Lögberg - 30.04.1914, Blaðsíða 3

Lögberg - 30.04.1914, Blaðsíða 3
LÖGBERQ, FIMTUDAGINN 30. APRÍL 1914 3 Heilinn og taugakerfið. Sökum þess að heilinn og tauga- kerfið eru hin stjómandi liffæri mannsins, þá er það augljóst, að undir heilbrigði þeirra er heilsan komin, yfir höfuð meira en flestra annara líffæra. Sá sem hefir sjúkan heila eða veiklaðan og ó- styrkt taugakerfi, hann getur ekki notið góðrar heilsu i neinum skiln- ingi. Sá sem aftur á móti hefir hraustan heila og sterkar taugar, er ekki eins næmur fyrir veikind- um og þolir það betur, þótt sjúk- leika beri að höndum eða hann mæti einhverri hörku; hann hefir meira mótstöðuafl. Taugaveiklan í ýmsri mynd, virðist hafa aukist mjög t seinni tíð, og kemur nálega ölltim læknttm og heilsufræðingum saman um, að sú veiki sé að verða regluleg plága, ekki einungis í þessu landi, heldur um allan hinn svo Icallaða mentaða heim. Það er því um að gjöra að afstýra því eftir föngttm að sú veiki nái haldi á mönnttm, og til þess er um að gjöra að vita ástæðumar fyrir henni, til þess að geta varast þær; þvt þótt veiki þessi læknist oft, þá það er ekki altaf — ekki nándar- nærri — og ekki nema með mikl- um tilkostnaði, þrautum og æfi- tapi, sem vert er að komast hjá, eftir því sem hægt er. Ástæðumar fyrir þessari tiðu og illkynja taugaveiklun, em margar, og þær ertt flestar í sambandi við þá óheilnæmu siði og hætti, og það heimskulega líferni, sem er sam- fara ýmsu, er til menningar telst eða nútíðar fyrirkomulags. Verzl- ttnarmaðurinn hefir aldrei frið, nótt né dag, fyrir áhyggjum; hann verður að vera vakinn og sofinn niðursokkirin í þær hugsanir, að geta mætt keppinautum stnum; hann býst við þvi, að allir, sem hann skiftir við, sæti hverju mögti- legu tækifæri til þess að hafa af sér; hafa bæði töglin og hagldirn- ar i verzlunarbaráttunni; hann verður að fylgja öllum þeim kröf- um félagslega, sent staða hans í mannfélaginu heimtar; hontim finst hann verði — nauðtigur vilj- tigur — að geta látið eins mikið til sin taka, eins og aðrir i sömu stöðu í sama bæ eða sömu bygð; hann verðtir því að kljúfa þrítugan hamarinn til þess að sýnast í þeim efnttm, ef ekki vill betur til. Þetta skapar honum áhyggjur og hugar- þunga; byrgir fyrir honum sól sannarlegrar vellíðunar; sviftir hann þeim fögnttði og þeirri sælu, er sannar og heilbrigðar nautnir hafa í för með sér. Hann er á nálum hvert einasta augnablik; hann hefir engan stundlegan frið; hann hefir gjörsamlega brotið nið- ur lögmál heillar heilsu. Gleði og ánægja eru þau öfl eða einkertni, sem halda við lífskrafti mannsins andlega, alveg eins og sólin er við- hald hins likamlega lífs. Þar sem líkamlegt rnyrkur er, þrifast alls konar gerlar og sóttkveikjur; þar er heilsunni hætta búin. Þar sem andlegt myrkttr er af áhyggj- um og ölltt þvi, sem því fylgir, getur ekki heilbrigð htigsttn átt sér stað. Það er nú orðinn viðtir- kendttr sannleikur, að hugsttnin eða hugarástand manna, hafi afar- mikil áhrif á liðan þeirra. Bjart- sýni, léttlyndi, ánægja og gleði hins andlega parts tilveru vorrar, skapar heilbrigði, styrk, þrek og mótstöðuafl hins tíkamlega. Þær manneskjttr em til, sem þjást af þannig lagaðri veiki, að þær eru óheilbrigðar allan vetur- inn, allan kalda