Lögberg - 08.11.1917, Blaðsíða 6

Lögberg - 08.11.1917, Blaðsíða 6
LOGBERG, FIMTUDAGINN 8. NÓVEMBER 1917 Aðaldeild 223. herdeildarinnar getur með ánægju birt fyrstu yfirskoðaða ársreikninga síria. Félagið finnur til þess að það hefir að miklu leyti útbýtt fé, sem því var trúað fyrir af fólkinu og samkvæmt góðri venju telur félagið það skyldu sína að birta fjárhagsskýrslu sína fyrir almenningi yfir höfuð, en þó helzt vegna þeirra mörgu, er svo ríflega hafa lagt fram fé og orðið drengilega við liðsbón vorri. pegar litið er yfir reikningana, sést það að félagið hefir höndlað frá byrjun $2050.65. Af þessari upphæð hefir $1374.90 verið safnað með ýmsum ráðstöfunum félagsins eða meðlima þess; en $665.75 hafa verið gefnir af vinum fé- lagsins og deildaripnar. Stærsta fyrirtæki félagsins var það að senda jólakassa öllum þeim sem eru í deildinni; var það gert fyrir 1—2 vikum. Innihald allra kassanna var nákvæmlega það sama. Yfirmönnum og óbreyttum liðsmönnum var gert alveg jafnt undir höfði. Kostnaðurinn við þetta var $943.26, þar af $180.00 í póstgjöld. Reikningurinn sýnir dálítinn tekjuafgang. En með því að bráðum er komið fram undir jól og ástvinimir eru enn í f jarlægð, þá er enn þörf á fé, og hún brýn. Aðstoðarfélagið vonast til þess að getá glatt fjölskyldur hermannanna og ættingja þeirra sem í deildinni eru um næstu jóL Félagið er mjög þakklátt þeim, sem hafa hjálpað því og lagt fram fé að undanfömu og vonum vér að þessi reikn- ingur sem nú birtist hér, verði öllum svo ánægjuliegur að hann verði hvöt til frekari samvinnu framvegis. Félagið er sérstaklega þakklátt hinum mörgu vinum sínum, sem á ýmsan hátt hafa rétt því hjálparhönd. pessir vinir eru fleiri en svo að nöfn þeirra verði hér talin; en sérstaklega ber þó að minnast herra H. J. Pálmasonar yfir- skoðara, sem af mikilli velvild yfirfór reikninga félagsins og bjó þá út til birtingar, án nokkurs endurgjalds. FINANCIAL STATEMENT October 31. 1917 223rd Battalion Ladies Auxiliary, Winnipeg, Man. Statement of Receipts and Disbursements for Period of Seventeen Months ended 3lstOctober 1917. RECBIPTS Membership fees received ....................................$ Froceeds from sale of theatre tickets ....................... Sale of home cooklnR; raffle and donations in connection there- with ................................................ Proceeds from raffle of Quilt ............................... “ “ Quilt Squares .................................. Raffle of Tea Set .......................,.......'........... Concert ...................................................... Rebates on goods purchased and sale of surplus Christmas Box mater'ials .......................................... Knitting needle holders ..................................... Battalion button sales ...................................... Rummage sale and donations thereto .......................... Shawl raffle ................................................. Icelandic Celebration booth ................................. Electric Show ...........................:............$214.47 Tips ..... ............................. 6.95 Donations received in connection with the various affalrs arranged by Auxiliary ......................................... 