Lögberg - 07.01.1915, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 7. JANÚAR 1915
7
sagöi svo átakanlega. sogu um
konu sína og börn er hanni ætti
syð'ra, i Tacoma, aö ræningjanum
gekst liugur viö, tékk honum alt
aftur, og sagöi honum aö hlaupa
sína leið. Vi'5 þetta varð honumj
illa við aö ræna og reyndi þa& al-1
drei framar. “T’aö er auöveldara
en flest annaö”, mælti hann, “og ef
eg gæti fengiö mdg til þess, þá
mundi eg ekkert annaö starfa.” I
Félagi hans. er veriö haföi, vildi
fyrir hvem mun skifta meö honum j
sínum hlut af félags gróða þeirra, j
lögöu þeir saman félag sitt á ný,
fengu sér námu æöi langt upp i
landi og seldtt hana bráölega fyrir
14 þús. dali. Jafnskjótt keyptu
þeir fjórar aörar og stríddu lengi
viö ]>ær, þangaö til þeir komu nið-
ur á gull. Þeir 'hlógu aö því, er|
þeim voru boönar 49 þúsund dalir j
fyrir þær, en daginn eftir var
j komiö vatn í ]xer svo miikið, að
j ekki varð við ráðiö meö dælum.
| Þá tóku þeir lán út á þær og fengu
; sér litla gufuvél, fyrir ærna pen- --------------
inga. en ekki vildi hún duga, og drap nieö rótarkylfu, tók svo öxi
Ioks er öl! sivnd voru lokuð, urðu j slna Gg ggkk í skógarrunna aö afla
]>eii aö selja alt saman, stórfélagi ser eldiviðar, til aö steikja viö gölt-
Winnipeg
Dental Parlors
Cor. Main & ijames
5302
Kórónur settar á tennur
og brýr á milli þeirra
$5.00
fyri.r hverja tönn
Plötur vorar úr hvalbeini eru svo góðar, að hvergi
fást betri né ódýrari. Engir viðvaningar, allir starfend-
ur útlærðir. Ailt verk ábyrgst f%|. Lú A A C
í 20 ár. Stúlka vinnur hjá oss "
Business and Professionaf Cards
Dr. Bearman,
Þekkir vel á
Augna, eyrna, nef, kverka sjúkdóma
og gleraugu.
Skrifstofutímar: 10-12, 2-5 og 7-8
Tals. M. 4370 ?1 5 S merset Blk
Dr.R. L. HURST,
Member of Royal Coll. of Surgeoris,
Eng., ötskrlfatSur af Royal College of
Physlclans, London. SérfrætSingur t
brjöst- tauga- og kven-sjúkdömum.
—Skrifst. 305 Kennedy Bldg., Portage
Ave. (á mOti Eaton’s). Tals. M. 814.
Timi tl) viStals 10-12, 3-5, 7-9.
pessi mynd sýnir þýzka hennenn flytja loftskip til vígvallar.
Neðan á vængjunum eru mörk, sem allar þýzkar flugvélar hafa, svo aS
þýzkir þeklti þær frá flugdrekum bandamanna.
Á refilstigum.
! pörum. Þegar Búastríðið stoö
| vfir, gerði hann samtök viö sína
jafnaldra, aö vinna skip nokkurt
Margar svaöilfarir eru iarnar nú j og kúga skipverja til að flytja sig
á dögum ekki síður en til forna, bæöi j til Afriku, en vopnum til þeirrar
af nauðsyn og ágirnd til fjár og j lierferðar stálu þeir úr vopnabúri
frama, eins og geröist á vikinganna stjómarinnar. I>etta Komst upp, j “£ftir þetta stundaöi eg moos-
dögum svo og af löngun til aö sjá og sein vonlegt var, og voru félagar ■ dýra veiSar um stlmd seldi
nýjungar, “kanna óktuma! hans hýddir, en Adolf strauk i | n/imamönnum ketiö. Þá hevröi eg
er alla stund haföi beðið eftir því,
að til þessa kæmi, og höfðú fáein
hundruð dali eftir, hvor um sig.
