Lögberg - 12.02.1920, Side 4

Bls. 4
LÖGBKRG, FIMTUDAGINN 12. FEBRÚAR 1920.
Jögberg
Gefið út hvem Fimtudag af Th# Col-
umbia Prets, Ltd.,|Cor. William Ave. &
Sherbrook Str., Winnipeg, Man.
TAIiSIMI: GARRY 416 og 417
Jón J. Bíldfell, Editor
J. J. Vopni, Business Manager
Utan&skrift til blaðsins:
THE eOLUMBIH PRESS, Ltd., Box 3172, Winnipsg. Man-
Utanáskrift ritstjórans:
EDITOR LOCBERC, Box 3172 Winnipag, Man.
VERÐ BLAÐSINS: $2.00 um &ri8.
................................. >!'J
fongið mamii þeim, sem nppvís var orðinn að
sviknrn og þjófnaði, trúnaðarmál í hendnr. Vér
álítnm, að slíkt hefði verið með ölln ómögulegt
og að sú stjórn, sem að slíkt herfði gert, hefði
að voru áliti verið siðferðislegt þrotaflak, eins
og IJka menn þeir, sem hafa haldið eða halda
slíku fram í alvöru.
Það eru ýms önnur mál, sem vinur vor af-
lagar í þessum Heimskringluhlöðum sínum, svo
sem vínhanns málið. Þar úthrópar hann Norr-
isstjórnina fyrir þá skuld, að einíhver læknir
hefði átt að gefa mönnuon, eða öllu heldur
selja mönnum ávísanir fleiri en góðu hófi gegndi
á vín í lyfjahúðum.
Þegar vér sáum þessa ákæru þína á Norris-
stjórnina, ritstjóri góður, datt oss í hug vísu-
partur eftir mann, sem við báðir þekkjum og þú
kannast víst við:
“Alt er hirt, alt er hirt,
aldrei hlé á leirburðe” o. s.frv.
Næst líklega verður það ein af syndum Nor-
risstjómarinnar, ef einhver svnnir unnustuna
sína eða eignast króa ólöglega.
Vinur vor að Heimskringlu
og Norrisstjórnin.
í tveimur srðustu blöðum Heimskringlu
hefir rtistjóri blaðsins verið að fræða lesendur
eína um fylkismál, og er öðru nær en út á það
sé setjandi, ef rétt er með farið.
Og það ætti að vera föst regla allra manna,
að fara sem allra réttast með, ekki sízt þeirra
manna, sem íkjörnir eru til þess að vera tals-
menn opinberra mála.
Það ætti að vera sjálfsögð skylda þeirra
manna, að vera eins beiðarlegir í hugsun, eins
og þeir vilja vera í verkum, og eins vandir til
orða og þeir vilja vera í framgöngu.
Þessara dygða er ávalt þörf á að gæta, en
ekki sízt þegar tilfinningalíf og hugsun manna
er eins viðkvæmt og nú.
Oss þykir líklegt, að ef þeir menn, sem til
almennings tala, finna nokkuð til siðferðilegra
skyldna siuna á annað borð, þá mundu þær
knýja þá til drengilegrar þátttöku í öllum mál-
um, eins og nú standa sakir.
Því var það að yfir oss datt, þegar vér lás-
um ummæli vinar vors í Heimskringlu frá 28.
jan. og 3. febrúar, um stjórnmálin í Manitoba,
því þar er gjörsamlega sneytt fram hjá sann-
leikanum, en þeytt upp svo miklu moldviðri að
þeir, sem lesa, hljóta að verða fjær sannleikan-
mm eftir að hafa lesið s'líkt, en þeir voru áður,
og er slíkt ilt verfk og hverjum góðum dreng ó-
samiboðið.
Sérstaklega er það þrent, sem vinur vor í
Heimskringlu finnur Nirrisstjóminni til for-
áttu:
Fyrst, eyðsluisemi Norrisstjómarinnar á
fé almennings, og sem dæmi upp á það segir
hann, að á síðasta stjórnarári Roblins stjórnar-
innar sælu hafi útgjöld hennar verið $5,638,658,
en á þessu síðasta ári séu útgjöld Norrisstjórn-
arinnar $8,377,000, eða 2% miljónum dollara
hærri en þau voru hæst hjá Roblinstjórninni.
Vér vitum ekki, íbve mikill fínansfræðingur
vinur vor á Heimskringlu er, en einhvern veg-
inn er það nú svo, að vér kunnum ekki við rök-
fræðina, sem á bak við þessa fínansfræði hans
Jiggur.
