Lögberg - 26.06.1919, Blaðsíða 5

LOGBEKG, FIMTUDAGINN 26. JÚNÍ 1919
Si8a 5
Guðmundur Magnússon,
Sagnaskáld
Þín minning, Guðmundur Magnússon,
á mikinn vöxt í sjóði,
og meira en átti Arason
af ýtum nefndur hinn góði.
Hann barinn fyrst til bókar var
sá biskupsmaðurinn sterki,
sem páfans fána frækinn bar
en feldi landsins merki.
Og fleiri ára fræðslia hann
fékk en ])ú blaust daga.
Skapadóms við skaða þann
skemst hefir margra saga.
En því meira á sá brós
orku þá sem hefur,
og hugvit til að heimta ljós,
hæstu ment sem gefur.
Ýmsir fundu flösur í
flestum ritum þínum;
öngvir flekkir urðu úr 'því
augum fyrir mínum.
Hitt eg ávalt finn og fann:
fluggáfaður varstu,
og yfir landsins almúgann
ægishjálminn harstu.
Islandssögu aldadrög,
einkum hinna duldu,
beztu sýn gaf sjónin þín
signd af skáldsins Huldu.
Enda var þín síðsta “Sýn”*
séð af dulspekingi;
sú var yngsta sagan .þín
samin af ritsnillingi. —
Geymdu land þinn listamann
lengi í fersku minni,
sjálfmentaða meistarann,
í mannorðshöllu þinni!
Guðmundur Hjaltason,
Farandskáld
Eg heyri þreytta ferðafugla kvaka —
Þú farandskáld, sem hvergi áttir 'heima
hjá oss, en varst um æðra líf að dreyma,
varst úti, eða seg: !bvað var til saka?
Nei, nei. Þú lifir! Lítir þú til baka,
þú lifir, til að menta, gleðja, fræða.
Og sannleiksleit var öll þín iðn og fæða,
en ytri laun þín hregg og hungurvaka.
Ef börnin smáu og blómstrin kynnu tala,
þau blessa mundu lengi vegferð þína;
þú gerðir meira gott en margir ríkir;
því trú og von þér tókst svo vel að ala
og tilgang Guðs í barnamáli sýna.
ó, mildi Guð! ef margir væri slíkir!
Matth. Jochumsson.
Apríl 1919.
* Sbr. Sýnir Odds biskups.
—Lögrétta
Frá íslandi
Reykjavík 16. apríl 1919.
Snjóflóð hafa, auk hinis mikla
flóðs á Siglufirði, fallið bæði á
ísafirði og Seyðisfirði. úr
fjallinu andspænis ísafjarðar-
kaupstað, austan fjarðarins, féll
flóð, eyðilagði hús á ströndinni
þar fyrir neðan og drap nokkrar
kindur, sem þar voru. Á Seyðis-
firði féU snjóflóð utan við Búð-
areyrina og færði í kaf hús, sem
fólk var nýlega flutt úr. Inni í
kaupstaðnum óbtast menn snjó-
flóð og háfa flutt sig úr þeim
húsum, sem talin eru í mestri
hættu.
Mjóafjarðarprestakall er veitt
séra porsteini Ástráðssyni, sett-
um presti þar síðastl. ár.
Sóttvarnarlæíknir hér í bæn-
um er Davíð Sdh. Thorsteinisison
skipaður samkv. hinum nýju
sóttvarnarreglum, sem áður hef-
ir verið minst á hér í blaðinu og
auglýstar hafa verið i Lögb.bl.
Lausn frá prestskap hetfir séra
Sigfús á Mælifelli fengið frá
næstu fardögum.
Enska stjórnin hetfir nú gefið
leyfi til þess, að selja megi salt-
fiisk þann, óverkaðan, sem hér
liggur, til pýzkalands.
Samikvæmt reikningi yfir út-
gerð landssjóðsskipanna síðastl.
ár, hefir gróði á þeim orðið
533,911 kr. Á “Willemoes” hafa
græðst 315,452 kr. og á “Borg”
414,668 kr., en á “Sterling”
tapast 196,209 kr.
Olympisku leikamir 1920 eiga
að fara fram í Antwerpen.
“Vísir” segir þá frétt frá
Vestmannaeyjum nýlega, að
botnvörpungar hefðu þó einn
daginn eyðilagt veiðarfæri fyrir
eyjamönnum, sem næmu 30 þús.
krónum.
