Lögberg - 26.05.1921, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 26. MAí 1921
3

IUmillMHMHMMIIIiBlllMlMMflllMlllMmMIIIMIIllMlllMllliwiiiíl
Il!lia0!ll
l!!'IB;il
■iiiimniimiiiimju! wmaiiiit (
III1HIIH!!!!I
IIIIIHIIHUII^
ll!ll!ll!lllllllimilllll!lllli:!lll!llll
Sérstök deild í blaðinu
llllR!Ulllllllligillllllllll!ll!IIU>IIIIIIIIUIIIRIHl!li'
SOLSKIN
........IIIIIIIIIHII..
Fyrir börn og unglinga
iim:iai:;n
II!IHII!IB1IIII
IIIRBIIIIHIIIIBIIIII
■IIIIHIIIIBIIIII
iiiiHiiiiHiiiHiminmimuiiBiiiiimunHiumiumiiiiH!!!
\
Svanirnir sex.
Einu sinni var konungur á yeiðum í skógi ein-
uin miklum og myrkum með mönnum sínum, sáu
•þeir þá vii'ligöllt einn mikinn, sem tók á rás undan
þeim í gegnum skóginn. Konungur og menn
lians riðu á eftir lionum, en af því að konungur
var betur ríðandi en menn hans, varð hann á
undan þeim. Þannig hélt hann áfram allan
daginn, en þegar kvöld var komið fór hann að
þta í kringum sig og sá þá fyrst að hann var orð-
inn viðskila við menn sína og fann að hann var
sjálfur orðinn viltur.
Hann reyndi að átta sig og komast ót úr skóg-
inum, en árangurslaust, og þegar hann var á þami
hátt ,að leita fyrir sér, sá hann koma á móti sér
gamla konu, isem stau'laðist áfram og riðaði höf-
uðið á henni mjög mikið — Það var galdrakona.
“Kona góð,” sagði konungurinn, “geturðu
vísað mér veginn út úr skóginum?”
“Ó—já, herra konungur,” svaraði hún. “Það
get eg vissulega gert, en eg geri það að eins með
einu skilyrði, og ef þú vilt ekki ganga að því þá
kemstu aldrei út úr honum heldur devrð úr
hungri. ’ ’
“Og hvaða skilyrði er það?” spurði kon-
ungurinn.
Eg á dóttir sem er eins falleg og nokkur stúlka
sem til er í veröldinni og er wrðug þess að verða
drotningi þín, ef þú viilt taka hana þér fyrir drotn-
ingu. ]Xii skal eg vísa þér veg út úr skóginum. ’ ’ í
raunum sínum gekk konungurinn að {>essum kost-
um og gamla konan fylgdi honum heim að kofa
sínum, þar sem dóttir hennar sat við eld. Hún
tók á móti konunginum eins og að hún hefði átt
von á bonum. Konungurinn sá að hún var mjög
fögur í andliti, en samt fanst bonum að hún ekki
vera geðþekik, og hann gat ekki litið á hana án
þess að um 'hann færi lirollur.
Þegar konungurinn fór tók hann heitmev
sína og reiddi hana fyrir framan sig, en gamla
konan fylgdi honum á leið svo þau kæmust klakk-
laust út úr skóginum oig heim í höll konungsins,
þar sem konungurinn elfdi til brúðkaupsveizlu og
gekk ð eiga þessa konu.
Konungurinn ha'fði verið giftur áður en mist
drotnin.gu sína, liann hafði átt með henni sjö
láirn, sex drengi og eina stúlku oog þótti honum
vænna um böm sín en noikkuð annað sem hann
átti og af því að hann var hræddur um að stjúp-
móðir Iþeirra yrði ekki eins góð við þau og hann
óskaði, tók hann þau og fór með þau út í skóg í
kastala einn sem stóð í miðjum skóginum. Af
þeim kastal avissi enginn nema konungurinn sjálf-
ur, og svo var ilt að rata fná konungshöllinni
og til kastlans að konunginum sjálfum hefði verið
'það um megn ef að kona ein hofði ekki gefið hon-
um hnykil er valt undan lionum log sem þróðurinn
raiktist öfan af svo hann gat fylgt honum alla leið
t.iil kastalans.
