Lögberg - 19.04.1917, Blaðsíða 1

Þetta pláss er til sölu!
Ef þú hefir eitthvað til
eflaust selja má það:
Smeltu því í þetta bil,
þar sem allir sjá það.
55-59 Pearl St. - Tals. Garry 3885
Forseti, R. J. BARKER
Ráðsmaður, S. D BROWN
30. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FFMTUDAGINN 19. APRlL 1917
NOMER 13
TOLLUR NUMINN AF
CANADA HVEITI
Að síðustu hefir afturhaldsstjórnin lát-
ið undan 5 ára stöðugri baráttu
framsóknarmanna og allra bænda
vesturlandsins fyrir frjálsri verzlun
með hveiti við Bandaríkin.
Eins og menn minnast voru sam-
bandskosningarnar háSar 1911 aðal-
lega — svo aS segja eingöngu — um
þaS hvort afnema skyldi toll af
hveiti frá Canada.
Framsóknarflokkurinn vildi af-
nema hann með öllu, og hafSi þar
auövitað stuðning bændanna í öllum
vesturfylkjunum. En afturhalds-
menn gengu í félag við önnur öfl,
sem börðust gegn þessum miklu um-
bótum og urðu þeir í meiri hluta.
Síðan hefir verið samþykt hver á-
skorunin eftir aðra og send: hver
nefndin eftir aðra með kröfur tii
stjórnarinnar frá bændafélögum
vesturfylkjanna um það að áfnerna
þennan óréttláta toll. En stjórnin
hefir daufheyrst; hefir talið það
landráðum næst að flytja þá kenningu
og landið komið í glötun og v'oða ef
tollurinn væri afnuminn. Ástæðurn-
ar, sem afturhaldsliðið reyndi að færa
á móti verzlunarfrelsi með hveiti
voru svo einkennilegar að þær eru
þess virði að ryfja þær upp í næsta
blaði.
En svo koma þær gleðifréttir og
berast með ljóshraða um alt rikið að
stjórnin hafi numið tollinn af hveit-
inu.
Þess má geta að árið 1912 voru
samþykt lög í Bandaríkjunum, sem
höfðu þau ákvæði að þau lönd, sem
leyfðu inn hveiti þaðan tolllausu,
skyldu njóta hins sama frá þeirra
hálfu.
Á mánudagskveldið var það loksins
ákveðið á stjórnarnefndarfundi í
Ottawa, innan þings og utan þess,
að tollur skyldi numinn af hveiti frá
Bandarikjunum og með því eru
Canadahveitinu opnaðar dyr þangað
suður tolllaust.
Þetta eru stórar fréttir og gleðileg-
ar, en þær eru ekki ástæðulausar og
verður það rækilega skýrt í næsta
blaði.
fslendtngar fallnir og særðir.
Auk Polsons, sem skýrt er frá
annarsstaðar í blaðinu eru tveir ís-
lendingar nýlega fallnir í stríðinu og
tveir særðir. Hinir föllnu eru: H.
Johnson (uiu hann vitum vér ekkert
nema aðeins það að hann er íslend-
mgur) og Conrad Sigtryggsson frá
Glenboro. Hinir særðu eru: S. S.
Samson frá Kristnesi í Saskatchewan
og piltur sonur Bjarna Guðmundsson-
ar í Foam Lake. Ekki ólíklegt að
fleiri hafi særst og fallið i hinni
miklu orustu við Vimy, þó ekki séu
enn komnar frekari fréttir.
Islendingafélagið
sem talað var um að stofna hér í
vetur, hefir enn ekki komist á lagg-
irnar; þótti heppilegra að fresta þv;
fram yfir stríðið. En bréf það sem
birtist á öðrum stað í blaðinu til Árna
Eggertssonar vestan fíá hafi, sýnir
það að viðar eru menn hugmyndinni
hlyntir en í Winnipeg. Málið ætti
að hugsast sem bezt þangað til sá
tími kynni að koma að tiltækilegt
þætti að fara af stað með stofnuii
þess.
I
Hjón nýlátin að Mountain, N. Dak,
Vigfús Hallson Sigurðsson Elín Guðlaugsdóttir.
Dánarfregn.
