Lögberg - 30.09.1920, Blaðsíða 2

bi». 2
LOGBERG FIMTUADGúWN 30.* SEPTEMBER 1920.
Uppskurðar
þörí
varei
lim í fylkinu, búa til smjör, ís-
^rjóma og annaö það er búið er til
úr mjólk, og selja þetta svo aftur
neytendum í bæjunum. Leyfi hef-
ir >að líka tfl að verzla með fóður-
bæti og öll áhöld sem þarf til
mjólkur framleiðslu. Höfuðstóll
félagsins má vera $500,000, sem
myndaður sé af 20,000 hlutum,
hver hlutur á 525.00. Enginn
hluthafi má iega minna en fjóra
hluti í félaginu og enginn meira
en 200 hluti. Til tryggingar því,
að félagið verði að eins bændafé-
lag, er það ákveðið, að enginn má
eignast hluti í því nema bændur
og bændakonur, bændasynir og
bændadætur, sem heimili eiga á
bændabýlum, og vinnufólk bænda
—þeir sem búa til smjör og osta,
og vinnufólk féiagsins.
Allar nausynlegar trvggingar
settar.
Félagið er skrásett, samkvæmt
samvinnumála lögum Manitoba-
fylkis. Allar tryggingar settar í
Jögin til þess að tryggja að félag-
ið verði að eins samvinnufélag.
Enginn hluthafi hefir nema eitt
atkvæði, hvað marga hluti sem
hann á. Enginn má greiða at-
kvæði á félagsfundum 4 umboði
annars. Hluthafar mega aldrei
vera færri en 75 prct af því sem
þeir mega vera hæst. Öl'l eigenda-
skifti á hlutabréfum eru undir
nákvæmu eftirliti félagsstjórnar.
Aldrei má borga hærri rentur af
hlutum en 7 prct. Ef félagið
græðir meira en það þarf til að
borga renturnar, þá má leggja
alt að 10 prct. í varasjóð, en hann
má aldrei verða hærri en 30 prct.
af borguðu hlutabréfi. Ef meiri
tekjuafgangur er á árinu, en þarf
til að borga rentur og í varasjóð,
þá er því skift sem árságóða milli
félagsmanna hlutfallslega, miðað
“Manitoba Co-operative Dairies’ j við upphæð þá, sem verzlun hvers
Limited”, og er félagið skrásett viðskiftamanns nemur.
“FRUIT-A-TIVES” KOMU KON-
UNNI TIL FULLRAR HEILSU
H. JOHNSON frá Port-
153 Papineau Ave., Montreal.
“í þrjú ár þjáðist eg mjög í
neðri panti líkamans og bólgnaði
mikið. Sérfræðingur sagði mér,
að eg yrði að ganga undir upp-
skurð. En eg neitaði. Hafði heyrt
um “Fruit-a-tives” og ákvað að
reyna það. — Fór strax að batna
við fyrstu inntökuna. Eg hélt á-
‘fram að nota meðalið og er nú
hei'l heilsu — flyt “Fruit-atives”
mínar hugheilustu þakkir.”
Mme. F. Gareau.
50 cent hylkið, sex fyrir $2.50,
reynsluskerfur 25c. Fæst í öllum
lyfjabúðúm eða bqjnt frá Fruit-a-
tives, Limited, Ottawa.
Samvinnufélag
mjólkurframleiðenda í Manitoba
stofnað. A að ná yfir alt fylkið.—
Bygt á tryggum samvinnu-grund-
velli.
pýtt úr Grain Growers Guide 25.
ágúst 1920, af
Jóni Jónssyni frá Sleðbrjót.
í síðastliðinni viku gjörðust
þau tíðindi hér í Manitoba, að
stofnað var samvinnufélag meðal
þeirra, er mjólkurframleðislu
stunda. það má búast við, að
stofnun þessa félags marki tíma-
mót í sögu mjóikurframleiðslunn-
ar í Manitoba. Nafn félagsins er
með því nafni samkvæmt lögum
fylkisins um samvinnufélög.