og dimma tíma ársins; þá er eins og þungt og dökt ský grúfi yfir sálu þeirra og hugsurt. Þær geta ekki tekið þátt í nokkttrri skemtun eða gleðskap, þeim finst alt ómögulegt, öll hlið lokuð, allir vegir ógreiðir, öll verk ervið; þeim líðttr sjálfttm illa og öllum sem með þeim eru. Þessi andlegi sjúkleikttr tekur svo föst- um tökum á þeim, að likamleg hver einstaklingur skyldttr að bera fyrir sér og sínum, en áhyggjur ertt þeir óvinir lífs og góðrar líð- ttnar, sem hvergi ætti griðlönd að gefast. Þeir sem vinna verða baki brotnu fyrir lifi stnu og sinna, og fara alls á mis; eða þeir sem leita brauðs t atvinnu og finna ekki; þeir sem sjá virkilega fram á bágindi og þröng, þeir hafa ástæðu til áhyggju, þeim er það ekki lá- andi. Það em áhyggjuefni; en það eru ekki einttngts þeir, sem áhyggjumar þjá; nei, langt frá; það ertt miklu fremur og miklu oftar hinir, sem segja má það um, að '“mikið vill meira”. Það er hin óheilnæma samkepni, sem er að eyðileggja hugsún og heila fólksins. Ekki hin sanna, mannlega, heilbrigða samkepni, sem aðeins lífgar og fjörgar og framleiðir krafta og starfsþrek, heldur samkepni í því að sýnaat; fólk keppist við að hlaða utan á sig og umhverfis sig, alls konar skrauti og glingri. Það er sam- kepni i þvt að byggja — ekki sem heilnæmust og skynsamlegust húsa- kynni — heldur sem dýrust og í- burðarmest. Það er samkepni í því að láta sem allra mest peninga- virði felast t klæðnaði og húsun- um, án tillits til þess hvort slíks sé þörf, eða hvort það í nokkrum skilningi lyfti fólkinu sjálfu á hærra stig. Og menn og konur eru lutgsjúk, þunglynd og áhyggju- full yfir þvi, ef samkepni í þess- um efnum tekst ekki fullkomlega. Það er þetta meðal annars, sem dregttr dimman skugga yfir líf margra, og veiklar heilsuna; og það er synd sem mönnum er sjálf- um að kenna. Því óbrotnara lifi sent menn lifa, ef l>að er aðeins eðlilegt og t sambandi við lög náttúrunnar, því betri heilsu hafa jteir; því Iengra sem þeir villast út í eyðimörku hégómans, því dauf- legra og dimmara verður t huga þeirra og því hættara er heilsunni. Hugaróró, eilífar áhyggjur án þarfa, er lamandi afl heilanum og taugakerfinu, og óvinur heilbrigð- is og heilsu. Fjöldi fólks er svo önnum kafinn í því að hanga t einhverri týzku, að það gefur sér ekki tíma til að sofa. Það verður að fylgjast með á dansana, sem standa yfir fram á morgun næsta dag, og tapar þannig nætursvefni; það verður að efna til eins kost- bærs og hátíðlegs heimboðs, eins og einhver nágranni þess hefir gjört; er á þönum með það allan daginn og vakir með það langt fram á nótt. 1 sttmum bæjum — og það smábæjum — er þetta orð- ið svo rótgróið, að megin partur tímans fer til þess fyrir fjölda fólks. Spenningur og ofraun yfir því að standa nágrönnum sinum á sporði í tilkostnaði og yfirborðs- gildi, ásamt andvökum og óreglu í matarhæfi og fleyru, á þannig drjúgan þátt í þvt að veikja heil- ann og taugarnar, og eyðileggja heilsuna. Það er ekki hugsanadeyfð og aðgerðarleysi, sem viðheldur tauga- styrk og hugarheilbrigði, langt frá! Heilinn og taugamar þarfnast æfinga og starfs, ekki síður en önnur liffæri. Vöðvar sem engri áreynslu mæta, ekkert starfa, visna og rýma og missa afl sitt. Það er eðlileg, hófleg