Fvrst í stað veitti drotningin þessum ferðum
konungsins lit.la eftirfcekt. En þegar frá leið fór
konungurinn sro oft á fund baraa sinna að drotn-
ingin fór að veita burtferðum hans eftirfcekt, og
forvitnin kvaldi hna út af því að vita ekki hvað
hann væri að hafast að í skóginum. Og hún
fann ráðið. á imeðal þjóna konunfsins fann hún
suma sem hún gat gint með peningagjöfum til
þess að segja sér af ferðum konungsins, og líka
uiu hnykilinn, sem vísaði honum veginn til kast-
ans.
Eftir að ihún fókk að vita til hvers að konung-
urinn færi á skóginn, lótti hún ekki l'átum fyr en
hún féíkk að vita hvar hann geymdi lvnykiilinn og
sdo eftr að það var fengið gjörði hún sex skirtur
úr hvítu silki og af því drotningin liafði lært
galdur af móðir sinni, þá lét hún töfra fylgja
skirtunum. Svo var það einu sinni þegar kon-
ungurinn var farinn á veiðar, þá tók hún hnykil-
inn og sikirturnar og hélt á skóginn og vísaði
ihnykillinn henni veginn. Þegar börnin urðu
þess vör að einhvær væri að koma héldu þau að
það væri faðir sinn og hlupu drengirnir á móti
lionum, út í skóginn, og mættu þat drotningunni
sem tók Iþeim blfðlega og færði þá í nýju silki-
skirturnar, en þá brá svo við að drengirnir allir
urðu að svönum og flugu í burtu út yfir skóg-
inm
Drotningin hélt 'heim aftur glöð í bragði, yfir
þvú að hiin hefði séð fyrir stjúpbörnunum sínum.
En stúlkan hafði verið heima í kastalanum og um
hana vissi drotningin ekkert.
Daginn eftir að þetta skeðiyfór konungurinn
að finna börain sín í kastalanum og þegar að hann
kom þangað fann liann að eins dóttir isína.
“Hvar eru bræður þínir?” spurði konungur.
“Ó, faðir minn,” svaraði litla stúlkan. “Þeir
eru farnir í burtu og skildu mig eina eftir,” og
hún sagði honum 'að hún hefði setið við litla
gluggann siim í kastalanum og hún hefði séð
bræður sína fljúga í svanslíiki í burtu út yfir skóg-
inn og hún sýndi honum f jaðrir er þeir hefðu lát-
ið faílLa niður um leið og þeir flugu fram hjá kast-
nlanum og sem hún hafði varðveitt.
Konungurinn var liryggur mjög út af þessum
fréttum, en hfaði enga hugmynd að drotning hans
vræri völd að þessu óhappaverki oig' hann óttaðist
að dótfir sín yrði líka numinn í burtu og vildi því
talka hana með sér burt úr kastalanum. En liún
óttaðist stjúpmúður sína og bað konunginn föður
sinn um að lofa sér að vera í kastalanum að minsta
kosti eina nótt til.
Frámh.
Egill.
Eftir John Lie.
Soga frá Þelamörk.
Læknirinn stakk affcur niður sprotanum.
“Ætlar þú ekki að reyna, Níels! mig minnir að
þú sért einn bezti skíðamaðurinn.”
“Eg hirði ekki um að reyna mig á þessari ó-
meiikilegu skríðabrekku. * Svro er líka ibrestur í
annað skíðið mitt, og eg veit ekki nema að það
kunni að brotna alveg, því að snjórinn er harður
eins og ís,” sagði þííels.
Hann horfði framan í læknirinn, ófeiminn.
Hann mundi eftir því, að hann hafði olft etið með
ililoonum miðdagsverð heima í stóru stofunni hjá
föður sínum.
Egill dró sig í hlé, því að hann var svo feim-
inn.vdð lækninn, sem hann hafði aldrei iséð fyrri.
“Hikar þú við að reyh, Egill” sagði læknir-
inn.
“ Eg hefi engin iskíði,” sagði EgiLl lágmæltur
og niðurlútur. ,
“{TVað er a’ tarna! þú, sonur bezta skíða-
mannsins í sveitinni!” sagði læknirinn.
ólafur kom nú upp til þeirra lafmóður af
hlaupunum.
“Ekki að rnissa kjarkinn.. Alt er þá þrent
er,” sagði læknirinn.
“Nei, þessi verðlaun vinn eg aldrei,” sagði
Ólafur. “Það er svo flugiliált, að það er ómögu-
ilegt að ráða Við slriðin.”
“Eg vil ekki eiga það á hættu að brjóta skíðin
mín,” sagði einn.
