Lögberg - 31.01.1918, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 31. JANÚAR 1918
6
Kaupmannahafnar
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsins
bezta munntóbak.
Munntobak
Búið tilúr hin-
um beztu, elstu,
safa- mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
kveldið byrjaði fundurinn. Skólá-
stjóri, séra Marteinsson, sagði í
sög'uformi frá æfintýrum skóla-
töskunnar sinnar. Líklega héfir
honum fundist fjörið í nemend-
,'um vera heldur á einn veg und-
anfarandi daga, því næst á eftir
las hann upp “Lofkvæði til
Heimskunnar” eftir Hannes
Haflstein. Síðan las hann upp
, kafla úr sögu og nokkuV bréf og
rítgerðir eftir nemendur.
. Næst kom séra Hjörtur Léó;
-og skemti með því að lesá upp
tvær smásögur. Önnur sagan
var eftir Tolstoj, og sagði séra
Hjörtur aðal þáttinn úr æfisögu
þess höfimdar.
Nú voru kennararnir búnir að
skemta nemendunum rækilega
og bjuggust auðvitað við að fá
kaffi og veitingar fyrir, en ekk-
■ert varð samt af því, því það kom
upp úr kafinu að allir höfðu
gleymt að hugsa um það. Að
endingu var farið í nokkra leiki
og síðan fóru allir heim.
Föstudaginn 18. janúar var
aftur hafður skemtifundur. Fyr-
.ir skemtiskránni á þeim fundi
stóðu nemendumir sjálfir. pá
mátti nú búast við að þeir sýndu
rausn við sjálfa sig og gleymdu
ekki veitingunum heima, og það
■ kom líka að því að þeir sýndu
það. Nokkrir gestir voru við-
staddir ntan skólafólks.
Fyrst á skemtiskránni höfðu
þar píanóspil Miss Guðrún Mar-
teinsson og Miss Rakel Oddsson;
næst sungu nokkrir nemendur
“fsland, fsland”.- pá las Miss
Guðrún Marteinsson upp skóla-
blaðið og skýrði frá því að þá-
verandi nefnd hefði leitast við
að finna eitthvert nafn fyrir
blaðið, og nú hefði hún gefið því
heitið “Mímir” og það gleddi
hana að skila því af sér til næstu
viðtakenda, með nafni. Næst
spilaði Miss Inga Thorbergsson
stutt og fjörugt lag á Pianó
Síðast á skemtiskránni fór kapp-
ræðan fram. Kappræðu efnið
var, “Hvort bardaginn við Hast-
ings eða Waterloo hafi haft var-
anlegri áhrif á umheiminn”.
Fyrír játandi hliðinni töluðu þeir
Mr. Kristján Sigurðsson og Mr.
Axel -Vopnfjörð. en fyrir neit-
aridi hliöinni töluðu Mr. Guð-
mundur Guðmundsson og Sigur-
bjom ólafsson. Séra B. B. Jóns-
son, Mr. S. W. Melsteð og Mr. J.
J. Bíldfell voru dómarar. Að af-
lokinni kappræðunni fóru þeir
aljir afsíðis. til að bera saman
ráð sín, en á meðan var stólum
og bekkjum ráðað til hliðar og
pokkrar. skólastúlkur fóru að
bera.fram veitingar. Eftir að
aljir hofðu saðst, bað skólastjóri
sér hljóðs, og sagðist nú sjá að
allir myndu vera orðnir forvitnir
á að heyra álit dómaranna á
kappræðunni og bað því for-
stöðumann dómaranna að segja
frá úrskurði þeirra. pá stóð
séra B. B. Jónsson upp og lýsti
því yfir að þeir hefðu dæmt
neitandi hliðinni vinninginn. Um
leið gaf hann skólanum nokkrar
bendingar og góð ráð. Næstur
honum talaði Mr. Friðrik Guð-
mundsson—sem þar var staddur
t—niokkur orð. þar næst stóð
JVTiss Jackson upp og skýrði í
stuttu máli frá fyrirkomulagi
kppræðanna. Síðast var svo
komið í nokkra gamanleiki í einn
eða tvo klukkutíma.
pann 24. þ. m. veittist skólan-
um sú ánægja að herra ögmund-
ur SigurðssQn—sem nú er á ferð
hér vestanhafs til að kynna sér
kensluaðferðir við hærri skóla
hér—heimsótti hann og var einn
dag á skólanum. pað hittist svo
á að einmitt þegar hann kom var
verið að kenna íslenzku. pó að
nemendu.u sé enska tungan töm-
ust, er þeim þó kært það sem ís-
lenzikt er og þótti þvi mjög
skemtilegt að fá alíslenzkan gest,
sem gat sagt þeim ýmislegt
fróðlegt að “heiman”. Herra
Sigurðsson sagði í nokkrum
orðum frá ferðatækjum á ís-
landi og hvernig ferðamaðurinn
færi að, þegar þangað kæmi.