þau Klemens Jónsson fyrv.
landritari og frú hans urðu 7. þ.
m. fyrir þeirri sorg, að missa
dóttur isíria, sem Alma hét.
Reykjavík 30. aprt'l 1919.
Á sumardaginn fyrsta var
bezta veður, en næsta dag var
kominn norðan rosi með miklu
frosti um alt land, og hélzt hann
í þrjá daga. Á mánudaginn
sktfti aftur um og kom sunnan-
veður og Wláka, sem náð hefir
yfir alt land. í gærmörgun var
7 stiga hiti á Akureyri og Seyð- segir, að fulltrúar frá öllum
isfirði, nokkru hærri en hér. úr Norðurlöndum séu sestir á ráð-
þingeyjarsýslu var sagt í gær, stefnu þar og ræði f jáihagsmál.
að þar væri jörð komin upp. En Fulltrúar íslands séu: Sigurður
snjór var mestur um norðaust- Eggertz ráðherra, Jón Krabibe
urhluta landsins. í Hiúnavatns- lögfræðingur og Halgr. Krist-
sýslu er sögð auð jörð. insson framkvæmdarstjóri.
SMARI (Sweet Clover)
Eftir L. E. KIRK
Umsjónarmann með akuryrkju í Saskatchewan-fylki.
iHafís sálst á sunnudaginn, 27.
apríl, frá Riaufarhöfn á Séttu,
og náði austur þaðan, svo lanigt,
sem séð varð, en sýni var slæmt.
pá sást og íshröngl á Axarfjarð-
arflóa og Skagafjarðarmymni.
Síðari fregnir gera ekki mikið úr
íssögunum, og í gær var sagt, að
ís væri ekki til hindrunar skipa-
ferðum norður um iand.
Botnvörpungar þeir, sem inn
hafa komið undanfarna da^i,
hafa aíllir aflað vel.
Nýjasta saga Einars H. Kvar-
an, “Sambýli”, er nú þýdd á
sænsku. pýðandi er frú Nanna
Nordal, sem áður hefir þýtt
‘Sálin vaknar”, og er það sami
bóksalinn í Stokkihólmi sem báð-
ar bækumar gefur út.
Um síðastliðna helgi andaðist
Eirlendur Gunnarssön bóndi á
Sturlu-Reykjum í Reykholtsdal.
Elann datt af hesti á laugard.
fyrir páska og dó úr afleiðingum
þeirrar byltu. — Hér í bænum
er nýlega dáinn Hróbjartur Pét-
ursson skósmiður, úr lungna-
Ejólgu. — Á Auðshaugi á Barða-
strönd andaðist 15. þ. m. frú Val-
borg E. porvaldsdóttir, kona Sig.
Pálssonar cand. phil., bónda þar.
— ipau Páll J. ólafsson tann-
laaknir og frú hans mistu son
sinn, Jón ólafsson, á 2. páska-
dag. — 23. apríl andaðist hér í
bænum ungfrú Sigurveig Norð-
fjörð verzlunarmær hjá Nathan
& Olsen. — Nýdáin er í Khöfn
frú EKzabet pórarinsdóttir
kaupmanns á Seyðisfirði, kona
Benedikts Jónssonar verzlunar-
stjóra á Seyðisfirði. — Pétur p.
J. Gunnarsson kaupm. og frú
hans mistu 26. þ. m. yngra barn
sitt, sem hét Gunnar Sverrir.
Annan pásikadag féll snjóflóð
hjá Leikskálum í Haukadal í
Dalasýslu, drap 120 f jár og eyði-
lagði fjárhús, töluvert af heyi
og nær helming túnsins.
27. þ. m. vildi það slys til á
vélskipinu ‘Portiland”, sem verið
hefir í fömm í vetur mili Rvíkur
og Vestfjarða, að sikipstjórinn,
Hannes Andrésson frá Stykkis-
hóhni, rotaðist til bana. Skipið
var þá statt á Dýrafirði. Hafði
keðjuendi slegist í höfuð skip-
<s1jórans.