“Þetta þótti mér verst vegtva fé-
laga mins; hann hafði ofti talaö
um, að nú mundi hann fá færi til
en svo illa vildi til, aö kvenmaður-
inn feldi ekki hug til hans, heldur
til hins þreklega Svía. Þegar j
bóndinn várö þess var, tók hann 1
lurk, og baröi hana, kvaöst vflja
kenna lvenni aö elska sig. Svíinn
vildi fá hann af því meö fortölum
og er það tjáöi ekki, þá dustaöi
hann hann til, þangaö til hanni sá i
1 hvaö rétt var. En ekki varö fé-i
lagsskapur þeirra langgæður úr
vænn maöúr.’
vita hvað “hinumegin býr" j sl<ip ti [ Þýzkalands;
reyna
stigu,”
við “fjöllin háu,” og ckki sízt hafa
niargar slikar sögur gerst í þessari
álfu, á síðustu mannsöldrum, um
þrautir og afrek unnin í hinum miklu
óbygöum sem hér voru og á öræf-
um, sem enn finnast. Sögu eins af
þeirn ótömdu og eirðarlausu mönn-
strauk 1
á leiðinni
v u i i’jzKaiauus, a iciomni, af gnl]fundi vig Liard a>
vildi stynmaður tugta sveinmn og meiri og auSugri. ai áöur
sló hann nrikið högg, en ungling-
urinn náði barefli og færði í höf-
uð stýrimanni, svo aö' jafnvel sá
jámhaus þoldi ekki áverkann; lá
stýrimaður i roti en strákur var
settur í járn; en þegar koní að
um, senv leita æfintýra á þeim sviö- landi llleypti eiliu hásetinn honum
um, þar sem vilji Jieirra eru einu .j ]irott a laun, sá er ekki var vin-
lögin, sem þeir Jnirfa aö fara eftir, ur stýrimanns og flýði hann upp i
hefir maður nokkur að nafni Haw- j laIld s#nl fœtur togúðu.
thorne fært i letur nýlega, unv sænsk- Nrd var hann allslaus í framandi
an mann, er hann hitti fyrir sér i j lanth gerðist nú félagi manns er
og birt í tímarit-, fdr unl niegal markaða, eðá mann-
Outing”, út gefnu í New York.
miklu
höfðu
sést; gullsóttin kom yfir mig. ál-
veg óviðráðanleg. ‘Eg skal reyna
enn einu sinni við gula sandinn’
hugsaði eg, eyddi öllu sem eg átti
til að kaupa vistir og annað til
fararinnar, brekán og hunchi, o;
tók mér far meö gufubát upp eftir þau mi]li árbakkans. sem var ó-
Lewis og á ukon elfum. A haeíi- hleifur og fossa í ánni; þar skautj
British
inu
Columbia
i un Litii iiivuai incii naouj v.ua m
gefnu í New York. funda> og sneri fyrlr liann líru-
Sagan er vafalaust sönn, og veröur \ * ddu þeir mikie fé.
her sagt agnp af henni, með þv, a« verk leiddist honum fljótt,
hklegt þykir aö lesendum vorum se l ek)< n. . ^ meg mönnum>
orvitm a ac eyra hvað a dagana sviktl vorur tindan tollum, Og er
úrifur iyrir slikum útilegumonnum . . . , x . , • ...
. , J s i þvi lauk með einihverju moti, reð-
nutimans.. i : , , ...
_____ vst hann a skip, er fluttv nitro-
Eg sá hann fyrst í bjálkakofa erklycerine til vesturstrandar Banda-
stóð á bakka Úlfalækjar í Kletta- ríkja- Af Því strauk ha,ln 1 suöur
fjöllum, þrjú humfruð mílur norð-j Califormu og fór sem fljótast yfir,
ur af landamærum Montana, í út- l)vi aS l>ar l)ótti honum mcst
jaðri mannabygðar. Eg þurftija ÞynMvifii. noörum og steikjandv
fylgdarmann á veiöiferö suöur af sólarhlta’ sóttl norður cftir landi
Yellow Head skarði, við upptök °S hafSl ofan af. fyrir scr mc«
Athabasca fljóts, og seudi eiganda >'nisu mdti þartil
kofans, sem hafði ofan af fyrir
móti þarti! hann
Vancouver vorið eftir.
lenti
ser með þvi að balda kfenlega á
spilum, til þess að leita að sænsk-
um manni, er mikið orö fór af, og
sagður var bverjunv manni kunn-
ugri í óbygðunum, enda liafði hann
komið' fótgangandi frá Klondike til
Alberta.