Hann talaði hægt og heldur lágt
og þýtt, einmitt í þeim róm, sem
sögumaðui hrífur áheyrenduma
bezt með sér, svo þeir ósjálfrátt
fylgja honum eftir hvert
spor. Sem snöggvast skrapp
hann með nemendurna, í anda,
heim til íslands,—-til höfuðstað-
arins, og þaðan ríðandi á góðum
íslenzkum hestum upp til sveita,
og heim á fagurt og vinsamlegt
bóndabýli, en þar gisti hópurinn
eina nótt í góðu yfirlæti, hélt
svo af stað í “bíl” næsta morgun
lengra áleiðis. pað var nú ekki
eins skemtilegt, þó var það gam-
an. priðja daginn stigu allir á
Skipsfjöl og sigldu einn dag í sól-
heitri biíðu meðfram ströndum
íslands. pað urðu því ljótu von-
brigðin fyrir hópinn að hrökkva
alt í einu upp hér í Winnipeg í
bruna frosti og stórhríð.
pannig hafa þessar vikur liðið
með fjöri og vaxandi áhuga hjá
nemendum á öllu skólastarfi og
góðum og heilnæmum skemtun-
um innan um.
Námsstúlka. •
Til vina iminna
í kirkjufélaginu ísl. lúterska
Kæru bræður og systur!
Petta á að tilkynna yður að
eg hefi nú þégar tekið köllun
frá söfnuðum í Flaxcombe og
Marengo í Sask.-fylki. pessir
söfnuðir tilheyra Meþódista
kirkjunni og auðvitað býst eg
við að starfa hér eftir eingöngu
á meðal enskra.
Vafaláust kemur þetta mörg-
um á óvart; en í þessari breyt-
ingu er eg að framfylgja minni
helgustu sannfæringu. Yður mun
ekki vera ókunnugt um bina öfl-
ugu hreyfingu í þessu landi að
sameina þrjár stórdeildir kirkj-
unnar — nefnil. Meþódista kirkj
una, Presbyterá kirkjuna og
Congregational kirkj una. Auð-
vitað og eðlilega hafa leiðtogar
þessara flokka saijiið trúarjátn-
ingu og grundvallarlög fyrir
þessa fyrirhuguðu Jdrkju. Gam-
all maður, vinur minn, sem dvaldi
á Gimli í nokkur ár á sumrum,
gaf mér eitt eintak af þessu riti,
og eg fann þá og eg finn enn þá
meira nú að þetta rit (Bases for
Union) er nákvæm framsetning
á minni eigin trúarsannfæringu.
Með öðrum orðum hefi eg komist
að raun um að í öllum atriðum,
þar sem lúterska kirkjan er frá-
brugðin hinum mótmælenda-
flokkunum er eg ólútárskur.
Meþódista kirkjan í Canada
hefir samþykt “Bases for Union”
og þess vegna á eg skoðanalega
beima í henni. En þar, sem þessu
er þannig varið, get eg ekki sam-
vizku minnar vegna, haldið
afram að starfa í minni kæru,
lútersku kirkju.
, Ýmislegt annað’ hefir stutt
þessa ákvörðun mína, en þetta
er aðal örsökin.
Á meðan að þessi breyting
hefir verið að ryðja sér braut í
sálu minni hefi eg prédikað það
eingöngu, sem var einlæg sann-
færing mín. Eg man ekki, eftir
einu einasta orði, talað í stólnum
sem ekki hefir verið sprottið af
djúpri alvöru og hreinskilni:
Mér veitist ekki létt að slíta
hin helgu bönd sem binda mig
við söfnuði mína, kirkjufélagið,
vini, vandamenn og þjóðflokk,
én samt álít eg að skyldan hafi
leitt mig út á þessa mína nýju
braut.
