Lögberg - 26.06.1919, Side 1

SPEIRS-PARNELL BAKINGCO.
ábyrgjast yður
fulla vigt, beztu vörur fyr-
ir lcegsta verÖ sem verið
getur. REYNIÐ ÞAÐ!
TALSÍMI: Garry 2346 - WINNIPEG
Ú.tbtt É.
Það er til myndasmiður
í borginni
W. W. ROBSON
490 Main St.
Garry 1320
32. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 26. JÚNÍ 1919
NUMER 26
Blódsúthelling i sam-
bandi vid verkfallid
Herliðið kallað út til að skakka leikinn
Margir verða fyrir meiðslum. Tveir
missa lífiðaf völdum óróans.
Blaðið Labor News er,gert upptækt og vara-ritstj.
þess, Rev. Woodworth, tekinn fastur. Búist
jvið að verkfallið verði til lykta leitt þessa viku.
Margir af verkfallsmönnum farnir að vinna.
hér í borginni, eftir langvarandi
sjúkdómslegu. Hann lætur eft-
ir sig konu og eitt bam, auk for-
eldra og systkina. — Jarðarförin
fór fram frá Fyrstu lútersku
kirkjunni á þriðjudaginn. Séra
Friðrik Hallgrímisson flutti iík-
ræðuna, en séra Bjöm B. Jónsson
jarðsöng. •
pað ihefir ýmislegt sögulegt
gjörst í samibandi við verkfallið,
síðan .Lögberg kom út síðast—
svo sögulegt, að fáum mun
gleymast sem í Winnipeg búa.
Verkfallið hefir haldið áfram
og leiðtogar verkamanna og mál-
gögn þeirra eggjað fólkið á að
halda saman, og magnað mót-
stöðuaf! þeirra sem mest þeir
máttu á móti þeim flokki mann-
félagsins eða réttara sagt bæj-
arfélagsins, sem þeim finst þeir
«iga mest í höggi við. Var það
og réttlátt, og ihefðu verkfalls-
menn haldið sér innan þeirra
vébanda, þá hefði ekki verið
undan neinu að kvarta.
En þegar þeir færðu verkfalls-
kröfur sínar svo út, að þær komu
í (bága við lög landsins, þá var
málstaður þeirra tapaður.
Um það hefir verið getið í
Lögbergi að þeir í byrjun verk-
failsins hafi reynt til þess að
taka í 'hendur sér yfirráð og út-
hlutun á lífsnauðsynjum í Ibæn-
um, og einnig að þeim hafi ekki
tekist það. Slíkt tiltæki var
beint brot á lögum bæjarins, því
hann einn hefir og á að hafa um-
sjón þeirra mála.
Útaf óeirðum sem hér urðu í
bænum fyrir nokkru síðan, bann-
aði borgarstjórinn verkfalls-
mönnum og öllum öðrum að
ganga í stórum hópum um bæ-
jnn. En á föstudaginn var sam-
þyktu afturkomnir hermenn, eða
sá hluti þeirra, sem fastast hélt
taum verkfallsmanna, að þeir
skyldu þrátt fyrir bann borgar-
stjóra ganga í fylkingum um
helztu götur borgarinnar, og á
laugardaginn á settum tíma
kl. 2.30 safnaðist múgur og
margmenni í kring um ráðhús
bæjarins og á tilsettum tíma
byrjuðu þeir að mynda fylking-
una, framundan ráðhúsinu. En
áður en þeir komust lengra, kom
varðliðið (Mounted Bolice) þeim
í opna skjöldu í tveimur fylking-
um, sem náðu yfir Aðalstrætið.
peir riðu á harða spretti inn í
mannþröngina, sem lét þá undan
síga í svip, en áður en .hægt-vam-if- vefkfallinu, þar til að hlut
^ð koma fólkinu út úr götunum
lenti í slag. Varðliðið tók til
vopna og götulýðurinn lét ganga
grjótkast á það á móti, og sumir
á meðal uppreistarmanna notuðu
skotvopn.
