Lögberg - 25.11.1920, Blaðsíða 2

kOGiíliKt r IM I UnOGúi'JN
25. NÓVEMBER 1920.
Gig
ar
kvalir
dór Jónasson í Hrauntúni hafði
sagt honum af honum. Hann hafði
einihverntíma á útmánuðum síð- J
asta vetur farið við ar.nan mann
30n Hallmándar bónda á Gjá-
bakka, í hellinn, gengið mjög langt
inn cftir honum, engan botn fund- J
ið og snúið aftur við svo búið.
Nokkru síðar hitti eg Halldór og
hét hann að vísa mér á hellinn og
fylga mér inn í hann. Hann
Ottawa Str., Hull, P. O. jkvað hellinn löngu þektan, — sem
Heilt ár þjáðist eg af gigt pg' íklegt er, því aðalop hans er af-
h a f a
HÆTTU, ER HANN FÓR AÐ
NOTA FRUIT-A-TIVES.
varð að liggja fimm mánuði í rúm-
inu. Eg reyndi fjölda meðala^
en alt kom fyrir ekki og*kom mér
ekki til hugar að eg mundi nókkru
sinni framar geta stigið í fæturn-
ar. Dag einn er eg lá í rúminu,
las eg um “Fruit-a-tives” og það
var einmitt meðalið, sem eg þarfn-
aðist. — Mér batnaði talsvert
sirax við fyrsta hylkið og hélt á-
fram þar til gigtin var horfin
með öllu.”
Lorenzo Leduc.
50 c. hylkið, 6 fyrir $2,50, og
reynsluskerfur 25 c. Fæst hjá
öllum kaupmönnum eða póstfrítt
beint frá Fruit-a-tives Limited,
Ottawa.
Gjábakkaheilir.
arvítt, — en engann haía rann-
sakað hann til ihlítar, enda yrði
því ekki viðkomið, nema með góðu
og hentugu iljósi. Hann sagði
að í munnmælum væri haft, að
einhverntíma hefði stúlka frá
Gjábakka átt að hafa gengið inn í
hellinn og aldrei komið út úr hon-
um aftur. Sumir segðu þó svo
frá, að hún hefði átt að koma fram
aftur suður á Reykjanesi og þar
væri því hinn endinn á hellinum.
Af þessu kvað hann hellinn nefnd-
an af sumum “Stelpuhelli” ná á
dögum.
priðjudaginn 19. ág. fór eg
austur á pingvöll til þess að at-
huga búðartóftirnar, vms örnefni
o. fl. þar um slóðir. Næsta dag
j reið eg upp að Hrauntúni og
kvaddi Halldór til héllisgöngunn-
j ar. Fórum við til Gjábakka og
! réðst Hallmundur bóndi til ferð-
ar með okkur. Við höfðum ljós-
íáhöld góð, “King-Storm”-ljósker
* með bensíni, “calcium-carbid”-
ljósáhöld af reiðhjólum, sem eru
Her á landi eru, svo sem menn
vita og eðlilegt er í slíku hrauna-
landi, margir hellar. peir eru
þó ekki allir hraunhellar og mætti . , , ,, ,,
skifta hellum hér í tvo flokka,! el?klar handhíf IjoaahoW t‘I hdl-
, , n u n xt- ísferöa; ennfremur 'hofðum við
hraunhella og mobergshella. Hin- ,
• * , . ‘ kerti. Við forum fotgangandi
ír fyrri hafa orðið til er hraunin j , . _ . . „
mynduðust, hinir síðari myndast aU Ur ^?^Jnn’ eysisveginn , og
af sjó íbrimi) eða við vatnsföllþf 1^°^ Jonum
... : 2—3 km. vikum við ut af honum
og enn margir þeirra af manna- ,., . . . , , ,
.... „ ... , - , til vinstri handar og upp a við.
hondum. Eru himr siðast nefndu „ . .„ .. .
