Lögberg - 23.09.1920, Síða 4

Bl« 4
Enn um fargjalda- og flutnings
hœkkun.
Hækkun sú hin gífurlega, er járnbrautar-
rá5ið í Ottawa úrskurðaði, vitanlega að undir-
lagi Meighen-stjórnarinnar, á farþegja og flutn-
ingsgjöldum í Canada, er í eðli sínu svo alvar-
leg, að brá^nauðsynlegt er fyrir almenning að
afla sér eins glöggra upplýsinga á málinu og
fiekast má verða. Mótmælin, sem þegar hafa
komið fram gegn þessu örþrifaráði járnbrautar-
“meistaranna”, eru ekki gripin úr lausu lofti.
Þau hafa stuðst og styðjast enn við þann ó-
mótmælanlega sannleika, að C. P. R. félagið,
stórgróðafélag, sem ekki þurfti neinnar bjarg-
ar við, ber hæstan hlut frá borði, um leið og
Þjóðeignabrautirnar, Canadian National Rail-
ways, sem alt af hafa veyið á kúpunni í hvaða
árferði sem um var að ræða, munu verða svo
að segja jafn . ósjálfbjarga eftir sem áður.
Stjórn þeirra brauta hefir nú ekki verið betri
en það hingað til.
Mótmælaraddiniar eru þegar orðnar bæði
margar og háværár, þótt mest vitanlega að þeim
kveði í Vesturlandinu, þar sem misréttið kemur
áhveðnast í ljós. Flest blöð Vesturlandsins,
sem nokkuð láta til sín taka, hafa mótmælt nið-
urstöðu járnbrautarráðsiins hlífðarlaust.
f síðasta tölublaJði Lögbergs birtum vér
þýdda grein um mál þetta úr dagblaðinu Mani-
toba Free Press, og til þess að gefa lesendum
vorum enn skýrara yfirlit yfir afstöðu fleiri
hinna stærri blaða, birtum vér hér greinar-
stúf, er fjallar um sama efni og birtist fyrir
skömmu í öðru Winnipeg blaði, The Winnipeg
Evening Tribune:
“Það er sízt að undra, þótt rignt hafi niður
mótmælum til Ottawa stjórnarinnar út af niður-
stöðu járnbrautarráðsins í sambandi við hækk-
un farþegja og flutningsgjalda i Canada, er
bætt hefir einni byrðinni enn á bogið bak alþýðu
manna. — Þegar vér minnumst þessara auknu
byrða, höfum vér ekki einungis í 'huga hinar
beinu álögur, er hækkuninni fylgja, heldur og
jafnframt þau óbeinu útgjöld, sem kaupmenn
og aðrir verzlunarmiðlar væntanlega leggja á
almenning í skjóli hækkunarinnar á flutnings-
gjöldum, og búast má við að komi tilfinnan-
lega fram í margfaldri hækkun á lífsnauðsynj-
um fólks. — Þótt gert sé ráð fyrir að byrði þessi
muni eigi nema meiru en eitt hundrað og fimm-
tíu til tvö hundruð miljónum, mun mega gera
sér vísa von um, að áður en öll kurl koma
til grafar, verði hún orðin hér um bil tvöfalt
það.
“Er Canada þjóðin, undir núverandi kring-
umstæðum, með öll þau feikna útgjöld, er þegar
á henni hvíla, fær um að bera þessa viðbót?
“Er það nokkuð undarlegt, þótt fólkinu
hrjósi hugur við þessu fáránlega tiltæki járn-^
brautarráðsins og mótmælaraddirnar verði
næsta háværar?
“Það kom almenningi sjálfsagt ekki á ó-
vörum, að farið yrði fram á einhverja hækkun
á farþega og flutningsgjöldum um þessar mund-
ir, en að gengið yrði svona langt, mun enginn
hafa látið sér koma í hug. Hækkunin hefir, sem
og eðlilegt var, vakið átakanlegastan óhug í
Vesturlandinu og tekur heldur engan smáræðis
skatt af uppskeru yfirstandandi árs.
i'“Traust almennings á jámbrautarráðinu
mim ávalt hafa verið næsta takmarkað, en auk-
ist hefir það ekki við þetta síðasta afrek. —
Spádómur Tribune er sá, að þessi síðasta á-
kvörðun járnbrautarráðsins muni áður en
h;ngt um líður valda því, að skift verði að
miinsta kosti um monn, eða það verði að öðrum
kosti lagt niÖur með öillu.”
