Lögberg - 16.04.1914, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTXTDAGINN 16. APRÍL 1914.
RJOM A
SKILVINDUR
er bæði betri og
ódýrari en aðrar
HOHFDU FRAM í TIMANN
Rejudu ekki að græða $10.00 í
dag, ef þaS orsakar það, aS þfi
tapir 25c. virSi á hverjum degi
,eftir þaS eins lengi og skilvind-
an endist þér.
pað er samt einmitt |>að scm þú
gerir ef þfi kaupir ódýra skil-
vindu aS eins vegna þess aS
véiin kostar dálítiS minna I
byrjun en De Laval.
pegar lijgginn maður kaupir
skilvindu, þá veit hann aS þaS
sem hann er eiginlega aS
borga fj-rir er ekki ákveSin
þyngd af járni, stáli, kopar
eSa tini, hvort ;em þaS er
kölluS skilvinda eSa eitthvaS
annaS.
pað sem iiann vill kaupa er vél
sem geti gert ákveBiS verk,
„ og hann verSur aS geta reltt
sig á þaS aS vélin, sem á aS
gera verkiS, geti gert þaS eins
vel og meÖ eins lltilli fyrír-
höfn eins og mögulegt er.
púsundir tilratma hafa sannað
þaS, aS De Laval skllur ná-
kvæmar en nokkur önnur skil
vinda, sem til er, hvernig sem
á stendur, og sérstaklega þá
ei- eitthvaS stendur illa á, eins
og oft kemur fyrir..
Hugsið ykkur hvað t.d. 10 centa
virSi af rjóma, sem tapast I
hvert skifti sem skilvindan er
notuð, nemur miklu á heilu ári
I 365 daga. |>aS er yfir $70 og
þar sem svo eru 10 kýr eSa
fleiri, tapast venjulega enn
þá meira.
Smjörgerðannenn, sem verða að
reiSa sig á skilv'indur fyrir
verzlun slna og ágóöa henn-
ar hafa komist aS þeirri niS-
urstöSu fyrir iöngu, aS De-
Laval skilvindur eru þær lang
beztu. peir nota þær því ná-
De Laval skilvindtu' eru allar
nákvæmlega eins I hverri
stærð, hvort þær eru fyrir
mjólk fir einni kú eSa 1,000,
og mismunurinn á skilvind-
* unum er sá sami, hvort sem
. þær eru störar eSa litlar; hann
hefir jafnmikla þýSingu fyr-
ir þann, sem litla mjólk hefir
og fyrir hinn, sem hefir hana
mikla.
Svo kemur vinnnsparnaðurinn
1 til sögunnar, vegna þess hve
miklu hægra er áS nota De'
Laval og vegna þess hversu
miklu meira hfin tekur en
aSrar vélar. Og þaS er aS
minsta kosti 10 centa virSi á
dag hversu miklu hægra er
aS hreinsa þær og setja I
réttar stellingar en aSrar skil-
vindur.
Og svo er að taka það til gi'eina
sem enginn getur I möti mælt
aS De Laval vélarnar endast
10—20 ár þar sem aSrar end-
ast aS eins 2—5 ár. Jær end-
ast þvl fimm sinnum lengur
en aSrar skilvindur.
pessar eru ástæðurnar fyrir því
aS De Laval skilvindurnar
eru bæSi ódýrastar og beztar
allrít skilvinda. pessar eru á-
stæSurnar fyrir þvl, aS þfis-
undir manna hætta viS aSrar
skilvindur og taka upp De Le-
val. pessar eru ástæSurnar
fyTir þvl, aS De Laval eru
jafnt notaSar á bændabýlum
sem I smjörgerSarhfisum.
Menn ættu að liafa það fast í
huga enn fremur, aS ef þeir
gangast mjög fyrir Iágu verSi
I bj'rjun, þá má kaupa De La-
val meS svo aSgengilegum
skilmálum, aS hún virkilega
borgar sig sjálf. petta hafa
þúsundir tilfella sannaS.
lega allir I öllum heimi.
Alt þetta er hverjum De Laval sala ljúft og auövelt að sanna
1'jTir hverjum þcim er hugsar sér að kaupa.
