Lögberg - 25.07.1918, Blaðsíða 4

Lögberg - 25.07.1918, Blaðsíða 4
4 LÖGBERG, FIMTUDAGINN 25. JÚLÍ 1918 i Sögbtrg Gefið út hvem Fimtudag af The Col- nmbia Prest, Ltd.,|Cor. William Ave. & Sherbrook Str., Winnipeg, Man. TALSBÍI: GARRY 416 og 417 Jón J. Bíldfell, Editor J. J. Vopni, Business Manager Utanáskrift tii blaðsvns: THE OOLUMBIA PRES8, Ltd., Box 3172, Winnipag, tyaq. Utanáskrift ritstjórans: EDITOR LOCBERQ, Box 3172 Winniptg, P*an. Hvað hefðir þú gjört ? Það er ekki vor ætlun, né heldur vort hlut- skifti að fegra gjörðir Dominion stjórnarinnar. Sumum þeirra er svo varið, að vér sjáum lítið það við þær, sem fegrandi er. En það er eitt atriði í sambandi við her- málin, og sem hefir, að því er vér bezt vitum, valdið mestri óánægju og sársauka á meðal fólks vors í þessu landi, og það er afturköllun á und- anþágu þeirri, sem margir af ungum Vestur- Islendingum voru búnir að fá í sumar, um ó- ákveðinn tíma, og sumir alveg frá herþjónustu. Stjórnin hafði áður sagt að það væri ekki meiningin að taka bændur eða bændasyni af löndum þeirra og frá framleiðslu, sem væri svo þýðingarmikil í sambandi við stríðið, og einnig mjög þvðingarmikil fyrir hina einstöku bænd- ur, sem í mörgum tilfellum höfðu sent einn eða fleiri af sonum sínum til vígvallanna, til þess að geta haldið í horfinu, eða haldið framleiðsl- unni áfram. En svo kemur þetta, að allar undanþágur voru afturkallaðar, og í mörgum tilfellum, eini drengurinn sem heima var hjá foreldrum sín- um varð að fara. Og hvers vegna svo þessi breyting? Þurfti nú ekki lengur framleiðslunnar með? Hafði ekki barón Rhondda vistastjóri Breta og stjórnarformaður þeirra Lloyd George sagt: “Við reiðum okkur á Canada með brauð handa hermönnum vorum”? Jú. En það hafði komið snögg breyting á alla afstöðu stríðsins. Þjóðverjum hafði aukist svo mikill styrkur við ófarir Rússa, að þeir urðu sterkari á vestur vígstöðvunum heldur en sam- herjar, og lögðu þar til stórorustu, eins og kunnugt er, 21. marz síðastl. 1 þeirri onistu stefndu þeir 1,428.000 manns á móti parti af brezka hernum. Vér viljum ekki fara að lýsa þeirri viður- eign. Vér viljum ekki reyna að lýsa hörmung- unum, sem Bretar þurftu að ganga í gegn um. ^ ®r viljum að eins minna á, að þegar Bretar höfðu látið undan síga svo mjög, að þeir voru að eins 12 mílur frá borginni Amiens, og Þjóð- verjar voru nær því komnir í skotmál við hafn- arbæina Calais og Dunkirk, og Haig hershöfð- ingi Breta hafði skipað brezka hemum að nema staðar og hopa ekki einu feti lengra, og að ekki var ein einasta brezk varasveit til hjálpar, þá var það að stjórnarformaður Breta, Lloyd George sendi þessa beiðni út um alt hið brezka veldi, og líka til Bandaríkjanna: “1 Guðs bæn- um, fleiri menn”. Vér vitum að Bandaríkja stjórain varð vel við þessum tilmælum og sendi allan þann liðs- afla, sem henni var unt. Ver vitum að á Englandi var her aldurs- takmark manna fært upp úr 45 og upp í 52 ár. °g þrátt fyrir það þott að sjöundi hver maður væri farinn í stríðið frá Englandi, var herör skorin upp á ný. \ ér vitum að stjórnin í Canada