Einn maður var drepinn. Fékk
hann skot í gegnum hjartað, og
um 30—40 manns særðust og
meiddust, og hefir einn þeirra
dáið síðan. Fjöldi manns hafa
verið teknir fastir út af þessu
uppþoti.
petta er hin önnur tilraun,
sem g.jörð hefir verið til þess að
fótumtroða lög bæjarins.
Á mánudaginn var iblað verka-
manna “Western Lábor News”
gjört upptækt og ritstjóri þess
Rev. Woodworth, sem hefir séð
um ritstjóm þess síðan starfs-
bróðir hans Rev. Ivans var tek-
inn faistur, var og tekinn fastur
fyrir óleyfileg ummæli í blaðinu.
öll þessi umbrot hafa haft sín
áhrif, og þar á meðal þau, að
fjöldi verkfallsmanna hafa byrj-
að að vinna. Leiðtogar verk-
fallsmanna hafa aftur leitað að-
stoðar fylkisstjórnarinnar, en
fyilkisstjórnin hefir, eins og
kunnugt er, neitað að skifta sér
Ohristian Siverz frá Victoria,
formaður póstþjónaisambandsins
í Vestur Canada, er staddur hér
í bænum. Hann kom ihingað að
vestan í sambandi við verkfallið.
Hjefir hann verið á fundum með
póstþjónum ibæjarins, sem í
verkfaMinu hafa tekið þátt. Á
sunnudaginn átti hann langt tal
við Mr. Robertson verkamála-
ráðherra Ottawa stjómarinnar,
sem hefir verið hér í bænum
undanfarandi. En á þriðjudags-
kveldið fór hann ásamt þremur
öðrum mönnum úr félögum
póstþjónanna, tveimur héðan frá
Wlnnipeg, og einum frá Calgary
til þess að ræða mál póstþjón-
anna við istjómina í Ottawa, sér-
staklega í sambandí við nýju lög-
gjöfina sem á ferðinni er, og sem
til hefir orðið út af kringum-
stæðum sem verkfallið heifir
skapað.
tekningar verkfallinu hætti. En
nú er von um að það Jagist, að
verkfallsmenn lýsi því yfir að
hluttekningarverkföllin séu hætt
og hefir heyrst að farið hafi ver-
ið fram á það af umboðsmönnum
verkfallsmanna, að stjómin
skipaði nefnd manna til þess að
athuga atvinnumálin.
Jóns Sigurðssonar félagið hef-
ir í hyggju að halda mikla út-
sölu í haust, bæði á hannyrðum
og fl. og fl. — Nú er að því kom-
ið að fólkið fari að fara í sum-
arfríið sitt, og viljum vér minna
stúlkurnar á að taka með sér
hannyrðir sínar, iheklunálar og
| prjóna o. fl.
Mr. E. Hanson, 393 Graham
A.ve. og Mrs. Finnur Johnson',
668 McDermot Ave. eru for-
stöðukonur hannyrðanefndarinn-
ar. Fyrir svuntunefndinni
standa Mrs. Thordur Jóhnson,
334 Maryland St. og Mrs. J. H.
Miller.
Taka konur þessar þakksam-
lega á móti gjöfum frá þeim,
sem vildu góðfúsiega styrkja
Ifyrirtæki þettrs.
Goodtemplarar í Winnipeg
Hluttekningar-verkfallið endar í dag kl. 1 1 f.h.
BANDARIKIN
Ofsaveður skall yifir Fergus
Falls, Minn. á sunnudagskveldið
var og gjörði tjón bæði á mönn-
um og skepnum. Sagt er að 60
lík hafi fundist í rústunum og
meir en 150 meiddust alvarlega
og fjöldi manna beið meiri og
minni meiðsli.
