Lögberg - 31.01.1918, Blaðsíða 1

SPIERS-PARNELL BAKING CO.
ábyrgjast yður
fulla vigt, beztu vörur fyr-
ir lœgsta verö sem verið
getur. R E Y N IÐ Þ A!
TALSÍMI: Garry 2346 - WINNIPEG
ri&efe.
Tals. Garry 1280 Stofnsett ÍSST*
Steele & Go., lm.
MYNDASMIÐIR
Homt Main og Bannatyne, WINNIPEG
Fyrstu dyr vestur a£ Main MAN.
31. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 31. JANÚAR 1918
NÚMER 5
Símskeyti barst hingað til borgarinnar um helgina, er
telur vetrarríki dæmafátt á íslandi, og var hafís landfastur
alla leið frá Horni og austur fyrir Gerpi. Skip landstjórn-
arinnar, Willemose, er fast í ís inni á Austfjörðum. Eru
þetta mikil tíðindi og ill, þar sem tilfinnanlegur eldsneytis-
skortur er í landinu. — “Sjaldan er rnein að miðsvetrar ís”,
segir gamla máltækið, og er vonandi að, “landsins forni
fjandi” yerði skjótt á brottu að hverfa.
Keisarinn heitir Þjóð-
verjum einkaleyfi á
verzlun Canada.
pýzkir fésýslumenn hafa ver-
ið hræddir og dregnir á tálar, af
Vilhjálmi keisara, síðan löngu
fyrir ófriðinn og fram til þessa
dags; samkvæmt bæklingi rituð-
,um af August Thyseen, einum
hinna voldugustu fjármálamanna
pýzkalands, og sem nú að und-
anfömu hefir tekið öflugan þátt
í lýðveldishreyfingum á meðal
þjóðarinnar.
Bæklingurinn var upptækur
ger, höfundurinn látinn sæta
fjárútlátum, en innihaldið er á
þessa leið:
“Eg rita bækling þenna í þeim
einum tilgangi, að opna augu
Pjóðverja, einkum þó fésýslu-
manna, á sannleika, er þeim hef-
ir hingað til -hulinn verið.
Um það leyti er Hohenzollarn-
ir voru að krækja sér í stuðning*
fjármálamanna, í sambandi við
hemaðarráðabruggið, þá slógu
þeir jafnan á þann strenginn, að
svona og svona mikið skyldu þeir
fá í aðra hönd.
Eg skal játa það hreinskilnis-
lega, að eg var einn þeirra
manna, er lét ginnast til þess að
styrkja stríðsstefnu þeirra góðu
herra, árið 1912—13, og gerði
það jafnvel móti betri vitund.
Stríðið fyrirhugað 1912.
Árið 1912 voru Hohenzollarnir
oi'ðnir sannfærðir um, að eina
ráðið til þess að viðhalda her-
valdinu og þeim sjálfum, væri
það að fara í stríð. Á því ári
hefðu þeir þó auðveldlega getað
komið utanríkismálum vorum í
það horf, að heimsfriði hefði
verið borgið, að minsta kosti um
nséstu fimmtíu ár.
En langvarandi friður hefði
auðvitað kollvarpað eins og spila-
borg hemaðarvíravirkinu, og þá
um leið sjálfri keisaraættinni
líka. — petta skildi keisarinn og
fylgifiskar hans, og þess végna
ákvað hann undir eins 1912 að
fara í stríð og vinna undir sig
ný lönd.
En til þess að koma fyrirætl-
unum sínum í framkvæmd, reið
þeim lífið á, að fá fésýslumenn
þjóðarinnar til þess að fallast á
stefnuskrána. Og ýmist með
hótunum eða þá fögrum fyrir-
heitum, hepnaðist keisaranum
fyrirtæki sitt. —
Sjálfum mér lofuðu þeir per-
sónulega 30,000 ekrum lands í
Ástralíu og stóru láni, á þrjá af
hundraði, við þjóðbankanh
þýzka, svo að eg gæti unnið
löndin eins og vera bæri. Ýms-
um öðrum voru heitin hin og
þessi hlunnindi í Indlandi, sem'
þá að sjálfsögðu átti að verða
þýzk nýtenda fyrir áramótin
1915.