afturkall- aði undanþágur 40,000 manna, til þess að geta hjálpað. I1 ramleiðslan var nú ekki það brennandi spursmál, sem hun hafði verið, eða réttara þótt að framleiðslan væri brennandi spurs- mál, þá varð alt í einu, og það svo að segja á svipstundu, annað orðið þýðingarmeira. Alt sem samherjar voru búnir að leggja í sölurnar i þessu stríði, var statt í dauðans hættu. Að bjarga því við á einhvern hátt, var ekki einasta aðal spursmálið, heldur eina spursmálið. Alt annað var hverfandi í samanburði við það, og að senda liðsafla til styrktar hermönnunum, sem stóðu milli fjandmannanna og vor og áttu þar við ofurefli að etja. Ilvað hefðir þú gjört? Vér vitum hversu þungt það er, að sjá drengina sína fara frá sér og út í stríð. Vér vitum hversu erfitt það er fyrir frum- hj'S’íí’ja' þessa lands, að missa frá sér vinnu- kraftana, sem þeir treystu á sér til aðstoðar á elliarunum, og verða nú með lúið og bogið bak að ífira að beita sér við þunga vinnu, eða við erríð viðfangsefni. En ef Þjóðverjar hefðu brotmt í gegn og eyðilagt sambandsherinn og nað til þess að flytja sína heiftarfullu grimd inn í bygðir vorar? Ilvað hefðir þú gjört? Þér feður, ef að ósköpin sem framin hafa, verið af Tyrkjum í Litlu Asíu og á Tyrklandi, með vitund og samþykki Þjóðverja, hefðu ver- ið framin í vorum bygðarlögum. Éf að konurn- ar ykkar hefðu verið teknar, flettar klæðum og negldar á,brjóstunum við veggi eða stoðir, og látnar hanga þannig, þar til dauðinn miskúnn- aði sig yfir þær. Eða þá læztar inni í húsum og síðan brendar lifandi. Hvað hefðuð þér gjört? Þér konur, ef að mennirnir yðar hefðu ver- ið teknir og myrtir fyrir augum yðar eða f jötr- aðir og seldir í þrældóm til f jarlægra landa, eða þá fjötraðir saman á fótum tveir og tveir, og síðan hengdir yfir ás eða rá og þannig látnir bíða dauða síns. Hvað hefðuð þér gjört? Þér synir, ef að systur yðar hefðu gengið grátandi um götur Winnipeg-borgar, með blóð- læki streymandi niður um sig, úr sárum, sem fjandmennirnir hefðu veitt þeim, eins og átt hefir sér stað í Tyrklandi, með vitund og sam- þykki Þjóðverja, eða þið hefðuð séð þær flett- ar klæðum og svívirtar, og síðan negldar við húsveggi með sverðum, eins og Þjóðverjar hafa gjört á Frakklandi. Ilvað hefðuð þér gjört? Og þó stendur ekki á milli manna þeirra sem þetta fremja og vor, annað en her banda- manna. Ef að áskorunin um hjálp, til þess að standa á móti fjandmönnunum, hefði komið til hvers okkar út af fyrir sig, Hvað hefðum vér gjört? Gullið prófast í eldinum, svo gjörir og ís- lenzkt hugrekki og drengskapur, bæði konu og karls. Mikil tíðindi. Með skipinu “Gullfoss” barst oss nýlega að heiman allmikið af Islandsblöðum, og eru fréttir af fósturjörðinni oss vitanlega' ávalt kærkomnar. Að þessu sinni flytja Reykjavík- urblöðin, ásamt mörgu öðru, fregn eina, er sér- staka athygli hlýtur þó að vekja vor á meðal, og fregnin er sú, að tekið er nú að semja á ný um sambandið milli Islands og Danmerkur — með öðrum orðum ný uppkastsnefnd, er sezt á rök- stólana, ekki þó í kongsins Kaupmannahöfn, heldur í Reykjavík, til