“Þeir sem fylgt hafa með samgöngumálun-
um í Canada að undanförnu, munu þegar sann-
færðir vera um, að það kemur ekki undir verk-
svið járnbrautarráðsins að ákveða með hverj-
um hætti tekjuhalla Canadian National braut-
anna skuli mætt. Fram úr því getur enginn
aðilji annar^réttilega ráðið, en sambandsþingið
sjálft.
“Það hefir ávalt verið eins víst og að nótt-
in fylgir deginum, að tekjuhalli eigi all-lítill
rnundi verða á þjóðeignabrautum þessum, sem
eru til saman tuttugu og fjófar þúsundir mílna
á lengd, víða án nokkurs samræmis, og hefði á
eigi svo fáum stöðum betur verið ólagðar. Það
mætti æra óstöðugan að fara að rekja sögu
brauta þessara hér, hefir enda oft verið ræki-
lega rakin áður. Fólkið alt í heild sinni verður
í.ð bera ábyrgðina, sem af rekstri þeirra leiðir,
LOOBS.RG, rLMTUDAGENN 23. SEPTEMÍ5ER 1920
— ekki að eins sá hluti þess, er flutningana mest
notar, eins og sumir hafa haldið fram.
“Ef til farþegja og flutningsihækkunai'
kom, var C. P. R. félagið mælisnúran, sem miða
átti við. Þarfnaðist félag það slíkrar feyki-
hækkunar til að geta starfrækt brautir sínar og
haldið öllu í góðu la^í ? Ef það þarfnaðist þess
eigi, verður ákvörðun járnbrautarráðsins enn
athugunarverðari. — Ástæður þær, sem C. P.
R. færði fram í Ottawa hækkuninni til varnar,
voru sannarlega ekki upp á marga fiska og
munu hafa sannfært fáa um nauðsvn hennar.
“Fáum mun nokurn tíma hafa það til hug-
ar komið, að járnbrautarráðið væri því vaxið,
að ráða viturlega fram úr máli þessu. Þegar
menn bera saman nákvæmnina og fyrirhyggj-
una, sem járnbrautarráð Bandaríkjanna jafnan
befir sýnt í slíkum málum sem þessum, við ger-
ræðisfálm þessarar eanadisku nefndar, þá finst
manni ósjálfrátt Ottawa bruggið, vægast talað,
nálgast skrípaleik.
“Hafi það einu sinni að eins verið sam-
bandsþingið eitt, er vald hafði til að úrskurða
um á hvem hátt mætt skyldi tekjuhalla Þjóð-
eignabrautanna—Canadian National Railways,
sem vér teljum óhikað einu réttu skoðunjpa, þá
hlýtur svo að vera enn.
“Það verður því að sjálfsögðu þingsins
verk, að bæta fyrir ranglætið, sem járnbrautar-
ráðið hefir beitt þjóðina með þessari nýjustu og
verstu ákvörðun sinni.”
---------o--------
Wilson forseti.
Fyrir tveim árum var Wilson Bandaríkja-
forseti hetjan, er mannúðar-augu samfélagsins
litu upp til og tilbáðu sem mesta og líklegasta
manninn til að ráða fram úr vandræðum þeim,
er mannkynið horfði fram á í lok heimsófriðar-
ins mikla. Afstaða Wilsons var skýr og ákveð-
in og frumskilyrðin fjórtán, er hann setti fram
í sambandi við alþjóðapólitíkina, sættu lítilli
mótspymu og vöktu miklu fremur almennan
fögnuð, með því að sál fólksins var þá enn eigi
eins æst og raun hefir á orðið síðan.
Hví hefir Wilson tapað þessu áliti? Hví
hefir hið mikla verk, er hann tókst á hendur að
vinna, eigi verið fullkomnað? Hví hefir heim-
urinn og heimaþjóð forsetans snúið baki við
þessum mikla manni og látið hann yfirgefinn?