æfing og starf, sem náttúran krefst, til þess að heilsa haldist. Samkepni í hófi á skynsamlegan hátt, sem gætir takmarka, sýnir það og sannar, að menn geta aukið og bætt nálega hvem einasta eig inleika, sem maður er gæddur. Sá sem æfir tafl, verður leikinn í því, og svo er með alla andlega hæfi- jónsens söngkennara í Reykjavik. Annars var hún með foreldram sín- um stöðugt, fyrst á Klippstað i Loð- mundarfirði, svo t Berufirði og sið- ast á Valþjófsstað á Fljótsdalshéraði. Faðir hennar var prestur á öllitm þessum stöðum. Þann 14. Ágúst 1872 giftist hún eftirlifandi manni sínum, Nikulási timbursmið Jónssyni á Seyðisfirði. Þar var hún þangað til hún, með manni sínum og börnttm, fluttist til Ameríku sumarið 1883. Settust þau að í bygð íslendinga t Norður Dak- ota og bjuggu lengi á eignarjörð sinni við Hallson í Pembina County. Búskap hættu þau hjón fyrir nokkntm árum og dvöldu síðan, eftir eigin vild og vali, til skiftis hjá dætr- unt stnum, Kristbjörgu, konu Sveins Thorwaldssonar bankastjóra á Moun- tain, N. D., og önntt, konu W. H. Paulsons, nú í Leslie, Sask. Böm þeirra hjóna eru þessi; Pét- ur, timburkatipmaður í Mozart, Sask, giftur Önnu Stephensen frá Seyðis- firði, Anna og Kristbjörg, sem fyr gctur, Sigriður, kona Hallgríms kaupmanns Guttormssonar, Sigurðs- sonar, af Austurlandi, og Ólafía. Eitt bam þeirra hjóna, Halldóra Stefania, dó á fyrsta ári. Systkini Þórunnar hafa þjóðkunn verið: Sigriður, kona Þorsteins Þór- arinssonar prests á Heydölum, og Guðmtmdur, einn af frumherjum ís- Ienzka landnámsins í Minnesota, bæði á lífi. En bræður hennar, sem dán- ir eru, vortt þessir: Bjöm, sá er hóf Onítaratrúboð meðal íslendinga hér landi, Jón, lengi kaupntaður við Hallson, N. Dak. Hann tók upp nafnið Skjöld, eins og afi hans, Jón vefari hafði gert. Þá Stefán, prest- ttr að Hjaltastað. Þórann Pétursdóttir var vel ættuð, en lítt verður skýrt frá því hér. Faðir hcnnar, séra Pétur, var sonur Jóns Þorsteinssonar vefara. Hann tók sér auknefnið “Skjöld”, þá er hann var í útlöndum að nerna iðn sína. Bræður Jóns vora meðal fleiri Guttormur prófastur á Hofi og Hjör- leifur prestur á Hjaltastað. En sonur Jóns og bróðir séra Péturs var séra Jón. Austmann. Móðir Þórunnar var Anna Björns- dóttir prests. Um hann segir Páll Melsted t Endurminningum sínum: “Séra Björn Vigfússon á Eiðusn, bróðir séra Benedikts á Hólum í Hjaltadal, var merkismaður. Menn sögfðtt tim hann, að eigi myndi sjást gla-silegri prestur en hann, i öllum messuskrúða, og öll prestsverk honum vel.” Sá, sem þetta skrifar, er hinni látnu of nátengdur til þess að vilja segja rveitt um persónugildi hennar Endurminningin, sem hún skilttr eft- ir hjá ástvinunum, cr þeirra séreign og þarf ekki að komast á prent til þess að geymast. En það tel eg víst, að allir, sem hana þektu, kannist við að þar hafi kallast burt úr hópi vor íslendinga hin mcrkasta kona fyrir sakir hæfileika og höfðingskapar og margra annara frábærra kosta. Þórunn var jarðsett 20 Marz grafreit Kristnes safnaðar í Foam Lake bygð. Séra Haraldur Sigmar stýrði þeirri athöfn. W. H. P Eyjólfur Guðmundsson látinn. létu pAKKARAVARP. Það hefir dregist lengur en vera skyldi sökurn vanheilsu minnar, að minnast hinnar rausnarlegu hjálpar, sent vinir