þeirri borg er nvargt at áræðn-
uni nvönnum, er víða hafa ratað;
inn, en áður en ivann vissi skaut
upp stóru bjamdýri rétt hjá hon-
um og varð honum svo býlt, að
hann snaraði öxinni í dýrið og tók
á rás; bessi elti hann til árinnar og
sá Svíinn þann kost vænstan að
að lifa eins og heiðarlegvir borgari, j fleyja ser j ana> björninn á eftir og
og hætta spilabrellum, en sú von keptust þeir til eyrarinnar. Þegar
varð að engu. Þó að hann spila-i upp ur kom, tóku hundamir móti því. Adolf tók hunda sina og|
fantm væri. reyndist nvér hann dýrulu og töfðú fyrir því, en mað- veiðígögn og lvélt lengra upp með
urinn fór sem fætur toguðu að ná j ánni. en illa fdl honum þessi mis-
•byssu sinni og varð bjöminn | klið. “Við vorum beztu kunningj-
skammlífur úr því. Það kveldjar og lvann var dugandi drengur.
fengu hundarnir fullan kvið í! Þangaðtil þetta komi fyrir, hefði
fvrsta sinn um margar vikur og! hann bjargað mér úr lífsháska,
Ádolf fékk sig til að kyngja sæmi- j og ekki hirt unv þó aö; líf 'hans
legri saðning af keti bjamarins, þó! lieföi legiö við. Eg sagöi honum
seigt væri og hnyssnvikið, en feld- að liann lvefði veriö að gera rangt, j
inum varð lvann feginn til vetrar- en hann vildi ekki trúa mér.” — |
ins. i Sumarið eftir náði liann til Atha-1
i Næsta dag fundu hundamir basca Landing, þarsem mannabygð!
þrjú moosedýr og náðist að króalbyrjar. með loðskínnum sínum,
Iieill á lvúfi. og 'haföi þá fariö
...... _ _______ ____. __ ______landveg frá Alaska til Alberta, en j
legunv stað gekk eg at' bátnunv, Ndolf tvo. en hiö þriöja stökk í ]vað afrek er að sínu leyti ekki j
hlóö farangrinunv á sleða og bar j vatnjg' og fórst í fossununv. Þar- uvinna en aö fara yfir Afriku
]>að sem ekki komst fyrir á hon- seul llann nd var kotllinn var gnægð þvera í fyrsta sinn.
11111 og uBh mina lou§ai fcr‘>:j villidýra, þó að hann hefði ekki Frá þeim tíma lvefir Adolf hafst
vitað af því, enda koma þar næsta1 við á veiöiferðum í Alberta og
fáir Indiánar, þvi að þeir haldá j nóröurhluta British Columbia, og
sig nær sinum stöövum, sitt hvoru gengiö vel. Margt frásögulegt
megin fjallanna. hefir drifið á dagana fyrir honunv j
Daginn eftir bar hann bát sinn; síöan. Voriö 1913 var hann á |
og farangur langan veg franv hjá 1 veiömn nveö tveinv nvönnum öörutvv
fossunum og sá þá óvænta sjón. 1 og lenti þá á trjáviðarstíflu í fljóti
Maður konv á móti honum og barjnokkru, með öðmm félaga sinum,
feiknastóran baggn. Þeir gáðu vel j lvvolfdi bátnunv undir þeinv, komst
hvor að öönim; settust síðan nið- j Adolf til lands við illan leik, en fé-
namunnar ur og téku tal meö sér. Adolf lagi hanst fórst. Mörgum miánuö-
steikti nvoosedýra kjöt og gæddi um seinna fundu þeir bein lvans,
nieð ]vvi hinum ókunna maniii, en nöguö af úlfum og vasabók hins
hann bjó til tevatn og lagði þaðl til i látna hjá, hið eina sem vargurinn
niáltíðarinnar. Hinn ókunni mað- j lvafði eftirskilið. Þeir jörðuðu
ur var kynblendingur af frönskúj þau vindir stórunv hlvn á árbakk-
kvni, hét Jacquier og sagði þáj anuviv og Adolf hleypti af tólf skot-
sögu, að hann væri á þessar slóöir! um yfir gröfinni, og var þaö eini
konvinn til að veiða vfllidýr í' fornválinn sem haföur var við þá
gildrur. og var enginn þar kominn! jaröarför.