þess að reyna að finna heppilega lausn á deilumálunum, svo að báðir málsaðiljar megi vel við una. Eigi verður því neitað, að sambandsmáls þrasið hefir síðan um aldamót tvístrað að ýmsu leyti hugum Islendinga og truflað við það starf- rækslu innanlands málanna; frá því sjónarmiði væri óneitanlega mikið unnið, ef deilunni yrði ráðið til lykta á viðunandi hátt. En um viðun- andi úrslit getur auðvitað ekki verið að ræða á öðrum grundvelli en þeim, að Islandi sé trygt fullveldi yfir öllum sínum málum — verði við- urkent fullveðja ríki, jafn rétthátt Danmörku, sameinað aðeins með konunginum, og ef til vill einhverjum málum, er Islendingar sjálfir kynnu að fela Dönum til meðferðar um stundar sakir, fyrir sína hönd, ef æskilega leiðin—skilnaðar- leiðin,' þætti eigi fær. — Eins og kunnugt er, þá synjaði Danakon- ungur, einróma kröfu Alþingis um sérstakan siglingafána, kvaðst eigi sjá sér fært að stað- festa slík lög nema því aðeins, að til meðferðar yrði tekið af nýju sambandið á milli landanna. En á hina hliðina mun Dönum hafa verið það nokkurn veginn ljóst, að Islendingar mundu standa sem einn maður í fánamálinu, og að til skilnaðar mundi draga fyr en síðar, ef kröfum þeirra yrði synjað til lengdar. Það eru því Danir, sem upptökin eiga að sambandstilraun- um þeim, er nú standa yfir í höfuðstað íslands. Nefndin er skipuð átta mönnum, fjórum dönskum og fjórum Islendingum, kjörnum af öllum flokkum Alþingis. Fulltrúar Dana eru tveir úr flokki stjórnarinnar; foringi andstæð- ingaflokksins og fyrrum fdrsætisráðgjafi T. C. Christensen, og Borgbjerg leiðtogi jafnaðar- manna. — Knud Berlín og Dr. Valtýr eiga eng- an fulltrúa í nefndinni, og spáir það frekar góðu um árangurinn. Einn hinna íslenzku full- trúa átti sæti í sambandslaganefndinni sælu frá 1908, Jóhannes bæjarfógeti Jóhannesson, og sýnist val hans nærri því dularfult fyrirbrigði, eftir alt sem á undan var gengið. Hinni íslenzku þjóð standa að sjálfsögðu enn í fersku minni dönskp kostirnir, er Blá- bókin sæla, hafði inni að halda; þjóðin gaf af- sláttarpostulunum þá þann löðrung, er lengi mun í minnum hafður. Og sama svarið gefur hún enn, verði fyrir hana lagðir aðrir kostir en þeir, er tryggja á öllum sviðum siðferðis og lagarétt Istendinga, til þess að ráða sjálfir yfir öllum sínum málum. Samkvæmt fregnunum að heiman, er svo að sjá sem Alþingi sé gersam- lega sammála um skilyrði þau, er haldið skuli fram af hálfu Islendinga, og er þvf eigi óhugs- anlegt að Danir kunni að verða sanngjarnari í þetta sinn, og unna íslendingum jafnréttis. — Að öðrum kosti hlýtur að slitna upp úr sam- bandinu. Bókfregn. Sigurður Sigurðsson: Ljóð, Reykja- vík, Prentsmiðjan Guttenberg 1912. — 71 bls. 8vo. Sumum kann ef til vill að þykja >að undarlegt og á eftir tímanum, að farið sé að rita um bók þessa nú, þar sem hún er orðin sex ára gömuL En af tvennum aðalástæðum viljum vér ,þó benda ís- lendingum I álfu þessari á bókina; fyrst vegna þess að oss vitantega, hefir hennar eigi minst verið í vestanblöðunum, og svo í öðru lagi þó einkum af þeirri ástæðu, að os® virðast