Á síðastliðinn páskadag, 8. þ. m.,
lézt hér á Almenna spítalanum hinn
heiðraði öldungur Vigfús Hallson
Sigurðsson, frá Mountain, N. D.
l7igfús heitinn var 78 og hálfs árs
að Hdri þegar hann (1ó. en ekki man
eg á hvaða bæ á íslandi hann var
fæddur og uppalinn, en átta fyrstu
búskaparár sín bjó hann á Ljósstöð-
um í Fnjóskadal í Eyjafjarðarsýslu,
svo flutti hann að Krossi við Ljósa-
vatn í Þingeyjarsýslu, og hjo þar í
ellefu ár, eða þar til hann flutti tii
Korður Dakota i Bandaríkjunitm,
árið 1883, hvar hann hefir dvalið
siðan. Konu sína, Elínu Guðlaugs-
dóttur, misti hann fyrir tveimur ár-
um; hún dó 24. maí 1915.
Þau hjón bjuggu fyrst nálægt
Gladstone, N. D., seinna fluttu þau
vestur í íslenzku bygðina á land. sem
Mr. Hallson keypti skamt suður af
Akra. Þar bjuggu þau hjón í nokk-
nr ár, en fyrir fjórum árum keyptu
þau hús á Mountain og fluttu þangað
ög bjuggu þar til æfiloka.
Firnm börn eignuðust þau hjón,
hvar af fjögur eru á lífi: Mrs. Kósa
^estmann, sem býr að 772 Home St.,
Winnipeg, Mrs. Ólöf Sölvason, dáin
í Cavalier, N. D. 22. des. 1908. Mrs.
Arnfríður Hudson, sem býr blóma-
bl>i með manni sínum nálægt Glad-
stone, N.D.; þá Helgi, sem er í her-
þjónustu í Canada og er hcr i borg-
inni ennþá, og Jóhann Hallson, sem
stundar málmvöru verzlun í Kamsark,
Sask., og er talinn stór-efnaður.
rEg hefi taliö upp börnin eftir ald-
urs röð þeirra.
Vigfús Hallson var sérlega vel lát-
inn af öllum sem hann þektu. Hann
var gestrisinn mjög og höfðingi heim
að sækja, glaðlyndur og spauginn og
sérlega vandaður maður til orða og
verka. Hvað sem hann lofaði, stóð
ætíð sem stafur á bók.
Stórauðugur varð hann ekki, er,
hafði ætíð nóg fyrir sig, og til að
miðla þeim sem minna höfðu, enda
gerði hann það oft í ríkum mæli.
Hanri trúði því, að “það sem þér
gerið einurn af þessunt mínum minstu
bræðrum, það hafið þér mér gert”,
og hann lifði eftir því, og það sama
má segja um konuna hans sálugu, þau
v'oru sannarlega samvalin í góðgerða-
seminni og hjálpseminni við alla
]>urfalinga hjónin þau.
Líkið var flutt suður til norður
Dakota og verður jarðað í grafreit
Vidalíns safnaðar nálægt Akra , því
hann atti þar greftrunar lóð.
Þau systkinin Arnfriður og Jólianr,
lögðu af stað nteð líkinu suður á
miðvikudaginn 11. þ. m.
Vertu sæll, vinur, við sjáumst aft-
ut i heimkynnum sálnanna, þvi hinr,
svokallaði dauði er sannkölluð fæð-
ing. Enginn dauði er til raunveru-
lega, — aðeins umskifti og breyting,
já, breyting ti! batnaðar og fullkomn-
unar fyrir alla, en sérstaklega fvrir
þá, sem hafa Iifað jafn heiðarlegu og
kærleiksríku lífi sem þú, Vigfús
Hallson.
Vinur.
Séra B. B. Jónsson talaði yfir lik-
inu í útfararstofu A. S. Bardals.
Þjóðverjar tapa 100,000
manns á einum degi
ák
Canadamenn ganga fram sem hetjur, en vfjölda
margir falla. Mótstaða Þjóðverja veikist
dag frá degi á vesturhlið vígvallar.
111 tíðindi.
Blaðið “Washington Posten’’, sem
út kom 13. þ. m. •flytur þær fréttiv
frá íslandi 14. rnarz að þar liggi
hungur fyrir dyrutn sökum þess að
vöruskip komist þangað ekki fyrii
neðansjávarbátum. Blaðið segir að
109 íslenzkir kaupmenn séu staddir
i Kaupmannahöfn, sem ekki komist
heim. Enn fremur er þess getið að
Danir hafi í hyggju að senda herskip
til landsins með vörum til bjargar.
