Lögberg - 01.06.1916, Page 7

LÖGrBERG, FIMTUDAGINN 1. JUNI 1916.
7
Rœða
Flutt að Markerville 19. apríl 1916.
af Jónasi J. Húnford.
■NiBurl.
En ske íná, aS þeim sem mest
hafa haldiö fram þeirri lúalegu
skoöun, aö alt íslenzkt, og hvað
annað, sem einkennir oss sem þjóð,
þurfi sem fyrst að hverfa, detti í
hug, þegar minst er á menta fram-
farir vorra ungu manna og kvenna,
að bera það fyrir, að fólk þab, hafi
nú líka sett til síðu móðurmál s'itt,
og önhur þjóðar einkenni og sé nú
horfið inn í hérlent þjóölíf, hafi litla
eða enga meðvitund um þjóöina
sina eða móðurmálið og vilji ekk-
ert sinna neinum ræktarskyldum i
þá áttina, já, og einmitt þess vegna,
séu þeir nú búnir að hefja sig svona
hátt í menningarstiganum. En
kæmi nú nokkrum slíkt í hug, þá
væri það einmitt ranghverfan á
sannleikanum, öldungis gagnstaett
því raunverulega; það má óhætt
fullyrða að unga lærdómsfólkið
hafi lagt talsverða rækt við móður-
mál sitt og þjóðerni og tileinkaö
sér þaö, og það að eins með vilja-
þreki og ástundun, í hjáverkum við
annan lærdóm, og það er aödáunar
vert, hváö því hefir unnist; vér
höfum séð þaö, sumt af því að
minsta kosti, rita hreina og lýtalitla
íslenzku, og þó er það flest uppalið
í þessu landi. Eöa, hverjir eru
þeir, sem nú bera mest fyrir brjósti
móðurmálið og þjóðernið? . Sem
hvetja nú til, að vernda það, og
halda því sem lengst við líði, að unt
er? Þaö eru menn, sem alizt hafa
upp í þessu landi, og hafá tekið lær-
dómspróf sín á skólum þessa lands;
þeir hafa ekki—svo mér sé kunnugt
—, lesið á málfræðisskólum Norð-
urlanda, en samt hafa þeir náð
góðum tökum á íslenzku máli, verk
þeirra sýna, að þeir rita góða ís-
lenzku, og á sumum svæðum henn-
ar, ágæta, og ekki verður séð, að
þessum mönnum, hafi hún orðið að
farartálma, né stáðið þeim fyrir
þrifum; eg hygg þeir séu viöur-
kendir, vel lærðir menn, og aldrei
munu þessir menn, bera kinnroða
fyrir íslendings nafnið. aldrei reyna
að telja sjálfum sér né öðrum trú
um, að þeir séu eitthvað annaö;
ætíð munu þeir vilja reynast: sann-
ir íslendingar. En víst er um það,
að íslenZkan er í stórri afturför hjá
Vestur-íslendingum; daglega mál-
ið er að verða óhreint og afskræmt
og bókmáliö vestur-íslenzka er að
taka á sig óíslenzkulegan blæ, jafn-
vel þó orðin séu islenzk, og þessu
heldur áfram, ef ekki verður veitt
viðnám nú þegar í nálægri tíð. Það
ætti engum að dyljast, að það kem-
ur að litlum notum, þótt nokkrir
mentamenn kynnist dá'ítið islenzk-
um bókmenum; þaö bjargar ekki
íslenzku þjóðerni, svo nokkru sé
nær.
Til aS vernda þjóðernið, er fyrsta
og stærsta skilyrðið, aö vernda móð-
urmáhS. En erfitt mun þaö rcyn-
ast, eins og horfurnar eru nú orSn-
ar, en ómögulegt finst mér það elcki,
það er framkvæmanlegt. einung.s,
ef allir Vestur-íslendingar vilja nú
rétta hverir öðrum bróSurhendina.
til að vinna þetta þarfa verk með
einum huga, vinna það af ræktar-
skyldu og ást á þjóS sinni og ætt-
landi. (Þaö er spá min aS íslending-
ar, verði sjálfir meö ráði og dáS,
aS hrinda J>essu máli í framkvæmd,
og annast ]>að að öllu leyti, ellegar
verði því aldrei bjargað; þaS er svo
sjálfsagt og eðlilegt, þaö er þeirra
sérmál, sem þeir verða sjálfir að
annast og afgreiSa.