Iif þú þekkir ekki neinn umboðsmann í nágrenni þínu fyrir
De I.aval skilvindur, þá skrifa á þá skrifstofu félagsins,
scm næst þér er af þeim, sem hér eru taldar.
t
DE LAVAL DAIRY SUPPLY CO„ Ltd
M0NTREAL PETERB0R0 WINNIPEC - VANCOIÍVER
Silfurbrúðkaup.
Föstudagskveldiö 20. Marz 1^14 yar
lialdið fjölment samkvæmi að Wild
Oak, Man. Samkoman var haldin i
samkomuhúsi Big Point bygðar,
Her'öibreið. Var þar verið að minn-
ast 25 ára hjónabands afmælis hjón-
anna Bjarna Ingimundssonar og Guð-
rúnar ÞorsteinsdóttJr, Mr. og Mrs.
Inginnuulssnn.
Samkvæmi þetta átti að haldast á
25. giftingarafmæil jjeirra hjóna, 4.
Nóvember 1913; þau voru gift i
Þingvallanýlendu, Sask., 4. Nóvem-
ber 1888, af séra Jóni Bjarnasyni í
Winnipeg. í það sinn gaf hann sam-
an í hjónaband 6 íslenzk hjón.
Um 4. Nóv. 1913 var Guölaug
dóttir þeirra hjóna mjög veik; af
þeim ástæðum var samkvæminu frest-
að að þvi sinni. Nú er Guðlaug
komin til allgóðrar heilsu.
Fyrir samkvæmintt gengust börn
þeirra hjóna og konur bygðarinnar.
Um 160 manns sátu samkvæmið;
var þó ekki gott veður: norðanstorm-
ur með frosti og nokkru fjúki.
Flestir samkvæmisgestirnir voru
úr Big Point bygð. Vestan .frá Ala-
meda, Sask., komu þau hjón, Hjört-
ur Bergsteinsson og kona hans Þór-
unn Þorsteinsdóttir, systir Mrs. Guð-
rúnar Ingimundarson, til að sitja
samkvæmi þetta. Hjörtur er búmað-
ur mikill og vel fjáður. Hann er
fóstur- og bróðursonur Gunnars
sál. Vigfússonar bónda á Hámri í
Borgarhreppi, föður Jóns Gunnars-
sonar samábyrgðarstjóra og banka-
gæzluslustjóra í Reykjavík.
Samkvæmið byrjaði með því, að
séra Bjarni Þórarinsson hélt guðs-
þjónustu skörulega flutta og viðeig-
andi að vanda.
Þar næst tók Ingimundur Ólafsson
'við að stjórna samkvæminu og gerðt
það með skörungskap að vanda.
Tvö kvæði vortt flutt silfttrbrúð-
hjónttnum. Kvæðin fluttu: Mrs.
Guðbjörg Jónsdóttir Valdimarsson og
Ólafur Ólafsson frá Vatnsenda í
Gullbringusýslu.
Kvæði þessi birtast á öðrum stað í
blaðinu.
Síðan býrjtiðtt ræðuhöldin. Þessir
menn töluðu:
Ingimundur Ólafsson, sem talaði
gott og all-langt erindi um leið og
hann afhenti silfurbrúðhjónunum,
heiðursgestum samkvæmisins, heið-
ursgjöf frá börnum og vinum þeirra.
Gjöfin var silfurborðbúnaður, te-.
•drykkjuáhöld f“tea set”J og tuttugu
•og fimm dollarar i peningum—í tutt-
ugu og fimm centa peningum. Pen-
ingana gáftt þau hjón Mr. og Mrs.
Hjörtur Bergsteinsson.
Á borðbúnaðargripina var markað
fangamark hjónanna, Mr. og Mrs.
Ingimundsson.