Norðurlandafundur í Kaup-
mannahöfn. “Frón” segir svo
frá: Nýlega barst stjóminni
hér skeyti frá trúnaðarmanni
sínum á Khöfn, þess efnis, að til
stæði, að Norðurlandaþjóðimar
héldu þar fund með sér í þess-
um mánuði, til þess að ræða ýms
þjóðhagsleg og viðskiftaleg mál-
efni, er snerta sameiginlega
hagsmuni allra þjóðanna. Var
þess getið, að hver þjóðin, Norð-
menn, Svíar og Finnar, mundu
senda fimm menn hver, einn fyr-
ir skipaeigendur og útgerðar-
menn, einn fyrir vinnuveitendur
og einn fyrir vinnuþiggjendur
og tvo þjóðhagsfræðinga eða
stjÓmmálamenn. Stjómin hér
afréð að láta trúnaðarmann sinn
Jón Krabbe mæta á fundinum
fyrir íslands hönd, og nú er f jár-
málaráðherra fór utan, að vísu
í öðrum erindum, mun mega
fullyrða, að hann einnig mæti á
fundi þessum, og ef til vil bæta
þeir þá við þriðja manni.
Khafnarfregn frá 24. þ. m.
Stefán Thórarinsson
bóndi í Ásgarði í Breiðuvík í
Nýja íslandi lézt að heimili sínu,
eftir langvarandi lasleika og
veikindi, þ. 10. júní s. 1., rúmlega
76 ára gamall. Hann var fædd-
ur á Hofi 1 Mjóafirði þ. 7. des.
1842. Voru foreldrar hans
pórarinn Kristjánsson og Kristín
Jónsdóttir, er þá bjuggu á Hofi
ólst Stefán upp á Austurlandi
og bjó þar það sem hann var við
búskap á íslandi, bjó 7 ár í Bót
í Hróarstungu og 5 ár í Fremra
Séli. paðan fór hann til Vestur-
heims árið 1883. Var þá fyrstu
þrjú árin í Winnipeg, en flutti
síðan til Nýja íslands og nam
land í Breiðuvíkinni, nál. mflu
frá Winnipegvatni, og bjó þar
síðan.
Stefán var tvígiftur. Var
fyrri kona hans póranna Magn-
usdóttir. Misti hann hana eftir
6 ár. Eignuðust þau tvær dæt-
ur.' Sú eldri, Kristín að nafni,
dó á unga aldri, en hin, sem hét
Stefanía, náði fullorðinsaldri og
giftist hérlendum manni, sem
h'eitir Henry Thomas Smith.
Stefania dó af brunaslysi fyrir
einum átján árum síðan. pau
Smith og hún áttu eina stúlku,
Mabel Kristínu að nafni. Var
hún tæpra tveggja ára er móðir
hennar dó. Var hún þá tekin til
fósturs af afa hennar og hefir
hún alist upp í Ásgarði.
Síðari kona Stelfáns var puríð-
ur Jónsdóttir frá Bót í Hróars-
tungu. Eignuðust þau Stefán
og ihún tvo drengi, Jón og ólaf.
Hefir hinn fyrnefndi fyrir
nokkru tekið við búi af föður
sínum og býr nú í Ásgarði. Hinn
síð&mefndi hefir í mörg ár verið
heiílsubilaður og er nú í Brandon
hér í fylkinu.
Stefán var starfs og elju mað-
ur mikill, hægur og yfirlætis-
Iaus, vænn maður og vandaður.
í landsmálum var hann frjáls-
lvndis megin og veitti framsókn-
arflokknum að málum. Hann
var einn í hópi hinna trúustu og
öruggustu liðsmanna er Breiðu-
víkursöfnuður hefir átt frá því
fyrsta. Má óhætt telja Stefán
verið hafa sæmdarmann og nyt-
semdar. — Jarðarför hans fór
fram frá kirkju Breiðuvíkur-
safnaðar þ. 12. júní. Séra Jó-
hann Bjarnason jarðsöng. Fjöldi
fólks við jarðarförina.
pað eru þrjú skilyrði fyrir
GÓÐU SMJÖRI
Góðar kýr, hreinn strokkur
og áreiðanlegur
Athugið þetta vel!
Veitið því athygli hvernig
kaupverð—og peningaverð—
þessara Sparimerkja hækkar
á mánuði hverjum, þangað til
síðasta janúar 1924, þegar
Canadastjómin greiðir $5.00
fyrir hvert W—S.S.