161.80 159.50 315.89 76.50 87.70 11.00 83.15 6.33 .35 5.00 110.40 22.50 102.36 221.42 11.00 DISBITRSEMENTS Sundry expenses, printing, caretaking, etc. ..... Materials purchased for various sales ..... Expenditure re Concert .....:.............. Goods for Icelandic Celebration booth ..... Bank exchange ..................$ 12.95 ..................... 58.34 ..................i 38.25 .................... 51.90 ...................... .25 Theatre tickets purchased ................................................. 125.00 Total expenditure In connection with organization and supplies piircliased for purpose of raising funds ..... 286.69 Dependents’ comforts ....................................$ 65.65 Wool for knitting socks, etc............................ 228.75 Farewell gifts to Battalion ............................ 226.80 1917 Christmas Boxes— Sundry expenses ...............'......,.......$ 2.28 Postage ....................*................. 180.00 Supplies ..................................... 760.98 ------- 943.26 Total Fund.s raised -by sale of coinmiHlities and otber value provided by members ....................................$1,374.90 Public subscriptions— Geysir Schoo) ........................................$ 10.00 Subscriptions to Christmas Box Fund, as per pub- llshed list ..._................................. 666.75 ------- 675.75 Total expcnded on comfjírts for Itattalion . $1,464.46 Donation to outside organization—Red Cross Christmas Stock- ing Fund ..........'................................ 75.00 Balance—Cash with Bankers ...........................$219.47 “ on hand ................................ 5.03 ------ 224.50 Total Receipts .............................$2,050.65 $2,050.65 i Assia's Casli with Bankers Cash on hand _____ $219.47 5.03 • ------$224.50 Amount outstanding for ThOatre Tickets ....................... 25.00 Theatre Tickets on hand, at cost......................-....... 2.00 Stamps on hand ...........'................................... 3.90 Wool in hands of workers ....... ............................. 40.00 IJAIHIdTIES D. R. Dingwall $295.40 .$ 3.50 Surplus of assets o%-er liabilities ..................$291.90 1 I have audited the books and vouchers of the 223rd Battalion Ladies’ Auxiliary for the period of seventeen months ended October 31st, 1917. and hereby certify that the above statement is drawn up in accordance with the vouchers. correspondence, published subscription lists, books, and other information supplied by the Treasurer. _ Respectfully submitted, H. J. PALMASON, C.A. Winnipeg, November lst, 1917. ’ Honorary Auditor. Heilbrigði. Glaðlyndi. Margar eru þær dygðir sem sérhver tnaður þyrfti að leggja rækt við og tnargar sem v’eitt geta manni öfluga hjálp á lífsbrautinni. Allir eiga meun að sjálfsögðu í miklu striði á æfi- hrautinni, — stríði við andstæð öfl og örðugar ástæður, jafnvel J>ó Jwð stríð sé all-misjafnlega örðugt. En það eru til margar dygðir, sem eru manninum til ómetanlegrar hjálpar i þeirri bar- áttu. Ein af þeini dygðum er glað- lyndið, — bjartsýnið. f»egar alt virðist ganga illa, Jiegar ástæður manns sýnast sérlega örðug- ar, Jiegar baráttan er óvanalega mikil, þá vill lífs-þreytan, Jjunglyndið og jafnvel bölsýnið stríða á mann. En