Lögberg - 12.08.1915, Blaðsíða 1

PEJíINGAR FYRIR BÆKUR,—Hæstu prísar og
skærustu skildingar borgaSir fyrir 11. útg. Encyclo-
pedia Britannica, Book oí Knowledge, Stoddard’s
Lectures, nýjar skáldsögur og skölabækur I bandi.—
Bækur, frimerki, fáséSir gripir og myndir keyptar,
seldar eSa teknar I skiftum. ' fúsundir útvaldra
bóka, nýrra og gamalla, fyrir hálfvirSi eSa minna.
Stærsta úrval fornra og fágætra bóka vestanlands.
Sérstök kjörkaup og kaupbætir um stundarsakir. —
Allir velkomnir aS skoSa. “Ye Olde Book Shop”, 253
Notre Dame Ave. gegnt Grace Church. Ph. G. 3118.
Két með
stjórnareftirliti.
Búnaðar stjórnardeild Canada lætur stimpla két af öllum
skepnum, sem slátrað er í þeim stofnunum, sem hún hefir
eftirlit með: „Canada approved.“ Vor aðferð er að selja
aðeins két af heilbrigðum skepnum. Gætið að stimplinum.
FORT GARRY MARKET CO., Limited
330-336 Garry St. Phone M. 9200
28. ARGANGUR
NORRIS
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 12. ÁGÚST 1915 II NÚMER 33
STJÓRNIN VINNUR
HINN GLÆSILEGASTA SIGUR
Sir James og nálega allir
hans menn fallnir í valinn
Norris stjórninni veitt nœstum einhuga
fylgi fylkisbúa. Hon. T. H. John-
son og öðrum ráðgiöfum hlotnast
dœmalaust atkvæðafylgi.
Af 49 þingsætum hafa liberalar
39, conservativar fimm, en í tveim.
ur eru menn sem hvorugum
flokknum fylgja. Alveg óvenju-
legan meiri hluta fengu flestir
hinna liberölu þingmanna, og
hæstan af öllum Thos. H. John-
son, yfir fjögur þúsund. Dixon
er næstur honum og Hudson.
Clement heitir sá sem lagöi aS' velli
Sir James Aikins í Brandon, meh
mörg hundruð atkvæha meiri
hluta. Sá eini af ráögjöfum Rob-
lins sem bauö sig fram, Rawrence
búna'Sar ráhgjafi, lagðist í valinn.
Sharpe hét sá er verða skyldi
undirforingi hjá Aikitjs, og var
látinn segja af sér Dominion þing-
mensku, til þess aö komast hér á
fylkisþing, en það tókst báglega;
hann féll sem aðrir. Fyrverandi
forseti á mörgum Roblin þingum,
James Johnson varð undir í sín.u
gamla kjördæmi, þarsem hann
hafði ^ áður haft mikið fylgi, og
þannig mrctti lengi telja, því að
liver máttarviðúr b-rast eftir ann,-
an i hinu forna liði conservativa.
í Howdens gamla kjördæmi sigr-
aði prestur að nafni Wood þann
conservativa sem á mótí honum
var.
í sex kjördæmum Winnipeg
borgar sigruðu liberalar í fjórum,
eða rétfara sagt fimm, því að
Dixon naut þeirra fylgis. í norð-
urbænutn komu sosialistar eimum
manni að, og sigraði sá Hart
Green, er þar hafði áður verið
þingmaður. Foley, einn úr reikn-
ingslaganefnd og einn af þeim 14
þingmönnum sem kærðu, fékk að-
eins fá atkvæði.
í miðparti Wiinnipeg horgar
voru sviftingar ekki eins harðar og
vant var. Johnson sigraði í A-
sæti með meiri hluta sem nam
4,255 og var sá meiri hluti mestur,
yfir alt fylkið, sem áður er á vik-
ið. Þar var ósleitilega unnið af
vinum og fylgismönnum Mr.
