Lögberg - 30.09.1915, Page 5

LÖGBEBG, FIMTUDAGINN
30. SEPTEMBER 1915.
5
Bændur takið eftir!
Alllr kornkaupmenn, scm nuglýsa á þessarl blaðsíðu, hafa löffumi
samkvæmt leyfl tll að selja hveiti fyrir bændur. poir liafu einnig, sam-
kvæmt komsölulögum Canada, lagt fram svo niikið tryggingarfé, að
Canada Grain Commission álítur að þeir getl borguð bændum fyrlr alt
það kom, er þeir scnda þelm. Lögberg flytur ekki auglýsingar frá öðr-
um korasölum en þeim sem fullnægja ofangrelndutA skilyrðum.
THE COIjUMBIA PRESS, I/TD.
The Ogilvie Flour Mills Co.
WINNIPEQ, Man. Limitod
Æskja hveitis er sendist til
THE OGILVIE ELEVATOR
Fort William, Ontario
Nýjustu taeki. Rúmar 2.000,000 bushels
SKRIFIÐ EFTIR “SHIPPING BILLS" OG ÖÐRUM UPPLYSINGUM.
Licenced Bonded
Simpson-Hepworth Co.,
Limited
446 Grain Exchange, Winnipeg
Góðir kornsölumenn fyrir bœndur að
skifta við
Hveitiprísamir verða breytilegir og kornsölumenn
geta orðið yður að liði.
VÉR HÖFUM STAÐIST REYNZLU TÍMANNA
Tuttugu og tveggja ára trú þjónusta í þarfir kornyrkju-
manna stendur á bak við nafnið:
Herbert H. Winearls
Aðal skrifstofa: Útibú:
237 Grain Exchange Union Bank Building
WINNIPEG BRANDON
Eins og að undanförnu er mér ant um að komast að sem beztum kjörum
fyrir mína gömlu viðskiftamenn og geta orðið mörgum nýjum að liði í ár.
SKRIFIÐ EFTIR WINEARLS: “HELPFUL HINTS TO GRAIN
SHIPPERS”. NÝ ÚTKOMIÐ. KOSTAR lOc. VIÐSKIFTAMENN
FÁ KVERIÐ ÓKEYPIS. ÞAÐ SPARAR YÐUR PENING A.
KORNYRKJUMENN
pegar ágæt uppskera er I nánd eins og nú er hún, hugsa hændur
að vonum mest um tekjurnar, hvernig þeir geti selt hveltlð tll þess að fá
sem mest I aðra hönd.
Bændur sannfærast um það meS hverju ári, aS ráSlegt sé aS senda
hveltiS I heilum vagnhlössum og aS bezt er fyrir þá aS skifta viS áreiSan-
lega umboSsmenn, sem bera hag þeirra fyrir brjósti og útvega þeim hæsta
markaSsverS, þegar þeir vilja selja hveitiS, skýra þeim frá markaSsverSi
og gefa þeim góSar bendingar.
Bartlett and Langille, 510 Grain Exchange, feru verki sinu vaxnir
og áreiSanlegir umboSsmenn, og bændur geta trúaS þeim til aS selja vel
fyrir sig. Mr. Langille hefir lengi veriS Chief Deputy Grain Inspector.
Geta bændur þvt fyllilega treyst honum til aS líta eftir skoðun, geymslu
og vigt kornsins. Hann lítur sjálfur eftir hverju vagTfhlassi, sem þeim er
sent. peir eru “licensed” and "bonded”, svo bændur geta fyllilega
treyst (^eim.
Drjúga borgun fyrirfram fá þeir, sem vilja geyma hveiti sitt í von
um hærra verS slSar meir.
SkrifiS oss eftir öllum upplýsingum hveiti viSvikjandi.
ötulir umboSsmenn geta veriS til ðmetanlegs gagns fyrir alla
hveitisala. Komist I kynni viS þá og sendiS hveiti ySar til
BARTLETT & LANGILLE
510 GRAIN EXCHANGE, - WINNIPEG
ÞaS væri okkur til ævarandi van-
viröu, ef þaS loforð væri brotiS.
FélagiS sem stendur fyrir sam-
skotunum, hefir aSalbækistöS sína
í Ottawa; en mörg hundruS
manns, sem einnig taka á móti
gjöfum, eru dreifSir út um alt
landiS, jafnvel fram á yztu annes.