Vill hann að útgjöld stjórnarinnar standi
í sitaðf Eða að þau fari minkandi?
Vildi hann virkilega óska þess, að útgjöld
stjórnarinnar í Manitoba væru minni, en þau
vom 1914!
í verzlunarheiminum er það fast og órjúf-
anlegt lögmál, að aukin verzlun hefir í för með
sér aukin útgjöld.
Þessar tölur út af fyrir sig sanna alls ekki
neitt, Tryggvi minn.
Aðal atriðið í því sambandi er það, hveraig
að þessu fé hefir verið varið; — þú hefðir mátt
segja frá því, að Norrisstjórnin legði $300,000
meira til mentamála á ári, en RobVinstjórnin
gerði.—Þú hefðir mátt segja frá því, að hún
eyðir svo hundr^ðum þúsunda skiftir meira á
ári til vegagerða innan fylkisims, en Roblin-
stjórnin gerði.—Frá því hefðirðu mátt segja,
að verksvið hinna ýmsu stjórnardeilda hefðu
vaxið feykilega mikið á þeim fjórum árum, sem
Norrisstjórnin hefir setið að völdum, og era því
að sjálfsögðu kostnaðarmeiri. Og þú hefðir
líka mátt segja frá því, að kostnaður við alt,
sem að stjómarfari fylkisins lýtur, liefir sökum
striðsins, sem Norrisstjórnin átti enga sök á og
gat ekkert við ráðið, nálega tvöfaldast í verði,
eins og allar aðrar þarfir ibúa landsins.
Ef að þú hefðir bent lesendum þínum á
þotta og fleira í sömu átt, urn leið og þú varst
að benda á auknu útgjöldin, þá hefðirðu verið
maður, Tryggvi minn.
Skrafdrjúgt verður vini voram í Heirús-
kringlu um þinghúsið nýja, —- hve óhæfilega
dýrt það verði fylkinu, og að skammar nær hefði
etjórninni verið að láta Kelly gjöra verkið, því
þá hefðu fylkinu sparast 3—4 miljónir dollara.
Þessu og öðra eins er hægt að slengja út til
lítt hugsandi manna.
En þegar menn fara að brjóta þetta til
mergjar, þá verða mörg ljón á veginum.
Fyrst, að þetta er bláber heimska, því það
er hverjum einasta manni ljóst, að hvorki Kelly
né heldur nokkur annar maður gat bygt þá
byggingu fyrir sama verð og í hana var boðið
1913, þar sem alt byggingarefni hefir hækkað í
verði um helifiing og í mörgum tilfellum um
300 prct. sökum stríðsins.
Engum manni, hvorki Kelly né öðram, var
ætlandi að standast slíkan aukakostnað, enda
hefði engin stjórn getað neitað um að bæta
hann undir kringumstæðunum.
Og þó að hægt hefði verið að þrengja Kelly
til þess, þá er mikið spursmál, hvort að nokkur
8tjórn hefði frá siðferðilegu sjónarmiði getað
Stjórn fólksins.
V. Verhamála-löggjöf.
II.
1 síðasta blaði voru töluðum vér um verka-
manna löggjöf Norris-stjóraarinnar, og bentum
á, hve ósegjanleg réttarbót hún var og er öllum
verkamönnum. En þegar vér tölum um verka-
menn, þá er hætt við að sá skilningur sé lagður
í orð vor, að vér eigum við karlmenn — fjöl-
skyldufeður og þá aðra, sem algenga daglauna-
vinnu stunda.
Og það var svo, þegar um verkafólk var að
ræða, það, sem leigði sig til almennrar dag-
launavinnu, þá var aðallega átt við karlmenn.
En nú er þetta breytt, síðan kveni^Slk fór
að vinna fyrir alvöru á skrifstofum, við verzl-
anir og á iðnaðarstofnunum.
Það lá því í augum uppi, að ekki var minni
ástæða til þess að líta eftir rétti og velferð
þeirra, heldur en annara.
En samt var það nú ekki gert. Kvenfólk
vann hér frá morgni til kvelds fyrir smánarlega
lágt kaup og við óhæfilega og óholla aðbúð.