. , , , . , t, , Pegar við hofðum farið um 'A km.
einkum í Arnessyslu og Rangar- f, f . , , .- „ , /,
11 þa stefnu komum við að dæld mik-
illi í „ hraunininu og var hellis-
vallasýslu, notaðir fyrrum og
flestir enn til að geyma í fé og
ftey á vetrum. peir eru mjög
merkir fyrir menningarsögu vora
og lifnaðarháttu, en ekki skal rætt
frekar um þá í þessu greinarkorni.
Mætti einftig flokka alla hella
hér í tvo flokka eftir því, hvorir
eru manngerðir og hvorir ekki;
einnig má ihafa þá tvískiftingu á
móbergshellum einum, því að
hraunhellarnir eru engar manna-
gerðir. Margir hraunhellanna
hafa raunar verið notaðir af mönn
um og finnast garðar og ýmsar
hleðslur eftir menn í þeim. Sum-
ir móbergshellarnir eru mann-
munninn syðst í henni. Dseld
: þessi hafði sý’nilega myndast við
það, að hellirinn hafði hrunið
þarna niður á allstórum kafla.
Síðar sá eg að hver dældin var í
framhaldsstefnu af annari langan
; veg hér fyrir ofan, í áttina til eld.
borgar mikillar, sem þar er upp
frá og harun þetta hefir- runnið
frá. ' Sumstaðar voru stekibog-
1 ar uppi milli þesisara niðurfalla,
bútar af hellishvelfingunni og
mátti þar sjá hellishvellisveggina
og gerð hvelfingarinnar í fullri
! dagsbirtu. En víðast hvar varð
I ekki skygst inn í þá hluta hellisins
sem milli niðurfallanna voru. All-
gerðir að nokkru leyti að eins og
yrði tvískiftingin því stundum ó- , ,
fullnægjandi; rnætti hafa flokk’- Sroður og kjorr eru i hraun-
snu, én í þessum dæ'ldhm var þo
ana þrjá.
Sumstaðar ganga sagnir um
miklu mestur gróður, bæði mikill
og fagur og allmjög fjölskrúðugur.
hella; þær eru margskonar, en al-l „ *
gengastar eru sagnirnar um und-! He,llsI"u™n var nokkurn veg-
arlega lengd sumra hella. Sú sögn^^alfkr>nglumyndaður og
gekk um Surtshelli, hinn þjóð., breiddin ^st 11 metrar. Hafði
kunnasta helli á landi hér að fornu
og nýju, að maður nokkur, sem
forðaði sér undan fjandmönnum
sínum inn-í hann, hafi loks kom- j
ið upp afturynorður á Langanesi
og með gullsand úr hellinum í
hrunið hér mjög úr og myndast
svo sem stórfeldur forskáli, 31 m.
að Iengd. Er við höfðum klöngr-
ast inn eftir honum varð fyrir
þverhníftur stallur, sem fara varð
niður af og varð þá hellirinn
þrengri og héít nokkurn veginn
skóm sínum. — Atriðið um gull- v . ,.. / __
sandinn Kemur „rlr í MlWlS'lÍTA ™r
um hellisgöngusögum. Um
suma manngerðu hellana eru og
þessháttar kynjasögur, t. d. um
heyheMinn mikla á Hellum
hér 4% m. að vídd og veggirnir
ámóta háir, með allsléttri stein-
storku á, en uppi yfir þeim var ó-
i jöfn bogahvelfing, álíka há og
Landi, eða öllu fremur um gang! “ .v?r 011 frá
einn, mjóan og langann, sem Ugg-'g°lfl Um 8 m' a ^ g'ska-
ur inn úr honum og nú er hrunin I par sem hlnn fyr«efndi stallur
saman inst. Sú sögn og fleiri um- er, hærra. UPPJ tu hægri handar
Surtshelli er í pjóðsögum Jóns afhelIir einn °S ‘’ggur hann norð-
Árnasonar (I. b., bls. 665_66). I Ur a vlð afturJ hann er 45 m. að
Lfengstir og að. að öllu leyti: léngd . og 2 m. að hæð;
mestir og merkilegastir allra breiddln er 41/z m- minst, meiri
hraunhella hér á landi eru, svo j lnst’ °2 verður >ar fyrir íssúla
kunnugt sé, þeir þrír: Surtshellir °g alIra lnnst lokast hann af nið-
o gVíðgelmir, sem báðir eru í!urhruni' í Hkri hæð er til vinstri
Hallmundarhrauni, og Raufhóls-1 handar UPP’ yfir stallinuip skáp-
hellir, sem er í Eldborgarhrauni í urmiki11 ut ur- Afhella þessa
fyrir norðan og ofan Vindheima í j °g aðra skoðuðum við Halldór þá
ölfusi. Um Surtshelli hefir all_ j fgrst er við höfðum gengið einu
mikið verið ritað og hann rann-! S.inni um allan aðal|heninn. Tvö
sakaður talsvert. Víðgelmir var! onnur ioft eða afhella fundum við.