Sama blað segir þá frétt að blað
sem nefnist “Fram” sé farið að koma
út á Siglufirði og eigi að vera hálft
á íslenzku og hálft á norsku.
Þessar hungursfréttir eru einkenni-
legar og litt trúlegar, þar sem “ísa-
fold” er komin hingað frá 10. marz
og einskis slíks er getið þar. Von-
andi að það sé flugufrétt.
Kveðjuför til Portage.
215 manns fóru á sérstakri lest tii
Portage la Prairie á mánudagskveldið
kl. 6.30 og komu aftur kl. 1 um
nóttina.
Ástæðan var sú að margir bæjar-
manna vildu kveðja vini sina og
vandamenn í 223. herdeildinni áðuv
en hún færi. Voru því kosnir þrír
menn á almennum fundi til þess að
semja við C.P.R. og safna samar,
fólki til fararinnar. 1 nefndinni
voru: Thos. H. Johnson ráðherra, J.
J. Vopni bæjarráðsmaður og Dr. Jón
Stefánsson. Förin gekk hið bezta og
var skilnaðarsamkoma haldin \
Portage fyrir troðfullu húsi.
Þetta var þar til skemtunár:
Hljómleikaflokkur deildarinnar,
sem hefir v'erið frábærlega vel æfður,
aðallega undir handleiðslu A. Alfreds,
lék lagið “God save the King”. Pál,
Bardal yngri söng enskt kvæði og
Sigríður Friðriksson lék á slaghörpu;
ensk stúlka er O’Neil heitir lék á
fiðlu með aðstoð Sigríðar Friðriks-
son; Fríða Johannson söng enskt
kvæði, en Miss O’Neil lék undir á
fiðlu og Miss Pétursson lék á slag-
hörpu. 4 enskir menn sungu skemti-
söng; enskur maður blés lag á lúð-
ur; Fríða Johannson söng aftur með
aðstoð Miss Pétursson; Miss O’NeiI
lék aftur á fiðlu með aðstoð Sigríð-
ar Friðriksson. Hópur bæheimskra
leikfimismanna sýndi íþróttir. Thos.
H. Johnson ráðherra flutti ræðu.
Kvaddi liann alla hermenn deildar-
innar í nafni þeirra, sem eftir yrðu.
Hann kvað þetta mega teljast alvar-
legt tækifæri, þar sem hundruð efni-
legustu manna landsins væru að
kveðja; en það kvað hann bót í mál;
að hreysti og hugur hinna skandinav
isku sona mundi auka það álit, sem
land vort og þjóð hefði hlotið, og
vonirnar hvísluðu mönnum því í
eyra að þeir kæmu heilir af hólmi,
eftir frægan og eilífan sigur.
Þá talaði Marino Hannesson, for-
ingi deildarinnar nokkur orð og las
upp kveðju bréf frá bæheimsku fé-
la£i í Chicago í nafni 500,000 Bæ-
heimsmanna .1 Vesturheimi.
Allmargir af þeirra þjóð liöfðu
verið sendir alla leið frá Chicago,
bæði menn og konur, til þess að
kveðja samlanda sína; en þeir eru
margir í 223. herdeildinni.
Allur fjöldi þeirra sem vestur fóru
voru íslendingar. enda eru fjölda-
margir landar í deildinni. Má nærri
geta að mörgum hefir búið hrygð í
hjarta og böl í brjósti, þegar að
kveðjustundinni kom, en allir báru
sig vel hið ytra.
Búist er við að deildin fari á morg-
un.
I.
Eldur kom upp í húsi í bænum Galt
í Ontario, þar sem fjögur börn v'oru
heima og enginn annar. Þetta var 4.
apríl. Börnin voru á aldrinum frá
einu ári til sex og brunnu öll til bana.
Faðir barnanna var hermaður og
nýfallinn í striðinu, en móðir þeirra
hafði farið eitthvað frá. Faðir þeirra
hét A. C. McNicholl.
Hermaður úr 122. deildinni sá eld-
inn, en kom of seint að.
Bæði móðir barnanná og systir
hennar, sem Mrs. J. Brown heitir
l'Rgja á sjúkrahúsinu í Toronto, svo
mikið varð þeint um þetta.
II.