Svarið er ofur einfalt. Orsökin nákvæm-
lega hin sama og sú, er kom Gyðingum til að
hrópa fyrir meira en nítján hundruð árum:
“krossfestu, krossfestu hann!” A leiðinni inn
í Jerúsalem hyltu sálir hins frjálsa og ótrufl-
aða fjölda Jesúm Krist sem frelsara óg konung,
en fám dögum síðar var hann krossfestur sam-
kvæmt yfirlýstum vilja sama fólksins.—Presta-
höfðingjarnir og aðrir oddborgarar í Jerúsalem
þóttust sjá að verldlegu veldi þeirra mundi
hætta búin, ef Kristur lifði; þess vegna tóku
þeir að æsa hugi fjöldans gegn honum, og þurfti
árangursins ekki lengi að bíða.
Hinir pólitisku óvinir Wilsons forseta
vissu, að þeir áttu þar sem hann var ægilegan
mótstöðumann, er gæti þá og þegar, ef honum
væri leyft að hrinda úrlausnartilraunum sínum
á stórmálunum í framkvæmd, lokað leið þeirra
lil frekari velgengni.
Þeir þeyttu upp pólitisku moldviðri út af
stefnum þeim, er hann tók í sambandi við stríð-
ið, og létu ekkert tækifæri ónotað, er verða
mætti hugsjónum hans til ósigurs, eða að minsta
kosti gæti tafið fyrir framkvæmdum þeirra í
bráðina. Þeim tókst að gereyða markmiði hans
í mörgum tilfellum og ófrægja hann í augum
samtíðarinnar.
Það er ekki einasta, að andstæðingar hans
hafi borið á hann ósannar sakargiftir, heldur
hafa einnig margir af hans eigin flokksmönnum
orðið fyrir áhrifum óhróðursins og kiknað í
knjáliðum, að því er við kom fylgi þeirra við
foringja sinn.
Wilson forseti er hundruðum ára á undan
samtíðinni. Sagan mun eitt sinn minnast hans
sem eins af sínum allra mestu mönnum. Hann
er stjórnspekingur með vakandi mannúðarhug-
sjónir, ©g hefði stefna hans um endurskipun
beimsins orðið ofan á, mundu stríð í framtíð-
inni að öllum líkindum hafa orðið útilokuð.
Mesta áhugamál hans var stofnun Þjóðasam-
bandsins, “League of Nations”, veröld friðar
og bróðurkærleika fyrir allar komandi kyn-
slóðir.
(Ritstjórnargrein eftir G. J. Oleson, í Glen-
boro Gazette. E. P. J. þýddi.)
---------o--------
Vér eigum sumar innra fyrir
andann.
Það er þegar farið að brydda á einkennum
Manitoba vetursins, þó enn sé að vísu milt á
daginn. — Kvöldin farin að verða svalari og
morgnarnir líka. — Sléttuvindarnir hafa þurk-
að lífið úr laufhjartanu, og þau laufin, sem
enn loða við stöngulinn, eru visnuð og bleik, —
hin fokin út í veður og vind. — Þíðviðrisskýin
eru farin að hvítna upp,—taka á sig frumein-
kenni vetrar. Áður en nokkurn varir, hefir
mjöllin hulið ásjónu jarðar og fólkið valið sér
stöðu umhverfis arineld.
Margir eru þeir, sem kvíða fyrir vetrinum, og
fer það að vönum. Fátæklingamir eru ekki
fáir, sem litla útvegi sjá fram undan, til þess
að geta borgað tuttugu og tvo dali fyrir smá-
lest af kolum eða sextán dali fyrir eitt viðar-
hlass. 1 augum þeirra er veturinn því veruleg-
ur vogestur. — Veturinn er kaldrifjaður kon-
ungur; hann fer ekkí í manngreinarálit, heim-
sækir alla og þrýstir sama kalda kossinum á
hverja tilver'ueind. — Víða eru áhrif hans brend
með hitastraumum frá ofni, en annars staðar
finst ekki kolablað, þótt leitað sé með logandi
ljósi! Veturinn er hreinlyndur og fer ekki í
launkofa með neitt; fólkið gengur því ekki
gruflandi að hvað koma hans boðar. Þáð vðit,
að hann er ekki mjúkur á manninn, en veit þó
einnig á hinn bóginn, að hann hefir ávalt skilað
á vorin mörgum grænum og gróðurhæfum teig
undan mjallardyngjunni.
“Það heldur velli, sem hæfast er”, sýnist
vera kjörorð vetrarins. Hitt, sem dæmt er til
ólífis, verður vitanlega að deyja. — Undir hug-
arfari fólksins er það reyndar í flestum tilfell-
um komið, hver áhrif vetrarins kunna að verða.