minir og nágrannar Þingvalla-bygðinni veittu mér sið- astliðinn vetur, þegar eg iá veikur af lungnabólgu og lttngna tæringu til samans, og var ekki fjárleysis vegna fær um að leita mér læknishjálpar, leika. Sé hetlanum ekki beitt, held- sem Þörf var, ,á undi.r kringumstæð- unum. Og ekkert syntr betur goð- ttr látinn vera í algerðu algerðar- levsi, þá verðttr hann eins og ryðgttð vél, sem eyðnegst af notk- ttnarleysi og óhirðu; þannig hefir margur mannsheilinn orðið að engu. Undir eins, og vélin kemst þeim í hendúr, sem sýna henni sóma og nota hana hæfilega, fer rvðið af, hún slípast og fegrast og liðkast, og verðttr eftir því að meiri notum, sem henni er meira læitt, cf licnni cr ckki ofboöið, en sé það gjört. þá er hún ef til vill störf verða þeim stundum ómögu- i úr sögttnni. Þvt er eins varið með leg. Svo þegar sólin liækkar á lofti, dagamir lengjast og veðrið hlýnar, þá er eins og andlegt líf og andlegt afl skapist í httga þeirra, og þeim getur liðið allvel yfir sumartímann. Eftir þessu höfum við öll tekið, og vitum að það er satt. Við vit- um öll að tæringargerlar lifna og magnast í mvrkri og sólskorti, við vitum öll hvílíkur óvinur mann- legri vellíðan tæringin er; vér vit- um hversu mikils virði sólarljósið er, til þess að koma i veg fyrir þessa plágu. Vér vitum það alveg eins vel, að alls konar andlegir tæringargerlar skapast t huga manns og sál við svartsýni og áhyggjur; en gleði og léttlyndi er það andlega sólskyn, sem gefur krafta, þrek og heilsu heila mannsins og' taugakerfið. Httgaræfing í hófi, notkun httgsanaaflsins, er það sem þrosk- ar heilann og styrkir táugamar, og þar af leiðandi heldur við heils- ttnni. Þórann Péturidóttir Johnson. í síðasta mánuði var í Lögbergi getið um lát Þórunnar Pétursdóttur, kontt Nikulásar Jónssonar, að Leslie, Sask., og skal hér minst þeirrar fráföllnu merkiskonu nokkru ítar- legar. Hún var fædd á Klippstað í Loð nnindarfirði á Austurlandi á hvíta sunnudag, þann 3. Júní 1838, og var því nálega 76 ára að aldri, þegar hún lézt þann 17. Marz iðastl I Hún var sett til menta í æsku, bæði Ahyggjum og umhyggjum má , í foreldrahúsum og um nokkurt skeið ekki blanda saman. Umliyggju er hjá frú Guðjónsen, konu Péturs Guð Flestir af hinum eldri íslending- um, bæði austan hafs og vestan, hljóta að kannast við Eyjólf Guð- mundsson, fyrrum bónda á Eyjar- bakka á Vatnsnesi í Húnavatns- sýslu. Búsýslumaður mikill, en lagði sérstaka alúð við, að bæta og auka æðarvörp, bæði í sinni eigin sveit og sýslu, og jafnvel um alt Norðurland. Samdi hann dálítinn ritling um það málefni, sem Þjóð- vinafélagið lét prenta í Kaup- mannahöfn árið 1877, og þótti rnikið til þess koma, og varð mörg- um að góðu liði. Árið 1883, fhitti Eyjólfur með fjölskyldu sína til Ameríku, og “þótti að honum mikill söknuður, þvi hann hafði verið hinn mesti myndarmaður, fróður skemtinn og vinsæll”. JSjá sögu Natans Ket- ilssonar og skáld Rósu bls. 136J. Bjó Eyjólfur á ofannefndum bæ, svo tugum ára skifti, og kom þar upp ágætis æðarvarpi, auk annara itmbóta, og framfaralegra búsýsl- ana. Hann hafði verið forsöngv- ari og meðhjálpari við Tjarnar kirkju i næstum 30 ár, og leysti þann starfa af hendi með dygð og trúmensku. Hann fékst einnig viö sveitamálefni, og