Þar næst talaði Bjarni Ingimunds-
son. Að upphafi gat hann þess, að
svo hefði verið um hnútana búið, að
þau hjón hefðu ekki haft nokkurn
grun um, að samkvæmi þetta væri í
vændum fyr en kvöldið fyrir sam-
kvæmið, og hefði það verið af sér-
stöku atviki, að þau hefðu þá fengið
grun um það. Síðan þakkaði hann
hið bezta, fyrir hönd þeirra hjóna,
fyrir samkvæmið og heiðursgjöfina,
'öljum þeim, er þar að hefðu stutt eða
tekið þátt í því, og bygðarmönnum
fyri góða samveru og viðkynningu.
Svo töluðu þessir menn: Séra
Bjarni Þórarinsson, Hjörtur Berg-
teinssoh, María S. Hannesson og
Halldór Danielsson.
Veitingar voru hinar rausnarleg-
ustu. Fyrir veitingunum stóðu þess.
ar koitur: Mrs. Guðfinna Bjarna-
son, Mrs. Guðríður Eastman og Mrs.
Pálína Jónasson.
Ingismeyjar stóðu fyrir borðum.
Skorti þar ekki góða og skörulega
framreiðslu.
Samkvæmið fór hið bezta fram og
var hið skemtilegasta.
Bjarni Ingintundarson er upprunn-
inn frá Ártúnum á Kjalarnesi; er
ætt hans fjölmenn í þeim sveitum.
Guðrún kona hans er frá Nýlendu á
Seltjamarnesi. Þessi systkin hennar
eru nú á lífi: Þórunn, kona Hjörts
Bergsteinssonar, sem fyr er getið;
og 3 hræður: Ásmundur þóndi að
Beaver, Man., kona hans er Ragn-
heiður Tómasdóttir frá Egilsstöðum
í Ölfusi Ingimundssonarr'Guðmund-
ur bóndi að Clan William, Man., og
er konajtans Ingibjörg Jónsdóttir frá
Viðarstöðum í Hjaltastaðaþinghá; og
Vigfús járnsmiður og bóndi að Beav-
er. Man., kona hans er Guðríður
Guðmundsdóttir frá Geirmundarbæ á
Skipaskaga. í föðurætt er hún af-
kontandi hins nafnkunna ættfræðings
Ólafs Snóksdalins, d. 4. Apríl 1842.
Þau hjón Bjarnj og Guðrún komu
til Anteríku 1886. Voru fyrstu bú-
skaparár sín í Þ jngvallanýlendu,
Sask., en fluttu þaðan 1894 langt
norður nteð vestanverðu Manitoba-
vatni, bjuggu þar í 3 ár; 1897 fluttu
þau sig hingað í Big Point bygð og
ltafa nú búið hér í samfleytt 17 ár,
alt af á sama stað á eignarlandi sínu.
Þau hafa veriö búsæl og eru nú
við góðan efnahag.
Heimili þeirra hefir verið prúð-
mannlegt og gestrisið.
1 félagsmálum bygðar vorrar hafa
|,au tekið mikinn og góðan þátt; ver-
iö ]>ar sem á heimili sínu sístarfandi.
Hefir starf þeirra í félagsmálum vor-
unt, sent heimilisstarf þeirra, verið
notasælt og unnið nteð ástundun og
árangri Mahnhylli hafa þau ætíð
notið Á heimili þeirra hefir um all-
rnörg ár dvalið ekkjan Guðný Vig-
fúsdóttir, móðir Mrs. Guðrúnar Ingi-
mundsson, sæmdar og greindar kona,
nú orðin háöldruð, komin yfir átt-
rætt. Á heimili þeirra hefir hún not-
ið virðingar og allrar góðrar með-
ferðar. Þeint hjónum er meðferðin
á hinni aldurhnignu kontt stór stómi.
Börn þeirra ltjóna ei;u 4 á lífi, 2
synir og 2 dætur. Synirnir báðir eru
heinta hjá foreldrum stnum, Þor-
steinn, kominn yfir tvitugt, og Sjg-
itrður á æskuskeiði. Báðar dæturnar
ertt giftar og búandi konur hér í
bygð: Birgitta, kona Jóhanns Arnórs
Jóhannssonar frá Húsabakka t Skaga-
firði, og Guðlaug Gunnhildur, kona
Árna Jóhannssonar, bróður Jóhanns
Arnórs.