SpyrjiS þá uppi. VerkiS sem þjóS-
ræknissjóSurinn hefir af hendi aS
leysa er mikiS og fer sívaxandi.
Jóns Bjarnasonar skóli.
1 þessari viktt byrjar nú skóli
þessi þriSja <árs kenslutímabil sitt.
Hin tvö, sem á itndan eru gengin,
má aS sjálfsögSu skoSa sem aS eins
tilrauna tímabil, og hefir sú raun aS
ýmsu leyti veriS býsna þung, eink-
um hiS síSara áriS, bæSi sakir erviSs
árferSis og þess, aS kenslukröftum J
var í ýmsu ábótavant, þó sérstaklega
þaS, aS formaSur skólans veiktist
snemma á árinu og varS aS vera
burtu frá skólanum um nokkurn
tíma, og eins hitt aS hann varS aS
gefa sig viS öSrum v’erkum, sem |
staSa hans sem þjónandi prests hafSi
óttmflýjanlega í för meS sér. Nú er
þessum anmarka í burtu kipt, þvi
skólaráSiS hefir gert þær ráSstafan- [
ir, aS skólastjóri skuli gefa sig allan
og óskiftan viS starfinu og ekki hafa
önnur störf meS höndurn en þau, er
aS velferS og þroska skólastofnunar-
innar lúta.
Um árangur af árunum liSnu eru
menn ef til vill ekki.á eitt sáttir, en
flestir munu þó kanast viS, aS hann
sé eftir öllum vonunt, bæSi hvaS aS-
sókn aS skólanum snertir og eins
útkoma prófanna á siSasta vori.
Þeir ágallar, sem veriS hafa á skóla-
haldinu, hafa aS sjálfsögSu ekki
fariS fram hjá iþeim, sem stofnun-
inni veita forstöSu, bæSi skólastjóra
og skölanefnd. Mun því alt kapp
v'erSa af þeim á þaS lagt, aS bæta úr
göllunum eftir megni, þó ekki megi
búast viS, aS fullkomnun verSi náS
á einu eSa tveimur árum. Almenn-
ingur hlýtur viS athugun aS kannast
viS þaS, aS jafnvel á þeim skólum
þessa lands, sem elztir eru og margra
ára reynslu hafa fyrir sér, er ýmis-
legt ófullkomiS og stendur til bóta.
Þess vegna er þaS líka, aS alt af er
á hverju ári svo aS segja veriS aS
færa út og víkka verkahring skól-
anna, bæSi barnaskóla og æSri skóla,
eftir því sem augu manna opnast
fyrir þörf á breytingum og endur-
bót. Ekki má því krefjast meira af
þessum nýfædda skóla vorum, Jóns
Bjarnasonar skóla, og jafnvel mætti
búast viS aS landar vorir muni held-
ur sjá í gegn um fingur viS skólann
meSan hann er aS koma sér fyrir og
þreifa fyrir sér á fyrstu tilveruárum
sínum, meS þeirri von og v'issu aS
innan skamms standi hann aS minsta
kosti jafnfætis öSrum slíkum skólum
þessa lands, eSa ef til vill skör frant-
ar aS ýmsu leyti. AS minsta kosti
hvaS íslenzkuna snertir, mun Jons
Bjarnasonar sk'óli bera höfuS og
herSar yfir aSrar stofnanir hér, sem
þá námsgrein hafa á lestrarskrá. Og
sýnir skólaráSiS, aS sú er ætlun jæss
aS svo skuli verSa sem fyrst, helzt
á þessu ári. í Jiví skyni hefir köllun
veriS send til eins af mikilhæfustu
mentamörmum íslands, herra GuSm.
Finnbogasonar, dr. phih, um aS koma
hingaS v'estur og taka aS sér íslenzku
kenslu viS skólann. Og þó ekki sé
aS eg hygg enn komiS fullnaSarsvar
frá doktornum um JjaS, hvort hann
taki kölluninni, eSa þó hann tæki
henni, hvort hann gæti komiS hingaS
strax í haust, þá er þó köllun þessi
vott um þaS, aS forstöSunefnd skól-
ans hér ætlar ekki aS sitja dottandi
aS starfi sínu. Fari svo, aS vonin
um hingaSkomu dr. G. F. bregSist,
Jiá efast eg ekki um, aS leitaS verSur
fyrir sér viS aSra vel hæfa menta-
menn á Fróni um aS taka aS sér
íslenz!ku-k;ensluna á skólanumi, ef
ekki á þessu ári, þá aS minsta kosti
áSur en næsta skólaár byrjar á
komanda ári, 1916.