400 hús eyðilögðust í bænum,
þar á meðal allar kirkjur bæjar-
ins. Efri hlutinn af dómhúsi
bæjarins fauk, háskólinn skemd-
ist mjög, kornlh'laða sem Geres
mylnufélagið átti eyðilagðist
ineð öllu, og verksmiðja þar í
bænum þar sem búnar voru til
hurðir og gluggar fór sörnu leið-
ina.
Síðari frétt segir að tala þeirra
sem farist hafa lí þessu ofviðri í
Fergus Falls og þar í grendinni
sé líklég að fara upp í 400.
Ríkisstjóri Burnquilst og
| Major Garris fóru ásamt varð-
sveit tiíl staðarins á mánudags-
kveldið, og ásamt með þeim
fóru læknar og hjúkrunarkonur.
Ofviðri þetta kom harðast
niður á Fergus Falls, en þó urðu
skemdir og mannskaði Víðar, t.
d. í St. Claud, þar er sag't að veðr-
Vínbannssamþykt Ottawastjórnar-
innar feld.
Lög þau, sem neðri málstofan
I Canada samþykti þess eðlis að
banna vínsöílu í landinu í 12
mánuði eftir að friðarsamning-
arnir eru undirskrifaðir, voru
feld í Senatinu á miðvikudaginn
annan en var, með 34 atkvæðum
á móti 24. Sá parturinn áf þess-
um lögum, sem tók það fram að
banna innflutnmg og nautn
áfengis í Canada I 12 mánuði
e6a í eitt ár eftir að friðarsamn-
ingamir væru undirskrifaðir var
feldur burt, en í staðinn sett að
vínbannið skyldi burtnumið und-
ir eins og friðarsamningarnir
væru undirskrifaðir.
Vínbannsmenn eru mjög
gramir yfir þessu tiltæki Senats-
ins, sem vonlegt er, en segja eins
og stúlkan, sem í fyrsta sinn
fékk að fara í kaupstaðinn, er
móðir hennar spurði hana að
þegar hún kom heim aftur, hvort
að kaupmaðurinn ihefði nokkuð
talað við hana. “Já”, sagði stúlk-
an. “Og hvað sagði hann?”
spurði móðirin. “H]ann sagði að
eg væri eftir öllum vonum af
þeim komin”, svaraði stúlkan.
Forstöðumenn bindindismál-
anna í Manitoha tala um að skora
á stjómina að láta fara fram al-
menna atkvæðagreiðslu í land-
inu um þetta mál.
Mr. Strang, formáður vínsal-
anna hér í fylkinu sagði í gær:
“Vér munum aldrei láta vínsöl-
una ikomást á það stig eyðilegg-
ingar, sem hún var komin á
meðal vor. Að eins þau félög,
sem þekt eru að heiðarlegri
framkomu ættu að fá leyfi til að
selja, og það er áform vort að
biðja fylkisstjómina að taka að
sér umsjón með vínsölunni í
fylkinu. Umboðsverzlanir verða
settar á istofn í öllu fylkinu und-
ir eins og friðarsamningarnir
eru undirskrifaðir.”
Mr. Strang vill að eins rétta
djöfsa litla fingurinn, en það
verður líklega ekki langt þangað
til hann nær allri Ihendinni.
Allsherjr mentamálaþing á að
haldast hér í Winnipeg f rá 20. til
22. október n. k. Á meðal ræðu-
manna sem á því þingi tala
verða, eftir því sem ritari fyrir-
tækisins prófessor Osbum segir,
jþeir Samuel Gompers verka-
mannaleiðtoginn alþekti, Sir
Fobert Faleoner, Dr. Helen Mc-
Murehy og Hon. J. H. Cody,
,mentamálaritari stjómarinnar í
Ontario.
ið hafi gjört mikinn skaða á
húsum manna og margt manna
látið lífið.