Þunglyndu fólki verður veturinn sár hefndar-
gjöf. En þeir, sem á mátt ljóssins trúa, hitna
því meir innra, þess kaldara sem blæs. Þeir
kvíða eigi komu vetrar, heldur taka fagnandi
undir með skáldinu:
“Vér eigum sumar innra fyrir andann,
þótt ytra herði frost og kyngi snjó.”
--------o--------
Þjóðasambandið og Pólland.
Það er nú orðinn drjúgur tími síðan friðar-
samningarnir í Versölum voru undirskrifaðir,
en þó sýnist Norðurálfufriður enn þá vera
óraleið í burtu. — Ófriðurinn milli Rússa og
Pólverja hefir aldrei verið ískyggilegri, og
í viðbót við það, berast þær fregnir, að Þjóð-
verjar hafi um fimtíu þiisundir vígra manna
reiðubúnar til að ráðast inn á Pólland. Firn
mikil mætti það kallast, ef nýju óaldarstjórn-
inni á Rússlandi yrði leyft átölulust með öllu
að ganga á milli bols og höfuðs á jafn ágætri
þjóð, sem Pólverjar eru, eftir alda-ranglætið, er
þjóðflokkur sá hef-ir orðið að þola hvað ofan í
annað.
Tókst ekki friðarþingið á hendur að vernda
sjálfstæði hins endurfædda Póllands? Er
þjóðasambandið aðeins athafnalaus áhorfandi
sorgarleiksins og hefst ekki að?
Verði þjóðsambandið að eins hagsmuna-
samábyrgð fárra ríkja, er hætt við a5 traust
þess verði ekki langlíft hjá almenningi.—Heim-
urinn bíður með óþreyju eftir afskiftum þess af
stríðinu milli Rússa og Pólverja.
Sá vonarneisti vakir þó hjá mörgum mönn-
um, að Þjóðasambandið láti rækilega til sín
taki í þessu efni áður en það er orðið um sein-
an. Sú fré'tt berst nú líka, að fyrir milligöngu
þess hafi sátt komist á milli Pólverja og Lithu-
aníumanna, á þeim grundvelli sem það lagði
fyrir J>ær þjóðir til samkomulags. En sem
kunnugt er voru deilur upp komnar milli þess-
ara þjóða og lá við að til stríðs leiddi milli
þeirra, en sú liætta nú sögð um garð gengin
fyrir milligöngu þjóðasambandsins.
0
--------0--------
Forsetaskifti á Frakklandi.
Eins og getið er um á öðrum stað í blaðinu,
hefir Paul JDeschanel, forseti franska lýðveldis-
ins sagt atf sér embætti sökum heilsubilunar.
Val hans til forsetatignar kom hinum póli-
tíska heimi mjög á óvörum, með því að alment
var búist við að Clemenceau, er um þær mundir
gegndi yfirráðgjafa stöðunni, og ieitt hafði
þjóðina til sigurs út úr eldraunum óíriðarins,
mundi hreppa hnossið. En úrslitin urðu, sem
kunnugt er þau, að Deshanel sigraði í kosn-
ingunni, fékk talsvert mikinn meiri hluta at-
kvæða í báðúm deildum þings. Hann er ljúf-
menni í framgöngu og munu persónulegar vin-
sældir fremur hafa ráðið kosningu hans, en
stjórnmálahæfileikar. Deschanel er lærdóms-
maður mikill og'nýtur góðs álits í heimi vísinda
og bókmenta, en sem stjórnmálamanni hefir
ekki þótt mikið að honum kveða.
Óljóst er enn hver verða muni næsti forseti
Frakklands; sjálfsagt ekki fáir er gjarna vildu
hnossið hreppa. — Einn þeirra, sem lýst hefir
þegar yfir því að hann sé í kjöri, er núverandi
vfirráðgjafi Frakka, Alexandre Millerand.
Hann er járnkarl mesti og harðsnúinn í hví-
vetna, en íhaldssamur hefir hann ávalt þótt og
bað svo mjög nú á hinum síðari árum, að fvlgi
hans í binginu mun því nær eingöngu skorðað
vera við “hinaöldruðu sveit”
Það er því engan veginn óhugsandi að Mil-
lerand tapi þegar til útnefningarinnar kemur og
einþver annar Desjchanel. b. e. s. lítt þektur
rtjómmálamaður verði næsti lýðveldis forseti
Frakka.