En stjórnirnar hér í Manitoba létu sig þetta
ástand engu skifta, þar til Norris-stjórain kom
til valda og leiddi í gildi hin svo kolluðu lág-
marks vinnugjaldslög (Minimum Wage Act)
og þó þau lög snerti alt verkafólk, þá er spurs-
málslaust, að enn sem komið er hefir kvenfólk
það, sem við verzlanir og iðnaðar stofnanir
vinnur, notið mestrar réttarbótar undir þeim
lögum, því það er nú ekki ein einasta iðnaðar-
stofnun í öllu fy’lkinu, sem þau lög ekki ná til.
1 lögum þessum, er Norrisstjórnin samdi
og innleiddi árið 1917, er tekið fram, að
nefnd sé falið að. framfylgja ákvæðum Iaganna
og í þeirri nefnd er fólk úr flokkum þeim, sem
lögin snerta aðallega, og sem sýnisbom þess,
hvað framíkvæmt hefir verið undir þessum lög-
um, tökum vér af handa hófi útdrátt úr reglu-
gjörð téðra laga um þvottahús í fylkinu.
1.
Herbergjum, ihúsmunum og áhöldum skal
vera haldið hreinum.
Hreint og heilmemt vatn til dryfckjar skal
vera á þeim stað í byggingunni, þar sem verká-
fólkið hefir aðgang að því.
Birta skal vera næg, og þegar ný þvottahús
eru býgð, skal stærð glugga á hverju herbergi
vera að minsta kosti einn áttundi partur af um-
máli herbergisins. •
Þá er tekið fram um loft ræsi í þessum hús-
um, tilhögun náðhúsa, þvotta herbergja, hita og
verjur fyrir það fólk, sem við hættulegar vélar
vinna.
2.
Vinnutími má ekki vera lengri en níu kl.-
stundir á dag og enginn að vinna lengur en 52
stundir á viku. A laugardögum má enginn vinno
lengur en til kl. 3 og e>kki nema til 2.30 í júní,
júlí og ágúst.
Og engin kona má vinna í þvottahúsum frá
kl. 12 á laugardagskveldum og til kl. 12 á sunnu-
dagskveldum.
Aukaborgun skal greidd hverjum þeim,
sem vinnur meira en 52 klukkustundir á viku.
En enginn má vinna í yfirtíma meira en 36
daga á ári.
3.
Kaup skal greitt vikulega.
Viku fyrirvara skal vinnuvkeitandi gefa
fvrir uppsögn á vinnu, og hið sama gildir um
verkafólkið. *
Engri konu, sem komin er yfir átján ára
aldur og er vön vinnunni, skal borgað minna
kaup en $9.50 á viku, og engum lærling, sem
kominn er yfir átján ára aldur, gkal borgað
minna en $8.00 um vikuna, og skal það kaup
hækkað eftir þriggja mánaða vinnu upp í $9.00,
og eftir sex mánuði álízt lærlingurinn fullnuma.
Lærlingur sem eru undir átján ára aldri og
vinnu stunda í þvottahúsum. má ekki fá minna
kaup en $7.00 á viku, og skal það kaup borgað
í þrjá mánuði; $7.50 skulu borgaðir á viku í
næstu þrjá mánuðina. $8.00 á viku fvrir þriðju
þrjá mánuðina og eftir þann tíma skal kaup
þeirra ekki vera minna en $9.50 á viku.
En aldrei mega þeir, sem eru yngri en
átján ára, vera fleiri í hverju þvottahúsi en
sem nemi einuim fjórða af tölu þeirra, sem þar
vinna.
Það sem hér að ofan er sýnt, er að eins
h’tið sýnishorn af því, sem framkvæmt hefir
verið undir þessum lögum —það er að eins lít-
ill útdráttur úr reglugjörð þeirri, sem snertir
þá einu atvinnugrein, sem þar er nefnd.
En slíkt hið sama hefir verið gjört um
þvert og endilangt þetta fylki, þar sem um er
að ræða verzlanir eða verksmiðju iðnað, og
geta menn séð hve afar þýðingarmikil slík lög-
gjöf er, ekki að eins til þess að reisa skorður
við því, að vinnuveitendur misbjóði vinnufólki
sínu að því er kaupgjald snertir, heldur og líka
tii þess að vernda heilsu og þrótt þess.
Og það er e'kki einasta að þetta hafi verið
gert, heldur heldur nefndin áfram að ger,> þetta
—'helzt í hendur við breyttar kringumstæður og
vaxandi þarfir tímans og fylgir fram laga á-
kvæðum þeim, eða lagabreytingum, sem þær
breyttu kringumstæður krefjast fólki þessu til
verndar og uppbyggingar.
Otdráttur úr ræðu
eftir J. C. BROWN, hinn nýhosna forseta sam-
einuðu bœndafélaganna í Manitoba.