Á þingi American Federation
of Laibor, sem sitaðið hefir yfir
i Atlantic City að undanfömu,
var samþykt að verkamanna-
samibandið skyldi gangast fyrir
því að vinnutdmi allra deilda
verkamanna 4 Ameríku yrði
færður ofan í 44 klÆtundir á
viku.
Ástæðuna fyrir þesisari sam-
þykt sinni ibygði sambandsþing
verkamanna á því, að það væri
nauðsynlegt til þess að hægt
væri að igefa sem flestum at-
vinnu — en atvinnuleysið sögðu
þeir að væri önnur aðalástæðan
fyrir óeirðum þeim og sundur-
lyndi, sem nú ætti sér stað með
þjóðinni. Hin væri sú, að nú
væri verzlunargildi dollarsins
ekki nærri eins mikið og verið
hefði, eða að ékki væri hægt að
kaupa nærri eins mikið fyrir
hann og verið hefði, og lýstu
þingmenn yfir því að þeir vonuð-
uist eftir að verksmiðjueigendur
og vinnuveitendur yfir höfuð
hjálpuðu verkamanna samband-
inu til þess að brúa þá gjá, sem
á milli væri á friðsamlegan hátt.
ættu að hafa það hugfast, að 1
kveld, 25. júní, heldur stúkan
Skuld No. 33 mikinn og marg-
breyttan skemtifund. — Má þar
fyrst til nefna söngflokkinn, er
fór til Norður Dakota í vikunni
sem leið; hann hefir lofað að
skemta, og ætti það að nægja til
þess að fylla húsið. Margt fleira
verður þar um að vera, sem
borgar isig að heyra og sjá. Og
auk þess verða veitingar um
hönd hafðar. parna er skemt-
un, sem enginn Goodtemplari
ætti að missa af.
pessa kirkjuþingsmenn höf-
um vér orðið varir við sunnan
úr Bandaríkjum.
Frá Minneota: Séra G. Gutt-
ormsson, A. R. Johnson, Vigfús
Anderson og P. V. Pétursson.
Frá Hallson : DanieQ Jónsson.
Frá Mountain: Pétur Skjöld,
j og séra K. K. óláfsson.
Frá Gardar: S. Eyjólfsson.
Frá Vídalíns-söfn.: Jakob Er-
Jend'sson og Ásgr. Ásgrímsson.
Frá Melankton-söfn.: Stefán
Einarsson og Walter Hillman.
Frá Pembina: G. V. Leifur.
Á meðal kirkjuþingsgesta sem
vér höfum orðið varir við eru:
Oddur Eiríkswon.
Rögnvaldur Hilhnann.
Jón Ásmundsson.
Sveinjón Svein'sson.
Or bœnum.
Mr. Gísli Egillsson frá Lög-
bergi kom til bæjarins á mánu-
daginn var. Hann er einn af
kirk j uþingismönnum.
Síðastliðinn mánudag lézt úr
brjósttæringu að heimili for-
eldra sinna, George Johannesson,
sonur Mr. og Mrs. Jónas Jó-
hannesson, 675 McDermot Ave.
Þjóðverjar haía ákvcð-
ið að undirskrifa friðar
samningana, og fer sú
athöfn fram í Versölum
nœstkomandi föstudag.
Islendingar í Wynyard
halda annan ágúst hátnðlegan.
Mánudaginn 16 þ. m. var
fundur haldinn i Goodtemplara
húsinu í Wynyard til þess að
ræða um íslendingadagshald
annan ágúst 'í sumar, og kjósa
nefnd til þess að standa fyrir
því. Um fimtíu mannis sóttu
fundinn, og var samhljóða álykt-
an þeirra að þjóðhátíðardagur-
inn í ár skyldi ekki að eins vera
þeim sem liðnir eru jafnsnjall,
haldur snjallari.
Mr. B. Guðmundson hefir
þegar tekið að æfa afarstóran
sönigflokk fyrir þetta tækifæri,
og ræðuskörungarnir eru þegar
fengnir og eru þeir:
Séra Jónas A. Sigurðsson.