“Einn hinna allra átakanlegustu
sorgaratburða, sem fyrir hafa komið
b.ér í bygð, skeði 3. þ. m.” segit
“Wynyard Advance” síðast. Maður
nckkur sem Paul Lemmick heitir á
heinia fáeinar mílur fyrir austur
Wynyard. Hann var kvæntur fyrir
tæpu ári.
Lemmick sat í kviðdómi í Wynyard,
tn kona hans var ein heima. > Þegar
hann kom heint voru dvrnar læstar
og komst hann ekki inn. Með aðstoð
nágranna sinna braut hann upp húsið
og mætti þeirri sorglegu sýn ])iegar
tnn kom að kona hans hafði ráðið sér
bana. Hún hafði hengt sig.
Hafði hún verið taugaveikluð að
undanförnu, en heilbrigð að öðru
leyti og sambúð hjónanna hafði ver-
ið hin bezta.
Þjóðverjar eru á stöðugu undan-
haldi að vestan. Einhv'er blóðugasta
orusta sem heimurinn hefir þekt
hefir staðið yfir þar sem heitir
“Vimy”, er það landhryggur á stóru
svæði og talinn mjög mikilsverður
staður frá hernaðarlegu sjónarmiði.
Þennan hrygg hafa bandanienn tekið
og heljar mikið landsvæði þar um-
hverfis. Hefir orustan stundum
staðið yfir hvíldarlaust svo sólar-
hringum hefir skift og mannfallið
verið afskaplegt. Sem dæmi um það
má geta þess að Þjóðverjar mistu
100,000 manns á einum degi, er flest-
ir féllu, sumir særðust, en aðrir voru
teknir fangar. Varð þetta með þeim
hætti að Þjóðverjar voru kvíaðir
milli tveggja herfylkinga og komust
ekki til baka fyrir vírnetum, sem þeir
sjálfir höfðu lagt; v'oru þeir skotnir
þar í tugum þúsunda.
Bandamenn mistu að sjálfsögðu
mikið lið einnig, en þó ekki eins mik-
ið, eftir því sem fréttir segja.
Því er við brugðið hversu mikla
hreysti Canadamenn hafi sýnt af sér
í þessari orustu; en mikið hafa orðið
mannfall þeirra; sumar fréttirnar
Gleðilegt sumar!
• Fjölda margir hluthafar Eimskipa-
félagsins hafa bæði munnlega og bréf-
lega tilkynt ritstjóra Lögbergs að þeir
séu eindregið með því að ákveðið sé
á fundinttm í suntar að útiloka með
öllu áfengi af skipum félagsins. Einn
þeirra er Árni Sveinsson í Argyle.
Kv’enfélag Fyrsta lút. safn. hefir
lengi fylgt þeitn fagra, gamla, góða ís-
lenzka sið, að fagna sumrinu. Enn
gerir félagið eins og áður og hefir
samkomu i kirkjunni í kveld ('fimtud.j
sem ]>að býst við að verði mjög fjöl-
sótt. Skemtiskráin er þegar auglýst,
og ber hún það nteð sér, að skemtan-
irnar verða af beztu tegund, og ttm
hinar rausnarlegu veitingar kvenfé-
lagsins þarf ekkert að segja — allir
þekkja þær.
segja 12,000 hafa fallið, en aðrar
segja 5,000—6,000. Margir góðir
drengir og eftirsjárverðir hafa fallið
frá Winnipeg; þar á meðal þessir:
Lieut. R. T. Aitken, Major Gordon
Heron, Lieut. G. E. Minchinton,
Lieut. A. Malcolnt; Lieut. Kenneth
T. Creighton, Malloy fyrverandi
þingntaður o. fl.
Svo er að sjá sem Þjóðverjar séu
linir í mótstöðu að vestan og sækja
atls ekki á. Ef þessu heldur áfram
þá verða þeir bráðlega reknir brott
úr öllu því feikna svæði, Scr.i þeir
höfðu tekið af Frakklandi.
Að norðan gerist lítið. Jafnaðar-
menn frá Rússlandi og Þýzkalandi
vilja konta þar á sérstökum friði og
er íalin allmikil hætta á að þeir fái
sínu framgengt.
Bandarikin, sem samþyktu stríð
i efri deild öldungaráðsins með 85
atkvæðum á móti 6 og í fulltrúadeild-
inni með 370 gegn 50, búast af al-
efli fjárhagslega og mannaílalega;
eru þeir að byggja skip og safna liði,
en hafa enn ekkert gert ákveðið.