En eg er glaður að geta sagt
með sanpi að eg fer frá söfnuð-
um mínum og kirkjufélagi með
hinum hlýjasta bróðurhug. Mér
hefir aldrei þótt jafn vænt um
söfnuði mína og kirkjufélag og
einmitt nú, og eg fer með hinar
unaðsríkustu endurminningar í
hjarta mínu.
Ert í raurí og veru þarf eg
ekki að slita nein bönd, þó að eg
verði fjarlægur líkamlega mörg-
um, sem mér eru sérstaklega
kærir, þá samt verð eg ætíð ná-
lægur þeim andlega. Kærleikur-
inn þekkir ekki rúm eða fjar-
lægð.
pað er heit og inriileg ósk mín
að hinn sami bróðúrhugur og vin
átta á milli starfsbræðra og
systra minna og mín, megi hálda
áfram að öllu óskert, þó að leið-
ir vörar skiftist nú að vissu leyti.
Vonandi munum vér bera Virð-
ingu fyrir hvors annars sann-
færingu og st'árfa sitt í hvoru
lagi fyrir málefní drottins Jesú
Krists, honuirí til dýrðar, öðrum
til blessunar og oss sjálfum til
uppbyggingar.
Pó áð eg starfi hér ’eftir ein-
göngu á meðal enski*a, hefi eg
sömu skoðun á víðhaldi íslenzkr-
ar tungu og þjóðemis og eg hefi
látið í ljósi á ýmsum stöðum og
tímum.
Verið þá guði falin á hendur,
mínir kæru vinir. pökk fyrir öll
vinahót, allan hlýleik, allan kær-
leika. Eg hefi fengið að njóta
meiri kærleika hjá samlöndum
mínum en ég hefi átt skilið. Eg
hefi alstaðar mætt hlýu hugar-
þeli, bæði þar sem eg hefi starfað
og þar sem eg hefi komið sem
gestur. Fyrir þetta þakka eg
góðum guði og yður öllum, vin-
ir mínir.
Með hugheilustu og hjartan-
legustu kærleikskveðju til allra
íslenzkra vina minna bæði í
kirkjufélaginu og fyrir utan það.
Yðar einlægur,
Carl. J. ólson.
Gimli, Man.,
14. jan. 1918.
Skýrsla ólafs Eggertssonar
um Betel-samkomur í Argyle
Herra ritstjóri! — Viltu gjöra
svo vel og birta eftirfylgjandi
skýrslu í blaði þínu, og um leið
mitt innilegasta þakklæti til
allra þeifra, sem hjálpuðu mér
á einhvern hátt að koma sam-
komum þessum í frartigang.
Á öllum þessum samkomum
seldu konurnar kaffi með hnaus-
þykkum rjóma, pönnukökum o.
s. frv. Með því settu þær rembi-
hnútinn á skemtikvöldin og um
leið hjálpuðu þær til að stækka
inntektir Betels um 54 dali. —
pökk sé þeirn fyrir það.
Glenboro-búum ‘ til heiðurs vil
eg minnast þess að nú standa
þeir hæðstir allra • á Tistanum,
sem kaffi-drykkjumenn. Drukku
15 centum meira en Elfros-búar.
Heiður sé þeim sem heiður ber.
Lengi lifi kaffikannan!
Brú Hall, samskot $40.80, kaffi-
sala $15.00, als $55.80; Argvle
Hall, samskot $28.15, kaffisala
$6.50, alls $34.65; Baídur, sam-
skot $22.00, kaffisala $12-50, alls
$34.50, Gienboro, samskót $1.50,
kaffisala $20,00, alls $51.50.
Ferðakostnaður $15.00. Hreinn
ágóði $161.45.
---------------
Egili Jóhannsson. .
Hinn 21. nóvember síðastliÓr
inn ! andaðist EgiH • Jóhannsson.
Hann vaf. fæddur 18. apríl 1893,
og voru foreldrar hans ‘Sigur-
björn skáld Jóhannsson, seiri
andaðist árið 1903, og María
Jónsdóttir, koria hans, er andað-'
ist fyrir tæpum tveim árum.