Johnsons, er lögðu framt tíma og
fyrirhöfn og bifriðar án alls end-
urgjalds. Má af því marka, hversu
vinsæll hann er og hve mikið kjós-
endur hans vilja gera til þess að
hafa hann fyrir sinn umboðsmann
á þingi. Flest eða öll conservative
þingmannsefni töpuðu því fé, sem
þeir lögðu undir kosning sína
(depositj, þeir i suður Winnipeg
líka. Mikill fögnuður var alstað-
ar þegar niðurstaðan kom í ljós.
Múgur og margmenm var á
götunum og fagnaði þeim sem sig-
ur hefðu unnið. Stór fylkipg gekk
til hallár fylkisstjóra og vottaði
honum virðingu og þökk fyrir
hans framkomu. Var þar svo
mikið fjöltnenni og áköf fagnaðar-
læti, að Sir Douglas mun verða
minnisstætt alla æfi. Með þessu
vildi fólkið vafalaust sýna að þvi
mislíkaði þaö mótkast og tílslett-
ur, sem fylkisstjórinn hefir orðið
fyrir útaf hlutdeild sinni í því, að
koma upp þeim svikum sem í tafli
voru.
, Þegar auðséh var, að mikill sig-
ur mundi unninn, dunaði aðalstað-
ur kosningastjórnar Hon. Thos.
H. Johnson af fögnuði. Hann
stóð upp og þakkaði sínum mönn-
um dygga fylgd. “Þessi kosning
er í marga staði ágæt,” mælti hann,
“og varla getur sigurinn verið
glæsilegri. Eitt atriði vildi eg
benda yður á: “The new-inde-
pendent liberal-old - conservative
party” fann upp á því ráði, að
láta Islending sækja í B-sæti, en
þar er mest um ’íslenzka kjóseod-
ur, og útiiugsuðu sérstakt ráð til
þess að útvega Mr. Hannesson at-
kvæði. Þeir mintust mín lofsam-
lega í blaði sínu — og er það' nýtt
sem sjaldan skeður. Rn niður-
staðan varð, aö Norquay fékk
sömu atkvæðatölu og Hannesson,
þarsem mest var um íslendinga.
Það sýnir, að íslendingar í Mani-
toba eru syo vel að sér, að þeir
ganga að pólitískri baráttu, svona
vaxinni, þannig að þeir láta vit
og sanngimi ráða, en ekki þjóð-
ernis ástæður. Þetta þykir mér
vænt um og líkar vel. Sigurinn í
fylkinu er svo mikill, að nærri
stappar að hann skapi vanda. Það
ei' ekki einu sinni svo vel, að við
fáum að hafa Sir James nærstadd-
an á þingi, og nú, þegar við höf-
um fengið það sem okkur var
mátulegt, er John Haig slitnaði úr
kstinni.” Þ.ess má geta að Haig
féll í Assiniboia, en hann hafði
j lirópað þetta á þingi, sem storkun-
j arorð til liberala, er þeir komu ekki
fram því sem þeir vildu um rann-
sókn þinghússhneyxlisins. — Mr.
Johnson kvaðst hafa vitað fyrir
nokkru, að ekki væri Um annað að
berjast, «• en “deposit” mótstöðu-
manna, svo auðvelt væri nú við
þá að fást. Þessi kosninga barátta
hefði verið sú ódýrasta, sem
nokknr sinni hefði staðið hér í
horg, og gæti hann birt skýrslu um
hvernig hverju centi hefði verið
varið. Með sliku móti ætti *að
haga kosningum. Það mundi
verða auðvelt fyrir Norris stjóm-
ina, að stjórna með heiðri og hag-
sýni. ef hún héldi trausti kjós-
endanna. Nú væri ný öld upp
mnnin í fylkinu og með öllu lok-
íð1 þeim aðförum sem átt hefðu
| sér stað að undanfömu. Nú
j skyldi hætt að stela kosningafúlgu
ur vasa almennings. Hin nýja
stjórn ætti brýn skyldu störf fyrir
höndum, en fólkiö hefði sagt sinn
vilja, það yrði að gera gangskör
að því að framkvæma hann og láta
lögin hafa sinn gang. Hann gæti
lofað því, af stjómarinnar hendi,
aö það yrði gert. Hún mundi
halda sín heit við kjósenduram og
gera það sem henni hefði verið
fahð að gera. Honum þætti mik-
ils ,um vert það traust, sem fólkiö
sýndi honum, og því mundi hann
ekki bregðast.