Þá er og annaS, sem einnig ætti
aS mæla meS skólanum viS fólk
vort á Jæssu hausti. Nú hefir skól-
anum veriS útvegaS rúmgott og
þægilegt húsnæSi, svo engin hætta
er á Jjví, aS illa fari um skólafólk,
i sem þangaS sækir, né heldur aS
kensIustarfiS þurfi aS líSa fyrir ó-
fullkomin og ójwegileg húsakynni,
eins og átt hefir sér staS á liSnu ár-
unum tveimur. Eg hygg aS alt aS
fimtíu nemendur gæti orSiS teknir í
skólann í haust, eSa jafnvel fleiri, án
þess aS of þröngt yrSi þar um þá.
MikiS hefir veriS til kostaS, aS gera
húsnæSi }>etta vel úr garSi, og ekk-
ert ver'Sur sparaS til Jiess aS sem
bezt megi fara um nemendur og
kennara í skólanum.
Þannig hafa nú þeir, sem umsjón
hafa meS þessari stofnun, gert sitt
til aS hún megi verSa aS sem bezt-
um og tilætluSum notum og oss ís-
lendingum til gagns og sóma.
En þá kemur nú til v'orra kasta,
hinna, sem unglinga höfum á J>eim
aldri og meS þau þekkingar-skilyrSi
er útheimtast til þess aS þau geti
4;engiS í Jiennan skóla. Erum vér
reiSubúnir til ]>ess aS leggja skólan-
uni til nemendur? Viljum vér
nokkuS á oss leggja til þess, aS
skólinn megi dafna og þroskast og
ná markmiSi sínu, }>ví, aS ala hér
upp vel ment íslenzkt fólk, sem geti
staSiS jafnfætis öSru námsfólki þessa
lands, aS því viSbættu aS þaS sé
mentaS í íslenzkum fræSum og þyki
sómi aS því aS geta talist íslending-
ar?
Eg efast ekki um, aS margi'r vilja
mikiS á sig leggja til þess aS fyrir-
tæki þetta, Jóns Bjarnasonar skóli,
fái blómgast, og bendir aSsóknin
aS honum á árunum tveimur, sem
hann hefir þeg'ar starfaS, greinilega
í þá átt. Þá bera og fjárframlögin
til skólasjóSs gleSilegan vott um hug
þann, sem almenningur þjóSar vorr-
ar hér vestra hefir til þessa afar
þýSingarmikla máls. Hv'ernig aS-
sókn aS skólanum muni verSa á
þessu ári, er mér ekki kunnugt, en
haft er eftir skólastjóra, aS útlitiS
um Jxilanlega aSsókn sé viSunanlegt.
Vonandi er því, aS námsfólk vort
fjölmenni á skólann í liaust, og þaS
svo, aS ekki þurfi framar aS bera
neinn kvíSboga fyrir því aS skólinn
komist ekki á fastan fót aS þessu
JjriSja reynsluári liSnu.
Skóli þessi er sameiginleg eign
vor. HeiSur hans er vor heiSur og
vansæmd sömuleiSis. Vér hinir
eldri, sem börn eigum, berjumst viS
]>aS i lengstu lög, aS fæSa þau og
klæSa sómasamlega. Skólinn ])essi
er, ef svo mætti aS orSi komast,
barn, er allir Vestur-ísledingar eiga,
og þv'í er sú skylda hvílandi á oss
•öllum, aS sjá honum fyrir sóma-
samlegu uppeldi. Þar sem föreldrin
eru svo mörg, er ekki aS óttast, aS
vanhöld verSi á uppeldinu. Þetta
hefir nú, eins og áSur er á vikiS,
þegar sýnt sig mjög greinilega,
aS þvi er snertir klæSnaSinn, húsa-
skjól, o. s. frv. Fjárframlög landa
vorra benda á, aS þeir ætlast til, aS
þetta bam þeirra, skólinn, skuli
verSa sómsalamlega til fara. En
ekki er þaS einhlítt nokkru barni, J>ó
þaS hafi hlý og góS föt. ÞaS mundi
fljótt láta á sjá, ef skortur væri á
næringunni til viShalds líkamanum.