Smári hefir um langan aldur verið kunnur
bændum í Austur-Canada og víða í Bandaríkjun-
um, sem ein hættulegasta illgresistegund, og
alt fram til síðustu ára hefir almenningi verið
ókunnugt um, að hér sé einmitt um að ræða
merkilega fóðurjurt, sem haift geti stórkostlega
þýðingu frá hagfræðilegu sjónarmiði.
En nú upp á síðkastið hefir það leitt verið
í ljós við nánari rannsóknir, að smárinn getur
haft afarmikið gildi bæði til beitar og heyöfl-
unar fyrir allar tegundir griparæktar. Og nú
má svo að orði kveða að smári sé ræktaður að
meira eða minna leyti í hverju einasta ríki inn-
an Bandaríkjanna. —
Álit almennings á smáranum sem illgresi,
mun í fyrstu hafa bygst á þvá, hve fljótur hann
var að útbreiðast um stór svæði — bráðhætfur
til frjófgunar, og hVe stöngullinn var, eða
vöðvatrefjarnar í honum, voru óaðgengilegar á
bragðið, um það leyti sem hæsta þroskastigið
var að nálgast.
pess vegna er það, sökum bragðsins, að
flestum skepnum gezt illa að smára í fyrstunni.
pó venjast þær við hann engu síður en aðrar
fóðurtegundir, ef réttilega er með farið.
Á því er enginn vafi að vel má láta allar
skepnur eta smára, bæði til beitar og eins sem
hey, ef hann er sleginn á réttum tíma. — pað
hefir einnig verið fullsannað, að smári er mörg-
um tegundum betur faílinn til súrheysgerðar.
f Saskatöhewan fylki hefir smárinn engu
síður en annarsstaðar, margt til síns ágætis,
sem vert er að kynnast. Smárajurtin (Sweet
Clover), sem er að ýmsu leyti frábrugðin al-
gengum smára, er þó búin Ihinum sömu hæfi-
leikum og Red Clover og Alfalfa til þess, að
draga að sér köfnunarefnin úr loftinu. petta
veitir plöntunni mátt til þess að þroiskast og
viðhaldast, þótt um fremur ófrjóvan jarðveg
sé að ræða, og eykur lífrænt innihald hennar.
pessvegna er smárajurtin fræg um váða veröld
fyrir nytsemdar eiginleika sána í því efni að
græða upp og endurbyggja ófrjóvan og niður-
níddan jarðveg.
Sökum hæfileika smárans til þess að soga i
sig köfnunarefnin, hefir hann inni að halda all-
mikið af léttmeltandi næringarefni, sem gerir
hann í flestum tilfellum jafngott fóður og Red
Clover eða Alfalfa.
Sweet Slover er þannig háttað að hann lifir
aðeins eina árstíð—er biennial jurt, og má það
skoðast hagur þegar um er að ræða jafnþuran
jarðveg og á sér stað víða á gléttunum í Saskat-
chewan. — Rætur hans liggja ekki djúpt og
þess vegna hefir hann ekki eins hættuleg áhrif
á jarðveginn yfirleitt og sumar varanlegar
plöntur hafa að því er snertir rakann í jarðveg-
inum.
Og þar sem víst er að Sweet Clover stenst
að eins einn vetur, eru til þess lítil líkindi að
hann geti orðið hættulegt illgresi, sérstaklega
á landi, sem plægt er á hverju ári.
Smáraræturnar rotna ákaflega fljótt, og
þess vegna er plæging á slíku landi talsvert
auðveldari Iheldur en þar sem Alfalfa hefir ver-
ið sáð. Hinar gljúpu rætur smárans valda því,
að hann getur mjög auðveldlega sprottið í
hvaða jarðvegi sem er, og losa hann nægilega
til þess, að áhrifa lofts geti fullkomlega gætt.
Sweet Clover hefir verið ræktaður undir
umsjón landbúnaðarháskólans í Saskatchewan
á tilraunastöðvum þeirra—Experimental Plots,
síðastliðin sjö ár. — Á þessu tímabili og fram
að vetrinum 1917—1918, dó lítið af þessum
plöntum í tilraunastöðvunum, en þá fórst all-
mikið af þéim. Síðastliðinn vetur, sem var
óvenjuharður fyrir smára og alfalfa, eyddi
nokkrum jurtum, en þó stóðust flestar tegund-
irnar sæmilega vel.
pað hefir einnig nokkurn veginn sannast,
að Sweet Clover þolir meiri mótspymu frá
“alkali”, en flestar aðrar fóðurtegundir. — pótt
þetta sé ef til vill ekki beinlánis fullsannað í
öllum tilfellum, þá er það þó á hinn bóginn al-
veg víst að Sweet Clover þolir allmikið af alkali.