fyrst rannsakaður löngu síðar en 357 m' fra hraunstorkunni og ekki
SurtsiheLlrr. Um þá báða ér framkomið. við brot. Hitt loftið
grein í Skírni 1910, bls, 330__51.' £r Uppi ffir Þessui >að er vítt og
Sumarið 1909 var Raufhólshellir j nokkuð ut undir t11 visntri hand-
fyrst rannsakaður og mældur.: ar. .°g framáviði er þar inn úr því
Gerðu það nokkrir ungir menn úr mjÓ. smug? 1 hraunstorkunni sem
Reykjavík og birtist þá stutt' eklíi er Unt að smJu2a> nema færð-
skýrsla í “ísafold” (XXXVI 46) Ur Sé burtu stór steinn, er þar
um för þeirra. Sumarið ’l912 ver6ur a &ólfinu-
skoðaði eg hellinn og fór hann Á all-löngum kafla innar er aðal
allan inn að botni. Hann er örðug- hellirinn hár, með fremur litlu
ur nmferðar allur, sakir stórgrýt-! niðurhruni á gólfinu. Víddin er
is á gólfinu, en margt ber þar j um > m* Síðan taka við mikil
einkennilegt og fagurt fyrir aug-: niðurhrun aftur, en ekki er mjög
un. Gegnir furðu hve fáir hafa | örðugt að komast yfir þau, hæðin
gengið í hann, svo skamt sem hann j svo mikil, aö ganga má uppréttur,
er frá Reykjavík, en fyrir því °S meira en það. Til vinstri hand-
minni skemdum hsfir hann orðið1 ar verður þar á einum stað neð-
af mannavöldum að innan. Hann i arlega lítill og laglegur afkimi,
er þessara þriggja hel4 minsturlfair metrar að lengd. Enn innar
og mældist 538 faðmar að lengd. ’ ver<5ur niðurhrunið hærra og verð-
Surtshellir mældist mér 659 faðm-| ur að bograst milli þess og hvelf-
ar og Víðgelmir fáum fóðmum
lengri.
Næstur þessum þrem stærstu
hellum að stærð er, svó kunnugt
sé, hellir sá er hér skál sagt frá
og nefna mætti Gjábakkahelli,
því hann er í Gjábakkáhrauni svo.
nefndu og skamt, um hálftíma
gang, austur frá bænum að Gjá-
bakka í pingvallasveit. Guðmund-
ur kennari Davíðsson sagði mér
fyrstur manna frá honum í lok
júnímánaðar, er við fórum aust-
ur í pingvallanefndinni. Hall-
ingarinnar. Brátt sér nú skímu,
sem kemur inn um smáop, þar sem
hvelfinginn er algerlega hrunin
niður. Verður skriðið hér út og
út í dældina, sem þar er fram-
undan. Eg hafði fest enda á
seglgarni við stein hjá stallinum
f.vrnefnda og þræddi Halldór segl-
garnið um Ihellinn endilangann
fyrir mig. Er við höfðum litast
um úti fyrir litla opinu sáum við
að við höfðum farið undir veginn
og vorum komnir upp skamt fyrir
sunnan hann. Hafði enginn at-
hugað smugu þessa fyr, að því er
fylgdarmenn mínir vissu til.
Suður af dæld þessari tóku við
aðrar í sömu stefnu og hellirinn
og dældirnar norður frá honum.