þá cr nnanninum mikilsvert að hafa einmitt tamið sér bjartsýni og glað-f lyndi. Menn eiga vitanlega mjög misjafn- lega erfitt með Jiað að vera glaðlynd- ir og bjartsýnir. Það er svo margt sem hefir áhrif á lundina í því tilliti. Heilsan, skapferlið, Iífsstarfið og heimilisástæðurnar. Alt Jjetta hefir svo mikil áhrif á manninn og ræðui oft svo miklu um það, hvort maður er bjartsýnn og glaðlyndur, eða Jiung- lyndur og niðurbeygður. En Jiað þurfum vér þó að muna í því sam- bandi, að manninum hefir verið gefin frjáls vilji. Og afli hins Jrjálsa vilja á hann að beita, til að ^irbuga lífs- þreytuna, þunglyndið, og bölsýnið, en láta glaðværðina verða sigursæla hjá sér; því hún er honum svo ákaflega mikils virði. Vitanlega er það oft frábærlega erfitt að sigra J>að sem stríðir á lundina, og beygja andann, en mögulegt ætti Jjað að vera í flest- um tilfellum, þegar afli viljans er kröftuglega beitt í þá átt. Þegar eg virði fyrir mér möguleikana á því að viðbalda hjá sér glaðværðinni og bjartsýninu kemur mér til hugai maður einn, sem mörg ár hefir borið Jiungann sjúkdómskross, sem að mestn hefir nú slitið líkams-kröftum hans. — En andinn er alls ekki yfirbugaður. Þar er þróttur og þrek svo mikið að undrurn sætir! og gfaðværð og bjart- sýni sem til fyrirmyndar er. Og líka minnist eg konu sem lengi hefir þjáðst, en sem þó er glaðvær og til fvrirmyndar vegna bjartsýnis. Og fleiri dæmi þessu lik mætti hér nefna Að hverju leyti er Jiá glaðlyndið manninum svo mikils vert? Án Jiess að hugsa mér að rekja það til grunns, langar mig tll að svara spurningu þeirri að nokkru leiti. Glaölyndið veitir manninum aukið þrek og Jiol í lífsbaráttunni ýmslr ntenn hafa ritað um blessun ]>á sem glaðlyndl leiðir yfir líf manna. Sha- kespearc, hið mikla skáld Englend- inga, hefir talað um það á þessa leið: “Glaðvært ihjarta gengur allan dag- inn, en niðurbeygt hjiarta kemst ekkt nema eina tnílu.” Um Jietta mál hef- ir hinn mikli rithöfundur Carlyle einnig talað á iþessa leið: Eg hefi niestar mætur á manninum sem syng- ur við verk sitt. — Hvað sem verkið kann að vera, met hann langt framar þeim sem gengur að sama starfa hljóður og stúrinn. Hinn fyrnefndi afkastar meiru á jöfnum tima. hann gjörir verkið betur, og hann endist lengur............................... Undraverður er kraftur gliaðværðar- innar og óútreiknanlegt afl hennar. Störf vor. til að geta orðið að tilætl- ttðum notum, og til að geta haft var- anlegt gildi, þurfa að vera unnin með glaðværð, og birtu ánægjumnar í hug” Svo talaði þessi spaki maður. Mætti þó geta þess að bann átti oft í stríði við sjúkdóm einn, sem oft lamar geð- ið og þolið mörgu fremur. Þess mun víst allir verða áskynja sent ná fullorðins aldri, að oft reynir á krafta manns og ]>ol í þessu sam- bandi. Margt drepur að dyrum hjá hverjum einum, sem þrýsta vill and- anunt niður. lanta hann og særa, og eftirskilja ntenn með sársauka í hug. Erfitt er þá að sigra. En engu að síður gott eí hægt er að beita afii viljans svo að þunglyndið verði yfir- bugað. en bjartsýnið skipi öndvegi og glaðværðin “flytji mann yfir hin djúpu vötn.” Einnig mætti benda á það til tneð- mæla með glaðværðinni að [tegar við látum liana ríkja hjá sjálfum oss, þá flytjum vér gleðigeisla til Jjeirra sent vér umgöngumst. Vér skulunt hugsa oss að vér vær- um stödd t einni stórborg heimsins, og að leið vor lægi á þær stöðvar. sem ltinir blásnauðustu aumingar ✓ • .. 