Lögberg - 06.08.1914, Síða 6

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. AGCST 1914.
LÆKNIRINN.
SAGA FRA KLETTAFJÖLLUM
eftir
RALPH CONNOR
þyrpingunni. “Eg hefi aldrei gert neitt á æfi minni.
sem gertSi mig hæfan til þess aö vera foringi.” I>aS
varS almennur hlátur, sem lýsti þvi aö ori5um hans
var ekki trúaS. Barney hafSi á sér orS fyrir frábæra
lipurS og fimleik.
“Þú þykist ekki hafa hæfileika til forustu” sagSi
.Tom. “Þú hefir einn hæfileika til hennar, sem flest-
um tekur fram. Þú hefir höfuSiS á réttum staS,
drengur minn; um þaS er mest vert. HaldiS þiS nú
bara áfram og kjósiS Barney í staSinn fyrir mig; eg
er ekki hræddur um hann.”
“Jæja, þá þaS” sagSi Bamey. “Eg ekal gera þaS
MeSan þessum og þvílíkum straum af orSum og|ef eg fæ aS hafa fyrsta val, og þá kýs eg Tom.
eggjunum, komust sillurnar loksins í réttar skorSur
og voru negldar.
“Nú eru böndin eftir.”
Böndin voru þvertré, heljarþungir ferkantaSir
bjálkar og héldu aSallega saman grindinni; en á
böndin voru sperrumar festar, svo reisa varS hvort-
tveggja í senn. Þegar búiS var aS reisa hverja sperru
fyrir sig, var hún fest meS slá viS þá næstu.
“HafiS nú gát á slánum og nöglunum”, sagöi
Tom; “þaS er ekkert variS í þaS aS alt sé laust cg
hringlandi, þegar fariS er aS reisa þakiS.” Þrátt
fyrir allar eggjanir og fyrirskipanir Toms, var klukk-
an nærri orSin 5, þegar siSasta sperran var reist.
Þeir höfSu mótaS þær allar, hverja á sinn rétta sHS,
eina eftir aSra; en skrykkjótt hafSi þaS gengiS. 1
hvert skifti sem eitthvaS fór út um þúfur, dundi yfir
hina þrumandi skammir frá verkstjóranum. Og samt
sat hann dálítiS á strák sínum og hefti tungu sína
vegna þess aS margt kvenfólk var viSstatt. Hann
stjómaSi mönnum sínum eins og galeiSuþrælum var
stjómaS, og sýndi þeim enga náS né miskunn. En
þaS vildi þeim til aS þeir vora ö!lu vanir og létu
skipanir hans stundum inn um annaS eyraS og út
um hitt.
Þeir tóku sér orS hans létt flestir. Þó vora þar
sumir sem hlutu nokkur sviSasár, þegar hann náSi
sér bezt niSri á þeim í ósvífnum orSum. ViSirnir í
síSustu sperrunni vora sérstaklega þungir, og flestir
vora orSnir þreyttir; þeir tóku því ekki eins sterklega
á eSa meS eins miklu fjöri og .Tom líkaSi.
“LátiS hendur standa fram úr ermum, skræfum-
ar ykkar! LátiS þiS sjást aS þiS séuS ekki steindauS
ir. Ykkur er phætt aS koma viS sperruna! HaldiB
þiS aB hún sé úr gleri, sem ekki megi koma viS?
Upp nú! up-p-p!
“Betur! upp meS sperruna-a! HvaS gengur aS
“Ha! ha! ha! ekki nema þó þaS!” sagSi Tom.
Eg skal vera meS þér.”
Svo komu þeir sér allir saman og eftir fáein
atignablik hafSi veriS skift í flokka. Ben litli Fallows
varS í flokki Rogers.
"Þú mátt hafa Ben” sagSi Tom. Hann var nú
aS ná sér eftir geSshræringuna. “ViS skulum ekki
sýna þér ofmikinn yfirgang.”
“ViS skulum sjá til, Ben” svaraSi Rory, þegar
litli Englendingurinn vaggaSi yfir í liS hans, “þú
hefir unniS fyrir kveldverSi þinum þegar lýkur, eins
drengilega og nokkur hinna.”
“'Ætli maSur reyni ekki aS velgja einhverjum
undir uggum?” svaraSi Ben, en fólkiS hló.