Sweet Clover tegundir.
pað eru aðallega tvær tegundir af Sweet
Clover, hvítblóma tegundin (Meliotus alba) og
sú gulblóma (Melilotus officinalis).
Hin algenga, hvítblóma smárategund er há,
einnar árstíðar jurt (biennial), er telst til hinn-
ar sömu ættar og Alfalfa.
Á hinu fyrsta ræktunartímabili vex jurtin
með æði stórum blöðum, stöngullinn er þá mjög
grannur, en getur orðið frá tóltf til tuttugu og
f jögra þuml. hár. Á öðru tímabilinu vex plantan
að mestu leyti upp úr krónublaðahylkjum, sem
verið hafa fest niður við yfirborðið haustið
áður. f þetta sinn verða lauf in þynnri og minni,
en stöngullinn aftur á móti nokkru þroskaðri.
Jurtin verður þá að jafnaði ekki nema fjögra
til átta þuml. há, en framleiðir allmikið af hvit-
um iblöðum, sem falla af og deyja jaínframt
því er fræið þroskast. — pegar plantan er full-
þröskuð héfir hún felt öll blöðin og stöngullinn
verður hrjúfari og trjákendari.
Hinn hvíti smári er miklu meira ræktaður
í Amerfku, heldur en sá guli, vegna þess að
hanri hefir yfirleitt meira fóðurgildi og gefur
meiri uppskeru af ekrunni. Hér otg þar hefir
þó gulblómategundin gefist nærri því eins vel.
Mismunur þessara tveggja tegunda er aðallega
fólginn í ólíkum gróðrai*skilyrðum, og ólíku
blómgunartímabili. Einnig er gulblómategund-
in ávalt nokkru lægri, stöngullinn mjórri, og er
sú tegund fullþroskuð venjuléga tveim vikum
fyr. Að öðru leyti eru báðar tegundimar mjög
líkar hvor annari.
Tilraunastöð í Saskatoon.
Um þessar mundir, eru tíu mismunandi teg-
k undir, yfir 200 plöntur, ræktaðar undir sérstöku
eftiriiti við landbúnaðarháskólann. Talsverður
mismunur á sér stað með allar þessar plöntur,
a” því er snertir fóðurgildi, uppskerumagn,
frjófgunartáma og þolgæði. Allar þessar til-
raunir hníga í þá einu átt að komast að ábyggi-
legri niðurstöðu um það, hvaða tegundir eru
bezt fallnar til ræktunar í Saskatchewan.
Fóðuruppskeran af báðum þessum smárateg-
undum, þeirri hvítu og hinni gulu, hefir orðið
að meðaltali, freklega hálfu tonni meiri, en átt
hetfir sér stað þegar um var að ræða varanlegar
(perennial) fóðurjurtategundir, undir sömu
skilyrðum.
Ræktun smára—Sweet Clover.
Eins og með flesitar aðrar uppskerutegundir,
hepnast smárarækt bezt á sumarplægðu landi.
En sökum þess, hve jurtin er skammvarandi,
verður slíkur undirbúningur of köstnaðarsam-
ur yfir höfuð að tala. Enda má fá góðan árang-
ur af því að sá smára í land, sem plægt hefir
verið að haust eða vorlagi, ef ekkert grais éf
eftir skilið á því. Jarðvegurinn þarf helzt að
vera nokkuð þéttur í sér, en varast skulu menn
að sá smára á þeim tíma, sem mest er von
rigninga, svo sem í júnímánuði.
í sambandi við val ihinna ýmsu tegunda má
geta þess, að þótt gulblómasmárinn sé fínn í sér
og tfljótari til þroskunar, þá er sá hvíti miklu
þolnari.
Eins og sakir standa, er langmest af hvít-
smárafræi á markaðinum. En þó er »ú tegund
hvergi nærri eins fullkomin og vera ætti, og
má búast við að innan skamms verði fáanlegar
tegundir, sem betur samsvara hinum mismun-
andi kröfum, sem í flestum tilfeHum eru á marg-
an veg bundnar við staðháttu.