flest kvæðanna bein- tínis verðskulda húsaskjól, á heimilum þeirra ís- lendinga, er á annað borð lesa Ijóð og unna góðum kveðakap. Oss var sagt fyrir skömmu, að sama sem ekkert mundi selst hafa af ljóðmælum þess- um hér vestan hafs og tók oss það sárt. Sé skeyt- ingarleysi bóksala eða íslenzku blaðanna um að kenna, er auðvitað eigi hægt að skella skuld á al- menning, þótt mest af bókinni, er vestur kom, sé enn óselt. Og vér vonum að þessar séu orsakimar, en eigi aðrar verri. Enda væri þá listnæmi þjóð- flokks vors komið í óefni, ef menn gleyptu við tyrfinni ljóðmælgi, tvíborguðu með glöðu geði fyrir löngu-vitleysuna, en létu í þess stað ágætis sögur og ljóð, mygla og fúna og verða ormabráð! Vér höfum fyrir skömmu birt í blaði voru tvö kvæði úr bók þessari: “Lundurinn helgi” og “Auður Gísla Súrssonar”, og er lesendum vorum því ljóðagerð Sigurðar Sigurðssonar dálítið kunn; en nú viljum vér leiða fram á sjónarsviðið nokkur sýnishom úr bókiimi, þar sem oss virðist höfundi takast einna bezt. Myndimar sem hann bregður upp í kvæðum sínum, eru allar saman skýrar — hugsanimar hreinar og drengilegar og ómiþýð kveðandin. Eitt kvæðið heitir “útilegumaðurinn” — heil alvöruþrungin æfisaga r fjórum ferhendum:" öxlin er sígin, bakið bogið af byrgði þungri — tómum mal. Leggmerginn hefir sultur sogið og sauðaleit um Skuggadal. pú gengur hljótt og hlustar við; en höndin kreppist fast um stafinn----- þú 'heyrir vatna nætumið og náhljóð kynleg saman vafin. Eg sé þig elta, heim í hreysið við hraunið — máni að baki skín — þinn eigin skugga, auðnuleysið, sem eitt hélt trygð við sporin þín. — Svo fangasnauð var næðingsnótt ei nokkur fyr, sem tókst að hjara. \>ú hlustar aftur....., alt er hljótt; nema elfan stynur milli skara. það eru ekki á hverju strái í seinni tíð, jafn- falleg kvæði og þetta. pá er kvæðið “Hraunteigur” eigi lakara, þó ólíkt sé hinu að efni. Tvær fyrstu vísumar, eru svona: Nóttin er hljóð, sem í helgum reit — Heklu, sem gereyddi sveit við sveit krýpur alt land í lotning; þú ert svipköld um ennið, í auga heit — eg elska þig fjalladrottning! Bláfjöllin standa í breiðfylking, sem bergrisavörður um Rangárþing. Ljóða lækir við bakka. — pyrlast niður af príhyming þokan um græna slakka. pama geta menn séð hve höfundinum tekst ágætlega með náttúmlýsingamar — lesandinn er ósjálfrátt kominn á salna sjónarhólinn, og lítur helgidóm Suðurlandsins með sömu augum. Kvæði þetta er sex erindi og getum vér eigi stilt oss um að prenta upp það þriðja: Hér í brekkunum bakkann við, bjarkimar dreymir við elfamið langt út í ljósvakans strauma. En skógyðjan opnar in helgu hlið í himinn jarðneskra drauma.