/
•o
Auður er bygður á sparsemi
Ef þú þarft að vinna hart fyrir peningum þín-
um, þá láttu paningana vinna hart fyrir þig.
Sparisjóður vor borgar 3 prct. árlega og er vöxt-
unum bætt við höfuðstólinn tvisvar á ári.
THE DOMINION BANK
NOTRE DAME BRANCH, W. H. HAMILTON, Manager.
SELKIRK BRANCH, • - • W. E. GORDON, Manager.
Stefanía Guðmunds-
dóttir
leikona, er væntanleg hingað um
miánaSamótin.
“Frú Stefanía kemur!” pessi
setning hefir farið eins og logi um
akur um allan bæinn. Allir þeir,
sem hafa séð frúna á leiksviðinu,
gleðjast yfir fregninni, jafnt og
þeir, sem aldrei hafa orðið þeirrar
ánægju aðnjótandi að sjá hina
miklu list hennar. En þeirrar
stundar bíða margir með óþreyju.
Sá, sem þetta ritar, hefir séð
frú Stefaníu í hennar beztu hlut-
verkum, og orðið svo snortinn af
hinni aðdáanlegu sálarlýsingu
hinna mismunandi persóna, að það
geymist með því bezta og full-
komnasta úr heimi hinnar helgu
ilistar. Síðan hefi eg séð heims-
frægar leikkonur og leikara í
vandasömum hlutverkum bæði í
Evrópu, Bandaríkjunum og hér,
og verð eg hreinskilnislega að
játa, að engin þeirra hefir enn
haft þau áhrif á mig sem frú
Stefanía.
pað eru einkenni sumra hér, að
líta smáum augum á alt, sem að
heiman kemur og um leið telja
sjálfum sér trú um, að veruleg
leiklist sé ekki heima í fámenn-
jnu, því lífið sé svo tilbreytinga-
lítið og þurlegt þar — samanborið
við stórborgarlífið hér o. s. frv.
En slíkar hugsanir eru að eins
jnisskilningur, sökum þess fyrst
og fremst, að helztu listamenn og
Jeikarar heimsins hafa einmitt
þroskast í smábæjunum og þaðan
tfarið í stórborgirnar til þess að ná
í ginnandi gullið, sem nafn lista-
mannanna dregur að sér. En um
leið hverfur alt það bezta og
dýpsta úr insta eðli listarinnar
— þá er gullkálfurinn dýrkaður—
listin látin koma á eftir. Hversu
margi eru það ekki í dollaraheim-
inum, sem fleyta sér á nafninu
einu saman, en fólki talin trú um
að séu verulegir listamenn?
Nei! — það eru einmitt og oft-
ast smábæirnir, sem njóta listar-
innar fyrst, á meðan þeir eru að
ná viðurkenningu fólksins, kom-
ast upp á örðugasta tindinn — ná
írægðinni, en svo tekur Mammon
við, og setur upp stór augu, —
gleraugu, — og í gegn um það
gler fáum við að horfa á þessar
leikstjörnur, frægðin flýgur svo
fjöllunum hærra að þessi og þessi
hafi svo og svo mörg hundruð
þúsund, eða miljónir dollara á
ári hverju. í því er listin fólgin.
Frú Stefanía er drotning leik-
listarinnar á íslandi. par hefir
Mammon ekki náð tökum, því það
er ósvikin guðs gáfan, sem hefir
skipað hásætið. Launin hafa
peningalega verið engin, en heið-
urinn og viðurkenning allrar þjóð-
arinnar, sem hefir elskað hana og
dáð, hefir gert starfið að áfram-
haldi og eru nú rúm 25 ár síðan
hún fyrst helgaði sig listinni. —
pióðin sjálf hefir útvalið hana í
ríki leiklistarinnar. Hún hefir
verið mesti leikarinn. — Frú
Stefanía hefir alt það sem full-
Jfomin leikkona þarf að hafa:
Tignarlega en látlausa framkomu,
djúpan og glöggan skilning á sál-
arástandi persónanna, óg málróm
svo þýðan og hljómfagran, að
hann einn vekur samúð og vinnur
hjörtu alira manna.
pað er mikið gleðiefni fyrir okk-
ur, að fá slíkan gest, og enginn
efi er á því, að hennar látlausa
og innilega framkoma vinnur sér
mörg þúsund vini hér megin
álsins.