Hánn dvaldi hjá móður sinni í
Argyle-bygð þar til hann fyrir
þrern árum rúmum fór vestur tií
Aibérta og tók séf þar heimilis-
réttarland nálægt Sexsmith póst-
húsi. Hann var riý búinn að
ljúka skylduvinnu sinrii á heim-
ilisréttaríandinu þegaf hann
veiktist af botnlangabólgu ' og
lagði hanri af stað til þess að
leita sér lækningar í Edmonton,
en á leiðinni þangað andaðist
i hann. Lík hans var flutt til Ar-
gyle-bygðar og jarðsett þar 26.
nóvember.
Egill sálugi var einkar vel gef-
inn piltur og vandaður og hug-
Ijúfi allra er hann þektu. Hann
var einlægur trúmaður; sótti
stöðugt sunnudagsskóla þar til
hann fór vestur til Alberta, og
var ötull starfsmaður í banda-
lagi safnaðar síns. Hann las
stundum upp frumsamdar rit-
gerðir á Bandalags fundum, og
báru þær vott um hvorttveggja,
alvarlega lífsskoðún og bjartsýni
Blessuð sé minning haris.
Pakkarávarp.
Mitt innilegasta þakklæti eigá
línuy þessar að færa meðlimum
kvennfélagsins “Vonin”, á Mar-
kerville, fyrir þá höfðinglegu
jólagjöf er kvennfélagskonumar
sendu mér. Einnig þakka eg
þeim hjónum Mr. og Mrs. G.
Thorláksson, Mr. og Mrs. B.
Thorláksson, Mr. og Mrs. Jón
Sveinsson, og öllum þeim, sem
hafa rétt mér hjálparhönd í mín-
um erfiðu kringumstæðum.
Guð blessi alla velgjörðamenn
mína og gefi þeim gott og far-
sælt ár.
Með vinsemd og virðingu
Mrs. Lena Davidson.
KENNARA VANTAR
Fyrir “Mínerva” S.D. No. 1045.
Kensla byrjar eins fljótt og
hægt er og stendur yfir í þrjá
mánuði. Umsækjandi verður að
hafa “2nd or 3rd Class Profes-
sional Teachers Certificate” fyr-
ir Manitobé1. • Tilboð sem tiltaki
mentastig og æfingu, ásamt
kaupi, sem óskað er eftir, send-
hlotið þar aðdáun mikla. Af
öðrum kunnum leikendum má
nefna Neliie Nichols.
pá verður og til skemtunar afl
raun^ sýning mikil, takast þar
fangbrögðum kappar miklir, er
nefnast Hanlot og Clifton. Ldks
rriá ekki glcyma því að Will Oak-
land félagið, leikur smáleik, sem
héiti'r “Danriy O’Gill, U. S. A.”
og er efnið um íra, sem fæddir
hai'a verið i Bandaríkjunum:
ist til undirritáðs fyrír 7. febrú-
ar 1918.
S. Einarsson,
i Box 4^1, 'Gimli, Man.
t ■------•-
Dominion.
•
í þorraveðrinu og fróstunum,'
þarf ekkert annað til þess að
láta sér Ííða Vel, en fara beint
ófan á Dominion' leikhúsið. par
er kvéldið ekki lengi að líða. —
Núria ' í vikunni,' er sýndur þar
leikur, sem heitir “Ghosts of
Yesterday”, eftir Norma Tal-
madge’s; höfundurinn hefir
skrifað fjölda leikrita, þeirra á
meðal “Empty Pockets” og
“We can’t have éverything”. f
öllum leikjúm þessum, er fagurt
Teiksvið og ljómandi fallégur
SÖngur.
Walker.
.,. “Seven Days Leave”, heitir
leikurinn, sem Walker leikhúsið
hefir til meðferðar um þessár
mundir.. Eims og nafnið beridir
til, er efni leiksins úr hernáðar-
lífinu, óg. er leikurinn sérlegá
skemtilegur.
Vikuna sem byrjar 13. fébr.
verður nýr leikur á leiksviðinu,
sem kallast “Out There”, og er
það álit hinna beztu leikdómara,
að leíkur sá eigi gott og nytsamt
erindi til allra manna.
par næst verður sýndur leikur-
inn “The White Teather”, sem
mörgum er áður að góðu kunnur.
Orphéum.