Brazelia hefir sagt Þjóðverjum
strið á hendur, en Mexico heíir á-
kveðið að vera nlullaus með öllu.
Steingrímur Johnson frá Kandahar
kom til bæjarins á þriðjudaginn og
fór heim samdægurs. Þó viðstaðan
væri stutt kom hann ekki erindisleysu,
því hann keypti íslenzkan hest af A.
S. Bardal.
Bjarni Sturlaugson og kona hans
komu hingað til bæjarins á þriðju-
daginn. Mrs. Sturlaugson var að
leita sér lækninga hjá Dr. Jóni
Stefánssyni; varð hún hér eftir og
verður skorin ujpp, en Bjarni fór
heim samdægurs.
Þorlákur Einarsson frá Holar
bygð í Saskatchewan ætlar heim tii
íslands á Gullfossi.
Guðmundur Davíðsson frá River-
ton kom til bæjarins í verzlunarerind-
um á miðvikudaginn og fór heim
aftur sama dag.
Haraldur Holm frá Vidi í Nýja
tslandi var hér á ferð á þriðjudag-
inn á leið til Argyle og ætlar að
dvelja þar í sumar.
Narfi Narfason frá Foam Lake
og Jón Jónasson frá Elfros, sem leg-
ið hafa hér á sjúkrahúsinu eru báðir
á góðum batavegi.
Pétur Hoffmann frá Mikley kom
til bæjarins á mánudaginn og fór
heimleiðis aftur í gær.
Nú er komin sunnan veðrátta
og þiðnar óðum snjór og ís. Náttúr-
an verður væntanlega búin að klæða
bæjartrén í græna kykkju áður en
nætsa blað kemur út.
Mrs. J. Péturson frá Elfros er
stödd hér í bænum; Mrs. S. D. B.
Stephenson systir hennar er veik
og dvelur hún hér um tíma á meðan
Munið eftir sumardagssamkpm-
unni í skjaldborg. Þar verður margt
til skemtunar. Alt reglulega sum-
arlegt.
Jón Friðfinnson er nú við tón-
fræðikenslu norður í Narrows-bygö-
um. Sönglag hans sem nýlega vat
gefið út við kvæðið „Þótt þú lang-
förull legðir", selst ágætlega Vel.
Þeir sem eignast vilja lagið þurfa
ekki annað en að finna Guðmund
Sörensen eða koma á heimili Jóns
Friðfinnssonar 622 Agnes St.
Hafið þið komið á Made leikhúsið?
Það er sannarlega þess virði. Ritstj.
Lögbergs var þar nýlega og hefir
um langan tíma ekki séð eins góðai
myndasýningar og þær sem þar voru
Gamall maurapúki forhertur og
blindur af ágirnd og sjálfselsku lok-
aði hjarta s'tnu fyrir öllum geislum
sannra tilfinninga. Hann hataði allar
umbætur, ofþjakaði vinnufólki sínu,
ofsótti saklaus börn þar sem þau
voru að leikjum og sá ekkert í lifirlu
nema peninga og okur. Sál hans
var köld og gerði manninn að útliti
og í framkomu eins og lifandi ísjaka.
Loksins birtast honum jólasýnir,
hann sér verzlunarfélaga sinn sent
hefir okrað með honum en er rtú
dáinn og bundinn í hlekki. Hlekk-
írnir eru yfirsjónir hans og okur-
verk. Svo sér hann sjálfan sig sem
ungan saklausan og glaðan skóla-
dreng og síðar þegar hann var lífs-
glaður og ungur áður en ágirndin
hreytti honum. Þessar sýnir snúa
stefnu hans. í stað þess að halda
bcint norður á Öræfajökul tilfinn-
ingaleysis og cigingirni snýr hann
til suðurs á móti hádegissól kærleiks
og hluttekningar.Iífsgleði og ánægju.
Hann verður aftur barn i breytni
og anda, keppist við að létta og
slétta leiðir allra meðbræðra sinna
og kærleikseldur sá sem kviknað hef-
ir í sálu hans gerir hann í framkomu
eins og hann væri lifandi ljós.