Af öðrum merkilegum atburð-
um í kosningunni má benda á, að
Skúli Sigfússon vann sigur með
vænum meiri hluta, og að Sveinn
Þorvaldsson bar lægra hlut frá
Ix>rði í Gimli. Hvorttveggja gekk
að óskum.
Enn er þess ógetið i þessu stutta
yfirliti, að sá maðúrinn; sem skip-
aði hinu conservativa liði til at-
lögu, og átti mest undir, að vel
tækist, hefir fengið áminningu um
hvað hann sjálfur muni eiga í
vændum, þegar þar að kemur.
LIBERALAR KOSNIR—39.
Kjördami. Mcirihluli.
Assiniboia—J. W. Wilton ...... 55
Arthur—John Williams ........ 183
Reautiful Plarns—W. R. Wood. 197
Birtle—G. H. Malcolm ........ 451
Brandon—S. E. Clement........ 681
Cypress—Dr. A. W. Myles—.. 94
Dauphin—Dr. Harrington ...... 102
Deloraine—Dr. Thornton ...... 295
Dufferin—E. A. August ........ 85
Eltnwood—Dr. Hamilton .... 1440
Emerson—J. Baskerville ...... 633
Gilbert Plains—W.B.Findlater 565
Gimli—P. D. Furley .......... 597
Gladsone—Dr. Armstrong .... 652
Glenwood—Jas. Breakey ....... 455
Hamiota—J. H. McConnell.... 469
Kildonan-St.
Andrews—G. W. Prout .... 538
Killarney—S. M. Hayden ..... 123
Lake-Side—Lt.Col. McPherson 172
Lansdowne—
Hon. T. C. Norris ....... 743
La Verandry—P. Talbot^......162
Minnedosa—Geo. Grierson .... 521
Mountain—J. B. Baird .......1005
Manitou—Geo. Armstrong .... 19
Morden and Rhineland—
Hon. Valentine Winkler .... 466
Norfolk—John Graham ........ 163
Portage la Prairie—
E. A. McPherson ......... 259
Rockwood—Arthur Lobb ...... 652
Russell—W. W. Wilson ........424
St. Boniface—Jas. Dumas..... 131
St. Clements—D. A. Ross .... 479
St. George—S. Sigfússon ...... 460
Swan River—W. H. Sims ...... 206
Turtle Mountain—G. McDonald 36
Virden—Dr. G. Clingan ...... 394
Winnipeg North—
B—R. N. Lowery .......... 223
Winnipeg Centre—
A.—Hon. T. H. Johnson.... 4255
Winnipeg South—
A—Hon. A. B. Hudson .... 4000
B—W. L. Parrish ...... 3375
CONSERVAT. KOSNIR—5
Iberville—A. Benard ........ 133
Morris—Jacques Parent ....... 85
*Roblin—F. Y. Newton ....... 105
Ste. Rose—J. Hamelin ........ 29
Carillon—A. Prefontaine..... 27
ÓHÁÐIR KOSNIR—2
Winnipeg Centre—
B—F. J. Dixon ...........4112
Winnipeg North—
A—R, A. Rigg ............ 220
Norris fagnað.
Þegar forsætisráðherrann kom til
borgarinnar, úr kjördæmi sínu, eftir
kosningarnar, var honum tekið með
viðhöfn og miklum fógnuði. 1 för
með honum voru hingað Mr. Clem-
ent frá Brandon, sá er þar sigraði
Sir James Aikins, og margir aðrir.
Móti þeim var tekið á C.P.R. stöð-
inni, af meðlimum ráðaneytisins og
öðrum helztu mönnum liberala í
borginni. Var stígið í bifreiðar við
lúðraþyt og fagnaðaróp og ekið um
Main St. og Portage Ave. til þing-
húss í fagurlega skreyttúm biíreið-
um og náði sú hersing yíir meir en
mílu vegar. I fremsta vagninum sat
Mr. Norris og Mr. J. H. Ashdown, í
þeim næsta Hon. T. H.\Johnson og
Mr. Dixon; þar næst voru tveir ráð-
gjafar með Mr. Rowell. for'ingja lib-
erala flokksins « Ontario; þá hver af
öðrum, ráðgjafar og liberal þing-
menn nálega allir, með fjölda af
þeirra fylgismönnum; konur voru í
förinni svo skifti hundruðum.