Nokkrir hafa haldið fram þeirri
skoðun, að koma islenzkunni inn á
þjóðskólana, sem námsgrein, en
þótt þaS tækist, er ekki fljótséð
hvað ynnist meö þvi, nema ógagniS
eitt, enda brestur sum skilyrði til
slikrar kenslu, og mun ,svo verða
lengi. — Nær væri að fá íslenzka
tungu viðurkenda námsgrein, á æSri
skólum þessa lands, það myndi mik-
ið gagn gera, þótt það heldur ekki
fullnægði nauðsyn málsins.
ÞaS hefir oft veriS talað um
íslenzkan háskóla hér vestra, og
einn slíkur—Jóns Bjarnasonar skóli
—er nú oröinn til og starfræktur,
en betur má ef duga skal; eg hygg,
aS reynslan muni leiða það í ljós.
AS setja á stofn, háskóla, sem væri
eign allra Vestur-íslendinga, óháð-
an allri flokkaskiftingu, hvort sem
væri pólitískri, kirkjulegri eSa
hverskonar öðrum sérstæSum félög-
um, væri opinber sameign allra
Vestur-íslendinga, starfræktur af
þeim mönnum, sem væri vaxnir því,
aS kenna íslenzka tungu málfræöi-
lega og bókmentir Norðurlanda m
fl., svo ábyggilegt væri, virðist
vera stofnun, sem hefði áhrif á
þjóðemis viðhaldið, og hennar var
J>örf löngu síðan. Þó er ekki að
gjöra ráð fyrir, að sá skóli nægði
til, aS bæta aS öllu úr því sem að
er orðið; afnot hans gætu ekki orð-
iS svo víötæk; ýmsar hindranir
yrðu á því, aS meiri hluti hinnar
ungu kynslóðar, gæti með nokkru
móti notfært sér hann, en miklu
góðu og nytsömu gæti hann komiS
áleiöis.
Eg held að í hverju íslenzku
bygðarlagi þurfi skóla, þó í smáum
stýl væri, að eins stuttan tíma ár-
lega, þar sem unglingarnir gætu
fengið vakning til þjóöernis meS-
vitundar og uppörvun til ræktar-
skyldu, fengju nokkra tilsögn í ís-
lenzku og sögu þjóSar sinnar m.fl.;
auðvitaS yrði hvert bygðarfélag að
annast sinn skóla.
En nú komum vér, að þeim þrep-
skildinum, sem erfiðast mun að
stíga yfir; að vekja og glæða rækt-
arskyldu hinna yngri, viS móSur-
máliS og þjóð sína, undir því finst
mér lang mest komið, án þess
veröur öll móðurmáls kensla gagns-
lítil, en torsótt mun slíkt verða, sem
ekkert er undarlegt; þeim yngri er
mikil vorkunn. , (Þótt þjóðemis til-
finningin sé að visu sterk, hjá þeim
sem fluttu handan um haf, svo
sterk, að þeir gætu ekki eytt áhrif-
um hennar aS öllu, þótt þeir vildu;
því þaS er sannleikur, sem skáldið
segir: “Þó þú lang-förull legðir sér-
hvert land undir fót, bera hugur og
hjarta, samt þíns heima-lands mót”.
En þessu er nokkru öðru vísi variS,
með afkomendurna. Þeir eru
fæddir hér í þessu landi, og hafa
alizt upp í þvi, þetta innrætir hjá
þeim nokkuð aSra þjóðernis tilfinn-
ingu, en foreldrar þeirra hafa. Þeir
skoða ]>etta land sitt land, og sam-
tíðar þjóðina sína þjóS.