Og nú var gleSistundin aS byrja. Nú átti hvor
flokkurinn aS vinna á sinni hliS viS hlöSuna, og nú
átti aS keppast viS upp á líf og dauSa. Um þaB var
aS gera fyrfr báSa flokkana aS verSa fyrri meS sina
hliS. Allir viSir urSu aS vera vel og trúlega festir
og feldir.
Sá flokkurinn sem gat sannaS aS sinn seinasti
maSur hefSi yfirgefiS bygginguna áSur en seinasti
maSur hins flokksins hljóp niSur, hafSi unniB. Þarna
voru hundraS manns alls, og þeim skift i jafna flokka.
Þeir voru berhöfSaSir, treyjulausir og vestislausir,
og sumir sem klífra urSu eftir bitunum voru jafnvél
skólausir. Þeir vora brúnir á hörund af sólarhitan-
um; sterklegir og þreklegir, en ótrúlega fimir og fót-
fastir. ÞaS var auSséS aS þeir voru ekki tauga-
veiklaSir. ÞaS var auSséS, aS þetta voru ihenn sem
óhætt var aS treysta, bæSi til þess aS smíSa hlöSur
°g hyggja voldugt ríki. Rory fékk aS velja hvora
hliBina hans menn hefSu og kaus hann norSurhliSina.
eSa þá sem aS bakkanum snéri. “Nú skulum viS
svei mér láta okkur líSa vel, Bamey” sagSi Tom
Magee, sem hafSi nú alveg náS sér aftur og var kom-
ykkur! eruS þiS allir sofandi? LyftiS upp meS þess-jinn í fult fjör og sterkan vigamóS. “Nú skulum viS
um haka! HvaS er þetta! ÞaS er ekki meira gagn ekki kvíSa; viS erum reglulegir fuglar, þvi hærra
í ykkur en dauSum flugum! FæriS ykkur þarna yfirjSem viS eram þvi betra loft fáum vér, og þaS er heil-
eftir! HeyriS þiS þaS!” Tveir hakamir voru teknir næmt.”
í burtu samstundis undan sperrunni, þeim megin sem! Byggingameistarinn stóS hjá og sagSi fyrir
verkstjórinn var, og var þá aSeins einn eftir, og Stóri. verkum.
Angus meS tveim mönnum öSrum átti aB stySja “En hvaS piltamir eru duglegir” sagSi Margrét
sperruná og bera allan þunga hennar meSan henni vardágt viS Mrs. Boyle; hún var föl i andliti og bláu
lyft. Alt í einu hallaSist sperran og lá viS aS húnjaugun hennar tindraSu af geSshræringu. “Ó, eg vildi
félli ofan á fólksþyrpinguna niSri fyrir. Sumir bara aB eg væri piltur!”
mannanna hlupu í burtu undan sperrunni. ÞaS var '“HeldurSu þaS? heldurSu ekki aS þú mundir
stórhætta á ferSum.
“HaldiS i sperruna, bölvaSar lyddurnar ykkar!”
hrópaSi Tom, annars drepur hún ykkur!”
aS
veigra þér viS aS klifra þarna eftir bitunum?”
“Nei, nei, mér mundi bara þykja þaS skemtilegt:
hvaS þaS væri gaman. HvaS piltamir eru duglegir!”
Þegar Tom kallaSi hlupu þeir Bamey og Rory svaraSi Margrét, og horfSi á Barney. Og hún var
ekki sú eina, sem rendi augum á unga foringjann.
“Jæja þá, drengir!” sagSi verkstjórinn. “EruS
þiS nú tilbúnir?” Og hann hélt hattinum sínum í
loft upp.
“Tilbúnir” svaraSi Rory.
Bamey hneygSi höfuSiS til samþykkis.
ByrjiS þá” sagSi verkstjórinn og fleygSi hattin-
um á jörSina.
Nú var byrjaS og var heldur en ekki handagang-
ur i öskjunni. Þeir voru rétt eins og æfSir apar, sem
hlupu fram og aftur um slár og rafta; þeir sýndust
rétt eins og fuglar, og tilsýndar virtist þaS kraftaverk
hvernig þeir svo aS segja léku flugur aS fimleika og
fila aB kröftunum. Allir voru á vissum staS, og all
ir kölluSu og hrópuSu rétt eins og brjálaSír menn.