‘ ‘ Hveraig í ósköpunum á nokkur að geta gert
hvorttveggj'a í einu, að taka sprotann og sinna
llofthlaupinu,” sagði annar.
“Menn mega ekki gefast upp,” sagði lækn-
irinn. “Hana nú, Níels! æfclar þú ekki að
reyna ? ’ ’
“Nei^” sagði Níels ákveðinn.
“En Egill hefir ekki reynt enn þá,” sagði
læknirinn. “Hann segist ekki hafa nein skíði.
Það verður einhver að.lánahonum skíðin sín.”
Enjginm gaf sig fram.
Læknirinn liorfði á þá. “Hvað er þetta?
Vitið 'þið ekki að menn eiga að vrera hjálpsamir
við meðbræður sína?”
“Eg skal lána honum mín skíði,” sagði Ólaf-
ur í Asi. ‘í,Eg léði honum þau áðan líka, en eg
býst við, að honum verði það nú að litlu liði.”
“Hviað segir þú um það, Egill? Ætlarðu
ebki að reyna?” sagði kðknirinm.
“Jú,” sagði Egill.
“Hafðu stafinn líka,” sagði Ólafur.
“Nei, eg tek sprotann niðri á hengjunni,”
svaraði Egill. Hann var þegar kominn á harða
ferð.
“Ef þú verður þá ebki dottinn,” kallði Nítíls
ertnislega á eftir honum.
“Mér sýnist ekki mikil hætt á því,” sagði
læknirinn. “Hann hefir gofct vold á skíðunum,
og eg held að hann hafi einhverntíma staðið verri
brekku.”
Allir honfðu á Egil með öndina í hálsinum.
Þegar liann kom f ram á hengjuna, beygði hann
sig lítið eitt í knjáliðunum, greip sprotann, og tók
um leið lofthiaup ,sem nam f jórum 'skíðalengdum;
og jægar hann bom niður aftur, stóð hann beinn
og istöðugur, eins og selju-tré.
“Húrra!” hrópaði læknirinn. “Hrópið þið
húrra fyrir honum, drengir.”
Þeir tóku aHir undir nema Níeis.
“Þarna sjáið þið fallega tilburði, drengir.
Svona á að fara á skíðum,” sagði læknirinn. “ Þið
megið herða ykkur, ef þið eigið að bomast til
jafns við hamn.”
Egill kom aftur upp á brekkuna og fékk Ó-
lafi skíðin.
“Þetta var fallega gert,” sagði læknirinn við
Egil.
‘Þú verður afburð skíðamaður. Það
er uppi verandi skömm að því fvrir föður þinn
að láta þig ekki hafa kíði. Berðu honum kveðju
mína og það með.”
Egill var svo feiminn að hann vissi ekki
hvernig að hann átti að vera. Ilann langaði
til að þakka lækninum verðlaunin, en bom sér ekki
að því.
NíeQs hofði í gupnir isér, og virtist vera mjög
rólegur. En hann var 'bæði hryggur og reiður.
Þefcta var alveg dæmalaust, Hver mundi
hafa trúað því, að till væri slíkt fjör og fimleiki í
þessum stráik, sem sýndist ekki neitt í neinu.
Hann er lymskukind, sem leitast við að gera
sikömm og skapraun þeim, sem honum voru fremri
og færari.
Hg fékk ilan grun á honum, þegr hann beit
mig eins og búrtík, ómennið a’ tarna.
Næsta su^nudagskvöld fóru margir skóla-
drengjanna upp í Höfðabrekkur. Það var ágætt
síkðafæri. Það var kominn mjiíkur snjór ofan
á hjarnið Egill var þar líka. Nú var hann búinn
að fá slriðin sín, og adlir dáðust að þeim. Þau voru
úr rauðfuru, létt og hál, oghin liðleguistu til gangs.
Drengirnir fengu þau hver af öðrum til að reyna
þau. Egilll var mjög ánægður yfir því, hversu
allir dáðust að þeim.
“Eigum við að hafa slkíðakaup?” sagði Ní-
els. /
EgUÍl kvað nei við.
“Eg skal gefa þér fcvær krónur í milli, og svo
fær þú jafngóð skíði í staðinn.”\.
“Nei.” i
“Viltu þá selja mér þau?”
Egilll þagði.