til aö ósanna þá sögusögn um til-; A• . • .
c •* i_-i 'i’i _ U T, v * álargt fleira gæti eg sagt
efnið tvl utilegu hans. Það varð . , ,f V. , -
, v. t ■ • _ , „ | Adolf hmum sænska. soguna
, ur, að þessir tvevr gerðu felag | , . , ...
einn, hár maður og harömannleg- j nieíS sér byggu bjálkakofa skamtj^8’ er hann rn(k '
Dr. B. J.BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & *V illiam
Telephone garry hsío
Offick-Tímar: 2—3 og 7 8 e. h.
Heimili: 776 Vrctor St.
♦ Tei.ephone garry :«íí 1
Winnipeg, Man,
Dr. O. BJORNSON
Of6ce: Cor, Sherbrooke & U illiam
rKl.KPHONEi G.RKY I Iíí«
Office-tímar: 2-
S e. h
-3 og 7
HEIMILI:
764 Victor atrcct
reLEPHONEi GAHKV TllH
Winnipett, Mhh.
Dr. W. J. MacTAVISH
Opfick 724J .Vargem Ave.
Telephone Aherbr. 940.
j 10-12 t
Office timar
m.
3-5 e. m
( 7-9 e. m.
— Hkimili 467 Toronto Street
WINNIPEG
TBLKPHONE Sherbr. 432
>ar var torsótt leið, Ixvtivlaus for-
æði, fjöll, stríðar elfur og bit-
ílugur gráðugar emsog vargar.
Slóðin var sæmilega glögg, en
veiðidýr voru öll fæld frá henni,
svo að eg náði engu nema nokkr-
um öndum, og leið ekki á löngu
þangaðtil 'hundamir voru orönir
rifjaberir, og sjálfur var eg ekki
mikiö betri. Sumir af samferða-
mönnununi, sem til
sóttu, reikuðu af brautinni og fór-
ust í skógum, sumir snéru aftur,
en á endanum náöu þeir af okkur
sem hraustastir voru, alla leiö til
Liard elfu og áötim á bakkanum
og hvildum okkur. Það kveld sá-
um við hvar tvær kænur komu eft-
ir ánni, hlaðnar mönnum, rifnum
o»t
með fjórum sliktnn gekk Adolf nújog tættum og horuðum; þeir snéru
á skútu, þóttust ætla til Alaska» ájaS landi, er þeir sáu okkur, og að-
sjó-oturveiðar, en ]>egar til kom, I gættu okkur vel.
veittu þeir upprás þarsem stórfé-j “Að leita að gulli, lvva?” sag'ði
lag nokkurt hafði birgðir af loð j
| Dr. Raymond lirown, !
*
*
4
4
4
Sérfræöingur í augna-eyra-nef-
háls-sjúkdómum.
»S26 Somerset
Talsími 7262
Coc. Donald & Portage Ave-
Heima kl. io—12og3 - 5
Bldji.
Dr- J. Stefánsson
401 BOTB BtiDG.
Cor. Portage and Edmonton
Stundar eingöngu augna, eyrna.
nef og kverka sjúkdöma. — Er
atS hitta fr& kl. 10—12 f. h. og
2—5 e. h. — Talsími: Main 4742.
Heiniili: 105 OUvia St. Talsími:
Garry 2S15.