Félag var stofnað, er hafa
skyldi einkaleyfi á verzlun
Canada. St.jómendurnir voru
forsetar tólf annara félaga, er
renna áttu inn í þetta allsherjar
fyrirtæki, og starfrækslufé var
ákveðið $100,000,000* helming
fjárins ætlaði þýzka stjórnln að
legg.ja fram.
á sama tíma flaug sú frótt
fjöllunum hærra, að keisarinn
hefði heitið nokkrum vildarvin-
um sínum, ýmsum hinum feg-
urstu og frægustu búgörðum á
Englandi, til eignar og ábúðar.
Ekki verður slíkt loforð skilið
nema á einn veg — England hef-
ir átt að verða þýzk hjáleiga.
Alt af vár setið við sama hey-
garðshomið, hagnaðarvonimar
kitlaðar, og hégómagirninni gef-
in byr undir báða vængi. pýzkir
verksmiðjueigendur áttu allir að
sleppa við skattgreiðslu; skattar
allir skyldu takast af íbúum
hinna innlimuðu ríkja, um mörg
úkomin ár. Og það voru svo
sem engin smámenni, er loforðin
^áfu; hvorki meira né minna en
Keisarinn sjálfur og ríkiskansl-
hans Bethmann-Hollweg, á
f-iölsóttum stefnum fésýslu-
teanna í Berlín, Munich og Cassel
a Umabilinu frá 1912—13. — Á
emu slíku móti fórust keisaran-
þannig orð:
‘Eg lofa yður engu nema því
ejnu, sem eg er áreiðanlega viss
nm að geta efnt. Og hvert ein-
asta loforð verður efnt, svo fram
arlega, að þér séuð reiðubúnir
1Ima af hendi fómir þær.
sem nauðsynlegar teljast, til
Pess að tryggja afstöðu þjóðar
vorrar við umheiminn. — Hver
sa maður, er neitar um stuðning,
er svikari við fósturlandið, en
hinn, er leggur fram viljugur alla
krafta sína, mun uppskera ríku-
leg verðlaun”. —
“Samkææmt loforðum Hohen-
zollana, er gefin voru mér, og
öðrum fésýslumönnum hinnar
þýzku þjóðar, þá ætluðu þeir að
endurgreiða oss fé vort, í desem-
ber 1915, með því að þá átti
fullkominn sigur að vera unninn,
pjóðver.jum til handa.
Frekari ógnanir.
í desembermánuði 1916, tók
kanzlarinn af nýju, að komast í
samband við fésýslumennina.
Og tilgangurinn var auðvitað
enginn annar en sá, að reyna að
hafa út af þeim með hótunum
og falsi meira fé.
Sjötíu og átta fésýslumenn,
voru í það skiftið beðnir að safna
innbyrðis sín á milli $1,000,000,-
000 til næsta stríðsláns. Sjálfur
var eg beðinn að ábyrgjast
$100,000,000. Eg neitaði og svo
gerðu fleiri. Skömmu síðar var
eg kallaður á fund einkaritara
kanzlarans, þar sem hann til-
kynti mér, að ef eg neitaði í al-
yöru að leggja fram upphæð
þessa, mundi verða af mér tek-
inn verzlunarsamningur, er eg
hafði við hermáladeildina og
fjármálatilvera mín gæti orðið
tvísýn mjög.
Eg taldi kröfu þessa ósvífna
hótun, og þvemeitaði að ábyrgj-
ast upphæð þessa, — Lauk svo
viðræðu þeirri —, en tveimur
mánuðum síðar, var samningun-
um sagt upp, og mikið af eign-
um mínum tekið með valdi.
En meiri huti manna mun þó
hafa greitt af hendi fé það, sem
af þeim var krafist, og þess
vegna hafa Hohenzollamir ti
þessa, getað haldið áfram iðju
sinni. —
Ýmsum hinna stærri framleið-
enda og verksmiðjueigenda þyk-
ist stjórain hafa hjálpað að
nokkru með fjárstyrk; cn sá
böggull hefir þar fylgt skamm-
rifi, að eftir stríðið, ætlar stjóm-
in sér, að geta haft hlutdeild í
starfrækslu þeirra fyrirtækja,
og á þanr. hátt betur komið í veg
fyrir hugsanlega uppreist.”