Atvikin hafa orðið þess valdandi, atvik,
sem yður flestum munu kunn, að mér ber í
þetta sinn að ávarpa yður nokkrum orðum,
kæru stéttarbræður, sem forseti hinna Samein-
uðu bænda — United Farmers of Manitoba.
Kringumstæðurnar, eins og málunum nú
hefir skipast, leggja á ‘herðar framkvæmdar-
nefndarinnar, fulltrúanna og yðar allra í
heild, ábyrgðarmiklar slkyldur, sem krafist
verður að vér rækjum samvizkusamlega eftir
fremsta megni. Hvernig framkvæmdarnefnd-
inni ihefir tekist forstaða málanna, mun. fólkið
sjálft dæma um, en eg trúi því eindregið, að sú
muni skoðunin alment verða, að vér höfum á-
valt og undir öllum kringumstæðum látið mál-
efnið sjálft, bændahreyfinguna, hina víðtæku
andlegu vaikningu, sitja í fyrirrúmi fyrir per-
sónulegum hagsmunum. Ef til vill ætti eg ekki
að tala sérstaklega um hina miklu bændahreyf-
ingu, heldur lýðvakninguna yfirleitt, sem svo
greinilega hefir rutt sér til rúms innan vébanda
þjóðfélags vors. . Þó stendur vitanlega bænda-
hreyíingin oss næst, þar sem að baki hennar
stendur fjölmennasta stéttin, sú stétt, sem meö
góðri innbyrðis samvinnu getur látið meira til
'Sín talca í þjóðmálum, en nokkur önnur félags-
heild.
A hinum umliðnu ársþingum vorum hafa
mörg mikilvæg mál jafnan verið á dagskrá, og
hafa þar margar ákvarðanir verið teknar, sem
átt hafa sinn drjúga þátt í því að skapa sögu
hinnar canadisku þjóðar. En aldrei hefir þó
áður, síðan félagsheild vor var grundvölluð,
hvílt á henni önnur eins feikna ábirgð og nú, né
viðfangsefnin verið jafn flótkin, er ráða þarf
frarn úr.
Síðastliðin fjögur ár hafa þing vor verið
haldin í skugga hins mikla heimsófriðar, ef svo
mætti að orði fcveða. Á þeim reynslutímum
urðu konur og menn í voru kæra Manitobafylki,
sem og 'hinn brezki þjóðflokkur á öllum öðrum
svæðum, að inna af hendi þær þyngstu fórnir, er
mannkynið getur í té látið. Fólkið varð í þús-
undatali að fórna sínu eigin lífi fyrir frelsi og
mannréttindi. Og þegar svo hið brezka veldi,
ásamt sambandsþjóðum þess, var um eitt skeið
í beinni lífshættu, þá sýndist það eigi nema eðli-
legt, að hugsanir vorar og athafnir snerust
fyrst og fremst um það, að vinna sigur á orustu-
vellinum. Þjóðartilvera vor lék á þræði. Ef
stríðið tapaðist á vorá hlið, skifti flest annað
ekki miklu máli.
F) rir ári liðnu var hugur margra svo ná-
tengdur við stríðið og afleiðingar þess, að vera
má að réttlæta megi með nokkru afstöðu þeirra
manna, er viðsjárvert töldu að stofna,til ger-
breytinga í fjármála og toll-löggjöf þjóðarinn-
ar. En nú eru liðnir fjórtán mánuðir síðan að
sverðin voru slíðruð á vesturvígstöðvunum,
byssurnar þagnaðar og friðarsamningar undir-
skrifaðir. ófriðurinn hefir verið skráður í Ár-
bækurnar, hann er orðinn að sögulegum svip,
og það eru að eins afleiðingar hans, sem nú
krefjast af oss viturlegra og skjótra úrræða.
Oghvað mætir svo sjónum vorum fyrst? Hung-
ur, gjaldþrot og óstjórn um mikinn hluta Norð-
urálfunnar. Verkföll í kolanámunum brezku
drógu tilfinnanlega úr viðskiftamagni þjóðar-
innar, og sýndust vera á góðum vegi með að
sjúga síðasta merginn úr þjóðlíkamanum. Iðn-
aðarlíf h^nnar voldugu Bandaríkjaþjóðar lék
einnig á þræði sökum hinna stórkostlegu verk-
falla í kolanámunum þar og stálsteypuverk-
smiðjunum. Og innan vors eigin þjóðfélags
kvað þó ef til vill einna mest að iðnaðarsundr-
unginni, er náði hámarki sínu í verkfallinu
mikla í Winnipeg á öndverðu síðastliðnu sumri.