Beggja megin við höfuðgötur var
mikill fjöldi, er heilsaði hinum ný-
komna stjórnarformanni og köppum
hans, með fagnaðarópum. Þegar
suður kom til þinghúss ávarpaði Mr.
Nor.ris mannfjöldann, sv'o og þeir
Clement frá Brandon og Armstrong,
er lögðu að velli forkólfa hins flokks-
ins, þá Aikins og Sharpe. Mr. Row-
ell flutti og snjalla tölu.
Þessar viðtöktir voru með stór-
feldari brag en hér hefir lengi fram
farið.
Nýja kynslóðin.
Kansasbúar hafa i hyggju aö
láta menn, sem til þess eru hæfir,
skoða öll böm í ríkinu nokkrum
sinnum á ári 'hverju og verður
þeim sem heilbrigö reynast gefið
heilbrigðisvottorð. Er í ráði að
byrja á þessu á næstkomandi
hausti.
Höfð verður í hugá bæði andleg
og líkamleg heilbrigði bamanna.
Þau sem veikluð eru andlega eða
líkamlega verðta undir læknisumsjá
þar. til þau fá fulla heilsu eða út-
séð þvkir um að ekki sé batavon.
Engum verðlaunum verður út-
býtt og engin samkepni í frammi
höfð, tilgangurinn einungis sá að
ála upp hrausta kynslóð og styrka.
Heilhrigðisvottorðin verða veitt
ókevpis og heilbrigðisrannsókniii
sömuleiðis.
— Fólk kom af skemtiför ná-
lægt Muskoka Ont., ,og fór á reið
yfir fljótandi brú á elfu, rann reið-
ín útaf og í kaf. Fimm druknuðu
þar, en þrír komust af, ökusveinn
og drengir tveir.
Stríðsfréttir j
Þau tiðindi eru sögulegust, sem
gerzt hafa á Póllandi, að Rússar
hafa smámsaman þokast undan,
þartil þeir hafa yfirgefið Warsaw
og önnur afarsterk vígi á Vistulu
bökkumi, sem nú eru i 'höndum
þýzkra og austurrískra. Alt er
það undanhald með gát og góðri
gætni og’ hörðum bardögum af
hendi hins rússneska fótgönguliðs,
sem fær enn sem fyr mikið hrós
fyrir það, hversu stöðugt og þolin-
mótt það er í háskanum. Á einum
vígvelli fyrir norðan Warsaw
létu þýzkir 65,000 manns, áður
þeir næðu stöðvum þeim, sem þeir
sóttu eftir. Þaðan er ekki langt í
brott virkið Novo Georgievsk, er
þýzkir hafa sótt ákaflega; vamar-
lið þess kastala hafði engin skot-
vopn þegar tímar líðu og höfðu
ekki nema byssufleina sina og
beittu þeim bæði til varnar og
sókuar. Margir aðrir staðir eru
nefndir, þarsem stórar orustur
liafa staðið, eitt er vígið Ivan-
gorod, suður af Warsaw við
Vislu, Það tóku Austurríkismenn,
eftir haröa viðureign, sóttu síðan
norður og austur þaðan. Rússar
komu undan stórbyssum kastal-
anna, með því að fótgönguliðið
stóð fyrir þeim og tók við skotum
og' áhlaupum óvinanna. Þar gerð-
ist það sem óvanalegt er, að fót-
göngulið hlífði fallbyssum, í stað
þess að stórbyssurnar eru venju-
lega til þess hafðar að styðja eða
verja iótgöiiguliðið. Nyrzt á
þessum rússneska vigvelli, eru
þýzkir komnir mjög nærri Riga og
stefna sumu liði í suður, til þess
að taka jámbrautina sem liggur til
Péturshorgar vestan og sunnan úr
land'i. Þeir höfðu með einhverjum
ráðum komið flota miklum gegn-
um Eystrasalt, ætluðu honúm í
Rig'a flóann, til að styðja herför
sina á landi, en svo fóru leikar aði
Rússum tókst að hnekkja honum,
svo að hann flýði, en nákvæmar
fréttir eru ekki af þeimi aðförum.