1 • Sf timbur, fjalviður af öllum Nyjar vorubirgðir tegundum, geirettur og al.- konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar til vetrarins. Komið og sjáið vörur vorar. Vér erum ætíð glaðir að sýna þó ekkert sé keypt. The Empire Sash & Door Co, Limlted HENRY AVE. EAST WINNIPEG | ADAIMAC GRAIN COMPANY, LIMITED HVEITIKAUPMENN Tals. Main 3981 1203 Union Trust Buiiding; WINNIPEG 208 Drinkle Block, Saskatoon, Sask. 27. september 1917. Bóndi góður! Ekki nema á þeim komtegundum, hveiti, höfrum og flaxi, sem ekki ná fyrstu flokkun, er hægt að mæta verð- samkepni. J7að eina sem getur verið að ræða um er tegunda- mismunurinn. Adanac Grain Co., Ltd. hefir tekið upp þá aðferð í skoð- un á hveiti, sem algerlega fyrirbyggir rangindi. Vér höfum óháðan umsjónarmann, sem í mörg ár var aðal aðstoðar um- sjónarmaður sambandsstjómarinnar. Hann lítur eftir öll- um vagnhlössum sem oss eru send og hans ummæli fylgja því sem seljandi hefir fengið. f sambandi við þær korntegundir sem samkepni er hægt að koma að, er vort félag betur sett til að gefa góðan árang- ur. Aðal ráðsmaður vor hefir haft þrjátíu ára reynslu 5 þeirri grein — bæði hvað innkaup snertir úti um landið og eins á útflutningi til annara landa. Hans reynsla er peninga virði í þinn vasa. Sendið vagnhlass til reynslu og mun það tryggja fram- hald verzlunar—því góður árangur eykur viðskifti. Yðar þénustubúnir ADANAC GRAIN COMPANY LIMITED byggja. Vér skulum ímynda oss að vér ætitm kost á að horfa inn í eitt híbýli þar, og að í Iþví sæjitnt vér sjúka konu sem hvíldi í ömurlegu rúmfleti. Fátæktin og eymdin hefðu sett innsigli sitt berlega á svit> henn- ar. í hverjum andíitsdrætti mætti lesa böl hennar, og sársaulp. Það er drepið á dyr, og inn gengur ung kona með ljós kærleika og bjartsýnis ljómandi á brá. Hún gengur að rúminu og mælir uppörfandi htlggun- arorðum til hinnar sjúkit, og húti gengur um með sólskin í svip og lag- færir í hreysinit fátæklega, og hún eftirlætur litla gjöf íyrir hina hág- stöddu. Óðara verður þar breyting inni, geislar ánægju og vonar færast yfir hið föla andlit. Og drátttir sárs- áukans hálf ltverfa. Eða til þess að flytja Jtessa mynd enn nær v*oru fólki, eins og nú standa sakir, skulum vér írnynda oss að vér horfuin inn í fagurt allsnægta heintili. og sæjum þar húsmóður sent væri heygð og grátandi, og bæri merkt djúprar og þungrar sorgar á brá, at |>v’í hún væri ný búin aö' frétta fall sonar sítts á bardagavellinum ægilega. Hugsum oss að ]>ar gengi inn kona önnur með meðlíðan í huga og sanna samhygð, en |)ó með sólskin góðrar ------------------------------------- lundar á brá. Sjá mundum vér hvern- ig skínandi geislar hinnar hlýju og góðu limdar mundu hafa blessuð, huggandi álirif á hina sorgtnæddu móður. Hvers verðum vér þá vísari við íhugun þessara mynda? Þess tneðal annars að sólskin hinnar þýðtt og góöti lupdar — glaðværðin — berst fra einurn til annars. Og að glaðlyndi eins, leiðir blessun sína yfir aðra sem umgangast hann. Glaðværðin er smittnæm ef eg má svo að orði kveða. Hún berst frá einutn til annars með blessandi afli. Um það hvernig glaðværðin