Eg hefi nú oröið fjölyrtari um
þetta mál, en kannske góðu hófi
gegnir; en þótt eg sé nú orSinn
herfang elli og eySileggingar, þá
samt er mér ekki sama um framtíð
minnar kæru íslenzku þjóðar; mér
er þungt að hugsa um, ef hún yrði
að úrættuðum kynvillingum, en það
hygg eg hún veröi, svo framt ef
ekki er betur fyrir séS; kynfestan
getur bilað og kostir hennar rýmað,
ef ekki er að þeim hlúð og um þá
varöað, eins og þeir eiga skilið.
Eg lýk svo máli mínu, með þeirri
alvarlegu ósk, aS allir Vestur-ís-
lendingar athugi: Hvert stefnir,
meS þeim bjargfasta ásetningi, að
vinna allir i bróSerni, aS viShaldi
þjóðernis vors og móSurmáls, án
þess, aS láta blekkjast af flokka-
drætti né skoðanamun, einungis með
þeim fasta ásetningi, aS vinna hér
sem mest og bezt gagn, sem sannir
íslendingar.
Lengi blómgist íslenzkt þjóðerni
meðal vor, lengi lifi vort göfuga
móSurmál, lengi lifi minningamar
um gamla ísland.
Svo býð eg ykkur öllum góöa
nótt, og óska yður farsældar og
gleði á nú i hönd farandi sumri. —
I Búnaðarmál |
Hft’t 'í’ ♦ -1' ♦ '1' ♦ H4H
Bindaratvinna hnýtt um háls bccnda
Niöurl.
Frá því aS hampræktin byrjaöi í
Yucatan fyrir tiltölulega stuttum
tíma og þangað til snemma áriS
sem leiö, var hampurinn seldur
hverjum sem kaupa vildi með sann-
gjörnu verði, sem aSeins stjómaðist
af eSlilegri eftirspum. Hamprækt-
armenn seldu óhindraS til k^up-
manna og þeir seldu aftur til hamp-
spunamanna í Ameríku.
Með þessu fyrirkomulagi blómg-
aðist hampverzlunin í Yucatan
þannig að allir sem hlut áttu að
máli höföu sinn skerf af ágóðanum;
jafnvel þegar hinir hlutar Mexico
voru í ófriði og hörmungum.
Útflutningur á hampi til Banda-
ríkjanna óx úr 528,246 klyfjum árið
1902 upp í 964,862 klyfjar 1914.
Hampbændumir græddu stórfé.
Margar tilraunir voru gerðar til
Jæss að koma einokunarverzlun á
Yucatan hampinn; en þær mis-
hepnuðust.
ÁriS 1912 stofnaöi þingiS i
Yucatan nokkurs konar deild eða
nefnd, sem kölluö var “Commision
Reguladora del Mercado de Hene-
*ven”. IÞaS var nefnd til Jæss að
koma á einókun með hampinn. En
þetta hepnaSist einnig illa.
Hampbændurnir vildu heldur
skifta við hvem sem var frjálst og
óbundiS, þvi sú aöferö hafði auög-
að þá og komiS undir þá fótunum.
Svo varð alvarleg sundrúng i
stjóminni í Yucatan í febrúar mán-
uðu 1915 og var þá hampverzlun
öll hindruð alt í einu. Hampurinn
hafSi verið seldur aSeins frá einni
höfn, Progreso, en þar hætti öll
verzlun. í þessu óefni leituSu öll
bindaratvinna félög til stjórnarinti-
ar í Washington, þar á meöal Al-
þjóða uppskeru félagið, verkfæra
salamir og bændafélögin og skýrSu
frá því hversu áriðandi J>aö væri,
ef ekki ætti að eyðileggjast öll upp-
skera í Bandaríkjunum 1915 að
þetta yrði lagaS, og verzlun aftur
þyrjuð í Progreso.