Herförina til Riga og þangað suð-
ur, tókst Rússum að stöðva þessa
síðiustu daga og þykir vænlegra
ráð þeirra síðan.
Finsog áður hefir skýrt verið,
var herför þessi þannig stofnuð,
að aljur hinn au'sturríski her og
mikið af þýzku liði keyrði Rússana
úr Galiziu, sótti síðan norður Pól-
land undir forustu Mackenzen, en
jafnframt kom annar ner þýzkra
norðan út' Prússlandi suður á
hóginn og urðu Rússar í klofan-
um. Um stund leit út fyrir, að
liði þeirra mundi ekltí undankómu
auðið, en vel hefir tekizt, með*
stórum orastum, að aka því úr
kvínni, en Pólland með höfuð-
borginni Warsaw er á valdi
þýzkra.
Svo er sagt, að Vilhjálmur
keisari hafi boðið Rússum frið, en
valt er að trúa þeim sögum. Hitt
er sennilegra sem sagt er, að hann
rouni lýsa því að Pólland verði
sjálfstætt ríki, undir vemd eða til-
sjón Austurríkis. Konungsefni
þar er haldið að sé einn af sonum
hans eða einn erkihertogi austur-
rískur og er því lýst að Pólland
komist aldrei i hendur Rússai héð-
anaf. En tæplega er mikið takandi
af í því efni. Rússar eru að vísu
ekki vel staddir nú, þó að komið
hafi þeir leyfum stórhera sinna í
vígstöðvar við ána Bug og séu
öruggir til mótstöðu, en þegar þeir
hafa náð að afla sér vígvéla og
skotfæra, svo og draga saman lið,
þá eru þeir erfiðir viðfangs, því að
nógur er mannfjöldinn af að taka.
Sagt er, að þeir séu ráðnir til
mótstöðu þartil yfir lýkur með
öllu.
Að Svíar láti ófriðlega og geri
sig líklega til ófriðar við Rússa, er
næsta óliklegt, þó að sú tilgáta
standi i blöðum. Þeir hafa sam-
ið við Noreg og Danmörk, að
halda hlutleysi í þessum ófriði og
•]>ó að her þeirra sé vígalegur og
hraustur, þá er hann ekki svo mik-
ill, að hann sé til úrskurðar fær
við annað eins stórveldi og Rúss-
land er. Þó að stríðið hallist á
þá í svipinn, þá er þjóðin svo stór
og öflug, að ekki verðúr langt að
bíða þess að hún rétti við og ger-
ist öflugri en áður og verður þá
þeim smáþjóðum hætt, sem notað
hafa sér þann tímann,, er hún var
í vanda stödd, til að bekkjast til
við hana. Noregur og Danmörk
er mjög til vináttu snúin við
bandamenn.
Samtök á Balkan.
Um Balkanríkin er enn sagt, að
þau séu í samningum eða samtök-
um um að veita mótstöðu Þjóð-
verjum og Austurríkismönnum, er
það sýnir sig að Serbiu skal aðför
veita á ný, þegar lið er aflögum
eftir undanhald Rússa. Grikkir
eru sagðir í þeim huga að veita
Serbum, en engar vísar fregn-
ir eru af þeim ráðum, nema sam-
fundir helztu landstjómarmanna.
ViS Hellusund.
Þar er haldið uppi áhlaupum og
vigafari sem áður, en seint gengur
það þóf, bandamenn vinna nokkur
hundruð fet í einu viö og við, með
miklu mannfalli og stórri orrahríðl
Landið er torsótt, gljúfur og gil
og fell og brattar hlíðar og er það
alt notað til að verjast, afi hinum
þýzku foringjum Tyrkjanna.
Á legi og í lofti.
Þau tíðindi eru með minna móti.