Að endingu set eg 'hér hið á-
gæta fagnaðarkvæði, sem sungið
var á 25 ára leikafmæli hennar
pftir okkar góðkunna skáld Guðm.
Guðmundsson. pað kvæði ætti
eins vel við fyrir okkur að
syngja nú.
Fagnandi heilsa þér hollvinir
góðir,
hillir og dáir þig Reykjavík öll,
vaknandi Ijóðlistar vordís og
móðir,
viijinn þig flytur í gullstóli’
í höll.
Höll, er í sóldraumum hugsjón
vor eygir,
hvolfþakta, gullroðna, sam-
boðna þér,
hðll, sem skal reist, þegar fausk-
arnir feigir:
fulltrúar volæðis, bæra’ ekki’
á sér.
\
pröngt er og fábreytt hér sýn-
inga-sviðið,
samir ei framtíðar-draumanna
borg,
THE ROYAL BANK
OF CANADA
mælir með
MONE Y
ORDERS
sem áreiðanlega og ódýra
aðferð til að senda peninga
alt að 50 dala upphæð
Borganlegar án aukagjalds
á sérhverjum banka í Can-
ada (nema Yukon) og í
Newfoundland.
$5 og minna......3c.
yfir $5, ekki yfir $10 6c.
yfir $10, ekki yfir $30 lOc.
yfir $30, ekki yfir $50 15c.
Borgaður höfuðstóll og
Viðlagasjóður 535,000,000
Allar eignir eru yfir
$584,000,000
þar sem þú fyrir oss fram hefir
liðið
fögur sem drotning, í gleði og
sorg.
Látið oss hlæja og látið oss
' gráta,
látið oss finna til breyskleika
manns,
látið oss sígildi listanna játa*
ljósengla birt oss við svifléttan
dans. $
pökk fyrir snildina í svipbrigð
um, svörum,
sumaryl hlýjum um veturkvöld
'byrst,
þökk fyrir bláleiftrin, brosin á
vörum,
brennandi áhuga’ á torgætri list!
Hugurinn byggir sér skrautsali
skýja,
skapraun þótt valdi, hve kongs
lund er hálf.
Ó, að vér lifðum að leikhúsið
nýja
listinni’ og þjóðinni vígðir þú
s jálf!
B. Bjömsson.
---------o---------
Wonderland.
Eins og vant er verða myndirn-
ar á Wonderland hreinasta af-
bragð þessa viku og þá næstu. —
Miðviku og fimtudagskvöld: “The
Deadlier Sex”, stórhrífandi leik-
ur, en á föstu og laugardagskvöld
sýnir leikhúsið “The Smouldering
Embers”. Að eins úrvals leikend-
ur sýna list sína ’í hreyfimyndum
þessum.
Fær viðurkenningu.
Miss Nora Sherwood, nemandi
hr. Jónasar Pálssonar, hefir leyst
af hendi kennarapróf í pianospili
pið Canadian Academy of Music
og hlotið hæstu einkunn, sem
nokkur nemandi fékk í prófi því á
þessu ári, 92 stig af 100, sem er
hámarkið. Veitti hljómlistaskóli
þessi Miss Sherwood heiðursstyrk
til að stunda nám næsta ár við
stofnun þessa; er styrkur sá veitt-
ur að eins þeim nemanda einum í
Canada, er beztan fær vitnisburð
við nefnt próf.—Sjái styrkþegi sér
einhverra orsaka vegna ekki fært
að nota kensluboð þetta, getur
hann valið um gullmedalíu. — Mr.
Pálsson hefir; fengið bréf frá for-
stöðumanni skólans þar sem hann
tilkynnir honum þetta heiðursboð
til Miss Sherwood.
Mr. Jonas Palsson,
460 Viotor St.
Winnipeg, Man.
Dear Mr. Palsson.
We have writtten direct to your
pupil, Miss Sherwood, that she
has been awarded a Scholarship
of one year’s free pianoforte tui-
tion in our institution under one
of our principal teachers.
If, for any reason, it should
happen, that Miss Sherwood is un-
able to come to Toronto and
utilise this Scholarship then a
Gold Medal \vill be awarded her.
We have asked her to consult
with you and let us know her de-
cision.
\W)th kind regards.
' Yours very truly,
ALFRED BRUCE,
Managing Director.