Upptök þessa félagsskapar
munu vera fyrst hjá “Winnipeg
District Milk Producers Associa-
tion.” Félag þetta hefir fundið
til þess um langan tíma, að það
ætti ekki við sanngjörn kjör að
búa í sölu mjólkur og afurða
þeirra, er úr mjólk eru gjörðar.
Og sú sannfæring hefir náð. fót-
festu hjá félagsmönnum, að úr
þessum arviðleikum yrði ekki bætt,
nema með því að allir mjólkur-
framleiðendur mynduðu sam-
vinnuféag. Slík félög ‘hafa verið
mynduð bæði í Bandaríkjunum
og Canada með góðum árangri.
Hlutaðeigendvm 45Tlum var J?að
ljóst, að slíkt félag gæti ekki
Vér áttum tal við Mr. Tovill,
pem er kosinn skrifari bráðayrgð-
arstjórnar félagsins Hann sagði
að aðal áherzlan^ yrði lögð á það
við félagsmyndunina, að það yrði
samvinnufélag í orðsins fylstu
merkingu, og reynt yrði eftir
raegni að synda fyrir þau sker, er
sum samvinnufélög hefðu strand-
að á. “Eftir minni skoðun,” sagði
hann, “er það tvent, sem mest
hefir orðið til að veikja samvinnu-
félög. Hið fyrsta er það, að fé-
lögin hafa ekki náð sér í góða
framkvæmdarstjóra, með nægri
þekkingu á reynslu í þeim málum
er þeir hafa átt að fjalla um. Fram
þjá því skeri höfum við stýrt, með
því að ráða Mr. Carruthers sem
framkvæmdarstjóra. Enginn ef-
gróðavænlegt orðið, nema fenginn i ar hæfileika hans, því reynslan
lagsmynduninni, og stofnun fé-
lagsins er framkvæmd í samvinnu
við Bændafélagið. . Starfsvæði
þessa félags er á búskaparsvæð-
inu. Bæði Frazer River félagið í
British Columbia og samvinnu-
rjómabúin í Saskatchewan, hafa
sýnt það ljóst, hver hagur getur
vcrið að svona félagsskap á sam-
vinnu grundvelli. Félag eins og
þetta nýja félag ætti að geta
hjálpað bændum í Manitoba til að
starfrækja mjólkurframleiðslu á
heilbrigðum og hagnýtum sam-
vinnu grundvelli.
Eg hefi þýtt framanritaða grsin
úr tímariti Bændafélagsins Grain
Growers Guide af því mér fanst
efni hennar þess vert að V. ísl.
bændur læsu hana, og hugleiddu
málefni það er greinin fjallar
um, en Grain Gr. G. er ekki
keypt á svo mörgum íslenzkum
heimilum, og því miður líklega
enn þá færri heimili þar sem
blaðið er lesið, og því vildi eg
óska að Lögberg vildi flýtja les-
endum sínum grein þessa, því það
mun miklu víðar lesið á íslenzkum
heimilum en Gr. Gr. G.
Bændafélagsskapurinn, og sam-
vinnustefnan er orðið, svo þýðing-
armikill þáttur í þjóðlífi Canada
að, þeir sem vilja taka þátt í og
styðja þjóðlífshreyfinguna hér,
verða að kynna sér vel st efnu
þeirra ef þeir vilja ekki vinna í
blindni, annaðhvort með henni eða
jnóti, hvort sem um er að ræða poli-
tiska hreyfingu þá er félagið hef-
ur vakið, eða breytingu þá á verzl-
un og viðskiftum er þessi stefna
vill á stað koma, og erlendu blöðin
gerðu því vel að verja meiru rúmi
en þau gjöra til að fræða lesend-
ur sína um samvinnustefnuna því
ihún er orðin svo sterkur straum-
ur í þjóðlífinu, að héöan af dugir
ekþi að ætla að “þegja hana í
þel.”