Eftir lvæfilegan tíma kom maðurj skinnum og rændu þaðan því sem ur, með hár nið'ur á lverðar. “Þi« j þa«an sem þeir höfðu mæzt og
i dyr kofans, afarmikill vexti, þeir tiáðu; gæzlmuenii snerust til; megið rétt eins vel snúa aftur 'hér grofu nvargar gildrugrafir til vetr-
bæði húr osr dieur osr entm likari í varnar og náðu einum af víking- Gullfréttin er tóm lygi. Við höf-
bæöi hiár og digur og etigu líkari í
vaxtarlagi og göngulagi en bjam-
dýri; hann var i nvorauðum fötum,
vel slitnum, meö sterklega reima-
skó á fóturiá, en lítill hattur stóö
upp af hans gúlbjarta liári, sem
var mikiö eins og strástakkur. A
svipinn var 'hann sakleysislegur
eins og bam, virtist manni, pg
augun blá. Hann var unglegut- og
helzt líkur bráðiþroska unglingi, en
sögu hans fékk eg aö heyra viö
soðelda, af þeim sem þektu hann,
svo og hátt upp í fjöllum, ]>arseni
villidýrin eru veidd, en sumt fékk
eg aö vita hjá beljakanum sjálfum.
, Hanii fæddist i smáum hafnarbæ
a Hallandi fyrir 29 árum, en faö-
1 r hans og forfeður voru skútufor-
menn og skiphenar i 'langfömm,
svo lapgt setn sogur tóm af.
Slörkulegt var i staðnum, þvi að
margir sjómenn komu þar og
urðu oft áflog og ryskingar er
unglingar staðarins vömlust viö.
Sá sem hér segir frá, og nefndur
cr Adolf Anderson. gerðist mjög
bráðþroska og ódæll í æsku. svo að
jafnan var hann forsprakki í óróa
°g uppáúekjum sinna félaga. t
skóla gekk lvans fyrst hjá aldraðri
mey, er mjög var gjörn á að hræða
vann með hegningu annars heims,
og yfirleitt að undirbúa hann und-
>r annað lif, frekar en að kenna
lonuni aö veröa dugandi í þessari
veröld, að 'hann segir; þar læröi
hann aö lesa. og lagöist þá í bækur
o ur s5ns um víkingafei-öir til
orna og hreystibrögö Svíanna
herferöum á ýmsum öldúm, meö
herkonungum sinuni fékk vi6 þaS
mvklar ahyggjnr til hreysti”, eins-
og Espólín segir um sjálfan sig á
líku reki. og þurfti ekki a« frýja
honum hugar til a« revna kraft-
ana ur því. Þegar hann var þrett-
án vetra, haföi hann meöal annars
nefbrotiö óviri sinn einn með
slöngtvsteini og skotið meö skam-
byssu sjómann sem elti lvann meö
heiftarhug, og var nú alþektur orö-
inn af þessu og mörgum öörum
varnar og náðu einum af viking-! Gullfréttin er tóm lygi. Viö höf-
um, en urðu ofurliði bornir að um leitað í alt sumar og ekki
lokum og komust ræningjar á; fundið nema nokkur httndruð dala
hrott með feng sinn og alla félaga.! virði, allir til samans.”
Á leiðinni til baka voru þeir víða j “Kg skil ekki. af lvverju drott-
hætt komnir á ókunnum leiðum, í inn hefir skapað svona algerlega
og kom þeim í góðar þarfir að; ehvskisvert land”, mælti annar.
hinn sænski víkingur var áræðitiní . Þetta þóttu okkur ekki góöar
og vanur sjónvaðáiT; hvenær sem fréttir. Viö vorum mörg liudruð
þeir komu við land, leituöu þeir tnilur frá nvannabygð, í eyðiskóg-
Kínverja, er að gullgrefti voru og1 um, undir veturinn. Mér fyrir
rændu þá, en ekkert segist Adolfjmitt leiti leist ekki á blikuna, því
liafa tekið í sinn skerf af því her-! að eg átti ekki eftir nenia fárra
fangi. Hann fékk drjúgan skild- daga nesti og var haltur í tilbót,
ing af sölu fengjarins í Vanvouver af meiðsli, svo eg átti bágt ineð að 1
og varð það nú ráð hans, að halda j ganga. ‘Nú eru flest sund lokuö’, j
til Klondike. Þar gerði hann fé-|Sagði eg við sjálfan mig. ‘ÞúJ
lagsskap við spilamann, að setja i hefir alla tíð sótt eftir að komast í!
upp spilahús, og gekk allvel, þó aö! vanda. Nú lvefurðu nóg aö glíma
ekki lieföu þeir nein svik í frammi.
af því, sem landið gefur af sér.’