Hafði hellirinn sýnilega haldir |
hér áfram í upphafi, en fallið nið-
ur með köflum og verður-hvergi
hér farið ofan í hann í milli dæld-
anna. í öndverðu hefir hellir
þessi verið geysilangur.
Við gengum síðan ofanjarðar
upp að aðalmunnanum aftur og
gerðum að ljósáhöldum okkar. Síð-
an fór Hallmundur bóndi heim til
bæjar, en við Halldór gengum
aftur í hellinn og rannsökuðum
’hann nákvæmar einkum afhellana,
sem nú hefir verið lýst. Vatt
Halldór nú seglgarnið upp í hnyk-
il. Mældi eg það síðar og reynd-
ist lengd alls hellisins 309 m.
Ekki er hann alveg beinn, heldur
eru í honum smábugður sumstað-
ar. Hvergi eru verulegar ís-
myndanir í honum; kunna þær að
vera nokkrar á vetrum norðantil,
en hafa þá verið bráðnaðar. Vatn
sigur niður gegnum bergið sem í
slíkum hraunhellum er títt, en
nær ekki að frjósa, því að svo er
hellirinn djúpt í jörðu að frost
kemst ekki að. Loftið er þægi-
lega svalt og hreint. Hvergi
verður vart við lykt eða ryk. Að
eins á einum stað vottaði fyrir að
dálítið hafði runnið niður af leir.
Vatnstjarnir myndast engar það
heiðið geti, verður að eins lítil-
lega vart við það norðan til sum-
staðar; bergið er jafn gljúpt und-
ir sem yfir, svo að vatn það sígur
niður, sem sumstaðar drýpur nið-
ur úr hvelfingunni. Víða má
isjá að bráðið hraun hefir sígið í
gegnum smugur og rifur á hraun-
hvelfigunni og runnið niður eftir
veggjunum. Hvelfingin er öll
með sepum og totum sumstaðar,
þar sem ekki hefir hrunið niður
neðsta lagið. Sumstaðar eru í
henni fallegir skildir og tiglar.
Veggirnir eru víða með fallegum
framskotum, reglulegum og verk-
legum, svo sem múrveggir á er-
ledum stórhýsum eru neðantil.
Sumstaðar hafa ystu lögin á þeim
flagnað frá og má sjá þau í stór-
um hellum á gólfinu, eins og þau
væru gerð í steinsteypuverk-
smiðju. Margar einkennilegar
steinmyndir bera fyrir augað.
Steinteinar, storknaðir steindrop-
ar, sjást óvíða og hvergi eins
langir og fagrir sem í Raufhóls-
helli; ekki heldur svo háar stein-
dropastrýtur á gólfinu sem þar
eru. Gólfið er mjög óvíða bert
víðast grjóthröngl á því og sum-
staðara mjög miklir grjóthaugar;
hefir það alt hrunið úr lofti og
vggjum, sennilega mest í jarð-
| skjálftum. Ekki verður séð fyr-
I ir hve löngu eða hvort nokkuð er
i hrunið miklu síðar en annað, því
| hér hefir tímans tönn ekki markað
j auðsæ för, Hér hefir ríkt stpð-
! ug kyrð og ró, algert myrkur, lík-
j ega jafn hiti ætíð eftir að hraun-
i ið var að síðustu alkólnað. Ald-
irnar liðu, líklega aldir alda, eng-
in jarðnesk lifandi vera raskaði
ró þessa myrkheims.
par eð hellir þessi er svo ná-
Lægt pinvelli að þjóðvegur liggur
alla leið þaðan að opi hans, má
gera ráð fyrir að margir fari að
skoða hann. Aka rfía nú á vélar-
vagni austur að Hrafnagjá og er
þaðan skamt mjög að Gjábakka.
pví ver hefir sumstaðar orðið vaft
við það hér á landi, að ungir menn
skemma og eyðieggja það, sem til-
heyrir almenningi eða alemnningi
er leyft til afnota. . Vonandi er
að.ekki bryddi á þessu hér í þess-
uni helli, en fari að sjást þess
merki eða sóðalegrar umgengni,
sem ekki má hér heldur eiga sér
stað, verður að loka hellinum og
að eins leyfa mönnum umferð um
hann með umsjónarmanni og þá
eðlilega fyrir sanngjarna borgun.