Öll börn þeirra efnileg og vel gefin.
Bræður Mrs. Guðrúnar Ingimunds-
son, Ásmundur og Vigfús, ætluðu sér
ásamt konum sínum að sitja framan-
greint samkvæmi, en veður hamlaði
þéim að fara til samkvæmisins, enda
um all-langa leið að fara.
Síðan hafa þeir bræður heimsótt
þu hjón, Mr. og Mrs. Ingimundsson,
og fært þeim ti] minja um 25 ára
hjónabandsafntæli þeirra, heiðursgjöf
frá þeim bræðrum og konum þeirra.
Gjöfin var borðker ^‘‘fruit basket”J
úr silfri, og fleiri vandaðir borðbún-
aðargripir, einnig úr ilfri.
A.
Tvö kvœði.
flutt við silfurbrúðkaup Mr. og
Mrs. Bjarni Ingimundson, 20.
Marz 1914.
I.
Hvað er það sem hýrgar lund,
heimtar oss á gleðifund?
er það brúðkaup, eða hvað?
endurreist á þessum stað?
Eftir fjórðungs ajdar líf
ástin blessar mann og víf;
ást, er gafst þeim guði frá
gæfubraut þau leiddi á.
Allra stunda' er sælust sú,
sem í ást og von og trú
saman tengiy sálir tvær
svo í eining lifa þær.
Góð er samfylgd göfugs manns,
göngu léttir vinar hans,
götu sléttar, lýsir leið,
likn og vörn í hverri neyð.
Kæru hjón, það ósk vor er
ykkar megi njóta hér
bygðin sjálf með bygðarlýð,
blessuð enn um langa tíð.
Samförin sé ávalt ung,
ekkert stríð né mæða þung;
ykkur veiti auðnan blið
yndi’ og gleði hverja tíð.
Fel eg ykkttr forsjón hans,
er fléttar ástbönd konu’ og manns;
lifið sæl við lán og frið,
lífið ykkur brosi við.
Guðbjörg Valdimarson.
II.
Heill sé ykkur heiðri prýdd og
sóma,
hjúskapurinn er í fullum blóma
á þessum svása silfurbrúðkaups-
degi,
sól þótt lækki’, ei hallar ykkar degi.
Æskan byggir einatt skýjaborgir,
á þær skyggja stundum böl og
sorgir;
það er eigi svo í ykkar sögum,
sigri hrósar v'on á efri dögum.
Man eg stund er tengdust trygða-
böndum, v ... •
tókuð örtigg saman vinarhöndum,
bvgðuð hús á bjargi’, en ekki
sandi,
brosti von i fyrirheitnu landi.
Aklarfjórðung skeiðin hefir skrið-
i8,
skipbrot ei, svo teljandi sé, liðið,
stormar hafa stundum hótað fargi,
stendur húsið samt á traustu bjargi.
Standi það sem sterkur minnis-
varði,
stjómi höndin tnátka ykkar garði.
Hlotninst ykkur auðna, friður,
gengi,
unnist þið svo bæði vel og lengi.
Ólafur ólafsson.
Einkennileg málaferli áttu sér
stað nýlega í bæ sem Cologue heitir
á Þýzkalandi. Lækniskona átti
orðakast við stúlku, sem var skóla-
kennari, fyrir það að hafa barið
dóttur hennar. Til þess að hefna
sín, kallaði hún kennarann “kven-
réttindakpnu” ('SuffragetteJ. Fyrir
þetta stefndi kennarinn konunni og
fékk hana dæmda í sekt.
"MAGNET^ rjómaskilviiidan
er aflfræðislega rétt sett saman og þessvegna
öðruvísi og betri en nokkur önnur skilvinda.