Rússland.
Eins og lesendum blaðsins er
kunnugt, þá hafa verið á döfinni
um all-langa hríð friðarsamn-
inga tilraunir á milli Rússa og
pjóðverja í Brest-Litovsk. Á-
rangurinn hefir þó ekki orðið
mikill.enn sem komið er. pegar
til alvörunnar kom, voru kostir
þeir, er pjóðverjar buðu, bæði ó-
aðgengilegir og óljósir; vildu þeir
meðal annars engu heita um það,
hverja leiðrétting mála sinna
Póllendingar skyldu hreppa. Einn
ig þvemeituðu þeir að draga til
baka her sinn frá landamærum
Rússa, og voru jafnvel svo ó-
svífnir að krefjast þess, að mega
hafa setulið hingað og þangað í
Rússlandi, eftir því sem þeim
sjálfum bezt hentaði.
Skilmála þessa taldi Trotsky
utanríkismálaráðgjafi Rússa ó-
aðgengilega með öllu fyrir þ.jóð-
arinnar hönd, og hefir því engu
orðið umþokað í samkomulags
áttina. pó hefir samnings-til-
raunum eigi enn verið formlega
slitið.
Fyrir nokkru kallaði Bolshe-
viki st.jórnin saman þing af
jafnaðarmönnum og hermönn-
um, en er til stefnu þeirrar kom,
varð stjómin í greinilegum
minni hluta og fékk eigi við neitt
ráðið, og gengu kosningar allar
henni í óhag. Tók þá stjómar-
formaðurinn Lenine það til
bragðs, að leysa upp þingið og
kalla saman annað nýtt; kvað
hann þingmennina eigi hafa vær-
ið löglega kosna, með því að not-
aðar hefðu víða verið gamlar
kjörskrár, frá tímum keisara-
stjómarinnar. Hiti mikill hafði
verið á þingi þessu; hafði stjórn-
in sýnilega verið við því búin,
með því öflugur her var látinn
gæta þinghússins. Eftir síðustu
fregnuim að dæma, virðist alt
benda til þess að Rússneska þjóð-
in sé staðráðin í því að reyna að
koma á friði, en hitt er jafnvíst,
að hún lætur eigi undan ógnun-
um pjóðverja og gengur aldrei
að afarkostum.
Hinn 26. þ. m. hélt stjómin
flokksþing mikið í Pétursborg
og hlaut þar traustsyfirlýsingu,
samþykta í einu hljóði, og var
stefnuskár flokksins endursam-
þykt óbreytt í öllum atriðum.
Þýzkaland.
óhugur vex á pýzka/andi; upp-
þot í Berlín og fleiri stórborg-
um. Lögreglan skerst í leik-
inn og skýtur á þyrpingar
kvenna og barna.
Fregnir frá Hollandi á laugar-
daginn var skýra frá því, að
óánægjan á pýzkalandi fari vax-
andi með degi hverjum. Hefir
óánægjan í ’ Berlín sérstaklega
verið almenn. Stórir hópar
kvenna hafa daglega safnast
saman fyrir framan sölubúðir
og brauðgerðarhús, og heimtað
frið og fæði; en kröfum þessum
þefir eigi verið annar gaumur
gefinn en sá, að, stjómin hefir
látið her og lögregulvald skjóta
á þyrpingarnar miskunnarlaust,
og særðist þar margt kvenna og
barna.
Kanzlarinn þýzki vmn Hert-
ling hefir nýskeð haldið tölu í
þinginu, er vera átti að nafninu
til sVar við ræðum Wilsons for-
seta og Lloyd George; er á ræðu
þeirri harla lítið að græða, held-
ur aðeins reynt að synda milli
skers og báru og villa hinni
þýzku þjóð sjónar; enda er von
Hertling ekkert annað en tól í
höndurrx keisarans og Hinden-
burgs. —
í desembermánuði síðastliðn-
um mistu pjóðverjar um 90 Boft-
för á Frakklandi og í B^lgíu, og
mun nú ioftbátahemaðurinn
vera orðinn þeim til hinnar
mestu skapraunar.