Þegar vér nú hugsum um allan þenna ógur-
lega iðnaðar glundroða og horfumst í augu við
þann alvarlega sannleik, að þjóðskuld Canada
nemur nálægt hálfri þriðju biljón dala, gr sízt
að undra, þótt ýmsa reki í rogastanz og setji
hljóða.
En hugarvíl ræður ekki fram úr vandræð-
um; þjóðarmeðvitundin verður að vakna og at-
hafnir að koma í stað orða. Grandvöllurinn
undir framtíðarböllum þjóðarinnar verður að
hvíla á jöfnuði og réttlæti, ekkert annað verður
þolað, ekkert annað getur leitt þjóð vora til þess
öndvegis, sem hún á heimting á að skipa.
Að þessu sinni er eg ekki við því búinn, að
leggja fram tillögur í ákveðnu formi um réttar-
bætur þær, sem eg veit að vér allir þráum mest,
verð því að láta mér nægja að gefa nokkrar
bendingar almenns efnis í sambandi við nokk-
ur allra þýðingarmestu atriðin. .
(Meira.)
The Royal Bank of Canada
HöfuSstólI löggiltur $25,000,000. Höfuðstóll greiddur $17,0*0,000
Varasjóður $18,000,000 Total Assets over $538,000,000
Forseti.......................- Sir Herbert Hoít
Vara-forseti - E. L. Pease
Aðal-ráðsmaður - - C. E. Neill
Allskonar bankastörf afgreidd. Vér byrjum reikninga við elnstaklinga
eða félög og sanngjarnir skilmálar veittir. Avísanir seldar til hvaða
staðar sem er á Islandi Sérstakur gaumur gefinn sparisjóðsinnlðgum,
■em byrja má með 1 dollar. Rentur lagðar við á hverjum 6 mánuðum.
WINNIPEG (West End) BRANCHES
r.«T. william & Sherbrook T. E. Thoriteinson, Manager
Cor. Sargent & Beverley F. Thordarson, Manager
Cor. Portage & Sherbrook R. L. Paterson, Maoager
Cor. Main & Logan M. A. 0'Hara Manager.
5%
VEXTIR OG JAFNFRAMT
'O ÖRUGGASTA TRYGGING
Leggið sparipeninga yðar 1 5% Fyrsta Veðréttar Skuldabréf með arð-
miða — Coupon Bonds — I Manitoba Farm Loans Association. — Hðf-
uðstóll og vextir ábyrgst af Manitoba stjórninni. — Skuldabréf gefln At
fyrir eins til tiu ára timabil, I upphæðum sniðnum eftir kröfum kaupnnda.
Vextir oreíddir viO lofc hverra sex mánaOa.
Skrifið eftir upplýsingum.
Lán handa bændum
Penlngar lánaðlr bændum til búnaðarframfara gegn mjðg lágri mtu.
Upplýsingar sendar tafarlaust þeim sr teakja.
The Manitoba Farm Loans Associaiion
WINNIPEG, - - MANITOBA

VEIOIMENN
Raw Furs til
Sendið
Yðar

HOERNER, WILUANISON & CO.
241 Princess St., Winnipeg
VEL BORGAD fyrir RAW FURS
Sanngjörn flokkun
Peningar sendir um hæl
Sendið eftir brúnu merkiseðlunum
Skrifið eftir | Vér borgum
Verðlista vorum ý Express kostnað
SENDÍD UNDIREINS! VERDID ER FYRIRTAK!
Automobile og Gas Tractor .Sérfræðinga
verður meiri þörf en nokkru sinni áður í sögu þessa lands.
Hví ekki að búa sig undir tafarlaust?
Vér kennum yður Garage og Tractor vinnu. Allar tegundir
véla L head, T head, I head, Valve in the head, 8-6-4-2-1
Cylinder vélar eru notaðar við kensluna, einnig yfir 20 raf-
magnsaöferðir. Vér höfum einnig Automobile og Tractor
Carage, hvar þér getið fengið að njóta allra mögulegra æfinga.
Skóli vor er sá eini, sem býr til Batteries, sem fullnægja kröfum
tímans. Vulcanizing verksmiðja vor er talin að vera sú lang-
fullkomnasta í Canada á allan hátt.