Deilur vöknuSu meSal kvenfólksins. Þær skipt-
ust í flokka, hvor meS sinni hliS. Þær komust í kapp
og hita, rétt eins og þegar veriS er aS deila um póli
tíska leiStoga og pólitíska flokka. Já, þær urSu meira
en heitar — þær urSu reglulega æstar.
“Vel gert, Rory. Hann verSur fyrri!” kallaSi
stúlka, friS sínum, bjartleit og meS svo skínandi hár-
lokkum aS auSséS var aS hún var eitthvaS nákomin
foringjanum á norSurhliBinni.
“Vertu róleg! Bamey nær honum bráSum!”
sagSi Margrét “Barney, hertu þig! hertu þig,
Bamey !’y
“Já, ætli honum veiti af aS herSa sig” sagSi syst-
ir Rorys, meS miskunnarlausu háSglotti. “Rory er
kominn svo langt á undan aS hann hlýtur aS vinna —
hann er búinn aS vinna. ÞaS leit svo út, sem hún
hefSi rétt aS mæla, verkiS flaug áfram hjá Rory og
mönnum hans viSstöBulaust og hann var talsvert á
undan.
“Hann hefir unniS! hann hefir unniS!” kölluSu
“Rory og Tom fyrir foringja!” sagSi hver í kapp þær af kvenfólkinu, sem honum fylgdu.
yfir til Angusar og tóku um hakann. Fleiri komu
þeim til hjálpar og háskanum var afstýrt.
“Upp meS sperrana nú, drengir mínir, i herrans
nafni og fjörutíu” sagSi Torn. En þaB var nýr hreim-
ur í röddinni, gagnólikur þeim, sem hann átti aS sér.
ÞaS var sá raddblær sem ávalt hevrist, þegar menn
komast i alvarlega hættu. Nú var haldiS áfram taf-
arlaust. Sperran var reist á svipstundu, skorSuB og
negld. Tom hljóp niBur af byggingunni, hann var
náfölur í andliti og málrómurinn óstyrkur. “LofaBu
mér aS taka i höndina á þér Bamey Boyle, og þér
Rory Ross, því þaB veit sá sem alt veit, aS þiB björg-
uSuS mannslífum í dag.”
Allir þyrptust í hnapp í kringum þessa tvo pilta:
allir urSu aS taka i hendurnar á þeim og margir
klöppuSu þeim á bakiS meS þakklætis- og aSdáunar
orSum: “ÞiS gerSuS vel!” “Þetta var kraftaverk,
drengir.” ÞiB verSiS engir ólánsmenn!” o. s. frv.
“HvaS á alt þetta aS þýSa?” spurSi Rory loksins.
“Eg sá ekki aS nein sérstök hætta væri á ferB; sást
þú þaS, Bamey?”
“YiB sáum þaS, og þaS er nóg”, svöruSu ótal
raddir.
Þetta var í fyrsta skifti sem Tom Magee sagSi
ekki orS, þegar aSrir töluSu. Hann gekk til og frá
steinþegjandi. Hann tugSi i ákafa tóbakstöluna sína
og var aB reyna aS ná á sig geSsmunalegu jafnvægi
aftur. Hann hafSi séS þaS betur en nokkur annar.
frá hvílíkri voSahættu fólkinu hafSi veriS bjargaS.
ÞaS var þvingandi þögn sem hvíldi yfir öllu, en
Charley Boyle bjargaSi því.
“Hefir nokkur ykkar heyrt kýrklukkurnar?”
spurSi hann. “ÞaS getur ekki veriS tími til aS fara
heim ennþá. Hvemig væri aS halda áfram aS vinna.
ViB skulum skifta okknr í flokka og kjósa foringja.
viS annan.
“Ekki mig, eg held þaS verSi ekki af því!” sagSi
Tom.
“HvaBa vitleysa, Tom, þú ert ágætur til þess;
veldu þér liS.”
“Er eg ágætur? ÞaS er nú liklegast! nei, dreng
“Bamey! Bamey!” kölluSu þær, sem meS hon-
um vora meS eggjunar- og fyrirlitningarblæ í rómn-
ium.
“Vel gert Rory! haltu bara áfram! þeir hafa
ekkert viS þér! Þeir hafa tapaS!”