Miss Ásta Austmann.
Dr. Jón Ámason.
Ennfremur verður alt kapp
lagt á að fá Vilhjálm Stefánsson,
hinn nafnfræga landkönnunar-
mann til þess að vera viðstaddur
hátíðahaldið, þvi hann he’fir á-
kveðið að heimsækja móður sína
sem ibýr í þessari bygð, og er
vonandi að hann geti hagað svo
Jón Trausti.
Drenigurinn, sem varð í æsku’ að vinna
verkin lægstu’ er fátæíkt sæta ihlýtur,
lista fram á leið, á eigin spítur
lengra komst en fjölda margir hinna.
Fyrst, í skóla lífsins fékk að læra
leita sauða, þreyta smalaganginn.
Andinn var, sem fugl í búri fanginn,
frelsi’ er þrá’r og himinloftið tæra.
Löngun skar, þá leit hann aðra svífa
láns á vængjum upp til vísdóms hæða.
Hét hann þá, með þrótti’ ei neitt má 'hræða
þangað ná og upp á tindánn klífa.
Úr því fór á eigin kraft að sfóla,
óspiltra tiil mála þá var tekið.
Náms var gáfan nóg og viljaþrekið,
numdi hann margt í eigin heimaskóla.
Heyrði, að víða væri fólginn sjóður
vildi ná, — ei skeytti þokudraugum. —
Gimsteinana gróf úr fomum haugum
gulli bjó og skenkti sinni móður.
Sá hann mörg, sem gefa þurfti gætur
gömul virki, er hvíldu á stoðum fúnum.
Sá hann einnig, að I hugartúnum
andlegar þurfti að gera jarðábætur.
Aldrei skorti’ hann aðferðimar slingar,
ósérlhlífinn ibeitti mannvitspiógum.
Vann, í þjóðlífs mosavöxnu móum
meira verk en hundrað búfræðingar.
Síðar munu á sannieiksmetum þungar
sögur hans, þá fólk til vits er snúið;
með þeim færði hann móður sinni í búið
meira gull en allir botnvörpungar.
Hann, er vinir hrósi tóku að krýna,
hroki, dramib og öfund gnístu tönnum.
Skólálærðum miðlungs gáfumönnum
mörgum þótti skygt á nafnfrægð sína.
Nú er hann hníginn, horfinn, dáinn. — Grafinn
hver er af öðrum vorra beztu manna.
Liggur á bæn við leiði snillinganna
listadís i táráhjúpi vafin.
Ef að rétt er alt, sem nú er skrifað,
ort og birt frá dánarlheimallöndum,
framhaldsverksvið öllum veitist öndum
eftir þvi, sem hér á jörðu’ er lifað.
Vel mun þá að vígi Trausti standa,
verk hans jarðnesk æðri framsókn knýja.
par er efni nóg í sögu nýja
næring eiilíf vísdóms þyrstum anda.
Stendur hann nú á hæðum sjónar hærri,
hllýrra land og betra fær að skoða,
laugað sumarssólar-morgunroða,
sveipað iblómagróðri fegri og stærri.
par, sem Ijómar hugvits sól í heiði
hans nú andi sannleikselskur vinnur.
ódauðlegar fyrirmyndir finnur,
framþróunar náms á listaskeiði.
Loks þá fær hann lífsins gátu þýdda
lærðar þar, sem dýrðarverur sveima
rannsakandi hugarríkisheima
himMjómans draumablæju skrýdda.
Hjá þeim, sem af grófu efni gerða
glögga dnætti fékk í óði’ og sögum,
hvort mun þar ei, Ijósvakans að lögum,
líikingamar dásamlegar verða?
Far vel Traústi! Fámenn syrgir þjóðin.
Föðurlandið sér á bak þér nauðugt.
pökk fyrir stutt, en starfsamt líf og auðugt,
stórvirkin þtín, — sögumar og ljóðin.