Þó að vitanlegt sé, að þýzkir eigi
yfir miklu betri kafbátum að ráða,
en þegar stríðið hóíst, hafa þeir
ekki gert eins mikið að um eyðingu
skipa og áður. Þó að ekki hafi
borið mikið á, hafa Bretar sótt
fast og stöðugt eftir að granda
kafnökkvunum, og nú er það opin-
hert, að þeir hafa eytt 29 slíkum
fyrir Þjóðverjum. Við og við
heyrist af að loftskipum sé beitt
til hernaðar, svo sem það, að
Tyrkir söktu einum kafbát Breta í
Marmara hafi með því að láta
sprengikúlur detta á hann úr háa
lofti. Þýzkir hafa Og nýlega sent
loftskipa flota til Englands stranda
austantil. Þrettán manns, ílest
kvenfólk, læið bana og tólf særft-
ust. Eitt loftskipið varð fyrir
skakkafalli af brezkri flugvél og
varð að bjarga þvi af sjónum i
Ostend. Fimtán canadiskir flug-
menn eru komnir til Bretlands,. er
lært hafa í Canada að heita flug-
vélurn og er verjið að kenna fleir-
um í Toronto; þykja þetta efnileg-
ir menn.
Skipi sökt.
Eitt af stórskipum , Breta, 8000
tons, var á ferð meðfram Noregi,
er þýzkur þafIxitur grandað'i því.
Það liafði verið linuskip, en var nú
vopnað. Aðeins fáum af skips-
höfninni varð bjargað.
Á Frakklandi hafa staðið sífeld
hjaðningavíg, með ógurlegri ásókn
á háðar hliðar, skothríðum í marg-
ar klukkustundir og áhlaupum á
eftir. Þar liefir afburðurinn eng-
inn orðið, þó að mannfall og áköf
skotél hafi staðið' dag eftir dag.
Þýzkir reyndu að þoka Frökkum
skamt frá Verdun og taka þá
borg, en tókst ekki; sömuleiðis
gerðu þeir áköf áhlaup á skot-
grafir enskra hjá Hooge í Flandre
og hröktu þá þaðan, en Bretar
hafa jnú náð þeim aftur.
ítalir síga á.
Nefndir eru staðir, þarsem Ital-
ir og Austurrikismenn hafa barizt
harðlega og fylgir vanalega að þeir
fyrnefndu beri hærra hlut, og séu
svo og svo margar mílur frá
Trieste, en þeim sækist seint, eins-
og búizt var við í upphafi. Þeir
ausutrrísku hafa flutt lið að landa-
mærum Serbiu, íoo.odo manns og
er von á meiru við fyrsta tækifæri,
að sögn.
— Steypiregn gerbi í Wisconsin
29. júli svo ár flæddu yfir bakka,
akrar skemdust og hús færðust úr
stað. Tveir menn voru á leið yf-
ir brú er áin braut brúna og
druknuðu þeir báðir.
Botha sœmdur.
Louis Botha, er fyrir nokkruin
árum barðist gegn Bretaher, hefir
nú fengið einróma þökk frá þing-
inu brezka, fyrir að vinna hin
þýzku lönd í Afriku undir ríki
Breta. Æjzti ráðgjafinn Asquith
miælti með tíllögunni um heiðurs-
þökk til Botha og tók svo til orða,
að hann væri “einn af ríkisins
frægustu og mest virtu sonum.
Það er, haft í orði, að gefa Botha
tignamafn og 500 þúsund dáli í
heiðursgjöf úr ríkissjóði.
Órói í Bœheimi.
Um sjötiu Bæheimsmenn voru
teknir fastir nýlega af herliði
Austurríkis og voru sumir dæmdir
til dauða, sumir í langa fangelsis
vist. Þeim var gefið að sök, að
hafa dreift meðal almennings
rússnesku flugriti, er hét Bæheims-
búum fullu sjálfstæði að loknu
stríði. Stjómin í Austurríki tor-
tryEgir Bæheimsmenn og hefir
látið rannsóknir hýbýla, fram fara
um alt landið, einkum hjá þeim,
sem eiga vini eða vandamenn í
öðrum löndum. I Bæheimi búa
þýzkir og sá slafneski þjóðflokkur,
er nefnist Tékkar, og mjög harð-
lega standa í móti viðleitni Þjóð-
verja að svifta þá þjóðemisein-
kennum þeirra.