En eftir síðustu fréttum að
dæma, virðast þeir aftur á móti
hafa styrkst nokkuð í trúnni á
kafbátahemað sinn, því kanzlar-
jnn sjálfur hefir lýst því yfir, að
sú tegund vígaferla verði nú
aukin um allan helming; þykj-
ast pjóðverjar hafa sökt að
meðaltali á mánuði hverjum
síðan 1. febr. 1917, um 821,000
smál. af skipum sambandsþjóð-
anna, og er haft fyrir satt að
stjómin þýzka hafi ásamt for-
ingjum flestra pólitísku flokk-
anna, samþykt hinn 15. þ. m. að
halda áfram stríðinu vægðar-
laust, hvað sem þjóðin segi. Og
eftir öllum eyktamörkum að
dæma, virðist það nú fullljóst, að
þjóðverjar ætli sér að halda í
Jengstu Iög, löndum öllum, er
þeir hafa undir sig lagt og skila
engu aftur. pó er ekki óhugsan-
legt að sett geti nokkuð niður í
Vilhjálmi, ef Austurríki skyldi
semja sérstakan frið, við sam-
bandsmenn, eins og nú virðist
sitthvað benda til.
Nýr vistastjóri í Canada.
W. J. Hanna, er að undan-
fömu hefir verið vistastjóri
Dominioh stjórnarinnar, hefir
nú látið af starfa þeim, en í hans
stað skipaður verið Henry B.
Thomson frá Vancouver. Manna
ekifti þessi eru undir öllum
kringumstæðum spor í rétta átt,
rneð því að þjóðinni var fyrir
iöngu ljóst orðið, að Mr. Hanna
var hvergi nærri starfinu vax-
inn. Starf þetta er víðáttumi^ið
og vandasamt, og krefst manns,
sem hvorki skortir kjark né þekk
ingu. Vonandi er að Mr. Thom-
son reynist vel í stöðunni; því
að þörfin á góðri vistastjóm í
landinu, er afarmikil.
Bandaríkin.
Á föstudaginn var kom 'upp
eldur í fjórum stöðum í Banda-
ríkjunum, sem menn eru hrædd-
ir um að séu allir af völdum
þýzkra spæjara.
í Curtes, Pa*. brann skipa-
ayggingastöð þeirra Henry
Smith & Sons. peir voru að
vinna að skipasmíð fyrir Banda-
ríkja stjómina. Eldur þessi
gjörði mikinn skaða, svo haldið
er að nemi $500,000. Um nótt-
ina Cþví eldurinn kom upp seinni
part nætur) sáu vökumennirnir
mann, sem hafði komist inn fyr
ir varnargarðinn og var að laum-
ast í burtu. peir ætluðu að
reyna að ná honum, en hann tók
;il fótanna alt sem aftók, skutu
?eir þá á hann, en hann steypti
sér fram af bryggjunni, í sjóinn
og hefir ekki sézt síðan.
Nákvæmlega á sama tíma og
eldurinn i skipabyggingastöð
þessari kom upp, voru Cella
Cotton Duck mylnumar nálægt
aænum Eudicott í Baltimore
County sprengdar upp. f myln-
um þessum var verið að vinna
að skotfæra gjörð fyrir Banda-
ríkjastjórnina. Skaðinn metin
á $298.000.
Brezkt fólks- og vöruflutnings
skip, sem lá í íiöfn við austur
strönd Ameríku, og hafði mikið
af stáltunnum á dekki fullum
af gasolíu, var að því komið að
springa í loft upp og hefði óefað
gjörí það, ef einn af skipsmönn-
unum hefði ekki komið auga á
eldinn í tíma, svo hann varð
slöktur áður en hann kornst upp
úr þilfarinu. Skipið skemdist
ekki til muna.
Fjórði eldurinn var í verkT
smiðju The Westinghouse Elec-
trick and Manufacturing félags-
ins í Buffalo. $150.000 skaði.
Upp hefir komist lymskuleg
ráðagerð til þess að mynda upp-
reistarfélag í Bandaríkjunum.
Fastir hafa verið teknir 30 pjóð-
verjar og nokkrir Skandinavar.