Tafarlaust var brugöið viS af
Washington stjórninni og var farið
aS semja við Mexico stjómina.
Eftir nokkrar vikur var verzlun-
ar haftið leyst og hófst þá afar mik-
il hampverzlun á ný frá Progreso
höfninni til Bandaríkjanna.
En þaS varð í sambandi viS
stjórnaróeirðirnar í Yucatan að
hampverzlunin' var ekki lengur
frjáls verzlun. Einokun sú sem
verið hafSi á hampinum 1915 varð
stöðug einokun og svo um
hnúta búið í september og október
að svo skyldi vera, og var sú stefna
varin af herstjórinnni í Ýucatan,
og vann hún með aðstoð félagsins
sem kallaði sig Commision Reg-
uladora og sambandi nokkurra
amerískra bankamanna.
iNú er svo komiS aS enginn bóndi
í Yucatan selur eitt einasta pund
af hampi öSruvísi en í gegn um
“Commision Reguladora”. Her-
stjórinn í Yucatan er formaSur
nefndarinnar. Hann útnefnir
stjómendur nefndarinnar og getur
rekiS þá þegar honum sýnist.
Ekkert þing hefir komið saman í
Ýucatan í þrjú síðastliöin ár. Lög
eru sarrtin, þau sett í ’gildi og þeim
framfylgt af herstjóminni, sem
stendur á bak viS “Commision Reg-
uladora”. Yucatan nefndin ræður
fullkomlega verði á hampinum.
Ameriska bankafélagiö hefir
$2,000,000 höfuðstól. ÞaS var
stofnaS af bankamönnum i New
Orleans og hafa þeir boriö þaS
fyrir rétti að J>eir hafi fengið sem
byrjunarlaun $1,000,000 virði af
almennu hlutafé fyrir ómak sitt.
Fyrir rétti í New York hafa stofn-
endur félagsins neitað að segja til
nafna þeirra er hluti eiga í félaginu
nema prívatlega fyrir efrideildar-
nefndinni einni saman. Þessi ein-
okun þykist ekki vera háð Sher-
mann lögunum um einokun; því
þótt höfuðstóllinn sé í Ameríku,
þá er samsæriö sem gert er til J>ess
að hindra frjálsa verzlun upphugs-
að og framkvæmt í Ýucatan.
Áhrif þessarar einokunar em
þegar orSin þau aS hampsverSið,
sem aldrei hefir orðið hærra en
Syí cent pundið í New York, er nú
komið upp í cents, og fulltrúi
nefndarinnar í Ameríku hefir lýst
því yfir aS hún geti hækkað verðiS
upp í 10 cent ef henni svo sýnist.,
Ahrif hampeinokunarinnar hafa
þegar veriÖ mikil, bæði að því er
þá snertir sem bindara tvinna selja
og bændurna sjálfa. Margir hamp-
spunamenn hafa hækkaS veröið um
iy2 til 2y2 cent pundið.
Formaður einokunarinnar hefir
hvað eftir annað lýst því yfir að
eins cents hækkun á tvinnapundiö
kostaði komyrkjumenn ekki nema
$2,00—$3.00 á hvefjar 100 ekmr
og væri þaS alls ekki tilfinnanlegt.
Reikningsfróöir menn og sér-
fræðingar í þeirri grein hafa reilcn-
aS það út aS sú hækkun á hampi
sem einokunin hefir þegar valdið
kosti NorSur Dakota bóndann ekki
minna en $500,000 (bálfa miljón)
4 ár.
Og hver fær þenann ágóða?
Auk þess sem bankamennimir
græða á því, er því haldiö fram aS
þessi stóra fjárupphæð sem skrúf-
uð er út úr kornyrkjubændum fari
í vasa hampræktarmanna í Yucat-
an. En nú hefir J>aS veriS svariö
fyrir rétti af Ýucatan bændunum
sjálfum að þeir séu aöeins 200
talsins. Þessir 200 bændur sem
hafa stórgærtt á því að selja hamp-
inn á 5y2 cent pundiö, eiga nú aö
fá í auka ágóða um $4,000,000 á
ári! ÞaÖ eru $20,000 aukaágóSi í
hlut á ári fyrir hvern bónda. Það
liggur í augum uppi aS hér á ein-
hver langa fingur í skiftum. ÞaS
fer ekki alt til bændanna í Yucatan.