En næring sú, sem hverjum skóla er
lífsnauSsynleg, ef hann á aS þrosk-
ast, er nemendur. AS ]>ví er snertir
þessa þörf, efast eg.ekki um aS fólk
v'ort sýni jafn lofsverSan áhuga eins
og á ])ví aS sjá skólanum fyrir hin-
um ytri þörfum hans. Hin mikla
uppskera, sem bændur í sveitunum
hafa J)egiS á þessu ári, og hiS góSa
verS á öllum afurSum sveitabónd-
ans ætti aS verSa þeim hvöt til aS
senda börn sín á skólann, aS minsta
kosti ])au af þeim, sem sækja þurfa
mentun sína til bæja á hina æSri
eSa undirbúnings-skóla.
HvaS oss íslendinga hér í Winni-
peg snertir, þá ætti oss aS vera ljúft
og innan handar aS stySja skólann
meS því aS senda þangaS þau af
börnum vorum, sem á því reki eru
aS geta notiS þar mentunar. ÞaS
ætti aS vera nóg af sltkum ungling-
um meSal íslendinga hér til aS fylla
skólann, án þess nokkur nemandi
kæmi aS. En v'iS slíku er nú ekki
aS búast, bæSi vegna þess, hve ár-
ferSi er erfitt þeim er í borgum
búa, og vegna margra annara kring-
umstæSna. Meir en helmingur þeirra
nemenda, er á skólann gengu í fyrra,
var heimilisfastur í Winnipeg. Og
var þaS mjög viSunanlegt. Ekki
mætti miSur vera á þessu ári, þó
kringumstæSur fólks hér séu ef til
vill enn lakari en í fyrra. Hér eru
margir sem vel mega viS því aS
leggja fram skólagjald fyrir börn
sín, og eflaust verSa þeir ekki sv’o
fáir, sem ekki horfa í aS leggja á sig
þau aukaútgjöld til þess aS láta börn
stn ganga á Jóns Bjarnasonar skóla
á komanda v'etri.
Eg veit af nokkrum unglingum hér
í bæ, sem á síSastliSnu vori tóku
próf upp úr 8. bekk barnaskólans, en
sem aS minni hyggju eru of ung til
þess aS byrja nám í undirbúnings-
skólum, eink'um J)ar sem sum af ])eim
eiga á komanda vetri aS búa sig und-
ir fermingu aS vori. ÞaS er í flest-
um tilfellum óhyggilegt aS ofþyngja
börnum á fermingaraldri meS því aS
ætla ]>eim aS skila prófi í undirbún-
ingsdeild eftir þann vetur, sem þau
eiga aS búa sig undir fermingu. Ann-
aShvort námsskeiSiS eSa jafnvel bæSi
hljóta aS líSa viS þaS. Og heldur
vildi eg fyrir mitt leyti, aS barn mitt
öSlaSist sæmilega þekkingu í kristnum
fræSum fyrir ferminguna, en þó þaS
gæti slysast gegn um fyrsta bekk miS-
skólanna á kostnaS kristindómsj)ekk-
ingar sinnar. En til þess nú aS halda
þeim aS uppbyggilegu námi, v'æri aS
minni hyggju ákjósanlegt, aS láta slík
börn stunda nám i hinni almennu
deild Jóns Bjarnasonar skóla, þeim
sjálfum til mikils gagns og án þess
aS tefja til muna fyrir kristindóms-
námi þeirra. — Vitnalega geta ís-
lenzkir unglingar hér fengiS ókeypis
mentun sína á millibilsskólum bæjar-
ins, aS islenzkunni undanskilinni, —
og er h.ún ekki j)ess virSi, aS eitthvaS
sé Iagt á sig fyrir hana? Landar
vorir hafa svaraS ])eirri spurningu
sjálfir meS J)vi aS kom á fót um-
ræddri skólastofnun. Vonandi siá
þeir því um, aS nemnndur ekki
skorti, annars næSu framlögin til
skólans ekki tilgangi sínum.
Winnipeg, 28. Sept. 1915.
S.
Blómskrýdda heiðin.
SumariS var á förum. en heiSin
stóS í blóma sínum. 1 greina-
flækjunni á milli runnanna, skreiS
ótölulegur fjöldi af bjöllum og bý-
flugurnar hengu á rauSu blóm-
unum alt um kring og báSu um
hunangsdropa.