Sökum uppskerubrests og þess
hve mikið hefir verið sökt af
skipum, fermdum korni, hefir
vistastjóri Bandaríkjanna áform
að senda 90,000,000 mæla af
hveiti til sambandsþjóða sinna,
og biður fólk alt að spara hveiti-
mjöls notkun, sem því svarar,
þar sem hveitimjöls fyrningar
séu nú allar uppgengnar.
Wilson forseti hefir lýst því
yfir að hann sé ánægður með
gjörðir hermáladeildar stjómar-
innar, og neitar að verða við
þeirri tillögu að ný nefnd sé sett
til þess að hafa umsjón með
vopna og skotfæragjörð.
Walter Sporeman Lieut. í sjó-
her pjóðverja, sem haldið er að
komið hafi til Bandaríkjanna
með ncðansjávaríátnum “U. 53’
vcm kom til Newporí 1916 hefir
verið tekinn fastur. Hann er
kærður um að hafa gjört tilraun
til þess að sprengja upp skotfæra
geymsluhús stjómarinnar í Ham
ton. Einnig hefir bróður hans
H. C. Sporeman frá Baltimore
verið tekinn fastur.
10. þ. m. var gengið til at-
kvæða í Congress Bandaríkjanna
um tillögu Susan B. Anthony
um að leggja fyrir hin ýmsu
fylki frumvarp til grundvalla-
lagabreytinga, sem samkvæmt
lögum þarf til þess að hægt sé
að veita konum kosningarétt.
Til þess að samþykkja tillöguna
þurfti atkvæða, atkvæðin
féllu þannig, að með tillögunni
voru 274 en á móti 136, var hún
því samþykt. Næst þarf hún að
leggjast fyrir senatið.
Ræningjar réðust nýlega á
banka, sem settur hafði verið
upp í sambandi við heræfinga-
stöðvar Bandaríkjamanna, sem
nefndar eru Capm Funston í
Kansasríkinu. Drápu banka-
stjórann og fjóra lögreglumenn.
Fáum dögum síðar skaut sig
Capt. I. R. Whisler, einn sem var
við heræfingar á þessum stað,
og er talið víst að hann hafi
verið einn í flokki ræningjanna.
Kuldar með hörðum byljum
hafa gengið um vestur hluta og
miðbik Bandaríkjanna undanfar
andi, svo mjög hefir kveðið að
þessu að samgöngur með jám-
brautum teptust algjörlega.
90 framkvæmdarnefndir, með
umboð frá 177 járnbrautum í
Bandaríkjunum hafa setið á
fundi í New York undanfarandi
til þess að ræða um ýmislegt í
sambandi við framtíðarspurs-
mál jámbrautmálanna. peir hafa
samþykt tillögu um að stjómin
afhendi jámbrautir ríkisins til
hinna fyrri umsjónamanna inn-
an árs eftir að stríðinu er lokið.
Með samþykki forseta Banda-
ríkjanna hafa verkamannafélög
myndað hermálanefnd úr flokki
verkamanna, til þess að geta
veitt þjóðinni sem bezt að málum
Formaður þessarar nefndar er
John Lind, fyrverandi ríkisstjóri
í Minnesota ríkinu og fyrir hönd
kvenna hefir Agnes Nestor for-
seti hinna sameinuðu kvennfé-
laga í Chicago verið sett í nefnd-
ina.
Bretland.
Lord Curzon, í Væðu sem hann
hélt að Cardriff, lýsti því yfir
að yfirlýsing verkamanna í sam-
bandi við stríðið væri í öllum at-
riðum samhljóða þeirri, er þeir
Lloyd George og Wilson forseti
hefðu gjört. f sambandi við
stríðið sagði Lord Curzon að
Bretar væru nú að búa sig undir
þá grimmustu orrahríð er nokkru
sinni hefir átt sér stað. pegar
pjóverjar með öllum þeim liðs-
auka er þeim vanst við ófárir
Rússa gjöra þetta áhlaup, má
búast við að hermenn vorir fái
sig full reynda. f sambandi við
friðarhorfur fórust Lord Curzon
orð á þessa leið: “Enn er friður
sem hugsjónum og sóma vorum
sé samboðinn, ófáanlegur”.