var í mörg ár hreppsnefndaroddviti. í þann tima fékkst hann líka dálítið við handlækningastörf; var talinn bezti blóðtöktimaður. og yfirsetumaður nteð afbrigðum. Tók á móti 60 bömum, aðrir segja 90 bömum, og hepnaðist það ætíð vel. Fyrsti aðseturs staður Eyjólfs, nýársdag. Þau Eyjólfur og \«1- gerður höfðu lifað saman í far- sælu hjónabandi 62 ár, þá er hann lézt, og gera fáir betur, að vorri hyggju. Börn Eyjólfs og Valegrðar vom 12, sex dætur og sex synir, öll mannvænleg; og em nöfn þeirra sem fylgir: Ögn, ekkja eftir Guðmann Ámason bónda t Krossanesi á Vatnsnesi i Húnavatnssýslu; Ey- gerður, gift Hjálmari Bjömssyni ættuðum af Vatnsnesi í sömu sýslu ffiún andaðist í Spanish Fork 1885J ; Auðrósa, ekkja eftir Jón Bjömsson, ættaðan af Hom- ströndum; Sigurbjört, dó t æsku; Guðmunda, kona herra Bjama J. Johnsons málari í Spanish Fork; Bjarnlaug, ekkja eftir Bóas Am- björnsson ættaðan úr Skriðdal t Norður-Múlasýslu; Guðmundur byggingameistari hér í Spanish Fork. Hann er kvæntur Ingi- björgu Jónatansdottur bónda á Marðarnúpi, og Sigurrosar Hjálm- arsdóttur frá Sigríðarstöðum í Vesturhópi. Var Jónatan faðir Ingibjargar Davíðsson, bónda á Hvarfi í Víðidal, Davíðssonar á Spákonufelli, Guðmundssonar. Var Davið eldri, oftast kallaður “mála Davíð”, því hann var hinn lög- fróðasti maður, og vann næstum öll mál, bæði í sókn og vöm. Hann var einnig hinn gildasti bóndi, og um 25 ár hreppstjóri í Vindhælis- hreppi, á Skagaströnd. — Móðir Jónatans var Ragnheiður dóttir eftir að hann flutti vestur um haf, séra Friðriks Thorarensens prests vilja velgerðatnanna minnna en hvað þeir brugðu fljótt við að hjálpa. Það var á föstudagskveld. sem hr. Sveinbjörn Loptsson kom til mín og spurði mig, hvort eg áliti mig ferða- færan, svo eg gæti komist á hjúkrun- arhæli, þar sem betri læknishjálp væri hægt að fá. Eg var ekki fær til farar fyr en tveim dögum síðar, á mánudag; en þá afhenti hr. Lopts- son ntér eitt hundrað þrjátíu og fjóra' doll. og sjötíu og fimm cent U34.75J —öllu safnað á þessum tveim dög- um—, sem gjöf frá vinum mínum til að kosta ferð mína og ná í læknis- hjálp. Og þó' tæringin sé ekki farin jn var hún búsýslu kona mikil. og var í bænum Pembina t Norður Dakota; dvaldi hann þar t rúmt ár, en flutti síðan vestur til Mon- tana, og var t borginni Helena í þrjá mánuði. Þaðan flutti hann sitður til Utah, settist að t Spanish Fórk, hvar hann lifði til dauða- dags, sem bar upp á 19. Október 1913. Var hann þá rúmra 84 ára að aldri; fæddur 11. Október 1829. Um ætt, og ættfólk EyjÓlfs, höfum vér það að segja: að Eyj- ólfttr var Guðtnundsson. sonur Gttðmundar skálds og bónda á Illhugastöðum, Ketilssonar að Móbergi í Langadal. Var Guð- mttndur faðir Eyjólfs, bróðir Natans Ketilssonar, þess er Frið- rik og Agnes myrtu árið 1829. En Ketill faðir þeirra bræðra var son- ttr Eyjólfs, sem einnig bjó að Móbergi, Eyjólfssonar, að Úlfagili í Laxárdal, og var sá Eyjólfur kominn af hinni natnkendu Hjalta- staða ætt, og eitthvað skyldur Steini biskupi Jónssvni”. Móðir Eyjólfs, kona , Guðmundar Ketils- sonar, hét Guðbjörg og var hún Tónsdóttir, svstir Jóels bónda á Saurbæ t Vatnsdalnum. Meira vitum vér ei ttm ætt hennar; en tal að batna enn, sem ekki er von a svo stuttum