“TapaS! eg held nú síSur! viS skulum bara biSa
ir, núna gæti eg ekki tekiS þátt í neinu verki án þess augnablik.”
aS verSa mér til stórskammar. Nei, nei, eg hefi séS
í huga mér höfuS klofin og blóSstraum renna og flak-
andi sár. Nei, eg tek ekki þátt í þvi í dag; allra
sizt sem foringi. FáiS þiS Bamey þarna; hann er
maSurinn. trúiS mér.”
Þetta var eins og samþykt af öllum. “ÞaS er
Barney!” hrópaSi hver i kapp viS annan. “Rory og
Bamey” sögSu margir.
“Eg!” sagSi Bamey, og reyndi aS flýja út úr
"Nú eru þeir rétt búnir!” kalIaSi systir Rorys
og vinstúlkur hennar og létu öllum þeim látum, sem
ekki þóttu of ókvenlegar viS þess konar tækifæri.
“Já, já, skárri era þaS nú lætin” sagSi ein af
stúlkum Bameys, sem tók þaS nærri sér aS hann
skyldi tapa. “ÞaS er merkilegt hvaS sumu fólki þyk-
ir nauSsynlegt aS blása hátt og hvelt sína eigin dýrS.”
“Ó, Barney, hvers vegna flýturSu þér ekki?”
kallaSi Margrét. Og var eins og þaS meiddi tilfinn
ingar hennar óútmálanlega, hversu seinvirkur henni
sýndist hann. Henni virtist jafnvel eins og hann væri
seinni en hann þyrfti aS vera, eSa gerSi þaB af
ásettu ráSi.
En Bamey vissi sínu viti. Hann hafSi skift
mönnum sinum í smádeildir og ákveSiS verk fyrir
hverja deild svo nákvæmlega aS allir yrSu búnir um
sama leyti. Þetta gerSi þaS aS verkum aS vinnan fór
fram í einstakri reglu og röS, en menn Rogers töp-
uSu mörgum handtökum til ónýtis fynr þaS aS öSru-
.visi var undirbúiS. Honum sýndist ganga miklu
greiSara lengi vel; en þegar áleiS var eins og alt þyti
upp samstundis og sjálfkrafa hjá Barney.
Alt í einu breyttust hljóSin í áhorfendunum.
Þeir sem áSur höfSu horft meS örvætning og jafn
vel fyrirltning á Barney og hans menn, ráku nú upp
himinhá gleSi- og siguróp, sem aldrei ætluSu aS linna
og engin takmörk þektu.
“Hann hefir unniS! Þeir hafa unniS!” hrópaSi
Margrét og slepti sér gersamlega af fögnuSi.
Mennirnir þutu niSur af byggingunni hver á
fætur öSrum, sumir af sillunum, aSrir ofan af þaki,
og þeir stukku svo hátt og svo óvarlega, aS þvi er
sýndist, aS mesta mildi var aS þeir skyldu ekki
brjóta í sér hvert bein. GleSiópin héldust stöSugt og
óbrotin.
Alt í einu heyrSist neySaróp, svo hátt aS yfir tók
gleSilætin, titrandi andvarp leiS í gegnum alla þyrp-
inguna og svo dauSaþögn. Partur af uppihaldinu
hjá Rory bilaSi; hafSi veriS illa neglt vegna flýtis-
ins og féll ofan á mennina, þegar þeir voru aS flýta
sér niSur. Rory varS sjálfur fyrir því, en meiddist
ekki; hann náSi í styttu og hélt sér viS hana. Þegar
styttan kom niSur varS Ben litli Follows fyrir henni;
kom hún á öklann á honum þegar hann var aS klifra
niSur, og hann féll ti! jarBar. Þrír, fjórir menn'hlupu
tafarlaust honum til hjálpar. Þeir lyftu honum upp
þar sem hann lá hljóSandi og æpandi og báru hann
út á grasflöt. Eftir dálitla stund sáu menn aS Barney
ruddi sér braut gegnum þyrpinguna og tók hest sinn;
börur vora búnar til í skyndi, sæng og koddi látin á
þær og Ben lyft upp í þær varlega og nákvæmlega.
Hann lynti ekki á hljóSunum.
“Eg skal fara meS þér” sagSi Tom Magee, og
þreif hatt sinn og treyju.