“KomiS bara inn,” sögSu blóm-
klukkumar, “enn þá er dálítiS eft-
ir. ÞiS getiS tekiS á meSan nokk-
uS er eftir skiliS. Drottinn hefir
gefiS ykkur þaS til þess aS þiS,
verur hans, gætu notiS Jæss.
Og býflugurnar flugu suSandi
inn og fengu eins mikiS og þær
gátu kornist meS, en rauSu blómin
brostu glaSlega yfir kostgæfni
J)eirra og iSjusemi.
Sólin steypti glóandi geislum
yfir sléttuna og sterkur ilmur
blómanna steig upp frá heiSinni.
Vindurinn haf^i gengiS til náSa
svo alt var hljótt og kyrt. Þegar
minst varSi heyrSist skóhljóS. Há
og grönn og sólbrend stúlka nálg-
aSist. Langir, glóbjartir lokkar
liSuSust niSur um herSar hennar
og körfu bar hún á handleggnum.
Hún var rjóS í anidliti og móS af
göngunni og settist því niSur ttí
aS hvíla sig. Hún stuldi olnbog-
unum á 'hnén og hallaSi höfSinu
fram á hendur sér. MeS dreym-
andi augnaráSi leit hún yfir blómi
skrýdda sléttuna og hugsanimar
brutust fram í orSum.
“HvaSan er blómskrýdda heiSin
komin?" sagSi hún.
Enginn svaraSi, J>ví ekkert
mannlegt eyra var neinstaSar í
margra mílna fjarlægS.: Hún lok-
aSi augunum og stöSugt snérust
htigsanir hennar unt sama etniS:
“HvaSan er blómskrýdda heiSin
komin ?” 'Enn þá einu sinni opnaSi
hún augun og litaSist um; svo
sofnaSi hún.
“Eg skal segja þér þaS,” suSaSi
stór fluga; en stúlkan strauk
hana af vanganum án þess aS
vakna.
“Eg skal segja þér J)a5,” sagSi
býfulga og skreiS varlega eftir
gulbjörtu lokkunum þangaS til
hún kom rétt aS eyra stúlkunnar;
hún hafSi alt af lialdiS. aS menn-
irnir væru heyrnardaufir. Svo
hóf hún sögit sína um blóm-
skrýddu heiSina:
Fyrir mörg hundruS, árum,
mælti hún, var 'hér eins langt og
augaS eygSi sandur, sandur og
ekkert ncma sandur- Á einstöku
staS sást lágvaxiS og kyrkings-
legt grenitré. Þau vissu ekki sjálf
hvemig þau höfSu komist út á
sandauSnina, en drógu ]>ó fram
lífiS J>ó litlu væri úr aS velja. Oft
tindu fuglar frækorn af trjánum
og flugu burt meS þau, en þegar
fræiS féll í heitann, þurran sand-
inn, harSnaSi hýSiS og skorpnaSi
og drógst saman; hér gat og
mátti enginn frjóangi láta sjá sig,;
i Jæssari auSn mátti ekkert blóm
hugsa til aS draga tram lífiS.
“ÞaS er leiSinlegt,” sögSu svöl-
urnar og storkarnir, þegar þau
flugu yfir sandauðnina á haustin
til ‘hlýrri landa. “ÞaS er.slæmt,”
sögSu býflugurnar oft J>egar Jxer
CANADfl®
FINEST
TNEATSS
Alla þessa viku
Tvisvar á dag kl. 2.30 og 8.30.
Fyrsta sinni sýnt í Canada, hin mikla
hreyfimynda sýning af
Via Wireless
Eina viku byrjar 4. Okt.
Mats. Miðvikudag og laugardag
Oliver Morsco sýnir gamanleikinn
Peg O’ My Heart
Ágætis leikendur, þar á meðal Mi*» Kitty
O’Connor, sem leikur “Peg"
Kvöldsæti $1.50 til 25
Mat.-sæti $1.00 til 25c
Sætasala byrjar Föstud. kemur kl. 10 f.m.
fóru suSandi umi í sólskininu.