Verði rafleiðsla sétt hér um,
yrði hentugt að lýsa upp hellinn
með rafmagnsljósum, ef menn
teldu það svara kostnaði. ^
Margir spyrja um, sem eðli-
legt er„ hvort nota megi slíka
stórhella til nokkurs þarflegs.
Helztu örðugleikarnir eru á því,
að geta gengið greiðlega um þá
pað yrði örðugt verk og mjög
kostnaðarsamt að gera góðan veg
’um þá, jafnvel þótt það væri ekki
annað en mjór gangvegur. Ann-
ars mætti nota þá til að geyma
í, ef nokkuð væri það, er ella þyrfti
að byggja hús yfir í nágrenni við
þá. Ekki munu þeir þykja mönn-
um vistlegir til íbúðar, enda er
ekki hentugt að kveikja þar upp
eld og gera’ reyk. Hefðu menn
gott rafurmagnsljós og nóg raf.
magn til hitunar og suðu, mætti
þó gera hér ihina vistlegustu
mannabústaði. Og til munu vera
margir þeir bæir á landinu, er
sumum þykja óvistlegri að dvelja
í, jafnvel að sumarlagi, en Gjá-
bakkahellir:.
Á leiðinni frá þjóðveginum og
upp að 'hellismunnanum, aðalop-
inu, sáum við gat á hraunsteyp-
unni, sýnilega framkomið á þann
hátt, að hvelfing yfir helli, er hér
er undir, hafði brotnað su^dur.
Við sáum niður f helli þennan og
leit hann út fyrir að vera mjög
víður og hár. Okkur vantaði
band til að síga í hann í það sinn
og rannsaka hann. Hver vill nú
verða fyrstur til þess?
M. p. —Eimreiðin.
Heimsókn.
Á miðvikudaginn þann 20. f. m.
voru 25 ár liðin frá giftingu þeirra
Jóns Magnússonar og Emrísjána
Benidiktsdóttur, þá gjörðu nokkr.
ir af vinum þeirra þeim óvænta
heimsókn, tóku heimili þeirra til
eigin umráða og bjuggust þar um
eftir eigin geðþótta.
Herra pórður Bjarnason hafði
orð fyrir gestunum, kvað hann
þess mörg dæmi frá fyrri tímum
að tekinn hefðu verið hús á mönn-
um, og væri þeim hjónum ráðleg-
ast að taka rólega því sem að
höndum bæri, og véita enga mót-
spyrnu því hér væri valið lið og
fjölment, og enginn mætti við
margnum. Presturinn séra St.
Thorláksson, kom þangað litlu
síðar og flutti hann vel viðeigandi
ávarp til silfur-brúðhjónanna, sem
allir viðstaddir létu í ljósi ánægju
sína yfir, þá flutti ‘hr. pórður
Bjarnason silfur-brúðhjónunum
kvæði það sem hér fer á eftir, að
því búnu settust menn að veit-
ingum sem venja er til, en eftir
það skemtu menn sér við söng og
fleira fram undir miðnætti er
gestirnir héldu til heimila sinna,
ánægðir yfir vel eyddri kveld-
stund.
Viðstaddur.
f tímans straumi flest þó gleymsku
finni,
og fyrnist einatt minning áður
kær,
hin góða stund oss geymist lengi
í minni
svo glöggt og skýrt sem verið
hefði í gær.
En er við lítum yfir liðinn tima
til æskustöðva leitar hugur vor,
þar mörkuð gulli í minninganna
bríma
á móðurfoldu ljóma gleðispor.
/
flú fyrir aldarfjórðung hjónin
kæru,
þar fyrsta ykkar héldu brúðkaups-
dag
og það er ein af minningunum
mæru
cr muninn geymir eins og hljóm-
þítt lag.
| pá fyrir ykkar augum ríkleg
reyfði
i rósblæ veröld gleöisunna fríð
J og burtu öllum angurs skuggum
dreifði,
1 með ástarsælu, vonin himinblíð.
i Við setjumst nú með sannri vina-
gleði .