flytst frá einitm til annars, ritar Washing- ton Irving á |>essa leið: “Glaðværð- in hefir endurskin eins og ljósið. og sérhvert andlit upplýst gleði, er sent spegill er sendir endurskiu gleðinnar til annara nteð huggandi afli.” Þann- ig verður okkur það augljóst að glað- værðin blessar ekki að eins ]>ann er hana á. heldur berst endurskin inn 1 sálir amtara með huggandi og bless- andi afli. Og það er sannarlega ntik- ilsvert. því “engin lifir sjálfum sér.” £)g ]>að getur ekki sönn dygð talist sem ekki nær með blessunar-áhrif sín út fvrir takmörk vors eigin ltfs. H. Sigmar. a 8 ö L 8 K 1 N 8 6 Xj 8 K I N 8 ráði þeirra einhver blæðandi heiftarkvíði, sem innsiglar ógleymanlega mynd inn í hvert viðkvæmt hjarta sem áhorfir. Nú er alt á ferð og flugi á bryggjunni, tunn- um, pokum, töskum, kistum, kössum og hundum er pakkað upp í skipið; og sviíalækimir renna nið- ur eftir þreytulegu kinnunum á mörgum gömlum fiskimanni, sem eref til vill komin á sjötugsaldur. Loksins er allur farangur kominn upp í skipið. Bryggjan er full af fólki, konur og#)öm, unnustur og vinir þrengja sér áfram í gegnum m^pn- þröngina. Alt í einu heyrist skerandi, nístandi hljóð. Alltr stanza og halda um höfuðið. Enginn heyrir til annars nokkur augnablik. Aftur þögn. petta skerandi hljóð þýddi “skilnað ’. Nú standa mæður og böm kring um heimilisföðurinn. Alt kyrrist. Hann verður að fara. Annað skerandi, nístandi hljóð, stundin nálgast. Eitthvað er eftir ósagt, sem ómögulegt er að muna á þessu augnabliki. pað verður að kveðjast. Hið þriðja skerandi, níst- andi hljóð. Kaðlarnir eru losaðir frá bryggjunni "og flekanum er hent upp í. pegar skipið fer, líður það hægt og hægt frá bryggjunni og stefnir í norðaustur. Sólin er #étt að koma upp og slær eldrauðum geislum á öldumar og geislamir færast til vesturs — til ástvinanna, sem eftir standa. Og geislarnir þerra tárin, sjónin skýrist. peir lifta upp hönd fyrir augu og sjá skipið líða eftir öldunum í morgundýrðirini, uns það er horfið í fjarlægðinni, roðann frá austrinu. Thelma Johannsson. Lítíl saga. pað var stundum þegar eg var lítill drengur að eg var rekinn í rúmið þegar minn vissi tími var kominn, hvort sem eg vildi eða ekki. Og þá var það stundum þegar eg gat ekki sofnað að eg kreisti aftur augun að gamni mínu, lá þannig vak- andi nokkum tíma og skemti mér við allra handa fallegar sjónir. Fyrst komu aiíavega iitir ósköp smáir hringir og stjömur, sem að smá stækkuðu, breyttust og urðu svo að ailskonar margblöðuðum rósum og myndum, sem að smá breyttust eftir því, sem eg kreisti fastara aftur augun og linaði á. Inndælasti bletturinn í heiminum, sem eg hefi ávalt átt er svefnherbergið mitt. Og aldrei finn eg jafnvel til guðs náðar og nálægðar og hvað eg á gott eins og á kveldin þegar eg er lagstur niður og farinn að hagræða mér í elskulega góða rúminu mínu, sem mjallhvítt með hreinleika sínum jafnan tekur svo vel á móti mér. pað var fyrir nokkru síðan, sama kveldið sem að eg hafði heyrt lesinn allan nafnalistan í “Sól- skini” yfir bömin og vini þeirra, sem að höfðu, hrifin af krafti kærleikans, hafið samskot og gefið til Betel; að eg lá litla stund vakandi og gat, sjald- an þessu vant, ekki sofnað. Eg brá mér á gamlan leik og fór að kreista aftur augun; komu þá fyrst