“HvaS er slæmt?” spurSi kyrk-
ingslega grenitréS, og þegar bý-
flugurnar sögSu: “Nú, aS hér em
engin blóm,” snéri það sér viS og
sagði í bræði sinni: “Nægir ykk-
ur ekki aS hafa mig?” “Nei, nei,”
hrópuðu býflugurnar lilæjandi,
“okkur þykir aS vísu mjög gamaji
aS heimsækja þig, en J>ú getur ekk-
ert gefið okkur til aS lifa á.”
Sólin sá og skildi aS J>ær höfSu
rétt aS mæla og langaði svo hjart-
anlega til aS hjálpa J>eim. Hún
átti marga kunningja nær og fjær
og spurS i rósir og' gleym-mér-ei
hvort Jxer vildu ekki gera góSverk,
taka sig upp og setjast aS á heiS-
inni.
“HeiSinni ?” spurSu blómin
fögru og ilmsætu. “HvaS er þaS?”
“ÞaS er stór landspilda. Þár
hafiS þiS nóg undantæri, enginn
þrengir aS ykkur og þar getiS þiS
látiS ykkur líða vel,” sagSi sólin.
“HvaS fáum viS til matar?”
spurSi rósin. “Já, og hvaS fáum
viS aS drekka?” spurSi gleym-mér-
ei.
ÞaS komu hrukkur á enni sól-
arinnar og hún sagði:-“Nei, börn
mín góS, eg get ekki skrökvað.
ÞiS fáiS ekkert nema þurt brauS
aS eta og varla einn einasta vatns-
dropa aS drekki.” Rósin og gleym-
mér-ei hlógu þá svo hátt, aS for-
vitrar svölur flugu til og spurðu
meS ákafa hvað um væri aS vera.
Sólin varð fyrir svörum og var
stutt í spuna: “Ekkert!” sagði
hún og svölumar flugu aftur sína
leiS.
“LátiS ekki svona heimskulega,”
sagSi 'hún viS blómin mieS gremju-
svip. “Öllum er ]5ó heimilt að
spyrja.”
Þegar vorið kom og dagarnir
lengdust fór sólin til anemónanna
og fjólanna og spurði hvort þær
vildu ekki fara út á heiðina. ÞaS
var svo ótölulegur grúi af þeim
blómum, að henni þótti líklegt, að
einhver úr hópnum villi gefa sig
til.
“Er skógur }>ar?” spurðu ane-
mónurnar. “og mjúkur, rakur
mosi?” spurðu fjólumar- “Nei,”
sagSi sólin og þrýsti gullnu húf-
unni niður á hnakkann.
Anemónurnar hristu höfuðin og
fjólumar hnussuðu, en sólin lokaSi
sig inni í herbergjum sínum og
lét ekki framar sjá sig ]>ann dag-
inn.
“Blómin eru orðin kenjótt af
sællifinu í hinum frjósama jarS-
vegi,” sagði sólin viS sjálfa sig.
“Eg ætla aS leita fyrir mér i
mögru sveitunum og vita hvort eg
finn J>ar ekki þaS sem eg er að
leita aS.” Hún beiS haustsins, því
J>á var skrúðiS ekki jafn mikiS og
um há-sumariS. Hún fór áleiðis
niður aS hafinu og J>ví nær sem
hún kom ströndinni, því færri voru
blórnin.
“Hér er Jx’) ofurlítið eftir af
lítillæti,” sagði sólin ánægjulega
og helti geislum sínum ínn á milli
sandhólanna, þar sem nokkrar
rauðar sandklukkur héngn á brún-
utn stönglum á milli grænna og
hálfskorpnaðra blaða.
“Langar ykkur til aS litast um
lengra upp í landinu?” spurði sól-
in.
“Æ-nei,” sagði stærsta jurtín.
“Okkur líður svo vel héma. Hér
er sandur og hér er sólskin/
Meira ])urfum viS ekki meS.”
“En þaS hvorttveggja getiS þiS
fengiS þar líka og þar þurfiS þiS
ekki aS J>ola salta- loftið,” sagði
sólin meS ákafa.
“Nei, okkur líður vel hér,” sagði
gamalt heiðarblóm: “viS viljum
eyða hér því sem ettir er ætinnar?'
“GeriS J)aS fyrif mig, aS koma,”
sagSi sólin innilega, “geriS þaS fyr-
ir mig og býflugurnar; JnS vitið
að þær eru ákaflega iSnar. ÞiS
gerið guði J)ægt verk meS J)vi aS
koma.”