Á mánudaginn kemur og alla
þá viku á enda, leikur Miss Sarah
Padden í leikritinu “The Clod”,
sem innifelur í sér margskonar
fagi-a drætti úr Kentucky lífinu.
Leikurinn hefir veríð sýndur í
New York, og hefir Miss Padden
kenpir þa ' margra grasa, og er
þar veruiega margt einkennilegt
sem borg;:r sig að heyra og sjá.
Pað er ■.notalegt á Qrpheum.
þótt kalt ?é úti.; ' •
• * l * ,
CANADC'
FinES:
THEATtoi
'• t( v I
Vikuna sem byrjar 4. febrúar
verður þar sýndur nútíðar sorg-
arleikurinn úr hermannslífinu:
Seven Days Leave
sem sýndur hefir Verið í meir en
nín mánuði á Lyceum leikhúsinu
í London.
Sætasalari.,byrjar á föstudag.
Að kveldinu $1.50 tjfl 25c'
. Síðdegis $1.00 til' 2ðc' .
Vikúna sem byrjar 11. februar
The í'Win-the-War”, Comedv
í fjarlægð
(einhVqrsstaoar á Frakkandij
Eftir J. Hartley ManrierS. höfurid
' “Peg O' My Hearíb; • -
HTátúr! Söngur! Hrffniny!
7-f r~TT.r . y ; ♦ ~ . r t
500 fslemlingar ósklst' til afs -isera
bifrelfiá 'og gftfevéla iðn '1 'Hetó'pbill
skðlet, sem hefir-stjómarleyíi í. ,\Vinni-
peg, .R.egina,.-Saskatoon qs Edmonton.
Herskylda er iögleidd f Óanadk og'
•húndruC þeirra manna ■ er stiOrríuiSu
bifreiSum og ^asvélum verða a,ö. Uœtta
þelm .starfa og ^anga .i herinn. ITér
er tæklfséri fyrir þig ab íæra göta itn
og sem ekki teítur þó nema fáar vi-kur
að læra og taka eJna. af. þessUiji stöð-
um, þar sem kaupið er frá $8,0 til J200
um míinuðinn. Vfer ftenmim yðbv og
hSfum áhöldin sem með þurfa, beebi
tó kenna yður að stjórna. vélum og
gera við þær. Svo sem þessai*: Bif-
reiðum.-flutningsvögnum.' gasv'élum og
skjpsvélum.
Aðeins 6, vikur til nftms. Ahöld ð-
keypis. Vinnuveitenda skrifstofá vor
hjálpár yðUr til að fá vinnu eftir að
þér hafið lært. . Látið ekki dragast
að byrja. Komið strax. Ökeypis
lækningar. Gangið þfi stofnun sem
næst yður er. Hemphills Motor
School, 220 Pacific .Aye., Winnipeg.
1827 Railway St„ Regina.. 20th St.
East, Saskátoon, og 101 St., Edriibnton.
og Calgary, Alta.' . .
, Ull
• • • •
» 7 ■ ...
Ef þú óskar eftir fljótri afgreiðslu og hæsta veiði fyrir ull og loðskir n.sktifið
Frank Massin, Brandon, Man.
SkTÍfið eftir verði og áritanaspjöldurn.
■ v.vll; ■jv j-----
\
8 I4L
ur það kveld, fór hann samt snemma á fætur
næsta morgun, tók sáðkomið og fór að sá, og hélt
áfram þangað til kraftarnir þrutu og hann hné
máttvana af þreytu upp að tré, sem stóð rétt hjá
þar sem hann var að verki. — En hann var lika
búin að ljúka verkinu, móðir hans leit út og sá að
Davíð var hættur að vinna og hún flýtti sér til
hans til þess að samfagna honum, en þegar hún
kom nær sá hún að Davíð grúfði sig ofan í grasið
með litlu bendurnar sínar fyrir andlitinu og grét
sáran. pað var í fyrsta sinnið sem hann hafði
grátið síðan að hann stóð við gröfina hans föður
síns og sá líkkistuna, sem hann var látin 1 látna
síga ofan í gröfina, og mennina moka moldinni
ofan á hana. — Móður hans langaði til að taka
Davíð í faðm sér og þrýsta honum upp að hjarta
sér, en hún gjörði það ekki — hún yrti ekki einu
sinni á hann, heldur sneri hljóðlega heim aftur og
lét Davíð einan um hugsanirnar, sem voru að brjót
ast um í sál hans. Nú er Davíð orðinn stór maður,
og þjónar þýðingarmiklu embætti í þarfir þjóðar
sinnar. Frá þeim degi er hann ásetti sér að taka
verk föður sins — tólf ára gamall — og þar til nú,
hefir hann alt af reynst góður og ærlegur maður,
og hver líðandi dagur hefir gert hann andlega og
líkamlega sterkan. — Munið þið eftir að erviðleik-
arnir og ábyrgðin gjörir menn sterka.