Hlakka eg tffl, þá hugarveru mína
hulin völd á æðra lífsstig færa,
fá að lesa’ á feðra rnáli kæra
fyrstu hitnins-skáldsöguna þína.
porskabítur.
Kvæt51 >etta er ort fyrir hönd systur hlns látna o® er birt metS
leyfl höfundarins.
ferðaáætlun sinni að hann gæti
verið staddur á pjóðminningar-
daginn í Wynyard annan ágúst
í sumar.
í nefnd til þess að standa fyr-
ir hátíðáhaldinu voru þessir
kosnir:
S. J. Eirikson, forseti; Sveinn
Oddsson, skrifarí; J. O. Bjorn-
son, gjaldkeri; Paul Bjarnason,
J. G. Chri'stiamon, S. B. David-
son, Th. S. Axdal, H. S. Axdal,
EcL Bjornson, Th. Bardal,
Hannes Kriistjanson, S. S. Bérg-
man, V. B. Hallgrimson, Adal-
steinn Bergmann, Valdimar
Kristjanson, O. J. Halldorson,
Thiorb. Halldorson, Olafur
Stephenson, Olafur Hall, Stefan
Johnson, Hakon Kristjanson, R.
A. Westdal, St. Johnson, St.
Magnuson, Gunnar Johannson,
N. B. Josephison, G. B. Johnson,
H. B. Johnson, Bjorn Johmson,
F. Thorfinnson, Mrs. S. J. Eirik-
son, Mrs. G. Gislason, Mrs.
Jóhann'a Melsted.
Loftför til afnota við
skóggœzlo.
ara eftirliti með skógum í
Bandaríkjunum, er nú orðin
miklu brýnni en almenningur
gerir sér í hugarlund. Hinir
milklu skógareldar, sem altaf
sýnast vera að verða tíðari,
þarfnaist miklu umfangsmeira
eftirlits, en verið hefir og út-
heimtir meiri fjárframlög.
Yfir 550,000,000 ekrur skóg-
lendis eru í Bandaríkjunum, og
er timburtekjan á því svæði met-
in til 6,000,000,000 dollara. Á
árunum 1915—1917, er tjónið af
skóganeldum áætlað að nema tíu
miljónum dala. pað koma fyrir
um tuttugu og átta þúsund skóg-
areldar til jafnaðar á ári, og
landflæmin sem brunanum eru
háð, nema árlega 8,000,000 ekra.
Svo hefir talist til', að í skógar-
eldunum miklu, sem geysuðu í
Minnesota í síðastliðnum októ-
bermánuði hafi tjónið af þeirra
völdum, að þvi er snertir timb-
ur, gripi og hús á bændalbýlum
numið hundrað miljónum doll-
ara. Auk þess týndu þar lífi
nærfelt þúsund manns.
Eins og nú standa sakir, hefir
stjórnin í þjónustu sinni allmik-
inn fjölda fastra gæzlumanna í
hverju skógahhéraði, ög auk þess
marga menn til viðbótar á þeim
t'ma árs, sem hættan af skógar-
eldum er mest, það er að segja
frá júní til septembermánaðar,
að báðum mánuðum mteðtöldum.
Alls munu skóggæzlumennirair
vera um 2,000, en kostnaðurinn
við embætti þeirra nemur um
fimm hundruð þúsund dollurum.
Á háfjallatindum og eins í
veðurathugunarturnum hafa eft-
irlitsmenn skógarelda bækistöð
sína, og gefa’þaðan fyrirskijjan-
ir um slökkvi-tilraunir sínar.