Ef sáð er með venjulegum áhöldum, skal
blanda saanan við fræið dálitlu af “cracked.
grain”, eða einhverju öðru efni, til þess að það
haldist betur saman. Tíu pund nægja í ekruna,
ag skal eigi sá dýpra en sem svarar tveim
þumlungum. Sé sáð í raðir, með 24 til 36 þuml.
millibití, eiga 3—6 pund að nægja. “Inocula-
tion”, sem venjulega er viðhöfð í sambandi við
Aifalfa, er ekki nauðsynleg S þessu tilfelli.
Með því að sá Sweet Clover 1 samibandi við
“nurse crop”, plöntur, sem ræktaðar hafa verið
inni, verður uppskeran stórum aukin, ef fræið
ekki deyr að vetrinum. pess er alinent vænst,
að þolnari og betri tegundir.verði fáanlegar inn-
an skamms og að bráðum verði “nurse crop”
mjög algeng.
Stundum þolir uppskeran töluverða beit
fyrstu árstíðina og má jafnvel slá ihey, en yfir-
leitt er miklu affarasælla að láta haustgróður-
inn standa, svo að hann geti safnað í sig nægi-
legum snjó. — Með þessu móti geyimxst í jarð-
veginum nægilegt rakaefni til næsta árs.
Á hinni annari árstíð fást venjulega tvær
uppskerur. 1. pess verður að gæta, að fyrri
slátturinn fari fram nægilega snemma, undir
eins og bilómþroskinn hefir komið í ljós, ef menn
ætla sér að fá igott hey. 2. Eigi má slá svo
snögt að stöngullinn sé skeltur niður við rót,
því annars er seinni uppskeran mjög tvíöýn, ef
ekki alveg töpuð. Bezt mun vera að eftir standi
af stönglinum sex til sjö þumlungar.
Sweet Clover þarf að vera þurkaður vel áður
en hann er fluttur af akrinum og settur í hlöðu.
Sé smáralland notað til beitar eingöngu, er
nauðsynlegt stundum að ktíppa ofan af hæstu
stönglunum, sem kunna að ná yfir höfuð grip-
anna. par sem beitt er í smáraland sækjast
skepnumar stundum eftir grófari tægjum eða
heytegundum, o>g er slík tilbreyting holl.
Af einhverjum ástæðum, sem enn eru ekki
kunnar, drepst mikið færra af skepnum úr upp-
þembingi af smára heldur en t. d. Alfalfa.
Svín þrífast vel á smárabeit; fullkomlega eins
vel og á nokkru öðru. En gæta verður þess að
ofbrúka ekki fyrri gróðurinn.
Bezt er að sá Sweet dover í raðir, ef nota
skal til svínabeitar.
Ef að um er að ræða uppskeru til útsæðis,
má ekki heyja of snemma.
Nema því aðeins að um sé að ræða oifmikinn
vöxt má nota venjulegan bindara og seperator
við uppskeruna. — Með því að þreskja svo vand-
lega, að 90 til 95 per cent náist af fræinu, eykst
frjófgunin að miklum mun.
Uppskeran nemur venjulega frá fimm til
sex mælum—bushels af ekrunni.
Niðurstaða.
Bændur yfirleitt, munu ekki vera nægilega
kunnugir því, hvemig nota skal Sweet Clover,
svo til verulegra hagsmuna verði. Og er þvi
rétt að leggja fulla áherzlu á það, að eins og
nú standa sakir, getur smári haft stórmikla
þýðingu til beitar. Hann gétur einnig orðið
ágætis hey, þó vandi nokkur sé með hann að
fara, einkum í rigningatíð, á meðan súrheysgerð
er ekki algeng. — Ekki er hægt að segja með
neinni vissu hve alment smári kunni að verða
notaður til fóðurs, en líklegt er ef hann reynist
vel, sem telja má víst, að etftirspumin verði
mikil, með því að einkum er þörf fyrir þær fóð-
urtegundir, sem bæði em sæmilega góðar og
hatfa auk þess minstan fraimleiðslukostnað í för
með sér.
Einungis með því að reyna Sweet Clover
rækt í nægilega stómm stíl, og undir mismun-
andi skilyrðum, verður hægt að meta þýðingu
þeirrar fóðurtegundar fyrir landið í heild sinni,
og finna þau svæði, sem bezt eru fallin til slíkr-
ar ræktunar. ,
t
i