PULA.
Tunglið, tunglið taktu mig
og berðu mig upp til skýja.
Hugurinn ber mig hálfa leið
í heimana nýja.
Mun þar vera margt að sjá,
mörgu hefðirðu sagt mér frá,
þegar þú leiðst um loftin blá
og leizt til mín um rifinn skjá.
Komdu litla Lipurtá,
langar þig að heyra,
kvað mig dreymdi, kvað eg sá
og kannske eitthvað meira.
Ljáðu mér eyra,
litla flónið ljáðu mér snögg\7ast eyra.
par er siglt á silfurbát
með seglum þöndum,
rauðagull á rá og böndum
rennir hann beint að ströndum,
rennir hann beint að Jötunsala-ströndum.
par situr hún móðir mín
í mötlinum græna
hún er að spinna út jólin
í hempu fyrir börnin sín,
og sauma þegar sólin skín.
Fögur er hún Harpa.
Um messu færðu fleira,
fjólu og músareyra,
hlíðum gef eg grænan kjól.
Svo göngum við upp á Tindastól,
þá næturvökul sumarsól
sveigir yfir Norðurpól,
en dvergar og tröll sér búa ból
í bergsins instu leynum,
og ljósálfar sér leika á hól
að lísigulli og steinum,
við skulum reyna að ræna frá þeim einum.
Börnum gef eg gnótt af óskasteinum.
pá spretta laukar, i
þá gala gaukar,
þá syngja Svanir á tjörnum.
Segðu það börnum,
segðu það góðum bömum.
Margrét S. Olafsson,
Mary Hill P. O. Man.
Sólskinssjóður.
Frá Árborg, Man.
Kristján G. Johnson....................$ .25
Kristín F. Johnson.........................25
Luvisa S. Johnson..........................25
Sigrún Johnson.............................25
Júlietta S. Johnson........................25
Páll H. Johnson.......................... 15
Alfred C. Johnson........................ 15
Jón E. Johnson ............................15
Octavia A. Johnson .•.....................15
Stanley A. Johnson...................... .15
Olga S. Johnson.......................... .15
Garðar, N. Dakota:
A. Guðmundsson.........................$ .50
Pálína Guðmundson . ...................... 50
Steinunn Guðmundson..................... . .25
Sigurbjörg Sveinsson..................... 25
Nú..................$ 3.65
Áður auglýst .... 915.85
Nú alls...........$919.50

1
Á ferS i Klondyke.
DRENGURINN OG HRAFNINN.
“Eg nenni ekki að fara í skóla”, sagði Tomas
litli., “eg ætla að ganga inn á fallega blettinn
þama og leika mér í allan dag”. petta var í byrj-
un maímánaðar, sólskin fagurt og grasið var farið
að spretta, eins og vandi er til á vorin. Tómas
settist niður á litla þúfu undir tré einu, og kastaði
bókunum sínum niður við hliðina á sér.
“Eg ætla ekki að fara í skóla, þúfan sú araa
er mýkri en bekkurinn, sem við sitjum þar á, og
mér þykir meira gaman að sjá litlu lömbin og
grösin, heldur eri bækurnar og rittöflnmar”.
f sama bili og hann ságði þetta varð honum
litið upp í tré, sem var gagnvart hónum, og sá
gamlan hrafn sitja þar og við hliðina á honum var
hreiður, sem líktist lurka hrúgu.
“petta er efnilegur drengur”, sagði hraÍHÍnn.
“Hann segist ekki vilja ganga í skóla. þetta er
dáindisfallegur letingi og allir hrafnarnir, sem
voru í grendinni fóru að segja krá, krá, krá, eins
og. þeir væru að hlægja að Tómaái. “Hvað er
. ■ • I'