Það sem skrítnast er í þessum
svikaleik er það að hampeinokunar-
félagið hefir reynt að koma ábyrgð-
Akurykrkjumála-deildiii í Saskatchewan.
ILLGRESI OG ÚTSÆÐIS-DEILD
Þekking á og vald yfir
rússneskum þistli.
pessi jurt er upphaflega frá Evrópu, en hefir komist
hingað á seinni árum frá Norður Dakota og Montana, og
hefir hún valdið þar afarmiklu tjóni. pegar þessi jurt er
að byrja að vaxa er hún mjög svipuö greni sæði, en eftir
því sem hún eldist og þroskast verður hún að lágum lim-
miklum runnum með sérlega lítilli rót. Áður en blómið
springur út er jurtin dökkgræn að lit og greinarnar rauð-
röndóttar. Blöðin eru nálmynduð og hér um bil tveggja
þumlunga löng. pegar jurtin hefir felt blóm og byrjar að
þroskast verður litið hulstur sem innilykur sæðið ákaflega
hvast og öll jurtin fær rauðan blæ. pegar sæðið er full-
vaxið, þá losnar jurtin frá rótum sínum og fellur um koll,
fýkur hún um slétturnar fyrir vindi og útbreiðir á þann hátt
sæði sitt svo langt að mílum skiftir.
Hver einstök jurt af þessari tegund framleiðir 50,000
sæðiskorn. Af þessum ástæðum er það hversu fljótt jurtin
breiðist út.
Ráð til varnar.
9
1. pað er auðvelt að eyðileggja þistilinn þegar hann er
rétt að vaxa upp úr rótinni; þess vegna er það ráðlegt
að herfa að vorinu, ef rússneskur þistill er í akrinum.
2. pegar þessi þistill sést í korni sem er að vaxa, þá ætti
að stokka eða þreskja kornið eins fljótt og.hægt er eftir
að það er slegið og plægja svo akurinn grunt eða rífa
hann upp vel og rækilega. petta kemur í veg fyrir það
að jurtin þroskist eftir að búið er að slá, en það er al-
gengt.
3. pað er eins með þessa jurt og alt annað árlegt illgresi
að hún verður aðeins upprætt með því að láta sæðið í
jörðinni frjófgast og eyðileggja síðan jurtina á meðan
hún er að vaxa, áður en sæðið er fullþroskað. Hvaða
aðferð sem kemur þessu til leiðar getur dugað.
jm
Lítill Rússneskur þistill kemst
langa leið.
Takið eftir þessu plássi framvegis; þar verður meira
um eyðilegging illgresis.
fBandaríkin) semdu friSarskilmála sagður dauður hvað eftir annaö, en
sem bomir yröu upp til athugunar J,ag hefir reynst mishermi. Her
þeim er striÖiS heyja. Tillagan var
þó meö þeim fyrirvara aS forsetinn
gerði þetta því aðeins að þaS kæmi
ekki i bága viS hag þjóöarinnar. a
Umræðum um tillöguna var frestað.
inni á Alþjóöa -uppskerufélagiö á
hækkun bindafatvinnans og upp-
skerufélagiS mótmælir harðlega.
Þár hittir skrattinn ömmu sína, því
þar mætast tvö einokunarfélag sem
kæra hvort annaS.
Hér sést þaS hversu svívirðileg-
an glæp einokunarfélögin telja ein-
okunina þegar, einhvers konar ein-
okun verður sjálf að borga hig
aukna verð sem af henni leiSir.
Samt sem áður losar þetta ekki
snörana af hálsi bændanna og ættu
J>eir aS hafa á því vakandi auga
hvaS gerist og hvemig rannsókn sú
sem nú stendur yfir leysir starf sitt
af hendi.