Þetta er lærdómsrík sýning og ef
Macs hefir margar slikar á boðstól-
um þá á landi vor G. Chrisstie það
sannarlega skilið að leikhús hans
sé sótt.
Danski sönglagahöfundurinn Júl-
ius Beckgaard.er nýlátinn, ]>vi tiær
hálfáttræður.
Hann var snillingur í sinni grein.
í íslenzkum söngbókum eru eftir
hann ýms smá lög, svo sem „Dagut
er liðinn dögg skín á völlinn".
Fyrir utan ógrynni af smálögum
liggja cftir hann nokkrir all-mérkir
söngleikir.
Guðmundur Fjeldsted frá Ginili
kom hingað til bæjarins fyrra mánu-
óag og fór heim aftur á laugardaginn.
Geirfinnur kaupmaður Pétursson
frá Lundar var hér á ferð á mið-
vikudaginn í Verzlunarerindum.
Halldór Austmann frá Riverton
kom hingað á fimtudaginn i erindum
fyrir félag það sem hann vinnut
fyrir.
Jakob Anderson frá Fairford kom
Ivingað á miðvikudaginn; hann býst
við að verða í vinnu skamt frá bæn-
um í tveggja mánaðí tíma.
John Fraser frá Churchbridge var
á ferð í Winnipeg fyra miðvikudag
í verzlunarerindum.
Embættispróf í guðfræði við há-
skólann í Reykjavík hefir tekið ný-
lega Sigurjón Tónsson bróðir E. P.
Jónssonar og þeirra systkina. Áður
hafði hann tekið próf í heimspeki vifi
Chicago háskólann.
Á mánudagskveldið var, þann 16.
þ. m. voru gefin saman í hjónaband
að heintili þeirra hér i bæ, —> 602
Maryland St., þau hr. Eyjólfur
Eyjólfsson Olson og Guðbjörg Páls-
dóttir. Viðstaddir voru nákomnustu
ættiugjar þeirra, fósturbörn og vinir.
Hjónavigsluna frantkvæmdi séra
Rögnv. Pétursson, en hjónavígslu
vottar voru þau hr. Magnús Péturs-
son og kona hans. Brúðhjónin eru
bæði hnigin mjög að aldri og alþekt
meðal íslendinga hér í bæ og víðar.
Komu þau snentma á timum hingað
til lands og mun óhætt mega fullyrða
að heimili þeirra var eitt meða1.
Jieirra fáu er athvarf veitti þeirn, sem
vina og aðhjúkrunar þurftu með.
Var þá fyrri kona Eyjólfs á lífi —
Signý Páísdóttir systir Guðbjargar—
en hún andaðist fyrir rúmu hálfu
fjórða ári síðan. Var ótalin öll sú
hjálpsemi, sem þær systur auðsýndu
við hvert tækifæri er erfiðleika bar
r
ærður
a
Archibald Joliu Polson.
Archibald Jón Polson frá Gimli er
hættulega særður í stríðinu. Hafði
hann orðið fyrir skoti í annað lærið
og báða handleggina, samkvæntt
skeyti, sem foreldrum hans barst um
helgina.
Polson er fæddur 25. nóv. 1895,
sonur Ágústs Polsonar verzhtnar-
stjóra á Gimli og konu hans. Hann
innritaðist í 108. deildina og fór með
henni; hefir Verið í stórskotaliðinu.
að höndum. Var Guðbjörg ávalt með
systur sinni og aðstoðaði þau hjón í
ölht er að heimilinu laut.
Árna þeim nú allir þeirra vinir,
fríðrar og friðsællar æfi og að þau
megi njóta æfikveldsins, eins og þau
hafa ,margfaldlega til unnið, í far-
sæld og friði, og ást og virðingu allra
manna.
UMTAL
um tnynd V’ilhjálms Stefánssonar.
-----Mér virðist að enginn muni
— eða ætti að — sjá eftir $2.00 fyrir
svo prýðilega vandað listaverk —. —
Árni Sveinsson.