Eg réöi það af, að reyna ekki að
halda vestur aftur, heldur niöureft
ir fljótinu, nota veturinn til veiöa
og leita austur úr fjöllunum næsta
sumar. Eg reyndi til að fá ein-
hvern til aö koma meö mér, en þaö
var ekki nærri því komandi; állir
sögöu nvig æran og feigan, því að
enginn hlutur væri vísari, en aö eg
yröi úti, eöa mundi svelta í hel
grófu nvargar gildrugrafir til vetr
arins. Næstu fimm mánuði veiddu
]>eir vel. en ekki höfðu þeir til nvat-
ar annað en ket og ekkert salt
höfðvi þeir og þar kom, að þeir
fengvi skyrbjúg. Þeir átu mosa og
rætur, og dugði það til nokkurrar
hlítar, en svo sagöi Adolf síðar,
að ekkert hefði liann þá þráð eins
nvikið' og hráa kartöflu, er hann
hélt að skyrbjúgurinn nvundi hafa
yfirhöndina. Báöir voru miklir
tóbaksmenn og leituöu nvargra
hragöa til aö svala lönguninni til 1
aö reykja, svo sem viðarbörk og
nálega alt annaö, og skást af öllu
revndist þeim hreindýra kögglar í
því efni.
Þar kom að Adolt sleit félags-
skapmuw og fékk sinn hlut af gróð-
anum. Það sama kveld hittu haxm
tveir úti á götu og sýndu Ihonum
hlaupin á skambyssum sinum og
gáfu lionuni í skyn, hvað veröa
muvidi, ef lvann léti ekki orðalaust
af liendi a'lt seni hann hefði á sér,
og það fljótt. Þeir tóku hvern
skilding sem hann átti og skanv-
byssu hans og aðra gripi og fóm
sina leiö. Sá seni rændur var, kvaö
])á ekki þurfa byssunnar og baö þá
að lofa sér að halda henni. Þeir
hlógu að honuin, en gerðu sem
hann bað, sögðu honum aö lvafa
sig Inindrað skref á burt og vitja
skambyssunnar þar sem Jveir lögðu
hana. Með því móti fékk hann
byssu1 sína, eti ræningjar voni
komnir sína leið. Hann leitaöi
])eirra næsta solarhnng, en fann
ekki og þotti illt. Hann hugsaöi
sér þá, aö vera ekki einn um aö
læra skaöann og næsta kveld gekk
'hann aö nvanni nokkrmn á götu,
og bar upp við hann hin sömu til-
mæli. er við hann tiöfðu verið
nefnd áður og sýndi jafnframt
býssu sína. Sá sem ræna átti var
skelkaður og lét alt í té, sem voru
fjörutíu dalir, en jafnframt baö
Þegar voraði snvíðuðu þeir sleða
við. Það er ekki annað fyrir þig I °S konvust meðfram ánni framlija
aö gera, en veröa Indiáni og lifa ollum fossum, biöu þar þangaö til
ísinn leysti af fljótinu og slógu
saman fleka til ]>ess aö fljóta niöur
eftir ánni, meö loöskinna vöru
sína. Eftir allmikla svaðilför
náðu þeir lolcs Fort Simpson við
Mackenzie fljót, þarsenv þeir gátu
selt loðskinnin og fengið nesti og
útbúnað til framlvalds ferðarinnar.
Jacquier átti von á að hitta konu
sína á þessum stað, og föður henn-
ar og frændtir fann hann, en kon-
En eg lét það ekki aftra mér, held-ian var strokin með einhverjum af
■■ kvni. Hann heimtaöi nú af
11 r skifti á fleskbita, sem eg átti
eftir, fyrir hundraö skothylki, sem
hæfðu byssu minni, bar farangur
minn á aðra kænuna. er yfirgefin
var og hélt mína leiö morguninn
eftir, meö byssu, þrekfin og huncia
og nokkra mjölhnefa í nestið.
Veöur var bjart og feröalagiö
yndislegt hjá þvi að berjast fót-
gangandi yfir hóla og hálsa, stráð-
ar föllnum skógartrjám < og for-
æði. sem enginn botn fanst í. Sitt
hvoni nvegin við dfardalinn voru
lágir múlar, með lnátum og gnæf-
andi fjallahnjúkum til suðúrs og
vesturs.”