Skýrsla flotamálastjómar
Breta frá 3. til 10. þ. m. sýnir
að til hafna á Bretlandi hafa
komið á þessu tímabili 2,085 skip
eh farið frá brezkum höfnum á
sama tíma 2,244. Sokkið hafa
af völdum kafbáta og tundur-
dufla 18, sem voru 1600 smá-
lestir að stærð og þar yfir og 4
fiskiskipum.
Tundursnekkjan ‘Racoon’ eign
Breta rakst á grynningar við
strendur írlands nýlega, 105
menn fórust.
Kristján Breckmann og Jó-
hann Halldórsson, verzlunar-
menn frá Lundar, voru á ferð í
bænum í byrjun vikunnar.
Frú Oddný Jónína Jakobsdóttir
Eggertsson,
KVEÐJA FRA MANNI HENNAR
S )ngið við jarðarför hennar af Mrs. S. K. Hall.
Lag: ..Við hafið eg sat'*
Eg hlustaði á vonanna hugljúfa mál
und himninum bjarta
og heimilið kvaddi með sólskin í sál
i|: og sumar í hjarta :|:
Til verndunar bænir þú valdir mér æ
á vegferðum mínum,
eg kendi ekki feigðar né krankleika blæ.
:|: í kveðjunum þínum :|:
Hve svipleg var fréttin, hve sorgin var dimm
, er sál mína gisti,
og dómsorð í hjarta mér griðlaus og grimm
:|: hún glóðstöfum risti :]:
Mér fanst eins og hugurinn hnigi með þér
og hrímguðust lokkar,
þó veit eg að blessandi býr þú hjá mér
:|: og bömunum okkar :|:
pú sefur, og friðarins faðir þig rótt
í faðmi sér vefur;
eg vakandi lít þig að liðinni nótt
:|: þú lifir, en sefur :|:
pig dreymir—-eg heyri þitt hugljúfa mál
frá himninum bjarta,
og börnunum flyturðu sólskin í sál
:|: og sumar í hjarta :|:
Sig. Júl. Jóhannesson.
Frú Oddný Jónína Jakobsdóttir Eggertsson
Jarðarför frú Oddnýar Eggertsson
fór fram 28. þ. m. á mánudaginn var, og var afar f jölmenn.
Athöfnin byrjaði á heimilinu með því, að séra Björn B. Jóns-
son skírði bamið nýfædda, sú athöfn var há-alvarleg —
skímarathafnir æfinlega alvarlegar. — En þá helzt þegar
móðirinn, verndarengiíl hinnar ungu sálar liggur á líkbörum
andvana. Að skírnarathöfninni afstaðinni, byrjaði útfarar-
athöfnin, með því að séra Rúnólfur Marteinsson las biblíu
kafla og flutti bæn. par næst flutti séra Fr. J. Bergmann
húskveðju. Var þá líkið borið út og flutt til Fyrstu lút.
kirkjunnar, þar flutti séra Björn B. Jónsson líkræðu, að
henni lokinni söng Mrs'. S. K. Hall kvæði það, sem hér birt-
ist og ort hafði Dr. Sig. Júl. Jóhannesson, að því loknu las
séra Bjöm B. Jónsson upp kafla af erfðaskrá, sem sú látna
lét eftir sig og lýsir sá kafli henni betur, en nokkuð það, er
vér kunnum að segja, og með leyfi ekkjumannsins birtum
vér þennan kafla, sem svo hljóðar:
Fyrsta: Eg gef eitt þúsund dollara til sjóðstofnunar
í minningu um mína látnu, en heittelskuðu dóttir Sigríði,
og skal sjóð þessum varið til þess að stofna Barnaheimili á
meðal Vesur-íslendinga, þar sem íslenzk börn fái íslenzkt og
kristilegt uppeldi. Með því skilyrði að sjóðurinn aukist
nægilega mikið, með tillögum frá öðrurn, sem slíku fyrirtæki
eru hlyntir, að fært verði að byrja á slíkri stofnun innan 10
ára, eða fyrsta janúar 1925. En ef sióðurinn hefir ekki
aukist nægilega til þess, að ráðlegt verði að byrja, þá ákveð
eg að gefa hann, með áföllnum vöxtum, til þess að stofna
Bamaheimili á hentugum stað á mínu kæra ættlandi — ís-
landi. Sjóðurinn, þar til byrjað er, sé ávaxtaður af mínum
kæra eiginmanni og elztá syni, Árna, og gjöri þeir aðrar
nauðsynlegar ráðstafanir til framkvæmdar þessari síðustu
ráðstöfun minni. Eg óska að heimilið megi heita Móðurást.