Árangurinn af kenslu vorri hefir oss til mikillar ánægju sann-
fært bæði sjálfa oss og aðra um að kenslan er sú rétta og sanna.
—Skrifið eftir upplýsingum—allir hjartanlega velkomnir til
þess að skoða skóla vorn og áhöld.
GARBUTT M0T0R SCH00L, Ltd.
City Public Market Bldg., CALGARY, ALBERTA.
Til meðlima Tjaldbáðar
safnaðar.
Vegna klofnings þess sem upp
kom í Tjaldbúðarsöfnuði og með
framtíðinni ef hjá því verður
komist.
Sigfús Anderson.
Forseti Tjaldbúðarsafnaðar.
ó. S. Thorgeirsson.
Skrifari Tjaldbúðarsafnaðar.
því dómsúrskurðurinn í máli því,
sem klofningur sá leiddi af sér,
segir svo fynr, að verjéndur í
máli því og allir þeir, er þeim
fylgdu að málum eða áttu þátt í
að koma til leiðar sameiningu
Islenzka mærin.
Era þér áfátt
unaðs rúna,
Tjaldbúðarsafnaðar og Únítara-
safnaðarins. sé ekki lengur með-
limir Tjaldbúðarsafnaðar og, að|
kærandur í máli því og þeir a'*'rir
meðlimir safnaðarins. er beim
fvlgia að málum. sé hinn rétti og
lögmæti Tialdbúðarsöfnuður, þá
er nauðsvnlegt að meðlimaskrá sé
samin yfir alla núverandi meðlimi
Tíaldbúðarsafnaðar svo ekki geti
síðar orðið neinn ávrpiningur uni
það hveria beri að skoða sem með-
limi safnaðarins eða á hveri'im
hvíli lagaleg ábvrgð fvrir skuidir
safnaðarins. Fulltrúar Tjald-
búðarsafnaðar halda þ,rí fulltrúa-
fund í samkomusal Tialdbúðar-
kirkiu fimtudagskvöldið 19. febr.
1920 til þess að spmia slíka með-
l’maskrá. Fulltrúarnir verða þar
til st.aðar frá kl. 8 til kl. 10 um
kvöldið og eru allir þeir. er þeim
fylgia að málum. vinsamlega
að ko’up á fun/1 1-,f>nrinn ng
nndir"kr'fa pafnaðarlögin rg mað-
lima'-krána. pað ar mjög áríð-
andi að betta sé gert, því en"ir
aðrir verða skoðaðir sem meðU^’-
/ ir safnaðarins en þeir, s m þá
nndir'!krifa safnaðarl' gin og með-
limaskrána. og engum öðrum
verður leyft að sit.ia á eða taka
þátt í safnaðarfundum, sem sfðar
kunn,a að verða bal',n,r. Fram
að fundinum verður bókin með
s-.fnpðarlövnnum og meðlima-
íkránni geymd á skrifstofu Hjálm-
‘i n; Bergmp.nns. 8 1 lWr.Art.hnr
hvgging, og þar gefst þeim með-
limum safnaðarins. sem einhverra
orcaka vegna ekki geta sótt full-
trúafundinn, tækifæri til þess að
undirskrifa safnaðarlögin og
meðlimaskrána.
Á fundi þessum verðtjr sam-
skota leitað upp í málskostnað
þann sem málaferlin hafa haft !
för með sér, því svo er til ætlast,
að ekki verði leitað til annara en
safnaðarlima með borgun á máls-
kostnaði sem á söfnuðinum hvílir
og á söfnuðinn kann að falla í
ljósbrúnna lokka,
li’tu fegurra.
Sorgum blandna
brosið þíða
saman vefur
sorg og gleði.
Dökk og dulrík,
djúp og fögur
tindra þér augu
ástar gljúp.
Tálfrítt látbragð
tiginborið
minnir á gyðju
goðasala.
Heill sé þér, fegurð
himinborna,
lýsir þú heim
og léttir trega.
öllu heilli
er beimur fagur.
Æskan er ávalt
endurborin.
Ann eg og uni
æfi minni
meðan muni
mynd þér af geymir,
íslenzka Sjöfn
Ásum borna,
orra feðra
ættar laukur.
Glitfríð aldin
af íslands stofni
æva munu
eðli glata
meðan óðins rúna
er ofar sævi
og röðull rökkri
ræður yfir.
Megir þú íslands
morgunstjarna!
á ættar himni
ávalt tindra.
Sem gulli glituð
guðfögur 'skín
mynd þín, mér
á munar spjaldi.
S. B. B.