“Eg býð þér fimm krónur fyrir þau, og það
er nær því tvöfalt verð. ’ ’
iögi að neita ©líku boði. Eg held eg geti fengið
IHIIIII
IIRHIIIIHllRBRllHRIBIIRBIIRHIIIIBffiaR
§ Professional Cards l
■ _________ . I
9uRIBIiRMllBII!IBII!!BIIIIHIR!BRHHIIl!B!!l!BlUlHU!!B!BIIRHWBIH!B!IIIBR!IH!l«B:il!BRI!BIIIIBi«IBf.HiiaiRlÍS
mér önnur eins skíði.”
“Eg vil ekki selja þau,” mælti Egill.
Níels hló uppgerðarhlátur. “Þú ert heimsk
“ Það er efamál, ’ ’ mælti Egilll. ‘ ‘ Pappi seg-1
ir að það sé að eins tilviljun að finna svo góða
furu.”
“Það geta aðrir en ifaðir þinn. Heldurðu
að eg þurfi að sjálfsögðu að leita til hans ? Hér
eru margir skíðasmiðir.”
“ Við. sikulum fara upp í Seljuhlíðina,” svaraði
EgilH.
“Já, þangað skulum við fara,” sögðu al'lir
hinir, og svo þutu þeir af stað.
Þar var há skíðabrekka. Efst var hún af-
líðandi; þá tóku við nokkrir hjalílar, hver niður
af öðrum, og neðst var hún snarbrött, en -neðan
undir var rennisléttur flötur.
“Nú skiilum við búa til dáditla engju hérna
fram á stallinum,” sagði EgiLl.
Það gerðu Iþeir.
“HeLdurðu að þú standir þessa brekku Egi'll,
ofan af efstu brún?” sagði NíeLs.
“Ekki veifc eg nú það,” sagði Egill, “en nú
skal revna hvað hver tre5rstist,”
“Nú ætla eg að sækja svo upp í 'brehkuna, að
þú leikir það«ékki eftir, þótt þú þykist sprækur,”
■sagði Níols.
Hann gekk alllangt upp í brekkuna og rendi
sér niður. Hann stóð beinn og stöðugur, og tók
iangt Lofthlaup af hengjunni; og þegar brekkan
þraut, var s\-o mikil ferðá lilonum, að hann gat
tekið margar hringsveiflur niðri á sLéttunni.
“Húrra! Það var Norðlingur!” hrópuðu
sumir.
Enginn þorði eins langt upp í brekkuna, og
Níelf hafði farið, og enginn tók eins langt loffc-
hlup. Flestir duttu annaðlivort aftur á bak, eða
þá áfram, og kútveltust langar leiðir.
Ólafur í Asi stakst svo djúpt niður í snjóákafl,
að Níels kvaðst mundu þurfa að draga hann úr
fönn.
En hvað þetta var gaman.
EgilL stóð hjá og liorfði á. hina. v
“Haim er ragur yið að reynia sig á þessari
brekku,” sagði NíeLs.
“Nú ætla eg að reyna,” sagði Egill, og hann
lagði af stað upp brekkuna. Hann fór miklu
hærra en NíeLs hafði farið.
“Þessá brekku stendur hann aldrei,” sagði
einn þeirra.
•? “Hann er of djarfur,” sagði annar.
“Komist hann fram á liengjuna, tekur hann
svo Langt loftkast, að hann kemur aldrei niður
aftur,” sagði sá þrðji.
“Treyjuræfilinn hans festist í skýjunum, og
hann brýtur niður hálfan Heimaiskóginn, þegar
hann kemur niður,” sagði Nídls.
Allir fóru að skellihlæja.
En Máturinn þagnaði strags. Nú kom hann.
Ferðin varð m'eiri og meiri. Þeir stóðu á önd-
inni. Hann hentist fram af hengjunni, sveif í
ioftinu eins og fugl með úfnu fiðri, kom niður
'léttilega og lagílega, veifaði húfunni sinni til
drongjanna, og rendi sér heilhring niðri á slétfc-
unni.
Þeir lustu upp fagnaðarópi. Þeim þótti
þetta svo aðdáanlegt, að þeir gátu ekki stilt sig
um það, þótt þeim gremdist það undir niðri, að
hann þessi “ræfill” skyldi gera þeim öllum skömm
þegar hann var kominn á skíðin.
Níelsi varð skapþungt.
DR.B J.BRANDSON
701 Iiindsay Building
Phone A 7067
Offlce ttmar: 2—3
Heimili: 776 Victor St.
Phone: A 7122
YVinnipeg, Man.
Dr. O. BJORNSON
701 Iíimlsay Building
Office Phone: A 7076
Offfice ttmar: 2—3
HeinUli: 764 Victor St.