AflfræíSislega rétt þýSir þa5, aS afliS er sett á vélina smátt og smátt eSa
meS stigum. pegar afarstfirt hjól snýr litlu hjóli, þá er ÞaS brot.á móti
réttum aflfræSisreglum og orsakar slit, brot eSa annaS tjón; en sumar
vélar eru þannig bönar til i þvt skj'm aS spara aukahjól eSa stig. Can-
adamenn Þeir, sem smlSuSu fjrst Magnet skilvinduna, voru mentaSir afl-
fræSingar og notuSu ekkert af þeim útbúnaSi, sem
hefir þaS eitt fjrir augnamiS aS vélin kosti lítiS, án
tillits til gæSa eSa endingar. Qormar, sem sumar
aSrar vélar hafa, slitna fljótt, skálin hristist á þeim
og þess vegna fer talsvert af rjóma I undanrenning-
una I hvert skifti, sem skilvindaS er. petta á sér
ekki staS meS MAGNET skilvinduna; hún skilur eins
nákvæmlega eftir 12 ár, eins og hfin gerir fyrsta
daginn sem hön er notuS.
SkoSiS stólpann undir Segulvélinni; hann er
J*1 ."W * sterkur og stöSugur, bfiinn til þannig, aS hann held-
\ &'■jj • J ur stigunum hristingslaust og án þess aS nokkur slj's
T W #Jt geti komiS fyrir eSa ólag.
'* Ferhyrningsstigafl er notaS; þaS er eina afliS,
sem mönnum kemur sartian um aS ætti aS nota viS
vélar eins og rjómaskilvindur.
Lögun skálinnar á Segulafls skilvindunni er ó-
!!k öSrum,’sem eru 1 eipu lagi; hún er þannig tilbfi-
in aS hún nær hér um bil öllu smjörinu óg tekur jafnframt úr þvl öll ó-
hrolnindl og óþverra og heldur þeim þarffeaS til þvegiS er. petta lag veld-
ur þvi, aS rjóminn verSur hreinn.
Uppihöld eru úr málmblendingi á Segulafls skilvindunni; þau eru
harSari en stál og endast þvl betur.
Stórar tinnuharSar stálkúlur eru einnig notaSar; þær hvorki slitna né
brotna.
StöSvarinn, (sem Segulaflsvélin hefir einkarétt á> er alt I kringum
skálina; hann stöSvar skilvinduna á 8 sekúndum og skemmir hana ekki.
Skálin hefir stuSnlng á báSum endum, og getur þvl ekert bifast eSa
mist jafnvægi (á þessu hefir Segulaflsskilvindan einnig einkarétt). ASr-
ar skilvindur hafa stuSning aS eins öSru megin, pess vegna hristast þær
og skilja xjóma eftir i undanrennunni. /
Segulaflsskilvindan er öll sterk; I henni þekkist ekkert veikt.
Ef þfi skrifar eftir upplýsingum á póstspjaldi, verSa þér sendar þær
tafarlaust. þaS bindur þig aS engu leyti til þess aS kaupa.
THE PETRIE MANUFACTURING CO.. Ltd.
Vancouver. Calgary. R^ina. Winnipeg. Hamilton. Montreal. St. John
Smjörgerð-
armenn er
vinnafyrstu
verðlaun
nota
Dairy Salt
ÆFIMINNING
Eins og getið hefir verið um í
’ Lögbergi” andaðist á leið til Winni-
peb merkisbóndinn Freysteinn Jóns-
son. Hann hafði verið við rúmið og
undir læknishendi rúmar þrjár vikur
og var að hefja ferð til Winnipeg að
leita sér læknishjálpar. Að kveldi
þess 17. Marz kvaddi hann konu sína
og kunningja á vagnstöðinni i
Churchbridge með vana alúðar við-
móti og gekk upp í vagnlestina. Sú
lians síðasta ganga hefir eflaust ver-
ið meir af viljaþreki en megni. Lít-
úr helzt út fyrir að þetta alt saman,
að skilja við sina nánustu og líkam-
leg áreynsla, um megn fram, hafi
reynst hjartanu ofraun, því rétt eft-
ir að hann hafði sezt niður, var hann
örendur. Jarðarförin fór fram frá
heimili hins látn* sunnudaginn 22.
Marz, að viðstöddum, auk fjölskyld-
unnar, þvínær öllum bygðarmönnum
íslenzkum og mörgpm annara þjóða
nágrönnum.