“Þá skulum viS koma,” hrópuðu
nokkrar ungar jurtir og þegar sól-
in opnaði hurSina næsta morgun,
stóSu J)ær með nesti og nýja skó
fyrir utan dyrnar. Hún var svo
glöS yfir því, aS hafa tekist aS
telja þeim hughvarf. Hún kendi
þeim ýms heilræSi og hélt aS J>aS
væri heillaráS fyrir J>ær aS hafa
meS sér sólhlífarnar, sem strand-
Albert Gough Supply Co.
Wall Street and Kildonan West
ALSKONAR BYGGINGAEFNI
Talsimar: Sher. 3089 og St. Jonn 2904
SEGID EKKI
“EG GET EKKI BORGAD TANNXÆKNI NÚ.”
Vér vitum, að nú gengur ekkl alt aB óskum og erfltt er aC eignaat
skildinga. Ef til vill, er oss þaC fyrir beztu. I>aC kennlr oss, sena
verCum aC vinna fyrir hverju centi, aC meta gildi penlnga,
MINNIST þess, aC dalur sparaCur er dalur unninn.
MINNIST þess einnlg, aC TENNUR eru oft meira vlrCl en penlngar.
HEILBRIGÐI er fyrsta spor tll hamingju. I>vl verCiC þér aC vernda
TENNURNAR — Nú er tíminn—liér er staðurinn til aC lúta yeia Til
tennur yðar.
Mikill sparnaður á vönduðu tannverki
EINSTAKAR TENNUR $5.00 HVER BE8TA 23 KAR. GULL
$5.00, 22 KARAT GULLTENNUR
Verð vort ávalt óbreytt. Mörg hundruð manns nota sér hið lága verð.
HVERS VEGNA EKKI pO 1
Fara yðar tilbúnu tennur vel?
eCa ganga þœr tCulega úr skorCum? Ef þær gera þaC, flnnlC þ& tann-
lækna, sem geta gert vel vtC tennur yCar fyrir vægt verð.
EG sinni yðnr sj&lfur—Notlð fimt&n ára reynslu vora vlð tannlaeknlngar
$8.00 HVALBEIN OPID A KVÖLDUM
DE. PARSONS
McGREEW BLOCK, PORTAGE AVE. Telefónn M. «»«.
Grand Trnnk farbréfa skrifstofn.
Uppl yflr

\T * • •• !• timbur, fialviður af öllum
Nyjar vorubirgðir ^ geirettur og ai$-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar með margvís-
legri tilbreytni. Komið og sjáið vörur vorar. Ætíð glaðir
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
------------------- Limited ■' - ...
HENRY AVE. EAST
WINNIPEG
Þetta
erum yer
Tbe Coast Lumber
Yards, Ltd.
185 Lombard St.
Phone M. 765. Þrjú yards
J>ystlarnir höfðu gefiS J>eim. Svo
kysti hún þær blíðlega og sagö'í: \
'V‘eriS hughraust, bömin góS; eg
verð hjá ykkur. ÞiS sjáiS mig
allan daginn og eg skal biðja
manninn minn, mánann, aS líta
eftir ykkur á nóttunni og sjá ykk-1
ur fyrir næturskýli-”
Svo lögðu heiSarblómin á staS;
sjóvindurinn fylgdi þæim á leiS
og öldurnar hrópuSu við raust:
"Líði ykkur vel.” A síSasta sand-
hólnum snéru þau sér enn við og
gátu varla tára bundist er þau
rugsuðu um bústaðinn nýja og
mintust þess, aS ])au áttu aldrei
framar aS fá aS sjá gömlu æsku-
stöSvarnar. Sólin sá sorg þeirra
og hrópaSi úr hæðum: “Þið
eruS aS gera guSi Jwegt verk.”
“LandiS lá brosfagurt og bjart
fram undan þeim og þau dáðust
aS allri dýrSinni, sem þau höfðu
aldrei áSur séS; en aldrei námu J>au
staSar. A 'hverju kveldi vísaSi
máni ]>eim til sængur og á hverj-
um degi starSi sólin brosmildum
augum á þau og hvatti þau til aS
hraSa sér sem mest. Austanvind-
urinn heimsótti þau oft. Hann
var svo hýr og glaður og lofaSí
J>eim aS sitja á vagninum hjá sér.