! í silfur brúðkaup ykkar kæru
hjón,
| með þökk til hans er líf og heilsu
r íéði
! og Iánið ykkur veitti Emma og
Jón,
j þó ei þið hefðuð gull né græna
skóga,
j þið geymið orðstír þann sem
beztan má,
j og vini sem ei vinatrygðum sóa,
I né venda að ykkur baki er reynir á.
Með ítrum sóma endað nú þið
hafið,
þann áfanga sem margur þyngst-
an fann
og auðnan hefir ykkur blómum
vafið,
i sem unað sælum fylla þekkan
rann.
þau blóm það eru börnin ykkar
góðu,
?ú bezta eign er nokkur hlotið
fær,
i þau hrinda burtu hverri sorgar-
móðu
! svo hlýrra vermi kærleiks sólin
skær.
,Við biðjum guð að gefa blessun
sína,
og greiða brautir fram þið hal^I-
ið á
og láta gleðiljósin ykkur skína
svo ljúf og björt en hvergi
skugga slá.
Hann gefi ykkur, frið og fögnuð
sannan
í farsæld hárrar elli starfakaup,
svo eftir liðinn aldarfjórðung
annan
oss, ykkar leyfi að sitja gullbrúð-
kaup.
ur hjá þeim hjónum, þegar eg
kom aftur til Vancouver sunnan
að. Frá Vancouver fór eg suður
til Mount Vernon, Wash., þar
heimsótti eg frænku mína Mrs. Fi
C. Hall og mann hennar þau tóku
mér ágætlega og gjörðu dvöl
mína þar hina ánægjulegustu.
Einnig kom eg fil 'Blaine og
dvaldi hjá Mr. og Mrs. Stefán
Skagfjörð. Frá Blaine fór eg
til Point I^oberts að heimsækja
Mr. og Mrs. Helgi Thorsteinsson.
Helgi kom til Blaine á meðan eg
var þar, og fékk mann til að keyra
mig í bifreið, heim til sín á Pt..
Roberts um 40 mílur. Daglbjört
kona Helga er frænka mín og
fermingarsys-tir. Við höfðum ekki
sést í 42 ár, en þó ihefir allan þann
tíma haldist innilegur vinskapur
okkar á milli. Eg þarf ekki að
lýsa viðtökunum sem eg fékk hjá
þeim hjónum. Aðrir sem eg kom
til á Point Roberts voru þau Mrs.
Ingibjörg Sveinsson og dætur
hennar, Mrs. Anna Mýrdal og
Mrs. Anna Goodman, og gjörðu
þær og allir aðrir sem eg kyntist
á Pt. Roberts ferð mína þangað
þina skemtilegustu.
Mér leist svo á sem vellíðan
væri hjá fólki þar vestra, og af
öllum þeim plássum sem eg kom i
leist mér bezt á Point Roberts.
pegar eg lagði af stað héðan í
þessa langferð, með Magneu dótt-
ur minni, og tvo syni' Rannveigar
sál., dóttur minnar Thorstein og
Edwin, Tihorsteinssyni, þá gjörði
eg það með hálfum huga, vegna
þess, að eg er alveg óvön öllu
ferðalagi, en eins og eg hefi áð-
ur minst á, þá gjörðu allir sem
eg kyntist mér ferðina hina á-
nægjulegustu að öllu leyti.
Eg bið góðan guð að launa þeim
öllum fyrir þær góðu viðtökur, og
alla þá velvild sem við urðum að-
j njótandi.
Eg enda línur þessar með kærri
kveðju til allra kunnjngja minna
vestur frá.
Mrs. J. Einarson.
773 Lipton Str. Winnipeg Man.
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið til úr hin-
jum beztu, elstu,
*safa - mestu tó-
baks blöðum, er
Þetta er tóbaks-askjan sem abyTgSt að Vefa
heíir að innihalda heimsin algJÖrlega hfeint
bezta munntóbpk, .... . . ...