tíma, þá á eg þessu heiðurs- fólki að þakka þá sönnun, sem eg hefi fyrir bata, þvt án hennar hefði mér ekki verið hægt að fá þá lækn- ishjálp, sem eg nú hefi. Hjálp þessi var mér dýrmætari en nokkurt þakk- arávarp getur útskýrt, og ekki sízt þegar skrifarinn er ekki of vel fær i ísienzkri blaðagreinaritun, eins og eg er. En eg veit að meistarinn, sem ekki lætur vatnsdrykk ólaunaðan, lít- ur náðaraugum sínum til hinna mörgu aðstandenda minna og blessar þá af sínum rikdómi, og lætur ekki þessa miklu velvild þeirr ólaunaða. Að endingu vil eg sérstaklega minnast hinnar ntiklu hjálpar, sem hr. Svrinbjörtt Loptsson veitti mér tneðan eg var veikur i Churchbridge, og eins séra Guttormur Guttormsson og Jón Árnason, sem báðir lögðtt á sig ntörg ómök mtn vegna. Nöfn gefendanna eru sem fylgir— Jón Reykjalín 50C. W. Magnússon skörttngur hinn mesti í hvtvetna. Eyjólfttr var kvæntur Valgerði Björnsdóttur bónda á Litluborg í Víðidal, Sveinssonar, sem úti varð á Vatnsdalsfjalli, og lifir hún enn, og varð 86 ára stðastliðinn a Breiðabólstað í Vesturhópi, en kona séra Friðriks var Hólmfríð- ur dóttir Páls lögmanns Vídalíns í Víðidalstungu. En móðir Hólm- fríðar var Þorbjörg dóttir Bjarna sýslumanns Halldórssonar á Þing- eyrum). Fróði, dó í æsku; Ketill, hann er kvæntur Sigrtði dóttur séra Runólfs Runólfssonar prests t Gaulverjabæ t Amessýslu og madömu Valgerðar Nielsdóttur; Númi, dó í æsku; Eyjólfur, ó- kvæntur, býr með móður sinni hér í Spanish Fork: Björn, hann drttknaði í Rattðaránni nálægt Pembina 1884, tólf ára að aldri. Bamaböm Eyjólfs ent 44, og bama barna börn 12 LTm æfistörf Eyjólfs að öðru leyti en hér að framan er sagt, höfum vér fátt að segja. Hann var, eins og segir í sögu Natans “glaðttr fróður, skemtinn og vin- sæll”. Var á yngri árurn sínum liinn rnesti fjör og atorku niaður, enda er sagt að honum hafi liðið vel, á meðan hann bjó á íslandi. En hér í Ameríku var æfi hans alt öðruvísi. Virðist oss því, að á honum hafi rættst, það sem skáldið segir; Meinleg örlög margan hrjá mann, sem ræna dögum. Sá er löngum endi á Islendinga sögum. Spanish Fork Utah, í Apríl 1914. Einar H. Johnson. Trygging fyrst er hin gullna regla nú á dögum, og þess vegna ættir þú að skifta við matvörusalann, sem læt- ur vörur þínar í EDDY’S ANTICEPTIC brjefpoka Eddy’s pokarnir eru bæði sterkir og heilnæmir. Þeir rifna ekki þegar verst gegnir, svo vörurn- ar hrynji út úr þeim í allar áttir. YFIRFRAKKAR með niðuisettu verði: •25. 43. 30. 22. fyrir «• • 17.50 32.50 20.50 15.50 YFIRHAFNIR með Persian Lamb kraga Chamois fóðri, Nr.1 Melton Vanalega $60.C0 fyrir $38.50 “ 40.00 “ $25.50 50C, Miss E. Thorleifs 25C, Miss ViIIa Magnússon 25C, K. Finnsson 50C. Miss G. Hinriksson 25C, séra G. Gutt- orntsson $2.75, Chris Thorwaldson $5, Hclgi Árnason $1, A. Loptsson $5, H. J. Thorgeirsson $t, S. Sveinsson $2, H. O. Loptsson ðt, G. Árnason $3, Kr Kristjánsson $3, Th. Thordarson $1, E. Gunnarsson $2, G. Gunnarsson $1, Mrs. Stefanía Sigurðsson $1, Oli Gunnarsson $2, Joseph Norman $1, Jóh. Markússon $1.50, Mr. og Mrs. Jón Gíslason 2, G. Eggertsson $5, V. Vigfússon $1, J. J. Finnsson $1, Mrs. E. Suðfjörð 50C, B. Thorbergsson E. Bjmason 50C, Miss I. S. Bjarna- son 25C, E. Johnson $2, A. Johnson $1, Óli