Bændastefnan hér í Canada,
son við þetta tækifæri, og birtast
þau hér á eftir:
Til hr. H. Anderson.
Hver skilnaðsstund á strengi sem
að hljóma
um stríð og sigur liðnum dögum
frá;
í þökk og minning ótal raddir óma
um unað lífsins, söknuð von og
þrá.
Og þá er bezt að gera stundir
glaðar,
en gieyma því er bjó oss sorg og
neyð.
Á meðan sitreyma hrannir tímans
hraðar
vér horfum fram, en sjáum skamt
á leið.
En það er eitt, sem aldrei tapar
gildi
og er vor sigur gegn um láfsins
stríð:
Hver vinur, sem. að lýsa leið oss
vildi
og létta spor á hverri þrauta tíð.
Og því er hann, sem hefir fylgt
oss lengi,
með heillaóskum kvaddur bessa
stund.
En von og kvíði knýja instu/^
strengi,
því kraftur hulinn skapar næsta
fund.
Til íslands heim í anda vér þér
fylgjum,
því enn er minning kær um feðra
jörð;
og hvar sem fley þitt berst á
svölum bylgjum,
vér biðjum: gæfan um þig haldi
vörð.
vorn óð til Fróns úr hög-
um nýjum,
því fjarlægð engin kælir víkings
blóð.
Að brúa sundið bræðrataugum
hlýjum
er beggja landa sigur vorri þjóð.
væri framkvæmdarstjóri fyrir fé-
lagið, sem reyndpr væri að góðu
pg hefði til brúnns að ibera bæði
þekkingu og reyhslu í þessum
efnum. Og nú vildi svo heppi-
lega- til að^völ var á manni, sem | fram'leiðslu
hafði bæði reynslu og þekkingu í
þessu efni. pað er James Car-
ruthers, sem næstliði,ð vor lagði
hefir sannað þá. Hann hefir um
raörg ár verið framkvæmdarstjóri
stærsta mjólkursölufélagsins í
fylkinu. Hann hefir glögga þekk-
ingu á öllu, sem lýtur að mjólkur-
og sérstaklega á
mjólkursölu í Winnipeg. Á því
mun enginn efi, að ef bændur í
fylkinu styðja Mr. Carruthers
niður starf sitt við eitt af stærstu I nógu vel og eru honum samtaka,
og nafnkendustu mjólkursölufé-
lögum Winnipegborgar. Hafði
stefnir nú að því marki, að taka
meiri þátt en áður í löggjöf og
stjórn, eins og eðlilegt er, þar sem
það mun talið að þeir sem lifa af
landbúnaði einvörðungu séu um
56 per cent af þjóðarheildinni, en
það mun alment viðurkent að í
þeim löndum sem bændastefnan
hefir náð traustustum og heilla-
vænlegustum tökum á hagsmuna-
málum þjóðanna þá hafa þau á-
hrifmest orðið, þar sem bændur
hafa lært samvinnu, og samheldni
í samvinnufélögum á sínu eigin
svæði, í verzlun og viðskiftum.
Samvinnufélög, hvers eðlis sem
eru, auka þekking manna á ýmsu
,sen* lýtur að þjóöarhagnum og
kenna þeim, það §em auðfélögin
hafa fyrir löngu lært, og hafið
hefir þau fram til vegs og valda,
að þrír menn geta , eins og skáld-
ið kvað, velt úr götunni steini, sem
einn maður getur ekki hreyft. —
Félag það sem um ræðir í grein-
inni sem þýdd var og prentuð hér
að framan, virðist vera stofnað á
hreinum og heilbrigðum samvinnu-
grundvelli, og að stofnuninni
vinna með bændum þeir menn,
lÁT H. JOHNSON, of Port-
” land, Ore., sem segir af
enginn hefði getað gert sér
meiri greiða, en maíur sá, er
lét hann vita um Tanlac —
Pyngdist fimtán pund.