Hja ollum tobakssolum
fflP|NIHAGÉN ^
feSNUFF .*■ £
BLUE RIBBON
TEA
Biðjið um Blue Ribbun Te og gætið
þess að þér fáið það—það er ekkert te
“alveg eins gott/’ Reynið það.
Takið éftir!
Allir íslendingar sem eiga fyv-
ir heimili að sjá í Winnipeg, eru
stranglega varaðir við að láta
ekki ösku eða annan úrgang frá
húsum sínum berast út á bak-
stræti borgarinnar, heldur sjá um
að alt slíkt sé inni á þeirra eigin
lóð, unz það er tekið í b%irtu.
Heilbrigðisráð borgarinnar hef-
þ- ^jefið uftisjónarmönnum bæjar-
ins, stranga skipun um, að lög-
sækja hvern einasta mann sem,
brýtur á móti þessari skipun.
Annað ákvæði hefir Iheilbrigðis-
r.efndin gert, og sem verður að
lögum 1. maí n. k. og það er að
allir þeir sem hænsni hafa innan
takmarka bæjarins, verða eftir
þann dag, að sjá um að hænsna-
girðingar séu að minsta kosti 10
fet frá íbúðarhúsi sínu, og 20 fet
frá íbúðarhúsi nágranna síns.
Jlver sá sem sem þverskallast við
þessum lögum, þegar þau koma í
gildi, verður tafarlaust lögsóttur.
Sparnaður í kaupum er
POftiW FIIOUR
það er áreiðanlega sannað á bökunar-
dögum með því að úr því fæst
Meira Brauð og Betra Brauð
og Betra Pastry líka
Góðir matvörusalar selja það
ÍSLENDINGAR—pilfar og stúlkur óskast til að læra
rakaraiön á HEMPHILL BARBER COLLEGE. Eftirspurn
mikil bæði í Canada og Bandaríkjunum. Hátt kaup, frá $25
til $50 um vikuna. Námið tekur aðeins átta vikna tíma. Vér
ábyrgjumst hverjum fullnuma stöðuga atvinnu. Rakaia
vantar nú í mörgum bæjum og borgum. Skrifið eftir ókeypis
Catalogue, er sýnir yður hve auðvelt er^ að læra rakaraiðnina
og stofna iðn fyrirteigin reikning með mánaðarborgunum.
HEMPHILL BARBER COLLEGE
220 Pacific Avenue
Winnipeg, Man.
Útibú í Regina, Saskatoon, Edmonton og Calgary. petta er af-
bragðs tækifæri fyrir íslenzka pilta og stúlkur.
■
í heimíókn vestur á stiönd.
Winnipeg 13. nóv. 1920.
Herra ritstjóri Lögbergs!
Mig langar til að biðja þig fyr-
ir nokkrar línur til kunningja
minna vestur á Kyrrahafsströnd,
og má ekki minna vera en að eg
þakki þeim fyrir þær góðu viðtök-
ur sem eg féklk þar vestra í sum-
ar.
pá er fyrst að geta Ihjónanna
John Johnson og Lilju, konu hans
í North Vancouver, sem tóku á
móti mér á C. P. R. stöðinni í
Vancouver, og fóru með mig
heim til sín. Eg var hjá þeim 1
eina pótt. Daginn eftir fylgdu
þau mér á Great Northern stöð-
ina. Eg dvaldi einnig þrjár næt-
pú endurnýjar og fegrar bifreiðina þína núna,
þá hefir þú hana til taks þegar vorar og þú þarft
mest á henni að halda.
Hægra að gera við bifreiðarnar núna, meðan að-
gerðarverkstæði Fords salanna eiga ekki eins
annríkt og á vorin.
N '
Einstakir partar úr Ford bifreiðum seldir á á-
kvæðisverði hjá öllum Ford útsölumönnum.
Vinnulaun sanngjörn.
Skildu bifreiðina eftir til aðgerðar, þar
sem þú sér þetta auglýsingamerki.
/
Ford Motor Company of Canada, IMted,
Ford, Ont.