Árshátíð Islendinga
í Winnipeg.
íslemiingar i horgirmi héldu sum-
arhátíð sína 2. Ágúst eins og að und-
anförnu. Fyrir dagmál tók fólk að
þyrpast út i sýningargarðinn og bætt-
ist stöðugt við hópinn til kv'ölds.
Veður var hið ákjósanlegasta, heið-
ur hirninn, hægur kaldi og gátu gest-
ir því notið skemtana þeirra, er um
hönd voru hafðar.
Forstöðunefndin hafði séð fyrir
mljög fjölbreyttri íþróttaskrá og
vandaðri skemtiskrá. Þurfti enginn,
sent stund leggur á íþróttir og af
öörum ber, að fara þaðan verðlauna-
leus.
Skömmu eftir dagmál hófst skemt-
unin með því, að stúlkur innan sex
ára aklurs þreyttu kapphlaup. Háðu
því næst piltar og stúlkur, menn og
konur og jafnvel karlar og kerlingar
kaphlaup og þótti skemtun að hin
bezta. Var keppinautum skift niður
t flokka eftir aldri og fengu þeir
verðlaun er fram úr sköruðu; öll
voru þau v'erðlatm greidd í vörum.
Ekki lét eldra fólkið, það, er komið
var yfir fimtugt, standa á sér að
reyna hver fóthvatastur væri frem-
ttr en vngra fólkið.
Stundu eftir hádegi tóku hin ís-
Ienzku íþróttafélög ð reyna sig og er
nákvæmlega skýrt frá úrsjitum á
öðrum stað í blaðinu.
Klukkan fjögur fóru fram ræðu-
höld og söngur. Áttu þá sumir úr
vöndu að ráða. íþróttakepninni var
enn ekki lokið og langaði margan
til að sjá hæði það sem fram fór á
íþróttavellinum og hlusta á ræðurnar.
Skiftist hópurinn þvi í tvo aðal-
flokka og mátti á stundum v'arla á
milli sjá hvor fjölmennari var.
Ræður fluttu þeir Dr. Jón Stefáns-
son: minni íslands;’B. L. Baldwin-
son: minni Bretaveldis, og Dr. Bald-
ur Olson: minni Vestur-íslendinga.
Frumort kvæði fluttu þeir S. J. Jó-
haneson: minni íslands; Dr. Sig. júl.
Tóhannesson: minni Bretaveldis, og
Einar Páll Jónsson: minni Vestur-
íslendinga.
Á milli ræðanna söng söngflokkur
uridir stjórn hr. Brynjólfs Þorláks-
sonar íslenzka söngva. Er það i
annað skifti, sem hr. Þorláksson
hefir aukið á ánægju árshátíðanna
hér með söngflokki sínum. LTm
kvöldið skemti fólk sér við datis fram
urn lágnætti.
Að afloknum ræðúm var frjálsra
samskota leitið fyrir sjóð Rauða
krossins, og gáfust rúmir $30, eins
og sjá ntá á öðrum stað í þessu
blaði.
Þegar þess er gætt, að allar skemt-
anir hér í landi eru rniður sóttar nú
ert að undanförnu, riiá furðu gegna,
hve margir sóttu hátð þessa. Sýnir
það nieörík annars, hve sterkum taug-
um Vestur-íslendingar eru bundnir
við gamla landið, þótt margir séu
þeir “landar” vor á meðal, sem aldrei
hafa það augum litið. Því betur
sem oss tekst að verja um þá taug,
því vísari er oss sigurinn í andróðri
lifsins á úthafi ættlandsins nýja.
Svikið verk og stórkost-
leg yfirborgun.
Gefið hefir Woodman verkfræð-
ingur skýrslu sína, sá er hin kgl.
rannsóknarnefnd fól, að rannsaka
byggingu þinghússins. Hún er í
stuttu máli á þá leið, að af 15
stöplum, sem rannsakaðir vom,
stóðu aðeins sex á bergi, þó að
hægt væri að ná niður að því, og
því hætt við, að þeir muni missíga.