ósköp litlir allavega litir hringir og smáar stjöm- ur með ýmsum litum. Eg linaði ofurlítið á augna- lokunum, og smá breyttist þá alt. Lítil hús, hæðir og hlíðar sáust eins og óglögt, en það var að eins hverfandi fljótt, eg haggaði ofurlítið augnalok- unum og kom enn breyting. Nú sá eg ljós-gula grassléttu svo undur fallega og á henni voru alls konar blóm, sem að smá breyttust þangað til þau urðu að mismunandi fallegum bamaandlitum. Brosandi aniilit lítil og elskuleg, með bjarta lokka yfir, einnig voru þar hér um bil jafnmörg andlit, er áttu yfir sér dökkann himinn eða kolsvart hár, og voru þau engu að siður hýrleg og falleg en hin, jafnt voru þar drengja andlit og stúlkna. petta eru Sólskinsbömin, sem vom lesin upp á listanum hugsaði eg með mér. Nú reyndi eg að halda aug- unum í alveg sömu skorðum, svo að eg gæti horft á þessi litlu andlit sem lengst. En grassléttan hverf vonum bráðar og andlitin hurfu einnig. f þess stað sá eg heiðbláan himin- inn alstirndan, en ein stjaman var skæmst og horfði eg mest á hana, en í því lauk eg upp aug- unum. Og alt var horfið nema stjaman ein, sem varð eftir í huga mínum. Fór eg nú með bæði augun opin að hugsa um hana, hvort við menn- irnir myndum nú fara þangað eftir dauðann. Og eg sá þá í huganum þar undur fallegt landslag með grasi vöxnuum hlíðum og klettum í kring, þar var stórt vatn á sléttunni, var það spegil slétt og fallegt með blómlegum bökkkum í kring. Voru þar margir bátar með fannhvítum seglum og hver sigldi fram hjá öðrum, og böm og fullorðnir veif- uðu höndum og klútum hvert til annars. Á bakk- anum var bátakofi og sat þar í dyrunum gamall maður, gráhærður og horfði út á vatnið, þó hann sýndist rólegur var hann einlægt tilbúinn að hjálpa ef eitthvert slys kynni að vilja til. Mér datt í hug að þama væri hann “Kristófer gamli”, sterklegér væri nú karlinn. pið kæru böm, sem lesið “Sólskin” viljið helzt einlægt hafa sögur eða æfintýri, og það er ekki ykkur láandi. Jæja, æfintýrið af honum “Kristófer” gamla er svona: pað var einu sinni maður, ósköp þrekinn og sterkur og vildi gera mikið gagn, og hét hann Epropus. Á unga aldri strengdi hann þess heit að hann skyldi engum konungi þjóna nema þeim, sem væri mestur allra konunga. Einu sinni kom hann í konungsríki, sem hann heyrði sagt að kon- ungur ætti heima í er mestur væri allra konunga. Epropus gekk inn í höllina fyrir konung og sagði honum að hann hefði heyrt að hann væri mestur allra konunga, og að honum vildi hann þjóna. Konungur sagði honum vistina velkomna og sagð- ist hafa mætur á sterkum mönnum. par var Epropus hér um bil heilt ár, en um jólaleytið komu tveir söngmenn inn í höllina til að syngja fyrir konung og hirðina. En í kvæðinu, sem þeir sungu, var fjandinn nefndur nokkrum sinnum. En hvert skifti sem hann var nefndur krossaði konungur sig á brjóst. pegar kvæðið var búið og söngmenn þagnaðir spurði Epropus konung því hann hefði verið að fálma með hendinni í lausu lofti þegar kvæðið var sungið. Sagði konungár að þar hefði verið nefnt nafn þess vonda og hefði hann því myndað kross fyrir brjóst sér til að forð- ast hann. ”“pá sé eg”, sagði Epropus, “að sá vondi hlýtur að vera meiri en þú, og héðan af þjóna eg engum nema þeim vonda”. Að svo mæltu kvaddi hann konung og alla í