------ prenn eru erfiljóð í bókinni, hver öðrum betri. Fyrstu tvö erindin í minnlngarljóðum um Jónas Jónassen landlæknir eru á þessa leið: Hví skal æðrast yfir tapi? enn eru heilir viðir og kjölur — og það var ekki að þínu skapi að þylja langar harmatölur. stýrt mun, þó að stjarna hrapi, stefnt í átt, þó að titri völur! pungt er tapið, það er vissa — þó vil eg kjósa vorri móðir: að ætíð megi hún minning kyssa. manna, er voru svona góðir — að ætíð eigi hún menn að missa meiri og betri, en aðrar þjóðir! Er hægt að óska föðurlandi sínu nokkurs veg- legra hlutskiftis ? Séu þarna ekki skáldleg tilþrif — hvar eru þau þá í vorri nýustu ljóðagerð? pað stendur alveg á sama hvaða yrkisefni höf. velur sér, hann er ávalt jafn nákvæmur og vand- virkur. “Hretfna”, ástarkvæði í þrem köflum, er ein- kennilega bragþýtt og innilegt. — pessi eru fjög- ur erindi síðasta þáttarins: Kvöldsett er Iöngu. Himins húmtjöld síga hægt fyrir sviðið. öldur þagna, hníga----- skuggamir vefjast um brekkur bylgjudala, blikstjömur tindra á hvelfing Unnar sala. Andvarinn líður, eins og torrek tóna tindrandi þýður gegnum næturróna — Rkilur hann, blærinn, sköpin okkur þungu? Skynjar hann bragheim sinnar ei^in tungu ? Veiztu það, hvað þú barst á bylgjum þínum blær, er þú leiðst á haf frá vörum mánum ? pekkirðu Hrefnu ? pá áttu’ að heilsa henni frá honum sem mænir — og segja að augun brenni Laufhjörtun skjálfa, lindir greinum vagga, ljóðþrasta nætur-klökkvi, svæfa, þagga. — En sál mín er þreytt af þrá og hugarkvíða; þungt er það, Hrefna, að elska, vaka og tíða. pá eru í bókinni nokkur þýdd kvæði, eftir skáldin Oscar Levertin, Viggo Stuckenberg, H. Ibsen, Knut Hamun og Longfellow. Eru þýðing- araar allar sérlega vandaðar. Kvæði Ibsens kallar höfundurinn á íslenzku: “Farin”: Síðustu gestir frá garði riðu; ómar af kveðjum með kvöldblænum liðu f eyði og tómi lá túnið og bærinn; þar hafð’ hún mig töfrað með tónunum, mærin. Nú er söngurinn dáinn og sól hnigin vestur; framandi kom hún og fór eins' og gestur. pýðingin á vísum þessum er snildarverk. pessi sýnishom, sem vér höfum bent á, ættu að nægja til þess að færa mönnum heim sanninn ium, að Ijóðakver þetta hefir æði margt til síns ágætis. Höf. er maður á bezta aldri, og er þetta hans fyrsta bók; má þjóð vor áreiðanlega vænta frá honum margra fagurra ljóða í framtíðinni, endist honum aldur og heilsa. Bókin kostar í kápu 40 cent og fæst hjá hr. Finni Jónssyni bóksala, 668 McDermot Ave., hér í borginni. Vegurinn tilað spara Bezta atSferSin ati venja sig á að spara er atS gera sér að reglu, aC leggja vissa upphæS á sparisjððs-banka. 1 sparisjóðsdeild vorri færtiu 3% rentu, sem er bætt vitS höfutSstól- inn tvisvar á ári. Notre Dame Branch—W. M. HAMII/TON, Manager. Selkirk Branch—F. J. MANNING, Manager. THE R0YAL BANK 0F CANADA HöfutSstóll löggiltur $25.000,000 HöfutSstóll greiddur $14.000,000 VarasjótSur.........$15,000,000 Forseti - - - - - Sir HUBERT S. HOI/T Vara-forseti - - - E. Ii. PEASE Aðal-ráðsmaður - - C. E NEIIiL Ailskonar bankastörf afgreidd. Vér byrjum relkninga vitS einstakllnga etSa félög og sanngjarnlr skilmálar veittir. Avlsan'lr seldar tll hvatSa statSar sem er á Islandl. Sérstakur gaumur gefinn sparirjótSslnnlögum, sem byrja má metS 1 dollar. Rentur lagtSar vlð á hverjum # mánutSum. T- C. THORSTKINSSON, R&Ssmaður Co Williaaa Ave. og Sherbrooke St., - Winnipeg, Man. Walters Ljósmyndastofa parna láta þeir Islendingar taka af sér myndir, er vilja fá góða mynd á ágætt vertS. Munið