Leiðrétting.
Snemma í júlí í sumar var eg
staddur í Winnfpeg, og kom þá á
skrifstofu Votaldar. Ritstjórinn
tók mér alúðlega og fór þess á leit
að eg léti sig hafa þrjár vísur, er
eg hafði meðferðis, í .blaðið. Kvað
hann vísurnar vera “góðar” og
varð .það úr, að hann ritaði vís-
urnar með “svörtu á hvítt”, en eg
sagði já og amen með þeirri sann-
færingu, að nú kæmu þær réttar
úr “þrykkiríinu”. En 6. júM komu
þær tilfinnanlega afbakaðar á-
samt öðru kvæði (“Söngfugl í
búri”), er eg átti í “salti” hjá rit-
stjóranum. Nú kom það kryddað
með prentvillum. 1 þriðju vísu er
tH dæmist smelt inn orðinu “ein- nokkru sinni áður.
stakasta” fyrir orðin einasta mann I
og stafvillur voru svona til smekk-
bætis. En . villur þessar mátti
leiðrétta, og því ritaði eg rit-
stjóranum og bað um leiðrétting.
Ekkert svar. pá sendi eg annað
skeyti. En endurprentun eða leið-
rétting hefir ekki komið í Voröld.j
Eg verð því miður að viðurkenna, j
að ritstjóri Voraldar sýnist stærst-j
ur í hillingum stórra lýsingarorða, I
en við nánari viðkynningu hverf-|
ur í móðu óeinlægninnar.
A. E. Isfeld.
19. Sept. 1920.
“pað er langt síðan að mér hef-
ir liðið jafnvel og nú, eftir að eg
fór að nota Tanlac,” sagði W. H.
Johnson, 319 East 43rd St., Port-
land, Ore., sem hefir á hendi á-
byrgðarmikla stöðu við Northwest
Transfer Company.
“Fyrir rúmu ári eða svo fór eg
að tapa matarlyst mjög tilfinnan-
lega og maginn að lenda í óreglu,
og virtist ekkert meðal duga, fyr
en Tanlac kom til sögunnar. Mér
var stöðugt að hnigna, þar til svo
var komið, að eg gat ekki sint
störfum mínum nema með höpp-
um og glöppum.
“Eftir hverja málltíð þembdist
eg upp og átti mjög örðugt um
andardrátt. Stundum mókti eg
heilar og hálfar nætur án þess að
festa reglulegan svefn og reis upp
eins og gefur að skilja hugsjúkur
og utan við mig á hverjum ein-
asta morgni.
"^“pegar eg var að bera vandræði
mín upp við einn vin minn fyrir
nokkru, sagði hann mér frá Tan-
lac og ráðlagði mér að nota það.
par var einmitt meðalið, sem eg
þarfnaðist, því innan fárra daga
mátti svo að orði kveða, að eg
væri orðinn heill heilsu.
“Eg hefi þyngst um fimtán
pund og nýt reglulegs svefns og
hefi fengið betri matarlyst en
Tanlac er selt á fllöskum og fæst
í Liggett’s Drug Store, Winnipeg;
það fæst einnig hjá lyfsölum út
um land og hjá The Vopni-Sigurd-
son, Limited, Riverton, Mani-
toba.—Adv.
II.
Við foss.
Ef Ijóð mín væru eins og öldu-
fall
með óm frá bergi hryndu stall
af stall,
mín harpa ætti töfraljóma til,
er titrað gæti yfir dauðans hyl.