ASur en fariS var af staS, segSi litli Englending-
urinn. “Biddu svolitiS Barney.” Hann benti Rory
aS koma til sín og sagSi milli stunanna:
“SegSu þeim aS þaS þurfi ekki aS búa til neinn
kveldverS handa mér; eg.býst ekki viS aS geta borSaS
minn skerf, þó eg hafi kannske unniB fyrir honum.”
“Já, þú sannarlega vanst fyrir því, Ben!”1 sagSi
Rory. “ÞaS vann enginn maSur betur fyrir honum
en þú; eg skal segja þeim þetta.”
Þeir sem i kring stóSu hlustuBu á þessi orS meS
aSdáun. “Þetta er vel talaS, Benny! Þetta er svei mér
gott!” sögSu menn. “Benny er ekki allur þar sem
hann er séSur.” Svo sveiflaSi einhver hattinum sín-
um upp i loft og sagSi. “Þrefalt húrra fyrir Benny!”
Og svo var vel tekiS undir þetta aS fólkiS fékst ekki
til aS hætta fyr en búiS var aS kalla húrra þrisvar
sinnum þrisvar.
Veslings Ben hlustaSi á gleSiópin meS ánægju
og velþóknun, og þótt kvaladrættir sæust.i andliti
hans, þá dró ánægjan úr þrautunutn. Eftir stutta
sturid var fariS meS hann og hann fluttur til lækn-
isins, sem átti heima í þriggja mílna fjárfægS. ÞaS
var búiS aS reisa hlöSuna, en um þaS var aldrei spurt,
hvor hliSin hefSi unniS.
DRENGJA fpRÓTTIR
300 feta hlaup— Tími
Yngri en 16 ára:
1. T. K. Johnson Selkirk 11% sec. 2
2. Joe Goodman Falcon 1
Staiulandi brciðstökk
1. Th. K. Johnson Selkirk 2
2. Joe Goodman Palcons 1
300 feta hlaup— Tíml
Yngri en 18 ára:
1. Emil Davidson Selkirk 11 sec. 2
2. A. Westman Falcon 1
Iliaupandi breiðstökk HæS
1. Emil Davidson Selkirk 17 f. 2 þ. 2
2. Th. K. Johnson Selkirk 1
STIGASKÝRSLA
Nai'n Pélag Stig
M. Kelly Selkirk 2-2-3-3-2 12
Einar Johnson Grettir 3-3-1-2-1 10
Th. K. Johnson Selkirk 2-2-1 5
Elnar Eiríksson Grettir 2-3-2 7
G. O. Magnússon Grettir 3-3 6
E. Ðavidson Selkirk 2-2 4
J. Baldwin Falcon 2-3 5
W. ThorsteIn.son Selkirk 2-3 5
Joe Goodman Falcon 1-1 2
J. W. Byron Falcon 2-1 3
G. K. Stephenson Falcon 3-1 4
B. Baldwinson Falcon 3-1 4
G. O. Thorsteinson Grettir 1-2 3
O. G. Björnson Falcon 1-2 3
H. Johnson Grettir 1-2 3
S. B. Stephanson Grettir 3 3
Sam. Johnson Falcon 3 3
A. Westman Falcon 1 1
C. Backman Grettir 2 2
L. SumarliÖason Falcon 2 2
G. Hallson Falcon 1-1 2
P. Bardal Falcon 2 2
B. G. Baldwinson Falcon 1 1
A. W. Magnússon Falcon 1 1
S. Bardal Falcon 1 1
Skafti Johnson Grettir 1 1
96
AÐAL STIGA FJÖLDI
Falcon-félagið í Winnipeg 36 stig
Grettis-féiagiÖ aö Lundar 35 stig
Selkirk-félagiö, frá Seikirk 26 stig
96 stlg
Grettis félagiS frá Lundar fékk jafnmörg stig og
Falcon-félagið t Winnipeg, eSa 35 stig hvort félag.
pegar tvö félög hafa jafnmörg stig, þá hefir það
sigraS, sem fengiS hefir flest fyrstu verSlaun, eSa ef
engin eru fyrstu verðlaun, þá þaS félagiS, sem fengiS
hefir flest önnur verSlaun; og eftir þeirri reglu vann
Lundar-félagiS skjöld Oddson and Sons.
Minni íslands.