Prestur safnaðarins, séra Guttorm-
ur Guttormsson, og Próf. séra Rún-
ólfur Marteinsson frá Winnipeg, töl-
uðu við sorgarathöfnina.
Freysteinn sál. var fæddur í Gaul-
verjabæ í Árnessýslu á Islandi 2. Júní
1848. Ólst upp í íoreldra húsum til
16 áta aldurs; þá fór hann í vist til
Gunnars bónda Erlendssonar í Hóla-
koti á Vatnsleysuströnd og dvaldi þar
til 1871 að hann flutti að Innri Ás-
láksstöðum í sömu sveit til ekkjunnar
Ingibjargar Konráðsdóttur. Ári síð-
ar, 1872, gekk hann að eiga ungfrú
Kristínu Eyjólfdóttur sama staðar,
tók skömmu síðar við búsforráðum
af tengdamóður sinni og bjó síðan
góðu búi á Ásláksstöðum í 13 ár. Ár_
ið 1886 flutti hann vestur um haf,
með fjölskyldu sína, nam land í
Þingvallanýlendu, sem þá var að
myndast. Bjó hann þar síðan; fyrst
við skort og erfiðleika nýbyggjans,
til þess er árangur dugnaðar og fram
sýni var auðsær í reisulegum bæ og
fjárhagslegu sjálfstæði.
Þeim hjónum varð 8 barna auðið.
Af þeim lifa fimm og ein fósturdótt-
ir, sem með aldraðri móður syrgja
ástríkan maka og umhyggjusaman
föður. Kristín (’Mrs. Reykjalín, N.
Dak.J, Högni (Thom. FraserJ og
Ingibjörg fMrs. ThorvarSsson) bæði
í Winnipeg, og Jón og Gúðný, ógift
heima, einnig fósturdóttir, Anna
Hannesson gift í Winnipeg.
Um uppvaxtar og fullorðinsár
Freysteins sál. á íslandi er mér ó-
kunnugt, nema það lítið hann sagði
mér sjálfur, en þar sem hann var
ekki málskarfsmaður, sem kallað er,
þá er slíkt mjög í molum. Uítillar
mentunar mun hann hafa notið í upp-
vexti, eins og títt var á íslandi um
alþýðumenn á þeim árum, en góðar
náttúrugáfur og glögg athugun á
mönnum og jnálefnm veitti honum þá
mentun í skóla lífsins, sem ef til vill
er notadrýgst og sem veitir handhafa
virðingu og velvild nágranna og
annara samferðamanna, enda gegndi
hann ábyrgðarstöðum bæði i sveitar-
stjórn og fyrir sýslumann Gullbringu
sýslu, 'sem eftirlitsmaður við neta-
veiðar á Faxaflóa. Sjósóknari mun
hann hafa verið í fremri röð og hafði
allmikinn útveg þar á ströndinni. En
fiskileysisárin eftir 1880 gerðu fram-
tíðarhorfur útvegsbænda ískyggileg-
ar og tók hann því það ráð, að leita
gæfunnar vestur um haf, en þó eink-
um í því skyni, að tryggja framtíð
afkomenda sinna.
í rúm tuttugu ár, sem eg kyntist
honum hér, virtist mér hann þess
betur sem eg kyntist honum lengur.
Sí alúðlegur og gestrisinn, gerði hann
komu gesta, sem að garði bar, mjög
hressandi. Spaugsyrði hafði hann
ætíð á takteinum og var mjög lagið
að dreifa óhug gesta sinna, — ef þeir
áttu við eitthvaíS erfitt að etja —með
vel völdum gamanyrðum. Mér fanst
stundum hann hafa sérstaka gáfu í
þá átt. Hann var vel heima í ís-
lenzku sögunum gömlu, hélt mjög upp
á sumar þeirra, einkum Njálu.