í samibandi við núverandi
skóggæzlu kemst Mr. Graves
þannig að orði:
“Gæzlufyrirkomulag vort í
sambandi við skógtahelda, er
vafalaust það lang fullkomnasta,
sem enn hefir þekst. En þó svo
sé, þi er vitanlega þar með eng-
an veginn sagt að eigi geti í ná-
lægri framtíð annað fullkomnara
og betur viðeigandi orðið fundið
upp. Mér fyrir mitt leyti sýnfet
nú viera einmitt hinn hentugi
tími til þess að reyna nýjar að-
ferðir, og með það fyrir augum
að þjóð vor á tbæði ógrynni af
loftförum og einnig fjölda æfðra
flugmanna, virðfet mér að
stjórnin gæti bætt að mun eftir-
lit við skógarelda, með því að
nota loftbáta. — pað liggur í
augum uppi, að þegar um er að
ræða hættulega skógarelda, er
mikið, ef ekki alt, undir því köm-
ið hvernig yfirlit skóggæzlu-
mennirair geta haft um bruna-
svæðin. Stundum eru fjöll og
hnjúkar of langt í burtu til þess
að þaðam megi greMlega sjá
hvemig eldarair haga sér. En
úr loftbátunum er enginn hlutur
hægri en að sjá allar aðfarir
eldanna, kynnast nánar lands-
laginu og tækifærum þeim, sem
helzt geta leitt til björgunar.
í héruðum, þar sem engin
fjöll eru, verður hagurinn af
loftförunum þó langmestur.
Annar beinn hagur af notkun
loftbáta í sambandi við gæzlu
skógarelda er sá, að miklu færra
þarf af gæzlumönnum. Einn
loftbátur getur auðveldlega haft
eftirlit með svæði, þar sem
fjölda manna þyrfti annars við.”
Hugmynd þessi að nota loft-
för í sambandi við skóggæzlu og
skógarelda, er hvergi nærri al-
veg ný, þótt ýmsir haldi ef til
vill að svo sé. Á fundi, sem
haldinn var í E1 Paso árið 1917,
var samþýkt tillaga þess efnis,
að skora á stjóraina að láta fram
fara rannsókn í þeim tilgangi,
^hvort ekki mundi tiltækilegt að
nota loftbáta í sambandi við
slökkvitilraunir skógarelda. Lít-
inn byr fékk málið þó fyrst í
stað, og það var eiginlega ekki
fyr en 1915, að loftbátur var not-
aður í rannsókna og eftirlits-
skyni við skógarelda, og fór sú
tilraun fram í Wisconsin ríkinu.
Mr. Graves endar ritgerð sína
Allmikið hefir verið um það
ritað og rætt, síðan ófriðnum
lauk, hveraig nota skyldi allan
þann aragrúa af loftbátum—Air-
plaines, sem notaðir voru í sam-
bandi við stríðið. — Ýmsir hafa
haldið því fram, að mikinn
meiri hluita loftbáta þessara i
yrði að eyðileggja, sökum þess,' með því, að benda á hið ómetan-
að á friðartímum væri þeirra
lítil sem engin not. Slík gríla
hefir nú verið kveðin rækilega
lega gagn, sem loftbátarair
gerðu í sambandi við eldsvoðann
feykilega, sem upp kom í New
niður, að því er til Bandaríkj- j Jersey fyrir nokkrum mánuðum,
anna kemur með uppástungu þegar hin miklu púður og skot-
frá Mr. Henry S. Graves, yfir- j færavöruhús brunnu. Hann
skóggæzlustjóra þjóðarinnar. i bendir ennfremur á, að með tím-
Mr. Graves hefir ritað ítar- j anum hljóti að verða smíðuð
legar greinar um mál þetta í loftför, beiMínfe löguð til
tímaritið “Aviation”, gtefið út í
,New York, og eins i “Aeronau-
tics”, rit, sem prentað er í
Lundúnum.
pörfin á aúknu og fullkomn-
slökkvitilrauna, og muni það þá
sannast, hve yfirfourðir þess
fyrirkomulags skari langf fram
úr núverandi gæzlu-aðferð við
skógarelda. —