þá er hag félagsins borgið. Vér
erum ekk* í efa um, að Mr. Car-1 sem gjört hafa það að lífstarfi
hann verið leiðandi maður þessa ruthers takist að ná slíkri sam- sínu að berjast fyrir þróun sam-
félags og á all mikilsverðan þátt í vinnu við bændur, því margir j vinnustofnunar, og auka og efla
þroska þess. , þeirra þekkja hann og virða að j þekking alþýðu, á stjórnmálum og
pegar mjólkÍTr framleiðendur j maklegleikum. I hagsmunamálum þjóðiarinnar, og
prðu þess varir, að kostur væri áj “Annað skerið, sem oft hefir j hnekkja valdi auðkýfinga. pað
að fá hann til að starfa í sam- strandað á »r það, hve umsetning i er nú undir bændum komið, hvort
vinnufélagi, skutu þeir á sameig- j félaganna hefir verið lítil, í sam- þeir verða þessum mönnuni sam-
inlegum fundi til að ræða þetta j anburði við kostnaðinn við stjórn j taka, að styðja félagið með nægu
mál. pað var sameiginlegt álit j þess og starfrækslu. petta félag stofnfé, og með hluttöku sinni í
fundarmanna, að samvinnufélags- á að verða fyrir alt fylkið, og vér j félagsmálunum styðja að því, að
stofnun væri eina leiðin til um- i vonum það verði mörgum fylkis-1 félagið starfi á sama heilbrigða
bóta, og þeir kusu 25 manna; bændum góð hagsbót og öllum | samvinnu grundvelli sem það er
nefnd til að undirbúa málið. Eftir ' begar fram í sækir. Reynslan hef- stofnað á.
nokkra yfirvegun kom nefndin sér j ir kent mönnum það, að éinhliða Öll þau félög sem bygð eru á
PRJÚ ERINDI.
I. Við lind.
í fjallsins hlíð, mín litla, tæra
lind,
þú ljósálfanna geymir skugga-
mynd,
þér lýtur blóm í leiðslusælu
draum,
þú laugar það í þínum tára-
straum. t
III. Við hafið.
Eg heyri í fjarska öldusog frá
söndum, »
þar sungið er með ótal radda-
iböndum,
og brimsins nið—í dranga heyr-
ist duna,
svo dauðaþögn—á eftir hafsins
stuna.
A. E. Isfeld.
saman um reglur fyrir stofnun fé- j kornyrkja er ekki eins'noll og
lagsins, sem hún taldi tryggileg-1 margþættur búskapur (mixexd
ar til að koma í framkvæmd reglu-! farming). Ef hin síðarnefnda
legú og tryggu samvinnufélagi, og
á næsta fundi var samþykt að
þyrja á því að leggja fram hluti
til félagsstofnunar og kosin bráða-
byrgðastjórn, til að annast um
framkvæmdir við félagsstofnun
þessa og ákveða nákvæmar skipu-
lag félagsins.
Tillögurnar um félagsskipunina
voru síðan lagðar fyrir stjórn sam-
einuðu Bændafélaganna í Manito-
ba (United Farmershof Manitoba)
og hlaut hjartanlegt samþykki
þeirrar stjórnar. prír menn úr
stjórn Bændafélagsins voru síð-
an kosnir til viðbótar í bráða-
byrgðastjórn þessa nýja félags.
t henni eiga þessir menn sæti:
L. E. Townsend, Clandeboy bóndi,
Wm. Groteke, Stonewall bóndi,
Michael Larimodiere, Lorelle
bóndi, John E. Boyle, La Salle
búskarpar aðferð nær að útbreið-
ast, þá verður það með tímanum
hver einasti bóndi, sem hefir
mjólk og rjóma að selja. Manito-
ba hlýtur að berast með þeim
straum, hann er að verða svo
pterkur. Takmark vort ertþað, að
framleiða svo mikið smjör, að nóg
sé ofan á hverja brauðsneið, sem
búa má til úr Manitoba hveitinu.
Bændur ættu því að styðja qg taka
bátt í þessari félagsstofnun með
’ögnuði og áhuga.