Fylgdi enda allvel nútíðar bókment-
um, einkum sögulegs efnis. Félags-
mál hafa verið frenmr fá hér, sem
menn hafa lagt rækt við. Ef til vill
hefir strjálbygðin átt nokkurn þátt í
því. Líka virðist oftsinnis að frum-
byggjar lands eða sveitar fái ung-
lingsákafa við nýbreytnina og að
framsóknarþrá einstaklings, trú hans
á eigin mátt og megin, ráði meir an
hin hæga, þétta og athugandi rödd
samvinnunauðsynarinnar. En þeim
samvinnufélögum, sem hér hafa ver.
ið, reyndist hann ætíð öruggur liðs-
maður og trúrri en alment gerist.
Gagnsemi félagsskaparins var honum
vel ljós, og hvort sem hann var
fremstur í flokki að mynda félags-
skap eða ekki, þá var hann ætíð á-
kveðinn í að ganga síðastur af hólmi
við hvaða öfl sem félagsskapurinn
átti að stríða, án tillits til augnahlks
hagnaðar, heldur, etns og áður er á
vikið, í trú á nytsemi félagsskaparins
og rétt. Því vildi hann ekki láta hlut
sinn, heldur fylgja málinu til hins
ítrasta. Þetta álít eg eitt hið bezta
eftirdæmi, sem einn Islendingur get-
ur eftir skilið, en sem tiltölulega fá-
um auðnast að gefa.
í kirkjumálum fylgdi hann til hins
síðasta skoðunum kirkjufélags Is-
lendnga í Vesturheimi, og var ætíð
öruggur starfsmaður kristilegrar
starfsemi í þessu bygðarlagi, en þó
fjarri öllu trúar ofstæki.
Það er skarð höggvið í fámennan
flokk landnemanna hér; en hinn
farni licíir með eigin dæmi sannað
rétt að vera það, sem hann kendi á
reynslu tímabili nýlendunnar, það, að
skilyrði voru hér fyrir sjálfstæðri
framtíð fólks vors, ef sæmileg atorka
og viðleitni til þrifa er við höfð.
Fyrir þeta eiga allir bygðarmenn að
minnast hans með virðingu. Fyrir
hlýja alúðar viðkynningu minnist
með þessum fáu línum Freysteins
Jónssonar
Vinur.
ALLAN LINE
Konungleg Póstgufuskip
VETRAR-FERDIR
Frá St. John og Halifax Frá Portl&nd. »
til til
Liverpool og Glasgow. Glaagow
FARGJOLD
A FYRSTA FARRÝMI...$80.«0 og upp
A ÖDRU FARRÍMI.......$47.50
A pRIÐJA FARRÝMI.....$31.95
Fargjald frá íslandi
(Emigradon rate)
Fyrir 12 ára og eldri..... $56.1»
“ - 5 til 12 ára........ 28.05
“ 2 til 5 ára............. 18,95
“ 1 til 2 ára..l ..... .. 13-55
börn á 1. ári........... 2.70
Allar frekari upplýsingar um gufuskipaferÖimar, far-
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor, H, S. BABDAL,
borni Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til íslands fyrir þá sem til hans leita.
W. R. ALLAN
304 Main StM Winnipeg. A&almnboðsmaGnr TectanUnda.
Þegar þér þarfnist byggingaefnis eða eldiviðar
þá leitið til ,
D. D. W00D & S0NS,
-------------LIMITED------------------
Verzla með sand, mulin stein, kalkstein,
límstein, plastur, tægjuplastur, brenda
tígulsteina, brendar pípur, sandsteypu-
steina, rennustokka úr gipsi, jarðrennu-
steina, allskonar kol, eldivið og fleira.
Talsímar: Garry 2620 eða 3842
SKRiFSTQFA: (]or# [(oss 0g Arlington Str.
Vœngimir.
Það er nótt, en þögul grúfir
blægja rökkurs yfir fold. Blómin
hafa hallað höfði, og blunda vært
viö móðurbrjóstið. Eg sit hér ein,
en hugurinn livarflar til þín. Eg
sé húsið þitt í andá, þar sem það
stendur á þögulu klettaströndinni.