Þýtt úr “Current Opinion)
[Mexico málin.
Eins og kunnugt er hafa svo
miiklar róstur staðiS yfir í Mexico
aS undanfömu og svo alvarlegt
veriS útlitið milli Mexico og Banda-
ríkjanna, aS þaSan hefðu blöðin
haft nóg efni í stórar fyrirsagnir
og langar greinar daglega, ef ekki
heföi annaö enn þá stórkostlegra
yfirgnæft.
ÞaS mun svo aö segja eins dæmi
í sögu heimsins aS eins voldug þjóð
og Bandaríkin hafi átt fult í fangi
gegn einum manni meö fáeina á-
hangendur; en þannig hefir þaS
veriö meS Villa. Herdeildir hafa
veriS sendar gegn honum með J>ær
skipanir að koma með hann annaö-
hvort lífs eða liðinn; en slíkt hefir
enn ekki tekist. Hefir Villa veriö
Dr. R. L. HUR5T,
Mtmber of Royal Coll. of Surfwnt,
Eng„ ðtskrifaCur af Royal Coll«K« of
Physlclans, London. 8érfrseCln)rur 1
brjóst- tauga- og kven-ajúkdémum.
—Skrifat. (05 Kennedy Bldc., Pertife
Are. (fc mðtl Baton's). Tala. U. (14.
Helmlll M 2« 96. Tlml til riOtata.
kl- *—6 og 7—S e.h.
Dr. B. J. BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & William
Tklephone garrySSO
OrricB-TfMAR: j—3
Haimili: 778 VictorSt.
Telephone oarry 391
Winnipeg, Man.
THOS. H. JOHNSON og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
fslenzkir IogfræBiaajar,
Skrifstofa:— Room 8n McArthnr
Buildinj^, Portage Avenue
Aritun: P. O. Box 1058,
lelefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
Gísli Goodman
TINSMIÐUR
VERKSTŒÐI:
Horni Toronto og Notre Dame
O»rr>°208a
Dr. O. BJORNSON
Office: Cor, Sherbrooke & William
Tri.epuone, garry 32*
Office-tímar: 2—3
HEIMILI:
764 Victor Btrcet
IEi.epuone, qarry Tea
Winnipeg, Man.
J. J. BILDFELL
FASTBIQmASALI
Room 520 Unian Bank -
TIL. SBBB
Selur hús og Jóðir og annait
alt þar aOlútandi. Peningalán
Dr- J. Stefánsson
401 Boyd Building
COR. P0RTi\CE AVE. & EDM0|*T0fi 8T.
Stuadar eingöngu augna, eyrna, nef
og kverka sjúkdóma. — Er að hitta
frákl. 10-12 f. h. og 2-5 e.h,— 1
Talsími: Main 3088. Heimili 105
OliriaSt. Tal.írai: Garry 2315.
J. J. Swanson & G>.
Vemla með iuteignir. Sjá um
“•p,4 húl,un‘- AonaH ián og
eicMábyrgðir o. fl.
mn»
FLUTTIR tíl
151 Bannatyne Ave
Horni Rörie Str.
í stærri og betri verkstof ur
Tals. Main 3480
KanalyElectricCo
Motor Repair Specialist
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST.
eelur lfkkistur eg annast
nm útfarir. Allur útbún-
aður sá bezti. Ennfrem-
nr selur hann allkkonar
minnisvarða og legstelna
r»l«. Ho.mlli Qarry 2181
„ Oftlce „ 300 OCT 37«
J. G. SNÆDAL,
•TANNLŒKNIR
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald Streot
Tals. main 5302.
manns hefir veriö í Mexico um
tíma sem Wilosn sendi þangað, en
föstudaginn sendi Garranza
stjórnarformaður í Mexico skeyti
til Bandaríkjastjómarinnar og
krafðist þess að herinn væri kall-
aöur heim. Segir hann aö Mexico
vilji alls ekki fara í stríð við Banda-
ríkin, en þó verði sá kosturinn frem
ur tekinn en hinn að láta troða á
rétti þjóðarinnar og misbjóða virö-
ingu hennar. Segir Garranza aS
herliSi Bandaríkjanna fjölgaSi þar
daglega og skoöi Mexicomenn þaS
sem yfirgangs merki við þjóðina.