eftir myndastofu vorri, þegar þér komið á fs- lendingadaginn næstkomandi. Fyrstu 5 dagana af ágúst, gefum vér hverjum þeim, sem tekur hjá ss tylft af mynd- um, eina mynd fritt, stærð ll x 14. I>etta tilboð gildir aðeins I fimm daga. Walters Ljósmyndastofa, 290 Portage Ave. TaUími: Main 4725 Aðalfundur H.f. Eimskipafélags íslands 22. júní 1918. Fundargjörð og skjöl. Ár 1918, laugardag 22. júmmánaíS- ar var haldinn aöalfundur Eimskipa- félags íslands, samkvæmt auglýsingu útgefinni af stjórn félagsins þ. 17. des. f. á. Var fundurinn haldinn í Iðnaöar- mannahúsinu í Reykjavík og settur kl. 12 á hádegi af varaformanni stjórnarinnar yfirdómara Halldóri Daníelssyni í sjúkdómsforföllum for- manns Sveins yfirdómslögmanns Björnssonar. — Stakk hann upp á fundarstjóra Eggert yfirdóm. Briem og samþykti fundurinn þaö meö lófa- taki. Tók hann þá viö fundarstjórn og kvaddi til fundarskrifara Gisla Sveinsson a’lþingismann. Fundarstjóri lagfSi fram 3 eintök af Lögbirtingarblaöinu með fundar- auglýsingu, sömuleiöis eitt eintak af blöðunum: ísafold, Lögréttu, Vísir, íslendingi, Noröurlandi, Vestra, Niröi og Austra, ennfremur eitt ein- tak af vestanblöðun,um Lögbergi og Heimskringlu. Skjöl þessi voru merkt nr. 1—13. Fundarstjóri lýsti fundinn löglega boðaðan meö tilliti til framlagöra skjala og samkv. 8. gr. félagslaganna. Lagöi fram skýrslu ritara stjórnar- innar um afhenta aögöngumiöa aö fundinum og atkvæÖaseÖLa, sem voru fyrir hlutafé alls kr. 595,825.00, en alt atkvæöisbært hlutafé í félaginu er samtals kr. 1,676,376.53. Skýrsla þessi merktist nr. 14 og er svohljóö- andi: “Skýrsla um afhending aðgöngumiða og at- kvæöaseðla til aöalfundar h.f. Eim- skipafélags íslands 22. júní 1918. Atkvæðaseðlar voru afhentir sam- lcvæmt fundarboðinu dagana 18., 19. og 20. júní 1918 sem hér segir: 1. Til fjármálaráðherra f.h. landssjóðs .. .. 4000 atkv. II. Til hluthafa annara en landssjóðs og Vestur-íslendinga .. . .19833 — Samtals 23833 atkv. Fyrir hönd Vestur-íslendinga gaf enginn umboösmaöur sig fram, og voru því engir atkvæðaseðlar afhent- ir fyrir þá sérstaklega. Þessi 23,833 atkv., sem afhent voru, samsvara í hlutafé: 595,825 krónum. En alt atkvæöisbært hlutafé i fé- laginu er: Hlutafjárupphæð um síöustu áramót .. .. kr. 1,673,351.53 Innkomið síðan um áramót.............— 3,025.00 Samtals kr. 1,676,376.53 Til þess aö aöalfundur sé lögpnæt- ur, samkvæmt 7. gr. félagslaganna þarf aö afhenda aðgöngumiöa fyrir, aö minsta kosti 33% af atkvæðisbæru hlutafé. 33% af kr. 1,676,376.53 er kr. 553,204.25, og með því aÖ atkvæöi hafa verið afhent fyrir hærri upphæö er nóg afhent til þess aö fundurinn veröi lögmætur samkvæmt téöri grein félagslaganna. Rvík 21. júní 1918. Jón horláksson. p.t. ritari h.f. Eimskipafél. Islands”. Lýsti þá fundarstjóri fundinn lög- mætan samkv. 