Og þú situr líka einn, en bráðum
kem eg, því vængi færa mér dísir
úr suðrinu. Þeir vængir hylja mig
svo enginn sér mig þar sem eg
fer. Því þarftu ekki að undrast
þó þú sjáir mig ekki, er eg tala við
þig. Nú hafa dísirnar ’fest á mig
vængina og eg flýg til þín. Fljótt
hafa vængimir borið mig, því nú
er eg hjá þér, og þú hlýtur að
heyra mig hvísla, kom þú og
fyígdu mér, eg vil leíða þig til
fjallanna þar sem friðsælan ríkir,
og blómin broshýrti hlægja við
sólu. Þar stendur höllin okkar,
heimkynni sælu. Untin og sæla
sveipar alt, því þar ertu hjá mér.
Fjarlæg dveljum við frá heimsins
glaumi. Þar halda vörðinn þær
dísir, er lífsgæðin veita, þarftu því
ekki að óttast að þær nornir leynist
þar, er ást okkar spilla. Fossarnir
hafa stilt strengi, en heiðlóan syng-
ur, flytjandi kvæðin ljúfu um gleði
og sælu. Lækir liða þar um hlið-
ar og hjala þar við blómin, kunna
þeir söguna okkar, sem skráð er á
rósir. Lind silfurtær speglast und-
ir berginu bláa, þar hefi eg lesið
um okkar ókomnu æfi; líkist hún
liljum á engi, er sól guðs blessar;
kom því og fylgdu mér til
fjalla þar friðsælan ríkir, brosandi
blómin bíða komu okkar tveggja,
flýt þér nú ástin mín ljúfa, því
hlómin hlustandi bíða.
Hugrún.
L <• . 1 'i%
0VERLAND
Kvittun.
Gefið í sjóð ekkja Páls Guð-
mundssonar;
Davíð Gíslason.......
Hávardur Guðmundson ..
Miss Rósa Möller .. ..
Stephan Stephanson ..
Mrs. Stephan Stephanson
$1 OO
. i oo
x oo
i 50
i 50
Samtals .. .. $6 oo
Áður auglýst .... $1702 40
Af því við erum á förum frá
Swan River, vottum við hjón hér
með öllum löndum okkar bezta
þakklæti fyrir alla góða og mann-
úðlega viðkynningu, og sérstaklega
fyrir ánægjulega samvinnu *viS
lestrarfélagið “Fróða”, sem við
vonum að haldi áfram að stækka
og blómgast, bæði að bókafjölda
og áhrifum í því að stækka og
víkka sjóndeildarhringinn í öllu
fögru og góðu.
Sumum kann að finnast að ekki
sé um auðugan garð að gresja í
bókasafni þessu að þvi, er andlega
fæðu snertir, heldur sé það aö eins
til skemtunar í frístundum, en það
er misskilningur; þar eru margir
andlegir gimsteinar, ef vel er að
gáð og nákvæmlega leitað. Helin
Kellv tekur fram kjarna heilbrigðs
lífs í fjórum spakmælum þannig.
Að lœra að hugsa ljóst og ró-
lega, að lœra að elska alla, læra að
stjórnast af göfugum tilfinningum
að læra að elska guð án ótta.
Þetta er ekki löng né þreytandi
trúarjátning, en dýrmætt væri það,
ef allir mvndu hana á öllum tím-
um og breyttu eftir. Stúlka sú, er
þessi spakmæli reit, er bæði sjón-
laus og heymarlaus, en andlega
sjón og heyrn á hnn i þeiml mun
fyllri mæli. Lestrarfélagið á hæk-
ur, sem flytur þessar kenningar,
og séu þær lesnar og eftir þeim
breytt, þá má vel við una, þótt
ekki sé safnið stórt.
Síðast en ekki sízt þökkum við
hjón ykkur fyrir þ'á fjölmennu og
vinsamlegu heimsókn og höfðing-
legu gjafir og þá skemtistund, sem
þið glödduð okkur með, rétt áður
en við fórum. Voru þeir J. A.
Vopni og Jón Sigurðsson fram-
kvæmdarmenn að þessu.
Að endingu óskum við öllum
bygðarbúum andlegrar og líkam-
legrar blessunar.
p. t. Winnipeg 9. April 1914.
Sumarliði Kristjánsson
Margrét Kristjánsson.
I