“Eitt af störfum félagsins er,
að fá sett .verzlunarmárk á vör-
ur félagsins, og vanda þær svo,
ð nafn þess á vörunni verði
trygging þess að sókst verði eftir
kaupi á vörum félagsins, Öœði
beima og erlendis. Stofnskrá fé-
iagsins leyfir því að stofna ný
mjólkurbú og taka í sínar hendur
sama grundvelli, auka sjálf&tjórn
þjóðarinnar, því meiri áhuga sem
bændur sýna í slíkum málum, og
því heppnari sem þeir eru í fram-
Jtvæmd þeirra, því sterkari réttar-
kröfu hafa þeir til þess að þeim
sé trúað fyrir þáttöku í stjórn og
löggjöf.
Hluttaka bændanna í Manitobæ
í þessari íélagsstofnun, er próf-
steinn á'áhuga þeirra og hæfi-
leikum til að ráða sínum eigin
málum. Œttu Vestur-íslenzku
bændurnir áð vera þar með þeim
fremstu í flokki, eða “hökta á
eftir eins og Haukadals Halldóra?
“Við bíðum og sjáum hvað set-
ur.”
Pýðandinn.
bóndi, Wm. Vaugh, Birds Hill | eldr^, rjómabö, ef það á þess kost,
bóndi, James M. Caruthers fram-
kvæmdarstjóri félagsins, Gordon
W. Towill skrifari Winnipeg Dis-
trict Milk Producers Association,
Roderick McKenzie varaformaður
The Canadian Council of Agri-
culture, John Brown, forseti
Bændafélaganna í Manitoba og
skrifari þess félags, W. R. Wood.
Félagið að eins bændafélag.
Félag iiijólkurframleiðenda í
Kveðjusamsæti.
í tilefni af því að hr. H. Ander-
son, til heimilis að 489 Furby St.
og sem mörg ár undanfarin hefir
foúið í Winnipeg, er nú á förum í
skemtiferð heim til íslands, heim-
sóttu hann nokkrir vinir og kunn-
ingjar hans miðvikudagskvöldið
þann 22. þ.m., til þess að kveðja
hann og þakka honum góða við-
kynnningu á umliðnum tíma. Hr.
M. Markússon hafði orð fyrir gest-
unum og afhenti hr. Anderson
Winnipeg. Va7‘^rður ferðatösku./f fjöí fyrír
hond þeirra sem viðstaddir voru.
og ^ruhúsum ineð kælirúmum til
að geyma í vörur eins og gjört
hefir verið í Saskatchewan. Nú-
^erandi rjóirabú má félagið kaup?
fyrir það 3em þau eru virt, og séu
það sameignar rjómabú, geta eig-
endur þeirra fengið nýja hluti í
félaginu fyrir verð þeirra. Aðal-
stöðvar^ og skrifstofa félagáins
verður í
annast um alla sölu á vörum, sem
Hr. Anderson þakkaði fyrir gjöf-
ina með nokkrum velvöldum orð-
um. Eftir það skemtu menn sér
fluttar eru þangað eða til útibú-
Manitoba á að ná yfir alt fylkið. j anna út um landið.”
Starfsvið þess, sem er ákveðið íj Eins og áður er getið, leggur'vel og lengi fram á nótt. Hr. M.
leyfisbréfinu til að stofna það, er: Bændafélag Manitobafylkis 3Ín Markússon lás upp nokkur erindi,
að kaupa mjólk og rjóma af bænd- beztu meðmæli til stuðnings fé- sem hann harfði ort til hr. Ander-
CM
Fáið ekki ókunnugum
fé yðar í hendur.
—o-
GeymiS ekki heldur allá peninga yðar í lieima-
húsum, þar sem þeir eyu ávalt í liættu sökum
elths eða þjófnaðar.
Leggið það inn á Sparisjóð, þar sem það er
íyllilega örugt.