Iþróttaskrá
á íslendingadeginum í Winnipeg l.Ág. 1914
Nafn ' Félag 100 feta hlaup—• Tími. Stig
1. J. W. Byron Vlkingur 10 4-5 sec. 3
2. J. Baldwin Vikingur f 2
3. G. O. Thorsteinson Mílu hlaup— Grettlr 1
1. G. O. Magnússon Grettir 4 min. 55% sec. 3
2. Einar Eirfksson Grettlr 6 2
3. G. E. Hallson Falcon 1
16 piinda skot— Fjarlægð
1. G. K. Stephanson Falcon 32 f. 9 þml. 3
2. C. Backman Grettir 2
3. H. Johnson lllaiipundi hástökk— Grettir Hæð 1
1. S. B. Stefánsson Grettir • 5 f. 5. þ. 3
2. M. Kelly Selkirk 2
3. E. G. Baldwinson 1320 feta hlaup— Falcon Tími 1
1. Einar Johnson Grettir 56 sec. 3
2. L. SumarliÖason Falcon 2
3. O. G. Björnsson 16 pund hamar— Falcon Fjarlægð 1
1. Sam Johnson Falcon 76 fet 3
2. H. Johnson Grettir 2
3. G. K. Stephenson Stökk á, staf— Falcon Hæð 1
1. Einar Johnson Grettir 9 f. 3 þ. 3
2. W. Thorsteinson Selkirk 2
3. J. W. Byron Hálfrar mílu hlaup— Falcon Tíml 1
1. Einar Eirlksson Grettir 2 m. 17% sec. 3
2. O. G. Björnson Falcon 2
3. A. W. Magnússon 660 feta hlaup— Falcon 1
1. J. Baldwin Falcon 24 1-5. sec. 3
2. G. O. Thorsteinson Grettir 2
3. Elnar Johnson IHaiipandi lireiðstökk Grettir Hæð 1
1. Ben Baldwin Falcon 18 f. 8 þ. 3
2. M. Kelly Selkirk • 2
3. Skapti Johnson Standundi breiðstökk— Grettir 1
1. M. Kelly Selkirk 9 f. 4 þ. 3
2. Paul Bardal Falcon 2
3. Sig. Bardal 5 mílna hlaup— Falcon Tíml 1
1. O. G. Magnösson Grettir 30 m. 29 sec. 3
2. Einar Eirlksson Grettir 2
3. G. E. Hallson llopp-stlg-stökk— Falcon Fjarlægð 1
1. M. Kelly Selkirk 40 f 2 þ. 3
2. E. Johnson Grettir 2
3. B. Baldwin Míln ganga Falcon Tími 1
1. W. Thorsteinson Selkirk 8 m. 26 sec. 3
2. M. Kelly Selkirk 2
3. E. Eirfksson Grettir 1
Hún upplitast sumra í minni sú mvnd,
Sem með oss vér heiman-að bárum,
Og verður þar hugstæð sem hjáræna blind
Og hneyksli með komandi árum,
Og verktöf þeim manni, sem minnist síns lands
En missi hann útlendings sniðið,
Er ánægju og farsældar hámarkið hans
Þítr hestmum feitasta’ er riðið.
Og Enskurinn segir: Þið sjáið vor spor
Og sólskinið kringum þau glaðna.
Við byggingar-skrautið og blómlöndin vor
Öll bláfjöllin íslenzjcu hjaðna.
Og sólskríkja og lóan er létt á vor met,
Þá leggjum á vogina nautin.
Og hvao er það yndi, sem æskunni hét,
Mót akursins, fjallshlíðar-lautin?
Þeir ætla sér vegsemd og virðing að fá
Og völd, inir metorðasjúku.
Og við getum orðið in staktíndu strá
Und stéljum í hreiðunum mjúku.—
Hvert mun það ei ásjáleg örlaga-rún
Og ástúðlegt til þess að hyggja:
Að kúra þar niðri, á kafi í dún,
Og kannske’ undir fúleggjum liggja.
En við þessir einrænu útleiða-menn,
Þar óttu-ljós vaka’ yfir s.traumi,
Við sitjum þar hljóðir og hrifnir enn
f heimalands Jónsvöku-draumi
Við finnum að heimilið okkar þar er
Með æskunnar lynggróin sporin,
0g mmningin heim þangað hugina her
Sem hafrænan þrestina’ á vorin.