Telephone: A 7586
Winnipeg, Man.
Dagatals. St. J 474 Nætur.: St. J. 866
Kalli sint á, nótt og degi
DR. B. GERZ.VBEK
M.R.C.S. frá Englandi, L.R.C.P. frá
London, M.R.C.P. og M.R.C.S. frá
Manitoba. Pyrverandi aSstoSarlæknir
viC hospital t Vinarborg, Prag og
Berlin og fleiri hospltöl.
Skrlfstofa & eigln hosptal 416—417
Prichard Ave., Winnlpeg. Skrifstofu
ttml frS. 9-12 f.h.; 3-6 og 7-9 e. h.
Dr. B. Gerzabeks eigið hospital
415—417 Prichard Ave.
Stundun og lækning valdra sjúk-
linga, se mjást af brjóstveikl, hjarta-
bllun, magasjúkdömum, innýflaveiki,
kvensjúkdömum, karlmannasjúkdðm-
um, taugaveiklun.
Vér leggjum sérstaka áherzlu á atS
selja meCðl eftir forskriftum lækna.
Hin beztu lyf, sem haegt er atS fá,
eru notuC eingöngu. Pegar þér komiö
met5 forskriftlna til vor, megltS þér
vera viss um fá rétt þatS sem læknir-
lnn tekur«til.
CODCDEUGH & CO.
Notre Dame Ave. og Sherbrooke St.
Phones N 7659—7650
Glftingalyfishréf seld
DR. B. H. OLSON
701 Lindsay Bldg.
Office: A 7067.
ViOtalatími: 11—12 og 4.—6.30
10 Thelma Apts., Home Street.
Phone: Sheb. 5839.
WINNIPBG, MAN.
Dr- J. Stefánsson
«•01 B*yd Buildlng
COR. P0RTJ\CE AVE. & EDMOfiTOfi 8T.
Stundar eingongu augna, eyina. ne(
og kverka ajúWdöma. — Er að hittn
frékl. 10-12 í. h. og 2-5 e.h,—
Talslmi: A 3521. Heimili: 627
McMillan Ave. Tals. F 2691
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Buildlng
Cor. Portage Ave. og Edmonton
Btundar aérstaklaga berklaaýkl
og &Öra lungnaajúkdöma. Hr at
flnna A akrifstofunnl kl. 11—
12 f.m. og kl. 8—4 c.m. Skrlf-
stofu tals. A 3521. Heimili 46
Alloway Ave.' T&leimt: Shor-
brook 3168

Dr. Sig. Júl. Jóhannes-
son, B.A., M.D.
Lundar, - Manitoba
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald Streot
Talsími:, A 8889
-sagggssgssggssagaggsssssgssasBsasagai
SKRÍTLUR.
Kennarinn: “Ef átta ykkar fá til samans 48
epli, 32 perur og 64 jarðber, hvað fær hvert ykkar
þá, ef jafnt væri skift?”
Ekkert sva,r.
K'ennarinn: “Hana nú, Pétur litli.”
Pétur (bibandi): “Við fengjum öll maga-
pínu. ’ ’
'Klæðsalinn: “Láttu ekki alinmálið liggja
þarna hjá ofninum, strákur, hitinn teygir alla
•hluti.”
Á eimisíkipabryggjunni í einum af smábæjum
Noregs, kállaði gamaM bóndi upp til síkipstjóra
á eimákipi, sem var ferðbúið, og spyr hvað kosti
að fara með skipinu fram og aftur. Skipstjóri
svaraði því óðara. “En livað má eg liafa mikið
með mér,” spurði bóndi enn fremur. “Eins
mikið og þú'getur borið,” svaraði, skipstjóri góð-
látlega. , Rétt á eftir kom karl fram á skipið með
kerlingu sína á bakinu.
Hann: “Foreldrar míuir vilja endiiega að eg
giftist ungfrú Pálínu.”
Hún: “Það er ókki illa vaiið. Pálína er
bæði falleg og gáfuð.’
Hann: “Eg kæri mig lworlki um fegurð né
gáfur, einungis vil eg giftast yður.”
Málfærslumaður (hins kærða) fyrir rétti:
“Mundi ]>að verða álitið ærumeiðandi fyrir dóm-
arann, ef eg segði, að þér herra dómari, hefðuð
komið svo fram í þessu máli, að það væri dómara-
stétt landsins til skammar og svívii-ðingar.?”
Dómarinn: “Auðvitað!”