Hvorí heldur það verður stofnað hér í landi, eða á fslandi.
Annað: Eg gef þær aðrar eigr.ir mínar að jöfnum
hlutföllum til barna minna, sem á lífi eru, þejgar þau ná
tuttugu og eins árs aldri, og ef eitthvert þeirra déyr áður en
því aldurstakmarki er náð, þá skiftist sá hlutur er því bar
jafnt á milli þeirra, sem eftir lifa. Til þess að sjá um og
ávaxta þessa arfleifð barna minna tilnefni eg minn elskulega
eiginmann og Dr. Jón Stefánsson.
f þriðja Iagi: bið eg minn elskaða eiginmann, og ef hans
skyldi missa við, þá aðra sem uppeldi bama minna hafa
með höndum að sjá um, að þeim verði haldið við, og alin
upp í minni lútersku barnatrú; .
Við þennan kafla úr erfðaskrá Oddnýjar Eggertson
viljum vér bæta mynd meistaralega gjörðri af einu stór-
skáldi þjóðar vorrar, og myndin ^r af einni stórmerkilegri
íslenzkri konu:
Heita eining huga’ og máls,
hjarta gulls og vilji stáls,
ljósið trúar, ljósið vona
iífs þíns minning yfir'brenni.
pú sem unnir ei til hálfs
auðnu landsins dætra og sona,
blómsveig kærleiks bjart um enni
berðu hátt. Nú értu frjáls.
Dyggð og trygð þitt dæmi kenni. .
Dána! pú varst íslenzk kona.
Vér minnumst ekki að hafa séð eins mikið af blómum
við nokkra jarðarför, sem þessa, og eru þau merki þess hve
vinsæl hin framliðna var. Á meðal hinna mörgu blómsveiga
er vinir og félög höfðu sent, var einn mjög prýðilegur frá
landstjóminni á íslandi. Ekkjumaðurinn, Mr. Eggertson,
er eins og kunnugt er verzlunar-umboðsmaður íslands í
Ameríku. Annar blómsveigur var þar líka frá fslendingum
í New York, þeim er Mr. Eggertson eða þeim hjónum vom
kunnugir. Frá kirkjunni var líkið flutt út í Broókside graf-
reit. par verður það geymt í líkgeymsluhúsinu unz það verð-
ur jarðsett.
Á fundi Fyrsta lúterska safnaðarins, sem haldin var 22.
þ. m., daginn eftir að Mrs. Eggertson dó, var eftirfylgjandi
tlilaga samþykt:
Fundarsamþvkt
á ársfundi Fyrsta lút. safn., þriðjudagskveldið 23. jan. 1918
Vér, sem hér sitjum ársfund Fyrsta lút. safnaðar, minn-
umst þess mikla harms, sem hefir að höndum borið, við hið
óvænta fráfall húsfrú Oddnýjar Eggertson, er andaðist í
gærkveldi, frá nýfæddu bami sínu og ástvina-hópi. Frá
æsku hafði hin látna syistir átt kirkjulegt heimili í söfnuði
•vorum og reynst hér, sem hvarvetna annarsstaðar, trygg
lynd og atorkusöm ágætiskona. Mikils virtum vini vorum
og saJnaðarbróður, hr. Áma Eggertsyni, ekkjumanninum
harmi lostna, ásamt bömum hans, og ennfremur hinni öldr-
uðu móður, systkinum og vandafólki hinnar látnu vottum
vér hjartanlega samhrygð vora, og vér biðjum kærleiksrík-
an föður vom á himnum að hugga og styrkja þessa syrgj-
endur alla í Jesú nafni.
Fundarsamþykt þessi sé skráð í fundarbók safnaðarins
og afrit af henni sendi skrifari safnaðarins herra Áma
Eggertsyni.
\