Annan daginn lenti hann viö
evri eina og dró bátinti á land;
luuidamir fóru lausir og fimdti
smu kynt. Hann heimtath nu
tengdafööur sinum það tóbak og
þau teppi, sem hann haföi gefiö
fyrir konuna, en tóbakiö var oröiö
aö reyk og teppin slitin, svo aö sá
gamli tók þaö til bragðs, að hann
sótti aöra dóttur sína, sextán ára
ungling og fékk honum í hendur
meö þeim ummælum, að hún kynni
aö búa ti! skó, þitrka fisk og búa
til smálka úr villidýra keti. stór-
11111 Ivetur en svstir hennar og væri
þar að auki laglegri og hana skyldi
hann hafa í sárabætur. Hún sat
ekki lengi i festuni, mærin sú, því
að sama dag stóð veizlan. Jacquier
ætlaði sér ekki aö brenna sig á
sanva soöinu og áöur, og tók því
lvina nýjti konu nveð sér í leiðang-
hann svo innilega rnn vægð og bráölega broddgölt. sem AdV)lf iur tU veiða meöfram Nelson fljóti,
af
um
er hann rudcti spilaskála í
Edmonton með þvi aö brjóta niður
og eyöileggja þá stofnun, eöa um
það, er ‘hann flutti einiv félaga
minn frá upptökum Athabasca
fljóts til Edson bæjar, fárveikan
af blóðsótt; eg 'hafði gaman af að
segja nokkuð af skoðunum hans á
lifinu, af þejm bókunv sem hann
les, af safni þvi af homum og
feldum, sem hann hefir sent heim,
að telja upp þær tegundir villi-
dýra, sem hann hefir veitt og birta
lýsingu hans á þvi. er hann hefir
séð hreindýr koma kálfum sínum
á spenann, en til þess gefst -hér
ekki rúm.
Það er allra manna mál, þpirra
sem til hans þekkja. að liann sé sá
vaskasti maðhr, sem þeir hafi
nokkurn tíma séð. En öllu má of-
bjóöa. jafnvel nieir en nvensku
þreki. og sá dagur kann að koma,
að Adolf hinn sænski, þó hraustur
sé, ætli sér of mikið. Og á norð-
urslóðunv hefnir það sín æfinlega
á' einn veg, ef eitthvað skortir á
fulla varúð h já veiöimönnum;
sögulokin ern þá æfinlega eins;
fingur stirðna, sálarkraftar dofna
rænan hverfur, en meö vorinu
leysir snjóinn upp af varg-noguð-
um kjúkum i einhverri tröllatungu
við háfjallaraetur.
F.n ekki bitur ]>að a manmnn
þó þetta geti komið fyrir. Hann
elskar hiö frjálsa og ferlega útilíf
í fjöHum og skógum og hefir kjarkj
til aö svala löngun sinni til aö vera
laus við ]vá þvingun sem fjölda-
margir þrekvnenn finna til af
siðavendni mannfélagsins, þó iþeir
láti ekki á því bera. Eitt sinn er
eg nefndi við lvann að það væri
rétt eins gott aö taka sér fastan
bústaö nianna á meöal, þá svaraði
hann;
“Eg á mörg lönd óséö og mörg
villidýr óveidd, og sezt ekki i
helgan stein fyr en eg er búinn að
koma þvi fram.”
Hann er ekki þritugur ennþá, og
lvvilíka æfi á hann eftir ólifaöa, ef
hann skvldi veröa ellidauöur!
!
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR
ENDERTON BLTLDNG,
Portage Ave., Cor. Hargrave St.
Suite 313. Tals. main 5302.
Dr. A. A. Garfat,
TANNLÆKNIR
614 Somerset Bldg. Phoqe Main 57
WINNIPEC, MAN.
Skrifetofutímar: Tals. 1524
10-12 f.h.og 2-4 e.h
G. Glenn Murphy, 0.0.
Osteopathic Phyeician
637-839 Somerset Blk. Winnipeg
Dr. S. W. Axtell.