Skjal þetta var sent til Bandaríkja
stjórnarinnar meS sérstökum sendi-
manni. Því er haldiS fram tvi-
mælalaust aS ef í stríð fari milli
Bandarikjanna og Mexico þá verSi
Japanar meS Mexicomönnum, og
er taliö víst aö það sé af þeim á-
stæSum hversu Mexicomenn em
djarfir.
Minni
Á fyrsta afmæli stúkunnar
14. maí 1916.
‘Fram’
Dr bygðum Isleudinga
Wild Oak, Man.
Séra Bjarni Þórarinsson er á
fömm héðan, ætlar alfarinn heim
til fslands í sumar.
Þeim Þórarinsson hjónum, séra
Bjarna og frú hans Ingibjörgu, var
haldið allfjölment samsæti að
HeröibreiS í gærdag (þ. 19. maí).
Þar var þeim færð vönduð gjöf til
minja; sín feröataskan handa hvoru
þeirra hjóna og $30.00 í peningum.
Voru þetta samskot frá sóknar-
börnum séra Bjarna.
SamsætiS fór vel fram, veitingar
rausnarlegar og gengust konur
bygðarinnar fyrir þeim og báru þær
fram.
RæSur héldu: Ingimundur Ólafs-
son, sem þá var staddur hér, um
eiS og hann afhenti gjöfina, Hall-
dór Daníelsson og séra Bjarni Þór-
arinsson, sem meö hlýjum og vel
völdum orSum þakkaðj bygSar-
mönnum fyrir samvinnuna í þau
full tíu ár, sem hann hefir veriS hér
prestur, og óskaði bygðarbúum alls
góðs.
Eins og kunnugt er, er séra
Bjami lipurmenni, skemtinn í við-
cynningu og öll klerkleg störf fara
honum vel úr hendi og ræSumaöur
hinn bezti. Frú hans hefir kyut sig
hér að ljúfmensku og hjálpsemi.
Þeim hjónum fylgja héöan góö-
ar óskir, þau skilja hér eftir þakk—
láta endurminningu í hugum manna.
pakkarávarp.
Vér legatfum aárataku fcberalu fc a»
*«Ua meðöl eftir forekrtftum lœkuu.
Hln beatu melöl, aam tuegt sr a8 (fc.
eru notuS eingöugu. þegar þér kom-
K m«t forakrtmna U1 ver. megtB H>
vera vta* um aS tfc rétt þa« eem
lmknlrian tekur ttl.
OOLCUBTDGH * OO.
Notre Daaw Avu. eg Sherbrooka M,
Phene Oarry >*•• ®* M»l.
lajrfiabréf
Friðar tilraunir.
Eftir því sem lengra líður verða
fleiri og sterkari öflin sem að því
vinna að friður fari að komast á og
hærri raddimar sem þar leggja orð
í belg.
Á fimtudaginn var bár Lewis
þingmaður fyrir Illinois í efri deild
Washington þingsins fram tillögu
um það aS forseta Bandaríkjanna
væri falið á hendur að stinga upp
á því viö stríSsþjóöirnar aS þau
Vort orð er “Fram” á frjálsri stund
nú færist þrek í hönd og lund
því vorið fagurt faðmar alt
sem fyr var dauft og kalt.
Vér þökkum glaðir árið eitt
er oss í samúð hefir leitt
og gefiS dug og dáð á braut
við dagsins strit og þraut.
Hvert ár er lífsins sigur sól
er sannleiks fræ á jörðu ól,
hver lánuð stund er líkn og náð
af letri djúpu skráð.