höllinni og fór. Nú gekk hann borg úr borg og land úr landi og spurði alls staðar eftiÞ þeim vonda, en gat hvergi fundið hann. Einu sinni í þeirri leit gekk Epropus eftir skógarbraut og mætti hann þá ófrýnilegum hóp, það voru fáeinir púkar og sá vondi sjálfur í broddi fylkingar, og voru þeir allir ríðandi. Epropus spurði þá hvort þeir vissu hvar sá vondi væri. Sá er fyrstur fór og var ljótastur allra svaraði “Eg er hann. Viltu þjóna mér?” “Já”, sagði Epropus, “því eg hefi frétt að þú værir mestur konungur hér á jörðu”. “J?að er satt. Komdu á bak fyrir aftan mig”, sagði sá vondi. Epropus fór á bak og svo riðu þeir allir eftir skógarbrautinni, þar til þeir komu að krossmarki úr tré, er stóð við veginn. J7á sneri sá vondi af aðalbrautinni langt út í skógarflækjuna og foræði. “Hvað á þetta að þýða, ertu hræddur við þenna tréstaur, sem að stendur þarna”, spurði Epropus. , “Já mér er illa við þetta mark, því á svona tré var versti óvinur minn eitt sinn negldur, sem að mannkynið nefnir frelsara sinn, og við hann er eg hræddur”, sagði sá vondi. “J?á hefir þú svikið mig þar sem þú sagðist vera hinn mesti konungur í þessum heimi, og hafðu skömm fyrir”, sagði Epropus. “Héðan af verð eg ekki lengur í þinni þjónustu; heldur leita eg að frelsara mannanna Jesú Kristi og þjóna hon- um, því eg sé að hann hlýtur að vera mikið meiri en/þú, fyrst þú ert hræddur við hann”. Að þessu mæltu fór hann burtu, yfirgaf hina ljótu fylkingu, gekk borg úr borg og land úr landi og spurði alls staðar eftir því hvar hann gæti fundið konunginn Jesús Krist. Eftir að Epropus hafði gengið þannig lengi kom hann til einsetu- manns, sem bjó á árbakka við skógarjaðar. Ein- setumaðurinn sagði honum að hann gæti fundið konimginn Krist með því að svelta sig vissa daga og lesa margar bænir. “J?að get eg>ekki. Bænir kann eg ekki og þeg- ar eg er svangur vil eg borða”, sagði Epropus. “pá get eg kent þér annað ráð”, sagði einsetu- maðurinn. petta fljót, sem eg á hér heima við, er hér nokkuð ofarlega straumhart og vont yfirferð- ar. Bygðu þér kofa þar og berðu fólk yfir fljótið, því engin er ferja á því. Gerðu þetta fyrir ekki neitt, en taktu við því, sem merm vilja gefá ]>ér og þá muntu finna konunginn Jesú Krist”. “J?etta vil eg gera”, sagði Epropus. Hann bygði sér kofann, smíðaði sér sterkan staf úr tré, sem hann fann í skóginum og óð ána aftur og fram alla daga, studdi sig við stafinn sinn því áin var djúp og ströng og bar menn yfir ána. pegar hann hafði verið þarna fast að ári og borið fólk yfir fljótið, var J?að eitt kveld, þegar hann var lagstur niður dauðþreyttur til að sofa, þá heyrði hann inni í kofa sínum að kallað var úti í aumk- unarlegri barnsrödd: “Kristófer! Kristófer! komdu og berðu mig yfir ána”. Hann fór á fætur og út, en það var kolniða myrkur, svo hann sá ekki neinn. Hann kallaði en enginn gengdi, svo fór hann inn aftur og lagði sig útaf. En þegar hann var nær því að sofna var kallað aftur, með sömu rödd: “Kristófer! Kristófer! berðu mig yfir ána! Hann þaut upp og út, en alt fór á sömu Ieið, hanq sá eng- ann og fann engann. í þriðja sinn er hann var lagstur út af var kallað með enn þá sárari barns- rödd: “Kristófer! Kristófer! berðu mig fljótt yfir I

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.