar til
dauðadags. Hildur sál. var ein
af merkustu íslenzku konum vest-
an hafs. Hún studdi meö áhuga
og ötulleik kirkjulega starfsemi
og allan góðan félagsskap meöan
hún mátti, og minning hennar mttn
lifa í hjörtum allra er hana þektu.
Verður h’nnar látnu merkiskonu
minst ítarlegar síöar hér i blaðinu.
Dr. Jón Bjarnason hélt likræðu
að heimilinu, föstud. 20. þ. m.
Þrjú víg.
I Washington riki komu þrír
ræningjar i jámbrautarlest og
heimtuðu peninga og aðra dýr-
mæta muni af farþegum. Allir
héldu höndum sínum a lofti, þeg-
ar þeim var skipað það af ræn-
ingjum þessum, og fóru þeir milli
sæta og bekkja og rændu vasa íar-
þeganna. Þrír menn snérust til
varnar og tóku til þess ræningj-
ans, sem leitaði á fólkinu, en sá
ræninginn, sem stóð í öðrum enda
vagnsins drap ljósin með byssu-
skotum og siðan vom þeir .þrir
farþegar, sem mótstöðuna ^veittu1,
drepnir á svipstundu. Lestarstjóri
heyröi skotin og stöðvaöi þegar
lestina og stukku ræningjar þá af
henni og flýðu. Þeirra er leit-
að kappsamlega, en hafa ekki
fundizt, þegar þetta er ritað.
Mennirnir sem drepnir voru, voru
frá Vancouver.
Þetta skeði nálægt BelTngham
Bay og þykir ekki óliklegt, að bóf-
amir hafi leitað til San Juan eyja,
sem liggja þar fyrir landi.
Söngsamkoma
sú sem söngflokkur Fyrstu lút.
kirkju hélt aö kveldi þess 18. Febr-
hepnaðist ágætlega í alla staði,
bæði hvað mannfjölda og skemtun
snerti; enda þurfti enginn, sem
þangað leitaði, að ganga að því
gruflandi, að hann ekki mundi fá
peninga sinna virði og fram yfir
það. Enda augljóst að svo mundi
verða, þar sem beztu fsl. söng-
kröftum, sem finnast í þessari
borg, var á að skipa.
Samkoman hófst með organsóló
sem Mr. Hall leysti af hendi með
mestu snild, eins og honum er lag-
ið. — Söngskráin var m]ög fjöl-
breytt. Ef nokkuð væri hægt að
finna að, þá væri þaö helzt,
að helzt til fá íslenzk lög voru á
söngskránni. En það finst mér
einmitt hver söngflokkur ætti að
hafa sem efst í huga, þegar hann
er að velja lög fyrir þesskonar
samkomur, sem fara fram um
þetta leyti ársins, þegar mest er
verið að streytast við að hafa alt
sem íslenzkast, því nóg höfum
viö af gullfallegum lö°um, sem
hverjum íslending væri Ijúft aö
heyra og sungin af fólki, sem
Stórstúkuþing Good
Templara.
Þrítugasta þing stórstúku Manito-
ba og Norðvesturlandsins af Alþjóöa
reglu Goodtemplara var haldið í G.
T. húsinu hér í bænum 16., 17. og 18.
þessa ntánaðar.
Þingið var sett að kveldi hins 16.
kl. 9, af stórtemplar séra Rúttólfi
Marteinssyni.
Erindsrekar voru saman komnir á
þinginu frá 27 undirstúkum, 1 um-
dæmisstúku og 2 barnastúkum, og
tóku 26 nýir meðlimir stórstúku-
stigið.
Mörg mál voru rædd á þingi þessu,
sem varða að eins goodtemplara, og
verður þeirra eigi getið hér: en
meðal atinars má geta um það, að
þingið samþykti að senda áskorun
til Manitoba- og Sask.-stjórnanna
þess efnis, að veita kvenfólki jafn-
rétti i atkvæðagreiðslu, þ.e. þingið
var sannfært um, að það ntundi flýta
íyrir því að bindindi kæmist á.
Enn fremur samþykti þingið að
senda áskorun til liberalflokksins í
Manitoba um að taka bindindismálið
á stefnuskrá sína.
Þrjú hin síðastliðnu ár hafa Sví-
ar barist fyrir því að fá sam-
þyktir þingsins til að mynda eigin
(Skandínaviska) stórstúku, og náöu
þeir takmarki sínu í þetta skiftið, og
mun stúkan missa þar hér um bil 600
meðlimi, en það er vonandi, að þetta
verði til þess að Skandinavar starfi
enn þá betur fyrir bindindismálið en
þeir hafa áðttr gert.
Hinir nýkosnu embættismenn og
framkvæmdarnefnd stórstúkunnar
fyrir næstkomandi ár, ertt:
Stór-Templar: Sigttrður Björnsson.
Kanslari: Guðm. Johnson.
V.-T.: Mrs. Scott.
Ritari: O. P. Lambonrne.
Féhirðir: Hreiðar Skaftfeld.
Kapelán: Miss Walmsley.
‘ Umsjm. Kosn.: A. S. Bardal.
1 G.m. Ungt.: Guðrún Búason.
1 S.M.Cont.: Mrs. Lambourne.
' V.C.C.Study: D. Wilkie.
‘ Drótts.: Mrs. Fjeldsted.
Fyrrv. Stórt.: Séra R. Marteinsson.
Á þriöjudagskveldið skemtu börn-
in úr hinum tveim barnastúkum Iwej-
arins með upplestrum, söng og hljóð-
færaslætti, og sömuleiðis var börn-
unum útbýtt verðlaunum er þau
höfðtt unnið fyrir að koma meö nýja
meðlimi á árinu.
Á miðvikudagskveldið var erinds-
rekum og vinum þeirra haldið sam-
sæti, er hin fráfarandi framkvæmd-
arnefnd stóð fyrir. Fóru þar fram
ræður og söngur, og var ræða séra
R. Marteinssonar sérstaklega eftir-
tektarverð. Sýndi hann fram á
hversu árangurslausar ferðir bind-
indismanna til stjórnarinnar með á-
skoranir hefðtt verið, og bað menn
að rannsaka samvizku sína, og ef
þeim fyndist að þetta ætti ekki að
eiga sér stað, þá skyldu þeir með at-
kvæði sínu gera sitt til að kollvarpa
þeirri stjórn. Enn fremur bað hann
menn að gleyma ekki að þeir væru
bindindismenn þegar kosningar væru
i nánd, sem svo oft vill verða, og
greiða atkvæði sitt með þeim flokkn-
um, sem hefði eitthvað það að bjóða
er rnundi hrinda bindindismálinu á-
fram, hvort svo þeir væru þeirri hliö
hlyntir í pólitískum málum eða ekki.
A. S. Bardal var kosinn erindsreki
á hástúkuþing, sem kemur saman í
Kristjaníu í Norvegi á næsta sumri;
enn fremur er Mr. Bardal erindsreki
ásamt fjórum öðrum, O. P. Lam-
bourne, Jóni T. Bergmann, D. Wilkie
og C. Robarts á hástúkuþing Canada
i Montreal næstk. sumar.