Hvert göfugt verk sem unnið er
með ára röðum þroska ber
og veitir lið og vígi traust
er vefur geislum haust.
Kom nýja skeið! með hlýjan hug
og hærri sjón, og meiri dug,
og leið oss “fram” með frið og sátt
við frelsis mei;ki hátt.
Lát gamla Bakkus falla frá
svo fjör og lán oss dafni hjá,
kom blíða vor með bróður hönd
að blómga hrjóstrug lönd.
M. Markússon.
Steam-No-More
GLERAUGNA - HREINSARl
er sam8etningur sem hver maður ©r gl«r-
augu brúkar ætti ekki að vera án. Ef ein-
staka sinnumfcett á gleraugun, heldur þaS
þeim hreinum Og ver ryki að setjastá þau,
Breyting loftslags frá kulda til hita, setur
ekki móðu á þau. Þér getið ekki ímyndað
yður hvaða ágaetis efni petta ertilað halda
gleiaugum hreinum. Vér ábyrgjumat það,
annars fæst pcningunum skilað aftur.
VERD 25 cts.
WINNIPEG INTR0DUCE C0.f
P.Q.Box 56, - Winnipeg, Mtn
Þegar eg í síðastliðnum marz
mánuði varð að fara til Winnipeg
til að ganga undir uppskurð, leit-
aði eg til Dr. Brandsonar um hjálp,
hverja hann veitti mér strax góð-
fúslega og vann verkið með sinni
alþektu lipurð og var mér svo góð-
ur og alúðlegur sem bezti bróðir og
gaf mér alla sina vinnu og fyrir-
höfn. Fyrir þetfa alt er eg honum
hjartanlega þakklátur. Einnig
J>akka eg alúðlega ritstjóra Heims
kringlu, Mr. M. J. Skaptas’on, sem
kom oft til mín og léði mér bækur
til að lesa. Eins þakka eg Helgu
bróðurdóttur minni, sem kom til
min á hverjum degi. SömuleiSis
þakka eg Mr. Jóni Hrappsteö, sem
kom út meS mér og aSstoöaði mig
með ráð og dáð, lánaöi mér pen-
inga til aS borga hospítals kostnað-
inn. Þessu fólki öllu er eg hjart-
anlega þakklátur og bið hinn mikla
og algóða alheims stjómara að
borga því fyrir mig þegar hann sér
hagkvæmast.
Swan River, 18. maí 1916.
Olafur Jakobsson
Óreglulegt líferni.
ÞaÖ er sannleikur að mjög
margt fólk kærir sig sáralítið
um það að lifa Keilsusamlega
lafnvel vanrækja það algerlega
>að borðar ýmist of mikið eða
of lítið, það drekkur meira en
vora ætti, sofa of lítið eða of
mikið, vinna of mikið eða reyna
of lítið á sig, það hefir ekki
nóg af hreinu lofti. Afleiðing-
arnar af þessu verða: lystar-
eysi, þunglyndi, svefnleysi og
óslappleiki. Síðar kemur reglu-
egt heilsuleysi. Við alt þess
tonar fólk mælum véreindreg-
ið með Triners American
ilixir of Bitter Wine, sem er
ágætt uppbyggingar og hægða-
meðal. Það ber burtu eitur-
efnin úr líkamanum, styrkir
meltingarfærin, bætir matar-
lystina, veitir hægðir og skapar
nýtt þrek. Það læknar fljótt
og varanlega. Fæst í lyfja-
búðum og kostar $1.30 Jos.
Triner, Manufacturing CKem-
ist 1333-1339 S. Ashland Ave.
Chicago, III.
Triner Liniment læknar
þreytta vöðva á avipstundu.
Nudda það vel inn í hörundið.
Fæst í lyfjabúðum. Verð 70c
Burðargjald borgað.
MeSol þau sem aB ofan eru auglýat
-Joseph Trienera Remedies—ftat
hjá The Gordon Mitchell Druf Oa,
I Winnipeg.