Látið stjórnina geyma fó yðar. Þar er það ör-
ugt og verður fjöldanum að liði en ekki hinum
fáu að eins.
Ktjórnin greiðir yður 4% af hundraði, og þér
getið dregið það út nvenær sem vera skal.
Manitoba-fylki ábyrgist innlöy yðar.
*
335 Garry St. — Winnipeg — 872 Main St.
Opið daglega frá 9 til 6-^Laugardaga til
9 e.m. að 872 Main SÍ.)
Ef þér eruð utanbæjar, þá skrifið eftir bækl-
in,gnum “Banking by Mail.”
10
ÍO
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið til úr hin-
am beztu, elstu,
safa - mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
Þetta er tóbaks-askjan sem
Kefir að innihalda heimsin
bezta munntóbek
Ingibjörg Helgadóttir
Hinn 27. september 1917
andaðist Ingi/björg Helgadótt-
ir, Holar P.O., Sask., að heim-
ili Mr. Árna Torfasonar og
konu hans Sigríðar Hákonar-
dóttur Espólin. — Ingibjörg
Helgadóttir og Sigríður kona
Árna voru systradætur, mæð-
ur þeirra voru hálfsystur, Sig-
ríður móðir Ingibjargar sál.
var Bjarnadóttir, en Ingibjörg
móðir Sigríðar (Torfason) var
Jónsdóttir. En Helgi Indriða-
son, faðir Ingibjargar sál., var
sonur Indriða Indriðasonar,
og voru þeir Indriði Indriða-
son og séra Ólafur Indriðason
bræður. Séra Ólafur (faðir
Jóns óláfssonar) var síðast
prestur að Kolfreyjustað.
Ingibjörg Helgadóttir var fædd 14. maí 1868 a Tunguhól
í Fáskrúðsfirði í Suðurmúlasýslu. Foreldrar hennar, Helgi og
Sigríður, voru fátæk. Foreldrar þeirrar, sem þetta ritar, voru
þá á Kolfreyjustað, því þetta var á þeim árum, sem séra Hákon
J. Espólín þjónaði því prestakalli; þau hjónin, séra Hákon og
Ingibjörg kona hans, tóku því Ingibjörgu sál. til sín þegar hún
var tveggja ára gomul, og var hún á þeirra heimili til þeirra
dánardægurs. — Eftir dauða þeirra var hún mest hjá mér, og
þó hún færi þetta eitt eða tvö ár í burtu, kom hún jafnan heim
tii mín aftur og með mér vildi hún fara, þegar eg fór til Vest-
urheims árið 1903.
Við vorum mjög samrýmdar, eins og eðlilegt var. Hún
tók þátt * ajlri minni sorg og gleði, og vildi úr öllu foæta bæði
á heimili og utan heimilis. Ef einhverjum lá á verki utan
heimilis, ef lasleiki var eða annað, sem á lá, þá var hún s'í-
viljug að fara að heiman, ef hún gæti eitthvað hjálpa. En þó
var það mest með afbrigðum, hve hún var góð börnunum mín-
um. pað verður ekki oflofað eða of-þakkað. Af þessu ofanrit-
aða er það öllum auðskilið, hvað eg misti með henni tryggan og
trúan vin. — Börnin mín og eg hafa þv.í tnist með henni eins
einlægan vin eins og hægt er að fá í þessum heimi.
Ingibjörg sál. var alla æfi ógift og aldrei neitt orðuð við
karlmann að nokkru leyti.
Hennar verður af mér sárt saknað, þar til eg fer hina
sömu leið. — Blessuð sé minning hennar.
Sigríður Espólín Torfason.
Blöðin heima á Fróni eru vinsamlega beðin að taka þessa
dánarfregn.