Ekki eru 35,000 cubic yards af
steinsteypu i þeim, heldur aðeins
21,325. Andvirði þeirra reiknast
honum $266,687, en Kelly voru
borgaðir fyrir þá $844,037 og lion^
um því ofhorgaðir $577,350.
Steinsteypuna í stöplunum seg-
ir verkfræðingurinn rnjög lélega
og miklu verri en vera átti og til
var tekið i samningunum. Con-
tractarinn notaði í staðinn fyrir
grjót og sand, aðeins möl og
cement, og hið síðamefnda af
skornum skamti, minna en vera
átti, að þvi er virðist. Af þessu
leiddi, að steinsteypan, einkanlega
í suðurvængnum var léleg, en þó
nægilega sterk, af því að stólpam-
ir eru miklu meiri um sig en þeir
þurftu að vera, ef efnið hefði ver-
ið gott. Stöplana segir hann sjálf-
sagða að missíga, af hágum frá-
gangi, meðal annars vegna þess að
steypan er léleg, og þeir ná ekki
ofan að klöpp.
Það er álit hans, að beztu und-
irstöðu hefði mátt leggja fyrir
$175,000, 1 fyrir utan stálverk.
Það sem búið er að vinna á bygg-
ingunni metur hann rúmlega
$800,000 virði, bvggingarefni á
staðnum 150 þús. dala virði og
áhöld Kellys 45 þús. dala virði.
Russel bvgginganneistari fór
mjög nærri þessari áætlun í skýrslu
sinni til stjórnarinnar, nýlega út-
gefinni.
Þess her að geta að lokum, að
Ivelly var borgað fyrir verkið,
fram að marzbyrjun, $1,664,242,-
15, sem er nálægt því helmingi
meir en andvirði þess sem hann
var búinn að gera.
—-...■*«»-----
-—Charles Becker, lögreglumaður-
inn, sem tekinn var af lifi með raf-
urmagni í New York fyrir helgina,
hafði mynd af konu sinni nælda á
skyrtu sína yfir hjartastað, þegar
hann var aflífaður. Þau hjón unn-
ust heitt, og hefir hún heitið ]rví, að
verja allri ólifaðri æfi sinni, ef þörf
gerist, til að sanna saklcysi hans.
Hún hafði beitt allri orku til að fá
hann naðaðan, en allar þær tilrauiúr
voru árangtirslausar.
Hryðjuverk Tyrkja
í Armeníu.
Samkvæmt opinberum skýrslum,
fram komnum á brezka þinginu,
hafa Tyrkir og Kúrdar unnið svo
mikið hervirki í Armeniu og drep-
ið svo margt fólk, að mikið þykir
fara fram úr ,þvi sem þar skeði í
tíð Abdul Hamids. Sumstaðar
tókst fólkinu að verjast. I bæn-
um Stabe, til dænús að taka, þang-
að sem Enver, Bey sendi hróður
sinn með skipun um að ganga á
milli bols og höfuðs á öllum, bæði
konum og- körlum, þar snérist fólk-
ið til varnar, þegar það sá hvað til
stóð og hélt uppi vöm i margar
vikur, þaugað til hjálp kom frá
Rússum. En fyrir utan þetta og
fáein önnur dæmi, hefir fólkinu
verið slátrað einsog fé. Tala þess
er sögð skifta hundruðum þús-
unda, sem flutt hefir verið langt
ur stað, einsog í herleiðing, sett
niður í framandi stöðuni, mörg
lnindnið mílur frá heimkynnum
þess og býr þar við svo þröngau
kost, að það deyr í hrönnum.
Þýzkir liafa öll ráð, sem þeir vilja,
í Tyrklandi, en ekki hafa þeir
hindrað þessar hörmungar, heldur
stutt að þeim, að sogn. Banda-
menn hafa tilkynt höfðingjum
Tyrkjastjómar, að þeim, skuli
goldin ntakleg málagjöld, ef ' að-
sóknum þessum linnir ekki. Drep-
sóttir og hungursneyð er í landinu,
og með því móti týnir það tölunni,
sem Tyrkir létu halda lífi.