Chiropractic & Electric
Treatment
Engin meðul ög ekki hnífur
25814 Portage Ave Tals. M- 3296
Takið lyftivélina til Room 503
TH0S. H. J0HNS0N og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
íslenzkir 1'igfræBingar,
Skrifstofa:— Koom 8n McArthur
Building, Portage Avenue
Ákitun P O. Box IttSö.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
GARLAND & ANDERS0N
Arni Anderson E. P Oarlamf
LÖGFRÆÐINGAR
801 Electric Railway Chambers
Phone: Main 1561
Joseph T. Thorson
ísienzkur lögfræðingur
Vriiiin.
MESSRS. McFADDEN & THORSON
1107 McArthur Hutlding
WinnipcK, Man.
I’hmie: M. 2671.
H. J. Pálmason
Chahtered
Accountant
S07-9 Somerset Bldg. Tals. M- *73g
Thorsteinsson Bros.
& Co.
Byggja hús. Selia lóöir Útvcg*
lán og eldsábyrgð
Póiiii: M.
Heiuiaf :
2»»a.
G 73«.
815 Suuiersel Bid|
Wlnnipeg, Mau
Gísli Goodman
TINSMIÐUR
VERKSTŒÐI:
Korni Toronto og Notre i ame
Phone Helrollie
Oarry 2988 ðarry 899
J. J. BILDFELL
FA8TEION ASALI
ftnom 520 Unton bank
TEL 2885
Selur hús og lóðir og annast
alt þar aOlútandi. Peoingalán
J. J. Swanson & Co.
Verzla með fasteígnir. Sjá um
'eigu á húaum. Annast lán og
eldsábyrgðir o. fl.
1 ALBERT^ BL0CK- Portage & Carry
Phone Mafn 2597
A. OlOUItDOON Tals. Sherbr, 278B
S. A. SIGURÐSSON & CO.
BYCCIfiCAMEfiN og F4STEICN4SAIAR
Skrifstofa
208 Carlton Blk.
ralsími M 4463
Wmnipeg
Columbia Grain Co. Ltd.
H. J. LINDAL L.J. HALLGRIMSON
íslenzkir hveitikaupneun
140 Grain Exchange Bldgr.
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST.
»e'ut iikkistur og annast
im úv.arir Allnr útbúo
aSur sá bezti. Ennfrem-
ar selur hann allskonar
minnisvarOa og legsteina
r«v * He mili Garry 2181
„ Offlce „ 300 OK 878
Vér legglum sérstaka áherzlu & atS
selja meCöl eftlr forskrlftum lœkna.
Hln beztu melöl, sem hœgt er aö fá,
eru notuö etngöngu. pegar þér kom- j
18 meS forskrlfUna tll vor, meglS þér j
vera vlss um aC fá rétt Þa6 aem
læknirlnn tekur tll.
COIiCIÆTJ GH A CO.
Notre I)ame Ave. og Sherbrooke St.
Phone Garry 2690 og 2691.
GifUngaleyfisbréf aeld.

1 Mfl ER TÍMINN TIL AÐ
T IlU FÁ SÉR ÞORSKALfS1
▼ Vér seljum það bezta
♦ Sömuleiðis Emnlaion og bragðtaus-
X an Extract úr þorskalýai.
f Reynið Menthol Balsam Kjá oss viS
£ hósta og kvefi.
v Fónið pantanir til islenzka lyfsalans
: [. J. SKJQLD, Druggist, -
’ Tal«. C. 436* Cer. Wellir\gton & Staioos 1
■ 1 ♦ I ♦ f ♦
Hér fœst bezta Hey, Fóður
og Matvara Q«rry si*?
Vörur fluttar Kvert »em er í bænum
THE ALBERTA HAY SUPPLY CO.
268 Stanley 9t., WinnÍMK
D. GEORGE
Gerir við allskonar húshúnað og
býr til að nýju.
Tekur upp gólfteppi og leggur h*u
& aftur
Sanngjarnt verð
Tils Sh. 2733 369 Shertoraoke It.
Ihe London & New York
'ý'aw Tailoring; Co.
Kvenna og karla skraddarar og loðfata
salar. Loðföt sniðin upp, hreinauð etc.
Kvenfötum breytt eftir nýjasta móð.
Föt hretnsuð og pressuð.
M2 Iherhraoke St. liis. Eern 2331