— — Mitt álit er það, að þesst
mynd sé sannarlegt snildarverk. Hún
ætti að kontast inn á hvert einasta ís-
lenzkt heimili, bæði hér og heima —
J. Magnús Bjarnason.
-----Eg fæ eigi betur séð en Þor-
steini ltafi hepnast mynd }>essi ágæt-
lega í alla staði.----Vestur-lslend-
ingar ættu að kaupa þessa mynd og
láta hana prýða stofur sínar. Mynd-
in er sterk-islenzk og hlýtur að ryfja
upp endurminningat: í ltugum allra
sannra Islendinga —-----
O. T. Johnson.
—• — Þetta er mynd, sem ætti að
komast á hvert íslenzkt heimili.-----
Það er einn af aðalkostum þessa
listaverks, að þar skuli vera seinasta
mynd Vilhjálms. Þorsteúin hafði
margar myndir af honum úr að velja,
en fékk þessa á bókasafni Winnipeg-
Ixejar, og er hin málaða mynd ná-
kvæni líking hennar. — — '
........... Lögberg (Dr. S. J. J.)
Allir útsölumenn að mynd Vil-
íijájms Stefánssonar eru vinsamlega
beðnir, að ntuna ]>að vel, að skrifa
hjá sér nöfn og heimilisfang allra
]>eirra, er myndina eignast, og senda
þá lista til Þorsteins Þ. Þorsteins-
sonar 732 McGee St., Winnipeg, þeg-
ar sölunni er lokið.
BITAR
Sam Hughes, sem rekinn var úr
stöðu sinni sem hermálaráðherra fyr-
ir alls konar afglöp liefir boðið Wil-
son Bandaríkjaforseta ráð sakir sinn-
ar miklu reynslu. — Hann er ekki
einurðarlaus karlinn!
Vorið hrekur vetrarskugga,
vakna dýrin mörg, er sváfu.
Leika upp í austurglugga
aparnir í “Friðriksgáfu”.
"Hálft um hálft” og “Hvað skal
segja ?”
“Hægan, bræður !” “Stöðvið vorið I”
leika þeir; en höfði hneygja
horfendur og letja sporið.
('AðsentJ.
Cuba er um það leyti að segja
Þjóðverjum stríð á hendur. — Sagt
er að Grimsey muni verða næst.
Þeir hafa í heitingmn á íslandi
brennivínsvinimir að ganga fram hjá
bannlögunum og skeyta þeint ekki.
Það er gamall siður allra ofbeldis-
manna.
Vinnið fyrir verðlaunum!
Einn árgang af Heitnsk. fær sá í
verðlaun, sem gietur kept við rit-
stjóra þess blaðs í því að þýða af
ensku máli á íslenzkt. Hér er sýnis-
horn af nákvæmni hans: “The
Nation is generally considered to be
sohndly conducted paper.” Þetta er
enski textinn, en þýðing ritstjórans
er svona: “Blaðið Nation er frekar
lítilvægt blað.” — “Og det var Olav
Trygvason.”
Sumarmál.
i.
Kom! Vappaðu, vor, inn um gluggann,
og viljir þú heilsa’ upp á mig,
þá útrek eg óðar skuggann,
sem ertir og særir þig.
pví inni, er eins mikil þörfin
sem úti, að fagna þér,
svo víki, við vetrarins hvörfin,
sá vetur, sem þyngstur er.
í görðunum leir-grá-mó-leitum,
hver líftóra frostmörkin ber.
Og eins er það úti í sveitum,
þar akrarnir bíða’ eftir þér.
Og vér sem í Winnipeg erum,
hér vorsöng og náttúru fjær,
en hörkunnar helmörk berum
frá hársrótum ofan í tær —
Vér helzt þörfnumst hlákunnar árlangt
— já, heilt ár af vori og sól,
því hafís og hrannfennið sárstrangt
margt húsið í borg þeirri fól.
En það verður eflaust sem áður,
hið unga vor kemur og fer
með hita og hátölu-gróður
-----þær hugsandi lesum vér!
II.
Eg efaði vorið — nú vor það eg sé,
sem vaknað er — held eg — til fulls,
og frelsi fætt.
Úr jarðfestu valdhafans komst það á kné
þótt kreft sé það handfjötrum gulls
. og kólgu klætt.
Nú zarinn úr valdborg sem vallari fer
í varðhald síns þrælkaða lýðs.
Hver einvalds ætt
til óhelgi’ og tjóns hefir unnið sér
í umfangi síðasta stríðs.
Með bót skal bætt,
sú val-dreyra fórn og vandraun öll,
sem vorið í helmyrkri fól,
þá sú skal sætt:
að rifin til grunna sé harðstjórans höll
og hof-fólki slept út í sól.
p. p. p.
Bœjarfréttir.