Við leggjum í ylblæinn austur um ver
Vor orðlausu kvæðin og ræður,
Er sólhöndum táhreinum sægolan fer
Um systurnar okkar og bræður. —
Við eigum í hrjóstrunum uppsprettu-lind
Og árskin á snæfjalla-gárum.
Hún hverfur oss aldrei úr minni sú mynd,
Sem með oss að heiman vér bárum.
Kr. Stefánsson.
Heillaskeyti.
Ölafur S. Thorgeirsson ritari
Tslendingadagsnefndarinnar fékk
svohljóSandi símskeyti á mánudag-
inn:
“Christiania 3. ágúst 1914.
^ Til Islendingadagsins i Winni-
peg-
Heillaóskir.
22 Islendingar”. *•
Lögberqs-sögur
FÁST GEFINS MEÐ ÞVÍ
AÐ GERAST KAUPANDI AÐ
BLAÐINU. PANTIÐ STRAXl
Dr.R. L. HUR5T,
Member of Royal Coll. of Snrgeooe,
Eng., útskrifaSur af Royal College ®
Physicians, London. SérfrarSingu I
brjóst- tauga og kven-sjúkdómum
Skrifst. 305 Kennedy Bkig. F’tvm®*
Ave. (k móti Eaton’sJ. Tals, M. 8 4.
Tími til viStals, 10-12, 3-5, 7-9.
THOS. H. JOHNSON og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
íslenzkir lögfræPÍÐgar,
Skripstofa:— Room 811 McArthur
Building, Portage Avenue
Áritun: P. O. Box 1050.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
ÓLAFUR LÁRUSSON
og
BJÖRN PÁLSSON
YFIRDÖMSLÖGMENN
Annast Iögfræðisstörf ó Islandi fyrir
Veatur-Islendinga. Otvega jarðir og
hús. Spyrjið Lögberg um okkur.
Reykjavik, . Iceland
P. O. Box A 41
GARLAND & ANDERSON
Arni Anderson E. P. Garlann
LÖGFRÆÐINGAR
801 Electric Railway Chambers
Phone: Main 1561
Joseph T. Thorson
íslenzkur lögfræðingur
Aritun:
MESSRS. McFADDEN & THORSON
706 McArthur Buildlng
Winnlpeg, Man.
Phone: M. 2671.
Dr. B. J.BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & William
TELEPHONE GARRV3SO
OFFICB-TfMAR: 2—3 og 7—8 6. h.
Heimili: 776 VictorSt.
Telepbone GARRY 381
Winnipeg, Man.
Dr. O. BJORN8ON
Office: Cor, Sherbrooke & William
TELEPHONElGARRr38#
Office-tímar: 2—3 og 7—8 e. b,
Heiml i: 8te 2 kenwood AP T’l.
Maryland Street
TEl.EPHO.VKi GARRV TÖ3
Winnipeg, Man.
Vér leggjum sérstaka áherzlú á ».8
selja meööl cftir forskriptuni*1 liekne.
Hin beztu meööl, sem hægt er aB ft,
eru notuö eingöngu. þegar þér kom t!
meö forskrtptina til vor, meglC þsw
vera viss um aö fá rétt þaö sem laek»~
irinn tekur til.
COLCLEUGH & CO.
Vqtre Dame Ave. og Sherbrooke Ik.
Phone. Garry 2690 og 2691.
Glftingaleyfisbréf saiA.
Dr. W. J. MacTAVISH
Opfick 724J ó'argent Ave.
Telephone óberbr. 940.
( 10-I2 f. m.
Office tfmar j 3-6 e. m.
( 7-9 e. m.
— HbimilI 467 Toronto Street _
WINNIPEG
tblbphonk Sherbr. 432.
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage Ave., Cor. Hargrave 8t
Suite 313. Tals. main 5302.
J Or, Raymond Brown,
Sérfræöingur í augna-eyra-nef- og
háls-s j úkdóm um.
326 Somerset Bldg.
Talsími 7262
Cor. Donald & Portage Ave.
Heima kl. 10— 12 og 3—5
A, S. Bardal
843 SHERBROOKE ST.
selnr líkkistur og annast
am útfarir. Allur útbún-
aSur sá bezti. Ennfrem-
nr selur hann allskonar
minnisvarBa og legsteina
r«'». He'mili Garry 2161
„ OfTice „ 300 ogr 378
H. J. Pálmason
Chartered
Accountant
807-9 SomerMt Bldg. Tale. M- *73«