Athugasemd: Sá dráttur, sem hefir verið á því að þessi
eftirmæli hafi komið á prent, er af því, að þau eru búin að
liggja svo missirum skiftir við prentsmiðju “Voraldar”, og hef-
ir ritstjóri hennar ekki látið prenta þau enn, þrátt fyrir ítrekan-
ir og loforð af hiyns hendi. Peningar voru einnig sendir til end-
urgjalds, sv(* eg skil ekki hvað hefii*staðið í vegi.—S.E.T.
INGIBJÖRG HELGADÓTTIR
Fædd 14. maí 1868. Dáin 27. september 1917.
(Undir nafni frú Sigríðar Espólín Torfason
og barna hennar.)
Eg á ei völ á liljum ljósum,
því liðinn vorsins dagur er.
En sveig af haustsins hrímgu rósum
og höfgum tárum bind eg þér.
pví þinni för er lokið of lífsins regin-dröfn,
pú lentir fyrir stundu í tryggri friðarhöfn.
En kring um oss gnýr svellandi sorgar-móðan djúpa,
Og söknuður og treigi nú gjörvalt lífið hjúpa.
pað er oss kært að minnast þess manns—þá látinn er—,
Sem merkisberi ins göfgasta og bezta reyndist hér.
Hans minning er svo hugljúf og hjá oss vakir lengi,
Og hjartans snertir dýpstu og viðkvæmustu strengi.
/
Um stund vér áttum samleið of svalan tímans ál. ‘
Hve saklaus varstu—og hugur þinn laus við fals og tál!
pú hirtir ei um glaum eðá glys né fánýtt tildur,
En gættir þess með alúð að rækja lífsins skyldur.
í orði og verki gætin og grandvör—ár og síð—,
pú gekst um farinn veginn í dagsins örra-hríð.
pað bar ei mikið á þér í urmul vegfaranna,
En auga drottins leit þig og þekti hjartað sanna.
pú áttir helzt þar heima, sem hjarta-undin sveið
Og hjúkra þurfti—auminginn sorg og þrautir leið;
Og leiddir nýjan straum inn í lífið þá í kring um,
Sem lítils varma nutu í lífsins skafrenningum.
Um gildi þitt og drengskap bar dagsins starf þér vott,
Með dáð þú sérhvað studdir, er hélztu rétt og gott.
í/eðli þínu sannarleg íslandsdóttir varstu,
Á enni þínu tignarmark göfugleikans barstu.
Nú þessa þína minning þeir mörgu hér í kring,
Sem mest og bezt þú hlúðir í lífsins skafrenning.
Og húsið, hvar þú taldir þig ávalt eiga heima,
Mun aldrei þinni bjargföstu trygð né þjónkun gleyma.
Vér litum þessa kyrlátu konu meðal vor
Á hverjum degi ganga svo margföld þreytu-sp«r,
Að sinna lífsins störfum, — og sýsla um hið smærra,
Með sömu dygð og trúmensku og bitt, iö meira og stærra.
Hún kvartaði’ ei'á leið sinni’ of lífsins brunahraun,
En lagði fram sinn skerf til að vinna hverja raun.
Og vina sinna heill fyrir brjósti ávalt bar hún,
pví bezta öllu að fórna þeim reiðubúin var hún.
Og þangaö sem að býrð þú — á bak við dauðans ský,
pér berast orð á dulvængjum ljúf og vinarhlý.
Á meðan hjörtun bærast, þeir blessa minning'þína,
■sem bíða hér og muna með þökkum frænku sína.
pað vakti ei hry)ggur maki við banabeðinn þinn,
Né börn, er heitum társtraumum vættu fölva kinn.
En lausnarinn, sem vitjaði volaðra og sjúkra,
Hann var þér eflaust nærri, að iíkna þér og hjúkra.
Hann var þér eflaust nærri með frið og fögnuð sinn,
pá fjötrum jarðar þungu var leystur andi þinn.
Og vissulega trúlýndra þjóna hlutdeild hlauztu,
pví hlutskiftiðfið góða í lífinu þér kaustu.
María G. Árnason.