7. gr. félagslaganna. Lagði fram , símskeyti frá Vestur- heimi, meötekiö í dag, er fundinum haföi borist, þar sem þeim Ben. Sveinssyni og Magnúsi Sigurössyni bankastjórum var faliö aö fara með umboð til atkvæöagreiöslu fyrir hönd hluthafa vestan hafs. Eftir að rit- ari stjórnarinnar, Jón Þorláksson verkfræðingur, hafði skýrt málið meö nokkrum orðum bar fundarstjóri upp fyrir fundinn, hvort heimila skyldi nefndum umboösmönnum aö fara meö á fundinum 500 atkvæði hvorum og var það samþykt með öllum greidd- um atkvæðum. Áminnst símskeyti var merkt nr. 15, svohljóöandi: I appoint you both to represent american stockholders at icelandic steamship companys annual meet- ing to use my proxies deposited at companys office reykjavík please accept Svein Björnsson has questions to meeting see him I am ooming on steamer gullfoss. Eggertsson. Var þá gengið til dagskrár fund- arins og tekinn fyrir fyrsti liður, svo- hljóöandi: Stjórn félagsins skýrir frá hag þess og framkvœmdum á liSnu starfsári og frá starfstilhöguninni á yfirstand- andi ári og ástceðum fyrir henni og leggur fram til úrskurðar endurskoð- aða rekstursreikninga til 31. desember 1917 og efnahagsreikning, með aths. endurskoðenda, svörum stjórnarinnar og tillögum til úrskurðar frá endur- skoðendum. Tók þá til máls varaformaöur stjórnarinnar Halldór Danielsson yf- irdómari. Bar hann kveöju ti] fund- arins frá Vestur-íslendingum, er stjórninni haföi borist í simskeyti, og gat þess aö Vestur-íslendingar heföu óskaö aö aöalfundi yrði frestað þar til þeir kæmu meö Gullfossi, en stjórnin hefði ekki séö sér fært að verða viö því. Lagöi því næst fram skýrslu fjárhagsstjórnarinnar um hag félagsins og framkvæmdir á starfsárinu 1917 og starfstilhögunina á yfirstandandi ári. Skýrslan var merkt nr. 16. Fór formaður yfir það helzta í skýrslu þessari og geröi i aöalatriöum grein fyrir rekstri og starfsemi félagsins. Til máls tók síöan gjaldkeri félags- stjórnarinnar, Eggert Classen yfir- dómslögmaður. Lagöi hann fram reikninga félagsins og fór um þá nokkrum oröum til skýringar á ýms- um atriðum þeirra. Reikningarnir voru merktir nr. 17. Lagöi gjald- keri til, aö félagsreikningurinn yröi samþyktur af fundinum. Kaupm. B. H. Bjarnason kv’addí sér hljóös og geröi nokkrar athuga- semdir við reikninginn og um hækk- un á flutningsgjöldum félagsins, sem hann talaði á móti. Út af því urðu umræður um hríö og töluöu þeir Eggert Claessen, Hjalti Jónsson út- gerðarstjóri, prófastur séra Magnús Bjarnarson á Prestsbakka og Jón Þoríáksson. B. H. B. haföi komið meö tillögu, en gegn henni töluðu allir hini$ ræöumenn og var hún svo- hljóöandi: “Fundurinn skorar á stjórn h.f. Eimskipafélags íslands aö fella niður þaö 22 króna gjald á smá- lest hverri, sem lagt var á farm- eigendur 10. okt. 1917, sem auka- gjald á flutningsgjöldum fyrir ófriöarvátryggingu á skipunum og væntir þess aö stjórn félagsins hér eftir, hækki ekki flutningsgjöldin meö skipum félagsins frá þvi sem nú er nema brýna nauðsyn beri tíl og aö vel athuguöu máli”. Þá bar fundarstjóri upp reikninga félagsins alla saman, en við þá höföu endurskoðendur engar athugasemdir gert, , og voru þeir úrskuröaöir og samþyktir af fundinum í einu hljóöi, án skriflegrar atkvæöagreiöslu. Til- laga B. H. B., sú, er hér er skráö á

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.