Málfærslnmaðurinn: “Þá ætla eg að hætta
við að segja það.”
Organleikarinn (fvrir guð'sþjónustu): Hvað
á eg að spila fyrst?”
Prestur (utan við sig): “Það fer eftir því,
hvað er tromp. ’ ’
MRS. SWAINSON, aO 696 Sar-
grent ave. hefir ávalt fyrirliggj-
andi úrvalsbirgðir «f nýtizlcu
kvenhöttum.— Hún er eina Isl.
konan sem slíka verzlun rekur 1
Canada. lslendingar látið Mrs.
Swainson njóta viðskifta yðar.
Talsimi Shpr. 1407.
Thos. H. Johnson
og
Hjalmar A. Bergman
íslenzkir lögfræðinfrar
Skrifstofa: Room 11 McArthur
Building, Portaga Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A6849 og 6840
W.3. LINDAL, B.A.,L.L.B.
Islenzknr lögfræðlngur
hefir heimild til aS taka aS aér mdl
bœSi i Manitoba .og ,8askatchewan
fylkjum... Bkrifstofa aS 1267 Union
Trust Building, Winnipeg. Talsimi
A4963 — 4fr. Lindal hefir og skrif-
stofu aS Lundar, Man. og er þar d
hverjum miSvikudegi
JOSEPH T THORSON ®
Islenzkur lögfræðingur
Heimaf. Sher. 4725
Heimili: Alloway Court
Alloway Ave.
MESSRS. l’HII.I.IPS & SCARTH
Barristers. Etc.
201 Montreai Trnst Bldg.,
Wlnnipeg
Phons: A 1336—1337
Phone: Garry 2616
JenldnsShoeCo.
639 Notre Dame
Avenue
Vér geymum reiðhjól yfir vet-
urinn og gerum þau eins og nf,
ef þess er óskað. Allar tegund-
ir af skau+um búnar til sam-
kvæmt pöntun. Áreiðanlegt
veric. Lipur afgreiðsla.
EMPIRE CYCLE, CO.
641Notre Dame Ave.
Verkstofu Tals.:
A 8383
Heim. Tala,:
A 9384
G. L. Stephenson
PLUMBER
Allskonar rafmagnsáhöld, i»o sem
•traujárn »íra, nllar tegundir af
glösnm og afivaka 'batteris).
VERKSTDFA: 676 HQME STREET
A. S. Bardal
84S Sherbrooko S4.
Scslur llkkistur og annast um útfarir.
Allur útbúnaður aá bezti. Ennfrem-
ur aelur hann alakonar minnisvarSa
og legateina.
Skrifst. talsími N 6608
HeimUis talsími N 6607
Phones: N6225 A7996
Halldór Sigurðsson
General Contractor
808 Great West Permanent Leaa
Bldg., 356 Main 9t
MORRIS, EAKINS, FINKBEIN
ER and RICHARDSON
Barristers og fleira.
Sérstðk rækt lögð við mál út af
óskilum á korni, kröfur á hend-
ur járnbrautarfél. einnig sér-
fræðingar í meðferð sakamála.
240 Grain Exchange, Winnipeg
Phone A 2669
Sími: A4153. IsL Myndastefa
WALTER’S PHOTO STUDIO
Kristín Bjarnason eigandi
Næst við Lyceum leikhúsUS
290 Portage Ave. Winnipec
JOSEPH TAVLOR
LÖQTAKSMAÐUh
Helinllls-Tals.: St. Johii 184* i
Skrif stof u-Tala.: Main 7978
Tekur lögtakl bæCi húsalelguakuldlr,
veBakuldlr. vlxlaekuldir. Afgrelölr aM
sem af lögum lýtur.
Skrtfstofa, “855 Ma<n 8t*e«
Giftinga og
Jarðarfara-
blóm
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tals. 720
ST JOHN 2 RING 3
ROBINSON’S BLOMA-DEILD
Ný blóm koma inn daglega. Gift-
ingar og háfcíðiablóm sértaklega.
Útfararblóm búin ineð stuttum
fyrirvara. Alls konar blóm og fræ
á vissum tíma. —íslenzka töluð i
búðinni.
Mrs. Rovatzos ráðskona.
Sunnud. tals. A6236
J. J. Swanson & Co. I
Verzla með taateignir. Sjá ur*
leigiu á hú»um. Ánnaet lán
elasábyrgðir o. fl.
908 PartM Halldlng
Phones A «349—A «31«