Johnson $1, J. E. Johnson $1, K. Eyjólfsson $5, Th. Suðfjörð $1, E. Suðfjörð $1, J. Arnason $3, Alcx. Westman $1, S. Bjarnason 2, Mrs. Guðrún G. Sveinbjörnsson $1, A. A. Giles $1. Á. Ó. Ólson $3, L. Krom- rey 50C. A. W. Kromrey 50C, Wm. Mehls 50C, J. B. Skrabrudc $1, S. B Reykjalín $5, W. H. Adams $1, C Dillon $1, Chas. F. Waddington $1, J. Roberts $1, G. S. Breiðfjörð $3, Mr. og Mrs. S. M. Breiðfjörð $2, J F. Hunter $2, M. Hinriksson $5, S VenjiO yOur á aö koma til WHITE & MANAHAN 500 Main Street, tftlMmnlnn I K«nora WINNIPEQ • -— -------r>---. - -...... T ' - - — $2, Miss D. K. Eyjólfsson $1 Mrs. I Loptsson $5, S. Ámason $1, Jesse M. Guðmundur Erlendsson. Fœddar 28. Febr. 1883. Dáinn 13. Des. 1913. I. Sveiflast yfir skrúðgrund í heiðblámans hæð (hjartað er úr steini og frosin hver æð) haukur, sem fráneygur flýgur. Smáfugl niðri á grundu í blómrunni býr, baðar hann vorsólar ljósgeislinn hlýr. - Hljótt niður haukurinn sígur. Ðimmur lrður skuggi að skrúðgrundu nær; — Skekur vængi illfyglið, hremmir í klær fuglinn, sem fær eigi varist. Hinsta sinn vorinu horfir hann mót, helklónum nístur að líffsaflsins rót. —Bandingi getur ei barist.------ Vofir yfir heimi með helkuldans glott hvíta pálgan—tæringin—rænandi brott nngdóminn lífi og ljóma. Nái hún oss tökum er varnaft um vörn; vorið að eilífu k\7eður þau börn, köld sem hún dæmir í dróma. Atgerfi þitt, kalmenska, kraftur og fjör kom þér ei að liði, er reiddi hún hjör, móti þér, Guðmundur góður.— Sætið þitt- auða er söknuður vor. Sárindin mestu: Þín ógengnu spor. Hugur vor grætur þig hljóðnr. Þökk þér hugljúf fylgir, frá foreldrum, heit, frænda, vina, sistkyna harmandi sveit, sem þér af ástríki unnu. Konan )>ín og börnin þó missa þig mest. Minnist hún og syrgir og þakkar þér bezt unaðarbly'sin, sem brunnu.------ II. Frá húsfreyju önnu Jósephson, systur hins lútna. Söknuður minn er þrunginn tregatárum, trúfasti bróðir! Glaðlyndið þitt og lmgljúft hjartalagið , hugur minn syrgir. Sárt er að þú, sem varst oss alt í öllu, ástvinum þínum, k\’addur varst burt frá æsku, ást og starfi, elskaði bróðir! Öll hafa börn mín, þrjú, frá brjóstum mínum burt verið tekin. Börnin, sem unni eg meir mínu lífi, mold voru hulin. Síðasta blóm mitt burt sneið kaldur dauði, —beygð stóð eg eftir— mánuði fyr en lík þitt sá eg liðið, t ljúfasti bróðir! Því eru liöfug hjartaslög í brjósti —haldin mín augu. Tuugunni þungt að tala friðarorðin trúar og sœlu. Skil eg ei föðurs skapadóminn þunga, skuld þótt eg greiði.— Þekkir þú nú þau himins helgu ráðin, hjartkæri bróðir!! Trúin á guð, á mátt, sem hreldum huga himni mót lyftir. Hún er mín eina huggun lífs í stríði —hjálpin og ljósið. Sé eg í anda börn mín til þín brosa blíðheims frá sölum.----- Vertu sæll! Þökk þér eilífð unaðs skíni, elskaði bróðir! Þ. Þ. Þ. Hides $1, A. R. Renwarden $2, C. E. Andcrson 500, H. Hjálmarsson $5, Lewarton $5, R. Lewarton $1. G. J. E. Bjarnason $1, B. Thorleifsson $1, Garbe $2, Jas. McQueen $i, N. Abra B. Hinriksson $i, E. Hinriksscm $1. $1. J G. Romtrugh $5, V. A. Cline Dagsett í Hector, Minn., U.S.A. $1, G. O. EHington $1, B. D. West- man $2, W. Magnússon $1, O. A. 18. April 1914. G. A. Arnoson.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.