Þau hlutu innan skamms! að kom-
ast þangaS sem ferðinni var heitiS.
Þau hvildu sig undir litlu, kyrk-
ingslegu grenitré og J>aSan sáu þau
hina viSáttumiklu sléttu, sand og
aftur sand. En litlu blómin létu
ekki 'hugfallast. Þau settust aS
hvert á sínum staS, eitt hér og ann-
aS þar, en ekki lengra hvert frá
öðru en svo, aS þau gátu talaS
saman um gamla helmiliS. Sólin
létti raunir þeirra aftir mætti, hún
skein svo milt og blitt og var miklu
hlýrri en hún átti aS séfr um þetta
leyti árs og litlu, lítillátu jurtimar
undu hag sínum hiS bezta.
En J>egar dagarnir styttust og
æfi litlu, rauðu blómanna var á
enda sagSi sólin viS gömlu ræturn
ar niSur í jörðinni: “A1 svo önn
fyrir ungu rótunum, aS J>ær geti,
þegar sumariS kemur, sent lyng-
börnin sín upp á jörðina, upp í
ljósiS og lífið; þvi mest er undir
uppeldinu komiS.” Gömlu rætum-
ar létu þessa áminning ekki inn
Það kostaryður EKKERT
að reyna
Record
áSur en þér kaupiW rjómaskilvinda.
RECORI) er einmitt skllvlndan,
sem bezt á vitf fyrir bændur, er hafa
ekki fleirl en
6 KÝR
Þegar þér reynitS þessa vól, munuð
þér brátt sannfærast um, aS hún
tekur öllum ÖÖrum fram af sömo
stærtJ OK veröl.
Ef þér notitt RECORD, fál« þér
meira smjör, hún er auftveldarl
metiferöar, traustarl. auöhreiusaöri
og seld svo lágfu veröi, aÖ atSrir *eta
ekki eftir ieikiö.
SkrifiÖ eftir söluskilmálum og ÖII-
um upplýsinKum, tii
The Swedish
Canadian Sales Ltd.
234 Logan Avenue, Wlnnipes.
um annaS eyraS og út um hitt.
I'ær hvöttu böm sín meS orSum
og eftirdæmi, svo J>au urSu iðinn
og lærðu aS búa til vökva handa
býflugunum fyrir sumariS. Hver
klukka varS aS hafa sinn hunangs-
lúkar. .
Veturinn var kaldur og strang-
ur. Stormar þyrluðu sandinum
hátt í loft upp og síðar varS alt
snævi þakiS. Snjórinn var svo
])ungur, að hann beygði greinar
grenitrésins þétt aS jörS niSur.
Sjaklan brosti sólin viS nýbyggj-
unum; en Jæir létu þaS ekki á sig
fá; Jæir voru frá blautu bams-
beini vanir viS langan vetur og.
kaldan. *
Þegar vorið kom hópuðust alls-
konar flugur i stórum skörum
umhverfis heiSarblómin. Og
Jægar .haustiS kom og rauðu blóm-
kollarnir drúptu höfði á stöngl-
unum, hver meS sinn hunangsbik-
ar, þá létu býflugumar ekki á sér
standa að sjúga hunangiS-
Að einu ári liðnu var fjöldi
heiSarblóma kominn upp úr sand-
ínum. Rótin gaf hverju bami
góða og alvarlega áminningu í
heimanmund. Því var þaS, að þau
komu upp úr jörðinni meS Jæim
einbeitta ásetningi aS gera skyldu
sína. Því vögguSu klukkurnar sér
svo yndislega og brostu svo sætt
og milt, þegar sólin kysti Jwer.
Ár og aldir hafa liðið. Rætum-
ar hafa sent afkomendur sína út
um alla sandbreiSuna og þakiS
hana. Þannig varS blómskrýdda
heiSin til.
Býflugan þagnaði og litla stúlk-
an opnaSi augun. Hún starði út
yfir ‘heiSina og var hissa. ÞáS
suðaSi í lofti og á jörSinni skriSu
ormar og bjöllur. Hún reis var-
lega á fætur. Hún hafði Jxi von-
andi ekki sært einhverja rótina!
Hún leit enn þá einu sinni brosandi
yfir blómbreiðuna, hleyfti glaðlega
brúnum og kinkaði kolli. Nú
vissi hún hvaSan blómskrýdda
lieiðin var komin.